ဆင္ေလာက္မွ မလိမၼာေသးဘဲကုိး
သာသနာတုိးတက္ၾကီးပြားဖုိ႔
ေဆာင္ရြက္တဲ့ေနရာမွာ သံဃာနဲ႔ ဒကာ/မ တုိ႔ တက္ညီလက္ညီ
လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ပါမွျဖစ္ပါမည္။ အတူတူ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္တဲ့ေနရာမွာ
“တပည့္ဆရာ အျပစ္ရွာ ဘယ္ခါေတြ႔စျမဲ…၊ ”ဆုိသည့္အတုိင္း
အျပစ္ရွာၾကည့္ေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အျပစ္ကေတာ့ ေတြ႔မွာေသခ်ာပါတယ္။
လူခ်င္းတူေပမယ့္
ခံယူခ်က္ခ်င္းမတူၾကသူေတြ၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ခ်င္းမတူတာေတြ၊
စိတ္ေနစိတ္ထားမတူတာေတြရွိေနမွာျဖစ္သလုိပါပဲ သကၤန္း၀တ္ခ်င္းတူေပမယ့္
ခံယူခ်က္ခ်င္းမတူတဲ့သူေတြ၊ စိတ္ေနသေဘာထား၊ က်င့္ၾကံမႈမ်ားလည္း မတူၾကပါဘူး။
ကုိယ္လုပ္ရမယ့္ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္အလုပ္ကုိ မလုပ္ဘဲ တစ္ျခားလူတုိလုပ္ရမယ့္
အလုပ္ေတြ လုပ္ေနၾကတဲ့၊ အျမင္မေတာ္ လူေဘာ္လုပ္ေနတ့ဲ အေနအထားေတြ
ေတာ္ေတာ္ေလးေတြ႔ျမင္ေနၾကမိတယ္။
ဒီလုိအေနအထားေတြ ေတြ႔ပါမ်ားလာေတာ့ သံဃံ သရဏံ
ဂစၦာမိ-ဟု ခံယူထားသူေတြဟာ “အရွင္ဘုရားတုိ႔ဟာ
ရတနာသံုးပါးထဲကတစ္ပါးအပါအ၀င္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ အၾကည္ညိဳခံထုိက္သူျဖစ္ေအာင္
ေနသင့္ပါတယ္။
က်င့္ၾကံသင့္ပါတယ္။ ေနထုိင္သင့္ပါတယ္။”စသည္ျဖင့္
ေျပာဆုိလာျပီးေတာ့ မိမိတို႔သႏၱာန္မွ အျပစ္ေတြကုိ တုိးပြားေစမိတတ္ၾကပါတယ္။
"ရင္ထဲကဆႏၵအမွန္က သူတစ္ပါးကုိ
အေၾကာင္းျပဳျပီးေတာ့ မိမိမွာ အကုသိုလ္အျပစ္ေတြ မတုိးပြားေစခ်င္ပါဘူး။
မိမိကိုးကြယ္ရာကေန ေဘးျဖစ္ျဖစ္ေစမယ့္ အေနအထားတစ္ခုဆီကုိ
မက်ေရာက္ေစခ်င္ပါဘူး။" ထုိသုိ႔ ပရိယတ္ ပဋိပတ္စတဲ့ ရဟန္းတုိ႔အလုပ္ကုိ
မလုပ္ဘဲ အျမင္မေတာ္တာေတြ မသင့္ေတာ္တာေတြလုုပ္ေနၾကတဲ့ တစ္ခ်ဴိ႕ေသာ
ရဟန္းသံဃာတုိ႔ကုိ ေတြ႔ျမင္လာခဲ့မယ္ဆုိရင္ မၾကည္ညိဳရင္ေနပါ၊
မကုိးကြယ္ရင္ေနပါ၊ မပူေဇာ္ရင္ေနပါ။
မၾကည္ညိဳလုိ မိမိမွာ
ဘာအျပစ္မွမျဖစ္ပါဘူး။ မကုိးကြယ္လုိ႔လည္း ဘာအျပစ္မွမျဖစ္ပါဘူး။
မပူေဇာ္လုိလည္း ဘာအကုသုိလ္မွမျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ႏွလံုးသြင္းမွားျပီး
ေျပာမိေျပာရာ ေျပာမိလိုက္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ မိမိမွာ အျပစ္ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။
အျပစ္ျဖစ္သြားျပီဆုိရင္ ေဘးက်ေရာက္မွာကေတာ့ ေသခ်ာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္
မိမိကုိယ္ကုိ အျပစ္အျဖစ္ခံမယ့္အစား၊ ေဘးျဖစ္ေစခံမယ့္အစား မၾကည္ညိဳရင္ေနပါ၊
မစြပ္စဲြမိပါေစနဲ႔ မျပစ္မွားမိပါေစနဲ႔….။
ကုိးကြယ္ရာမွ ေဘးမျဖစ္ေစခ်င္ေသာ
ေစတနာနဲ႔ ဒီစာေလးကုိ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးႏွစ္ပါး၏ အဆံုးအမစကားကုိေတာ္ေတြကုိ
အေျခခံျပီး အသိဥာဏ္ရင့္ေစလိုက္တာပါ။ နာယူၾကည္ညိဳၾကည့္ရေအာင္ပါ…………။
မင္းကြန္းဆရာေတာ္ၾကီး အဆံုးအမ
တစ္ခါက
မင္းကြန္းတိပိဋကဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးထံ မုိးကုတ္က ဒကာ/မမ်ား
လာေရာက္ကန္ေတာ့ၾကပါတယ္။ ကန္႔ေတာ့ျပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးနဲ႔အတူ
စကားစျမည္ေျပာေနခိုက္မွာ ကုိရင္ငယ္ေလးေတြဟာ ကေလးသဘာ၀
ေဘာကန္ေဆာ့ကစားေနၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေဘာလံုးကုိ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးထုိင္ေနတဲ့
အေဆာင္မွာကာထားတဲ့ သစ္သားျပားကုိ တေျဗာင္းေျဗာင္းနဲ လာထိမွန္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးက
ဒကာ/မေတြကုိ “ဒကာၾကီးတုိ႔ ဒကာမၾကီးတုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မုိးကုတ္မွာ
ေက်ာက္တူးေတာ့ တူးတူးခ်င္းပဲ ေက်ာက္ကတန္းေတြ႔သလား”လုိ႔
ေမးေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဒကာ/မေတြက
“မွန္လွပါဘုရား………ေက်ာက္တြင္းတူးတူးခ်င္းေတာ့ ေက်ာက္္ကုိ
တန္းမေတြ႔ပါဘူးဘုရား…….ပထမဆံုး ေခါင္းေမႊးက်ဥ္းရပါတယ္။
ေခါင္းေမႊးက်ဥ္းျပိးေနာက္မွာ ေက်ာက္ရခါနီး ျဗဳန္းေတြ႔ပါတယ္ဘုရား
….အဲဒီျဗဳန္း(ျဗံဳး)ထဲကေနမွ ေက်ာက္ကုိ က်င္ေဆးျပီးယူရပါတယ္ဘုရား”လုိ႔ ျပန္လည္ ေလွ်ာက္ထားၾကေတာ့ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက
“ေအး….ဒကာ/မတုိ႔
ဟိုဘက္က ေဘာကန္ေဆာ့ကစားေနတဲ့ ကုိရင္ေလးေတြကလည္းပဲ သာသနာ့ျဗဳန္းေလးေတြဗ်……၊
အဲဒီျဗဳန္းေလးေတြထဲကမွ က်ဴပ္တုုိ႔က ဆရာေတာ္ၾကီးေတြျဖစ္ေအာင္၊
သာသနာျပဳဆရာေတာ္ေတြျဖစ္ေအာင္ က်င္ယူရမွာ၊ ရွာယူရမွာဗ်”ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးဟာ
ကုိရင္ငယ္ေလးေတြကုိလည္းပဲ ၾကည္ညိဳတတ္ေအာင္
သြန္သင္ဆံုးမေပးသြားေတာ္မူခဲ့တာပါ။ ဒီအဆံုးအမကုိ ၾကည့္ေသာအားျဖင့္
ကုိရင္သာမေဏငယ္ေလးေတြကုိလည္း အသိဥာဏ္ကင္းသည့္အေလ်ာက္ အထင္မေသးမိေစခ်င္ဘူး၊
မတူမတန္ မေလးမစား မဆက္ဆံမိေစခ်င္ဘူး။ တကယ္တန္ဖုိးထား
ေလးစားျမတ္ႏိုးၾကည္ညိဳတတ္ေစခ်င္မိပါတယ္။
မစုိးရိမ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး အဆံုးအမ
တစ္ခါတုန္းက
မႏၱေလးျမိဳမ်က္ႏွာဖံုးလည္းျဖစ္ စက္ပုိင္သူေဌးလည္းျဖစ္တဲ့ ဦးအုန္းဆုိတဲ့
ဒကာၾကီးတစ္ဦးရွိပါတယ္။ ဒကာၾကီး ဦးအုန္းဟာ ၀ါ၀င္ ၀ါကြ်တ္တုိင္း
ဆရာေတာ္ၾကီးကုိ အျမဲလာေရာက္ကန္ေတာ့ေလ့ရွိပါတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့
ဒကာၾကီးဦးဘအုန္းဟာ မႏၱေလးမစုိးရိမ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးထံလာေရာက္ျပီးေတာ့ “ဆရာေတာ္ တပည့္ေတာ္ ပဲြၾကည့္တဲ့ ကုိယ္ေတာ္ေတြကုိ မၾကည္ညိဳဘူးဘုရား…”ဆုိျပီး ေလ်ာက္ထားလိုက္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ မစုိးရိမ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက “ဘအုန္း
မင္းင့ါကုိ ဒီေန႔ကစျပီး ၀ါ၀င္ ၀ါကြ်တ္ လာမကန္ေတာ့နဲ႔ေတာ့ မင္းင့ါကုိ ၀ါ၀င္
၀ါကြ်တ္ မကန္ေတာ့လုိ႔ ကုသုိလ္မရရံုဘဲရွိမယ္၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့
မင္းကင့ါကုိ ဘာမွ ျပစ္မွားထားတာမရွိဘူး….၊ အခုေတာ့ မင္းက
ပဲြၾကည့္တဲ့သံဃာေတာ္ေတြကုိ ျပစ္မွားေနျပီ၊ ျပစ္မွားထားတဲ့အျပစ္ေတြမ်ားေနျပီ
ဘအုန္း….၊ တုိ႔ဇာတ္ေတာ္မွာကြာ ဘုရားအေလာင္း ဆဒၵန္ဆင္မင္းဟာ
သကၤန္းစေလးျမင္တာနဲ႔ ကုိယ့္အသက္ကုိ ေသေအာင္သတ္မယ့္ မုဆုိးကုိ
အႏၱရာယ္ျပဳႏိုင္ရက္သားနဲ႔ မျပဳဘဲနဲ႔ အစြယ္ေတြလွဴခဲ့တယ္……..ခုေတာ့
ဘအုန္းၾကီး မင္း ဆင္ေလာက္မွ မလိမၼာေသးဘဲကုိး……….။” ဆုိျပီး အဆံုးအမေပးခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးရဲ႕အဆံုးအမစကားကုိ
နားၾကားလုိက္မိတာနဲ႔ ဦးဘအုန္းဟာ ခ်က္ခ်င္းပဲ အိမ္ကုိတန္းျပန္ျပီးေတာ့
ဆရာေတာ္ ဆံုးမတာ ဟုတ္တယ္ မွန္တယ္ဆုိျပီး နားလည္သေဘာေပါက္သြားပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေနမနက္ပုိင္းမွာ အိပ္ရာကေစာေစာထ မ်က္ႏွာသစ္ျပီးေတာ့
အိမ္အ၀င္ေပါက္ေန ၾကြလာသမွ်သံဃာေတာ္ေတြကုိ ျမင္တာနဲ႔ အရွင္ဘုရား
ၾကြေတာ္မူပါဦးဘုရားဟု ေလွ်ာက္ထားျပီး ထိျခင္းငါးပါးနဲ႔ ေသခ်ာရုိရုိေသေသ
သံုးၾကိမ္ရွိခုိးကန္ေတာ့ျပီးေတာ့ အရွင္ဘုရားအေပၚမွာ
ျပစ္မွားမိတဲ့အျပစ္ေတြရွိပါက ခြင့္လႊတ္သည္းခံေတာ္မူေပးပါဘုရား……..ဆုိျပီး
ေလ်ာက္ထားေတာင္းပါတယ္။ ဒီလုိ သံဃာေတြကုိ ေတြ႔တဲ့ေနရာတုိင္း
၀န္ခ်ေတာင္းပန္ကန္ေတာ့တာ သံုးႏွစ္သံုးမုိးထိၾကာသြားတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။
မသိသည့္အေလ်ာက္ မိမိအေနနနဲ႔
ျပစ္မွားေစာ္ကားမိထားတယ္ဆုိပါက
ျပစ္မွားေစာ္ကားခံရတဲ့ပုဂၢဳိလ္ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနစဥ္
၀န္ခ်ေတာင္းပန္ေလ်ာက္ထားရင္ က်ဴးလြန္ထားတဲ့အျပစ္ကေန လြတ္ေျမာက္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီးေတာ့
ဘယ္ပဲြေတာ္ရာသီမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ပဲြမွာေတာ့
ဒကာၾကီးဦးဘအုန္းရွိတယ္တဲ့ေဟ့……ဆုိရင္ ဘယ္သံဃာေတာ္မွ
ပဲြၾကည့္မသြားၾကေတာ့ဘူးတဲ့။ ထိေရာက္တဲ့ နည္းလမ္းတစ္ခုပါပဲ။
သံုးႏွစ္ျပည့္ျပီးေတာ့ ဒကာၾကီးဦးဘအုန္းဟာ
မစုိးရိမ္ဆရာေတာ္ၾကီးထံသြားေရာက္ကန္ေတာ့ျပီး “ဆရာေတာ္ တပည့္ေတာ္ ဘအုန္းၾကီး
လိမၼာလာပါျပီဘုရား”လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး “ဘအုန္း မင္းလိမၼာျပီဆိုရင္ မင္းကန္ေတာ့ေနတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြလည္း လိမၼာေရာေပါ့ကြာ……”ဟု မိန္႔ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး “ဘအုန္း မင္းလိမၼာျပီဆိုရင္ မင္းကန္ေတာ့ေနတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြလည္း လိမၼာေရာေပါ့ကြာ……”ဟု မိန္႔ေတာ္မူလိုက္ပါတယ္။
ခုေခတ္ခုခါ မိမိအေနနဲ႔ အျမင္မေတာ္
မသင့္ေတာ္တဲ့ ကုိရင္တစ္ပါးပါးကုိပဲျဖစ္ျဖစ္
ရဟန္းသံဃာတစ္ပါးပါးကုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီမသင့္ေတာ္တာ အျမင္မေတာ္တာကေန
ျပဳျပင္ခ်င္တယ္၊ တားျမစ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ လက္အုပ္ကေလးခ်ီျပီး အရုိအေသသာ
ေပးလိုက္ပါ။ ၀စီေဘဒ ျပစ္မွားက်ဴးလြန္ေျပာဆုိေနတာထက္စာရင္
ကာယကံအရုိအေသေပးမႈ႔ဟာ သိပ္ကုိထိေရာက္ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ မိမိမွာလည္းပဲ
အျပစ္မျဖစ္ေတာ့သလုိ မိမိျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတုိင္း အဲဒီအျမင္မေတာ္တာကုိ
လုပ္ေနတဲ့ မသင့္ေတာ္တာကုိ လုပ္ေနတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြလည္းပဲ
အလုိအလုိျပဳျပင္ျပီးသား နားလည္းျပီးသား လိမၼာျပီးသားျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။
သူေတာ္ေကာင္းဓာတ္ခံရွိသူဆုိရင္ မိမိကုိ
အရုိအေသေပးလာျပီဆုိရင္ င့ါကြာရွက္လိုက္တာ ဟုိေန႔က ဒကာၾကီးက/ဒကာမၾကီးက
လက္အုပ္တခ်ီခ်ီန႔ဲ အရုိအေသေပးေနလုိက္တာ ငါကျဖင့္ ဧကသီ-အေပၚသကၤန္း၀တ္မထားဘူး
စသည္ျဖင့္ေတြးျပီးေတာ့ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ကေလး၀င္လာျပီး ေနာက္ဆုိ
အလုိလိုျပဳျပင္သြားပါလိမ့္မယ္။ မိမိကေက်ာင္းကန္ဘုရားသြားလုိ ေဆာ့ကစားေနတဲ့
သံဃာေတြကုိေတြ႔ရင္လည္းပဲ ရုိရုိေသေသနဲ႔ ဆရာေတာ္ၾကီးရွိလားဘုရား၊
ဘယ္အတြက္ေလ်ာက္ထားလိုလုိ လာပါတယ္ဘုရား စသည္ျဖင့္ လက္အုပ္ကေလးသာ
ခ်ီျပီးေလ်ာက္ထားလိုက္ပါ။ ေနာက္တစ္ခါဆို ဒကာ/မတုိ႔ ေက်ာင္းကုိလာရင္ သူတုိ
အရင္လုိ မေဆာ့ကစားရဲေတာ့ပါဘူး။
ဒါဟာ သံဃာကုိ
တကယ္ယံုၾကည္ျမတ္ႏိုးကုိးကြယ္သူေတြအေနနဲ႔ သာသနာတုိးတက္ေစဖုိ႔
မိမိကုိးကြယ္ေနတဲ့ သံဃာေတြလိမၼာေစဖုိ႔ ထိေရာက္တဲ့နည္း၊
အက်ိဴးရွိနည္းျဖစ္ပါတယ္။ သာသနာတုိးတက္ျပန္ပြားေအာင္ ၾကိဳးစားတဲ့ေနရာမွာ
အသိဥာဏ္လည္းလိုအပ္ပါတယ္။ နည္းဗ်ဴဟာလည္း လိုအပ္ပါတယ္။ ပရိယာယ္လည္း
လိုအပ္ပါတယ္။ သံဃာက်င့္၀တ္နဲ႔အညီမက်င့္တဲ့ သံဃာေတာ္တစ္ခ်ဴိ႕ကုိ
ေတြ႔ျမင္တဲ့အခါမွာ မိမိႏႈတ္ကေန ဟုိေျပာဒီေျပာ မေျပာမိေစဖုိ႔အေရးၾကီးပါတယ္။
၀စီေဘဒ ထိတုိင္းရွ ဆုိသလုိ သိပ္ကုိၾကီးေလးတဲ့ အျပစ္တစ္ခု
ျဖစ္တည္သြားမွာစုိးရိမ္မိပါတယ္။ အသိဥာဏ္ရွိသူဟာ သူတစ္ပါးကုိ
အေၾကာင္းျပဳျပီး မိမိသႏၱာန္မွာ အကုသုိလ္ေတြ တုိးပြားေအာင္ မလုပ္ၾကပါဘူး။
စက္ပုိ္င္သူေဌးဦးအုန္းနည္းအတုိင္းသာ က်င့္ၾကံၾကည့္လိုက္ပါ။
မိမိဟာ တိဟိတ္ပုဂၢဳိလ္
အသိဥာဏ္ရွိသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ အသိဥာဏ္ရွိတဲ့လူသားတစ္ေယာက္ဟာ
အဟိတ္တိရစၦာန္ေလာက္မွ မလိမၼာဘူးဆုိျပီး ႏႈိင္းယွဥ္ခံရမယ္ဆုိရင္ သိပ္ကုိ
ရွက္စရာေကာင္းပါတယ္။ အဟိတ္တိရစၦာန္ျဖစ္တဲ့ ဆင္ေလာက္မွ အသိဥာဏ္မရွိဘူးဆုိရင္
မစုိးရိမ္ဆရာေတာ္ဘုရားဘုရားၾကီးသာ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိမယ္ဆိုပါက “………….မင္း ဆင္ေလာက္မွ မလိမၼာေသးဘဲကုိး” ဟု မိန္႔ျမြက္ေတာ္မူမွာကုိ ျမင္ေယာင္ေနမိပါသည္။
(ဆရာေတာ္ဦးေကာမလ-ေရႊမဂၢင္စာသင္တုိက္ဆရာေတာ္ဘုရား၏ ရွင္သာမေဏနဲ႔ သာသနာ ဟူေသာတရားေတာ္ကုိ ကုိးကားေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။)
(ဥယ်ာဥ္မွဴးေလး)
