ပုထုဇဥ္၏ သဒၶါတရား

ပုထုဇဥ္၏ သဒၶါတရား

ဤအိမ္သုိ႔ ဆြမ္းခံၾကြလာခဲ့သည္မွာ တယ္ဆယ့္နွစ္နွစ္ပင္ ရွိခဲ့ေပျပီ၊အေနၾကာ အသိၾကာလာခဲ့ျပီမုိ႔ မိသား စု၀င္လိုပင္ ျဖစ္ေနရကားအားလုံးက ဦးထိပ္မွာတင္ထားျပီး မိဘအရာ သံဃာ့အရာထားကာ ျပဳစုလုပ္ေကြ်း ကုိးကြယ္လာခဲ့သည္မွာ ယေန႔ထိပင္ ျဖစ္၏။

သုိ႔ေသာ္ ယေန႔ ၾကံဳေတြ႔လုိက္ရေသာ အျဖစ္ဆုိးသည္ ရဟန္းေတာ္အတြက္ တစ္သက္တာထိတ္လန္႔ဖြယ္ သံေ၀ဂရဖြယ္ သခၤန္းစာ ျဖစ္သြားေတာ့၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ႏႈတ္မွပင္ ျမြက္၍ အဓိ႒ာန္ေဆာက္တည္လုိက္ ေလ၏၊ ရဟန္းေတာ္ အဓိ႒ာန္လိုက္ေသာ အဓိ႒ာန္ခ်က္မွာ..

ရဟန္းတစ္ပါးအတြက္ အနည္းငယ္ အနည္းငယ္ေသာ ဆြမ္းသည္ (သဒၶါတရားရွိေသာ )အိမ္တုိင္း အိမ္တုိင္း ၌ က်က္ျပီးသား ခ်က္ျပီးသား ျဖစ္၏၊ ငါ၏ သလုံးျမင္းေခါင္း ေျခနွစ္ ေခ်ာင္းသည္ သြားနုိင္ေသာ စြမ္းအားရွိ သမွ် အိမ္အမုိးေအာက္သုိ႔ မ၀င္ အျပင္မွပင္ ရပ္ကာ ဆြမ္းခံ၍သာ ဘုဥ္းေပးေတာ့မည္ … ဟူ၍ပင္ ျဖစ္၏။

ပုထုဇဥ္၏ သဒၶါတရားသည္ ခုိင္ျမဲေသာ အစလ သဒၶါတရား မဟုတ္ေခ်၊ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားတတ္ပါ၏၊ အျမင္ မၾကည္လင္ေတာ့ေသာအခါ ယုံ၍ ၾကည္ေနေသာ သဒၶါတရားသည္လည္း မၾကည္လင္နုိင္ေတာ့ပဲ ေရခုိး ေရေငြ႔ပမာ ပ်က္ပ်ယ္ ေပ်ာက္ကြယ္၍ သြားေတာ့၏။ယင္းသုိ႔ ေပ်ာက္ကြယ္ သြား ပုံကုိ “ တစ္ခ်ိန္က သာ၀တိၳျပည္၌ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ အရွင္တိႆ၏ ရင္နင့္ဖြယ္ရာ ျဖစ္ရပ္မွန္ေလးက ” သက္ေသအျဖစ္ ယေန႔တုိင္ေအာင္ ရွိေနေပ၏၊
(မွတ္တမ္း မတင္နုိင္ေသာ ျဖစ္ရပ္မွန္မ်ားကား မည္မွ်ေလာက္ မ်ားျပားမည္ကုိ မသိႏိုင္ပါေခ်၊“ မရွိ ခုိးနုိးနုိး ” စကားလက္ကုိင္ထား၍ အျပစ္မဲ့ေသာ အိမ္ေဖၚေလးမ်ား မည္မွ်ေလာက္ညွဥ္းဆဲခံရသည္ မည္မွ်ေလာက္ အသက္ ဆုံးရႈံးသြားၾကသည္ကုိ မည္သူေတြ သိနုိင္ ပါမည္နည္း)။

အရွင္တိႆမေထရ္ျမတ္သည္ပံုမွန္အတုိင္း ေက်ာက္ေသြးသမားအိမ္သို႔ဆြမ္းခံၾကြ၍ ခင္းထားေသာေနရာ- ၌ဣေျႏၵရစြာထုိင္ေန၏၊ေက်ာက္ေသြးသမားသည္အသားစိမ္းကုိကုိင္ေနခ်ိန္ျဖစ္၏၊ ထုိအခုိက္ ေကာသလဘု ရင္မင္းျမတ္မွ ပတၱျမားကုိုိ အေခ်ာကုိင္၍ အတြင္း၌ ေရာင္စုံၾကိဳးေလးမ်ားထည့္ရန္ နန္းတြင္းမွ လူ ယုံေတာ္ တစ္ဦးကုိသူ႔ထံသုိ႔ ေစလႊတ္လိုက္၏၊ ေက်ာက္ေသြးသမားသည္ ေသြးေပေနေသာလက္ျဖင့္ ပတၱျမားကို လက္ခံယူလုိက္ျပီး ပျခဳပ္ေပၚတင္ထားခဲ့၍ လက္ေဆးရန္ အတြင္းလက္ေဆးအုိးရွိရာသို႔ ၀င္သြား ေလ၏။

ၾကိဳးၾကာငွက္သည္ သားစိမ္းအနံ႕ခံရင္းမွ ေသြးလူးေနေသာ ပတၱျမားကုိ အသားတုံးမွတ္၍ ရဟန္းေတာ္ ၏ ေရွ႕မွာပင္ ႏႈတ္သီးျဖင့္ ေဒါက္ခနဲဲေကာက္၍ ျမိဳခ်လိုက္ေလေတာ့၏၊ အျဖစ္အပ်က္သည္ ျမန္ဆန္လြန္း၍ ရဟန္းေတာ္သည္လည္း တားခ်ိန္ပင္ မရလုိက္ေတာ့။

ေက်ာက္ေသြးသမားသည္ လက္ေဆးျပီး ျပန္ထြက္လာေသာအခါ မိမိထားေသာ ေနရာ၌ပတၱျမားကုိ မျမင္ ရေတာ့၊ ရင္ထဲ ထိတ္ကနဲ ျဖစ္သြား၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဇနီးကုိ ေမးၾကည့္၏မယူ၊ သားသမီးမ်ားကို ေမး ၾကည့္ျပန္ ၏ သူတုိ႔ကလည္ မယူပါတဲ့။ ဒါဆုိ ရဟန္းပဲျဖစ္ရမယ္၊ဇနီးက ရဟန္းေတာ္ယူတာ မျဖစ္နုိင္ဘူး၊ ဘာျဖစ္ လုိ႔လဲဆုိေတာ့ က်မတုိ႔အိမ္ ဆြမ္းခံၾကြလာတာ ဆယ့္နွစ္နွစ္ရွိျပီ၊ အျပစ္အနာအဆာဆုိုလို႔ မွဲ႔တစ္ ေျပာက္ စာေတာင္ မေတြ႕ဘူးဘူးေလ၊ ရဟန္းေတာ္ရဲ႕ အတိတ္သမုိင္းေၾကာင္းဟာ သန္႔တယ္ ျဖဴတယ္ ရုိးသား တယ္၊ ရဟန္းမပီသတဲ့အေျပာအဆို အေနအထိုင္ ယေန႔ထိ ဘာတစ္ခုမွ မျမင္ မၾကားရေသးဘူး၊ စင္း လုံး ေခ်ာ ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းေသာ ရဟန္းေတာ္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ျခား အေၾကာင္း တစ္ခုခုပဲ ရွာေဖြ ရ မယ္၊ ရဟန္းေတာ္ကုိေတာ့ လုံး၀ မစြပ္စြဲပါနဲ႔….....။ သုိ႔ေသာ္ ဘုရင့္ပတၱျမားေပ်ာက္၍ ေၾကာက္စိတ္နွင့္ အတူ ေဒါသထြက္ေန ေသာ ေက်ာက္ေသြးသမားသည္ကား….၊

ဘာေျပာတယ္. ကုိယ္ေတာ္ မယူဘူး ဟုတ္လား၊ ကုိယ္ေတာ္မယူ ဘယ္သူယူမလဲ၊ေျပာစမ္း ပါအုံး၊ ဒီအိမ္မွာ ငါရယ္ ဇနီးရယ္ သားရယ္ ဒါပဲရွိတယ္၊ သူတုိ႔ကေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ မယူဘူး၊ အေျဖက ရွင္းရွင္းေလးပဲ သူတုိ႔ မယူရင္ တစိမ္းဆုိ ကုိယ္ေတာ္ပဲ ရွိတယ္၊ ကုိယ္ေတာ္မယူ တစ္ျခားဘယ္သူ ယူမလဲ ေျပာစမ္းပါအုံး၊ မွန္မွန္ေျပာေနာ္၊ကုိယ္ေတာ္ကုိ သနားလုိ႔ ပါးစပ္နဲ႔ စစ္ေမးေနတာ၊ ၾကာရင္ လက္ပါ ပါလာမယ္၊ ၾကားရဲ႕လား ေျပာေနတာ..။

( ယခင္က အရွင္ဘုရားဟုလည္းေကာင္း တပည့္ေတာ္ဟုလည္ေကာင္း သုံးေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းလႊာသည္ ယခုေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ဟူေသာ အသုံး၊ ငါဟူေသာ အႏႈံးတုိ႔ကုိ တြင္တြင္ႀကီးသုံးလွ်က္ ယခင္က လက္အုပ္ ခ်ီခဲ့ ေသာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားသည္ ယခုေတာ့ လက္ညွုိးေငါက္ေငါက္ထုိးလွ်က္… ေအာ္ အျပာင္းအလြဲ ျဖစ္တတ္ေသာ ပုထုဇဥ္၏ သဒၶါတရားပါ တကား)။ ဘုန္းဘုန္း အမွန္တကယ္ပင္ မယူပါဘူး ဒကာရယ္၊

ရဟန္းေတာ္က အမွန္ပင္မယူ၍ မယူပါလို႔ ေျပာေနပါလွ်က္ ေက်ာက္ေသြးသမားက မယုံနုိင္ပဲ ျဖစ္ေန၏၊ ဇနီးကုိ တုိင္ပင္ျပန္၏၊ သူခုိးကေတာ့ ခုိးတယ္လို႔ လြယ္လြယ္နဲ႔ ၀န္ခံမွာမဟုတ္ ဘူး၊ဒါေၾကာင့္ အၾကမ္း နည္း ႏွင့္ စစ္ေမးမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္၊ ဇနီးသည္သည္ စိတ္ေကာင္းရွိသူ ျဖစ္၏၊ ငါမယူ သူပဲဟူေသာ ရုိးစင္း လြန္း ေသာ အယူအဆ ေကာက္ခ်က္သည္ တစ္ထစ္ခ် မွန္ကန္သည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ရန္ မျဖစ္ႏုိင္ေပ၊ငါ . သူမွ တစ္ပါး အျခားတတိယသည္လည္း ရွိနုိင္ေသးသည္၊ ဒါေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္က အမွန္ပင္ မယူ၍ မယူဟု ေျပာတာ ျဖစ္နိုင္ပါတယ္၊ အျပစ္မဲ့သူကို အၾကမ္းဖက္နည္းသုံးျပီး မႏွိပ္စက္မစြပ္စြဲပါနဲ႔၊ အျပစ္မဲ့သူကုိ နွိပ္စက္ ျခင္းသည္ မိမိကုိယ္ကို နွိပ္စက္ရာ ေရာက္ပါသည္၊ က်မတုိ႔ မိသားစု ဘုရင့္ဘ႑ာ မေလွ်ာ္ႏုိင္၍ ကြ်န္အျဖစ္ ခံယူခ်င္ခံယူပါရေစ၊ ရဟန္းေတာ္ကုိေတာ့ အၾကမ္းဖက္နည္းသုံး၍ မစစ္ရန္အတြက္ စိတ္ထားျဖဴစင္ နူးညံ့ ေသာ အျပစ္မရွိသူကုိ အျပစ္မရွာ တတ္ေသာ ဇနီးသည္က ေတာင္းပန္ရွာပါ၏၊

သုိ႔ေသာ္….

ဘာေျပာတယ္၊ ကုိယ္ေတာ္ မယူဘူး ဟုတ္လား ၊ ဒါဆုိလည္း ယူတယ္လုိ႔ ၀န္ခံတဲ့နည္းၾကမ္းကုိ သုံးရေတာ့ မွာေပါ့၊ ေက်ာက္ေသြးသမားသည္ အျပစ္မဲ့ေသာ ကုိယ္က်င့္ျဖဴေသာ တရားျပည့္၀ေသာ သူေတာ္စင္ ရဟန္း ေတာ္၏ဦးေခါင္းကို ၾကိဳးျဖင့္ တင္းက်ပ္ေနေအာ္ ခ်ည္ေနွာင္ေလေတာ့၏၊ ထုိ႔ေနာက္ေတာ့ စစ္ေမး လုိက္ မာ ေၾကာေသာ ဒုတ္ျဖင့္ရုိက္လုိက္....... ဤသို႔ျဖင့္ ရဟန္းေတာ္၏ ဦးေခါင္း နားရြက္ နွာေခါင္းတုိ႔မွ အနီေရာင္ ေသြးမ်ားကား ျဖာကနဲ ျဖာကနဲ.........၊

ရုိက္ခ်က္ပ်င္းလြန္း၍မ်က္လုံးမ်ားလည္း ေပါက္ကြဲထြက္မတတ္ခံစားေနရျပီး၊ ယခင္က ေနရာအခင္း ေလးေပၚ သီတင္းသုံးေနေသာ ရဟန္းေတာ္ေလးသည္ ယခုေတာ့ ေျမျပင္မွာ ျပားျပား၀ပ္လွ်က္ ရုိက္ ခ်က္ ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ေ၀ဒနာဒဏ္ကို ခါးသီးစြာခံစားရင္း သတိေမ့မသြားေအာင္ပင္ အထူးသတိ ထားေနရ ၏၊ ေက်ာက္ေသြးသမား၏ အိမ္ေလးသည္ ယခုေတာ့ ႏြားသတ္ရုံကဲ့သုိ ျဖစ္ေနေခ်ျပီ၊ ရဟန္းေတာ္၏ ဦး - ေခါင္း နွာေခါင္း နားတုိ႔မွ ယုိစီးက်လာေသာ ေသြးအုိင္မ်ား ေသြးအန႔ံမ်ားသည္ကား ျမင္၍မေကာင္း နံ၍မေကာင္း ေအာင္ပင္ ျဖစ္ေနေပျပီ၊

သားစိမ္းငါးစိမ္း ဖားစိမ္းကုိ ၾကိဳက္တတ္ေသာ အိမ္အလွေမြး ၾကိဳးၾကာငွက္ေလးသည္ေသြးနံသင္းသင္းရ၍ အေျပးအလႊားေရာက္လာကာ ရဟန္းေတာ္၏ကိုယ္မွ ယုိစိမ္းစီးက်လာေသာ ေသြးမ်ားကုိအငမ္းမ ရ ျမိန္ ျမိန္ ယွက္ယွက္ ေသာက္ေနေတာ့၏၊လူစိတ္မရွိ ေဒါသေၾကာင့္ ဘီးလူးစိတ္၀င္ေနေသာ ေက်ာက္ေသြး သမား ၏ေဒါသသည္ ရဟန္းမွတစ္ဆင့္ၾကိဳးၾကာငွက္ဆီသုိ႔ ကူးသြားေခ်ျပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိျမတ္ျမတ္နုိးႏိုး ေမြး ျမဴ
ထားေသာ ၾကိဳးၾကာငွက္ကုိ ေခ်ေထာက္ျဖင့္ ခပ္ျပင္းျပင္း ကန္ထည့္လုိက္ရာ တစ္ခ်က္ တည္းျဖင့္ ၾကိဳး ၾကာငွက္သည္လည္း အသက္ထြက္သြားေတာ့၏၊

ၾကိဳးၾကာငွက္၏္ေသြးေသာက္ဟန္ ေက်ာက္ေသြးသမား၏ ေဒါသျဖင့္ကန္ေက်ာက္ဟန္ ၾကိဳးၾကာငွက္ တုန္း ခနဲပက္လက္လန္ လဲက်သြားဟန္တုိ႔ကို ရဟန္းေတာ္၏ မ်က္၀န္း၌ မႈံ၀ါး၀ါး ျမင္ေတြ႔လုိက္ရ၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရ ဟန္းေတာ္က ဒကာေတာ္ ဦးေခါင္း၌ ခ်ည္ေနွာင္တုပ္ဖြဲ႔ ရစ္ပတ္ထားေသာ ၾကိဳးကို ေလွ်ာ့ျပီး ၾကိဳးၾကာငွက္ “ ေသ - မေသ ”ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္ပါဦးဟု ေလသံခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ျဖင့္ ေျပာလုိက္၏။ ထုိအ ခါ ေက်ာက္ ေသြးသမား ေျပာၾကား လိုက္သည္က “ ၾကိဳးၾကာေသသလို ကုိယ္ေတာ္လည္း ေသရလိမ့္မယ္” တဲ့..။

ရဟန္းေတာ္ သိလုိက္ျပီးျဖစ္၏၊ ၾကိဳးၾကာငွက္သည္ ေသသြားေလျပီ၊ ေသသြားျပီဆုိလွ်င္ “ပတၱျမားကုိ ၾကိဳး ၾကာ မ်ိဳသည္” ဟု အမွန္အတုိ္င္းေျပာလုိက္လဲ ေသျပီးျဖစ္၍ မိမိမွာ အျပစ္မရွိေတာ့၊ အေျခအေနနွင့္ အခ်ိန္ အခါအရ ယခုခ်ိန္ ဖြင့္ေျပာလုိက္ျခင္းအားျဖင့္ မိမိလည္းပတၱျမားသူခုိးဟု မတရား စြပ္စြဲခံရျခင္းေဘးမွ လြတ္ ေျမာက္မည္၊ သူတုိ႔လည္းပဲ ပတၱျမားကုိ ျပန္ရ၍ မင္းျပစ္မင္းဒဏ္မွ လြတ္ကင္းလိမ့္မည္ဟု စဥ္းစား လုိက္၏၊

ထုိ႔ေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္က ဒကာအား ေလသံေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးျဖင့္ ေျပာၾကားလိုက္၏၊ “ ပတၱျမား ၾကိဳးၾကာမ်ိဳ သည္”ဟု။ ရဟန္းေတာ္ ေျပာလိုက္ေသာအသံမွာ တုိးတုိးေလးပင္ျဖစ္၏၊သို႔ေသာ္ ရဟန္းေတာ္ထံမွ ထင္မွတ္ မထား ေသာစကား ၾကားလုိက္ရေသာအခါ ေက်ာက္ေသြးသမားသည္ အင္အားျပင္းထန္ေသာ မုိးၾကိဳးသံကုိ ၾကားလုိက္ရသကဲ့သို႔ နားထဲမွတဆင့္ နွလံုးသားထိေအာင္ က်ယ္ေလာင္စြာ ျမည္းဟည္းသြားေတာ့၏၊......

“ ပတၱျမား ၾကိဳးၾကာ မ်ိဳသည္… ပတၱျမား ၾကိဳးၾကာ မ်ိဳသည္ …. ပတၱျမား ၾကိဳးၾကာ မ်ိဳသည္ … တဲ့။

ဟုတ္တယ္ ဒကာ၊ ပတၱျမား ၾကိဳးၾကာျမိဳတာကုိ ဘုန္းဘုန္း ကိုယ္တုိင္ ျမင္ေတြ႔လိုက္ရတာပါ၊ ဒီလုိ ေျပာလုိက္ တာဟာလည္း ၾကိဳးၾကာငွက္ ေသျပီျဖစ္၍ ေျပာျခင္းပါ၊ အကယ္၍ ၾကိဳးၾကာအသက္ရွင္သန္ေနအုံးမယ္ဆုိရင္ မိမိအသက္သာ အေသခံသြားမည္ဟု ၾကိဳးၾကာမ်ိဳသည္ဟုေျပာလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ၊ ( ေအာ္ သူေတာ္ေကာင္း ဟူသည္ မိမိပေယာဂေၾကာင့္ သူတစ္ပါးဒုကၡေရာက္မည္ကုိ ေျပာမထြက္ေသာ (ကရုဏာတရား) မိမိသာ အနာခံေသာ (ခႏၱီတရား)ကိန္းေအာင္းေနသူပါတကား)။

ပတၱျမားၾကိဳးၾကာမ်ဳိသည္ဆုိေသာအသံသည္ ေက်ာက္ေသြးသမား၏နားမွတစ္ဆင့္ နွလုံးသားထိတုိင္ ေအာင္ ရိုက္ခပ္၍ သြားေလေတာ့၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူ၏ စိတ္သည္ တုန္လႈပ္သြားေတာ့၏၊ မသိမႈ၏ လႈံ႔ေဆာ္မႈေၾကာင့္ မလုပ္သင့္သည္ကုိ သူလုပ္လုိက္မိ၏၊ ယခု သူလုပ္ရပ္မွားေၾကာင္း သိသြားျပီးျဖစ္၏၊ အမွားကို လြန္က်ဴးသူ၏စိတ္သည္ တည္ျငိမ္မရွိနုိင္ေတာ့။

စိတ္မတည္ျငိမ္၍ စိတ္၏တည္ရာ ႏွလုံးအိမ္လည္း မတည္ျငိမ္ေတာ့၊ ထုိအခါ နွလုံးေသြးမ်ား လည္ပတ္စီး ဆင္းရာ တကုိယ္လုံးသည္လည္း တည္ျငိမ္မႈ မရွိေတာ့၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေက်ာက္ေသြးသမားသည္ တုန္ယင္ေသာ စိတ္ တုန္ယင္ေနေသာ လက္ျဖင့္ ဓားကုိမႏုိင္တစ္နုိင္ ဆြဲကုိင္၍ၾကိဳးၾကာ၏ ၀မ္းဗုိက္ကုိ ခြဲစိတ္ လုိက္ေလေတာ့၏၊ ထုိအခါ အစာအိမ္ထဲမွာ ပတၱျမားကုိေက်ာက္ေသြးသမားသည္ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ လုိက္ေတြ႔လုိက္ရေတာ့၏၊

ေက်ာက္ေသြးသမားသည္ အေတြးမွား၍ အေျပာအဆုိ ( စြပ္စြဲမႈ ) မွားခဲ့ေလျပီး၊ အေျပာမွား ရုံတြင္မရပ္ လက္လြန္ေျခလြန္အဆင့္ထိ အျပဳအမူပင္ မွားခဲ့ေလျပီး၊ သူ၏ အမွားေၾကာင့္ ကုိယ္က်င့္ျဖဴစင္ေသာ ရဟန္းေတာ္ ဓားစာခံအျဖစ္ နွိပ္စက္မႈအၾကီးအက်ယ္ ခံစားခဲ့ရေလျပီ။

“ ျပဳသူအသစ္ ခံသူအေဟာင္း ” ဟု သူေဟာင္းေရွးက ဆုိကုန္ၾကလည္း ျပဳသူသည္ အသစ္မွန္ေသာ္လည္း ခံရသူတုိင္း အေဟာင္းျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္ေပမည္၊ ခံသူအေဟာင္းဟူသည္ စိတ္၏သက္သာရာ ေျဖေတြး ( ေယာ နိေသာ မနသိကာရအေနအားျဖင့္ ) ေတြးဟန္ ျဖစ္တန္ရာပါ၏၊

ေက်ာက္ေသြးသမားသည္ “ ငါ - သားသမီးမွ တစ္ပါး ” တစ္ျခားျဖစ္နို္င္ေခ်ရွိသူသည္ ရဟန္းသာ ျဖစ္ရမည္ဟု ေတြးခဲ့၏၊ ယခုေတာ့ သူထင္မွတ္ထားေသာ ရဟန္းမဟုတ္ပဲ သူထင္ မထားေသာ ၾကိဳးၾကာျဖစ္ေနသည္ကုိ ျမက္၀ါး ထင္ထင္ ျမင္ေတြ႔လုိက္ရေလျပီး၊

“ ငါမွားေလျပီ ” တဲ့။

ႏႈတ္ဖ်ားမွ ထြက္လာေသာ အသံေတာ့ မဟုတ္၊ ရင္ထဲမွာပင္ မိမိတေယာက္တည္း ၾကားရုံသာေျပာေန မိေသာ စိတ္၏ ပဲ့တင့္သံျဖစ္ပါ၏၊အမွန္အားျဖင့္ ပတၱျမားကို ေတြ႔ရ၍ ေက်ာက္ေသြးသမား ၀မ္းသာရ မည္ျဖစ္၏၊ သုိ႔ေသာ္ သူ၀မ္းမသာႏုိင္ျဖစ္ေန၏။ သူ၏ႏွလုံးသားသည္ ၀မ္းသာရမည့္အစား အၾကီးမား ဆုံးေသာ တုနု္လႈပ္မႈႀကီးကို သူခံစားေနရေလျပီ၊

ရဟန္းေတာ္သည္ ၾကိဳးၾကိဳမ်ိဳသည္ကုိ ျမင္ရပါလွ်က္ “ ၾကိဳးၾကာမ်ိဳသည္ဟု မေျပာပဲ၊ ဘုန္းဘုန္းမယူပါဟုသာ “ ေျပာျခင္းသည္ ၾကိဳးၾကာကုိ ငဲ့၍ ေျပာျခင္း ျဖစ္ေခ်သည္တကား၊ ၾကိဳးၾကာမ်ိဳသည္ဟု ေျပာလုိက္လွ်င္ သူ ဆင္းရဲဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္မည္ဟု သိေသာ္လည္း မိမိအေျပာပေယာဂေၾကာင့္ ၾကိဳးၾကာဒုကၡေရာက္မည္ ကုိ ျမင္၍ အသက္နွင့္လဲကာ ထိမ္းသိမ္းေပေသာအရွင္ျမတ္ေပတကား၊ ယင္းကဲ့သုိ႔ေသာ အဆင့္ျမင္ သူေတာ္စင္ကိုငါမညွာမတာစြပ္စြဲမိသည့္အျပင္ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ ျပင္းထန္စြာပင္ ႏွိပ္စက္မိခဲ့ေခ်ျပီတ-

ကား၊ ငါ … ငါ … ငါ… ……..

ေက်ာက္ေသြးသမား၏ မ်က္၀န္းမွ ၀မ္းနည္းမ်ည္ရည္မ်ား ေနာင္တမ်က္ရည္မ်ားျဖစ္သည့္ မ်က္ရည္ ပူမ်ားသည္ တသြင္သြင္ စီးက်ေနေလျပီ၊ ထုိ႔ေနာက္ေတာ့ ရဟန္းေတာ္၏ ေျခရင္း ၀ပ္ စင္းကာ “ အရွင္ ဘုရား တပည့္ ေတာ္ကုိ ခြင့္လႊတ္ပါဘုရား ” လု႔ိ မေလွ်ာက္ရဲေလာက္ေအာင္ မုိက္တြင္းနက္ေသာ တပည့္ ေတာ္ကုိ သနားေသာအားျဖင့္ ခြင့္လႊြတ္ေတာ္မူပါဘုရား။

ဒကာ သင့္မွာလည့္း အျပစ္မရွိ ၊ ငါ့မွာလည္း အျပစ္မရွိ ၊ ၀ဋ္ေကြ်းရွိ၍ ကံေဟာင္းဆပ္ရျခင္းသာ ျဖစ္ပါ၏၊ အသင္ ဒကာကုိ ဘုန္းဘုန္း သိခံ ခြင့္လႊတ္ပါ၏။

အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ကုိ သိခံခြင့္လႊြတ္ေတာ္မူပါလွ်င္ “ ယခင္အတုိင္းပဲ တပည့္ေတာ္တုိ႔ အိမ္ကုိ ဆြမ္းခံ ၾကြေတာ္မူပါဘုရား ” ဟု ( မိမိ မုိက္ျပစ္ေၾကာင့္ ) မရဲတရဲ ေလွ်ာက္ထားေလ၏၊

ထုိအခါ ရဟန္းေတာ္က “ ငါသည္ ယခုအခ်ိန္မွစ၍ သူတစ္ပါးတုိ႔၏ အိမ္အမုိးအတြင္းသုိ႔ မည္သည့္ အေၾကာင္းေၾကာင့္မွ် မ၀င္ေတာ့၊ ယခုကဲ့သုိ႔ မဟုတ္မမွန္ စြပ္စြဲခံရျခင္း ၊ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ျပင္းထန္စြာ နွိပ္စက္ခံရျခင္းသည္ အိမ္အမုိးအတြင္းသုိ႔ ၀င္ေရာက္မိျခင္း၏ အျပစ္ျဖစ္ေပ၏၊ ”ဟု မိန္႔ေတာ္မူျပီးလွ်င္ ယေန႔ ယခုအခ်ိန္မွ အစျပဳ၍ ေျခေထာက္နွစ္ေျခာင္း လႈပ္ရွားနုိင္သမွ် ေရြ႕ရွားနုိင္သမွ် ကာလပါတ္လုံး အိမ္တံခါး၀၌သာရပ္လွ်က္ဆြမ္းကုိခံယူေပေတာ့အံ့ဟု(အစ၌ ေဖၚျပခဲ့ေသာ ဂါထာကို ႏႈတ္ျမြက္ေတာ္မူကာ) ဓုတင္ အက်င့္ကုိ ေဆာက္တည္ေတာ္မူ၏။

ရဟန္းေတာ္သည္ ေက်ာက္ေသြးသမား၏ ႏွိပ္စက္မႈ ဒဏ္ခ်က္ျဖင့္ပင္ ၀ိပါက္နာမကၡႏၶာကဋတၱာရုပ္ အၾကြင္း အက်န္ မရွိေသာ “ ခႏၶပရိနိဗၺာန္ ” ၀င္စံေတာ္မူသြားရပါ၏။

ၾကိဳးၾကာငွက္သည္ စိတ္ထားႏူးညံ့ေသာ ေက်ာက္ေသြးသမားဇနီး၏ ၀မ္းၾကာတုိက္၌ စြဲပုိက္ သေႏၶ တည္ေလ၏၊ ေက်ာက္ေသြးသမားသည္ ကြယ္လြန္ေသာအခါ ငရဲ၌ က်ေရာက္ရေလ၏၊ ေက်ာက္ေသြးသမား ဇနီးသည္သည္ကား မေထရ္ျမတ္အေပၚ၌ ထားရွိေသာ ၾကည္ညိဳစိတ္နူးည့ံစိတ္ေၾကာင့္ ကြယ္လြန္ေသာအခါ နတ္ျပည္၌ ျဖစ္ရ၏

ထိုအျဖစ္အပ်က္ ခုိင္မာေၾကာင္းကုိ ဂါထာေလးက ယေန႔ထက္တုိင္ သက္ေသအျဖစ္ ရပ္တည္ေနပါ၏။

ဂဗၻေမေက ဥပၸဇၨ ႏိ ၱ ၊ နိရယံ ပါကကမိၼေနာ

သဂၢံ သုဂတိေနာ ယႏိ ၱ၊ ပရိနိဗၺ ႏိ ၱ အနာသ၀ါ

အေတြးမွားျခင္း အျပဳမွားျခင္းေဘးမွ ကင္းေ၀းၾက၍ အပါယ္ေဘးမွ ကင္းေ၀းနုိင္ၾကပါေစ…

ေကာင္းသစ္