ၾကယ္ေတြစံုတဲ႔ညရ႕ဲ အလြမ္း
ေကာင္းကင္ေပၚတြင္
လင္းလက္ေတာက္ပေနေသာ ၾကယ္ကေလးမ်ားကို ေမာ႔ၾကည္႕ရင္း သူမရင္ထဲက
အိမ္ကိုလြမ္းဆြတ္မိသည္႔စိတ္က တစ္လိႈက္လိႈက္ လွ်ံတက္လို႕လာသည္။
ေသခ်ာပါသည္ေလ.. သည္အခ်ိန္ဆိုလွ်င္ သူမ၏ ဖခင္ႏွင္႔ မိခင္တို႔သည္လည္း
အိမ္ေရွ႕၀ရံတာေလးတြင္ ထိုင္ရင္း ေကာင္းကင္က ၾကယ္ေတြကို ေမာ႕ၾကည္႕ေနမွာ
ျဖစ္သလို အေ၀းတစ္ေနရာက သမီးတစ္ေယာက္ကိုလည္း သတိရေနပါလိမ္႔မည္။
ထူးထူးျခားျခား သည္ေန႔မွ ေကာင္းကင္မွာ တိမ္မွ်င္တစ္စမွ် မရွိသလို
ၾကည္လင္ေနေသာ အနက္ေရာင္ကတၱီပါၾကီးမွာ စိန္ပြင္႕ေလးေတြ လင္းလက္ေနသကဲ႕
ေကာင္းကင္ျပင္ၾကီးေပၚတြင္ ၾကယ္ကေလးမ်ားစြာ ျပန္႔က်ဲလွ်က္ ရွိေနေလသည္။
ၾကယ္ေတြကို ေမာ႕ၾကည္႕ေနေသာ သူမကို အခ်ိဳ႕ေသာ ၾကယ္ပြင္႕ေလးမ်ားက
ျပံဳးျပေနသလို သူမစိတ္ထဲ ခံစားမိသည္။ ၾကယ္ေတြ တကယ္ျပံဳးတတ္ၾကပါသလား…
ဒါကိုေတာ႕ ခံယူသူႏွင္႕သာ ဆိုင္မည္ထင္ပါသည္။ သူမကေတာ႔ ၾကယ္ကေလးေတြ
ျပံဳးတတ္သည္ဟု ယံုၾကည္မိပါသည္။ ၾကယ္ေတြကို ေမာ႔ၾကည္႔ရင္း ဆြတ္ဆြတ္ၾကင္ၾကင္
သူမ ေရရြတ္လိုက္မိတဲ႕ စကားတစ္ခြန္းက “ အိမ္ကို လြမ္းလိုက္တာ ”..
သူမအတြက္
အိမ္နဲ႕ စတင္ျပီး ခြဲခြာခဲ႕စဥ္က အသက္ ၁၁ႏွစ္အရြယ္ ပီဘိကေလးသာသာ အရြယ္သာ
ရွိေသးသည္။ အိမ္ႏွင္႕ ခြဲခြာရေသာ အရသာသည္ ခါးသီးဖြယ္ေကာင္းလြန္းမွန္း
ငယ္စဥ္ကတည္းက နားလည္ ခံစားတတ္ခဲ႕သည္။ အိမ္နဲ႕ခြဲခြာရခ်ိန္ေတြကို
မုန္းတီးမိသည္။ သို႕ေသာ္ ဘ၀ရဲ႕ အခ်ိန္ အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ အိမ္ႏွင္႔ခြဲျပီး
ေနရခ်ိန္ကသာ မ်ားေလသည္။ ပညာေရးအတြက္၊ ဘ၀တိုးတက္ေရးအတြက္ စသည္႔အတြက္
မ်ားစြာတို႕ေၾကာင္႔ အိမ္ႏွင္႔အၾကိမ္ၾကိမ္ ရက္ရွည္လမ်ား ႏွစ္လရွည္ၾကာေအာင္
ခြဲခြာခဲ႕ရသည္။
အိမ္နဲ႕ခြဲေနရခ်ိန္မ်ားတြင္ သူမ မက္ေလ႕ရွိေသာ အိမ္မက္မွာ
အိမ္သို႕ ျပန္ေရာက္ေနျပီး မိသားစုထမင္း၀ိုင္းမွာ အေမကိုယ္တိုင္
ခ်က္ေကၽြးတတ္သည္႔ သူမ ႏွစ္သက္ေသာ ဟင္းလ်ာမ်ားျဖင္႔ ၾကိဳဆိုေနတတ္သည္တဲ႔…
စံုလင္လွေသာ ထမင္းဟင္းမ်ားကိုၾကည္႕ရင္း အ၀စားျပစ္မည္ဟု ၾကံဳး၀ါးျပီး
ထမင္းစားပြဲမွာ ၀င္ထုိင္လိုက္သည္ႏွင္႔ အိပ္မက္မွ ႏိုးလာေတာ႕သည္။ ႏိုးလာတိုင္းလည္း
အေမခ်က္ထားေသာ ထမင္းဟင္းကို မစားလိုက္ရ၍ သူမ စိတ္တိုမိသည္။ ၀မ္းနည္းမိသည္။
အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ထိုအိပ္မက္ကို မက္တတ္သည္.. မက္ခဲ႕သည္..
ယခုခ်ိန္ထိလည္း ထိုအိပ္မက္က မက္ေနဆဲျဖစ္သည္။ အိပ္မက္က ႏိုးခ်ိန္တြင္
ေျခာက္ကပ္တိတ္ဆိတ္္လွေသာ သူမ၏ အခန္းေလးက တစ္ခန္းလံုး မဲေမွာင္ေနျပီး
အထီးက်န္ျခင္း အေငြ႔အသက္မ်ားျဖင္႕ မြန္းၾကပ္ေနေတာ႕သည္။ ေသခ်ာတာကေတာ႔
ထိုအိပ္မက္သည္ အိမ္သုိ႔ တကယ္ျပန္ခြင္႕ရျပီး မိသားစု ေမာင္ႏွမေတြ
စံုစံုညီညီျဖင္႔ေနခြင္႕ရသည္႔ အခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ေတာ႕ မက္ေတာ႕မည္ မဟုတ္ေပ။
သို႕ေသာ္ ထိုေန႔သည္ ဘယ္ေန႔မွန္း မသိႏိုင္ေအာင္ သူမ အာရံုထဲမွာ ခပ္၀ါး၀ါးသာ
ရွိေနေလသည္။
သူမတို႔ငယ္စဥ္တုန္းက
အိမ္မွာအေမ ခရီးထြက္လွ်င္ အေဖက သားသမီးေတြကို ထမင္းခ်က္ေကၽြးတတ္သည္။ အေဖ
ခ်က္ေကၽြးေသာ ဟင္းမ်ားတြင္ ထူးဆန္းေသာ ဟင္းတစ္ခ်ိဳ႕ ပါလာလွ်င္
ေမာင္ႏွမတေတြမွာ စိတ္၀င္တစားလဲျဖစ္၊ မစားရဲ စားရဲျဖင္႔ တစ္တို႕ေလာက္
အရင္ျမည္းၾကည္႔ျပီး ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ခြက္ေျပာင္ေအာင္ လုစားၾကရသည္သာ မ်ားသည္။
အေဖ ခ်က္ေကၽြးတတ္ေသာ ဟင္းမ်ားတြင္ သူမ အၾကိဳက္ဆံုးက အဆီမပါေသာ ေတာ၀က္သား၊
ေခ်သား၊ ဆတ္သားဟင္းမ်ား ျဖစ္ျပီး ျဖဴသား၊ ေျမြသား၊ ပုရစ္ေၾကာ္၊ ဖားခ်က္
တို႕ကိုေတာ႕ ခပ္ေၾကာက္ေၾကာက္ျဖင္႕ စားခဲ႕ဖူးပါသည္။
အေဖက ထိုသို႕
ထူးထူးဆန္းဆန္း အစားအေသာက္ေလးမ်ားကို ၾကိဳက္သူျဖစ္သည္။ ျပီးလွ်င္ အေဖ
လုပ္ေကၽြးတတ္ေသာ ဆန္ႏွင္႔ အသားမ်ားကို ၀ါးထဲထည္႔ျပီး
ေရထည္႔ကာ ထို၀ါးကိုအေပၚမွ မီးျဖင္႔ကင္၍ေကၽြးေသာ ထမင္းကိုလည္း အျမဲတမ္း
သတိရေနမိတတ္သည္။ ထိုထမင္းေလးအေၾကာင္း စဥ္းစားလိုက္လွ်င္ ေမႊးပ်ံ႔ေသာ
ရနံ႔ေလးပင္ ခ်က္ျခင္း ရလာသလို သူမစိတ္ထဲ ခံစားမိေလသည္။ အေဖ၏ အေကာင္းဆံုး လက္ရာတစ္ခုျဖစ္ေသာ ငါးကိုကင္ျပီး ေတာက္ေတာက္စင္းကာ အေမႊးအၾကိဳင္ရြက္မ်ားထည္႔ျပီး အရည္ေဖ်ာ္ထားေသာ ငါးေကာဟင္းသည္လည္း သူမ တမ္းမက္စြာ အိပ္မက္ မက္တတ္ေသာ ဟင္းတစ္မယ္ ျဖစ္ေလသည္။
အိမ္ျပန္ျပီး
သူမခ်စ္ေသာ မိခင္၊ဖခင္ ေမာင္ႏွမေတြႏွင္႕ စည္းစည္းလံုးလံုး
ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနထိုင္ဖို႕ အျမဲတမ္း စိတ္ဆႏၵရွိခဲ႕ေသာ္လည္း လက္ေတြ႔တြင္
အလုပ္တာ၀န္မ်ားစြာတို႔ျဖင္႔ မအားမလပ္ႏိုင္သူမို႔ တစ္ႏွစ္တစ္ခါပင္
ေရာက္ႏိုင္ဖို႔ ခဲယဥ္းလြန္းခဲ႕ေလသည္။ အိမ္ကို အလည္ ျပန္ေရာက္သြားသည္႔
အခိုက္မ်ားတြင္လည္း သူမ မိခင္သည္ ေစ်းျခင္းေတာင္းေလးကို ကိုင္ျပီး သူမ
ၾကိဳက္တတ္ေသာ ဟင္းမ်ားကို ေမးစရာမလိုဘဲ ၀ယ္လာတတ္ျပီး မအားႏိုင္ေအာင္
ခ်က္ျပဳတ္ကာ ေကၽြးေမြးေတာ႔သည္။ သားၾကီး ငါးၾကီး မစားတတ္ေသာ အေမ႔လက္ရာ
အသီးအရြက္ မ်ိဳးစံု အေၾကာ္အေလွာ္အသုပ္မ်ားသည္ သူမအတြက္ မည္သည္႕
ထမင္းဆိုင္မွ လိုက္မမီႏိုင္သည္႕ ေမတၱာတရားတို႔ျဖင္႕ ျပည္႔စံု ေမႊးထံုေနေသာ
ထမင္း၀ိုင္းသာ ျဖစ္ေလသည္။
ထိုထမင္း၀ိုင္းကိုလည္း အေမ႔အိမ္တြင္မွ လြဲ၍
အျခားေနရာတြင္ ရွာ၍ မေတြ႔ႏိုင္ခဲ႔ပါ။ ပကာသန မပါေသာ္လည္း ေမတၱာမ်ားစြာ
ျခံရံထားေသာ ထမင္း၀ိုင္းက သူမတို႔ေမာင္ႏွမ တစ္စုအတြက္ နတ္သုဒၶါလို႔လည္း
ေခၚဆိုႏိုင္ပါေသးသည္။ အိုး……….. အေမ႕လက္ရာ ထမင္း၀ိုင္းေလးကို လြမ္းဆြတ္လြန္းရပါသည္ေလ။
ေန႔ခင္းတုန္းက
အိမ္ကိုဖုန္းဆက္ခ်ိန္တြင္ ဖခင္ျဖစ္သူ၏ “သမီး သီတင္းကၽြတ္ ျပန္မလာဘူးလား”
ဆိုသည္႔အေမးက သူမကို တဒဂၤ ဆြံ႔အသြားေစခဲ႔ျပီး ရင္ထဲတြင္လည္း
စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာ ျဖစ္သြားခဲ႕ရသည္. သီတင္းကၽြတ္မွာ သူမ ျပန္လာမည္ဟု
အေဖက ေမွ်ာ္လင္႔ထားပံုရေလသည္။ အေဖ႔ကို ျပန္ေျပာျဖစ္ခဲ႔သည္က “ျပန္ခ်င္တာေပါ႔
အေဖရယ္.. ျပန္ခ်င္လိုက္တာမွ… တစ္ပိုင္းေသမတတ္ပါဘဲ.. ဒါေပမဲ႔.. ” ဆိုျပီး
ဆက္မေျပာတတ္ခဲ႕ေတာ႕ပါ။ တာ၀န္၀တၱရားမ်ားက သူမကို အိမ္ျပန္ခြင္႔ မရေအာင္
ခ်ည္ေႏွာင္ထားခဲ႔ေသာ အရာမ်ားသာ ျဖစ္ေလသည္။ သူမ မျပန္ႏိုင္လွ်င္၊
မျပန္ျဖစ္လွ်င္လည္း မိဘမ်ားကေတာ႕ နားလည္ ခြင္႕လႊတ္ၾကမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
သို႕ေသာ္လည္း သူတို႔ရင္ထဲမွာေတာ႔ ျပန္မလာႏိုင္ေသာ အေ၀းေရာက္
သမီးတစ္ေယာက္ကို ေမွ်ာ္လင္႔ေနမည္မွာ ေသခ်ာပါသည္ေလ။ ခုခ်ိန္မွာေတာ႔ သူမႏွင္႔ အိမ္အၾကားတြင္ ခရီးမိုင္မ်ားစြာ ေ၀းကြာလို႔ေနခဲ႔သည္။
အိပ္မေပ်ာ္ေသာ
ည၏ထံုးစံအတိုင္း အိမ္ေရွ႕က ၀ရံတာေလးတြင္ ရပ္ကာ ေကာင္းကင္ၾကီးကို
ေမာ႔ၾကည္႕ရင္း၊ ၾကယ္ပြင္႔ေလးေတြကို ေရတြက္ရင္း သူမ၏ အိမ္လြမ္းစိတ္တို႕ကို
ေျဖသိမ္႔ခဲ႕သည္မွာ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာပင္။ သူမ၏ အလြမ္းေ၀ဒနာကိုလည္း
မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ ၾကယ္ပြင္႕ကေလးတုိ႔က နားလည္ျပီး ကူညီေ၀မွ်
ခံစားေပးႏိုင္သည္ဟု သူမက ယံုၾကည္မိသည္ေလ. “သမီးကို ေမြးတုန္းက ေကာင္းကင္မွာ
လကလည္းသာ၊ ၾကယ္ေတြဆိုလည္း စံုလိုက္တာ သမီးရယ္.. အေဖေတာင္ သမီးကို ေပြ႕ျပီး
ေခၚျပမလားေတာင္ ေတြးမိတယ္.. ေနာက္ေတာ႔မွ သမီးက ေမြးစေလး ရွိေသးတာ..
ဘယ္ျမင္ႏိုင္မလဲလို႔ စဥ္းစားမိေတာ႕တာ။ ” ဟု ေျပာခဲ႕ေသာ အေဖ႔စကားေၾကာင္႕
ၾကယ္ေတြစံုတဲ႕ ညေတြကို သူမကလည္း အျခားေသာ ညေတြထက္ ပိုမို ခင္တြယ္မိသည္။
ၾကယ္ကေလးေတြကိုလည္း သူငယ္ခ်င္းရင္းျခာပမာ ခ်စ္ခင္မိေလသည္။
ဘယ္ေလာက္ေတာင္
လွလိုက္တဲ႕ ေကာင္းကင္ၾကီးလဲေနာ္။ ဒီလို ၾကယ္ေတြ စံုလြန္းတဲ႕ ညေတြခ်ည္းသာ
ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာင္းလိုက္ေလမည္လဲ.. ဒီလိုဆိုလွ်င္ျဖင္႕ သူမ၏
ရင္တြင္းမွ အိမ္လြမ္းနာသည္လည္း ၾကယ္ပြင္႔ေလးေတြေၾကာင္႔ သက္သာရ ရႏိုင္ေပမည္
မဟုတ္လား။
ဒီအခ်ိန္မွာေတာ႕
သူမကို အိမ္ျပန္လာေစခ်င္စိတ္တို႕ျဖင္႔ သူမ ျပန္လာမည္႔အခ်ိန္ကို
ေမွ်ာ္လင္႕ေနမည္႔ အေဖအေမသည္ အိမ္ေရွ႔၀ရံတာေလးမွာ ထိုင္ရင္း
ၾကယ္ေတြစံုလင္ေနေသာ ေကာင္းကင္ၾကီးကို သူမ လိုဘဲ ေမာ႕ၾကည္႔ေနပါလိမ္႔မည္။
သူမကလည္း ၾကယ္ေလးေတြကို တိုင္တည္ရင္း ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္အျပည္႔ျဖင္႔ ေျပာမိသည္မွာ
“ အေဖအေမတို႔အိမ္ေလာက္ ေႏြးေထြးလံုျခံဳတဲ႕ေနရာ ဘယ္မွာမွ မရွိပါဘူး … သမီး
တစ္ေန႔ေန႔ေတာ႕ အေမတို႔ရဲ႕ အိမ္ကို အျပီးအပိုင္ ျပန္လာမွာပါ.. သမီးကို
ေစာင္႔ေနပါ အေဖနဲ႕အေမရယ္”…. ထိုအခ်ိန္မွာဘဲ တိုက္တိုက္ဆိုင္ လႊင္႔ပ်ံလာသည္႔
သီခ်င္းေလးက အဆိုေတာ္ ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ “ၾကယ္ေတြ စံုတဲ႔ည”။ လူတိုင္းမွာ
ေမွ်ာ္လင္႔ခြင္႔ရွိပါသည္။
သို႕ေသာ္ ထိုအခြင္႔အေရးသည္ ခုခ်ိန္တြင္ေတာ႕
ခပ္၀ါး၀ါးမႈန္ျပျပ ၾကယ္ေလးတစ္စင္းလို အျပည္႔အ၀ လင္းလက္ခြင္႕ မရႏိုင္ဘဲ
ေမွးမိွန္ေနဆဲသာ ရွိေလသည္။ သူမ လိုဘဲ အိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္ျဖင္႔ စိတ္ဓာတ္ေတြ
နာဖ်ားေနသူ ဒီေလာကၾကီးမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိေနၾကမွာပါလိမ္႔၊
အိမ္ျပန္ခ်င္ေသာ္လည္း မျပန္ႏိုင္ေသးေသာေၾကာင္႔ အိပ္ျပန္သည္႔အိပ္မက္ရွည္ကို
မက္ေနသူေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရွိေနမွာပါလိမ္႔။ သားသမီးတို႔ရဲ႕ အိမ္အျပန္ကို
ေမွ်ာ္လင္႔ေနမည္႔ မိခင္ဖခင္တို႕ေရာ ဒီကမၻာၾကီးေပၚ ဘယ္ေလာက္ေတာင္
မ်ားေနမွာပါလိမ္႔… လူေတြသည္ မျပည္႔စံုႏိုင္ေသာ အိပ္မက္မ်ားျဖင္႔ လႈပ္ရွား
ရုန္းကန္ေနၾကရသူေတြ မ်ားလွသည္။ ထိုအထဲတြင္ သူမသည္လည္း အပါအ၀င္ ျဖစ္ပါသည္။
ၾကယ္ေတြကိုၾကည္႕ရင္း သူမဆုေတာင္းလိုက္မိသည္က သားသမီးတိုင္း မိခင္ဖခင္ရွိရာ
ေမတၱာရိပ္ျမံဳကို ခိုလႈံႏိုင္ခြင္႔ ရၾကပါေစ။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ကၽြန္မ
ႏွစ္သက္မိေသာ ထူးအိမ္သင္၏ ၾကယ္ေတြစံုတဲ႕ည သီခ်င္းကို အၾကိမ္ၾကိမ္ အဖန္ဖန္
နားေထာင္ ခံစားမိရင္း ၾကယ္ေတြစံုတဲ႕ ညတစ္ညမွာ လွ်ံတက္လာေသာ အိမ္အလြမ္းကို
ဒီစာေလးျဖင္႔ အမွတ္တရ ေရးဖြဲ႔မိပါတယ္… ။ သီခ်င္းေလးကိုေတာ႕ ကၽြန္မရဲ႔
ခ်စ္စြာေသာအစ္မ မျမေသြးနီ ရဲ႕ ဘေလာ႕မွာ နားဆင္လို႕ရပါတယ္ရွင္။
Copied it from the www.missgreenlady.com
