သံသယဆူးေျငာင္႔
ယံုၾကည္မႈရွိမွ အခက္အခဲမွန္သမွ် ေက်ာ္လႊားၿပီး ေအာင္ျမင္ႏိုင္သည္ကမွန္၏။ အမွားကို ယံုၾကည္ေနမိျပန္လွ်င္လည္း မဟုတ္ေသးေပ။ အမွားကို ယံုၾကည္ေနက အမွန္ကို မျမင္ႏုိင္ ျဖစ္ေနမည္။ ဘုရားရွင္ မေပၚထြန္းေသးခင္က လူတို႔သည္ ေတာ၊ ေတာင္၊ နတ္၊ နဂါး၊ မီး၊ ပင္လယ္၊ သမုဒၵရာ စသျဖင့္ ကိုယ့္ယံုၾကည္မႈအလိုက္ အသီးသီးကိုးကြယ္ၾကသည္။ ထိုသုိ႔ ယံုၾကည္ၿပီး ပူေဇာ္ပသၾကလွ်င္ က်ေရာက္လာမည့္ ေဘးအႏၲရာယ္၊ ရန္စြယ္ မွန္သမွ် ပေပ်ာက္သြားၾကမည္၊ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ အျဖာျဖာတို႔ ေရာက္ရွိလာၾကမည္ အစရွိသည္ျဖင့္ ယံုၾကည္ေနၾကသည္။ ကိုးကြယ္ရာအမွန္ဟုလည္း မွတ္ယူထားၾကသည္။ ထင္သည့္အတိုင္း ျဖစ္လာၾကသည္ဟူ၍ တိုက္ဆိုင္မႈတို႔ကို အမွန္အျဖစ္ တစ္ထစ္ခ်မွတ္ယူၿပီး ပို၍ ပို၍ ယံုၾကည္ေနၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
မေျပာင္းလဲႏိုင္ေသာ အမွန္တရားတို႔မွာ စိတ္၊ ေစတသိက္၊ ရုပ္၊ နိဗၺာန္ဟူေသာ သေဘာ အမွန္၊ သမုဒယသစၥာ၊ ဒုကၡသစၥာ၊ မဂၢသစၥာ၊ နိေရာဓသစၥာ အစရွိေသာ ပရမတၳသစၥာ သေဘာတရားတို႔ပင္ျဖစ္၏။ ပညတ္ထားေသာ အေခၚမွန္သမွ်တို႔မွာကား အၿမဲေျပာင္းလဲ ေနၾကမည္ျဖစ္သည္။ ထိုသုိ႔ပင္ အထင္မွားေနေသာ အရာအားလံုးတို႔သည္လည္း တစ္ေန႔၌ အမွန္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားမည္ျဖစ္သည္။ အမွန္ကို သိျမင္သြားမွသာလွ်င္ အမွားသို႔ ျပန္လည္၍ မေျပာင္းလဲႏိုင္ေတာ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အမွား၌ က်င္လည္ေနေသာ သေဘာတရားတို႔သည္သာ သံသယစက္ကြင္းတြင္ ရွိေနေသာေၾကာင့္ ဆူးေျငာင့္သဖြယ္ အေႏွာင့္အယွက္က အၿမဲကာဆီး ထားၿပီး အလင္းမရႏိုင္ဘဲ အေမွာင္သက္သက္ျဖင့္သာ က်င္လည္ေနျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
အမွန္တရားသို႔ မေရာက္ေသးသမွ် တည္ၿငိမ္မႈသည္ အလွ်င္းမရွိႏိုင္ေသးေပ။ ရင့္က်က္မႈ သေဘာသည္ အမွန္တရား၏အရိပ္ကို ထင္ဟပ္ျပသေနျခင္းသာျဖစ္ေပသည္။ ရဲရင့္ျခင္းသတၱိ သည္ သံသယတည္းဟူေသာ အေမွာင္ကို ၿဖိဳးခြင္းႏိုင္မွသာလွ်င္ ရရွိႏိုင္သည့္ ဆုလာဘ္ တစ္ခုပင္ျဖစ္၏။ ဘုရားတည္းဟူေသာရတနာ၊ တရားတည္းဟူေသာရတနာ၊ သံဃာတည္းဟူ ေသာရတနာဟုဆိုအပ္ေသာ ရတနာျမတ္သံုးပါးတို႔ႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္လိုက္လွ်င္ တစ္ျခားတစ္ျခား ေသာ ေလာကီရတနာတို႔သည္ အခ်ည္းအႏွီးမွ်သာ တန္ဘိုးရွိေတာ့၏၊ ျမတ္ႏိုးဖြယ္ ရတနာ အစစ္ကား ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာတို႔သာ အမွန္စင္စစ္ ဧကန္ျဖစ္ေတာ့၏ဟု သံသယမရွိေတာ့သည့္အခါတြင္ အေႏွာင့္အယွက္ဆူးေျငာင့္တုိ႔ ကင္းလာသည္။ သစၥာဉာဏ္ ျဖင့္ သက္၀င္ယံုၾကည္သြားလွ်င္ သံသယဆူးေျငာင့္မွာ လံုး၀ ကင္းရွင္းသြားေပသည္။ ရဲရင့္ျခင္း ဆုလာဘ္ကို ပိုင္ဆိုင္သြားသည္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ေသရမွာပင္ မေၾကာက္မလန္႔ ေသႏိုင္ေတာ့ ၏။
ငါဘယ္က လာပါသနည္း။ ငါဘယ္သို႔ သြားမည္နည္း။ ငါဆိုသည့္ ငါကေရာ ဘယ္လိုမ်ိဳးကို ေခၚေ၀ၚသတ္မွတ္ထားသနည္း။ သံသယတို႔ႏွင့္ ေရာေထြးလို႔ေန၏။ ဗုဒၶ၏ သစၥာတရားအရ ငါဆိုသည္မွာ အေခၚမွ်သာရွိ၏။ အမွန္အားျဖင့္ မရွိေပ။ အမွန္အားျဖင့္ ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး၊ ထိုႏွစ္ပါးကို ခ်ဲ႕ေျပာလွ်င္ ခႏၶာငါးပါးတို႔သာလွ်င္ရွိေပသည္။ ေဖာက္ျပန္တတ္ေသာ ရုပ္သေဘာ တရားတို႔က မည္သူ႔အလိုကိုမွ်မလိုက္ဘဲ သူ႔သေဘာအတိုင္း ေဖာက္ျပန္ပ်က္ဆီး၍သာေနၾက ၏။ ခံစားတတ္ေသာ သေဘာတရားက ခံစားမႈအလုပ္ကိုသာ သူလုပ္ေနသည္။ မည္သူက ခိုင္းလို႔ လုပ္ေနျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ေပ။ ခံစားမႈအလုပ္သည္ သူ႔သေဘာ၊ သူ႔အလုပ္ျဖစ္၍ သူ႔အလို လို လုပ္ေနျခင္းသာျဖစ္သည္။ ႀကံစည္ေတြးေတာတတ္ေသာသေဘာက ႀကံစည္ေတြးေတာ ျခင္းအလုပ္၊ မွတ္သားတတ္ေသာသေဘာတရားတို႔က မွတ္သားျခင္းအလုပ္၊ သိတတ္ေသာ သေဘာတရားတို႔က သိတတ္ျခင္းအလုပ္ အစရွိသည္ျဖင့္ မည္သူ႔အလိုမွ်မလိုက္၊ သူ႔သေဘာ သူ႔အလို သူ႔အလုပ္ကိုသာ တသြင္သြင္လုပ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဉာဏ္ျဖင့္သိျမင္လွ်င္ ငါ၊ သူတစ္ပါး၊ ေယာက်္ား၊ မိန္းမတို႔သည္မရွိ၊ ဓမၼတို႔၏သေဘာသာလွ်င္ျဖစ္၏ဟု သံသယကင္း လွ်င္ ဆူးေျငာင့္လည္းကင္းပါသည္။
သံသယအေမွာင္ရွိေနသ၍ ဆူးေျငာင့္သဖြယ္ အေႏွာင့္အယွက္ ရွိေနေပဦးမည္ပင္။ သံသယ သည္ မည္သည့္ေအာင္ျမင္မႈကိုမွ မရႏိုင္သည္ အေႏွာင့္အယွက္ ဆူးေျငာင့္တစ္ခုကဲ့သုိ႔ျဖစ္၏။ မိဘႏွင့္သားသမီး၊ ညီႏွင့္အစ္ကို၊ ေမာင္ႏွင့္ႏွမ၊ လင္ႏွင့္မယား၊ ဆရာႏွင့္တပည့္၊ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ၊ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ေနာက္လိုက္ အစရွိသည့္ ေပါင္းဖြဲ႔ထားသည့္ ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ အထက္အေရအတြက္ရွိသည့္ အဖြဲ႔အစည္းမွန္သမွ် တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ယံုၾကည္မႈမရွိ သံသယရွိေနၾကလွ်င္လည္း ထိုအဖြဲ႔အစည္းအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈတို႔ကို မရရွိႏိုင္ ဘဲ သံသယရွိျခင္းက တုိုးတက္ေအာင္ျမင္မႈတို႔၏ အတားအဆီးဆူးေျငာင့္သဖြယ္ အေႏွာင့္ အယွက္ ျဖစ္ေနေပမည္။ အဖြဲ႔ျဖင့္မဟုတ္ဘဲ တစ္ဦးတည္းျဖစ္လင့္ကစား မိမိႏွင့္ ပတ္သက္ေန ေသာ အလုပ္တို႔၌လည္းေကာင္း၊ မိမိကိုယ္ကို လည္းေကာင္း လုပ္မွ လုပ္ႏိုင္ပါ့မည္လား စသျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သံသယရွိျခင္း၊ ကိုယ္လုပ္ေနေသာအလုပ္သည္ ကုိယ္အလိုရွိေသာ ပန္းတိုင္သို႔ ေရာက္ရွိႏိုင္ပါမည္ေလာဟူေသာ သို႔ေလာသို႔ေလာျဖင့္ သံသယရွိေနသည့္စိတ္က ပင္ မိမိ၏ေအာင္ျမင္မႈတို႔ကို တားဆီးေနမည္ျဖစ္ေပသည္။
သံသယရွိသည့္ အေျခအေန အရပ္ရပ္တို႔သည္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု မတူဘဲ ကြဲျပားႏိုင္ပါသည္။ တူညီေသာသေဘာတရားမွာကား သံသယရွိျခင္းသည္ ယံုၾကည္မႈအျပည့္အ၀ မရွိျခင္းပင္ျဖစ္ သည္။ ယံုၾကည္မႈမရွိက ရဲရင့္ျခင္းသတၱိ မရွိႏိုင္။ ယံုၾကည္ျခင္းကို ထပ္ၿပီးခ်ဲ႕ေျပာလွ်င္ ယံုမွ ၾကည္လင္ႏိုင္သည့္ သေဘာျဖစ္၏။ မယံုလွ်င္ မၾကည္လင္ႏိုင္ေသးေပ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သစၥာေလးပါးျမတ္တရားကို ကိုယ္တိုင္ သိျမင္ေသာ၊ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱ၀ါအားလံုးတို႔၏ ဆရာတစ္ဆူျဖစ္ေတာ္မူေသာ သမၼာသမၺဳဒၶျဖစ္သည္ဟု သံသယမရွိပါက ဘုရားရွင္ကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္း၊ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းဟူသည့္ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ တရားမ်ားကို နာၾကားျခင္း၊ ေဟာၾကားထားေသာ နည္းလမ္းအတိုင္း တရားအားထုတ္ျခင္း အစရွိေသာ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းအလုပ္တို႔ကို ယံုယံုၾကည္ၾကည္ျဖင့္ လုပ္ေဆာင္မည္ျဖစ္သည္။ မယံု ၾကည္လွ်င္ မလုပ္ေဆာင္ေသးေပ။
မယံုၾကည္ဘဲ လုပ္ေဆာင္ေနလွ်င္ သဒၶါဗိုလ္ အားနည္းေနေသာေၾကာင့္ သတိဗိုလ္၊ သမာဓိ ဗိုလ္၊ ၀ီရိယဗိုလ္၊ ပညာဗိုလ္တည္းဟူေသာ ဗိုလ္ငါးပါးတရားတို႔ အားနည္းလာၾကမည္။ စစ္ပြဲတြင္ စစ္သူႀကီးငါးဦးတို႔က အဓိကဦးေဆာင္တိုက္ခိုက္ရမည့္ တာ၀န္ျဖစ္လွ်င္ ထိုစစ္သူႀကီး တုိ႔ကိုယ္တိုင္က သတၱိမရွိ၊ တိုက္လိုခိုက္လိုသည့္ အားအင္ေတြယုတ္ေလ်ာ့ၿပီး ေအာင္ျမင္ႏိုင္ မည္ဟု ယံုၾကည္မႈမရွိလွ်င္ စစ္မေအာင္ႏိုင္သလို တရားအားထုတ္ရာတြင္လည္း သဒၶါ၊ သတိ၊ သမာဓိ၊ ၀ီရိယ၊ ပညာ ဗိုလ္ငါးျဖာတို႔ အားနည္းေနလွ်င္၊ ဘုရားရွင္ ဆိုဆံုးမထားေသာ တရားမ်ားအတိုင္း အားထုတ္လွ်င္ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ရရွိခံစားရမည္မွာ မလြဲဧကန္သာျဖစ္၏ဟူ ၍ ယံုၾကည္မႈမရွိလွ်င္ တရားက်င့္ႀကံအားထုတ္ျခင္းကို လုပ္မည္မဟုတ္ေပ။ မယံုတယံု၊ စမ္း တ၀ါး၀ါးျဖင့္လုပ္ေနလွ်င္ ဆူးေျငာင့္သဖြယ္ သံသယစိတ္တို႔က စဥ္ဆက္မျပတ္ ေႏွာင့္ယွက္ ေနေပေတာ့မည္။
ကိုးကြယ္ရာ၌ ကိုးကြယ္ရာအစစ္အမွန္ျဖစ္သည့္ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာတို႔ကိုသာ ကိုးကြယ္ ေသာ၊ တရားအားထုတ္ရာ၌ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း မဂၢင္ရွစ္ပါးအက်င့္ကို က်င့္ႀကံ ပြါးမ်ားအား ထုတ္ေသာ၊ အမွန္သိျမင္ရာတြင္လည္း သစၥာေလးပါးကို ဉာဏ္ျဖင့္ အမွန္စင္စစ္ ထိုးထြင္း သိျမင္ၿပီးေသာ အရိယာပုဂၢိဳလ္တို႔၌သာ သံသယတည္း ဟူေသာဆူးေျငာင့္ မရွိေတာ့ေသာ ေၾကာင့္ ခိုင္ၿမဲေသာသီလ၊ တည္ၿငိမ္ေသာ သမာဓိ၊ မေဖာက္ျပန္ေသာ ပညာတရားတို႔ ျပည့္စံု သြား၏။ ေစာင့္ေရွာင့္ႏိုင္သည့္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာတို႔အလိုက္ ေအးခ်မ္းမႈ အရသာတို႔ ကိုလည္း ဆထက္တိုး၍ ခံစားႏိုင္ေပသည္။ အဆံုး၌ရွိေသာ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာတရားတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသြားလွ်င္ အေအးခ်မ္းဆံုးေသာ သႏၲိသုခကိုလည္း ရရွိခံစားႏိုင္ေပေတာ့၏။
အဆံုးစြန္ေသာ သႏၲိသုခ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ရရွိခံစားႏုိင္ရန္အတြက္ အစဦးဆံုး ရွင္းလင္းရမည့္ အေႏွာင့္အယွက္ အေမွာင္ထုႀကီးမွာ သံသယဆူးေျငာင့္ပင္ျဖစ္၏။ သံသယဆူးေျငာင့္တို႔ကို မည္ကဲ့သို႔ ရွင္းလင္းရပါမည္နည္း။ မဂၤလသုတ္တရားေတာ္အတိုင္း ဦးစြာပထမ လူမိုက္တို႔ကို ေရွာင္ၾကဥ္ရ၏။ လူမိုက္တို႔ႏွင့္ ေပါင္းေဖာ္ေနရလည္း လူမိုက္တို႔တရားကို မႏွစ္သက္ မျမတ္ႏိုး မိေအာင္ေနရမည္။ တရားတို႔ကို သံသယကင္းရွင္းစြာသိထားေသာ သံဃာေတာ္မ်ား၊ ပညာရွိ မ်ားကို ဆည္းကပ္ရပါမည္။ ထိုသံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္ အစျဖာေသာ ပညာရွိတုိ႔က ဘုရားရွင္၏ တရားႏွင့္ေလ်ာ္ညီေအာင္ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ တရားတို႔ကို လက္ေတြ႔ က်င့္ႀကံပြါးမ်ား အားထုတ္ရပါမည္။ ဓမၼတို႔အေပၚ၌ သံသယစိတ္ မ်ား၀င္လာလွ်င္ ပညာရွိတို႔ႏွင့္ တရားေဆြးေႏြးေမးျမန္းရပါမည္။
တရားက်င့္ႀကံပြါးမ်ား အားထုတ္ေနေသာ ေယာဂီသည္ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ ရရွိႏိုင္ေရးကိုသာ ဦးတည္ၿပီး ပုဂၢလအဓိ႒ာန္ကိုပယ္၊ ဓမၼအဓိ႒ာန္အတိုင္းသြား၊ အတြင္းရန္သူႏွစ္ပါးျဖစ္သည့္ ဣႆာ၊ မစၧရိယတရားတို႔ကို ဖယ္ရွား၍ အ၀တ္၌ အစြန္းအထင္းထင္တိုင္း ဆပ္ျပာ၊ ေရတို႔ျဖင့္ ေလွ်ာ္ဖြတ္သလို စိတ္အညစ္အေၾကးကိေလသာတို႔ကိုလည္း သတိ၊ ဉာဏ္ပညာတို႔ျဖင့္ အခ်ိန္တိုင္းေလွ်ာ္ဖြတ္ေနရပါမည္
သတၱ၀ါအားလံုး ေဘးရန္ေၾကာင့္ၾက ဆင္းရဲကင္း၍ ေကာင္းက်ိဳးလိုရာဆႏၵ ျပည့္၀ႏိုင္ၿပီး သံသယဆူးေျငာင့္တို႔ ကင္းေပ်ာက္၍ နိဗၺာန္သို႔ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ၾကပါေစ။
ထြန္းထြန္းလွိဳင္
