တရားသျဖင့္ ေနထုိင္သူ
ကုိယ္မလုိခ်င္တာ သူမ်ားကုိ လုံး၀ မေပးပါႏွင့္Dhamma_barisayadaw
ကုိလုိခ်င္တာ သူမ်ားကုိ အကုန္လုံးေပးပါ။
ကုိိယ္ေပးတဲ့အတုိင္း ကုိယ္ျပန္ရလိမ့္မယ္။(ေတာရဆရာေတာ္ႀကီး)
ဆရာေေတာ္ႀကီးရဲ့ ဘြဲ႔ေတာ္နဲ႔ ေနရပ္ကုိေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီး မိန္႔ၾကားလုိ္က္တဲ့" ကယ္ ေပါက္ " ဆုံးမစကားေၾကာင့္ မေဖာ္ျပလုိက္ရတာပါ။(ကယ္ေပါက္ကုိ သီးျခားေရးပါဦးမယ္)
အထက္ျမန္မာျပည္က ျမိဳ႔႔တစ္ျမိဳ႔မွာ မိမိနဲ႔ ဆရာတူတပည့္လည္းဟုတ္၊ ငယ္စဥ္က စာသင္ေပး ခဲ့ရဖူးတဲ့ တပည့္လည္း ဟုတ္တဲ့ ဆရာေတာ္ေလးတစ္ပါးက စာခ်ဘြဲ႔ ရလုိ႔ဆုိျပီး ျပဳလုပ္တဲ့ ဂုဏ္ျပဳပြဲ တစ္ခုမွာ သက္ေတာ္ ၉၄ နွစ္ရွိျပီဆုိတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးကုိလည္း ဖူးျမင္လုိက္ရတာ စိတ္ထဲမွာ ေအးခ်မ္းမႈ တစ္ခုကုိ ခံစားလုိက္ရသလုိ အေတာ္ေလး ၾကည္ညုိစိတ္ ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။
မိမိတည္းခုိတဲ့ တပည့္ဓမၼကထိကေလး ေက်ာင္းျပန္ေရာက္လုိ႔ ဆရာေတာ္ႀကီး အေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ ေက်ာင္းထုိင္ ဓမၼကထိကေလးနဲ႔ သူ႔ေနာင္ေတာ္တုိ႔က သူတုိ႔လည္း အလား တူစိတ္မ်ိဳး ျဖစ္ေပၚ ၾကည္ညုိတဲ့အတြက္ မၾကာမၾကာ သြားေရာက္ျပီး ေ၀ယ်ာ၀စၥျပဳေပးေလ့ရွိ ေၾကာင္းနဲ႔ ဆရာေတာ္ႀကိးနဲ႔ ေတြ႔ႀကုံၾကဖူးတဲ့ တျခားဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားနဲ႔ ဒကာ ဒကာမတုိ႔ကလည္း အလားတူ မွတ္ခ်က္ခ် ၾကေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။
ဒီခရီးမွာ ေနာက္ထပ္ သာမေဏေက်ာ္ ဘြဲ႔ရဆတဲ့့တပည့္ သာမေဏတစ္ပါးရဲ့ ဂုဏ္ျပဳပြဲက ငါးရက္ေလာက္ျခားျပီး ေစာင့္ေနရဦးမွာျဖစ္လုိ႔ အေတာ္ေလး အခ်ိန္ရတဲ့အတြက္ ေနာက္ေန႔ညေန ပုိင္းမွာ ဆရာေတာ္ႀကီး အသုံးတည့္ပုံရတဲ့ အုိဗာတင္းဘူးနဲ႔ ေဆးမ်ိဳးစု႔တုိ႔ကုိ ကပၸိယနဲ႔ စီစဥ္ခုိင္းျပီး ဓမၼကထိက ညီေနာင္နဲ႔အတူ ဆရာေတာ္ႀကီး သီတင္းသုံးေနထုိင္တဲ့ ေတာရေက်ာင္းတုိက္ကုိ သြားၾကပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးက သက္ေတာ္နဲ႔ မမွ်ေလာက္ေအာင္ကုိ သြားလာလႈပ္ရာွးႏုိင္တုန္းပါပဲ။ မ်က္စိတုိ႔ နားတုိ႔၊ သြားတုိ႔ကလည္း သုံးလုိ႔ရေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အတူပါလာတဲ့ တပည့္မ်ားက အက်ိဳး အေၾကာင္းေလွ်ာက္ထား မိတ္ဆက္ေပးျပီးေတာ့ အားလုံး ကန္ေတာ့ၾကပါတယ္။ ကန္ေတာ့ျပီးတဲ့အခါ ၾသ၀ါဒစကားေလး ခ်ီးျမွင့္ေပးဖုိ႔ ေလွ်ာက္ထားေတာ့ "ဘာမွ အေထြအထူး ၾသ၀ါဒ ေပးစရာရယ္လုိ႔ မရွိပါဘူး။ ရဟန္းဆုိရင္ ရဟန္းနဲ႔တူေအာင္ေန၊ လူဆုိရင္ လူနဲ႔ တူေအာင္ေန၊ ဒါပဲ အေရးႀကီးဆုံးမုိ႔လား။ အဲဒီလုိ ေနၾကရုံေပါ့လုိ႔" မိန္႔ၾကားျပီး တျခား စပ္မိစပ္ရာ ေမးျမန္းေျပာဆုိ ေနပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးက မ်က္ႏွာေတာ္ ၾကည္လင္ေအးေဆးသလုိ အသံကလည္း ေအးေအး၊ စကား လည္း ေအးေအးပါပဲ၊ ေတာ္ေတာ္ေလး စကားစပ္မိျပီးလုိ႔ တရင္းတႏွီးလုိ ျဖစ္လာတဲ့အခါ မိမိက…
"ဆရာေတာ္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ဖူးျမင္လုိက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ဆရာရင္း တစ္ပါးလုိကုိ ေတြ႔လုိက္ရသလုိ ၾကည္နူးစိတ္၊ ၾကည္ညုိစိတ္ ျဖစ္လာပါတယ္ဘုရား၊ တည္းခုိတဲ့ေက်ာင္း ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေဟာဒီ တပည့္မ်ားနဲ႔ စကားစပ္မိတဲ့အခါ ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔ ဖူးေတြ႔ဖူးၾကတဲ့ တျခားဆရာေတာ္၊ သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ ဒကာ ဒကာမေတြကလည္း တပည့္ေတာ္ေျပာ သလုိပဲ ေျပာၾကတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္တုိ႔ နည္းယူ လုိက္နာရေအာင္ ဆရာေတာ္ အျမဲ နွလုံးသြင္းတဲ့တရားနဲ႔ ဆရာေတာ္ က်င့္သုံးေနတဲ့ စရဏ ေလးမ်ားကုိ တပည့္ေတာ္တုိ႔ သိခြင့္ျပဳ ေပးပါဘုရား"လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက ခဏေလာက္ စဥ္းစားေနပါတယ္။
ျပီးေတာ့မွ ေစာေစာကေျပာတဲ့ တပည့္ေမ်ားဘက္ကုိ မ်က္နွာတစ္ခ်က္ လွည့္ျပီး "သူတုိ႔ကေတာ့ ဓမၼကထိကေတြဆုိေတာ့ ဒီလုိပဲ တစ္ဖက္သား စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေျပာၾက တာပါပဲ။ ေအးေပါ့ေလ- ဘုန္းႀကီးက တရားနည္းလမ္းကုိ လွ်ိဳ႔၀ွက္ထားတယ္လုိ႔ ထင္ေနဦးမယ္။ ေမာင္ပဥၥင္း သိခ်င္သပဆုိရင္လည္း ကုိယ္ႏွလုံးသြင္း က်င့္သုံးေနတာေလးေတာ့ ေျပာျပႏုိင္ ပါတယ္။
အေထြအထူးေတာ့ မဟုတ္လွပါဘူ။ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ဆရာသမား ဆုံးမခဲ့တဲ့ စကားသုံးခြန္းရွိ တယ္။ အဲဒီအတုိင္း တတ္ႏုိင္သမွ် လုိက္နာက်င့္သုံးေနတာပါပဲ။ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ စာသင္တုိက္ သြားခါနီးေတာ့ ဆရာသမားက ဘာမွာသလဲဆုိေတာ့….
"ကုိယ္မလုိခ်င္တာ သူမ်ားကုိ လုံး၀ မေပးပါနဲ႔။
ကုိယ္လုိခ်င္တာ သူမ်ားကုိ အကုန္လုံးေပးပါ။
ကုိယ္ေပးထားတဲ့အတုိင္း ကုိယ္ျပန္ရလိမ့္မယ္´တဲ့။
သတၱ၀ါဆုိတာ လူေတြမဆုိထားနဲ႔ တိရစၧာန္ေတာင္ ဆဲေရးတုိင္းထြာတဲ့စကား၊ ၾကမ္းတမ္း တဲ့စကားကုိ မႀကိဳက္လုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟားထားတာလည္း ရွိတယ္ေလ။(နနၵ၀ိသာလဇာတ္)အက်ိဳးမဲ့ေအာင္ လိမ္ညာတာတုိ႔၊ အခ်င္းခ်င္းစိတ္၀မ္းကြဲေအာင္ ကုန္းတုိက္တာတုိ႔ လည္း အတူတူပဲေပါ့။ ကုိယ္မႀကိဳက္ တာေတြ သူမ်ားကုိ လုံး၀ မေပးမိေအာင္ ေစာင့္စည္းျပီးေတာ့ ေနရမွာေပါ့။
ဘယ္သူမဆုိ ကုိယ္ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ မ်က္ႏွာၾကည္သာတာ၊ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ ႏႈတ္ဆက္ႀကိဳ ဆုိတာကုိ ေတြ႔ရရင္ ၀မ္းသာေက်နပ္ၾကတာပဲမုိ႔လား။ ကုိယ့္ဆီေရာက္လာတဲ့ ဧည့္သည္ကုိလည္း ကုိယ္က အဲဒါမ်ိဳး ေပးရမွာေပါ့။ ဒီေနရာမွာ စကားစပ္မိလုိ႔ သတိေပးရအုံးမယ္။ ခရီးေ၀းက ေရာက္လာတဲ့ ဧည့္သည္မ်ိဳးက်ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ေျပာဆုိတာေလာက္ပဲလုပ္၊ စကားေၾကာေတြ သိပ္ျပီးရွည္မေနနဲ႔ဦး။ ခရီးေရာက္ မဆုိက္မွာ အရင္ဆုံး လုိအပ္တာက ေရေသာက္စရာတုိ႔၊ အေပါ့အေလးသြားစရာတုိ႔၊ ေျခဆန္႔ လက္ဆန္႔ နားေနခ်င္တာတုိ႔ကလည္း လူတုိင္း လုိခ်င္တဲ့ အရာပဲ။ အဲဒါေတြကုိ အရင္ေပးရ တယ္။
စကားအရာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ဆန္႔က်င္ဘက္ ပုဏားေတြကေတာင္ ခ်ီးက်ဴး ရတဲ့ အခ်က္ေတြ ရွိတယ္ေလ။ အဲဒါေတြကလည္း အတုယူစရာေတြေပါ့။
ဧဟိသြာဂတ၀ါဒီ= ေကာင္းေသာလာျခင္းပါလုိ႔ ေျပာဆုိေလ့ရွိတယ္။
သခိေလာ ခ်ိဳသာ ဧၾကည္ ေျပာဆုိတတ္တယ္။
သေမၼာဒေကာ ႏြမ္းသူကုိ လန္း၊ ပန္းသူကုိ ေျပေစေလာက္ေအာင္ ခရီးႀကိဳစကား ေျပာ ဆုိတတ္တယ္။
အဗၻာကုဋိေကာ= မ်က္ေစာင္းမထုိး၊ မက်ိဳးမ်က္ေမွာက္၊ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ခ်စ္ၾကည္ ၾကည့္ရ႔ႈ ေလ့ရွိတယ္။
ဥတၱာနမုေခါ= ေျပာဆုိဆက္ဆံရ လြယ္ကူတယ္။
ဗုဗၺဘာသီ= ေျပာဆုိသင့္တဲ့ စကားကုိဘုရားရွင္ကပဲ စျပီးေျပာတယ္လုိ႔ ဆုိသမုိ႔လား။
ဒီ-၁-ပါ-၁၀၉၊ဌ-၂၅၆)
ဒီ ေနာက္ဆုံးအခ်က္က အေရးႀကီးတယ္ေနာ္။ အဇာတသတ္မင္းႀကီး ဘုရားရွင္ထံ ပထမဆုံး ေရာက္လာတုန္းက သူ႔အျပစ္သူ လိပ္ျပာမလုံလုိ႔ စကားမေျပာ၀ံ့ဘူးေလ။ ဘုရားရွင္ ကစျပီး ႏႈတ္ခြန္း ဆက္လုိက္ေတာ့မွ ေမးရဲ ေလွ်ာက္ရဲျဖစ္ျပီး ရဟန္းျပဳျခင္းရဲ့ မ်က္ေမွာက္အက်ိဳး ေတြကုိ ေလွ်ာက္ထားလုိ႔ သာမညဖလသုတ္ႀကီး ျဖစ္ေပၚလာတာမုိ႔လား။ အဲဒါေတြကုိ ကုိယ္က သူမ်ားကုိ အကုန္ေပးရ မယ္တဲ့။
ကာယကံနဲ႔ ပတ္သက္ရင္လည္း ဒီအတုိင္းပဲေပါ့။ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူတဲ့ `အတၱာနံ ဥပမံကတြာ၊ နဟေနယ် နဃာတေယ်´ဆုိတဲ့အတုိင္း အရွင္မဟာရ႒သာရကေတာင္ လကၤာေလး စပ္ထားတာ ရွိတယ္ေလ။ "ကုိယ္နွင့္လည္းစာ၊ သတၱ၀ါကုိ၊ ၾကင္နာလွေစ၊ သူ႔အသတ္ကုိ ခ်စ္ပါေလ" ဆုိသလုိ ျပဳလုပ္ရမွာေပါ့။
မေနာကံနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔လည္း ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ ထားရတာပါပဲ။ ဘယ္သူမဆုိ အစာ ၀ခ်င္ တယ္၊ အနာ ကင္းခ်င္းတယ္၊ ေဘးအႏၱရယ္ ကင္းရွင္းခ်င္ၾကတယ္မုိ႔လား။ အဲဒီေတာ့" သတၱ၀ါအား လုံး စာ၀၊နာကင္း၊ ဘယာရွင္းၾကပါေစ"ဆုိတဲ႔ ေမတၱာစိတ္ အျမဲပြားေပးေပါ့။ ဒါကေတာ့ ကုိယ့္ဆရာသမား ဆုံးမခဲ့တာကုိ ကုိယ္သေဘာေပါက္သေလာက္ အဓိပၸာယ္ ေကာက္ယူတာ ေပါ့။ အဲဒီအတုိင္း တတ္ႏုိင္သေလာက္ လုိက္နာက်င့္သုံးတာပါပဲ။
အဲ…. ေစာေစာက ဟုိေကာင္ေလးေတြေျပာသလုိ ေတြ႔ၾကျမင္ၾကသူေတြရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚ လာၾကတယ္ဆုိတာဟာ ဟုတ္တယ္ ဆုိရင္ေပါ့ေလ( သူ႔ေျမး တပည့္ႏွစ္ပါးဘက္ကုိ မယုံၾကည္သလုိ နဲ႔ ျပဳံးျပီး ၾကည့္လုိက္ေသးတယ္) အဲဒါလည္း ကုိယ္ေပးထားတဲ့အတုိင္း ကုိယ္ ျပန္ရတယ္လုိ႔ပဲ ဆုိရမွာေပါ့။ အဲဒါပါပဲ။ ဘာမွ အေထြအထူး မဟုတ္ပါဘူး"လုိ႔ မိန္႔ၾကား ေတာ္မူပါတယ္။
ဒါေတြဟာ ဆရာေတာ္ႀကီး အေနနဲ႔ အေထြအထူး မဟုတ္ဘူး ဆုိေပမယ့္ မိမိတုိ႔အတြက္ ေတာ့ မထူးဘဲနဲ႔ ေထြေနၾကတုန္းပါ။
ကုိယ္ လုံး၀မလုိခ်င္ေပမယ့္ သူမ်ားကုိက်ေတာ့ အလွ်ံပယ္ ေပးမိၾကတာေတြ။
ကုိယ့္္အတြက္ေတာ့ အလွ်ံအပယ္ရခ်င္ေပမယ့္ သူမ်ားကုိေတာ့ လုံး၀ မေပးမိတာေတြ။ ေတြးၾကည့္လုိက္ရင္ေတာ့ ကုိယ္ေပးထားတဲ့အတုိင္း ကုိယ္ျပန္ရလာမယ့္ အလွည့္မွာ" ေကာက္ရုိးပုံႀကီးကုိ တစ္ေနကုန္ ျဖဲရွာမွ ဆန္တစ္ေစ့ပဲ အႏုိင္ႏုိင္ရတယ္" ဆုိတာမ်ိဳးေတာင္ ဟုတ္မွ ဟုတ္ပါ့မလား။
ေတာရဆရာေတာ္ႀကီးနည္းတူပဲ၊ တျခား ဆရာေတာ္တစ္ပါးကလည္း မိန္႔ၾကားဖူးပါတယ္။
"ကုိယ္ေတြ႔ႀကဳံ ခံစားရတဲ့အခါ `ဒါကေတာ့ သက္သက္ မတရားတာပဲ၊ ေက်ကုိ မေက်နပ္ဘူး´ ဆုိတာမ်ိဳးကုိ သူမ်ား လုံး၀ မေပးမိေအာင္ေနပါ။ အဲဒါကုိ မတရားမႈကင္းျပီး အသက္ရွင္ေနထုိင္သူ ျဖစ္မယ္။
ကုိယ္ေတြ႔ႀကဳံခံစားရတဲ့အခါ`ဒါမ်ိဳးေတာ့ တရားတယ္၊ မွ်တတယ္၊ ၀မ္းသာေက်နပ္စရာ ေကာင္းတယ္´ဆုိတာမ်ိဳး သူမ်ားကုိ ေပးႏုိင္သေလာက္ေပးပါ။ ဒါဆုိရင္ ေလာကမွာ တရားသျဖင့္ အသက္ရွင္ေနထုိင္သူျဖစ္ျပီ´တဲ့။
ျမတ္ဗုဒၶအလုိေတာ္အရ သတၱ၀ါတုိင္းမွာ တူညီတဲ့ အေျခခံအခြင့္အေရး ႏွစ္ခုစီ ရွိၾက ပါတယ္။
"ျပဳလုပ္ပုိင္ခြင့္" နဲ႔ "ခံစားခြင့္" (ကံနဲ႔ ကံ၏ အက်ိဳး) ျဖစ္ပါတယ္။ ျပဳလုပ္ပုိင္ခြင့္ကုိ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး အသုံး ခ်သူဟု ခံစားခြင့္ကုိလည္း ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး ခံယူရမယ္။ ခံစားခ်ိန္ေရာက္မွ ျငင္းပယ္ခြင့္ မရွိဘူး။ ျပဳလုပ္ ခြင့္ကုိ ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ အသုံးခ်သူဟာ ခံစားခြင့္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ရရွိမယ္။ ေတာင့္တ ေနစရာ မလုိဘူး။ ဒါဟာ ကမၼႆကတလမ္းစဥ္ မွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
သတိထား အသိပြားႏုိင္ၾကပါေစ။
တရားသျဖင့္ သက္ရွင္ေနထုိင္သူမ်ား ျဖစ္ေစေသာ္။
ဓမၼေဘရီအရွင္၀ီရိယ(ေတာင္စြန္း)
