ကိသာေဂါတမီ

'' ကိသာေဂါတမီ '' 

'အဘ.အဘ ဘာလုိ႔ ေရႊေတြကုိ လမ္းေဘးမွာ ပုံေရာင္းေနတာလဲ'

'ဘယ္မွာလဲ သမီး ေရႊေတြဆုိတာ'
'ဒါေတြက ေရႊေတြ မဟုတ္လား အဘ'
ကိသာေဂါမီတက လမ္းေဘးမွာပုံေရာင္းေနတဲ့ မီေသြးခဲေတြကုိ လက္နဲ႔ကုိင္ျပလုိက္ေသာအခါ မိေသြးခဲမ်ားမွာ တကယ့္ ေရႊတုံးေရႊးခဲ မ်ားျဖစ္သြားပါတယ္။

မီးသြးခဲမွ ေရႊြတုံးေရႊခဲျဖစ္ရျခင္းမွာ ကေလးမေလး ကိသာေဂါတမီရဲ႕ ေရွးကုသုိလ္ ကံေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္က သာဝတၳိျပည္မွ သူေဌးႀကီးတစ္ဦး ကုေဋေလးဆယ္ေသာ ေရႊေတြကုိ
ေျမျမွဳပ္သိမ္းဆီးရာမွ ျပန္တူးေဖာ္ရာ ေရႊမွမီးသြးခဲမ်ားျဖစ္သြာကုိ ေတြရလုိက္ပါတယ္။

ေရႊေတြမွမီးေသြးခဲမ်ားျဖစ္လို႔ သူေဌးႀကီး စိတ္အႀကီးအက်ယ္ ထိခုိက္ေနစဥ္၊ မိတ္ေဆြတစ္ဦးမွ ဒီေရႊေတြနဲ႔ ကံစပ္တဲ့သူရွိရင္ မီးေသြးမွ ေရႊေတြ ျပန္ျဖစ္လာႏုိင္ပါတယ္လုိ႔ အၾကံေပးလုိ႔ လမ္းေဘးေဈးမွာ မီးေသြးေတြကုိ ပုံေရာင္းေနလုိက္ပါတယ္။

လမ္းေဘး ျမင္ျမင္သမွ် လူေတာေတာ္မ်ားမ်ားက ၊သူေဌးႀကီး လမ္းေဘးမွာ မီးေသြးေရာင္းေနတာကုိပဲ
ေတြ႕ျမင္ရလုိ႔ သူေဌးႀကီ စိတ္ေဖာက္ျပန္သြားၿပီးလုိ႔ တီးတုိးေျပာဆုိၾကပါတယ္။

ပါရမီရွင္ကိသာေဂါတမီႏွင့္ေတြ႕မွ သူေဌးႀကီး စိတ္ခ်မ္းသာရာ ရသြားတယ္။ဒါေၾကာင့္သူေဌးႀကီး ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ ကိသာေဂါတမီကုိ သူ႔သားႏွင့္ လက္ထပ္ထိမ္းျမားကာ ပစၥည္းမ်ားကုိလည္း ကိသာေဂါတမီလက္သုိ႔ ေပးအပ္လုိက္ပါတယ္။

ေဂါတမီဟာ သူေဌးေခြ်မျဖစ္ၿပီးေနာက္ သားေလးတစ္ေယာက္ ေမြးဖြားပါတယ္။ သားဦးေျမးကေလးႏွင့္ အတူ တအိမ္သားလုံး ေပ်ာ္ေပ်ာ္တျပဳံးျပဳံးျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ဒီအေပ်ာ္ကလည္း သိပ္ၾကာၾကာမခံဘူးလုိ႔ ဆုိရမယ္။ သာငယ္ေလး လမ္းေလွ်ာက္တတ္စအရြယ္မွာ မရဏေသမင္းက ေခၚေဆာင္သြားတယ္ေလ။

အခ်စ္ဆုံး ေျမသားေလး မႏုတ္ဆက္ပဲ အၿပီးအပုိင္ထြက္ခြါသြားတယ္ဆိုေတာ့ တအိမ္းသားလုံး အပူမီးေလာင္ၿမဳိက္ေနတာေပါ့၊ေဂါတမီဆုိ အရူးတစ္ပုိင္းျဖစ္ကာ သားေသကုိ ရင္ဝယ္ပုိက္ကာ အိမ္မွ ထြက္ေျပးသြားပါတယ္။

ေဂါတမီတစ္ေယာက္ တစ္လမ္းဝင္ တစ္လမ္းထြက္နဲ႔ " က်မ သားေလးကို အသက္ရွင္ေအာင္ ကုေပးၾကပါ ၊ အသက္ရွင္ေအာင္ ကုေပးၾကပါလုိ႔" ေသြးရူးေသြးတမ္း ျမည္တမ္းကာ ေအာ္ဟစ္ ငုိေၾကြးေနပါေတာ့တယ္။

ျမင္ျမင္သမွ် လူအားလုံးကလည္း ေဂါတမီကုိၾကည့္ၿပီး သနားဂရုဏာထားရုံမွတပါး၊ သူမေသာက ကို မေျဖေျဖာက္ေပးႏုိင္ခဲ့ပါ။ တစ္ေန႔ေတာ့ စဥ္းစားဥာဏ္ရွိေသာ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္က " ေဂါတမီ.. မင္းကေလး အသက္ျပန္ရွင္ေစလုိတယ္ဆုိရင္ ဗုဒၶထံသြားပါ၊ ဗုဒၶမွ တပါးမည္သူမွ မင္းကုိ မကယ္ႏုိင္ပါ" လုိ႔ အၾကံေပးလုိက္တယ္။

ထုိသူရဲ႕ အၾကံရတယ္ဆုိရင္ပဲ ေဂါတမီတစ္ေယာက္ သားေသကုိရင္ ရင္ဝယ္ပုိက္လုိ႔ ေဇဝတန္ေက်ာင္းက ဗုဒၶထံကုိ ခ်က္ခ်င္းအေရာက္သြားခဲ့တယ္။ သူေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ဗုဒၶက ပရိတ္မ်ားအား တရားေဟာေနပါတယ္။ ေဂါတမီက သားေသကုိ ရင္ဝယ္ပုိက္လုိ႔ ပရိတ္သတ္အစြန္အျဖားေန၍ မဆုိင္းမတြ " အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္သားအတြက္ အသက္ရွင္ေဆး ေပးသနာေတာ္မူပါ"လုိ႔ ေလွ်ာက္ထား လုိက္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ဗုဒၶက " ခ်စ္သမီးေဂါတမီး မင္းလုိခ်င္တဲ့ မင္းသား မေသေဆးကုိ ငါေပးမယ့္ ၊ မင္းၿမဳိ႕ထဲကုိ လွည့္လယ္ကာ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မေသဘူးတဲ့ အိမ္က မုန္ညင္းေစ႕ လက္တစ္ဆုပ္စာ ေလာက္ကုိ ယူေဆာင္ခဲ့ပါလုိပါ မိန္႔ေတာ္မူလုိက္တယ္။

ေဂါတမီးတစ္ေယာက္ ျမတ္စြာရား စကားၾကာတာနဲ႔ မုန္ညင္းေစံဖုိ႔ ၿမဳိထဲကုိ အလ်င္အျမတ္ထြက္ခဲ့တယ္။ အိမ္တစ္အိမ္နားေရာက္ေတာ့ ....

" အိမ္ရွင္တုိ႔.. ေဒၚေဒၚတုိ႔၊ ဦးဦးတုိ႔အိမ္မွာ မုန္ညင္းေစရွိပါသလား ၊က်မ နည္းနည္းေလာက္လုိရွင္လုိ႔ပါ"
'ရွိတယ္သမီး ဘာလုပ္ဖုိ႔လဲ'
'က်မကေလး အသက္ျပန္ရွင္ဖုိ႔အတြက္ လူတစ္ေယာက္မွ မေသဘူးတဲ့ အိမ္က မုန္ညင္းေစ့ယူခဲ့လုိ႔ ဗုဒၶကမွာ လုိက္လုိ႔ပါ'

'သမီး ဒီလုိဆုိ မျဖစ္ဘူးထင္တယ္ ေဒၚေဒၚတုိ႔အိမ္မွာ လူက တစ္ေယာက္မက ေသဖူးတယ္'

ထုိ႔ေနာက္ ေဂါတမီတစ္ေယာက္ စိတ္မေလ်ာ့ပဲ တစ္အိမ္ဆင္း တစ္အိမ္တက္ လုိက္ရွာလုိက္တာ ညေန ေနဝင္မုိးခ်ဳပ္အခ်ိန္ထိေအာင္ လူမေသးဘူးတဲ့ အိမ္ကုိ တစ္အိမ္မွ ရွာမေတြ႕ဘူးတဲ့။

သားေဇာတဲ့ တစ္ေနကုန္း လွည့္လယ္ေနရေသာ ေဂါတမီးတစ္ေယာက္ သတိသံေဝရကာ ေဩာ္ ေသးျခင္း တရားဆုိတာ ငါ့သားတစ္ေယာက္တည္း ကြက္ျဖစ္တာ မဟုတ္ပါလားလုိ႔ ေတြးေတာဆင္ျခင္မိလာတယ္။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ရင္ဝယ္မွ သားေသကုိ ပစ္ခ်ကာ ဗုဒၶထံကုိ အေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ဗုဒၶက ခ်စ္သမီး လူတစ္ေယာက္မွ မေသဘူးတဲ့အိမ္က မုန္ညင္းေစ့ရခဲလားလုိ႔ေမးလုိက္တယ္။ ေဂါတမီက " အရွင္ဘုရာ တစ္ၿမဳိ႕လုံးမွာ လူတစ္ေယာက္မွ မေသးဘူတဲ့အိမ္ မရွိပါဘုရား"လုိ႔ေျဖလုိက္တယ္။

ဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက...
"အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ရြာသူ၊ရြားသားအားလုံးကုိ ဆူနားမိလုိ အေရအလ်ဥ္ကလြမ္းမုိးတုိက္စားသြားသလုိ..
သားစြဲ၊မယားစြဲ ပစၥည္းဥစၥာစြဲ တုိ႕ျဖင့္ ကာမဂုဏ္မွာ ၿငိတြယ္ေနတဲ့လူအေပါင္းကုိ
ေသမင္းက မၾကာခင္မွာ ေခၚေဆာင္သြားပါလိမ့္မယ္လုိ႔ ေဟာၾကားလုိက္တယ္"
ေဒသနာ အဆုံးမွာေတာ့ ေဂါတမီးတစ္ေယာက္ ေသာတာပန္တည္လုိ႔ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ဘိကၡဳနီမဝတ္လုိက္ပါတယ္။

တစ္ေန႕မွာ ရဟန္းမေဂါတမီတစ္ပါး ဥပုသ္ေန႔မွာ ရဟန္းမမ်ား ဥပုသ္ျပဳဖုိ႔ ဥပုသ္ေက်ာင္း သန္႔ရွင္းေရး တာဝန္က်ပါတယ္။ ဥပုသ္ေက်ာင္းရွင္းလင္းၿပီးေနာက္ ဆီမိးခြက္းမ်ားကုိ ထြန္းညွိၿပီး ရဟန္းမမ်ား အလာကုိ ေစာင္ေနလုိက္ပါတယ္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ေဂါတမီတစ္ေယာက္ ဆီမီးေတာက္မ်ားရဲ႕ မီလွ်ံမ်ား တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေတာက္ေလာင္ကာ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ သြားတာကို ေတြ႕လုိ႔ သတၱဝါေတြလည္း ဆီမီး ေတာက္ကဲ့သုိ ျဖစ္လာလုိက္ ၊ ေပ်ာက္သြာလုိက္ပါလားလုိ႔ ေတြးေတာဆင္ျခင္လုိက္ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရာလည္း သီတင္းသုံးရာ ေက်ာင္းေဆာင္မွ ေဂါတမီရဲ႕ စိတ္အၾကံကုိ သိျမင္ေတာ္မူလုိ႔..

" ေဂါတမီ .. သင္စဥ္းစားသည့္အတုိင္း မွန္ပါတယ္။ သတၱဝါတုိ႔ဟာ မီးေတာက္လုိ႔ ျဖစ္လုိက္၊ ပ်က္လုိက္ တလတ္စပ္ျဖစ္ေနတယ္။ နိဗၺာန္သုိ႔ေရာက္မွသာ ျဖစ္ျခင္း၊ပ်က္ျခင္းၿငိမ္းေအးတယ္လုိ႔" မိန္ေတာ္မူတယ္။


ထုိ႔ေနာက္..." ေသျခင္းကင္းေသာ နိဗၺာန္ကုိ မျမင္ပဲ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာအသက္ရွင္ျခင္းထက္၊ နိဗၺာန္ကုိ ျမင္၍ အသက္တစ္ရာ အသက္ရွင္ရျခင္းက သာလြန္မြန္ျမတ္လွေပတယ္" လုိ႔ ေဟာၾကားေတာ္မူလုိုက္တယ္။

ေဒသနာအဆုံးမွာေတာ့.. ကိသာေဂါတမီရဟန္းမေလးဟာ ပဋိသမ႓ိဒါဥာဏ္ေလးပါႏွင့္အတူ အရဟတၱဖုုိလ္သု႔ိ ေရာက္ရွိသြားပါတယ္။

ဓမၼပဒ၊ ကိသာေဂါတမီဝတၳဳကုိ မွ်ေဝခံစားပါသည္..။

မွ်ေဝလွ်က္
ၿမတ္ေသာေမာင္