တရားအားထုတ္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္း

ဘာဝနာကထာ (၈) 

 တရားအားထုတ္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္း

ေယာဂါ ေဝ ဇာယတီ ဘူရီ၊

အေယာဂါ ဘူရိသခၤေယာ။

ဧတံ ေဒြဓာပထံ ဉ တြာ၊ ဘဝါယ ဝိဘဝါယစ။

တထတၱာနံ နိေဝေသယ်၊ ယထာ ဘူရီ ပဝၯတိ။

တရားအားထုတ္ျခင္းေၾကာင္႔ အသိဉာဏ္ပညာ ျဖစ္ထြန္းသည္။ တရားအားမထုတ္လွ်င္ အသိဉာဏ္ပညာ ပ်က္စီးမည္။ ဤအသိဉာဏ္ပညာ ျဖစ္ထြန္းျခင္းႏွင္႔ ပ်က္စီးျခင္း အေၾကာင္းရင္းႏွစ္မ်ိဳးကို သိၿပီးလွ်င္ မိမိကိုယ္ကို အသိဉာဏ္ပညာ ျဖစ္ထြန္းတိုးပြားေအာင္ ႀကိဳးစားရမည္။ ဤတရားေတာ္သည္ ဘုရားရွင္ ဓမၼပဒ၌ ေဟာၾကားထားေသာ တရားေတာ္ျဖစ္၏။

အိုးခြက္ပန္းကန္တို႔သည္ သုံးသာသုံးၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ေဆးေၾကာပြတ္တိုက္ျခင္းမရွိဘဲ ပစ္ထားလွ်င္ ေၾကးေတြတက္၊ ညစ္ေပၿပီး ပ်က္စီးသြားသျဖင္႔ မၾကာခင္ ပစ္လိုက္ရမည္ျဖစ္၏။ ထို႔အတူပင္ လက္ႏွီးစုတ္သည္လည္း လက္သုတ္၊ အိုးသုတ္၊ ခြက္သုတ္ႏွင္႔ သုံးသာသုံးၿပီး မဖြတ္မေလွ်ာ္လွ်င္ အိုးမည္းေတြညစ္ေပၿပီး မၾကာခင္ ပ်က္စီးသြားမည္ျဖစ္၏။ ၾကာၾကာ အသုံးခံမည္မဟုတ္။ အဝတ္အထည္တို႔သည္လည္း ဝတ္သာဝတ္၊ သုံးသာသုံး၊ မဖြတ္မေလွ်ာ္ဘဲ ပစ္ထားလွ်င္ ေၾကးေတြတက္၊ ညစ္ပတ္ၿပီး ပ်က္စီးသြားမည္။ ၾကာၾကာဝတ္၍ရမည္မဟုတ္။

မိမိတို႔စိတ္ကိုလည္း ေန႔စဥ္ခိုင္း၊ ေန႔စဥ္သုံးေန၏။ ေလာဘျဖစ္စရာ အာရုံႏွင္႔ေတြ႔လွ်င္ ေလာဘျဖစ္ရ၏။ ေဒါသျဖစ္စရာ အာရုံႏွင္႔ေတြ႔လွ်င္ ေဒါသျဖစ္ရ၏။ ေဝေလေလလုပ္ေနလွ်င္ ေမာဟျဖစ္ရ၏။ ပညာတတ္၊ ရုပ္ေခ်ာ၊ ဥစၥာေပါ၊ ရာထူးဂုဏ္ထူးရွိျပန္ေတာ႔ မာနျဖစ္ရ၏။ ကိုယ္႔ထက္သာျပန္ေတာ႔ မနာလုိ ဣႆာျဖစ္ရ၏။ ကိုယ္႔ပုိင္ဆိုင္မႈကို ဝန္တိုေတာ႔ မစၦရိယျဖစ္ရ၏။ ဤသို႔ျဖင္႔ မိမိတုိ႔စိတ္အစဥ္သည္ ကိေလသာအညစ္အေၾကးေတြ အၿမဲတက္၊ အၿမဲေပက်ံေနေတာ႔၏။

ရုပ္ခႏၶာကိုေတာ႔ ေန႔စဥ္ မ်က္ႏွာသစ္ေပး၊ ေရမိုးခ်ိဳးေပး၊ သနပ္ခါးလူးေပး၊ မိတ္ကပ္ခ်ယ္ေပး၊ မွန္ၾကည္႔၊ ေခါင္းၿဖီးႏွင္႔ သုတ္သင္ရွင္းလင္း အလွျပင္ေနၾက၏။ စိတ္ခႏၶာ ညစ္ေပမႈက် ညစ္ေပမွန္းလည္းမသိ၊ သန္႔ရွင္းရေကာင္းမွန္းလည္းမသိ။ မသိသျဖင္႔ သုတ္သင္သန္႔ရွင္းမႈလည္း မလုပ္။ ထိုအခါ စိတ္သည္ ကိေလသာအညစ္ အေၾကးေတြႏွင္႔ ညစ္ေပၿပီးေတာ႔ ကိေလသာေၾကးေတြ၊ ေညွာ္ေတြ ရွစ္သစ္မက တစ္ဆယ္႔ေျခာက္သစ္မွ် တက္ေနေလေတာ႔၏။

ရုပ္ခႏၶာကို ေန႔စဥ္သုတ္သင္သန္႔ရွင္း အလွျပင္သကဲ႔သုိ႔ စိတ္ခႏၶာကိုလည္း ေန႔စဥ္သုတ္သင္သန္႔ရွင္း အလွျပင္ဖို႔လိုအပ္၏။ ရုပ္လွရုံႏွင္႔အပါယ္ေလးပါးက စိတ္ခ်ရသည္မဟုတ္ေသး၊ စိတ္လွမွသာ စိတ္ခ်ရ၏။ ထို႔ေၾကာင္႔ စိတ္လွဖို႔က ပုိ၍အေရးႀကီး၏။ စိတ္လွေအာင္ ျပဳျပင္ဖို႔ အဓိကလိုအပ္၏။ စိတ္အလွျပင္ခန္းဟူသည္ ဘုရားခန္းျဖစ္၏။ မနက္မိုးလင္းလွ်င္ ဘုရားခန္းဝင္ပါ။ ဘုရားဆြမ္းေတာ္၊ ပန္းေတာ္၊ ေရခ်မ္းေတာ္၊ သစ္သီးဆြမ္း၊ ဆီမီး စသည္မ်ားကပ္လွဴပါ၊ ဘုရားရွိခိုးပါ၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားပါ၊ ပုတီးစိပ္ပါ၊

ေမတၱာပို႔ပါ၊ တရားမွတ္ပါ၊ အမွ်ေဝပါ။ ဤလုပ္ငန္းစဥ္သည္ စိတ္သန္႔ရွင္းေရးအလုပ္၊ စိတ္အလွျပင္ေနျခင္းျဖစ္၏။

တစ္ေန႔တာ၏ ကန္႔လန္႔ကာကို ဘုရားတရားအလုပ္ႏွင္႔ဖြင္႔လိုက္ပါ။ တစ္ေန႔တာ၏လုပ္ငန္းစဥ္ကို ဘုရားတရားအလုပ္ႏွင္႔ နိဒါန္းပ်ိဳး မဂၤလာယူလိုက္ပါ။ တစ္ေန႔တာ၏စိတ္အစဥ္ကို ဘုရားတရားလုပ္ၿပီး ၾကည္လင္ ေအးခ်မ္းလွပေသာစိတ္ႏွင္႔ အစပ်ိဳးလိုက္ပါ။ ဤကမၻာေလာက၌ ဘုရားတရားသည္သာ ရတနာအစစ္ျဖစ္သကဲ႔သုိ႔ ဘုရားတရားသည္သာ မဂၤလာအစစ္ျဖစ္ပါ၏။ ဘုရားတရားႏွင္႔ တစ္ေန႔တာစာမ်က္ႏွာကိုဖြင္႔လိုက္ေသာေန႔သည္ မဂၤလာရွိေသာ၊ က်က္သေရအေပါင္းႏွင္႔ ျပည္႔စုံေသာ၊ ရတနာထိုက္ေသာ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ျဖစ္ပါ၏။

ဤသို႔ က်က္သေရမဂၤလာအေပါင္းႏွင္႔ ျပည္႔စုံေသာ စိတ္အစဥ္ႏွင္႔ တစ္ေန႔တာလုပ္ငန္းစဥ္အတြင္းသုိ႔ဝင္လုိက္လွ်င္ တစ္ေန႔တာလုံး ေျပာသမွ်၊ ဆိုသမွ်၊ လုပ္သမွ်၊ ကိုင္သမွ် စိတ္ကူးႀကံစည္သမွ် အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ကာ က်က္သေရမဂၤလာအေပါင္းႏွင္႔ ျပည္႔နွက္ေနေတာ႔မည္မွာ ေသခ်ာပါ၏။ ေလာဘ၊ ေဒါသစေသာ ကိေလသာတို႔သည္ စိတ္၏အညစ္အေၾကးမ်ားသာျဖစ္၏။ ကိေလသာအညစ္ အေၾကးတို႔သည္ စိတ္ကို မည္းေနေအာင္၊ ညစ္ေနေအာင္၊ ေပက်ံေနေအာင္၊ မိုက္ေမွာင္ေနေအာင္၊ အေရာင္မထြက္ေအာင္ လုပ္ထားေလ၏။ “အႏၶဘူေတာ အယံေလာေကာ” ဟုဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ညည္းတြားျခင္းသည္ ဤကိေလသာ အမိုက္ေမွာင္ႀကီးကို ျမင္ေတာ္မူရသျဖင္႔ စိတ္မသက္သာစြာ ညည္းတြားေတာ္မူျခင္းျဖစ္၏။

ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူခါစ အဇပါလေညာင္ပင္ရင္း သီတင္းသုံးေတာ္မူစဥ္ ကမၻာေလာကႀကီးကိုၾကည္႔ၿပီး စိတ္ဓာတ္က်ေတာ္မူခဲ႔ရ၏။ “ သတၱဝါေတြက ရာဂေဒါသေတြ အားႀကီးလိုက္တာ၊ ငါတရားေဟာလုိ႔လည္း အက်ိဳးထူးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရာဂေဒါသအေမွာင္ေတြ လႊမ္းဖုံးေနတဲ႔ သတၱဝါေတြဟာနက္နဲသိမ္ေမြ႔တဲ႔ ငါ႔တရားကို ျမင္ႏိုင္ၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး။ မျမင္ႏိုင္တဲ႔သူေတြကို ဇြတ္အတင္း တရားျပေနရင္ ငါပဲ ပင္ပန္းမွာပဲ၊ ေအးေအးေနတာပဲေကာင္းပါတယ္” ဟု စိတ္ေလွ်ာ႔သြားေတာ္မူခဲ႔ဖူး၏။ ဘာဝနာအလုပ္အားမထုတ္ေသာ ေန႔ရက္သည္ အေမွာင္ဖုံးေသာေန႔ရက္ျဖစ္သကဲ႔သုိ႔ ဘာဝနာအလုပ္ အားမထုတ္ေသာသူ၏ဘဝသည္ အေမွာင္လႊမ္းေသာဘဝျဖစ္၏။ ဘာဝနာအလုပ္အားမထုတ္ေသာသူ၏ ျမင္

ကြင္းသည္လည္း ေလာဘ၊ ေဒါသစေသာ ကိေလသာအမိုက္တိုက္၊ အေမွာင္တိုက္ႀကီးက ႀကီးစိုးေနေလေတာ႔၏။

အေမွာင္ထဲ၌ အမွန္တရားကို မေတြ႔မျမင္ႏိုင္။ အေမွာင္ထဲ၌ ဆူးကိုလည္းမျမင္၊ ေျငာင္႔ကိုလည္းမျမင္၊ ခလုတ္ကိုလည္းမျမင္၊ အႏၲရာယ္ဟူသမွ် ဘာမွမျမင္။ အေမွာင္ထဲေနထိုင္သြားလာရသူအဖို႔ အလြန္ အႏၲရာယ္ မ်ားလွ၏။ ထို႔ေၾကာင္႔ အေမွာင္ကိုခြင္းဖို႔လို၏။ အေမွာင္ကို ဘာႏွင္႔ခြင္းမည္လဲ။ အေမွာင္ကိုအလင္းႏွင္႔သာ ခြင္းရ၏။ မိမိတို႔သည္ တစ္သံသရာလုံး အေမွာင္လမ္းမွာ စမ္းတဝါးဝါးႏွင္႔သာ သြားလာခဲ႔ၾကရ၏။ ထို႔ေၾကာင္႔ အပါယ္ေလးပါးေခ်ာက္ထဲက်သည္႔အခါက်၊ ဆင္းရဲဒုကၡ ဆူးေျငာင္႔ခလုတ္ေတြ နင္းမိသျဖင္႔ စူးသည္႔အခါကစူး၊ အလြန္ဒုကၡေရာက္ခဲ႔၏။\

မိမိတို႔ အမွန္တရားကို ျမင္ႏိုင္၊ သိရွိႏိုင္ဖို႔ အလင္းေရာင္လုိ၏။ ထိုအလင္းေရာင္သည္ ပညာအလင္း ေရာင္ျဖစ္၏။ ထိုပညာအလင္းေရာင္ကို ရရွိေစႏိုင္ေသာနည္းသည္ ဘာဝနာအလုပ္ အားထုတ္ျခင္းသာျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ အေမွာင္ခြင္း အလင္းေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ ဘာဝနာအလုပ္ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကဖို႔ လိုအပ္၏ ။

အရွင္သံဝရာလကၤာရ (ဓမၼပိယဆရာေတာ္)

ျမတ္မဂၤလာစာေစာင္ (၂၀၀၅-ခုႏွစ္ ၊ ႏိုဝင္ဘာလ)

တုိင္ဝမ္ မွ ဓမၼမိတ္ေဆြ-ကုိႏုိင္လင္းဦးေရးသားေပးပုိ႔ေသာ ဓမၼဒါန ျဖစ္ပါသည္။