အေမ ေက်နပ္ပါၿပီ သားရယ္ (၂)

အေမ ေက်နပ္ပါၿပီ သားရယ္ (၂)

ဘိကၡဳနီသာသနာ

မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီႀကီး၏ အႀကိမ္ႀကိမ္ တုိက္တြန္း ေတာင္းပန္မႈ၊ အရွင္အာနႏၵာ၏ ကူညီေပးမႈ တုိ႔ေၾကာင့္ ဘိကၡဳနီ သာသနာေခၚ ရဟန္း အမ်ိဳးသမီး သာသနာ ေပၚေပါက္ လာခဲ႔တယ္။ အမ်ိဳးသမီး ရဟန္းမ သာသနာသုိ႔ အရင္ ၀င္ေရာက္ လာၾကသူမ်ားမွာ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီႀကီးနဲ႔ သာကီ၀င္မင္းသမီး ငါးရာတုိ႔ ျဖစ္ၾကတယ္။ အမ်ိဳးသမီး ရဟန္းမ သာသနာတြင္ သစၥာေလးပါး အရင္းဆုံးသိသူမွာ မိေထြေတာ္ ေဂါတမီႀကီး ျဖစ္ခဲ႔တယ္။

ရတၱၫူဧတဒဂ္

ဧတဒဂ္၏ အဓိပၸါယ္မွာ အသာလြန္ဆုံး အထူးခၽြန္ဆုံး-ဟု အဓိပၸါယ္ရတယ္။
ရတၱၫူ ဧတဒဂ္ဆုိတာ ဗုဒၶျမတ္စြာ သာသနာမွာ ၀ါအႀကီးဆုံး၊ သစၥာေလးပါးကုိ ဗုဒၶျမတ္စြာက လြဲရင္ အရင္ဆုံးသိသူကုိ ျမတ္ဗုဒၶက ခ်ီးျမွင့္ ေပးအပ္ခဲ႔တဲ႔ ဘြဲ႕ထူး ဂုဏ္ထူးႀကီးျဖစ္တယ္။ အဲဒီ ဘြဲ႕ထူး ဂုဏ္ထူးႀကီးကုိ အမ်ိဳးသား ရဟန္းသာသနာမွာ အရွင္ေကာ႑ည မေထရ္က ရရွိပုိင္ဆုိင္ၿပီး၊ အမ်ိဳသမီး ရဟန္းမ သာသနာမွာ မိေထြးေတာ္ႀကီးက ရရွိပုိင္ဆုိင္ခဲ႔တယ္။

သီတင္းသုံးေနထုိင္ရာ

တစ္ခ်ိန္တုန္းက ေလာကႀကီးကုိ အသိဉာဏ္ေတြ ထြန္းလင္းေပးခဲ႔တဲ႔ ျမတ္ဗုဒၶဟာ ေ၀သာလီျပည္ရဲ႕ အနီး မဟာ၀ုန္ ေတာႀကီးအတြင္း ကူဋာဂါရသာလာေက်ာင္း (စုလစ္မြန္းခၽြန္ေတြနဲ႔ တန္ဆာဆင္ ထားတဲ႔ ဇရပ္)မွာ သီတင္းသုံး ေနထုိင္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီႀကီးကေတာ့ ေ၀သာလီၿမိဳ႕ထဲမွာ အမ်ိဳးသမီးတုိ႔ ေပ်ာ္စံရာ ဘိကၡဳနီမ ေက်ာင္းတုိက္တာမွာ သီတင္းသုံး ေနထုိင္တယ္။

စဥ္းစားမိၿပီ

အဲဒီလုိ ေအးေအး ေဆးေဆး ၿငိမ္းၿငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ သီတင္းသုံး ေနထုိင္ရင္း တစ္ေန႔မေတာ့ မိေထြးေတာ္ႀကီးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ စဥ္းစားမိတယ္။ ေၾသာ္… သားေတာ္ဘုရား ျမတ္ဗုဒၶ၊ အဂၢ သာ၀ကႀကီးမ်ား ျဖစ္တဲ႔ အရွင္သာရိ ပုတၱရာနဲ႔ အရွင္မဟာ ေမာဂၢလာန္၊ ေျမးေတာ္ေလး အရွင္ရာဟုလာ၊ ငါ့ကုိ ဘိကၡဳနီမ သာသနာ တည္ေထာင္ခြင့္ ရေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေပးခဲ႔တဲ႔ အရွင္အာနႏၵာတုိ႔ ခႏၶာကုိယ္ေတြ ရုပ္သိမ္းလုိ႔ ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ၿငိမ္းေတာ့မွာကုိ ငါဖူးေျမာ္ခြင့္ ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး… လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ် စဥ္းစားမိလုိက္တာနဲ႔ မဟာပထ၀ီ ေျမႀကီးက ခ်က္ခ်င္းတုန္လႈပ္၊ အင္မတန္မွ ၾကည္လင္ သန္႔ရွင္းေနၿပီး မုိးတိမ္၊ မုိးသား၊ မုိးရိပ္တုိ႔ ကင္းစင္ေနတဲ႔ ေကာင္းကင္ႀကီး ကလည္း ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ ၫို႕ေမွာင္တက္လာၿပီး မိုးေတြ အရမ္းၿခိမ္းလာတယ္။

(ဗုဒၶျမတ္စြာ ပရိနိဗၺာန္ စံတာက မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈-ခုႏွစ္၊ သက္ေတာ္က ၈၀၊ ယေသာ္ဓရာ စံတာက ၁၄၆၊ အသက္က ၇၈၊ သားေတာ္ေလး ရာဟုလာက မိခင္ ယေသာ္ဓရာထက္ေစာ၊ အရွင္သာရိ ပုတၱရာနဲ႔ အရွင္မဟာ ေမာဂၢလာန္ တုိ႔က မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၇-ခုႏွစ္မွာ အသီးသီး ခႏၶာ့၀န္ေတြ ရုပ္သိမ္းလုိ႔ ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ၿငိမ္းခဲ႔တယ္။ စကားခ်ပ္။)

နတ္ေတြက ငိုတယ္

မိေထြးေတာ္ႀကီး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လုိက္တာကုိ ပထမဦးဆုံးသိတာ ေက်ာင္းနား တစ္၀ုိက္မွာ ရွိေနတဲ႔ နတ္ေတြပဲ၊ သူတုိ႔က သိေတာ့ ငိုၾကတာေပါ့။ (သူတုိ႔ငုိတာက တုိ႔ ေရႊျမန္မာေတြ ငုိတာနဲ႕မတူဘူး။ တုိ႔ေရႊျမန္မာေတြက မျဖစ္ႏုိင္တာကုိ တမ္းတၿပီးငိုၾကတာ။ ေသတဲ႔ လူကုိ ကုိင္ၿပီး အမေလး၊ ထၾကည့္ပါအုံး - စသည္ျဖင့္ ငုိၾကတယ္။ မ်ိဳးစုံပါပဲ။ ေသတဲ႔လူက ဘယ္လုိလုပ္ ထၾကည့္ႏုိင္မလဲ။ စဥ္းစားစရာေတြ၊ ထုိင္းႏုိင္ငံ မွာေတာ့ အတုယူစရာ ေကာင္းတယ္ အသံထြက္ၿပီး ဘယ္သူမွ မငုိဘူး၊ မ်က္ရည္ေတြ စီးၾကရုံေလာက္ပဲ၊ အသုဘ အထိမ္းအမွတ္နဲ႔ ၀တ္စုံနက္ကုိ ၀တ္ဆင္ၾကတယ္။ စကားခ်ပ္။) ေနာက္ၿပီး ေကာင္းကင္က စတုမဟာရာဇ္ အစရွိတဲ႔ ရာဂ မကင္းႏုိင္ေသးတဲ႔ နတ္ေတြမွန္သမွ် ငုိၾကတယ္။

အဲဒါ တုိ႔ေၾကာင့္ပါ

ေက်ာင္း၀င္း တစ္၀င္းထဲမွာ အတူရွိေနၾကတဲ႔ သာကီ၀င္ ရဟန္း အမ်ိဳးသမီး ငါးရာလည္း ဒီလုိ မေမွ်ာ္လင့္တဲ႔ ျဖစ္ရပ္ႀကီးနဲ႔ ရုတ္တရက္ ႀကဳံလုိက္ရေတာ့ အလြန္ ထူးဆန္းသြားတယ္။ ဒါဟာ တစ္ခုခုေတာ့ ထူးျခားမွာပဲလုိ႔ ေတြးၾကၿပီး မိေထြးေတာ္ႀကီးဆီ စုရုံး ေရာက္ရွိလာၾကတယ္။

အဲဒီေနာက္ မိေထြးေတာ္ႀကီးကုိ ရုိေသစြာ ရွိခုိးၿပီး၊ သူမတုိ႔ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ရုတ္တရက္ ႀကဳံလုိက္ရတဲ႔ ေကာင္းကင္က မုိးၿခိမ္းသံေတြ၊ ေျမႀကီး တုန္လႈပ္တာေတြကုိ ၾကားရ ျမင္ရေတာ့ ဘာမ်ား အေၾကာင္းထူးလုိ႔ ပါလဲဘုရား-လုိ႔ မိေထြးေတာ္ႀကီးကုိ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ေလွ်ာက္ၾကတယ္။

“ရွင္မတုိ႔ မိေထြးေတာ္ႀကီးေလ ခႏၶာ့၀န္ ရုတ္သိမ္းၿပီး၊ ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ၿငိမ္း ေတာ့မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လုိက္တာေၾကာင့္ အဲဒီ အျဖစ္အပ်က္ ျဖစ္လာတာပါ၊ အဲဒါ တုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္တာပါကြယ္”ဟု မိေထြးေတာ္ႀကီးက ရွင္းျပလုိက္တယ္။

လုိက္ပါရေစ

မိေထြးေတာ္ႀကီးရဲ႕ စကားကုိ ၾကားတယ္ဆုိရင္ပဲ သာကီ၀င္ ရဟန္းအမ်ိဳးသမီး ငါးရားတုိ႔က “တပည့္ေတာ္ မတုိ႔လဲ ဒီအတုိင္းပဲ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ် ႀကံစည္မိၾက ပါၿပီဘုရား”လုိ႔ ေလွ်ာက္ထား ၾကတယ္။

ဆက္လက္ၿပီး မိေထြးေတာ္ႀကီးကုိ “တပည့္ေတာ္မတုိ႔ တေတြဟာ ေတာထြက္ လာၾကတုန္းကလည္း အတူတူ၊ ျမတ္ဗုဒၶ ထံေမွာက္မွာ ရဟန္းမ ၀တ္ႀကတုန္းကလည္း အတူတူ၊ တရား အားထုတ္ၾက ေတာ့လည္း အတူတူ၊ တရားထူး ရျပန္ေတာ့လဲ မေရွး မေႏွာင္းမွာပဲ အတူတူ ရခဲ႔ၾကပါတယ္။ မိေထြးေတာ္ႀကီး ခႏၶာ့၀န္ ရုတ္သိမ္းလုိ႔ ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ၿငိမ္း ေတာ့မွာကုိ တပည့္ေတာ္ မတုိ႔လည္း အတူတူ လုိက္ပါရ ေစေတာ့ဘုရား”လုိ႔ ေလွ်ာက္ထား ေတာင္းပန္ၾကတယ္။

ခြင့္ေတာင္းၾကဦးစုိ႔

ရွင္မတုိ႔ရယ္… တုိ႔ကေတာ့ကြယ္၊ ခႏၶာ့၀န္ေတြ ရုတ္သိမ္းၿပီး ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ ၿငိမ္းၾကေတာ့မယ့္ ရွင္မတုိ႔အတြက္ ဘယ္တားရက္ပါ့မလဲ။ သြားၾကတာေပါ့ကြယ္။ ဒါေပမဲ႔ တုိ႔သေဘာနဲ႔တုိ႔ သြားလုိ႔ေတာ့ မျဖစ္ေသးဘူး၊ တုိ႔ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ႀကီး သားေတာ္ ဘုရားဆီကုိ သြားၿပီး ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ၿငိမ္းဖုိ႔အတြက္ ခြင့္ေတာင္းၾကဦးစုိ႔”ဟု သာကီ၀င္ ရဟန္းမ ငါးရာကုိ ပန္ၾကားလုိက္တယ္။

သည္းခံၾကပါကြယ္

အဲဒီလုိ ပန္ၾကားၿပီး မၾကာခင္မွာ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီႀကီးနဲ႔ သားကီ၀င္ ရဟန္းမ ငါးရာတုိ႔က ေက်ာင္းႀကီး ေပၚကဆင္း ေက်ာင္းၿခံ၀င္းက မထြက္ခင္မွာပဲ ေက်ာင္းေစာင့္နတ္ေတြကုိ

(ဥပႆေယ ယာဓိ၀တၱာ၊ ေဒ၀တာ တာ ခမႏၲဳေမ။ ဘိကၡဳနီ နိလယေႆဒံ၊ ပစၦိမံ ဒႆနံ မမ။)

တုိ႔တေတြ သီတင္းသုံးရာ ဘိကၡဳနီမ ေက်ာင္းတုိက္တာကုိ ေစာင့္ေရွာက္ ၀န္းရံေနၾကတဲ႔ နတ္မ်ားအေပါင္းတုိ႔၊ တုိ႔တေတြမွာ အျပစ္မ်ား တစ္စုံမ်ား ရွိခဲ႔ရင္ သည္းခံၾကပါကြယ္”လုိ႔ သည္ခံေစဖုိ႔ ပန္ၾကားလုိက္တယ္။
ၿပီးေတာ့… တုိ႔မ်ားဟာ ဒီဘိကၡဳနီမ ေက်ာင္းတုိက္တာ ႀကီးကုိ ၾကည့္ရႈခြင့္ ရျခင္းဟာ ေနာက္ဆုံး ၾကည့္ျခင္းေပပဲ - ဟု ေျပာဆုိရင္း ဘိကၡဳနီမတုိ႔ ေက်ာင္းတုိက္ကေန ထြက္လုိ႔လာခဲ႔တယ္။

*အေမ ေက်နပ္ပါၿပီ သားရယ္(၂)*

မိတ္ေဆြမ်ားကို မျပစ္မွားရ

ေမတၱာေ၀မွ်၊ ဤေလာက၌၊ သတၱဖ၀ါး၊ အတူသြားက၊ မည္ျငား မိတ္စစ္၊ ခင္ပြန္းျဖစ္၏။ ဆယ့္ႏွစ္လွမ္းေသာ္၊ အေဖာ္သဟဲ၊ လခြဲ ညာတိ၊ မည္ဘိ မပ်က္၊ ထုိ႔ထက္လြန္စြာ၊ ရက္ၾကာ ကာလ၊ ေပါင္းဖက္ၾကမူ၊ အတၱသမာ၊ မွန္စြာ ထုိလူ၊ ကုိယ္ႏွင့္တူ၏၊ အယူေထြျပား၊ ထုိသူမ်ားအား၊ ျပစ္မွား စိတ္မွာ၊ မရွိရာဘူး။ (မဃေဒ၀)

သံသရာ ခရီသြား လူသားတုိ႔သည္ လူ႕ျပည္ဌာန လူ႕ေလာကတြင္ ႀကဳံရ ဆုံရသည္မွာ “ေရွးဘ၀က၊ ေရစက္၊ ပႏၷက္ဖူးေသာ၊ သစၥာေတြေၾကာင့္” ဒီဘ၀မွာ လာၿပီးေတာ့ ဆုံရ ႀကဳံၾကျခင္း ျဖစ္တယ္။

ႀကဳံရ ဆုံရေသာ အခုိက္အတန္႔ ကာလအတြင္း ေျခေထာက္ ၇-ဖ၀ါး အတူသြား၊ အတူ လွမ္းမိခဲ႔ရင္ မိတ္ေဆြစစ္ ျဖစ္တယ္၊ ၁၂-ဖ၀ါး အတူ လွမ္းမိခဲ႔ ရင္ေတာ့ လက္တြဲေဖာ္၊ ၁၅-ရက္ေလာက္ ေပါင္းသင္းခဲ႔ မိရင္ ေဆြမ်ိဳး၊ ဒီ႔ထက္ အလြန္ ေပါင္းရ သင္းရ၊ ေတြ႕ၾက ဆုံၾကရ ရင္ေတာ့ မိမိနဲ႔ အတူထားၿပီး ဆက္ဆံ ရလိမ့္မယ္။ မည္သုိ႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး လူမ်ိဳးကုိ မဆုိ မျပစ္မွားေသာ စိတ္ထားျဖင့္ ဆက္ဆံရမယ္-ဟု မာန္လည္ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက ဆုံးမခဲ႔ဖူးတယ္။

လမ္းမခြဲခင္ ဆုံးမစကား

မိေထြးေတာ္ႀကီးနဲ႔ သာကီ၀င္ အမ်ိဳးသမီး ရဟန္းမ ငါးရာတုိ႔ တစ္ဦးကုိ တစ္ဦး သည္းခံ ခြင့္လႊတ္ၾကဖုိ႔ နတ္ေတြကုိ ပန္ၾကားရင္း တရားတစ္ပုဒ္နဲ႔ ဆုံးမၿပီး ႏႈတ္ဆက္လုိက္တယ္။

(န ဇရာ မစၥဳ၀ါ ယတၳ၊ အပိၸေယဟိ သမာဂေမာ၊ ပိေယဟိ ၀ိေယာေဂါတၳိ၊ တံ ၀ဇၨိႆံ အသခၤတံ။)

တုိ႔တေတြ အခုသြား ရမွာက နိဗၺာန္ ခရီးျဖစ္တယ္၊ အဲဒီ နိဗၺာန္မွာ ေဆြးေျမ့ ယုိယြင္း၊ အုိမင္း ရတဲ့ သေဘာေတြ၊ ဆံျဖဴ ခါးကုိင္း နားထုိင္ၿပီးေတာ့ မရဏ လက္တြင္း သက္ဆင္းရတဲ႔ သေဘာေတြ၊ ငုိရာက ႀကီး၊ ႀကီးရာက အုိ၊ အုိရာက နာ၊ နာရကေသ၊ အဲဒီ ဆင္းရဲျခင္း သေဘာေတြ မရွိပါဘူးကြယ္။ စိတ္ဆင္းရဲစရာ ျဖစ္တဲ႔ မခ်စ္ မႏွစ္သက္တဲ႔ သူေတြ႕နဲ႔ ေပါင္းေဖာ္ ယွဥ္တြဲ ေနထုိင္ရၿပီး၊ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္တဲ႔ သူေတြနဲ႔ ေကြကြင္း ခြဲခြါသြားရမယ့္ သေဘာေတြလည္း မရွိပါဘူးကြယ္၊ အဲဒီ အရာ၀တၳဳေတြ မရွိတဲ႔ ေအးခ်မ္း ၿငိမ္းရာ နိဗၺာန္သာသုိ႔ မိေထြးေတာ္ႀကီး သြားေတာ့မယ္ လုိ႔ တရားေဟာရင္း နဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ လုိက္တယ္။

“ငုိခ်င္ရက္ လက္တုိ႔” ဆုိသလုိ မိေထြးေတာ္ႀကီး နိဗၺာန္ သြားေတာ့မယ့္ အေၾကာင္း ႏႈတ္ဆက္လုိက္မွပဲ လမ္းေဘး၀ဲယာ တစ္ဖက္ တတစ္ခ်က္မွာ မိေထြးေတာ္ႀကီး အေပၚ သံေယာဇဥ္ ေတြနဲ႔ ေႏွာင္ဖြဲ႔ၿပီး ရာဂ မကင္းႏုိင္ ၾကေသးတဲ႔ ပရိသတ္ေတြ ကလည္း ငုိေၾကြးၾက ျပန္တယ္။ ဒီတစ္ခါ သူတုိ႔ငုိတဲ႔ အသံေလးက မွတ္သားစရာ။

“အေဟာ ေနာ အပၸပုညတာ” တဲ႔ မိေထြးေတာ္ ႀကီးနဲ႔ ငါတုိ႔တေတြ ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ ႀကဳံခြင့္ ဆုံခြင့္ မရေတာ့ တာဟာ ငါတုိ႔တေတြမွာ ဘုန္းကံ နဲၾကလုိ႔ပဲ-လုိ႔ ေျပာေျပာၿပီး ငိုၾကတာ။

ဟုတ္တာေပါ့ မိေထြးေတာ္ ႀကီးနဲ႔ ရွိေနရင္ သူတုိ႔တေတြကုိ ေကာင္းတာေတြ လုပ္ဖုိ႔၊ မေကာင္း တာေတြ မလုပ္ဖုိ႔၊ မိမိ စိတ္ကေလးကုိ ျဖဴစင္ေအာင္ ထားဖုိ႔ မၾကာခဏ ဆုိသလုိ ဆုံးမ ၾသ၀ါဒေတြ ေပးေလ႔ရွိတယ္။ အခုေတာ့ ဆုံးမမယ့္သူ မရွိေတာ့တဲ႔ “အမိမဲ႔သား၊ ေရနဲငါး”ဘ၀ကုိ ေရာက္သြားၾကၿပီ။ အဲဒီလုိနဲ႔ သူတုိ႔ တေတြဟာ ေျဖမဆည္ႏုိင္ မ်က္ရည္ တၿဖိဳင္ၿဖိဳင္နဲ႔ ငုိေၾကြး ေနၾကတာေပါ့။

ငိုေၾကြးတယ္ဆုိတာ

အမွန္ တကယ္ေတာ့ ငိုတဲ႔သူမ်ားဟာ ကိေလ သာရာဂေတြ မ်ားေနလုိ႔၊ သံေယာဇဥ္ ကိေလသာေတြ သိပ္မ်ားေနလုိ႔ ငုိၾကတာ။ မိေထြးေတာ္ ႀကီးကေတာ့ ေအးေအး ေဆးေဆးပဲ။ ရဟႏၲာ ျဖစ္ေနၿပီေလ၊ ငုိေၾကြးစရာ မ်က္ရည္မွ မက်န္ေတာ့တာ။ သူတုိ႔ တေတြကုိ တုန္လႈပ္မႈ ကင္းမဲ႔တဲ႔ စိတ္နဲ႔ကုိ ထာ၀ရ ႏႈတ္ဆက္သြားတာ။

မိေထြးေတာ္ ႀကီးကေတာ့ ထာ၀ရ ႏႈတ္ဆက္ သြားၿပီေနာ္။ အဲဒီလုိ ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ ရာဂမကင္းေသးတဲ႔ သူေတြကေတာ့ ငုိၾကတာေပါ့။ မိေထြးေတာ္ ႀကီးနဲ႔ ရဟႏၲာ ေထရီမ ငါးရာတုိ႔ ခႏၶာ့၀န္ ရုတ္သိမ္းလုိ႔ ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ၿငိမ္း ေတာ့မယ္လုိ႔ တဆင့္စကား တဆင့္နား ၾကားေတာ့ သဒၶါတရား သိပ္ေကာင္းတဲ အမ်ိဳးေကာင္း သား၊ အမ်ိဳးေကာင္း သမီးေတြက မိမိတုိ႔ အိမ္ေပၚကေန ဆင္း၊ မိေထြးေတာ္ ႀကီးတုိ႔ သြားရာလမ္းမွာ ဖူးေျမာ္ၾက၊ ကန္ေတာ့ၾကၿပီး ေလွ်ာက္ထား ေတာင္းပန္ၾကတယ္။

စည္းစိမ္ရွင္ မႀကီး စိတ္ေအးေအး ထားပါဘုရား။ ကုိးကြယ္ရာ မဲ႔ေနတဲ႔ တပည့္ေတာ္ တပည့္ေတာ္မ တုိ႔ကုိ ခြဲခြါၿပီး ခႏၶာ့၀န္ ရုတ္သိမ္းၿပီး ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ၿငိမ္း ေတာ့မယ္ ဆုိတာက အခြင့္မေလ်ာ္ မသင့္ေတာ္ ပါဘူးဘုရား။ သူတုိ႔က ဒီလုိကုိ ေလွ်ာက္ထား ေတာင္းပန္ၾကတာ။ အဲဒီလုိ ေလွ်ာက္ထား ၾကသူေတြဟာ သူတုိ႔တေတြရဲ႕ သံေယာဇဥ္ ရာဂ တရားေတြက ႏွိပ္စက္ ဖိစီးၾကလုိ႔ ငုိေၾကြး ျမည္တမ္းရင္း ေလွ်ာက္ထား ေတာင္းပန္ၾကတာ။

ေလွ်ာက္ထား ေတာင္းပန္ သူေတြရဲ႕ စကားထဲမွာ စည္းစိမ္ရွင္မႀကီး (မဟာေဘာေဂ) ဆိုတဲ႔ စကားပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ မိေထြးေတာ္ ႀကီးရဲ႕ဘ၀က စည္းစိမ္ေတြနဲ႔ ျပည့္နက္ ေနတဲ႔ဘ၀။ လူ႕ေဘာင္ ေလာကမွာ ရွိစဥ္တုန္း ကလဲ ထီးနန္း စည္းစိမ္ေတြကုိ ျပည့္ျပည့္၀၀ ခံစားခဲ႔ရတယ္။ လုိအပ္တယ္ ဆုိတာ မရွိေလာက္ ေအာင္ကုိ ခံစားခဲ႔ရတာ။ ဆင္းရဲဒုကၡ ဆုိတာ ခ်ိဳနဲ႕လား၊ ဘယ္လုိ ဟာမ်ိဳးလဲလုိ႔ ေမးရမလုိ ျဖစ္ေနတယ္။

ရဟန္းမ အျဖစ္ ျပဳၿပီးတဲ႔ ေနာက္ပုိင္းမွာ ကိေလသာေတြ ၿငိမ္းလုိ႔ နိဗၺာန္ ခ်မ္းသာကုိ ျပည့္ျပည့္၀၀ႀကီး ခံစားေနရတဲ႔ မိေထြေတာ္ႀကီး ျဖစ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔က မိေထြးေတာ္ ႀကီးကုိ စည္းစိမ္ရွင္ မႀကီးလုိ႔ ေခၚတာျဖစ္မွာ။

တရားေဟာရျပန္

အဲဒီလုိ ရင္ဘတ္ စည္တီး ငုိေၾကြးၿပီး ေနၾကတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔အတြက္ စုိးရိမ္ေသာကေတြ၊ ေၾကာင့္ၾက ရတာေတြကုိ ၿငိမ္းေအး ေစႏုိင္ဖုိ႔ အတြက္ တရား ေဟာရျပန္တယ္။

အုိ… သားေတာ္ သမီးေတာ္တုိ႔ သင္တုိ႔တေတြဟာ အခု အခ်ိန္မွာ ရင္ဘတ္စည္တီး ငုိညည္း ေနရမယ့္ အခ်ိန္ မဟုတ္ဘူး၊ ဒီေန႔ဟာ ခႏၶာ့၀န္ ရုတ္သိမ္းလုိ႔ ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ၿငိမ္း ရေတာ့မယ့္ မိေထြးေတာ္ ႀကီးတုိ႔အတြက္ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ ျဖစ္ေနရမဲ႔ အခ်ိန္အခါ ကာလႀကီးပါကြယ္။

အုိ္… သားေတာ္ သမီးေတာ္တုိ႔ မငုိေၾကြး ၾကပါနဲ႔ကြယ္။ မိေထြးေတာ္ႀကီးေလ… သိသင့္ သိထုိက္တဲ႔ ဆင္းရဲျခင္း ေတြရဲ႕ သေဘာကုိ ပုိင္းပုိင္းျခားျခား ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ သိခဲ့ျပီးၿပီကြယ့္။ ဆင္းရဲျခင္းရဲ႕ လက္သည္ျဖစ္တဲ႔ သံေယာဇဥ္ သမုဒယ တဏွာ ကုိလည္း မိေထြးေတာ္ႀကီး သုတ္သင္ ႏွိမ္နင္းၿပီးၿပီ။ အဲဒီတရားေတြ ရဲ႕ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ ျဖစ္တဲ႔ နိေရာဓ နယ္ပယ္ကုိလဲ မိေထြးေတာ္ႀကီး ေရာက္ၿပီးၿပီ။ နိဗၺာန္ ေရာက္ရန္ လမ္းေၾကာင္းမွန္တဲ႔ မဂၢသစၥာ ေတြကုိလဲ ေသေသ ခ်ာခ်ာကုိ ပြားမ်ားၿပီး သြားပါၿပီကြယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ဟာ ခႏၶာ့၀န္ ရုတ္သိမ္းလုိ႔ ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ၿငိမ္း ရေတာ့မယ့္ မိေထြးေတာ္ ႀကီးတုိ႔အတြက္ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ ျဖစ္ေနရမဲ႔ အခ်ိန္အခါ ကာလႀကီးပါကြယ္။

အုိ္… သားေတာ္ သမီးေတာ္တုိ႔ မငုိေၾကြး ၾကပါနဲ႕ကြယ္။ မိေထြးေတာ္ ႀကီးေလ… ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ အဆုံးအမ တရားေတာ္ ေတြကုိ ေကာင္းစြာ ေလ႔က်က္ခဲ႔ၿပီး၊ ရင္ထဲမွာ ထည့္ၿပီးပါၿပီ။ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ အဆုံးအမ ေတြကုိ သင္ယူျခင္း ပရိယတၱိ သာသနာ၊ က်င့္ႀကံ ႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ျခင္း ပဋိပတၱိ သာသနာ၊ သုံးေဆာင္း ခံစားျခင္း၊ ဆုိက္ေရာက္ျခင္း ပဋိေ၀ဒ သာသနာ၊ အဲဒီသာသနာ သုံးရပ္စလုံးကုိ မိေထြးေတာ္ႀကီး အကုန္လုံး ၿပီးစီးေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၿပီးၿပီ။

အလြန္တရာမွ ေလးလံလွတဲ႔ ဥပါဒါနကၡႏၶာလုိ႔ ေခၚတဲ့ ၀န္ထုပ္ ၀န္ပုိးႀကီးကုိ အကုန္လုံး ပစ္ခ်ပစ္ လုိက္ၿပီးၿပီ။ ဘ၀ကုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ႔ လက္သည္ သံေယာဇဥ္ သမုဒယ တဏွာကုိ မိေထြးေတာ္ႀကီးက အျမစ္ပါ မက်န္ေအာင္ ပယ္သတ္ ခုတ္ထြင္ ရွင္းလင္းခဲ႔ ၿပီးၿပီကြယ့္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ဟာ ခႏၶာ့၀န္ ရုတ္သိမ္းလုိ႔ ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ၿငိမ္းရေတာ့မယ့္ မိေထြးေတာ္ ႀကီးတုိ႔အတြက္ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ ျဖစ္ေနရမဲ့ အခ်ိန္အခါ ကာလႀကီးပါကြယ္။

လုိရာခရီး သြားႏုိင္ၾက

ေလာကႀကီးမွာ မိဘေတြဟာ ခရီး ထြက္ေတာ့မယ္ ဆုိရင္ အိမ္မွာ ရွိတဲ႔ အလုပ္ေတြကုိ ၿပီးစီးေအာင္လုပ္။ သားသမီးေတြကုိ မွာစရာရွိတာ မွာၿပီးမွ ခရီးထြက္ေလ႔ ရွိၾကတယ္။ အဲဒီလုိ လုပ္သင့္ လုပ္ထုိက္တာေတြ မွာသင့္ မွာထုိက္တာေတြ မွာၿပီးတာေတာင္ မလိမၼာတဲ႔ သားသမီးမ်ား ရွိခဲ႔ရင္ မိဘေတြဟာ ခရီးသြားရတာ စိတ္မေျဖာင့္ဘူး၊ စိတ္ခ်ရတဲ႔ ေနာက္ေၾကာင္း ေအးရတဲ႔ သားသမီးမ်ိဳး ရွိတဲ႔ မိဘေတြကေတာ့ ၿငိမ္းၿငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္းနဲ႕ လုိရာခရီးကုိ သြားႏုိင္ၾကတယ္။

စိတ္ခ်လုိ႔ ေနပါၿပီ

အုိ္… သားေတာ္ သမီးေတာ္တုိ႔ မငုိေၾကြး ၾကပါနဲ႕ကြယ္။ မိေထြးေတာ္ႀကီး ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ့မယ္ ဆုိတာက မိေထြးေတာ္ ႀကီးလဲ လုပ္သင့္ တာေတြ အကုန္လုံး လုပ္ခဲ႔ၿပီးၿပီ။

ေနာက္ပုိင္းမွာလဲ စိတ္ခ်ရမယ့္ သားေတာ္ႀကီးေတြ ရွိႏွင့္ ေနၿပီေလ။ သစၥာေလးပါးကုိ ဆရာမရွိဘဲနဲ႕ မိမိကုိယ္တုိင္ သိတဲ႔ သားေတာ္ ဘုရားရယ္၊ သားေတာ္ဘုရား သိၿပီးတဲ့ေနာက္ အရင္ဆုံး သိႏွင့္တဲ႔ အရွင္ ေကာ႑ည၊ သားေတာ္အရင္း အရွင္နႏၵ၊ သားေတာ္အဖ်ား အရွင္အာနႏၵာ၊ ေျမးေတာ္ေလး အရွင္ ရာဟုလာတုိ႔ ကလည္း ရွိေနၿပီကြယ့္။

သာသနာေတာ္ကုိ မၾကည္ညိဳသူ၊ အယူမွား ေတြကုိသာ ေဟာေျပာေလ႔ ရွိၾကသူ တိတၳိတုိ႔ရဲ႕ အယူ၀ါဒေတြကုိ သုတ္သင္ ေျဖရွင္းႏုိင္တဲ႕ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ ရွိေနၾကတဲ႔ သံဃာ့ အစည္းအရုံး ႀကီးကလည္း ရွိေနၿပီေလကြယ္…။ မိေထြးေတာ္ႀကီး စိတ္မခ်စရာ ဘာမ်ား ရွိေသးလုိ႔တုန္း။

ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ဟာ ခႏၶာ့၀န္ ရုတ္သိမ္းလုိ႔ ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ၿငိမ္း ရေတာ့မယ့္ မိေထြးေတာ္ႀကီး တုိ႔အတြက္ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ ျဖစ္ေနရမဲ႔ အခ်ိန္အခါ ကာလႀကီးပါကြယ္။

အေမ့ဆုေတာင္း

အုိ္… သားေတာ္ သမီးေတာ္တုိ႔ မငုိေၾကြး ၾကပါနဲ႕ကြယ္။ အေမေလ… ဒီေန႔ ဒီဘ၀မွာေတာ့ အေမ႔ ဆုေတာင္းေတြ ျပည့္ခဲ႔ၿပီသိလား။

အတိတ္ကုိ ျပန္ၾကည့္ရင္ ဟုိး… လြန္ခဲ႔တဲ႔ ဘ၀တစ္သိန္း ကာလအထက္ မွာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပဒုမုတၱရ ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္ မူတယ္ေလ။ အဲဒီဘ၀မွာ တုိ႔အေဖက သူေဌးႀကီး ဆုိေတာ့ တုိ႔က သူေဌး သမီးေပါ့။ အေဖက ျမတ္စြာ ဘုရားကုိ အရမ္း ၾကည္ၫဳိတာ သိလား။ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ေက်ာင္းေတာ္ကုိ ေန႔စဥ္သြားေတာ့ တုိ႔လည္း စိတ္ပါလက္ပါနဲ႔ ေန႔တုိင္းကုိ လုိက္ခဲ႔တာကြယ့္။

အဲ… တစ္ေန႔ေတာ့ ပဒုမုတၱရ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္က ပရိသတ္ ေလးပါးရဲ႕ အလယ္မွာ သူ႕ရဲ႕ မယ္ေတာ္ႀကီးကုိ “ရတၱညဴ ဧတဒဂ္ဘြဲ႔" ေပးေတာ့ တုိ႔ေလ အရမ္း အားက်တာပဲ သိလား။ ဘာရမလဲ တုိ႔လည္း တုိ႕အေဖကုိ ပူဆာတာေပါ့။ တုိ႔ ပူဆာတဲ႔ အတုိင္း အေဖက လုိက္ေလ်ာ တယ္ေလ။ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးလည္း ျဖစ္ျပန္၊ အေဖ ကုိယ္တုိင္က ရတနာျမတ္ သုံးပါးကုိ ၾကည္ညိဳတဲ႔သူ ျဖစ္ျပန္ ဆုိေတာ့ ႏွစ္ခါ မေတာင္းဆုိ ရပါဘူးကြယ္။

အဲဒါနဲ႔ ပဒုမုတၱရ ဘုရားရွင္နဲ႔ ေနာက္ပါ သံဃာေတာ္ အေပါင္းကုိ ၇-ရက္လုံးလုံး အိမ္မွာ ပင့္ၿပီး ႀကီးႀကီး က်ယ္က်ယ္ ခမ္းခမ္း နားနားကုိ အားရ ပါးရႀကီးကုိ လွဴဒါန္း ပူေဇာ္ခဲ႔တာေပါ့။ ေနာက္ဆုံးရက္မွ လွဴဒါန္းမႈ အစုစုရဲ႕ အက်ိဳးကုိ ဆုေတာင္းေတာ့ တာပါပဲ။ အက်ိဳးလုိလုိ႔ ေညာင္ပင္ ေရေလာင္းတယ္ ေျပာေျပာ တုိ႔ကေတာ့ တုိ႔ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ေနာင္ပြင့္မယ့္ ဘုရားတစ္ဆူဆူရဲ႕ မယ္ေတာ္ႀကီး ျဖစ္ပါရေစ… ဘုရားလုိ႔ စိတ္ပါလက္ပါကုိ ဆုေတာင္း ပစ္လုိက္တာ။

ဗ်ာဒိတ္စကား ျမြက္ၾကား

ပဒုမုတၱရ ျမတ္စြာ ဘုရားကလည္း အရမ္းကာေရာႀကီး ေရာ့ အင့္လုိ႔၊ ေပးလုိက္တာ မဟုတ္ဘူးကြယ့္။ သူ႔ရဲ႕ အနာဂတံသ ဉာဏ္ေတာ္နဲ႔ စူးစူးစုိက္စုိက္ ၾကည့္ၿပီးေတာ့မွ "ေနာင္ ကမၻာတစ္သိန္း ကာလအထက္ ဘဒၵကမၻာမွာ မင္းမ်ိဳး မင္းႏြယ္ကေန ေဂါတမ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား ပြင့္လိမ့္မယ္။ ဘုရားမျဖစ္ခင္ အဲဒီကေလးကုိ ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ ရၿပီး၊ ေနာင္အခါ ဘုရား သာသနာေတာ္ထဲ ၀င္ေရာက္ လာလိမ့္မယ္။ ရဟႏၲာ ဘိကၡဳနီ မႀကီးလည္း ျဖစ္ၿပီး အမ်ိဳးသမီး သာသနာမွာ သစၥာေလးပါးကုိ အရင္းဆုံးသိၿပီး ရတၱညဴ ဧတဒဂ္ ဘြဲ႔ထူးႀကီး ကုိလည္း ပရိသတ္ အလယ္မွာ ေပးအပ္ ခ်ီးျမွင့္ျခင္း ခံရလိမ့္မယ္” လုိ႔ ဗ်ာဒိတ္စကား (ဗ်ာဒိတၱ၊ ၀်ာဒိပၲ၊ ေနာင္အခါ ျဖစ္ပ်က္ျခင္း အေၾကာင္းကုိ ရည္ၫႊန္း၍ မိန္႔ျမြက္ အပ္ေသာ ဘုရား စကားေတာ္) ျမြက္ၾကား ခဲ႔တယ္ေလ။

အေမ႔ဆုေတာင္းေတြ ျပည့္ပါၿပီ

(စိရပၸဘုတိ ယံ မယွံ၊ ပတၳိတံ အဇၨ သိဇၩေတ။ အာနႏၵေဘရိကာေလာယံ၊ ကိ ံ ေ၀ါ အႆူဟိ ပုတၱိကာ။)

ဒါနဲ႔ ျမတ္စြာ ဘုရားရဲ႕ မယ္ေတာ္ႀကီး ျဖစ္ခြင့္ရဖုိ႔ ျဖည့္က်င့္ခဲ႔ ကမၻာတစ္သိန္း ဆိုတဲ႕ ကာလ အတုိင္းအတာဟာ သာမန္ လူေတြ အတြက္ေတာ့ တေမွ်ာ္ တေခၚႀကီး ျဖစ္ေပမယ့္ ဘုရားအေမ သိပ္ျဖစ္ခ်င္ ေနတဲ႔ တုိ႔အတြက္ေတာ့ ႏွစ္ရက္နဲ႔ တစ္မြန္းတည့္ ေလာက္ပဲ ထင္ခဲ႔တာ။

အဲဒီဘ၀ ကေန နတ္ျပည္ ေရာက္လုိက္ လူ႔ျပည္ ေရာက္လုိက္နဲ႕ ဘ၀အမ်ိဳးမ်ိဳး က်င္လည္ခဲ့ ရတယ္။ အဲဒီ ဘ၀ေတြမွ ကုသုိလ္လုပ္ခြင့္ ရတာနဲ႔ ဘုရားမယ္ေတာ္ ျဖစ္ဖုိ႔ပဲ ဆုေတာင္း လုိက္တာ။ အဲ မွတ္မွတ္ရရ ကုသုိလ္ျပဳတာ ေတြထဲမွာ ပေစၥကဗုဒၶါ ဘုရားရွင္ ၅၀၀-ကုိ ဆြမ္းလုပ္ေၾကြးရတဲ႔ ကုသုိလ္ထူးလည္း ပါေသးတယ္။ ဘာရမလဲ အဲဒီ ကုသုိလ္ ထူးကုိလည္း ဘုရားအေမ ျဖစ္ဖုိ႔ပဲ ဆုေတာင္း လုိက္တာေပါ့ကြယ္။

အုိ္… သားေတာ္ သမီးေတာ္တုိ႔ မငုိေၾကြး ၾကပါနဲ႕ကြယ္။ အေမေလ… ဒီေန႔ ဒီဘ၀မွာေတာ့ အေမ႔ဆုေတာင္း ျပည့္ခဲ႔ပါၿပီကြယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေသာကေတြ လိမ္းက်ံေနတဲ႕ မ်က္ရည္စေတြနဲ႕ မငိုေၾကြး ၾကပါနဲ႔ကြယ္။ ဆုေတာင္း ျပည့္၀တဲ႔၊ ခႏၶာ့၀န္ေတြ ရုတ္သိမ္းလုိ႔ ၿငိမ္းေတာ့မယ့္ အေမ႔အတြက္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ၾကပါ သားေတာ္ သမီးေတာ္တုိ႔ရယ္။

*အေမ ေက်နပ္ပါၿပီ သားရယ္(၃)*

အမ်ိဳးသမီးလူထု ကုိယ္စား

အုိ္… သားေတာ္ သမီးေတာ္တုိ႔၊ နားေထာင္ၾက အုံးကြယ္။

သားေတာ္ သမီးေတာ္တို႔ အတြက္ ေလာက အလင္းေရာင္ေတြ ေပးေနတဲ႔ သားေတာ္ဘုရား ျမတ္စြာ ဗုဒၶကုိ ဟုိး ငယ္ငယ္တုန္းက ႏုိ႔ခ်ိဳတုိက္ေကၽြး ေမြျမဴၿပီး၊ အေမက ဘယ္သူမွ ႏႈိင္းလုိ႔ မရႏုိင္ ေလာက္တဲ႔ ေမတၱာမ်ိဳးနဲ႔ ျပဳစုခဲ႔တယ္။ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ႔တယ္။ ေလာကႀကီးမွာ အတုမရွိ အတူမရွိတဲ႔ သမၼာသမၺဳဒၶ ျမတ္စြာဘုရား မျဖစ္ခင္ အသက္(၂၉)ႏွစ္သား အရြယ္ထိ သားေတာ္ ဗုဒၶကုိ အေမကေလ ကုိယ့္အသက္ထက္ ပုိတန္ဖုိး ထားၿပီးေတာ့ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ႔တာ။

ၿပီးေတာ့ ဘိကၡဳနီမ (အမ်ိဳးသမီး) သာသနာ ေတာ္ႀကီး ေပၚေပါက္ လာဖုိ႔အတြက္ အေမေလ သားေတာ္ အရွင္အာနႏၵာရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ အားသြန္ခြန္စုိက္ မဆုတ္မနစ္ ႀကိဳးပမ္းခဲ႔လုိ႔ အရာရာကုိ ေထာက္ထားငဲ႔ၿပီး သားေတာ္ ဘုရားက ခြင့္ျပဳခဲ႔တယ္။ ဘိကၡဳနီမ (အမ်ိဳးသမီး) သာသနာႀကီးကုိ တုိးတက္ ျပန္႔ပြား စည္ပင္ေအာင္ အမ်ိဳးသမီး လူထုကုိ ကုိယ္စားျပဳၿပီး အေမက ဦးစီးဦးေဆာင္ လမ္းျပခဲ႔၊ လမ္းညႊန္ခ႔ဲတယ္။

အေမ႔ေက်းဇူး ဆပ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္

သားေတာ္ သမီးေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ေသာက ပင္လယ္ေၾကာ၊ ဆင္းရဲ ေ၀ဒနာေတာ ထဲကေန အေမက တတ္ႏုိင္သေလာက္ သားေတာ္ သမီးေတာ္တုိ႔ကုိ ဆြဲထုတ္ခဲ႔တယ္။ အဲဒီေက်းဇူး ဂုဏ္ေတြကုိ သားေတာ္ သမီးေတာ္တုိ႔က ျပန္ေျပာင္း သတိရလုိ႔၊ ေတြးေတာမိခဲ႔မယ္။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီ ေက်းဇူးဂုဏ္ ေတြကုိ ေထာက္ထားၿပီး အေမ့ကုိိ ခ်စ္တယ္၊ သနားတယ္၊ ၾကည္ညိဳတယ္၊ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္တယ္ ဆုိရင္ေလ…

(သဒၶမၼ႒ိတိယာ သဗၺာ၊ ကေရာထ ၀ီရိယံ ဒဠွံ။)

အေမ မရွိတဲ႔ေနာက္ သားေတာ္ သမီးေတာ္တုိ႔ သိထားၿပီး ျဖစ္တဲ႔ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ပရိယတၱိ သာသနာ (သင္ယူျခင္း၊ မွတ္သား၊ နားေထာင္ျခင္း)။ ပဋိပတၱိ သာသနာ (သင္ထား၊ သိထားတဲ႔အတုိင္း လုိက္နာက်င့္ႀကံျခင္း)။ ပဋိေ၀ဓ သာသနာ (သိျခင္း၊ က်င့္ျခင္းတုိ႔ရဲ႕ အက်ိဳးရလဒ္၊ အသီးအပြင့္)။ အဲဒီသာသနာ သုံးရပ္ကုိ ၿမဲၿမံခုိင္ခံ႔တဲ႔ မဆုတ္မနစ္ေသာ ၀ီရိယေတြ၊ သားေတာ္ သမီးေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ေသာက မ်က္ရည္ေတြကုိ ရုတ္သိမ္းၿပီးေတာ့ ရႊင္ျပ ထက္သန္ေသာ စိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ တုိးတက္ေအာင္၊ ျပန္႔ပြား စည္ပင္ေအာင္ ႀကိဳးစား အားထုတ္ ရစ္ၾကပါ။ အခုအခ်ိန္ဟာ ေသာကေတြ ပူေဆြးၿပီး ငုိေၾကြး ေနရမယ့္ အခ်ိန္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။

အမ်ိဳးသမီး ရဟန္းမ (ဘိကၡဳနီ) သာသနာေတာ္ႀကီး

သုံးႀကိမ္ ေလွ်ာက္လဲခြင့္မျပဳ

သားေတာ္ သမီးေတာ္တုိ႔ ျမင္ေတြ႕ ေနရတဲ့ အေမတုိ႔ရဲ႕ အမ်ိဳးသမီး ရဟန္းမ (ဘိကၡဳနီ) သာသနာ ေတာ္ႀကီးကုိ သားေတာ္ ျမတ္စြာ ဘုရားက လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ သေဘာတူ ခြင့္ျပဳခဲ႔တာ မဟုတ္ဘူးကြယ့္။

မဟာသကၠရာဇ္ (၁၀၃) ခုႏွစ္မွာ သားေတာ္ သိဒၶတၳက သမၼာသမၺဳဒၶ ဘုရားရွင္ ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သားေတာ္ရဲ႕ အသက္က (၃၅)ႏွစ္ေပါ့။

သားေတာ္ဘုရား (၃၆)ႏွစ္အရြယ္၊ မဟာသကၠရာဇ္ (၁၀၄)ခုႏွစ္ ေရာက္ေတာ့ အေမတုိ႔ေနရာ ကပိလ၀တ္ ေနျပည္ေတာ္ႀကီးကုိ သားေတာ္ဘုရား ၾကြလာခဲ႔တယ္ေလ။

အဲဒီ ၾကြလာတဲ႔ အခ်ိန္၊ ရလုိက္တဲ႔ အခြင့္ အေရးကုိ အေမက ဘယ္လက္လြတ္ ခံလိမ့္မတုန္း။ အမ်ိဳးသမီး ရဟန္းမ (ဘိကၡဳနီ) သာသနာ တည္ေထာင္ခြင့္ ရေအာင္ ေလွ်ာက္ထားေတာ့ သားေတာ္ဘုရားက လက္မခံခဲ႔၊ ခြင့္မျပဳခဲ႔ ဘူးကြယ့္။ ႏွစ္ႀကိမ္ ေလွ်ာက္လည္း ခြင့္မျပဳ၊ သုံးႀကိမ္ ေလွ်ာက္ျပန္ေတာ့လဲ ခြင့္မျပဳခဲ႔ျပန္ဘူးကြယ္။

ရဟန္းမေတြ ၀တ္ခ်င္ရွာ

ေအာ္ ဒါနဲ႔ ေျပာရအုံးမယ္။ သာကီ၀င္ မင္းသားငါးရာ သားေတာ္ ဘုရားရဲ႕ထံမွာ ဃရာ၀ါသ အိမ္ရာတည္ေထာင္ လူတုိ႔ေဘာင္ကုိ စြန္႔ခြါၿပီး ရဟန္းေတြ ၀တ္သြားၾကေတာ့၊ က်န္ရစ္ခဲ႔တဲ႕ သူတုိ႔ရဲ႕ ဇနီး အမ်ိဳးသမီး ငါးရာက အိမ္ေထာင္ ထပ္မျပဳၾက ဘူးေလ၊ သူတုိ႔ေလးေတြ ကလည္း အေမနဲ႔ အတူ ရဟန္းမ ၀တ္ခ်င္ရွာေနၾကတာ။

ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးဆီသုိ႔

မဟာ သကၠရာဇ္ (၁၀၈)ခုႏွစ္၊ သားေတာ္ ဘုရားရဲ႕ အသက္က (၄၀)အရြယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္ မွာေပါ့။ သားေတာ္ ျမတ္စြာဘုရား ေ၀သာလီျပည္၊ မဟာ၀ုန္ ေတာႀကီးထဲက ကူဋာဂါရ သာလာ ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသုံးတယ္ လုိ႔ၾကားေတာ့ သားေတာ္ ဘုရားနဲ႕ ရဟန္း သံဃာေတြကုိ အတုယူ အားက်ၿပီး အေမနဲ႔ အတူ သာကီ၀င္ မင္းသမီး ငါးရာတု႔ိဟာ ဆံပင္ေတြ ကုိျဖတ္၊ ဖန္ရည္စြန္းတဲ႔ အ၀တ္ေတြကုိ ၀တ္ၿပီး သားေတာ္ ဘုရားရဲ႕ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး ဆီကုိ သြားၾကမယ္ေပါ့။

ေျခဖ၀ါး ႏုႏု ေသြးေျခ ဥ

အဲဒီလုိ သြားမယ္လုိ႔ ဟန္ျပန္ေတာ့ သာကီမင္းေတြက ယာဥ္ရထားနဲ႔ သြားဖုိ႔ သူတုိ႔ စီစဥ္ေပးမယ္ ဆုိတဲ႔ အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ အေမတုိ႔ တေတြက အဲဒီလုိသြားရင္ သားေတာ္ ဘုရားကုိ မရုိေသရာ ေရာက္မွာစုိးလုိ႔ သူတု႔ိ စီစဥ္ေပးမယ့္ ယာဥ္ ရထားေတြကုိ ျငင္းပယ္ၿပီး ဖိနပ္ပါ မစီးဘဲနဲ႔ သားေတာ္ ဘုရားရွိရာ မဟာ၀ုန္ ေတာႀကီးထဲကုိ သြားၾကတာေပါ့။ ဖုန္ေတြကထူ၊ လမ္းခရီးကလဲ ၾကမ္းေတာ့၊ ဖုန္ေတြက ခႏၶာကုိယ္မွာ အလိမ့္လိမ့္ကပ္၊ ေျခဖ၀ါေတြမွာ ဖိနပ္တစ္ခါမွ မစီးဘဲ မေလွ်ာက္ ဘူးေတာ့ ေသြးေျခေတြဥ၊ ေပါက္ၿပဲၿပီးေတာ့ ေသြးသံရဲရဲ ျဖစ္ေနတာေပါ့ကြယ္။

မ်က္ရည္ေလးေတြ ပါးျပင္မွာ ခုိဆင္းလုိ႔

သားေတာ္ဘုရားရဲ႕ ေက်ာင္းပရ၀ဏ္ အတြင္းကုိ ေရာက္တာနဲ႕ သားေတာ္ဆီကုိ တန္းၿပီး မသြားရဲေသးဘူး။ သားေတာ္ ဘုရားရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္ကုိ မရယူဘဲ ကုိယ့္သေဘာနဲ႔ကုိယ္ ဆံပင္ေတြျဖတ္၊ ဖန္ရည္စြန္းတဲ႔ အ၀တ္ေတြကုိ ၀တ္လာတာ ဆုိေတာ့ ဘယ္ တန္းၿပီးေတာ့ သြားရဲပါ့မလဲ။

ဒါနဲ႔ အေမလည္း အားတင္းၿပီး သာကီ မင္းသမီး ငါးရာကုိ အျပင္မွာထား၊ အေမက သားေတာ္ ဘုရားရဲ႕ ေက်ာင္းေတာ္ အေပါက္၀ေလး မွာေပါ့။ အထဲ၀င္ရ ေကာင္းႏုိး မ၀င္ရ ေကာင္းႏုိးနဲ႔ ခ်ီတုံ ခ်တုံ ျဖစ္ေနခဲ႔တယ္။ ေနာက္ၿပီး ၀မ္းနည္း စိတ္ေတြ ၀င္ၿပီး သူ႔အလုိလုိပဲ မ်က္ရည္ေတြက ပါးျပင္မွာ ခုိဆင္းလုိ႔ေပါ့။

ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ က်န္ရစ္ေနခဲ႔

သိပ္မၾကာလုိက္ ပါဘူး၊ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ သားေတာ္ အရွင္အာနႏၵာ ေရာက္လာခဲ႔ တယ္ေလ။ သားေတာ္ အာနႏၵာလည္း ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း အေမ႔ရဲ႕အ၀တ္အစား အသြင္အျပင္၊ ကုိယ္စိတ္ ဆင္းရဲေနပုံ၊ ေျခဖ၀ါးႏုႏုမွာ ေသြးေျခေတြဥ၊ ခႏၶာကုိယ္မွာ ဖုန္အလိမ့္လိမ့္ ကပ္ၿပီး မ်က္ရည္ က်ေနတာကုိ ေတြ႔ေတာ့ အရမ္းအံ့ၾသလုိ႔ ေနတယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးေတာ့ အေမလည္း ကုိယ့္ရဲ႕ ျဖစ္ခ်င္တဲ႔ ဆႏၵေတြကုိ ေဖာ္ထုတ္လုိက္ တာေပါ့။

သားေတာ္ အာနႏၵာက အားကုိးရ ပါတယ္။ အေမ႔ကုိေလ “မယ္ေတာ္ႀကီးရယ္ ဒီေလာက္လည္း စိတ္ေသာက ေရာက္မေနပါနဲ႕၊ သားေတာ္ ေလွ်ာက္ေပး ပါ့မယ္”လုိ႔ ေျပာေျပာဆုိဆုိနဲ႔ သားေတာ္ ဘုရားရဲ႕ ေက်ာင္းေတာ္ရာထဲ ၀င္သြားေတာ့ အေမေလ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ တံခါး၀နားမွာ ေစာင့္လုိ႔ က်န္ရစ္ေနခဲ႔ရတာ။

အရွင္အာနႏၵာရဲ႕ စြမ္းရည္သတၱိ

သားေတာ္ေလး အာနႏၵာက အထဲ ၀င္သြားၿပီး တဲ့ေနာက္ အေမ႔ရဲ႕ ပုံပန္းအသြင္ကုိ သားေတာ္ ဘုရားအား အရင္ ေလွ်ာက္ၿပီး၊ မယ္ေတာ္ႀကီး ရဟန္းမ ၀တ္လုိပါေၾကာင္း ခြင့္ေတာင္း ေလွ်ာက္ထားေတာ့ တာပါပဲ။

သားေတာ္ ဘုရားက ႏွစ္ႀကိမ္မက သုံးႀကိမ္ တုိင္ေအာင္ ပယ္ျမစ္ လုိက္ေတာ့ သားေတာ္ေလး အာနႏၵာလည္း ပရိယာယ္ စကားနဲ႔ ေလွ်ာက္ထား ျပန္တယ္။

“ဘုန္းေတာ္ ေန၀င္း ထြန္းလင္း ေတာက္ပေတာ္ မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊ အမ်ိဳးသမီးေတြ အတြက္ အိမ္ယာ တည္ေထာင္ လူတုိ႔ေဘာင္မွ စြန္႔ခြါၿပီး၊ ရဟန္းမ ၀တ္ၿပီး တရား အားထုတ္ပါလွ်င္ မဂ္တရား၊ ဖုိလ္တရား၊ နိဗၺာန္ တရားေတာ္ ေတြကုိ အမ်ိဳးသားမ်ား နည္းတူ ရႏုိင္၊ ေရာက္ႏုိင္၊ မ်က္ေမွာက္ျပဳ ခြင့္မ်ား ရွိႏုိင္ပါ့မလား ဘုရား”။

“ရႏုိင္၊ ေရာက္ႏုိင္၊ မ်က္ေမွာက္ ျပဳႏုိင္တာေပါ့၊ အာနႏၵာ”လုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶက မိန္႔ေတာ္မူေတာ့…

“ဘုန္းေတာ္ ႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊ အမ်ိဳးသမီးေတြလည္း မဂ္ ဖုိလ္ နိဗၺာန္ ရႏုိင္ ေရာက္ႏုိင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳခြင့္ ရႏုိင္တယ္ဆုိရင္… မယ္ေတာ္ မဟာပဇာပတိ ေဂါတမီသည္ ျမတ္စြာ ဘုရား၏ မိေထြးေတာ္ပါ ဘုရား။ အရွင္ဘုရားကုိ ဖြံ႔ထြား ကုိယ္လက္၊ ကုိယ္ေန စည္ကား ႀကီးပြားျခင္းသုိ႔ ေရာက္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ ေပးခဲ႔တဲ႔ မယ္ေတာ္ႀကီးပါ ဘုရား။

ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလးဘ၀မွ အစျပဳကာ၊ ေရမုိး ခ်ိဳးေပး၊ အစာေတြကုိ ၀ါး၍ ေကၽြးေမြး ခဲ႔ရတဲ႔ မယ္ေတာ္ႀကီးပါ ဘုရား။

အရွင္ဘုရား ၇-ရက္အရြယ္ ဥမမယ္ စာမေျမာက္ အရြယ္မေရာက္ ေသးသည့္ အခ်ိန္မွ စ၍ အရြယ္ေတာ္ ေရာက္ လူလား ေျမာက္သည္ အထိ ႏုိ႔ခ်ိဳတိုက္ေကၽြး ေမြးျမဴခဲ႔ရတဲ႔ မယ္ေတာ္ႀကီးပါ ဘုရား။ ထုိ႔ေၾကာင့္… ဘုန္းေတာ္ ႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား မိေထြးေတာ္ႀကီး အမွဴးရွိေသာ သာကီ အမ်ိဳးေကာင္း သမီးတုိ႔အား ရဟန္းမ ၀တ္ခြင့္ ျပဳေတာ္မူပါ ဘုရား”လုိ႔ သားေတာ္ေလး အာနႏၵာက ေလွ်ာက္ထားေတာ့…

သားေတာ္ ျမတ္စြာဘုရားက…

“ဂရုဓမ္ တရား ရွစ္ပါး (မဟာဗုဒၶ၀င္ရႈ)ကုိ လုိက္နာ က်င့္သုံးႏုိင္မယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ရဟန္းမ ၀တ္ခြင့္ေပးမယ္”လုိ႔ မိန္႔ေတာ္ မူလုိက္မွ သားေတာ္ အာနႏၵာလည္း စိတ္ေအး ခ်မ္းသာသြားၿပီး အေမ့ဆီ ျပန္လာခဲ႔တာေပါ့။
အေမနဲ႔ ပါလာခဲ႔တဲ့ သာကီမင္းသမီး ငါးရာတုိ႔ကလည္း ဦးလည္မသုန္ ေလးစား လုိက္နာပါ့မယ္ ဆုိလုိ႔ ဘိကၡဳနီမ သာသနာ ေတာ္ႀကီး ေပၚေပါက္လာတာ။ အစဥ္တစုိက္ ႀကိဳးစားလုိက္ ၾကစမ္းပါ…။

အုိ… သားေတာ္ သမီးေတာ္တုိ႔ ဒီအခ်ိန္ဟာ စုိးရိမ္ပူေဆြ ငုိးေၾကြးေနရမယ့္ အခ်ိန္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

(ထီနံ အဒါသိ ပဗၺဇၨံ၊ သမၺဳေဒၶါ ယာစိေတာ မယာ။ တသၼာ ယထာဟံ နႏၵိႆံ၊ တထာ တမႏုတိ႒ထ။)

ခက္ခက္ ခဲခဲ ပင္ပင္ ပန္းပန္း ဆင္းဆင္း ရဲရဲနဲ႔ ရခဲ႔ရတဲ႔ ဘိကၡဳနီမ သာသနာေတာ္ ႀကီးကုိ အေမေလ အရွည္ခံ႔ၿပီး တည္တ႔ံဖုိ႔ အတြက္ အရမ္း အလုိရွိတယ္ကြယ္။ ဒါေၾကာင့္ သားေတာ္ သမီးေတာ္တုိ႔ဟာ ဘိကၡဳနီမ သာသနာေတာ္ ႀကီးအတြက္ ဆက္လက္ၿပီး ဘိကၡဳနီမ သာသနာေတာ္ႀကီး တုိးတက္စည္ပင္ ျပန္႔ပြားဖုိ႔အတြက္ အစဥ္တစုိက္ ႀကိဳးစား လုိက္ၾကစမ္းပါကြယ္… လုိ႔

လမ္းေဘး ၀ဲယာ တဖက္ တခ်က္မွာ ရွိတဲ႔ မိေထြးေတာ္ ႀကီးရဲ႕ ဘ၀ခရီးကုိ ႏႈတ္ဆက္ ကန္ေတာ့ၾကတဲ႔ သားေတာ္ သမီးေတာ္ေတြကုိ ေနာက္ဆုံး တရားေဟာရင္း… မိေထြးေတာ္ႀကီးတုိ႔ သားေတာ္ ဗုဒၶျမတ္စြာရွိရာ ေက်ာင္းေတာ္ဆီသို႔ ဦးတည္လုိက္ ၾကတယ္။

ဆက္ရန္ -

၀န္ခံခ်က္

ဤစာမူမ်ားကုိ သုတၱႏၲ ပိဋက၊ ခုဒၵကနိကာယ္၊ အပါဒါနပါဠိေတာ္ ဒုတိယအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၉၇-မွ ၂၈၈-အထိ၊ ဂါထာေပါင္း ၁၉၀-ေက်ာ္တုိ႔မွ ထုတ္ႏႈတ္၍ ၃-လပုိင္း၊ ၂၀၀၈-ခုႏွစ္တြင္ ဧရာ၀တီတုိင္း၌ စာေရးသူ ေဟာၾကားခဲ႔ဖူးေသာ “အေမ ေက်နပ္ပါၿပီ သားရယ္” တရားေတာ္ကုိ အေျခခံလ်က္ အင္တာနက္ စာဖတ္သူတုိ႔ အတြက္ ညီငယ္ ေမာင္ဖုိးသားမွ တဆင့္ ျပန္လည္ ဓမၼဒါန ျပဳျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ေမာင္ပညာ (မန္းတကၠသုိလ္)
pyinyar08@gamil.com
ဘန္ဘာမ္းရုေက်ာင္းတုိက္၊ ဘန္ေကာင္ႏြိဳင္းရပ္ကြက္၊
ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕၊ ထုိင္းႏုိင္ငံ။