ရဟန္းႏွင့္ ၾကာ

ရဟန္းႏွင့္ ၾကာ

စိတ္ႏွလံုးကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ေသာ ရေသ့ကို ဖူးျမင္ရ၍ ထိုအခါ ငါ၏ အသက္ရွင္ျခင္းသည္ အက်ိဳး ရွိေလစြဟု ေအာက္ေမ့ မွတ္ထင္ခဲ့၏။

‘အရွင္ရေသ့ … အရွင့္အား အျခားေပးလွဴရန္ လွဴဖြယ္ မရွိပါ..။ အရွင့္အား ဤၾကာပန္း တို႕ကို လွဴပါ၏။ အရွင္ရေသ့ ၏ သမၼာသေမၸာဓိဥာဏ္ အက်ိဳးငွာ အရွင္ႏွင့္ အတူ ေပါင္းဆံု ရျခင္းျဖစ္ပါ ေစကုန္’

(ယေသာဓရာေထရီအပါဒါန္)

(၁)
အနႏၲေက်းဇူးရွင္ ဖခင္ႀကီး ႐ုတ္တရက္ ကြယ္လြန္ သြားသည့္အတြက္ သူ ရြာသို႔ အေရးေပၚ ျပန္သြားရသည္။ ဧၿပီလ (၈)ရက္ အ႐ုဏ္ မတက္မီ ေဟာင္ေကာင္ သြားရန္ အားလံုး စီစဥ္ထားၿပီးကာမွ ထိုခရီးစဥ္ကို အေၾကာင္းျပခ်က္ မရွိဘဲ သူဖ်က္ သိမ္းလိုက္သည္။ ထိုေန႕ မြန္းလြဲခ်ိန္တြင္ ဖခင္ ကြယ္လြန္ေၾကာင္း ဖုန္းဝင္ လာျခင္းျဖစ္ သည္။ အေဖက သားရဟန္းကို အလွမ္းမေဝးေအာင္ တားထား လိုက္ေလသလား …။ ခမည္းေတာ္ ႀကီးဟူေသာ အေခၚ အေဝၚထက္ အေဖဟု အာလုပ္ျပဳတာ ကို ႏွစ္ ၿခိဳက္ေသာ အေဖ..။

ရြာဦး ဘုုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းအဝင္ မုခ္ဦးဝ ေရကန္သာ႐ိုးေပၚ ရွိ အိမ္အမွတ္ (၁) တြင္ သူ႕မိဘႏွစ္ပါး ေနထိုင္သည္။ အေဖ ေဆာက္ ထား ေသာ ေက်းလက္ အိမ္ငယ္ တြင္ အေဖ မရွိေတာ့ၿပီ။ အေမက မ်က္ရည္ စမ္းစမ္းျဖင့္ သူ႕ကို ႀကိဳရွာ သည္။ ကိုယ္ေတာ့္ အေဖ မရွိေတာ့ဘူးတဲ့။ အေဖ့ မ်က္ႏွာကို လွစ္ဟျပေတာ့ ၿပံဳးရိပ္ေလး ရွိေန သည္။ ထိုုင္ေနရင္း စကားေျပာရင္း သံသရာ ခရီးေဝးကိုု ထြက္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ မကြယ္လြန္မီ ညက အေဖက သား ရဟန္းေဟာေသာ တရားကို နာသည္။ သားကို အလြန္အမင္း ဂုဏ္ယူတတ္ ေလသည့္ ဖခင္တို႕၏ ေလယူေလသိမ္း အတိုင္းပင္ ”ငါ့သား စာေတြ တတ္လိုက္တာ”တဲ့..။

အေဖက တရား အဆံုုးတြင္ သာဓု အႀကိမ္ ႀကိမ္ ေခၚ သြားခဲ့ သည္ဟု ၾကားရေသာအခါ ရဟန္း ဆိုုသည့္တိုုင္ စိတ္မခိုင္…။ ႏွမငယ္ မ်ား အေဖ့ကိုု တတမ္း တတ ျမည္တမ္း ငိုုယိုတိုင္ တည္ၾကသည့္ အခါမွာ ေတာ့ မ်က္ရည္ဝဲ သြားရသည္။ ”ကိုယ္ေတာ့္အေဖ က လူစိတ္ေကာင္းႀကီးမို႕ ေကာင္းရာ မြန္ရာ ေရာက္မွာပါ”ဟု ပါရမီျဖည့္ဖက္ႀကီး အေပၚ စိတ္ေျဖ ေတြးျဖင့္ စကားေအးေအး ဆိုႏိုင္သည့္ အေမ့ကိုသူ ေက်နပ္သြားသည္။ အေဖရွိစဥ္ ကေတာ့ နီး တက်က္က်က္..။ ေဝးေနၾကသည့္ အခ်ိန္မ်ား မွာေတာ့ အေဖက အေမ့ အေကာင္း၊ အေမက အေဖ့ အေကာင္း အေၾကာင္းစုုံ ခင္းတတ္ၾကသည္။ ”ဒီေလာက္ျမန္ျမန္ႀကီး ခြဲသြားမယ္ မထင္လို႔ ေျပာမိ ဆိုမိတာပါ ကိုေက်ာ္သန္းရယ္” တဲ့..။

ဥပုသ္ေစာင့္လိုက္၊ အရက္ေသာက္လိုုက္ အေဖ့အား အေမက က႐ုုဏာေဒါေသာ တတ္ျခင္း ကို ရည္ၫႊန္းသည့္ စကားတြင္ ခ်ိန္းဆိုမႈ မရွိေသာ ေသျခင္း တရား ၏ ေျခလွမ္းကိုပါ သံေဝဂ ယူလိုက္ ေသးသည္။ အေမ့မ်က္ႏွာ မႈန္မႈန္ေလးကို စာနာမိစြာ အေမ့ ပခံုးသားေပ်ာ့ အိအိေလးကို ဖြဖြ ဖိဖိ ထိကိုင္ႏွစ္သိမ့္ ေပးမိသည္။ အေမေျပာျပေသာ အေဖ့ အေၾကာင္းကို နားေထာင္ရင္း အေဖ့ အခ်စ္ ေတာ္ရြာဦးေရကန္ ကို ေမွ်ာ္ေငးေနမိသည္။ အေဖက ေရကန္ထဲမွ မိုးေရစစ္စစ္ ကိုမွ ေရေႏြး က်ိဳေသာက္ေလ့ ရွိသည္.။ ထိုစဥ္မွာပင္ ေရကန္ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚရွိ အျဖဴေရာင္ ၾကာပန္းမ်ား လင္းလင္း ပြင့္လာသည္ကို ျမင္လုိက္ရသည္။

(၂)
သာမန္ပုထုဇဥ္ ဇနီးေမာင္ႏွံ မွ်သာ ျဖစ္ၾကေလေသာ သူ႕မိခင္ဖခင္ တို႕၏ ေပါင္းဆံုမႈ တြင္ပင္ အက်ိဳးလိုလားမႈ စမ္းေရမ်ား ဤမွ်ေလာက္ ေရစီးေရ လာ ေကာင္းေနေသး လွ်င္ ဟူေသာ အေတြးေၾကာင့္ အႏိႈင္းမဲ့ ပါရမီျဖည့္ဖက္ ႀကီးမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကဖူးေလသည့္ ဗုဒၶ အရွင္ႏွင့္ ယေသာဓရာ ေထရီ တို႕၏ အဦးအစ ေတြ႕ဆံုခန္းကို စိတ္ျဖင့္ ကလစ္ မိသြားသည္။ ထိုပါရမီေရကန္ သာတြင္ ၾကာပန္းျဖဴျဖဴမ်ား ပြင့္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီပကၤရာ ဘုရားျမတ္၏ ေျခေတာ္ရင္း ႏြံဗြက္ အိုင္ထဲ ဝမ္းလ်ား ထိုးေမွာက္ကာ ခႏၶာကိုယ္ တံတား ေဆာက္ လွဴဒါန္းေနသည့္ လူေခ်ာလူလွ သုေမဓာ ရေသ့ငယ္အား ၾကာငါးခိုင္ ေပးဆက္ေနေသာ သတို႕သမီး သုမိတၱာ၏ ပံုရိပ္က ဘုရားတန္ေဆာင္း တိုင္း၏ နံရံေဆးေရး ပန္းခ်ီကား မ်ားအတြက္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕မႈ အရွိဆံုး အႏုပညာ ဘာသာရပ္ တစ္ခုျဖစ္သည္။ 

 ”ဤသတို႕သမီးသည္ သင့္ အက်ိဳးငွာ တူမွ်ေသာ စိတ္ရွိ သည္၊ တူမွ်ေသာ ေကာင္းမႈ ကံရွိသည္၊ တူမွ်ေသာ အမႈကိစၥကို ျပဳေလ့ ရွိသူျဖစ္လတၱံ႕၊ ကာယကံ၊ ဝစီကံအားျဖင့္ ခ်စ္အပ္သူ ျဖစ္လတၱံ႕၊ ဤသတို႔သမီး သည္ ႐ႈခ်င္ ဖြယ္ ရွိသူ၊ ခ်စ္ဖြယ္ရွိသူ၊ စိတ္ႏွလံုးကို ပြားေစ တတ္သူ၊ ခ်စ္ဖြယ္ေသာ စကားကို ေျပာဆုိေလ့ ရွိသူျဖစ္၍ ထိုျမတ္စြာ ဘုရား၏တရားတို႕၌ အေမြခံသူ တန္ခိုး ႀကီးသူျဖစ္လတၱံ႕၊ အရွင္၏ ဘ႑ာၾကဳတ္ ကို အစဥ္ေစာင့္ေရွာက္ သကဲ့သို႔ ဤအတူ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ တို႔ကို အစဥ္ေစာင့္ ေရွာက္လတၱံ႕၊ ”ဒီပကၤရာ ဘုရားရွင္၏ ဗ်ာဒိတ္ ေတာ္ စကား လံုးတိုင္းတြင္ မိန္းမ တစ္ေယာက္၏ တန္ဖိုးက ထင္းထင္း ေပၚလြင္ေနသည္။

ေယာက်္ားျမတ္ႏွင့္ အတူ လက္ခ်င္း ခ်ိတ္ကာ ေလာက အတြက္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္စြမ္း ရွိသည့္ မိန္းမျမတ္ျဖစ္ ထိုက္ေသာ အခြင့္အလမ္း ကို ၫႊန္းေတာ္မူသည္။ ယေန႕ေတာင္းဆို ေနေသာ အမ်ဳိးသမီး အခြင့္အေရး ဟူသည္ သံသရာႏွင့္ ကံၾကမၼာကို ယံုၾကည္ လက္ခံထားေသာ ဗုဒၶဝါဒီ တို႔အတြက္ ေလးသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာ တစ္သိန္း ကာလက ႏြံေတာတစ္ခု တြင္ပြင့္ခဲ့ၿပီးေသာ ၾကာျဖဴ ျဖစ္သည္။ တူမွ်ေသာ စိတ္၊ တူမွ်ေသာ ကံ၊ တူမွ် ေသာ အမႈ ရွိေသာ မိန္းမ..။

ကာယကံ၊ ဝစီကံ အားျဖင့္ ခ်စ္အပ္ေသာ မိန္းမ..။ စိတ္အလွ ႐ုပ္အလွ တို႕ျဖင့္ စြယ္စုံ ဝင္းပေနေသာ စံမိန္းမ …။ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ ၏ ပါရမီျဖည့္ဖက္ အျဖစ္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ကို ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ေသာ မိန္းမ…။ အမွန္ တကယ္ေတာ့ ေလးသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း ကာလ အတိုင္းအတာသည္ ဘုရား ဆုပန္ သုေမဓာရေသ့ငယ္ ေလွ်ာက္ရမည့္ သံသရာ ခရီးေပၚ က ႏွလံုးေသြး စြန္းေသာ ပါရမီလမ္းသာ ျဖစ္သည္။

သတို႔သမီး သုမိတၱာက မိန္းမသား အခ်စ္ သက္သက္ျဖင့္ အရဲကိုးကာ ပံ့ပိုးျဖည့္ဆည္း လိုျခင္း ျဖစ္သည္။ ကမၻာ အသေခ်ၤ စြဲၿမဲ အကဲပိုလြန္းေသာ ပါရမီ အခ်စ္ က ေလာကသားတို႔ အက်ဳိးစီးပြား၊ ေလာကသားတို႕ ခ်မ္းသာ ဟူေသာ ရည္သန္ခ်က္ ႀကီးမားလွသည့္ ေယာက်္ားျမတ္ အတြက္ ကူေသာ လက္၊ ကမ္းေသာ ပဝါျဖစ္ လာေလသည္။ ခ်စ္ျမတ္ ၾကည္ညိဳေသာ ရွင္သုေမဓာကို ျမင္ေနရလွ်င္ပင္ သူမက အသက္ရွင္ရ က်ိဳးနပ္ပါသည္တဲ့။

 သို႕ႏွင့္ သူမက ၾကာငါးခိုင္ကို လွဴသည္။ ၾကာငါးခိုင္ သည္ သူမ၏ သံသရာ တစ္ခုလံုးကို ကိုယ္စားျပဳေလ သည္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ တို႕အတြက္ ကမၻာ တစ္သိန္း ဟူေသာ ကာလသည္ မိမိတစ္ဦး တစ္ေယာက္ ျမတ္ေသာ သာဝက အျဖစ္ ေရာက္ဖို႕ ပါရမီျဖည့္ရန္ လံုေလာက္ေသာ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ခုေတာ့ သုမိတၱာေလးက ေမာင့္ဘက္ လိုက္ကာ ေလးသေခ်ၤ ႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း ၾကာေအာင္ အမိုက္ေတြ ကို ဝိုင္းကူ ရွင္းေပးခ်င္လွၿပီ..။

(၃)
ၾကာပန္း ဆိုသည္က ႏြံမွ ႐ုန္းထြက္ကာ ေနကို ဦးတည္ရန္ ေကာင္းကင္ကို မ်က္ႏွာမူရ ၿမဲျဖစ္သည္။ သန္႕ရွင္းေသာ၊ ၾကည္လင္ေသာ လြတ္ေျမာက္ေသာ၊ အျပစ္ မရွိေသာ ႏွစ္လိုဖြယ္ ေသာ ဝိေသသန မ်ားစြာ ရနံ႔ထြက္ေနသည္။ သုေမဓာသည္ ၾကာျဖဴ တစ္ပြင့္ျဖစ္သည္။ သုမိတၱာ သည္လည္း ၾကာျဖဴ တစ္ပြင့္ပင္ ျဖစ္သည္။။ ခုေတာ့ လည္း ထိုၾကာျဖဴျဖဴ မ်ားက သံသရာႏြံမွ အတူတူ ႐ုန္းထြက္သြားခဲ့ၾကၿပီ၊ သစၥာေနဝန္း အတြက္ အသက္အေသြး ေပးအပ္ခဲ့ ၾကၿပီ။ နိဗၺာန္ မိုးသားေအာက္တြင္ အၿမိဳက္ေရ ကို ေသာက္ခဲ့ၾက ၿပီ။ ၾကာျဖဴ မ်ိဳးေစ့မ်ားစြာ ေလာက ေရကန္ျပင္ေပၚ ႀကဲပက္လိုက္သည္။ ယေသာဓရာေထရီ က မိန္းမ တစ္ေယာက္ ၏ ခိုင္ခံ့လွေသာ ရဲေဘာ္ ရဲဘက္စိတ္ အမာထည္ကို ဂါထာဖြဲ႕သီကာ ဗုဒၶ အရွင္အား ေနာက္ဆံုးစကား ေလွ်ာက္ၾကားခဲ့သည္။

”သုခပၸတၱာႏုေမာဒါမိ၊ န စ ဒုေကၡသု ဒုမၼနာ။ သဗၺတၳ တုလိတာ ေဟာမိ၊ တုယွတၳာယ မဟာဝီရ။ သခင္ လန္းေတာ့ ကြၽန္မေပ်ာ္၊ ဆင္းရဲ ေသာ္လည္း ဝမ္းမနည္း။ အရာ အားလံုးမွာ အတူတူပဲ ျဖစ္ခဲ့။ အရွင့္ အတြက္သာပ သခင္ ဘုရား။”  ဗုဒၶအရွင္ ကိုယ္တိုင္က ခ်ီးက်ဴးစကား ထုတ္ေဖာ္ခဲ့ ရ၏။ ”ဥပကာရာစ ယာ နာရီ၊ ယာ နာရီ စ သုေခ ဒုေခ။ အတၳကၡာယီ စ ယာ နာရီ၊ ယာ စ နာရီ ႏုကမၸိကာ။ (ယေသာဓရာသည္) ေက်းဇူးလည္းျပဳတတ္ေပ ေသာ မိန္းမျမတ္၊ ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲ သံသရာဝဲမွာ လက္တြဲ မျဖဳတ္ ခဲ့ေသာ မိန္းမျမတ္၊ အက်ိဳးျဖစ္ရန္ မွန္သာစကားကို သာဆိုေပေသာ မိန္းမျမတ္၊ အၿမဲအစဥ္သာ ေစာင့္ေရွာက္ ရွာေသာ မိန္းမျမတ္ ေပတည္း။”

အမွန္ တကယ္ေတာ့ သုမိတၱာ၏ ဇြဲက သုေမဓာကို ရင္ေပါင္တန္း လုိက္သည္။ ကာလ အတိုင္းအတာ စြန္႕လႊတ္ႏိုင္မႈကိုသာ စံခ်ိန္ယူ ရလွ်င္ သုမိတၱာ သည္ပင္ ဘုရားျဖစ္ ထိုက္ေသာ သတၱိမ်ိဳး ရွိေနသည္။ အမ်ိဳးသား ဘဝကို ယူ၍ ဘုရား ဆုပန္ကာ သီးျခားတစ္ဆူ ပြင့္ႏိုင္ေလာက္ ေသာ ပါရမီ လက္မ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္သူ ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ မိန္းမ တစ္ေယာက္ သည္လည္း ေလာက ကို ေပးဆပ္ႏိုင္သည္ ပဲမဟုတ္လား…။

အေမရိကန္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ သူေဌးႀကီး မစၥတာ ဝါရင္းဘတ္ဖက္က  သီးျခားေဖာင္ေဒးရွင္း ထူေထာင္ႏိုင္ေသာ္လည္း မစၥတာ ဘီလ္ဂိတ္တို႕ ဇနီးေမာင္ႏွံ၏ ဂိတ္ေဖာင္ေဒး ရွင္း တြင္ အလွဴေငြ မ်ားစြာ ပူးေပါင္း ပါဝင္လိုက္ေသာ သတင္းကို ဖတ္ရသည့္အခါ သုမိတၱာကို သတိရမိသည္။ ဘယ္ေလာက္မ်ား အတၱနည္း လိုက္ပါသ လဲ။ ေလာက အက်ိဳး သယ္ပိုးရန္အတြက္ဆို ေဖာင္ေဒး ရွင္းေတြ အမ်ားႀကီး မလို…။ ေမတၱာတရားျဖင့္ ခြန္အား ရွိသူခ်င္း ေပါင္းစည္း လိုက္႐ံု…။ ေလာက ခ်မ္းသာေရး သက္ သက္ ေဆာင္ရြက္ဖို႕ အတြက္ ကေတာ့ ေယာက်္ားဘဝကို တခုတ္တရ ဆုေတာင္းေနရန္ မလို…။ ခ်စ္ျခင္း တရားျဖင့္ ပါရမီတူ သူခ်င္း ကုသိုလ္ ဝတ္မႈန္ ကူးလိုက္႐ံု …။

(၄)
အေမက အေဖ့ ႐ုပ္အေလာင္း ေဘးတြင္ ၿငိမ္ဆိတ္စြာ ထိုင္ေနဆဲ…။ သူကေတာ့ ကန္ေရျပင္ထဲမွာ ၾကာပန္းေတြ ခူးယူလို႔မကုန္ …။ ၾကာပန္းေတြ ပြင့္လိုက္တာ….။

ဓမၼဂဂၤါ