Bless You
စာေရးဆရာ
ကံထြန္းသစ္က အေမရိကကုိ ေရာက္လာတာ လပို္င္းပဲရွိေသးတာ။ သူ႔အတြက္ အေနာက္ယဥ္
ေက်းမႈက ဖတ္သိ၊ ျမင္သိအရ အသစ္မဟုတ္ေပမယ့္ လက္ေတြ႔ထိေတြ႔မႈအရဆုိရင္ေတာ့
အသစ္ေတြခ်ည္း ျဖစ္ ေနဦးမွာ။ ဒီက စကားအရ ေျပာရလ်င္ သူက A new comer ၊
လူသစ္ေလး။ မတူညီတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈႏွစ္ခုရဲ့ ထူးျခားမႈေတြကုိ စူးစမ္းေလ့လာတတ္တဲ့
အေလ့စရုိက္ရွိတဲ့ သူ႔လုိစာေရးသူတစ္ဦးအဖုိ႔ ေရွ႔မွာေတြ႔ရမယ့္ ယဥ္
ေက်းမႈဓေလ့မ်ိဳးစုံေတြက စာေရးဖုိ႔ကုန္ၾကမ္းေတြျဖစ္လာမွာ အေသအခ်ာေပါ့။
တေန႔မွာေတာ့ ဒီအေတြ႔အႀကဳံ သစ္ေတြနဲ႔ သူ႔ရဲ့ႂကြယ္ဝတဲ့ အလွရသစကားလုံးေတြ၊
လတ္ဆတ္တဲ့အေတြးေတြကုိ ယွက္ႏြယ္ကာ ရက္ခ်ယ္ ထားတဲ့ စာေတြ
တဝႀကီးဖတ္ရလိမ့္မယ္လုိ႔ ေမ်ွာ္လင့္ထားပါတယ္။
ခုေတာ့
သူက ေရာက္စဆုိေတာ့ သြားတုုန္း၊ လာတုန္း၊ ေလ့လာတုန္း။ ဒါေၾကာင့္ အေနာက္ရဲ့
အေတြ႔အႀကဳံသစ္ေတြ ကုိ သူကုိယ္တုိင္ စာမ်ားမ်ားေရးတဲ့အဆင့္ကုိ
ေရာက္မလာေသးဘူးေလ။ အေရွ႔အေနာက္ယဥ္ေက်းမႈေတြရဲ့ မတူျခားနားမႈနဲ႔
တူ-မျခားနားမႈ သေဘာတရားေတြကုိ လက္ေတြ႔ စတင္ထိေတြ႔ခြင့္ ရကာစ။ ဆရာကံထြန္းသစ္
က သူစိတ္ဝင္စားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးတစ္ခုကုိ စာေရးပါဦးလုိ႔
ကုိယ့္ကုိတုိက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။ ေရးမယ္ဆုိ ၿပီး မွတ္ထားခဲ့တာ
အေတာ္ၾကာသြားၿပီ။ မစျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ခုေတာ့ ေရးျဖစ္ပါၿပီေပါ့။
ဆရာကံထြန္းသစ္လုိ
ရသ မႂကြယ္ေလသမုိ႔ အလွအပေတြနဲ႔ ခ်ယ္သထားတဲ့ ရသႏြယ္ စာတစ္ပုဒ္ေတာ့လည္း
ျဖစ္မယ္ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ သုိ႔ေပမယ့္ ဗဟုသုတျဖစ္ဖြယ္တစ္ခုမုိ႔ ေရးလုိက္တာ။
စာဖတ္သူေတြအတြက္ ဒႆန ေလးတစ္ခုေတာ့ သယ္ေဆာင္လာေပးလုိက္မယ္လုိ႔ေတာ့
ထင္မိပါရဲ့။ ေနာက္မွ ေရးမယ္ဆုိၿပီး ထပ္အခ်ိန္ေရႊ႕ လုိက္ရင္
လုံးဝေမ့သြားတာနဲ႔ ေရးျဖစ္ေတာ့မွာ မဟုတ္တာေၾကာင့္ သတိရခုိက္
ခုလုိေရးလုိက္တာလည္း အေၾကာင္းတစ္ခုေပါ့။
ခရစ္ယန္ဘာသာကုိးကြယ္မႈအားေကာင္းတဲ့
အေနာက္တုိင္းႏုိင္ငံေတြမွာ သူတုိ႔ကုိးကြယ္ယုံၾကည္တဲ့ (God)
ေဂါ့ဒ္နဲ႔ဆုိင္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈအစဥ္အလာေတြ လူထုၾကားမွာ ပ်ံ႕ႏွ႔ံေပ်ာ္ဝင္ေနတာ
အဆန္းေတာ့ မဟုတ္ေပဘူးေပါ့။ ဘာသာေရးအေလးထားတဲ့သူေတြအေနနဲ႔ ဘာသာေရးနဲ႔ႏြယ္တဲ့
ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာေတြကုိ ပုိၿပီးသုံးစြဲမယ္ ဆုိတာလည္း သံသယျဖစ္ဖြယ္
မရွိပါဘူး။ ဘာသာေရးနဲ႔ ေဝးေဝးမွာေနတဲ့သူမ်ားေတာင္မွပဲ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ့ ရုိက္
ခတ္မႈေၾကာင့္ ဘာသာေရးကလာတဲ့ ဓေလ့ထုံးစံေတြနဲ႔ မသိလုိက္ မသိဘာသာ
အလုိလုိကြ်မ္းဝင္ေနတတ္ပါ တယ္။ တခါခါမွာေတာ့ မကင္းႏုိင္စြာ
ေန႔စဥ္သုံးစြဲေနတဲ့့ Language ဆုိတဲ့ ဘာသာစကားက ဘာသာေရးနဲ႔
ဆက္သြယ္ေနတတ္ျပန္ပါတယ္။
ဒီဆက္သြယ္ေနတာေတြက
ေန႔စဥ္ေျပာဆုိေနၾက စကားထဲမွာပင္ နည္းတာမွ မဟုတ္တာ။ မၾကာမၾကာ ၾကားရ တတ္တဲ့
ေဂါ့ဒ္ ဘလက္စ္ အေမရိက၊ အုိ မုိင္ေဂါ့ဒ္၊ ေဂါ့ဒ္ ဘလက္စ္ ယူ စတာေတြဟာ
ထင္ရွားတဲ့ ဥပမာေတြပဲ ေပါ့။ ဒီအထဲမွာ ဆရာကံထြန္းသစ္က သူအမွတ္ျပဳမိလုိက္တဲ့
(God bless you) ေဂါ့ဒ္ ဘလက္စ္ယူ ဆုိတဲ့ စကားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စာေရးဖုိ႔
တုိက္တြန္းခဲ့တာ။
ဒီစကားေလးကုိ
ဗုဒၶရဲ့ စာေပမွာရွိတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈအစဥ္အလာတစ္ခုနဲ႔ ယွဥ္တြဲေျပာျပရင္
စာဖတ္သူေတြအေနနဲ႔ ဗဟုသုတ တုိးပြားႏုိင္တာမုိ႔ အက်ိဳးျဖစ္ဖြယ္ရွိမယ္ထင္လုိ႔
တုိ္က္တြန္းတာပါ။ ေကာင္းတဲ့အစဥ္အလာမုိ႔ ျမတ္ျမတ္ ႏုိးႏုိး ႏွစ္သက္စြာ
ပုိၿပီးလုပ္ျဖစ္လာေအာင္ အားေပးသလုိလည္း ျဖစ္ႏုိင္မွာပဲလုိ႔ စာေရးသူကလည္း
ယုံၾကည္မိပါ တယ္။
ေနာက္ၿပီး
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ့ သူ႔တပည့္သားရဟန္းေတာ္ေတြကုိ ေလာကလူသားတုိ႔ရဲ့
ယဥ္ေက်းမႈလူ႔က်င့္ဝတ္ တရားေတြနဲ႔ ကင္းကြာၿပီးေနတာမ်ိဳးကုိ
အားမေပးလုိဘူးဆုိတာကုိ အမွတ္ျပဳမိၿပီး ၾကည္ညိဳအားရမိလုိ႔ ေရးျဖစ္ တာလည္း
ပါပါတယ္။
တခါက
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ တရားဓမၼေဟာၾကားေနရင္း ႏွာေခ်ပါတယ္။
ဒီအခါမွာ ရဟန္း ေတာ္အခ်ိဳ႕က "ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊
သက္ေတာ္ရွည္ပါေစ"၊ အခ်ိဳ႕ရဟန္းေတာ္မ်ားက" ေကာင္းေသာစကားကုိ ဆုိေတာ္မူေသာ
ျမတ္စြားဘုရား၊ သက္ေတာ္ရွည္ပါေစ" ရယ္လုိ႔ ေျပာဆုိၾကပါတယ္။ ရဟန္းမ်ား
တၿပိဳင္တည္း အဲဒီလုိေျပာဆုိတဲ့အသံက က်ယ္လြန္းေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား
တရားေဟာေနတာကုိ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစပါတယ္။
ဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက
ရဟန္းေတာ္ေတြကုိ "ခ်စ္သားတုိ႔ တစ္စုံတစ္ ေယာက္ ႏွာေခ်တဲ့အခါ သင္တုိ႔က
အဲဒီလုိ အသက္ရွည္ပါေစ-လုိ႔ ေျပာဆုိလုိက္တဲ့အတြက္ အေျပာခံရသူမွာ တကယ္ေရာ
အသက္ရွည္သြားႏုိင္သလား၊ မေျပာခဲ့ဘူးဆုိရင္ အဲဒီသူမွာ ေသသြားေစႏိုင္သလား"
လုိ႕ ေမး ေတာ္မူပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားက "ျမတ္စြာဘုရား ၊
ႏွာေခ်သူကုိ အဲဒီလုိ အသက္ရွည္ပါေစလုိ႕ ေျပာလုိက္တဲ့အတြက္ အဲဒီသူမွာ
အသက္ရွည္မႈ၊ တုိမႈ၊ ဘာမွ ထူးၿပီး ျဖစ္မသြားေစႏုိင္ပါဘူးဘုရား"လုိ႕ ျပန္
လည္ေလွ်ာက္ၾကားပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဘုရားရွင္က အဲဒီလုိ ဘာမွ
ထူးမသြားေစႏုိင္ဘူးဆုိရင္ တစ္စုံတစ္ဦးႏွာေခ် တဲ့အခါမွာ အသက္ရွည္ပါေစလုိ႔
မေျပာရဘူး။ ေျပာရင္ ေျပာတဲ့ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္ေစလုိ႔ သိကၡာပုဒ္
ပညတ္ေတာ္မူပါတယ္။
တခ်ိန္မွာေတာ့
ရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႕ ႏွာေခ်တဲ့အခါ ဒကာေတြက 'အရွင္ဘုရားတုိ႔ အသက္ရွည္ပါေစ'
လုိ႔ ေျပာဆို ၾကပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ရဟန္းေတာ္ေတြက တစ္ဦးတစ္ေယာက္ႏွာေခ်ရင္
အသက္ရွည္ပါေစလုိ႔ မေျပာရ၊ ေျပာ ရင္ ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္ေစ-လုိ႔
ဘုရားရွင္ပညတ္ေတာ္မူထားတဲ့ သိကၡာပုဒ္ရွိေနတာေၾကာင့္ တစ္စုံတစ္ခုျပန္ေျပာ
ရင္ အာပတ္သင့္မွာ စုိးတာေၾကာင့္ အသက္ရွည္ပါေစလုိ႔ ေျပာတဲ့ ဒကာေတြကုိ ဘာမွ
ျပန္မေျပာခဲ့ၾကပါဘူး။
ဒီေတာ့
ဒကာေတြက ဗုဒၶရဲ့ တပည့္သား ရဟန္းေတြဟာ လူမႈေရးတရား အလြန္ေခါင္းပါးသူေတြပဲ။
လူ႔ယဥ္ေက်း မႈကုိ နားမလည္သူေတြပဲ၊ လူရုိင္းေတြပဲ စသျဖင့္
အျပစ္တင္ၾကပါတယ္။ ကဲ့ရဲ့ရႈတ္ခ်ၾကပါတယ္။ ဒုိ႔က အရွင္ ဘုရားတုိ႔
အသက္ရွည္ပါေစလုိ႔ ေျပာတာေတာင္ ဘာစကားမွ ျပန္မေျပာၾကဘူး။ သူ႔တပည့္သားေတြရဲ့
ခုလုိရုိင္း စုိင္း မသိတတ္မႈကုိ ဘုရားရွင္ကုိ ေလွ်ာက္ထားရမယ္ဆုိၿပီး
ေလ်ာက္ထားၾကပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ဘုရားရွင္က ခ်စ္သားတုိ႔ လူေတြအေနနဲ႔ ဒီလုိ
အသက္ရွည္ပါေစ အရွင္ဘုရားလုိ႔ ေျပာဆုိျခင္းဟာ ယဥ္ေက်းမႈအစဥ္အလာ အရ
မဂၤလာရွိတယ္လုိ႔ ယုံၾကည္လက္ခံထားတာေၾကာင့္ အသက္ရွည္ပါေစလုိ႔ ေျပာဆုိခဲ့ရင္
ဒကာတုိ႔လည္းပဲ အသက္ရွည္ပါေစလုိ႔ ျပန္ေျပာေကာင္းပါတယ္၊
အဲဒီလုိေျပာတဲ့အတြက္ အာပတ္(အျပစ္)မသင့္ပါဘူးလုိ႔ ျပန္ လည္
မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါတယ္။ (ဝိနယပိဋက၊ စူဠဝဂၢပါဠိ၊ ႏွာ-၂ဂ၁) ။ ဗုဒၶဟာ
အျပစ္မျဖစ္တဲ့ ေလာကထုံးတမ္း က်င့္ဝတ္တရားေတြကုိ လုံးဝစြန္႔ပယ္ထားတဲ့ ဘုရား
မဟုတ္ပါဘူး။
တကယ္လုိ႔
ဗုဒၶက ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ခုလုိ ေလာကက်င့္ထုံးတစ္ခုကုိ ျပဳလုပ္ဖုိ႔
ခြင့္မေပးခဲ့ဘူးဆုိလ်င္ ေလွ်ာက္ ၾကားတဲ့ ဒကာေတြရဲ့စိတ္ထဲမွာ ေဂါတမဗုဒၶနဲ႔
တပည့္သားေတြဟာ ယဥ္ေက်းမႈထုံးတမ္းကုိ နားမလည္သူေတြ၊ ယဥ္ေက်းမႈ
ကင္းမဲ့သူေတြရယ္လုိ႔ ျပစ္တင္စကားဆုိေလမလား။ အေျခခံယဥ္ေက်းမႈ
ေခါင္းပါးသူေတြဆီကေန အဆင့္ျမင့္တဲ့ ယဥ္ေက်းဖြယ္ အဆုံးအမတရားေတြ
ရႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ဘယ္လုိေမွ်ာ္လင့္ႏုိင္ပါ့မလဲလုိ႔မ်ား အျပစ္
တင္ၾကေလမလားလုိ႔ ေတြးမိပါတယ္။
တခါက
ဒကာတစ္ဦးက ဒီအေနာက္ႏုိင္ငံမွာ လူတစ္ဦးဦး ႏွာေခ်ရင္ အနီးမွာရွိသူေတြက
(ေဂါ့ဒ္ ဘလက္စ္ ယူ) ဘုရားသခင္ ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ၊ (ဒါမွမဟုတ္) (ဘလက္စ္ယူ)
မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ ျပည့္ဝပါေစ-လုိ႔ ေျပာတတ္ ၾကတယ္။ ႏွာေခ်သူကလည္း (သင့္ခ္ယူ)
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လုိ႔ ျပန္ေျပာတတ္တယ္။ အဲဒီလုိ ေဂါ့ဒ္ ဘလက္စ္ ယူ လုိ႔ဆုိတာ
မိမိတုိ႔ကုိးကြယ္တဲ့ ဘာသာေရးနဲ႔ ဆန္႔က်င္ပါသလားလုိ႔ ေမးတာကုိ
ၾကားရဘူးတယ္။
တကယ္ေတာ့
ဒီစကားဟာ ဘာသာေရးတစ္ခုခုကုိ အေျခခံတဲ့စကားတစ္ခု၊ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခု
ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီစကားဟာ
ဘာသာတစ္ခုခုကုိ ကုိယ္စားျပဳတာထက္ ယဥ္ေက်းမႈကုိ ကုိယ္စားျပဳတဲ့ဖက္
ေရာက္ရွိသြားၿပီလုိ႔ ထင္မိပါတယ္။ ေဂါ့ဒ္ ဘလက္စ္ယူ-ဆုိတဲ့စကားဟာ ဒီေနရာမွာ၊
က်န္းမာ ပါေစ၊ မဂၤလာပါ-စတဲ့စကားမ်ိဳးနဲ႔ အဓိပၸါယ္ကြဲျပားမယ္လုိ႔
မထင္ပါဘူး။ ဒီလုိဆုိသူရဲ့စိတ္ထဲမွာ ေဂါ့ဒ္ကုိ ယုံၾကည္ လုိ႔
ခုလုိေျပာတာလုိ႔လဲ မဆုိႏုိင္ပါဘူး။ အစဥ္အလာယဥ္ေက်းမႈ တစ္ခုအရသာ၊
ထုံးတမ္းစဥ္လာအရသာ သုံး လုိက္တာ ျဖစ္မွာပါပဲ။ တကယ္လုိ႔ ကုိယ့္စိတ္ထဲမွာ
ေဂါ့ဒ္လုိ႔ဆုိရတာကုိ လုိလုိလားလား မရွိလွဘူးဆုိရင္ျဖင့္ ရုိးရုိးေလးပဲ
ဘလက္စ္ယူ-လုိ႔ ဆုိရင္လည္း ျဖစ္ႏုိင္တာပါပဲ။
ကုိယ္ႏွာေခ်တဲ့အခါ
ဘလက္စ္ယူ၊ ေဂါ့ဒ္ ဘလက္စ္ ယူ-လုိ႔ဆုိလာသူကုိ သင့္ခ္ယူပါလုိ႔
ေျပာခဲ့တာေတြလည္းမ်ားၿပီ။ ဒီလုိျပန္ေျပာမိတုိင္း တံခုိးရွင္ တစ္ဦးဦးက
ကုိယ့္ ကုိ ေကာင္းခ်ီးေပးလိမ့္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္မႈနဲ႔ ျပန္ေျပာခဲ့တဲ့အႀကိမ္
တစ္ႀကိမ္မွ မရွိခဲ့ဖူးဘူး။ ကုိယ့္ရဲ့အားထုတ္မႈ တစ္ခုခုမပါပဲ တစ္စုံတစ္ဦးက
ကုိယ့္ကုိ အလုိလုိ ေကာင္းခ်ီးေပးႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔လည္း မယုံၾကည္ပါဘူး။ ယဥ္
ေက်းမႈ အစဥ္အလာအရ ေျပာလာသူကုိ ယဥ္ေက်းမႈအရ ေက်းဇူးတင္စြာနဲ႔
ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာျခင္းမ်ိဳး အေနနဲ႔သာ ေျပာခဲ့လုိက္တာပါပဲ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ဘာသာစကားဆုိတာ ဘာသာတရားနဲ႔ လုံးဝတစ္သားတည္း မဟုတ္ဖူးဆုိတာကုိ လက္ခံထားမယ္
ဆိုလ်င္လည္း ကုိယ့္အတြက္ အေႏွာက္အယွက္ တစ္စုံတစ္ရာ ျဖစ္ႏုိင္မယ္
မထင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေဂါ့ဒ္ ဘ လက္စ္ယူလုိ႔ပဲ ဆုိဆုိ၊ ဘလက္စ္ယူလုိ႔ပဲ
ေျပာေျပာ။ ယဥ္ေက်းမႈသေဘာတရားတစ္ခုကုိ ယဥ္ေက်းမႈသက္သက္ ပဲလုိ႔သာ
အသိအမွတ္ျပဳ လက္ခံထားလုိက္မယ္ဆုိလ်င္ေတာ့ ေဂါ့ဒ္ဘလက္စ္ယူလုိ႔ဆုိလုိက္တဲ့
ဘာသာစကား တစ္ခြန္းေၾကာင့္ေတာ့ ကုိယ္ယုံၾကည္တဲ့ ဘာသာတရားရဲ့
အႏွစ္သာရအလွုကုိ လုံးဝထိပါးေစႏုိင္မယ္လုိ႔ မထင္မိ ပါဘူး။ ။
အရွင္ဥာဏိက
ဇန္န၀ါရီ ၂၈၊ ၂၀၁၁
