ထာဝရေမတၱာရွင္သို႔ တမ္းခ်င္း
အေမဟာ အေမပါပဲ။ ။
ဇမၺဴတိုင္းမွာ အေျဖညွိျပရင္၊ အပူလိွဳင္းျဖာေဝဒနိကေတြနဲ ့
လူတိုင္းမွာ အေမရွိၾကတယ္။
မေရမရာ ပေဟဠိေတြေၾကာင္ ့အေသအခ်ာ အေဖမသိေတာင္မွ၊
အေမရွိတယ္။
ခ်စ္သဒၶါေဝကဲ၊ ျပည့္တန္ဆာ အေမလည္း အေမ။
အေၾကြးၾကြယ္လွတဲ့၊ ေစ်းသည္မ အေမလည္း
အေမ။
အေၾကာင္းတရား အေျခမြဲ၊ သူေတာင္းစားအေမလည္း
အေမ။
သမီးသားေတြ ၾကီးထြားေစေရာ့လို႔၊ စီးပြားအေထြေထြ
စိန္ေရႊ ပတၱျမား အိမ္ေျမကားနွင့္၊ ေငြသားအေမြ၊
ေပးနိုင္မွ အေမမဟုတ္၊
ယိုင္နဲ ့နဲ ့တဲအတြင္း၊ လွဲခင္းအိပ္ေနစရာ
တိုးဖယ္ေပးခဲ့၊
အရိုးဟင္းတစ္ဖဲ့စီေဝ၊ ထမင္းရည္ အတူတူေသာက္၊
ဗိုက္ေမွာက္ေတာ့အတူတူ
(ျခင္ေထာင္မရွိ၊ျခံဳေစာင္မရွိ၊ ခင္းအိပ္စရာ
ဖ်ာလည္းမရွိလို ့)
ျခင္ကိုေသြးလွဳအတူတူ၊ ၾကမ္းပိုးေသြးလွဴအတူတူ
အပူကိုမွ်ေဝခံစား၊ ဒုကၡကို ပိုမိုေလးနက္ေစ
ပညာအေမြေရႊအိုး၊ ရိုးသားမွဳဂုဏ္သိကၡာ၊
ေမတၱာအၾကင္နာမွတစ္ပါး၊
အျခားေပးစရာ အေထြအေထြမြဲေသာ္လည္း၊
အေမဟာ အေမပဲေလ။ ။ (ေအာင္လိွဳင္ထြန္း)
အေမဆိုသည္
လူတိုင္းႏွင့္ သက္ဆိုင္ေနပါ၏။ လူတိုင္းလည္း ပိုင္ဆိုင္ေနပါ၏။ ေလာကထဲတြင္ အေမအမ်ိဳးမ်ိဳး
ရွိႏိုင္ပါ၏။ ပညာတတ္အေမ၊ ပညာမဲ့ ေတာသူ အေမ၊ ဆရာဝန္အေမ၊ ေတာင္သူလယ္သူမ အေမ၊ သူေ႒း အေမ၊
သူေတာင္း စား အေမ၊ သူေတာ္ေကာင္း အေမ၊ ျပည့္တန္ဆာ အေမ၊ ျမန္မာ အေမ၊ ကုလား အေမ၊ တရုတ္အေမ၊
အဂၤလိပ္အေမ၊ အေမရိကန္အေမ၊ အာဖရိကအေမ၊ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး၏ အေမ၊
လူတန္းစားအမ်ိဳးမ်ိဳး အေမ စသည္အားျဖင့္ ကြဲျပားၾက၊ ခြဲျခား ထားၾကေသာ္လည္း သူတို႔သည္
ေလာကထဲရွိ သား သမီးအားလံုးတို႔၏ အေမမ်ားျဖစ္ၾက၏။ (အေမကို ဦးတည္၍ ဆိုေသာ္လည္း အေဖသည္လည္း
အတူတူပင္ျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ရေပမည္။)
ထိုအေမမ်ားသည္ မိမိတို႔၏ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ရာ ဘုရား၊
တရား၊ သံဃာ၊ ဆရာတို႔ႏွင့္ တစ္တန္းတည္းထားကာ ကိုးကြယ္ထိုက္ ပူေဇာ္ထိုက္ သူမ်ား ျဖစ္ၾက၍
အနႏၲဂိုဏ္းဝင္မ်ား ျဖစ္ၾကပါ၏။ သားသမီးမ်ား အေပၚတြင္ မကုန္ခမ္းႏိုင္ေသာ
ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္ႏွင့္ ျဖစ္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾက၍ ထာဝရ ေမတၱာရွင္းမ်ားလည္း ျဖစ္ၾက၏။ အေမမ်ား၏
ေက်းဇူးတရားကို မည္၍မည္မွ် ရွိသည္ဟု ဂဏန္းခ်၍ ေရတြက္ျခင္းငွါ မစြမ္းႏိုင္ေသာေၾကာင့္
အႏႈိင္းမဲ့ ေက်းဇူး ရွင္မ်ားလည္း ျဖစ္ပါ၏။
အေမသည္ အေမပင္ျဖစ္၍ ထိုမိမိ၏ အေမသည္ မည္သို႔ေသာအေမ
ျဖစ္ေနပါေစ သား သမီးတို႔ေပၚ လြန္စြာ ေက်းဇူးမ်ား ေသာေၾကာင့္ ပူေဇာ္ထိုက္၊ ရွိခိုးထိုက္၊
ေက်းဇူးဆပ္ထိုက္သည္သာတည္း။ တစ္ခ်ိဳ႕က မိမိအေမသည္ သူေတာင္းစား အေမ၊ ပညာမဲ့ အေမ၊ ေတာသူေတာင္သား အေမ စသည္ အားျဖင့္ ဂုဏ္မရွိ၊
ပညာမရွိ၊ ပစၥည္း ဥစၥာမရွိ၍ လူၾကားသူၾကားတြင္ အေမ ေတာ္ရမည္ကို ရွက္ၾက၏။ အေမ ေခၚရမည္ကို
မလိုလားၾကေပ။ အေမ့တြင္္ ဆင္းရဲျခင္း၊ သီလမရွိျခင္း၊ ပညာမတတ္ျခင္းစေသာ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္မ်ား
ရွိေကာင္း ရွိေပလိမ့္မည္။ ထိုအေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ အေမသည္ သားသမီးတို႔ အပၚထားေသာ ေမတၱာ၊
အၾကင္နာတရားမ်ား ယုတ္ေလ်ာ့ မသြားႏိုင္သလို၊ အနႏၲေက်းဇူးတရားတို႔သည္လည္း
မည္သို႔ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္မွ် နည္းပါး သြားမည္ မဟုတ္ပါေပ။
အတိတ္က အတူျပဳခဲ့ဘူးေသာ ကံေရစက္ေၾကာင့္ ဤဘဝဝယ္ အေမ
ေတာ္ၾကရ၊ သား သမီး ေတာ္ၾကရျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ အေမကလည္း ကိုယ့္ထံ ေရာက္ရွိလာမည့္ သား သမီးကို
အေကာင္းဆံုး၊ အေတာ္ဆံုး၊ အလိမၼာဆံုးကို ေရြးလိုၾက၏။ သို႔ေသာ္ ေရြးခ်ယ္၍ မရျပီ။ သား
သမီးကလည္း မိမိ၏ အေမျဖစ္မည့္သူကို ခ်မ္းသာေသာ အေမ၊ ပညာတတ္ေသာ အေမ၊ ဂုဏ္ရွိေသာ အေမ၊
အာဏာရွိေသာ အေမထဲမွ ေရြးခ်ယ္၍ အေမေတာ္လိုၾကေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ အမွန္တကယ္မူ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္
မရွိၾကျပီ။ မိမိတို႔၏ အတိတ္က ျပဳခဲ့ဘူးေသာ ကုသိုလ္ကံ၊ ေရစက္ေၾကာင့္သာ ယခုဘဝဝယ္ ၾကံဳဆံုၾကရ၊
အေမႏွင့္ သားသမီးအျဖစ္္ ေတာ္စပ္္ၾကရျခင္း ျဖစ္ပါ၏။
သို႔ျဖစ္၍ အေမျဖစ္သူက သားသမီးမ်ားအေပၚ
ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ တစ္စံုတစ္ရာရွိလွ်င္ေသာ္မွ ခြင့္လႊတ္ သည္းခံကာ အခ်စ္ေမတၱာ မပ်က္ဘဲ၊
ဆက္လက္ ခ်စ္ႏိုင္ၾကသလို၊ အေမ့ တာဝန္ ေက်ပြန္ၾကသလို သား သမီးမ်ားဘက္ကလည္း မိမိ၏ အေမသည္
မည္သို႔ေသာ အေမျဖစ္ေနပါေစ။ အေမသည္ အေမသာျဖစ္၍ ပါတ္ဝန္းက်င္၊ ဂုဏ္သိကၡာ၊ ပစၥည္းဥစၥာဟူေသာ
အေၾကာင္းေၾကာင့္ အေမကို မေစာ္ကား သင့္ေပ။ အေမတို႔၏ အႏိႈင္းမဲ့ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို မျပစ္မွားသင့္ေပ။
အေမ့ေမတၱာျဖင့္
လႊမ္းျခံဳထားေသာ ဤေလာက
အေမ…. ၊ လူတိုင္းမွာ အေမႏွင့္
မကင္းၾက။ သားသမီးတုိင္းမွာ အေမရွိၾက၏။ အေမအေၾကာင္း ဆိုလွ်င္ လူတိုင္း စိတ္ဝင္စားၾက၏။
အေမသမိုင္းဆိုလွ်င္ လူတိုင္းေခါင္းေထာင္ၾကည့္ၾက၏။ အေမဇာတ္လမ္းဆိုလွ်င္ လူတိုင္း အလု
အယက္ ၾကည့္ၾက၏။ ျပီးလွ်င္ အေမေမတၱာကို တသသခံစားျပီး သနား ကရုဏာပိုစြာ မ်က္ရည္လည္ရြဲ
ငိုပြဲဆင္ရျမဲပင္။ အေမမရွိသူတို႔သည္ အေမကို သတိရ တမ္းတကာ အလြမ္းပိုမိၾက၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္
ဤသို႔ ခံစားခ်က္ျခင္း တူညီေနၾကရသနည္း ဟူမူ..အေမသည္ တစ္သီးပုဂၢလ ပိုင္ဆိုင္မႈ၏ သေကၤတ
မဟုတ္။ အမ်ားဆိုင္ အမ်ားပိုင္သေကၤတ တစ္ခုသာျဖစ္၏။
အေမ့ေမတၱာသည္
သားသမီးတုိင္းအေပၚ လႊမ္းျခံဳရစ္ပတ္ကာ အႏၲရာယ္ အေပါင္းမွ ကာကြယ္ေပး၍
ေအးခ်မ္းၾကည္လင္ ခ်မ္းေျမ႕မႈကို ျဖစ္ေစသည္ သာတည္း။ ကြ်န္ေတာ့္အေမ၊ ခင္ဗ်ားအေမ၊ သူ႔အေမ၊
တစ္ျခား သူတို႔၏ အေမ၊ လူသားအားလံုး၏ အေမ၊ ထိုထိုသို႔ေသာ အေမ အားလံုး၏ ေမတၱာတရားတို႔ျဖင့္
လႊမ္းျခံဳထားေသာ ဤကမ႓ာေလာကၾကီးသည္ ေဘးရန္အေပါင္းမွ ကင္းေဝးကာ ျငိမ္းခ်မ္း ေနဦးမည္မွာ
သံသယျဖစ္ဖြယ္ မရွိပါေပ။
အေမ့ေမတၱာတို႔ျဖင့္
လႊမ္းျခံဳကာ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ မိသားစုတြင္းဝယ္ အခန္႔မသင့္၍ ခိုက္ရန္ျဖစ္ၾကလွ်င္ေသာ္မွ
အေမ့ေမတၱာေရႏွင့္ ျဖန္းပက္လိုက္ လွ်င္ ခ်က္ခ်င္း ျငိမ္းေပ်ာက္သြားျမဲပင္။ ကမ႓ာေလာကထဲဝယ္
လူသားတို႔၏ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ အာဃာတမ်ားေၾကာင့္ ခိုက္ရန္ျဖစ္မႈမ်ား၊ စစ္ျဖစ္မႈမ်ား ရွိေန
ေစဦးေတာ့ လူသားတိုင္း၏ အေမ့ ေမတၱာေရျဖင့္ ျဖန္းပက္ႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ ဤကမ႓ာ ေလာကၾကီးသည္လည္း
ေအးခ်မ္္းျငိမ္သက္ကာ ဆက္လက္တည္တံ့ ေနဦးမည္မွာ ေျမၾကီးလက္ခတ္ မလႊဲပင္တည္း။ အေမ အားလံုးက
ေမြးေသာ သားသမီးမ်ားက ဤကမ႓ာေလာကၾကီးကို တည္ေဆာက္ေနၾက၊ အုပ္ခ်ဳပ္ ေနၾက၊ ဆက္လက္ တည္တံ့့ေအာင္
ေဆာင္ရြက္ေနၾကေသာေၾကာင့္ ဤကမ႓ာ ေလာကၾကီးကို အေမမ်ား၏ ေမတၱာတရားတို႔ျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားသည္၊
အုပ္ခ်ဳပ္ေနသည္ဟု ဆိုလွ်င္လည္း လြန္အံ့ မထင္ပါေပ။
အႏိႈင္းမဲ့ေမတၱာရွင္
အေဖက သားသမီးတို႔အေပၚ
ရဲရင့္ေႏြးေထြးေသာ ေမတၱာဓာတ္ကို ေပးေသာ ေၾကာင့္ ေနတစ္စင္းႏွင့္ အလားတူေၾကာင္းကိုလည္းေကာင္း၊
အေမက ေအးျမ ေသာေမတၱာဓာတ္ကို ေပးေသာေၾကာင့္ လတစ္မင္းႏွင္း အလားတူေၾကာင္းကို လည္းေကာင္း
ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ႏိုင္ပါ၏။
*အေမ့ေမတၱာ ႏိႈင္းဆိုရာသည္ ညဥ့္အခါလေရာင္ျခည္သာတည္း။
*အေဖ့ေမတၱာ ဥပမာသည္
ေန႔အခါေနမင္းေရာင္ျခည္သာတည္း။
မွန္ပါ၏။ ေနမင္းသည္လည္း
အခ်ိန္တန္ေတာ့ အေနာက္ေဂါယာကၽြန္းသို႔ ယြန္းရစျမဲ။ လမင္းသည္လည္း တစ္ခါတစ္ရံ “တိမ္ဖံုးပါလို႔
လမသာ” ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္တတ္ျပန္၏။ မိဘတို႔ ေမတၱာအေလင္းေရာင္သည္ကား သားသမီးတို႔ အေပၚမွာ
အခ်ိန္အခါမေရြး ရင္းေသြးမ်ား၏ ဘဝလမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္မွာ အျမဲတမ္း ထြန္းလင္းေတာက္ပေနမည္သာ
ျဖစ္ပါ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ မိဘတို႔၏ ေက်းဇူးတရားကို ယွဥ္ျပိဳင္လာသည့္ အရာအားလံုး အရႈံးေပးသြားၾကရစျမဲ။
အေမအေဖသည္
အနေႏၲာ အနႏၲ(၅)ပါးတြင္
ပါဝင္၏။ အေမအေဖ (သို႔မဟုတ္) မိဘတို႔၏ ေက်းဇူးတရား အဆံုးအပိုင္းအျခားမရွိေအာင္ မ်ားျပား
လြန္းေသာေၾကာင့္ “အနႏၲ”ဟု စကားလံုး တစ္လံုးတည္း သံုးရသည္ကိုပင္
အားမရႏိုင္၊ မေက်နပ္ႏိုင္သျဖင့္ ေနာက္ထပ္ “အနႏၲ” တစ္လံုး
ျဖည့္စြက္သံုးကာ ပါဠိသဒၵါနည္းအရ အလယ္တြင္ၾသသရထည့္၍ “အနေႏၲာ
အနႏၲ” ဟု သံုးႏႈန္း ေခၚေဝၚျခင္းျဖစ္ပါ၏။ “ပရိယာယ္ႏွစ္ခ်က္ဆင့္
အနက္ျမင့္ရျမဲ”တဲ့။ ပရိယာယ္ တူပုဒ္္ ႏွစ္ခါထပ္ေျပာလွ်င္ “အလြန္”ဟူေသာ အနက္အဓိပၸါယ္ထြက္၏။
ဥပမာ။ မဟာ- ၾကီးသည္၊ မဟာ့မဟာ-အလြန္ၾကီးသည္ ဟူလို။ အဆံုးအပိုင္းအျခား မရွိေအာင္၊ ေရတြက္ျခင္းငွါ
မစြမ္းသာေအာင္ ေက်းဇူးတရားတရား မ်ားျပားကာ ႏိႈင္းတု၍မရေသာေၾကာင့္ “အႏိႈင္းမဲ့ေမတၱာရွင္”ဟု
အေမကိုတင္စားကာ ဂုဏ္ျပဳ ေခၚေဝၚခဲ့ၾကပါ၏။ ထိုမိဘမ်ားသည္ အနေႏၲာအနႏၲ (၅)ပါးတြင္ တစ္ပါး အပါအဝင္ ျဖစ္ၾကပါသည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္
‘အႏိႈင္းမဲ့ေမတၱာရွင္’ဟုဆိုသနည္း။ မိဘမ်ားသည္ အႏိႈင္းမဲ့ ေမတၱာရွင္မ်ား ျဖစ္ၾက၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္
မိဘမ်ားသည္ သား သမီးမ်ားအေပၚထားေသာ ေမတၱာအတိုင္းအဆသည္ ႏိႈင္းျပ၍ မရႏိုင္ေပ။ လြန္စြာ
ၾကီးမား က်ယ္ျပန္႔လွပါ၏။ ထိုသို႔ တိုင္းတာျပစရာ၊ ႏိုင္းျပစရာ ကင္းမဲ့ ေနေသာေၾကာင့္
မိဘေမတၱာသည္ ‘အႏႈိင္းမဲ့’ ျဖစ္ပါ၏။ မိဘႏွင့္ သားသမီး အေနေဝးေနေသာ္လည္း မိဘေမတၱာ၏ အစြမ္းကား
ထိုအေဝး တစ္ေနရာမွာ ေရာက္ရွိေနေသာ သားသမီးမ်ားအေပၚ ေမတၱာအက်ိဳး သက္ေရာက္ႏိုင္သည္ သာတည္း။
ထိုေၾကာင့္ မိဘေမတၱာသည္ အနီး အေဝး ေနရာ ေဒသကိုလည္း ေက်ာ္လြန္ႏိုင္သည္သာတည္း။ မိဘေမတၱာသည္
နံနက္ ေန႔ည မေရြး အက်ိဳးသက္ေရာက္ႏိုင္ပါ၏။
သား သမီးမ်ားသည္ အိပ္ေပ်ာ္ေနလွ်င္ေသာ္မွ
မိဘအနားမွာရွိလွ်င္ သူတို႔၏ စိတ္တြင္ လံုျခံဳ စိတ္မႈကို ခံစားရ၏။ မည္သို႔ေသာ စိုးရိမ္ေသာကမွ်
မရွိေပ။ ေဘးအႏၲရာယ္ ကင္းသည္ဟုလည္း ယံုၾကည္ေန၏။ ဤသည္မွာ
မိဘေမတၱာ၏ အစြမ္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ဤသည္ပင္ မိဘ ေမတၱာသည္ နံနက္ ေန႔ ညဟူေသာ အခ်ိန္ကာလကိုလည္း
ေက်ာ္လြန္ႏိုင္သည္ သာတည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ မိဘမ်ားကို္ အႏိႈင္းမဲ့ ေမတၱာရွင္မ်ားဟု ဆိုျခင္းျဖစ္
ပါသည္။ အမွန္မူ မိဘေမတၱာသည္ ျဗဟၼာကဲ့သို႔ပင္ ေမတၱာ ကရုဏာ မုဒိတာ ဥေပကၡာရွင္မ်ား ျဖစ္ၾကပါ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ မိဘမ်ားကို အႏိႈင္းမဲ့ ေမတၱာရွင္ ဟုဆိုလွ်င္ အႏိႈင္းမဲ့ ကရုဏာရွင္၊ အႏိႈင္းမဲ့မုဒိတာရွင္၊
အႏိႈင္းမဲ့ ဥေပကၡာရွင္ ဟုလည္း ဆိုရာေရာက္သည္သာတည္း။
အစားထိုး၍
မရႏိုင္ေသာ အရာ
ေလာကမွာ ဥစၥာ စီးပြါး၊
ပညာ အသိတရား၊ ၾသဇာ အာဏာ စသည္အားျဖင့္ မည္သည့္အရာမဆို ျပဳလုပ္ေကာင္း ျပဳလုပ္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။
အစားထိုး၍ ရေကာင္း ရႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ လိုတိုင္းရ၊ တတိုင္း ျပည့္စံုေကာင္း ျပည့္စံုပါ
လိမ့္မည္။ အေမ တည္းဟူေသာ မိဘေမတၱာကိုမူ ဘယ္ေသာ အခါမွ် အစားထိုး၍ ရႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။
လင္ေသလွ်င္ လင္စား ရႏိုင္ပါ၏။ မယားေသ လွ်င္လည္း မယားအစား ရႏိုင္ပါ၏။ သားသမီး ေသလွ်င္ေသာ္မွ
သားသမီး အစား ရႏိုင္သည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ အေမ ေသသြားလွ်င္ အေမ့ေနရာကိုကား အစားထိုး၍ ရႏိုင္မည္
မဟုတ္ေပ။ အေမ မရွိေတာ့လွ်င္ အေမေနရာကို မည္သို႔ေသာ နည္းႏွင့္မွ် အစားထိုး အတုျပဳလုပ္၍
ရႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါေပ။
အေမ့ေမတၱာသည္
အစားထိုး၍ မရေသာ ေမတၱာမ်ားသာ ျဖစ္ပါ၏။ အေမ့ ေမတၱာကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ခံစားရသူသည္ မိုးၾကီး
သည္းထန္စြာ ရြာသြန္းပါက ျမစ္ေခ်ာင္း အင္းအိုင္တို႔တြင္ မိုးေရတို႔သည္ မို႔ေမာက္ ျပည့္လွ်ံရုံမက
ယိုဖိတ္ စီးဆင္းကုန္ဘိသကဲ့သို႔ မကုန္ႏိုင္ မခမ္းႏိုင္ေအာင္ ျပည္လွ်ံစြာ ခံစားရပါ၏။
အေမ့ေမတၱာ မရွိေတာ့ဟု ဆိုလွ်င္္လည္း မည္သည့္ပစၥည္း မည္သည့္ အရာဝတၳဳႏွင့္မွ် အစားထိုး၍
မရႏိုင္ေတာ့ေပ။ မိဘသည္ မည္သည့္ေနရာတြင္ မဆို ကိုယ္စားဝင္ယူႏိုင္၏။ အေမေနရာကိုကား မည္သူမွ်
ကိုယ္စားမဝင္ ႏိုင္္ေပ။ ထိုေၾကာင့္ အေမ့ေမတၱာသည္ ေနရာတိုင္းမွာ ရွိျပီး အေမ့ေမတၱာသည္
အရာအားလံုး၏ ကိုယ္စားျပဳ နိမိတ္ပံုပင္တည္း။
ေတာသူ ေတာင္သား
အေမအေဖ
မိမိအေမအေဖကား ျမန္မာျပည္
အလယ္ပိုင္းက မႏၱေလးတိုင္း၊ ေတာင္သာ ျမိဳ႕နယ္တြင္ မထင္မရွား ဇီးပင္ကန္ရြာဟူေသာ ေတာရြာေလးမွာ
ေနထိုင္ပါ၏။ မိသားစု(၇)ေယာက္တြင္ ရွားရွားပါးပါး တစ္ဦးတည္းေသာသား။ သ႔ိုျဖစ္၍ အေမအေဖထင္မက
အစ္မ ညီမမ်ားကပါ ဝိုင္းခ်စ္ကာ အလိုလိုက္ခံရေသာ သား။ အေမတိုင္းသည္ သားကို အားကိုးလိုေသာ္လည္း
မိမိအေမကေတာ့ ထိုသို႔ မဟုတ္ျပီ။ သို႔ေသာ္ လူေပလူေတ တစ္ေယာက္ျဖစ္မည္ကို စိုးရိမ္၍လား၊
သားကို ရွင္ရဟန္း ျဖစ္ေစလို၍လား မသိ။ ငယ္စဥ္ကပင္ အေမ ေျပာျပ သြန္သင္ ဆံုးမခဲ့ေသာ ပံုျပင္တို႔သည္
ဘုရားေဟာ ဇာတ္ နိပါတ္ေတာ္မ်ားသာ။ အရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ့ ရြာမွာ စာၾကည့္တိုက္ မရွိ၍ ရြာဦးေက်ာင္းမွ
အေမငွါးကာ သားကိုဖတ္ေစသည္ကား ဇိနတၳပကာသနီေခၚ ‘ဘုရားျဖစ္စဥ္ ဗုဒၶဝင္’ စာအုပ္ ျဖစ္ပါ၏။
မိမိသည္ ကိုရင္မဝတ္ခင္ (၁၃)ႏွစ္သား အရြယ္တြင္ပင္ ဇိနတၳပကာသနီက်မ္းကို ကုန္စင္ေအာင္
ဖတ္ျပီးခဲ့ေလျပီ။
ထိုသို႔ေသာနည္းျဖင့္
သား၏ စိတ္ဓာတ္တို႔ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔လာေအာင္၊ ေမတၱာ ကရုဏာတရားတို႔ တိုးပြါးလာေအာင္ အေမျပဳစု
ပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့ပါ၏။ လူအခ်င္းခ်င္း စာနာတတ္ေအာင္၊ အမ်ားအက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ ကူညီတတ္
ေအာင္ သင္ၾကားျပသ ဆံုးမခဲ့၏။ (၅)ပါးသီလကို ျမဲစြာ ေစာင့္ထိန္းတတ္ေအာင္ ဇာတ္နိပါတ္မ်ားျဖင့္
သာဓကျပ ဆံုးမခဲ့၏။ အလုပ္အားခ်ိန္ ေက်ာင္းအားခ်ိန္ တြင္ ရြာဦးေက်ာင္းသို႔ သြားေစကာ
ေဝယ်ာဝစၥမ်ား ျပဳလုပ္ေစျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ ယူေစခဲ့ပါသည္။ အေမ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ကား ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္၏
“ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ ရွင္ရဟန္းျဖစ္မည့္သူ”ဟူေသာ မိန္႔ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ဆက္ပါဦးမည္.............
အရွင္ဥကၠံသ သာသနတကၠသီလ မဟာဓမၼာစရိယ M.A. (Buddhism)
