Tuesday, June 7, 2016

ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားသည္ ၀ဲဘက္ပုခံုးကို သကၤန္းေတာ္ျဖင့္ ဘာ့ေၾကာင့္ ဖံုးလႊမ္းရသနည္း



"ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားသည္ ၀ဲဘက္ပုခံုးကို သကၤန္းေတာ္ျဖင့္ ဘာ့ေၾကာင့္ ဖံုးလႊမ္းရသနည္း"

ျမတ္ဗုဒၶ သာသနာမွာ လက္၀ဲေတာ္ရံ လက္ယာေတာ္ရံဆိုတာရွိတယ္။ လက္၀ဲေတာ္ရံဆိုတာ တန္ခိုး အရာမွာ ဧတဒဂ္ရတဲ့ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ပါ လက္ယာေတာ္ရံဆိုတာ ပညာအရာမွာ ဧတဒဂ္ရတဲ့ အရွင္သာရိပုတၱရာပါ။

တန္ခိုးက လက္၀ဲ၊ ပညာက လက္ယာ။ တန္ခိုးဆိုတာ အာသေ၀ါတရားတို႔ရဲ့ ကုန္ရာခန္းရာ အရဟတၱဓဇ၊ အရဟတၱရဲ ့အလံတံခြန္သာျဖစ္တယ္။
ပညာဆိုတာကေတာ့ ၀ိပႆနာပညာ၊ မဂ္ပညာ၊ ဖိုလ္ပညာကေန နိဗၺာန္ကို ရဖို ့ေရာက္ဖို႔ပါ။

ပုထုဇဥ္တို႔ရဲ ့စိတ္သဘာ၀ဆိုတာ အဆန္းၾကိဳက္၊ တစ္ခုရုိး တစ္မ်ိဳးေျပာင္းျပီး။ တစ္သံသရာလံုး ဆန္းတယ္ထင္တာေတြ ေနာက္လိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ ရုိင္းရုိင္းေျပာရရင္ လမ္းေဘးက ေမ်ာက္ပြဲ၊ မ်က္လွည့္ပြဲကအစ ဆန္းတယ္ထင္တာ မွန္သမွ်မွာ လူေတြေမ့ေမ်ာ သာယာေနတတ္ၾကတယ္။

ဒီေတာ့ တန္ခိုးရဲ ့ ဆန္းဆန္းျပားျပား ဖမ္းစားမႈအေပၚ ေမ့ေလ်ာ့ေတြေ၀ သာယာေနၾကရင္ မဂ္ပညာ ဖိုလ္ပညာကြယ္မွာပဲ၊ မဂ္ပညာ ဖိုလ္ပညာကြယ္ရင္ သာသနာကြယ္မွာပဲ။ သာသနာကြယ္ျပီ ဆိုတာနဲ႔ သတၱ၀ါေတြရဲ ့သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲ ဒုကၡအေပါင္းက လြတ္ေျမာက္ရာတရားေတြလည္းကြယ္တာပဲ။

ေယာဂီတို႔ တရားထိုင္ရာမွာလည္း တင္ပ်ဥ္ေခြၾကား လက္ႏွစ္ဖက္ ယွက္တင္တဲ့အခါ လက္၀ဲ လက္ကို ေအာက္က လက္ယာလက္ကို အေပၚက ထားရတာလည္း ဒီသေဘာပဲ။
လက္၀ဲဆိုတဲ့ တန္ခိုးသေဘာကို လက္ယာဆိုတဲ့ ပညာက ဖံုးထားအုပ္ထား၊ ဆင့္ထားရတယ္။

တစ္နည္းအားျဖင့္ေတာ့ လက္၀ဲက သမထ၊ လက္ယာက ၀ိပႆနာ။ သမထ တန္ခိုးကိုသာ ျပလိုက္လို႔ကေတာ့ အညွီ ယင္အံုသလို ေနေတာ့မွာေပါ့။
ရုပ္ နာမ္ ျဖစ္ပ်က္ေတြ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱေတြ ဘာမွေဟာလို ့ ေျပာလို ့နား၀င္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ တန္ခိုးျပမိရင္ တန္ခိုးပဲ ကိုးကြယ္မွာ။ ၀ိပႆနာပညာ၊ ဖိုလ္ပညာ၊ မဂ္ပညာေတြဆိုတာ က်င့္ၾကံ အားထုတ္ရမွန္းေတာင္ သိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။

တန္ခိုးေလာက္ရင္ မိန္းေမာေနရင္ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲကမလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္တန္ခိုး ဆိုတာ ဖံုးထားအပ္ေသာအရာ၊ ပညာသာလွ်င္ အျမဲအစဥ္ ဖြင့္ထားအပ္ေသာအရာ၊ ေဖာ္ထား အပ္ေသာ အရာ၊
ဒါေၾကာင့္ တန္ခိုးကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ လက္၀ဲဘက္ကို သကၤန္းနဲ ့ဖံုးထားရတယ္။ ပညာကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ လက္ယာဘက္ကိုေတာ့ ဖြင့္ျပထားရတယ္၊ ေဖာ္ထားရတယ္။

မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ၾကီး
ဗုဒၶမူႀကိဴ

Monday, June 6, 2016

ရတနာအစစ္ရဲ႕ အရိပ္စစ္


ရတနာအစစ္ရဲ႕ အရိပ္စစ္

ရဟန္းသံဃာဆိုတဲ့ ရတနာတပါးရဲ႕ ေက်းဇူးဟာ ဆရာ့ေက်းဇူးနဲ႔ မိတ္ေဆြေက်းဇူး ႏွစ္ခုေပါင္း စာေလာက္ ရွိေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။  ရတနာထိုက္တဲ့ သံဃာမ်ားဟာ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားကို သံသရာမွ လြတ္ေၾကာင္းတရား ညႊန္ၾကားပဲ့ျပင္ေပးတဲ့ ဆရာ အေနနဲ႕ေရာ ေလာကလူ႔ဘံုမွာ က်င္လည္ရခိုက္ အေတာအတြင္း တရားနည္းလမ္းက်က် ေအးခ်မ္းစြာ ျဖတ္သန္းႏိုင္ေအာင္ ကူညီေဖးမ လမ္းျပေပးတဲ့ မိတ္ေဆြအေနနဲ႔ပါ ေက်းဇူးျပဳေလ့ရွိပါတယ္။

ျမန္မာ့လူ႔ေဘာင္မွာ သံဃာေတြရဲ႕ အခန္းက႑ဟာ အားကိုးၾကည္ညိဳရာအျဖစ္ အထင္အရွား ရွိေနဆဲပါ။  အထူးသျဖင့္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈေတြနဲ႔ နပန္းလံုးၿပီး ေလာကီေလာကုတ္ ပညာဉာဏ္ အသိေတြ အားနည္းၾကရရွာတဲ့ အမ်ားစု ေအာက္ေျခ လူထုအတြက္ သံဃာ့အရိပ္ဆိုတာ လက္ေတြ႕က်တဲ့ ကာယကံေျမာက္ေအးရိပ္ျဖစ္သလို အေတြးလွတဲ့ မေနာကံေျမာက္ေအး ရိပ္လည္း ျဖစ္ရပါတယ္။  

ဒါေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ သံဃာေတြဟာ သံသရာလြတ္ေၾကာင္းတရား ေဟာေျပာရံုတင္မက မိသားစု၊ အိမ္ေထာင္ေရးျပသနာေတြမွာပါ ၀င္ပါေပးရတဲ့အထိ လူ႔ေဘာင္ရဲ႕ အလယ္ေခါင္လိုေနရာမ်ိဳးမွာ ရွိေနတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။  တကယ္ေတာ့ အဲဒီအေနအထား ေၾကာင့္ပဲ ရဟန္းသံဃာမ်ားရဲ႕ လူ႔ေဘာင္အေပၚ ေက်းဇူးဟာ အတိုင္းအဆ မမွန္းႏိုင္ေအာင္ က်ယ္ျပန္႔တယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။

တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶၵစာေပက်မ္းဂန္ကို ေလ့လာျခင္း၊ တရားဘာ၀နာ အားထုတ္ျခင္း၊ အမ်ားနားလည္ သိတတ္ေအာင္ ျဖန္႔ေ၀ ေဟာၾကားျခင္းဆိုတဲ့ ပရိယတၱိနဲ႔ ပဋိပတၱိဆိုတာ သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ ျခင္းတရားအား ထိုးထြင္းသိျမင္ျခင္းဆိုတဲ့ ပဋိေ၀ဓ အလို႔ငွာ အားထုတ္ရတဲဲ့အရာေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။  သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္တယ္ဆိုတာ ပရိယတၱိ၊ ပဋိပတၱိေလာက္နဲ႔ မလံုေလာက္ဘဲ ပဋိေ၀ဓဆိုက္မွ အစစ္အမွန္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရာ ေရာက္မွာပါ။  ဗုဒၶဘာသာ ကိုးကြယ္သူ အေရအ တြက္ ကို ေစာင့္ေရွာက္တာဟာ ဗုဒၵသာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္တာလို႔ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။

ဒါေပမဲ့ ပညာေရးညံ့ဖ်င္းရတဲ့ဘ၀မွာ ဓမၼပညာေရးလည္း ခၽြတ္ျခံဳက်ခဲ့ရတာမို႔ အမ်ားစုႀကီးဟာ သာသနာ့အဆီအႏွစ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ မထက္သန္ၾကဘဲ အလြယ္လမ္းျဖစ္တဲ့ ဘာသာ ကိုးကြယ္သူအေရအတြက္ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ထက္သန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။  ဒီေနရာမွာ ဆင္းရဲ မြဲေတမႈအတြက္ အေျဖအျဖစ္ ရဟန္းျပဳျခင္းကို အသံုးျပဳလာၾကတဲ့ကိစၥကျဖင့္ အရိပ္ခိုရံုနဲ႔ မရပ္ ေတာ့ဘဲ အခက္ခ်ိဳးတဲ့အထိ သက္ေရာက္သြားတတ္တာကိုလည္း သတိျပဳရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္အကိုင္ ရွားပါးလာတာ၊ အလုပ္အကိုင္ေကာင္းေတြအတြက္ ပညာေရးလိုအပ္ခ်က္ ျမင့္မား လာတာ၊ လူမႈဘ၀လံုျခံဳမႈ ေလ်ာ့နည္း လာတာေတြေၾကာင့္လည္း ရဟန္းအရိပ္၊ သဃၤန္းအရိပ္၊ သီလရွင္အရိပ္ကို လြယ္ကူတဲ့ထြက္ေပါက္အျဖစ္ သံုးလာတာမ်ိဳးေတြ ရွိလာပါတယ္။

အဲဒီလို အရိပ္ခို၊ ထြက္ေပါက္ရွာသူေတြ ရွိလာတဲ့အခါ ေလ့လာက်င့္ၾကံအားထုတ္မႈဆိုတဲ့ အခက္လမ္းကို ႀကိဳးပမ္းဖို႔ မစြမ္းႏိုင္တာေၾကာင့္ေရာ၊ ဒီလမ္းက သူတို႔ တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ အရိပ္နဲ႔ ထြက္ေပါက္အတြက္ သိပ္အသံုးမတည့္သလို ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ပါ သူတို႔အတြက္ အလုပ္ျဖစ္မဲ့ အလြယ္လမ္းတခ်ိဳ႕ကို ရွာေဖြက်င့္သံုးတာမ်ိဳးေတြ ရွိလာပါတယ္။  တျခားဘာသာ၀င္ေတြ ေဆာင္ရြက္တဲ့နည္းလမ္းေတြကို ေတြ႕ျမင္တဲ့အခါ ကိုယ့္ဘာသာတရားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဓမၼ ပညာေရးကလည္း မလံုေလာက္ခဲ့ေတာ့ သာသနာ့ကိုယ္ခံအားေတြ ေလ်ာ့နည္းၿပီး သူတို႔လိုပဲ ကိုယ့္ သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ေကာင္းတယ္လို႔ ထင္ေယာင္ထင္မွားလည္း ျဖစ္လာၾကပါတယ္။

 ပဋိေ၀ဓဆိုက္တဲ့အထိ က်င့္ၾကံပြားမ်ား အား ထုတ္ႏိုင္ဖို႔ ဆိုတာကို အသာထားၿပီး ပရိယတၱိနဲ႔ ပဋိပတၱိကို အားထုတ္ဖို႔ဆိုတာေတာင္ လြယ္ကူတဲ့ကိစၥ မဟုတ္တာေၾကာင့္လည္း ဒီလမ္းကို ေရွာင္ကြင္း လိုက္ၾကပံုလည္း ရပါတယ္။  ဒီလိုနဲ႔ ပညာခ်ိဳ႕ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သာသနာကို ေစာင့္ ေရွာက္ဖို႔ လူအေရအတြက္ကိုသာ အာရံုက်ၾကကာ လူ႔အရည္အေသြးကိုေတာ့ (မစြမ္းႏိုင္မဲ့ တူတူ) ေမ့ပစ္လိုက္ၾကမတတ္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္လည္း ရဟန္းသံဃာမ်ားရဲ႕ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားဟာ အင္မတန္ အေရးႀကီးသလို အရိပ္လည္း ႀကီးတယ္လို႔ ဆိုရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။  မလြယ္လမ္းျဖစ္တဲ့ ပရိယတၱိနဲ႔ပဋိပတၱိကို ကိုယ္တိုင္လည္း က်င့္ကာ သူတပါးကိုလည္း ပဋိေ၀ဓ ဆိုက္ပါေစဆိုတဲ့ သာသနာေစာင့္ေစတနာနဲ႕ မွ်ေ၀ေဟာေျပာညႊန္ၾကားေဖးမမႈကို စိုက္လိုက္မတ္တတ္ က်င့္သံုးေနၾကတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတြဟာ အဲဒီအလုပ္ေလာက္နဲ႔ကို မအားႏိုင္ မနားႏိုင္ ျဖစ္ေနၾကမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။  

ဒီအခါမွာ အလြယ္လမ္းလိုက္တဲ့ အရိပ္ခိုေတြကေတာ့ ဒီေလာက္အလုပ္မမ်ားတာမို႔ ရပ္ထဲရြာထဲကလူထုနဲ႔ အထိအေတြ႕ ပိုမ်ားခြင့္ ရလာၾကပါတယ္။  အလြယ္လမ္းသမားမို႔ အလြယ္လမ္းစကားသာ ေျပာေဟာေလေတာ့ ရပ္ထဲရြာထဲက ပညာခ်ိဳ႕လူေတြ အတြက္ နားလည္ရမခက္တာေၾကာင့္ သူတို႔စကားေတြ ေပါက္ေျမာက္လာၾကပါတယ္။ သူတို႔တရားေတြ ေဖာင္းပြ လာၾက ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ အခက္လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတြကေတာ့ ကိုယ္တိုင္က ျပည့္၀မွ သူတပါးကို ျဖည့္ဆည္းႏိုင္ မယ္လို႔ ယံုၾကည္သူေတြပီပီ ကိုယ့္ပဋိေ၀ဓစခန္းကို နပန္း အရင္လံုး ေနၾကရတဲ့အတြက္ ရပ္ထဲရြာထဲက ပညာခ်ိဳ႕ေတြကို ပညာမမွ်ႏိုင္တာမ်ိဳးေတြလည္း ရွိလာ ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ခ်ိတ္ခ်ိတ္ခ်င္း ၿငိၾကသလို သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔အတြက္ ဘယ္လမ္း ေလွ်ာက္ရမွန္း မသဲကြဲသူေတြနဲ႔ လူအေရအတြက္ကို အာရံုက်သူေတြ ခ်ိတ္မိၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒီေနရာမွာ အလြယ္လမ္းမလိုက္တဲ့ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းသံဃာ၊ သီလရွင္မ်ားအေနနဲ႔လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျဖည့္ဆည္းရံုမက ကိုယ့္ေဘးက ရပ္ရြာသားေတြကိုပါ တၿပိဳင္တည္း ျဖည့္ဆည္း ေပးၾကမွ ျဖစ္မယ္လို႔ သေဘာထားၾကေစခ်င္ပါတယ္။  အမ်ားစုက အလြယ္လမ္း လိုက္ခ်င္ၾက သူေတြမို႔ အခက္လမ္းသမားေတြကို ေရွာင္ကြင္းေကာင္း ေရွာင္ကြင္းၾကပါလိမ့္မယ္။  ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ကပဲ သူတို႔ကို မေတြ႕ေတြ႕ေအာင္ ေစာင့္ေတြ႕ၿပီး သာသနာေစာင့္တရားကို ေ၀မွ်ေပးရမယ့္ အေနအထားကို ေရာက္ေနၿပီလို႔ ယူဆပါတယ္။

အဲဒီအတြက္ ေက်းဇူးရွင္ ရတနာစစ္ျဖစ္ၾကတဲ့ ရဟန္းသံဃာ၊ သီလရွင္တို႔ကို လူအမ်ားရဲ႕ အရိပ္လာ အခိုကို မေစာင့္ေတာ့ဘဲ အရိပ္စစ္လိုက္မိုးေပးဖို႔ အားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ထပ္မံေက်းဇူးျပဳေပးေတာ္မူၾကဖို႔ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္လိုက္ရပါတယ္။ သာသနာသံုးရပ္ကို ေစာင့္ေရွာက္တတ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္မ်ား တိုးပြားႏိုင္ပါေစ။


မသီတာ (စမ္းေခ်ာင္း)




Saturday, June 4, 2016

ဓမၼ တာဝန္

ဓမၼတာဝန္

အပိုင္း (၁)

တခ်ိဳ႕က ေျပာေလ့ရိွၾကတယ္၊ ျမန္မာနိုင္ငံမွာရိွတဲ့ ဗုဒၶသာသနာကလည္း မသန္႔စင္ဘူးလို႔ ဒီလိုေျပာတယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ အဆံုးအမေတြလည္း မသန္႔စင္ဘူး၊ ေထရဝါဒ မပီျပင္ဘူးလို႔ တခ်ိဳ႕သမိုင္း ဆရာေတြက ဒီလိုဆိုခ်င္ၾကတယ္၊ ဘာၾကည့္ေျပာတာလဲဆိုရင္ ေ႐ႊတိဂံုဘုရားေပၚမွာ ရိွတဲ့ နတ္ရုပ္ေတြ ဓာတ္ခန္းေတြတို႔ ဘိုးေတာ္ေတြတို႔ ဆိုတာေတြ ကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့ ေထရဝါဒ မွာလည္းပဲ အယူအဆေတြေရာေနတယ္လို ့ဒီလိုသတ္မွတ္ၿပီးေျပာဆိုတယ္။ ဒါဟာ ေသေသခ်ာခ်ာ မစဥ္းစားၾကည့္လို ့ေျပာမိတာသာ ျဖစ္တယ္၊ ကိုးကြယ္တဲ့ပုဂိၢဳလ္ ေတြအေနနဲ ့ေရာတာကသဘာဝပဲ၊ ဓမၼ အေနနဲ႔ အဲဒီလို ေရာေထြးေနတာေတာ့ လံုးဝမရိွဘူး၊ ေထရဝါဒ စစ္စစ္ လံုးဝသန္ ့ ရွင္းစင္ၾကယ္တယ္၊

ေထရဝါဒကို ကိုးကြယ္တယ္ဆိုတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြကေတာ့ ေရာေကာင္းေရာလိမ့္မယ္၊ ဒါက ဓမၼမွာ ေရာတာ မဟုတ္ဘူး၊ ပုဂိၢဳလ္က ေရာတာ၊ ပုဂိၢဳလ္ဆိုတာ tradition ကို စြန္႔ခဲတယ္။ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ဗုဒၶသာသနာမေရာက္ခင္က နတ္ကိုးကြယ္တဲ့ ဝါဒမ်ိဳး လက္ခံျပီးေနခဲ့တဲ့ အစဥ္အလာကေန ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ ့အဆံုးအမေတြ ရင္ထဲနွလံုးထဲ ေရာက္လာလို႔ အမွန္သိလာျပီး ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကို ျမတ္ျမတ္နိုးနိုးနဲ႔ ကိုးကြယ္လာခဲ့ၾကတယ္၊ အဲဒီကိုးကြယ္လာတဲ့ပုဂိၢဳလ္ေတြမွာ အခ်ိဳ႕က ေရွးရိုးစြဲအေတြးေတြ ေခါင္းထဲမွာ မေပ်ာက္ေသးသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶရဲ့အဆံုးအမေတြအျပင္ တျခားဟာေတြကို မွန္တယ္ထင္ျပီး လက္ခံ ေနၾကတယ္၊ အယူစြဲေတြ ရိွေနတတ္တာကေတာ့ ဒါ ေလာကရဲ့သဘာဝပဲ။

သို႔ေသာ္ ျမန္မာနိုင္ငံေရာက္လာတဲ့ပိ႗ကသံုးသြယ္ နိကာယ္ငါးျဖာ၊ ဓမၼကၡႏၶာေပါင္း(၈၄၀၀၀) ဆိုတာ ဒီထဲမွာ မည္သည့္ဝါဒမွ ေရာေနွာေနတာ မရိွဘူး၊ ဒါေတာင္မွ တခ်ိဳ႕က ပိ႗ကထဲမွာ ဟိႏၵဴဝါဒ ေတြ ေရာေနတယ္လို႔ေရးတယ္၊ ဘယ္မွာေရာတာတုန္းလို႔ေမးေတာ့ သူတို႔ေထာက္ျပတဲ့အရာေတြက လံုးဝ ရယ္စရာေတြသာျဖစ္တယ္။

ဆိုပါစ႔ို ရယ္စရာတစ္ခုက ဘာလဲဆိုတာ သူတို႔ေျပာမယ္ဆိုရင္ ဗုဒၶဝါဒထဲမွာ မိစၧာဝါဒေတြ ေရာေနတယ္ ဆိုတာက ဒိ႒ိသံယုတ္တို႔၊ ျဗဟၼဇာလသုတ္တို႔၊ ဒါက ဒိ႒ိအေၾကာင္းေတြကို ေဟာေျပာတဲ့ ဟာသာျဖစ္တယ္၊ အဲတာေတြပါရိွလို႔ေရာတယ္လိုံေျပာေနတာကေတာ့ ရယ္စရာ သက္သက္ပဲလို႔ေျပာရမယ္၊ မမွန္တာကို မမွန္ဘူးလို ့တင္ျပျခင္းအားျဖင့္ ဒီတရာဟာ မမွန္မကန္ ျဖစ္သြားတာ မဟုတ္ဘူး၊ မွန္ကန္မႈကို အေလးထားျပီး အမွားကိုလည္း အမွားလို႔ျမင္တတ္ ရွင္းျပတတ္တာသာ ျဖစ္တယ္။

နႏၵကေပတဝတၳဳဆိုတာကို ေထာက္ထားျပီး (၃၁)ဘံုကို ဗုဒၶလက္မခံဘူးဆိုျပီးေတာ ့ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ထုတ္တဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္မွာ ေရးတယ္၊ မမွန္ကန္တဲ့သာဓကေတြ ကိုးကားတယ္၊ တစ္ကယ္ က်မ္းဂန္ကို ေလလာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ နႏၵက ဆိုတဲ့ျပိတၲာၾကီးဟာ သူကိုယ္တိုင္ မွားယြင္းတဲ့ အယူအဆေတြကို ယူခဲ့သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ဒီလို မွားယြင္းတဲ့ဝါဒ လက္ခံ က်င့္သံုးသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ျပိတၲာဘဝ ေရာက္ရပါတယ္လို႔့ေျပာတာ၊ အဲဒါစာေပထဲ မွတ္တမ္းတင္ထားတာ ေတြကို ၾကည့္ျပီး ဗုဒၶဝါဒထဲမွာ ဟိႏၵဴဝါဒေတြ ေရာေနတယ္လို႔ဆိုတာက အလြန္ရယ္စရာ ေကာင္းတဲ့အရာတစ္ခုသာျဖစ္တယ္။

အပိုင္း (၂ )

ရံဖန္ရံခါ တစ္ခ်ိဳ ့နုိင္ငံျခားသားေတြက ဆိုပါစို ့- ျမင့္မိုရ္ေတာင္ အေၾကာင္း ေရးထားတဲ့စာေတြကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ ဘယ္မွာလဲ ဆိုတာမ်ိဳးေတြ ေမးလာတတ္ၾကတယ္၊ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ ဘယ္မွာလဲလို ့ေမးလာရင္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္မွာ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ဟာ အဓိကမဟုတ္ဘူး၊ ဒါေတြက ေရွးေခတ္က ရိွတဲ့ အေနအထားေတြ၊ ျမတ္စြာဘုရားက ေလာကမွာ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေတာင္ တစ္ခုကို ေဟာၾကားျခင္းသာျဖစ္တယ္။

ဆိုပါစို ့- သုတၲနိပါတ္ပါဠိေတာ္ နာလကသုတ္ အဖြင့္ကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ လူ႔့ျပည္ဟာ ျမင့္မိုရ္ ေတာင္ခါးပန္းမွာ ရိွတယ္လို ့ေရးထားတယ္၊ တာဝတိ ံသာနတ္ျပည္က ျမင့္မိုရ္ေတာင္ထိပ္မွာ ရိွတယ္၊ အသူရာ နတ္ဘံုက ျမင့္မိုရ္ ေတာင္ေအာက္ေျခမွာ ရိွတယ္ဆိုတဲ့စကားကို ၾကည့္လိုက္ရင္ လူ႔့ျပည္ဟာ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ ခါးပန္းမွာ ရိွေနတယ္၊ ဒါၾကည့္လိုက္တာနဲ  ့ျမင့္မိုရ္ေတာင္ ရွာေနစရာ လိုေသးလား၊

လူ႔ဘံုနဲ႔ ဆက္စပ္ေနျပီး အင္မတန္ၾကီးမားတဲ့ ကမ႓ာ ျဂိဳလ္ၾကီးတစ္ခုလံုးရဲ ့အျမင့္ဆံုးေနရာဟာ ျမင့္မိုရ္ေတာင္လို႔ ယူဆရင္ ယူဆနိုင္စရာရိွတယ္၊ သာမန္ပကတိျမင္ရတဲ့ ေတာင္မ်ိဳးလို လိုက္ရွာေနလို႔့ကေတာ့ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔့မွ ေတြ႔မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီျပႆနာက အေရးၾကီးတာ မဟုတ္ဘူး၊ ျမတ္စြာဘုရားရဲ ့အဆံုးအမထဲမွာ သစၥာေလးပါးတို ့မဂၢင္ရွစ္ပါးတို ့ဆိုတာေတြကသာ အလြန္အေရးပါတယ့္ တရားေတြျဖစ္တယ္၊ ဒါေတြနဲ ့ပက္သက္ျပီး ေစာဒကတတ္နိုင္တာ ဘယ္သူမွမရိွဘူး၊

ေလာကလူသားေတြ အက်ိဳးျပဳဖို႔အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က မဂၢင္ရွစ္ပါး ဆိုတဲ့ အနွစ္သာရရိွတဲ့ တရားကို ေဟာၾကားဆံုးမထားလို႔ မဂၢင္ရွစ္ပါးဆိုတဲ့ ဒီဓမၼဟာ ေလာကသားေတြ အတြက္ ကေန႔ လိုက္ရွာရင္ ကေန႔ အက်ိဳးရိွတယ္၊ ေလာကကို အက်ိဳးျပဳေနလို႔ ့မွန္ကန္တဲ့ အလင္းေရာင္ တစ္ခုကိုျမတ္စြာဘုရားရဲ ့ဓမၼေတြက ေပးအပ္ေနျခင္းျဖစ္တယ္၊

ရတာ မရတာက ျမတ္စြာဘုရား တရားနဲ႔ မဆိုင္ဘူး၊ လုပ္သူပုဂိၢဳလ္ေတြနဲ႔သာ ဆိုင္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို ့ဘုန္းၾကီးတို႔တေတြ ဓမၼတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ၾကတဲ့အခါမွာ ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ တရားဓမၼကို အတိမ္းအေစာင္း မရိွေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ဟာ ရဟန္းသံဃာေတြ အေလးေပးရမယ့္ တာဝန္တစ္ရပ္ျဖစ္တယ္၊ ဘယ္ဘာသာ ဘယ္ဝါဒမွာပဲ ၾကည့္ၾကည့္ ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ အဆံုးအမတရားေတြေလာက္ တရားထုထည္ၾကီးမားတဲ့ အရာဆိုတာမရိွဘူး၊ ျမတ္စြာဘုရားေဟာေျပာထားတဲ့ တရားေတြဟာ ပိ႗က သံုးသြယ္ နိကာယ္ ငါးျဖာ ဓမၼကၡႏၶာေပါင္း (၈၄၀၀၀)ထိ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ အျပည့္အစံု ပံုနွိပ္ျပီးေတာ့ စာအုပ္စာတမ္းအေနနဲ ့လည္းရိွတယ္၊ သင္ၾကားပို ့ခ်ေနမႈ လည္းရိွတယ္၊ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ မသင္လို ့မသိတဲ့က်မ္းမ်ိဳး အဓိပၸာယ္ မေဖာ္နိုင္တဲ့ က်မ္းမ်ိဳး ဆိုတာလည္းမရိွဘူး၊ ဒါ့ေၾကာင့္မို ့ျမန္မာနိုင္ငံရဲ့ ဓမၼတာဝန္ဟာ ေက်ပြန္တယ္လို ့ဒီလို ေျပာရမယ္။

အပိုင္း (၃)

တခ်ိဳ ့ပုဂိၢဳလ္ေတြက သံဃာေတြထဲမွာ အျမင္မေတာ္တဲ့ပုဂိၢဳလ္ေတြကိုၾကည့္ျပီး အျပစ္ဆိုၾကတယ္၊ ေလာကမွာ အဆိုးနဲ ့အေကာင္းဆိုတာ ဒြန္တြဲေနတာျဖစ္တယ္၊ အဆိုးရိွရင္ အေကာင္းရိွမယ္၊ အနွစ္နဲ ့အကာဆိုတာလည္း ဒြန္တြဲေနတတ္တယ္၊ အဆိုးနဲ႔့အေကာင္း ခြဲျခား ျမင္တတ္ဖို႔ လိုအပ္တယ္၊ ေလာကသားေတြထဲမွာ အဆိုးဆိုတာ မည္သည့္ေနရာမွာမဆိုရိွတယ္၊အဆိုးရိွရင္ အေကာင္းလည္းရိွတယ္၊ အေကာင္းနဲ ့အဆိုးထဲမွာ အဆိုးေတြမ်ားမလာဖို ့ဘဲ အေရးၾကီးတယ္၊ အေကာင္းေတြ ဆက္လက္ေကာင္းျပီးေတာ့ အေကာင္းေတြမ်ားလာဖို႔့ပဲ လိုအပ္တယ္၊ ေလာက သဘာဝကိုက အဆိုးနဲ႔အေကာင္းမွာ အေကာင္းက အဆိုးကို ဆြဲေဆာင္ဖို႔ရာ ခက္တယ္၊ အဆိုးကသာ အေကာင္းကို ဆြဲေဆာင္သြားတတ္တယ္၊ေလာကရဲ ့သဘာဝပဲျဖစ္တယ္။

ဆိုပါစို႔- သရက္သီး ၁၀-လံုးရိွတဲ့အထဲမယ္ တစ္လံုးကပုပ္ေနတယ္၊ က်န္တဲ့ ကိုးလံုးက ေကာင္းတယ္၊ တူတူထားလိုက္လို ့ရိွရင္ အပုပ္တစ္လံုးကို အေကာင္း ၉-လံုးက ေကာင္းေအာင္ မလုပ္ေပးနိုင္ဘူး၊ အဲဒီအဆိုးတစ္လံုးရဲ ့ေနာက္ကိုပဲ အေကာင္းကိုးလံုးက လိုက္သြားျပီး အားလံုးက အပုပ္ျဖစ္သြားတယ္။အေကာင္းေတြ မ်ားေနဖို ့ဆိုတာ ဟာ ဘယ္ေခတ္ ဘယ္ကာလကမွ ရိွနိုင္တာမဟုတ္ဘူး၊ အေကာင္းနဲ ့အဆိုးဆိုတာ ေရာေနတာျဖစ္တယ္၊ အေကာင္းေတြကိုၾကည့္ျပီး ေကာင္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္သြားဖို ့သာ အလြန္ အေရးၾကီးတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္မို ့ဒီကေန ့သာသနာေတာ္မွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ရဟန္းသံဃာေတြအေနနဲ ့ ဓမၼတာဝန္ ထမ္းေဆာင္ၾကတဲ့ အခါမွာ အေရးၾကီးတဲ့ ဓမၼတာဝန္ဆိုတာဘာလဲ သိဖို ့လိုအပ္တယ္။ ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ကိုယ္တိုင္ ေဟာၾကားခဲ့သည့္ သုတ္ ဝိနည္း အဘိဓမၼာဆိုတဲ့ ေဒသနာေတာ္ေတြဟာ မိမိတို႔ လက္ထဲမွာရိွေနတယ္၊ ဒီတရားေတြကို အာရံုစိုက္ျပီး သင္ယူျခင္း ပို႔ခ်ျခင္း၊ ေလ့လာျခင္းဆိုတာ အေရးတၾကီးလုပ္ရမယ့္ ကိစၥျဖစ္တယ္၊ အဲတာကို ဓမၼတာဝန္လို ့ ေျပာရတယ္။

ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ၾကီးေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ဓမၼတာဝန္ တရားေဒသနာမွ