ငုံ႔ကည့္ ၊ ေမာ့ၾကည့္၊ တည့္တည့္ျမင္တတ္ေစ
အာဒိဝဋံသကာရ၊ အာဒိတိပိဋကဓရ ဓမၼဘ႑ာဂါရိက ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ မင္းကြန္း ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဘဒၵႏၱဝိစိတၱသာရာဘိဝံသ မဟာေထရ္ျမတ္ရဲ့ ရာျပည့္အထိမ္းအမွတ္ စာအုပ္ထုတ္ဖုိ႔ အတြက္ စာတစ္ပုဒ္ေရး ေပးဘုိ႔ ေရႊရတု တိပိဋကဓရ အရွင္ဂႏၶမာလာလကၤာရက တုိက္တြန္းတဲ့အတြက္ စဥ္းစား လုိက္တဲ့အခါ မိမိရဲ့ ႏွလုံး အိမ္ထဲမွာ ဌာပနာသဖြယ္ ကိန္းတည္ေနတဲ့ မင္းကြန္း တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးနဲ႔ မိမိတုိ႔ ေတြ႔ဆုံ ရပုံ၊ ေလွ်ာက္ ထားေျပာဆုိရပုံမ်ား အပါအဝင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး မိန္႔ၾကားခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ားက တစီတတန္းႀကီး ေပၚလာပါတယ္။
အစဦးဆုံးက ျပန္ျပီးစဥ္းစားတဲ့အခါ ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔ ေတြ႔ႀကုံခဲ့ရပုံေတြဆီ မေရာက္မီ ၾကားျဖတ္ဝင္ ေရာက္လာတဲ့ အေတြးမ်ားကလဲ မၾကာ ခဏ ေပၚလာျပန္ပါတယ္။
ပထမဆုံး ေပၚလာတဲ့ အေတြးတစ္ခုကေတာ့ “အထုိက္အေလွ်ာက္ နည္းနည္းပါးပါးျဖစ္ေစ ရွိေနတဲ့ ပါရမီ ဓာတ္ခံကေလးေတြဟာ တစ္ခါ တစ္ခါေတာ့လည္း ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွမႈေလးေတြရဲ့ အကူအညီ အေထာက္အပံ့ကုိ ရၾကမွ ပုိျပီး ပီျပင္ ထင္ရွားလာ သလုိလုိ ျဖစ္ခဲ့ရပုံ ကေလးေတြပါ။
ဝါေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ရုပ္ပုံလႊာကေလးေတြဟာ အနက္ေရာင္ ဘက္ကေရာင္းေပၚ ေရာက္တဲ့အခါ ေရႊရုပ္လႊာ ကေလး ေတြလုိ ေပၚလြင္ ထင္ရွား လာတတ္သလုိမ်ိဳးေပါ့။
ဟုတ္ပါတယ္၊ ပါရမီဓာတ္ခံ ရွိသူျခင္း တူၾကရင္ ကံအသင့္အတင့္သာ ရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ ပုိျပီး ကံေကာင္း ၾကသူေတြထက္ ပါရမီကုိ ပုိမုိပီျပင္ေအာင္ သရုပ္ေဖၚႏုိင္စြမ္းရွိၾကပုံကုိ ဒီဃနိကာယ္၊ သီလကၡႏၶဝဂ္၊ သာမညဖလ သုတ္၊ အဌကထာမွာလဲ ေတြ႔လုိက္မိတယ္။
သာမညဖလသုတ္ဆုိတာ ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္မွာ ရဟန္းျပဳၾကသူတုိ႔ လက္ငင္း လက္ေတြ႔ ခံစား ႏုိင္ခြင့္ရတဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကုိ အဇာတသတ္မင္းႀကီးက ေမးေလွ်ာက္တဲ့အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ေျဖဆုိ ေဟာၾကားတဲ့သုတ္ပါ။ အဲဒီသုတ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သာသနာေတာ္မွာ ရဟန္းျပဳၾကသူတုိ႔ကုိ သာဓကအျဖစ္ ထုတ္ေဆာင္တဲ့အခါ “ေတာင္သူလယ္သမား တုိ႔ျဖစ္ေစ၊ ေတာင္သူလယ္သမား သားတုိ႔ျဖစ္ေစ၊ ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္မွာ ရဟန္းျပဳၾကတဲ့အခါ”ဆုိျပီး ေတာင္သူလယ္သမား လူလတ္တန္းစားတုိ႔ကုိ သာဓကျပဳ ေဟာ ၾကားပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းအရာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အ႒ကထာဆရာက ဖြင့္ဆုိရွင္းျပရာမွာ-“ သာသနာေတာ္မွာ ေတာင္သူ လယ္သမား လူတန္းစားထက္ ကံႀကီး မားၾကတဲ့ မင္းညီမင္းသားတုိ႔၊ သူေ႒းပုဏၰားတုိ႔လဲ ရွိၾကေပမယ့္ တကယ္တန္း ေလာကဓံနဲ႔ ရင္ဆုိင္ျပီး ဇြဲလုံ႔လရွိရွိနဲ႔ ႀကိဳစားအားထုတ္ၾကရတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ ကံအသင့္အတင့္သာ ရွိသူမ်ားလုိ႔ ဆုိၾကရမည့္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားကသာ နဖူးကေခြ်း ေျခမထိ က်ရုံမွ်မက ေက်ာျပင္မွာ ဆားပြင့္ကမန္း အထိ ေခြ်းနဲ႔ရင္းျပီး အားထုတ္ႏုိင္စြမ္း ႀကီးမားတဲ့ ဇြဲလုံ႔လ ရွိၾကလုိ႔ ကံႀကီးသူမ်ားထက္ သာသနာေတာ္အတြက္ စြမ္းစြမ္း တမံလည္း အားထုတ္ႏုိင္ၾက တယ္။ အေရအတြက္အားျဖင့္လည္း မ်ားျပားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သာသနာေတာ္မွာ ရဟန္းျပၾကသူတုိ႔ကုိ ထုတ္ေဆာင္ျပတဲ့ အခါ ေတာင္သူလယ္သမားနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ့ သားမ်ားကုိသာ အဓိကအားျဖင့္ ထုတ္ေဆာင္ေတာ္မူတယ္”လုိ႔ ရွင္းျပပါတယ္။
ဒါဟာ သာသနာေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့အခါ ကံႀကီးသူမ်ားထက္ ကံအနည္းငယ္ ခ်ိဳ႔တဲ့သူမ်ားက ပါရမီကုိ ပုိမုိျပီး ပီျပင္ေအာင္ သရုပ္ေဆာင္ႏုိင္တဲ့ အခ်က္ေတြလည္း ရွိတယ္ဆုိတာကုိ ေဖၚျပေနတာပဲလုိ႔ စဥ္းစားထင္ျမင္ မိတာပါ။
ဟုတ္ပါတယ္။ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း ကုိယ့္ဘဝမွာ ေတြ႔ႀကဳံျဖတ္သန္းခဲ့ရတာေတြကုိ ျပန္ျပီး စဥ္းစားၾကည့္ တဲ့အခါ ပါရမီေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ ကံခ်ိဳ႔တဲ့ခဲ့ရလုိ႔ ရွိသမွ် ပါရမီေလးေတြ ပုိျပီးေတာ့ ပီျပင္လာသလုိ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ကုိယ္ေတြ႔ ကေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ႀကဳံခဲ့ရဘူးတာကုိ အမွတ္ထင္ထင္ ျဖစ္ေနမိပါတယ္။
မိမိရဲ့ အမရပူရျမိဳ႔၊ တူေမာင္းတုိက္မွာ စာသင္သားဘဝနဲ႔ ေနခဲ့ရတဲ့ ကာလမ်ားမွာ ေငြေရးေၾကးေရး စရိတ္ စကနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ မျပည့္စုံလွပါဘူး။ မရွိမျဖစ္လုိအပ္တဲ့ စာအုပ္စာတန္း ဝယ္ယူဘုိ႔ကလြဲလုိ႔ အပုိသုံးစရိတ္ဆုိ တာ အေတာ္ေလးကုိ ေခြ်တာခဲ့ရပါတယ္။ ယုတ္စြအဆုံး ေႏြရာသီ စာဝါပိတ္ခ်ိန္(ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္)မွာ ကုိယ့္အရပ္ ကုိယ့္ေဒသကုိ ျပန္ဘုိ႔ စရိတ္စကကုိေတာင္ အေတာ္ေလး စဥ္းစားေခြ်းတာခဲ့ရပါတယ္။ စာသင္သား အမ်ားစု အတြက္ ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ မိဘရပ္ထံ ျပန္တယ္ဆုိတာ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားနဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ရသလုိ စရိတ္စကနဲ႔ စားနပ္ ရိကၡာ ျပန္သယ္တဲ့ သေဘာမ်ိဳးလဲ ေဆာင္တတ္ၾကေပမယ့္ မိမိဘဝမွာေတာ့ အဲဒီသေဘာမ်ိဳး မေဆာင္ႏိုင္ပါဘူး။ ကုိယ့္အရပ္ ကုိယ့္ေဒသကုိ ျပန္လုိ႔လဲ စရိတ္စက အေထာက္အပံံ့ရယ္လုိ႔ ေထြေထြထူးထူး သိပ္မရွိလွလုိ႔ပါဘဲ။
မိမိရဲ့ စာသင္သား ဘဝတစ္ေလွ်ာက္ အဓိကအားထားရတာကေတာ့ အမရပူရ ျမိဳ႔နယ္လုံးဆုိင္ရာ “ဝိနယာဓိက စာျပန္ေျဖပြဲ”ပါဘဲ။ ဒီစာေမးပြဲႀကီးကုိ မိမိတုိ႔ေနထုိင္ရာ တူေမာင္းတုိက္မွာပဲ တျမိဳ႔နယ္လုံးမွာရွိၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ လာေရာက္ ေျဖဆုိၾကရတာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္တုံးက အမရပူျမိဳ႔မွာ ေအာင္ျခင္းရွစ္ပါး ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး အမႈးျပဳတဲ့ တူေမာင္းတုိက္ ဆ၇ာေတာ္ဘုရားႀကီး ဘဒၵႏၱနႏၵိယ၊ မဟာဂႏၶာရုံ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး အရွင္ဇနကာဘိဝံသ၊ မဂၤလာတုိက္ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဘဒၵႏၱဝိမလတုိ႔က ပရိယတ္ ပဋိပတ္ဆုိတဲ့ သာသနာ့ တာဝန္ေတြကုိ စြမး္စြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ေနၾကခ်ိန္ျဖစ္လုိ႔ “ေတာင္ျမိဳ႔”လုိ႔ ေခၚတဲ့ အမရပူရျမိဳ႔ဟာ သာသနာေရးဘက္မွာ အေတာ္ကေလးကုိ ထင္ရွားျပီး ျမန္မာျပည္ တစ္လႊား အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္က ေလးစား သိမွတ္ျခင္းခံရတဲ့ ျမိဳ႔တစ္ျမိဳ႔ ျဖစ္ပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ေတာ့ အဲဒီေခတ္က စီးပြားေရးအရ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝသူေတြ အလြန္ထင္ရွားခဲ့တဲ့ မုိးကုတ္ျမို႔သူျမိဳ့သားမ်ားကပါ သာသနာေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ကုသိုလ္ ျပဳရာ ၊ ကုသုိလ္ပြားရာ ျမို႔တစ္ျမိဳ႔အျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳထားတဲ့ျမို႔လည္းျဖစ္၊ အမရပူရျမို႔သူျမိဳ႔သားမ်ား ကုိယ္တုိင္ကလည္း ယကၠန္းျမိဳ႔ေတာ္တစ္ခု အျဖစ္နဲ႔ စီးပြားေရး အထုိက္အေလွ်ာက္ ေကာင္းမြန္ျပည့္စုံေနခ်ိန္ျဖစ္လုိ႔ သာသနာ့ဝန္ထမ္းမ်ားအေနနဲ႔ ပစၥည္းေလးပါး အေထာက္အပံ့ သင့္ျမတ္ျပည့္စုံတဲ့ ျမိဳ႔တစ္ျမိဳ႔ပါ။
ဒါေၾကာင့္ အမရပူရျမိဳ့နယ္ စာေမးပြဲဟာလည္း စာေအာင္ဆုအေနနဲ႔ အေတာ္ေလးကုိ ထုိက္ထုိက္တန္တန္ ရရွိတဲ့ စာေမးပြဲႀကီးအျဖစ္ ရွင္ေရာလူပါ အေလးထား သိမွတ္တဲ့ ပြဲႀကီးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီစာေမးပြဲမွာ ဆုိင္ရာ အတန္း အလုိက္ နံပါတ္(၁)ရရွိတဲ့ ရွင္ရဟန္းမ်ား အေနနဲ႔ေတာ့ ဂုဏ္ထူးဆုမ်ားအျပင္ လာေရာက္ၾကည္ညိုၾကတဲ့ ပရိတ္သတ္မ်ားကပါ ျဖည့္စြက္ လွဴဒါန္းၾကလုိ႔ စာေအာင္ျမင္တဲ့ စာသင္သား ရွင္ ရဟန္းတစ္ပါးအတြက္ တႏွစ္စာ စရိတ္စက ျပည့္စုံလုံေလာက္သေလာက္ ရွိပါတယ္။ မိမိရဲ့ စာသင္းသား ဘဝတစ္ေလွ်ာက္ စရိတ္စကနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အဓိက အားထားရတာက အဲဒီစာျပန္ေျဖပြဲပါပဲ။
အဲဒီစာေမးပြဲကုိ ေျဖဆုိတုိင္း မိမိရဲ့ အဓိကရည္မွန္း ခ်က္က စာေမးပြဲေအာင္ျမင္ဘုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ နံပါတ္(၁) ျဖစ္ဘုိ႔ဆုိျပီး ရည္မွန္းက်ိဳးစားခဲ့ရတာပါ။ ပညာသင္ စရိတ္ျပည့္စုံေရးအတြက္ မျဖစ္မေန ေအာင္မွျဖစ္မည္ဆုိတဲ့ တြန္းအားေၾကာင့္လားေတာ့မသိဘူး မိမိေျဖခဲ့တဲ့ အတန္းတုိင္းမွာေတာ့ မိမိရည္မွန္းတဲ့ အတုိင္းပဲ ေအာင္ျမင္ခဲ့လုိ႔ ေက်ာင္းတုိက္ရဲ့ အဓိကအမာခံ ေက်ာင္းဒကာ ဒကာမမ်ားရဲ့ အာရုံျပဳျခင္းကုိ္ပါ ရရွိခဲ့တဲ့အတြက္ ဆြမ္းခံအိမ္ေကာ စရိတ္စကပါ ျပည့္စုံခဲ့ရပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္း မ်ားေၾကာင္းပဲ မိမိအေနနဲ႔ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားမွာ ကုိယ့္အရပ္ ကုိ ျပန္ဘုိ႔ဆုိတာကုိ စရိတ္စက အပုိကုန္တဲ့ ခရီးစဥ္တစ္ခုလုိပဲ ထင္မွတ္ျပီး မျပန္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။
ကံအက်ိဳးေပးအရ အလြန္မျပည္စုံလွတဲ့ ဒီအေျခအေနမ်ိဳးကပဲ မိမိရဲ့ ရွိသမွ်ပါရမီ ဓာတ္ခံကေလးေတြ အစြမ္းျပခြင့္ရဘုိ႔ အမွတ္တရ ျဖစ္ေစေလာက္တဲ့ အေထာက္အပံ့ ေကာင္းတစ္ခုကေတာ့ အမရပူရျမိဳ႔ တူေမာင္းတုိက္မွာ မင္းကြန္းဇာတိသား ရွင္ဓမၼိကဆုိတဲ့ ကုိရင္တစ္ပါးနဲ႔ မိမိတုိ႔ စာေပဝါသနာတူျခင္း အျဖစ္နဲ႔ ညီအကုိရင္းလုိ ရင္းႏွီး ခင္မင္ခဲ့ၾကျခင္းပါဘဲ။ အဲဒီ ကုိရင္က မင္းကြန္းတိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ့ ဓမၼနာဒ ေက်ာင္းတုိက္အနီးမွာရွိတဲ့ ဣႏၵာရာမေခ်ာင္ကေန တူေမာင္းတုိက္ကုိ ေရာက္လာတာပါ။ မင္းကြန္းဆရာ ေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ့ ေက်ာင္းတုိက္ အနီးမွာ ေနတာျဖစ္ သလုိ ေက်ာင္း တုိက္ဆရာေတာ္ အခ်င္းခ်င္းကလည္း ရင္းနွီး ကြ်မ္းဝင္ၾကတဲ့ အတြက္ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးနဲ႔လည္း ဆရာရင္း တပည့္ရင္းပမာ ရင္းႏွီး ကြ်မ္းဝင္ပါတယ္။
တုိတုိခ်ဳပ္ေျပာရရင္ေတာ့ ကုိယ့္အရပ္ ကုိယ့္ေဒသကုိ ျပန္ဘုိ႔ စရိတ္စက ေခြ်တာေနရတဲ့ မိမိအတြက္ ေႏြရာသီ စားေမးပြဲျပီးတာနဲ႔ တစ္ျပိဳက္နက္ သူငယ္ခ်င္း ကုိရင္နဲ႔အတူ မင္းကြန္းကုိ လုိက္သြားျပီး သူရဲ့မိခင္တုိက္ျဖစ္တဲ့ ဣႏၵာရာမေခ်ာင္မွာ ေႏြခုိ ျဖစ္ခဲ့တာပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္က မင္းကြန္းကေန မႏၱေလးကုိ တရားဟာၾကြဖုိ႔ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး အသုံးျပဳေနတဲ့ “မင္းသားႀကီး”ဆုိတဲ့ ေမာ္ေတာ္ကုိ ေစာင့္ျပီးစီးရင္ သံဃာေတာ္မ်ားအေနနဲ႔ မႏၱေလးက မင္းကြန္းကုိ အခမဲ့ လုိက္ပါႏုိင္တဲ့ အခြင့္အေရးကလဲရွိေနတာကုိ။
ဣႏၵာရာမေက်ာင္းတုိက္က မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ့ ဓမၼနာဒေက်ာင္းတုိက္ ကုန္းေတာ္ေျခရင္းမွာ ပဲရွိလုိ႔ လမ္းေလွ်ာက္တက္ခဲ့ရင္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ပဲၾကာပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း ကုိရင္နဲ႔အတူ ညေနဘက္ ေရာက္တုိင္း ဆရာေတာ္ႀကီးထံ ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ(၁၃၂၆)ခုႏွစ္ ဆီေလာက္တုံးကေတာ့ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးထံမွာ ဒကာ ဒကာမေတြ လာေရာက္တာလဲ အေတာ္နဲပါတယ္။ ေစ်းခ်ိဳေတာ္ပိတ္တဲ့ ဥပုသ္ေန႔ ေလာက္မွသာ မႏၱေလးက ဧည့္ပရိသတ္ အနည္းအပါး ေရာက္တတ္ေလ့ရွိျပီး က်န္ရက္ေတြမွာ ဧည့္သည္ ရယ္လုိ႔ မရွိသေလာက္ပါ။
ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးဟာ လက္ႏွိပ္စက္ကေလးတစ္ခုနဲ႔ မဟာဗုဒၶဝင္က်မ္းႀကီးကုိ ျပဳစု ေနတဲ့ အခ်ိန္ကာလလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိတုိ႔က ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး အနားယူခ်ိန္ေလာက္ မွန္းျပီးသြားၾကတာပါ။ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးကုိ အေညာင္းေျပ ဝတ္ျပဳႏွိပ္နယ္ေပးရင္း ေအးေအးေဆးေဆး ေလွ်ာက္ ထားေမးျမန္း ႏိုင္တဲ့ အခြင့္ထူးကုိလည္း ရခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ မဆီမဆုိင္လုိ႔ ဆုိရေလာက္ေအာင္ ကပ္ကပ္ သပ္သပ္ ေမးတတ္ေလ့ရွိတဲ့ မိမိကုိ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးကလဲ သေဘာက်ျပီး စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေျဖၾကားေတာ္မူပါတယ္။
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း မိမိတုိ႔က မေမးမေလွ်ာက္ရဘဲ ဆရာေတာ္ႀကီးကုိယ္တုိင္က မွတ္သားဖြယ္ရာ အေတြ႔အႀကုံမ်ား နဲ႔ ေရွးမေထရ္ျမတ္ႀကီး မ်ားရဲ့ အဆုိအမိန္႔ အဆုံးအျဖတ္မ်ားကုိ ေနာက္ခံျဖစ္ရပ္မ်ားနဲ႔ပါ စီကာပတ္ကုံး ေျပာျပတာမ်ိဳးလည္း ရွိပါတယ္။ မိမိေရးသားခဲ့တဲ့ “မေထရ္ျမတ္တုိ႔ စကားဝုိင္း” စာစုမ်ားထဲက အေၾကာင္းအရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးထံက မွတ္သားနာယူခဲ့ရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း မိမိဘဝမွာ ကံအေၾကာင္းတရားခ်ိဳ႔တဲ့ ျခင္းမ်ားက ပါရမီဓာတ္ခံကုိ ပုိမုိေကာင္းမြန္ေအာင္ အေထာက္အကူျပဳေပးခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိလုိက္ရတာပါ။
+++++++++
မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးထံမွာ ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ျပဳေပးရင္း ဆရာေတာ္ႀကီး မိန္႔ၾကားခဲ့တာမ်ားထဲ က မိမိအတြက္ အမွတ္တရ ျဖစ္ေစခဲ့တဲ့ အဆုိအမိန္႔တစ္ခုကေတာ့--
ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးဟာ ပိဋကသုံးပုံကုိ ႏႈတ္တက္အာဂုံ ျပန္ဆုိေတာ္မူျပီးတဲ့ေန႔က မွတ္မွတ္ရရ
“ငါ့ပါးစပ္ ေတာ့ အေမ့ႏုိ႔ စုိ႔က်ိဳးနပ္ေပျပီ” လုိ႔ ေအာက္ေမ့ဆင္ျခင္ျပီး ကုိယ့္ကုိကုိယ္လည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ျဖစ္သြားခဲ့ရပုံ။ အဲသလုိ ေက်နပ္ဝမ္းေျမာက္တဲ့စိတ္နဲ႔ပဲ မယ္ေတာ္ႀကီးကုိ အမွ်ေပးေဝလုိက္ရတာလဲ အေမ့ႏုိ႔ဖုိးကုိ အားရပါးရ ထုိက္ထုိက္တန္တန္ႀကီး ေပးဆပ္လုိက္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ေအာက္ေမ့တဲ့အတြက္ လူျဖစ္က်ိဳးေရာ သာသနာက်ိဳးပါ ႀကဳံက်ိဳးနပ္တယ္လုိ႔ ခံစားခဲ့ပုံမ်ားကုိ အားပါးတရ ေျပာျပပါတယ္။
မိမိက မိမိအသက္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္မွာပဲ မိခင္ႀကီး ဆုံးသြားခဲ့ပုံနဲ႔ မိခင္ႀကီးရဲ့ “သာသနာ့ေဘာင္မွာ ရဟန္းျဖစ္ေအာင္ ျပဳပါ”ဆုိတဲ့ ေနာက္ဆုံး မွာတမ္းအရ အခုလုိ သာသနာေဘာင္ ဝင္ေရာက္ခဲ့ရပုံတုိ႔ကုိ ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ ဆရာေတာ္ႀကီးက ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ သာဓု ေခၚ ပါတယ္။ ျပီးေတာ့မွ မိခင္ႀကီး ျဖစ္ေစျခင္ သလုိ သာသနာေဘာင္ကုိ ဝင္ေရာက္လာျပီးတဲ့အခါမွာ သာသနာ့ဝန္ထမ္းေကာင္း တစ္ေယာက္ ရဲ့ ပရိယတၱိသာသနာ့တာဝန္ကုိ ထိထိေရာက္ေရာက္ ထမ္းေဆာင္တဲ့ သာဓကတစ္ခု အေနနဲ႔ အနည္းဆုံး ပိဋကတစ္ပုံေလာက္ျဖစ္ေစ၊ အေမ့ႏုိ႔ကုိ စုိ႔ခဲ့တဲ့ပါးစပ္နဲ႔ ႏႈတ္တက္အာဂုံ က်က္မွတ္ျပန္ဆုိျပီး မိခင္ႀကီးကုိ အားရပါးရ အမွ်ေပးေဝႏုိင္ေအာင္ က်ိဳးစားဘုိ႔လည္း တုိက္တြန္းေတာ္မူပါတယ္။
မိမိက ဓမၼာစရိယတန္းေအာင္ျမင္ျပီးတဲ့အခါမွာ အဲသည္လုိ အမွ်ေဝႏုိင္ေအာင္ က်ိုးစားပါမယ့္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္း ကတိေပးတဲ့အခါမွာလည္း ဆရာေတာ္ႀကီးက ႀကိဳတင္သာဓုေခၚျပီး အသိအမွတ္ ျပဳေတာ္မူပါတယ္။
ဒီလုိ ႀကိဳတင္သာဓုေခၚျခင္းဟာလည္း မိမိေပးတဲ့ ကတိတည္ဘုိ႔အတြက္ ဆရာေတာ္ႀကီးက သာဓုနဲ႔ စရံရုိက္လုိက္ တယ္လုိ႔ စိတ္ထဲမွာ မွတ္ထင္လုိက္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္း ဓမၼာစရိယစာေမးပြဲကုိ မိမိရဟန္း(၂)ဝါ ရတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေပမဲ့ စာခ်ဘုန္းႀကီး ရွားပါးတဲ့ အမရပူရျမိဳ႔ တူေမာင္းတုိက္မွာ စာသင္သားႏွင့္ စာခ် မမွ်တ တဲ့အတြက္ ေက်ာင္းတုိက္က ခြာမရဘဲ (၁၅)ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ စာခ်ရင္း အခ်ိန္ကုန္ သြားခဲ့လုိ႔ ဆရာေတာ္ႀကီးကုိ ေပးခဲ့တဲ့ ကတိ မတည္ႏုိင္ခဲ့သလုိ ကြယ္လြန္သူ မိခင္ႀကီးကုိလည္း ဓမၼာစရိယ စာေမးပြဲေအာင္ျမင္ျခင္းမွ်နဲ႔သာ အမွ် ေဝႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။
+++++++++++
၁၃၄၂-ခုႏွစ္၊ မိမိ ရဟန္း(၁၅)ဝါ ရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အသက္အရြယ္အရ က်က္မွတ္ႏုိ္င္တဲ့ စြမ္းအားလဲ နည္းနည္း ေလ်ာ့စျပဳလာျပီဆုိတာကုိ သတိထားလုိက္မိတယ္။ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးထံက သာဓု စရံယူျပီး ေပးထားတဲ့ ကတိကုိ အတည္ျပဳေပးဘုိ႔လဲ တာဝန္မေက်သလုိ ခံစားေနမိတဲ့အတြက္ စာခ်တဲ့တာဝန္ကုိ ေခတၱနားျပီး ပိဋကသုံးပုံထဲက စာမ်က္ႏွာ အနည္းဆုံးျဖစ္တဲ့ သုတ္သုံးက်မး္ကုိ အာဂုံက်က္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီႏွစ္မွာ က်င္းပတဲ့ (၃၃)ႀကိမ္ေျမာက္ တိပိဋကေရြးခ်ယ္ေရး စာေမးပြဲႀကီးမွာ အခ်ိန္မီ ဝင္ေရာက္ျပန္ဆုိ ႏုိင္ပါတယ္။ စာေမးပြဲအႀကိဳေန႔မွာ မဟာစည္သာသနာ့ရိပ္သာရွိ ဖန္ယဥ္ဓမၼာရုံႀကီးထဲမွာ မင္းကြန္း ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးထံမွ အားဆင့္ေပးစကား(ဗလဝါႏုပၸဒါနကထာ) နာယူဖုိ႔ တိပိဋက စာေမးပြဲဝင္ သံဃာေတာ္မ်ား စုေပါင္းေနရာ ယူၾကတဲ့ အခါမွာ မိမိက ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔ အနီးဆုံးျဖစ္မယ့္ ေရွ႔ဆုံးတန္းမွာ ေနရာယူထားပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီး ႀကြလာတဲ့အခါမွာ မိမိက ဦးညႊတ္ျပီး လက္အုပ္ခ်ီ ႏႈတ္ဆက္တဲ့အခါ ဆရာေတာ္ႀကီးကလည္း သိမွတ္တဲ့ သေဘာနဲ႔ ေမးကုိ ဆတ္ျပျပီး ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးအေပၚမွာ ကတိတည္ေအာင္ ေပးဆပ္မယ္ဆုိတဲ့ ေစတနာနဲ႔ မိခင္ႀကီးရဲ့ ႏုိ႔ဖိုး ကုိ ေပးဆပ္ လုိတဲ့ ေစတနာ တြန္းအားတုိ႔ေၾကာင့္ပဲ ဆုိရမည္ထင္ပါတယ္၊ အဲဒီစာေမးပြဲကုိ ျပန္ဆုိေအာင္ျမင္ခဲ့လုိ႔ မိခင္ႀကီးကုိလည္း ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးနည္း တူ ေက်နပ္စြာ အမွ်ေပးေဝႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ႏွစ္မွာ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးကုိယ္တုိင္ ႀကီးမႈးက်င္းပတဲ့ နိကာယုေဇၨာတက ပဥၥနိကာယ စာေမးပြဲမွာလည္း ဒီဃနိကာယ္ ပါဠိ၊ အ႒ကထာ၊ ဋီကာ သေဘာေရးေျဖ စာေမးပြဲကုိ ဝင္ေရာက္ ေျဖဆုိခဲ့ရာ တစ္ႏွစ္ထည္း သုံးက်မ္းလုံး ေျဖဆုိေအာင္ျမင္ခဲ့ျပီး တစ္ႏုိင္ငံလုံး ဒုတိယ ဂုဏ္ထူးျဖင့္ “ဒီဃနိကာယအဂၢဓမၼာစရိယ”ဘြဲ႔ကုိ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဘြဲ႔လက္မွတ္ ေပးအပ္ရာမွာ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ကုိယ္တုိင္ ေပးအပ္ပါ တယ္။ ေအာင္လက္မွတ္နဲ႔အတူ ဒုတိယဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဘြဲ႔လက္မွတ္ကုိပါ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ေပးအပ္တဲ့အခါ မိမိကုိ ေတြ႔လုိက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးကလည္း ေက်နပ္သိမွတ္တဲ့ အမူအရာနဲ႔ျပဳံးျပီး ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးနဲ႔ မဆုံျဖစ္ခဲ့ ျပန္ပါဘူး။
+++++++++
၁၃၄၂-ခုႏွစ္ကစျပီး မိမိက ေတာင္ႀကီးျမိဳ႔၊ သိမ္ေတာင္ပရိယတၱိစာသင္တုိက္မွာ ပ႒ာန္း ညဝါကုိ အဓိက ထားျပီး စာခ်ဘုန္းႀကီးအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ပါတယ္။ ၁၃၄၉-ခုႏွစ္မွာေတာ့ ေတာင္ႀကီးျမိဳ႔၊ သိမ္ေတာင္ ပရိယတၱိစာသင္တုိက္က တပည့္ျဖစ္သူ သာမေဏေက်ာ္ ရွင္ေနမိႏၵာလကၤာရကုိ ရဟန္းခံတဲ့အခါ သာသနာေတာ္ မွာ အက်ိဳးမ်ားမည့္ သာသနာ့အာဇာနည္တစ္ပါး ျဖစ္လာေရးကုိ ေရွးရႈျပီး ပဥၨင္းခံပြဲကုိ တိပိဋကဓရဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး ေလးပါးလုံးႀကြေရာက္ခ်ီးေျမွာက္ဘုိ႔ ေလွ်ာက္ထားပင့္ေဆာင္တဲ့အခါ မင္းကြန္းတိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးကလည္း ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာပဲ ႀကြေရာက္ခ်ီးေျမွာက္ပါတယ္။
အာဂႏၱဳဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးမ်ားကုိ ေနရာခ်ထားတဲ့အခါ တိပိဋကဓရဆရာေတာ္မ်ားအတြက္ လာေရာက္ ဖူးေမွ်ာ္ၾကတဲ့ ဒကာ ၊ ဒကာမမ်ား အဆင္ေျပေျပ ဖူးေျမွာ္ႏုိင္ၾကရန္ ဆရာေတာ္တစ္ပါးကုိ ေက်ာင္းေဆာင္ တစ္ေဆာင္ သတ္မွတ္ျပီးေတာ့ ျပင္ဆင္ထားပါတယ္။ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးႀကြေရာက္လာျပီး သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေက်ာင္းေဆာင္မွာ သီတင္းသုံး နားေနျပီးလုိ႔ ညေနပုိင္းမွာ မိမိတုိ႔ သြားေရာက္ ဖူးေျမာ္ ကန္ေတာ့ၾကတဲ့ အခါ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ယုန္ေမြးေစာင္ႀကီးကုိ သုိင္းျခဳံျပီး သီတင္းသုံးေနပါတယ္။ မိမိက “ဆရာေတာ္ ဒီရွမ္းျပည္မွာ သိပ္ျပီးေတာ့မ်ား ေအးေန သလားဘုရား” လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက “ ေအး.. ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး တုိ႔ထက္ ယုံေမြးေစာင္တစ္ထည္စာေလာက္ေတာ့ ပုိေအးတာေပါ့”လုိ႔ မိန္႔ၾကားျပီး ျပဳံးေနပါတယ္။
ျပီးေတာ့မွ “ ေအး.. ေလာကမွာ ကုိယ္မေက်နပ္စရာ တစ္ခုခုနဲ႔ ႀကုံရရင္ ငုံ႔ၾကည့္ျပီး ေျဖတတ္ရတယ္”လုိ႔ ဆက္လက္မိန္႔ၾကား ပါတယ္။ မိမိက “ဆရာေတာ္.. ငုံ႔ၾကည့္ပုံ ၾကည့္နည္းေလးလဲ အမိန္႔ရွိပါဦးဘုရား”လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ ဆရာေတာ္ႀကီးက “ အခု ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ေတာင္ႀကီးျမိဳ႔မွာ အေအးဒဏ္နဲ႔ ႀကဳံရတယ္ဆုိေပမယ့္ အခုလုိ ယုံေမြးေစာင္ ႀကီးနဲ႔ ျခဳံျပီး ကာကြယ္ႏုိင္လုိ႔ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးလည္း ေနႏုိင္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ မနက္ဖန္ ညေနဆုိရင္လည္း ဒီကေန ျပန္ၾကြၾကရမွာဆုိေတာ့ ဒီအေအးဒဏ္ကလည္း လြတ္သြားေတာ့မွာပါ။ ဟုိး.. ေအာက္က ပစၥႏၱရာစ္ငရဲ ဘုံသားေတြဆုိတာ စၾကာဝဠာႀကီးသုံးခုရဲ့ အဆုံမွာ ျဖစ္ျပီး အလြန္ေအးစက္တဲ့ဒဏ္ကုိ ခံစားေနၾကရတာေလ၊ ဘာအကာအကြယ္မွလည္းမရွိဘူး၊ ဘယ္ေတာ့ လြတ္မယ္ဆုိတာလည္း မသိႏုိင္ၾကဘူး မဟုတ္လား။ အဲဒီလုိ ငုံၾကည့္လုိက္ရင္ ကုိယ္ႀကဳံရတဲ့ ဒုကၡဆုိတာ ဘာမွ် မေျပာေလာက္ေတာ့ဘူးေလ။ အဲဒီလုိ ငုံ႔ၾကည့္ုျပီး ေျဖလုိက္ရတာေပါ့”လုိ႔ မိန္႔ၾကားပါတယ္။
မိမိတုိ႔အားလုံးကလည္း တစ္ေယာက္မ်က္နွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီး တစ္ျပိဳင္နက္ သာဓုေခၚလုိက္မိ ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ မိမိက ဆက္ျပီး “ဆရာေတာ္.. သိပ္ျပီး ေက်နပ္လြန္းေနျပီဆုိရင္ေကာဘုရား”လုိ႔ ေလွ်ာက္ထား တဲ့ အခါ ဆရာေတာ္ႀကီးက “ ေလာကီသားေတြရဲ့ ေက်နပ္မႈဆုိတာ အာရုံငါးပါး ကာမဂုဏ္ တရားေတြကုိ အာရုံျပဳျပီး ေက်နပ္ေနၾကတာ မဟုတ္လား၊ ဦးပဥၨင္းက ပ႒ာန္းစာဝါေတြ ပုိ႔ခ်ေပးေနတာ ဆုိေတာ့ ပဥွာဝါရ အဓိပတိပစၥည္းကုိ ဆင္ျခင္ၾကည့္ပါလား၊ အာရုံငါးပါး ကာမဂုဏ္တရားေတြလုိ႔ ဆုိရမယ့္ ရုပ္အာ ရုံမွန္သမွ်ဟာ အဓိပတိတပ္ျပီး အေလးအနက္ အာရုံျပဳလုိက္တုိင္း အကုသိုလ္သာ ျဖစ္ႏုိင္တယ္မဟုတ္လား၊ အဲဒီ ေတာ့ ဘယ္ေလာကီအာရုံမဆုိ ေက်နပ္လြန္းရင္ အကုသိုလ္ပဲျဖစ္ေနမွာေလ။ အဲသလုိမျဖစ္ေအာင္ ေက်နပ္လြန္း ေနရင္ ေမာ့ၾကည့္ျပီး အကုသိုလ္မျဖစ္ေအာင္ ေျဖေဖ်ာက္ရတယ္ဗ်။
ကုိယ့္အထက္ကုိ ေမာ့ၾကည့္လုိက္ရင္ ေလာကီ အရေျပာရမယ္ဆုိရင္လည္း နတ္ဘုံ၊ ျဗဟၼဘုံေတြမွာ နတ္ခ်မ္းသာ၊ ျဗဟၼာ့ခ်မ္းသာဆုိတာေတြနဲ႔ ယွဥ္လုိက္ရင္ လူ႔ဘုံက ခ်မး္သာဆုိတာ ဘာမွ် မေျပာေလာက္ေသးဘူး။ ေလာကုတၱရာအရ ၾကည့္မည္ဆုိရင္လည္း ကုိယ္က ပရိယတၱိတာဝန္ကေလး အနည္းအပါးပဲ ေက်ေသးတာ၊ အထက္မွာ ကုိယ့္ထက္ ပရိယတ္ ၊ ပဋိပတ္ တာဝန္ႏွစ္ရပ္လုံး ေက်ပြန္ ျပည့္စုံၾကလုိ႔ ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏၱာဆုိတဲ့ အရိယာအဆင့္ ေရာက္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ေတြကုိ အာရုံျပဳၾကည့္လုိက္ရင္ ကုိယ္ေက်နပ္ေနတဲ့ အရာအားလုံးဟာ ဘာမွ် မေျပာပေလာက္ေတာ့တဲ့အတြက္ တြယ္တာေက်နပ္စရာလဲ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ မာန္မာန တက္စရာလဲ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ အဲဒီလုိ ေမာ့ၾကည့္ျပီးေတာ့ ကုိယ္ေက်နပ္ေနတဲ့ ေလာဘေတြနဲ႔ မာန္မာန ေတြကုိ ေျဖေဖ်ာက္ရတယ္”လုိ႔ မိန္႔ၾကားလုိက္တဲ့ အခါမွာေတာ့..
လာေရာက္ကန္ေတာ့ၾကတဲ့ မိမိတုိ႔ စာခ်ဘုန္းႀကီးအားလုံးဟာ ဦးေခါင္းကုိညြတ္ျပီးေတာ့ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာနဲ႔ အားရပါးရႀကီး တစ္ျပိဳင္နက္ သာဓုသုံးႀကိမ္ေခၚလုိက္မိၾကပါေတာ့တယ္။…..
“ ေအာ္…. ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးဟာ တိပိဋကဓရ ဓမၼဘ႑ာဂါရိကဆုိတဲ့ ဘြဲ႔ထူးႀကီးကုိ ရရွိထားေသာ္လည္း ေကာင္းဆုိးဖုံဖုံ ေလာကဓံစုံကုိ ငုံ႔ၾကည့္၊ ေမာ့ၾကည့္ျပီး တည့္တည့္ မွန္မွန္ႀကီး ျမင္တတ္တဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီး ပါကလား” ဆုိျပီးေတာ့လည္း စိတ္ထဲမွာ အထပ္ထပ္ သာဓုေခၚမဆုံး၊ ၾကည္ညိုမဆုံး ျဖစ္ေနမိပါ ေတာ့တယ္။
+++++++++
အဲဒီရဟန္းခံပြဲကုိ မိတၳီလာျမိဳ႔နယ္က ေတာမဓမၼာရုံေက်ာင္းမွာ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူတဲ့ သက္ေတာ္(၉၂) ႏွစ္ရွိ သိမ္ေတာင္နိကာယေက်ာင္းတုိက္မ်ားရဲ့ မဟာနာယက ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဘဒၵႏၱပ႑ဝလည္း ၾကြေရာက္ ခ်ီးေျမွာက္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက စာသင္သားဘဝတုံးက မင္းကြန္း ဓမၼနာဒေက်ာင္းတုိက္မွာ မင္းကြန္း ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ရွင္သာမေဏ၊ ဆရာေတာ္ႀကီးက ရဟန္းေတာ္အျဖစ္နဲ႔ စာသင္ဘက္ ဆရာတူ တပည့္ ညီေနာင္မ်ားလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ရဟန္းခံတဲ့အခါမွာေတာ့ ေတာမဓမၼာရုံဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးကုိ ဥပဇၥ်ာယ္ျပဳျပီး မင္းကြန္းတိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ေနာင္လာ ေနာင္သား ရဟန္းငယ္မ်ားလည္း နည္းယူရေအာင္ အႏုသာသနျပဳေပးဘုိ႔ ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာပဲ လက္ခံေဆာင္ ရြက္ေပးပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ့ အႏုသာသနစကားထဲမွာ အထူးမွတ္သားမိတဲ့ အခ်က္မ်ားကေတာ့-- ေရွးဦးစြာ ဥပစၨ်ာယ္ဆရာရဲ့အမည္ကုိ “တိႆ”လုိ႔ အမည္မွည့္ရတာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ “ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္က ရွင္မဟာ ကႆပမေထရ္ျမတ္ႀကီးကုိ ဥပစၨ်ာယ္ျပဳတဲ့ ပဥၥင္းခံပြဲမွာ ဉာတ္ ကမၼဝါစာ ရြတ္ဖတ္ရမည့္ အရွင္အာနႏၵာ မေထရ္ျမတ္က ဥပစၨ်ာယ္ဆရာေတာ္ျမတ္ႀကီးရဲ့ အမည္ရင္းျဖစ္တဲ့ “ပိပၸလိ” ဆုိတဲ့ အမည္ကုိ တုိက္ရုိက္ ရြတ္ဖတ္ ရမွာကုိ မဝံ့မရဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိ ေလွ်ာက္ထားတဲအခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အႏြယ္ရဲ့ အမည္ျဖစ္တဲ့ “ကႆပ”ဆုိတဲ့ အမည္သစ္ မွည့္ျပီး ကမၼဝါစာ ဖတ္ဖုိ႔ ခြင့္ျပဳခဲ့တယ္။ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာျပည္ သာသနာေတာ္ရဲ့ အႏြယ္ကုိ ၾကည့္လုိက္မည္ဆုိရင္ တတိယသံဂၤါယနာတင္ မဟာနာယကေထရ္ႀကီးျဖစ္တဲ့ အရွင္ မဟာေမာဂၢလိပုတၱတိႆ မေထရ္ျမတ္ႀကီးက ဆင္းသက္လာတာျဖစ္လုိ႔ “တိႆအႏြယ္” လုိ႔ ဆုိရပါလိမ့္မည္။
ဒါေၾကာင့္ အခု ကမၼဝါစာ ရြတ္ဖတ္ရာမွာလည္း ဂရုဂါရဝျဖစ္ပါေစရန္ ရည္ရြယ္ျပီး ဥပဇၥ်ာယ္ဆရာျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ေတာမဓမၼာရုံဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး၏ ဘြဲ႔အမည္ရင္းကုိ ေခတၱ ပယ္ေဖ်ာက္၍ “တိႆ”လုိ႔ အမည္သစ္မွည့္ရတာ ျဖစ္ေၾကာင္း မိန္႔ၾကား သြားပါတယ္။
ကမၼဝါစာ ရြတ္ဖတ္ျပီးလုိ႔ ရဟန္းသစ္ကုိ ဆုံးမတဲ့အခါ “ ပိ႑ိယာေလာပေဘာဇနံ”ဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဆုံးမရာမွာ … “ရဟန္းဆုိတာ အလႈခံပုဂၢိဳလ္ သာျဖစ္တယ္၊ ေတာင္းစားသူ မဟုတ္ဘူး၊ ဒီႏွစ္မ်ိဳးက ဘယ္လုိ ထူးသလဲဆုိရင္ေတာ့ ေတာင္းစားသူဆုိတာ ႏႈတ္က ျမြတ္ျပီးေတာ့ လုိခ်င္ရာကုိ ေတာင္းၾကတယ္၊ ဒီလုိ ေတာင္းၾကရာမွာလည္း ဘုန္းေတာင္းရယ္၊ ယာစကာရယ္ ဆုိျပီး ႏွစ္မ်ိဳး နွစ္စားရွိတယ္။ ဘုန္းေတာင္းဆုိတာက က်န္းမာပါေစ၊ ခ်မ္းသာပါေစစတဲ့ ဆုေတာင္းေတြ ဆုေပးေတြရြတ္ဆုိျပီး ေတာင္းၾကသူေတြကုိေခၚတာ။ ယာစကာဆုိတာကေတာ့ ဆုေတာင္းေတြ ဆုေပးေတြမပါဘဲ “ေပးပါ၊ ကမ္းပါ၊ မွ်တပါ” ဆုိျပီး လုိခ်င္ရာကုိ တုိက္ရုိက္ ေတာင္းဆုိ ၾကသူ မ်ားျဖစ္တယ္။ ရဟန္းဆုိတာ အဲဒီလုိ ေတာင္းသူ နွစ္မ်ိဳးစလုံး မျဖစ္ေကာင္းဘူး။
အလႈခံပုဂၢိဳလ္ဆုိတာကေတာ့ ကုိယ္နဲ႔သာ ရပ္ျပီးေတာ့ အလႈခံရတယ္၊ မိမိက သပိတ္ပုိက္ျပီးေတာ့ အိမ့္ေရွ႔ သြားရပ္တဲ့အခါ ဒကာ၊ ဒကာမတုိ႔က အလုိက္သိ လႈဒါန္းတာကုိသာ အလႈခံျပီး သုံးေဆာင္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “ပိ႑ိယာေလာပေဘာဇနံ”လုိ႔ ပညတ္ ဆုံးမေတာ္မူျခင္းျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းကုိလည္း ထူးထူးျခားျခား မွတ္သားလုိက္ရပါတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီရဟန္းခံပြဲမွာ ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔ေတြ႔ဆုံရစဥ္ မိန္႔ၾကားသမွ်ေတြထဲမွာ ရွင္ေရာ လူပါ အားလုံးအတြက္ အထူး သတိျပဳ လုိက္နာစရာ ၾသဝါဒကေတာ့“ ငုံ႔ၾကည့္၊ ေမာ့ၾကည့္ျပီး၊ တည့္တည့္ မွန္မွန္ ျမင္တတ္ေစ”ဆုိတဲ့ ၾသဝါဒအျမဳေတပဲျဖစ္ပါတယ္။
အရာရာကုိ ငုံ႔ၾကည့္ ေမာ့ၾကည့္ုျပီး တည့္တည့္ ျမင္ေတာ္မူတတ္တဲ့ မင္းကြန္းတိပိဋကဓရ ဓမၼဘ႑ာဂါရိက ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ့ ရာျပည့္အထိမ္းအမွတ္ပြဲမွာ ဤစာတမ္းနဲ႔ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ့ ေက်းဇူးဂုဏ္ကုိ ကန္ေတာ့ ပူေဇာ္ လုိက္ပါတယ္။
ငုံ႔ၾကည့္၊ ေမာ့ၾကည့္ျပီး၊ တည့္တည့္ျမင္တတ္ၾကပါေစ….
ဓမၼေဘရီအရွင္ဝီရိယ(ေတာင္စြန္း)။
သိရီမဂၤလာေက်ာင္း၊ ေပါ့တလန္ျမိဳ႔၊ ေအာ္ရီဂြန္ျပည္နယ္၊ USA 2011-ခု၊ ဇူလုိင္လ 28-ရက္၊ 2011-ခု၊ ဇူလုိင္လ 29-ရက္၊
