ရန္ၿငိဳးေျဖရာ ေမတၱာတုိက္ပြဲ

*ရန္ၿငိဳးေျဖရာ ေမတၱာတုိက္ပြဲ*

၁။ ရန္သူရွိလွ်င္ သို႔မဟုတ္ တႏံု႔ႏံု႔ တေျမ့ေျမ့ စိတ္မေက်ခ်မ္းဖြယ္ရာ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႔မိသူ ရွိေနလွ်င္ အလြန္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူ၊ မခ်စ္မမုန္း အလယ္အလတ္စား ရွိသူမ်ားအေပၚ ေမတၱာစ်ာဥ္စိတ္ (အနည္းဆံုး ဥပစာရသမာဓိ) ျဖစ္ေပၚေအာင္ တစ္ဦးခ်င္း ပြားမ်ားေနရ၏။ ၿပီးမွ ရန္သူကို ပြားရသည္။

အကယ္၍ ေမတၱာပြားေနဆဲ ေဒါသ အာဃာတစိတ္ ၀င္ေႏွာက္လာခဲ့လွ်င္ ေရွးပုဂၢိဳလ္မ်ား အေပၚ ျပန္၍ပြားရသည္။ မႏိုင္လွ်င္ ေရွ႕မတက္ရ၊ မိမိေဒါသကို မႏိုင္မခ်င္း တိုက္ရေသာ ေမတၱာတိုက္ပြဲ ျဖစ္၏။ ဤနည္းျဖင့္ မႏိုင္လွ်င္ ေအာက္ပါအတိုင္း ဆက္လက္ ဆင္ျခင္ပါ။

သင္ ဘုရားစကား နားေထာင္သူလား

၂။ “ေလာကမွာလည္း ခ်မ္းသာ၊ သံသရာ လြတ္ေျမာက္မႈကိုလည္း ရွာေနပါသည္ ဆိုေသာ အိုေယာဂီ၊ “ခိုးသားဓားျပ လူဆိုးမ်ားက အစြန္းႏွစ္ဘက္ အရိုးတပ္ထားေသာ ငါးမန္းစြယ္လႊျဖင့္ တိုက္ျဖတ္ ခံရေသာ္လည္း စိတ္မဆိုးရ၊ ထိုသူအေပၚ အမ်က္မထြက္ရ၊ စိတ္ဆိုးစိတ္ပ်က္ အမ်က္ထြက္ေသးလွ်င္ ထိုေယာဂီဟာ ငါဘုရားစကားကို နားေထာင္သူ မဟုတ္ေတာ့ဘူး” လို႔ ေဟာခဲ့တယ္ မဟုတ္လား၊ ဒါတင္မက-

အရင္လူထက္ ေနာက္လူမိုက္

၃။ “ပထမ အမ်က္ထြက္သူကို တံု႔ျပန္၍ အမ်က္ထြက္လွ်င္ ပထမလူထက္ ယုတ္မာတဲ့သူ ျဖစ္သြားၿပီ။ တံု႔ျပန္ အမ်က္မထြက္ဘဲ သည္းခံႏိုင္မွ ေအာင္ႏိုင္ခဲေသာ စစ္ပြဲ (ကိေလသာစစ္ပြဲ) ကို ေအာင္ႏိုင္မယ္” လို႔လည္း ေဟာေတာ္မူခဲ့တယ္။ အမ်က္ထြက္တာ အက်ိဳးယုတ္မွန္း သင္ျမင္ေနရပါလ်က္ ထိုလမ္းစဥ္ကိုပဲ သင္ထပ္ၿပီး လုိက္ေနျပန္ၿပီ။

ျပည္သူ႔အက်ိဳး ကိုယ့္အက်ိဳး

၄။ သူတစ္ပါး အမ်က္ထြက္၍ လက္ေတြ႔ ဆင္းရဲပူပန္ရသည္ကို သိတဲ့သူဟာ အမ်က္မထြက္ဘဲ ခ်က္ခ်င္းစိတ္ကို ႏိုင္ေအာင္ ထိန္းလိုက္ႏိုင္လွ်င္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနရရံုမွ်မက တစ္ဘက္သား အက်ိဳးကိုပါ က်င့္ေဆာင္သည္ မည္သတဲ့။ (မိမိ သူတစ္ပါး ႏွစ္ဦးသား အက်ိဳးရွိေအာင္ လုပ္လိုသူလို႔ ေခၚသတဲ့။)

စိတ္ဆိုးလွ်င္ ရုပ္ဆိုး

၅။ အိုေယာဂီ.. ေဒါသထြက္ေနတဲ့ လူဟာ (၁) အရုပ္ဆိုးလာတယ္၊ (၂) ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ မအိပ္ရ မေနရဘူး၊ (၃) အက်ိဳးစီးပြားလည္း ပ်က္တယ္၊ (၄) စည္းစိမ္ဥစၥာ ယုတ္ေလ်ာ့တယ္၊ (၅) ေျမြဆိုးနား မကပ္ရဲသလို ေဒါသႀကီးသူမွာ အေျခြအရံလည္း မရွိဘူး၊ (၆) မိတ္ေကာင္း ေဆြေကာင္း မရွိဘူး၊ (၇) ေသတဲ့ေနာက္ သုဂတိဘ၀ကို မရ၊ အပါယ္ေလးပါးသို႔ က်တတ္တယ္။

အိုေယာဂီ.. ဒါေတြဟာ သင့္ရန္သူက သင့္ကို ျဖစ္ေစခ်င္ေနတဲ့ ဟာေတြခ်ည္းပဲ၊ သင္ဟာ သင့္ရန္သူ အႀကိဳက္ကိုခ်ည္း ေလွ်ာက္ၿပီး လုပ္ေနသလို ျဖစ္ေနပါပေကာလား။ သင့္အေပၚ ရန္သူက လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြကို ရန္သူအႀကိဳက္ သင့္ဟာသင္ လိုက္ပါလုပ္ေနရာ မေရာက္ပါလား။

ထင္းကုလားတံုး အသံုးမက်

၆။ အိုေယာဂီ.. သူေသေကာင္ မီးဖုတ္ရာ၌ ထုိးဆြတဲ့ သံစူး၀ါး ထင္းကုလားတံုးဟာ အိမ္ေဆာက္ဖို႔၊ မီးဆိုက္ဖို႔ ေတာေရာအိမ္ပါ ဘာမွ အသံုးမ၀င္ေတာ့ သလို အလိုရမၼက္ႏွင့္ အမ်က္ေဒါသႀကီးတဲ့ ေယာဂီဟာ ကာမဂုဏ္ ခံစားမႈကိုလည္း မရ၊ အက်င့္ဓမၼလည္း ဆံုး႐ံႈး ထင္းကုလားတံုးပဲ လို႔လည္း ေဟာေတာ္မူခဲ့တယ္။

အိုေယာဂီ.. သင္ဟာ ဘုရားစကားကို မလိုက္နာသူ၊ ပထမ ေဒါသထြက္သူထက္ ပို၍ယုတ္မာကာ ေအာင္ပြဲမရသူ၊ ရန္သူအႀကိဳက္ ခုေရာေနာင္ပါ ကိုယ့္ကိုယ္ကို နစ္နာ ဆံုး႐ံႈးေအာင္ လုပ္သူ ထင္းကုလားတံုးလိုလူ ျဖစ္ေနၿပီ။”

ဤသို႔ စသည္ျဖင့္ ဘုရားေဟာ ေဒသနာ စာေပက်မ္းဂန္ အရလည္း ဆင္ျခင္၍ ေဒါသကို ေရွာင္ၾကဥ္ရ၏။ အရိယာ သူေတာ္ေကာင္းႀကီးမ်ား ေျပာဆို ဆံုးမခ်က္မ်ားကို ေအာက္ေမ့၍လည္း ဆင္ျခင္ရ၏။ ဤေနရာ၌ အရွင္သာရိ ပုတၱရာ၏ ရန္ၿငိဳးေျဖနည္းကိုလည္း မွတ္သားသင့္သည္။

ေကာင္းကြက္ကေလးမ်ားကို ရွာၾကည့္
အရွင္သာရိပုတၱရာ ရန္ၿငိဳးေျဖနည္း

၇။ ရန္ၿငိဳးေျဖေဖ်ာက္နည္းႏွင့္ စပ္၍ အရွင္သာရိ ပုတၱရာက ရဟန္းမ်ားကို ေဟာၾကားဖူး၏။ “အဂၤုတၳိဳရ္ ပဥၥကနိပါတ္ ဒုတိယ အာဃာတ ပဋိ၀ိနယသုတ္” ဟု ေခၚ၏။ အတိုခ်ဳပ္ ဆိုလိုခ်က္မွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္သည္။

ေလာက၌ ရန္ၿငိဳးထားမိေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ငါးမ်ိဳးငါးစားခြဲျခား၍ ပုဂၢိဳလ္အလိုက္ “ဆိုးတာကို ေမ့ေဖ်ာက္လ်က္ ေကာင္းကြက္ကေလး မ်ားကိုသာ ရွာၾကံႏွလံုးသြင္း၍ ေျဖေဖ်ာက္ရေသာနည္း” ျဖစ္သည္။ လူတိုင္း၌ အဆိုးရွိသကဲ့သို႔ အေကာင္းကေလးမ်ားလည္း ရွိျမဲပင္။

(၁) အခ်ိဳ႕ရန္သူမွာ ကိုယ္အမူအယာ ယုတ္ေသာ္လည္း ႏႈတ္ေကာင္း၏။ (ကာယကံ ဒုစရိုက္ ျပဳေသာ္လည္း ၀စီသုစရိုက္ က်င့္သူျဖစ္၏။) ပံ့သကူ အ၀တ္စုတ္ကို သကၤန္းခ်ဳပ္ရန္ ေကာက္ယူေသာ ရဟန္းသည္ အညစ္အေထး အေဆြးအေျမ့ေနရာကို ျဖတ္ပယ္၍ အေကာင္းကေလးမ်ား ကိုသာ ေရြးခ်ယ္ ခ်ဳပ္စပ္ရသကဲ့သို႔ ထိုသူ၏ ရိုင္းျပေသာ ကိုယ္အမူအက်င့္ကို ေမ့ေဖ်ာက္ကာ ၀စီကံ စင္ၾကယ္မႈကိုသာ ၾကည့္႐ႈ ၀မ္းေျမာက္၍ ေနရမည္။

(၂) ႏႈတ္ရိုင္း၍ ကိုယ္ယဥ္ေက်းသူမ်ိဳး အေပၚ၌လည္း ခရီးပန္း ေရဆာေနသူအတြက္ ေမွာ္ေသး ေမွာ္မႈိက္မ်ားရွိေသာ ေရကန္ကို ေတြ႔လွ်င္ ေမွာ္ေရညွိမ်ားကို ဖယ္ကာဖယ္ကာ ေရကိုသာ လက္ခုပ္ျဖင့္ ေသာက္ရသကဲ့သို႔ ေကာင္းကြက္ကိုသာ ႐ႈ၍ ေျဖေဖ်ာက္ရမည္။ (အေျပာက သူ႔၀သီမို႔ အေပါက္ဆိုးေပမယ့္ သူ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကေတာ့ ေကာင္းပါတယ္.. စသည္)

(၃) အခ်ိဳ႕သူမွာ ကိုယ္ေရာ ႏႈတ္ပါ ရိုင္းျပေသာ္လည္း ထိုသူႏွင့္စပ္၍ ရံခါ ၀ိပႆနာ အခြင့္အလမ္းႏွင့္ စိတ္ခ်မ္းေျမ့မႈကို ရတတ္ေသာ အလွည့္ ရွိတတ္ေသး၏။ ထိုသူမ်ိဳး အေပၚ၌ ေႏြအခါ ခရီးပန္း ေရဆာေနသူအတြက္ ႏြားေျခရာခြက္ထဲက ေရသည္ပင္ အက်ိဳးျပဳတတ္သကဲ့သို႔ သေဘာထားရေသးသည္။ ထိုႏြားေျခရာခြက္ထဲက ေရကို လက္ခုပ္ျဖင့္၊ ခြက္ျဖင့္ ခပ္ယူလွ်င္ ေနာက္က်ိသြားႏိုင္၏။ ေလးဘက္ေထာက္၍ ေသာက္တတ္ပါလွ်င္ မြတ္သိပ္မႈ ေျပေပ်ာက္ႏိုင္ သကဲ့သို႔ ထိုသူ၏ ကိုယ္ႏႈတ္ ရိုင္းျပမႈကို ေမ့ေဖ်ာက္ကာ သူ႔ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ရရွိေသာ ၀ိပႆနာ အခြင့္အလမ္းႏွင့္ စိတ္ခ်မ္းေျမ့မႈ ကေလးကိုသာ အာရံုျပဳၿပီး ေက်နပ္ရမည္။

(၄) ကိုယ္ႏႈတ္လည္း ရိုင္းျပ၊ ႏြားေျခရာခြက္ထဲက ေရေလာက္မွ ေက်းဇူးမရွိ၊ ၀ိပႆနာ အခြင့္အလမ္းႏွင့္ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ရာ တစ္ကြက္မွ ရွာမေတြ႔ေသာ သူမ်ိဳးလည္း ရွိေပေသး၏။

ထိုလူမ်ိဳးအေပၚ၌ အနာေရာဂါႀကီး ႏွိပ္စက္၍ ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္မရွိ၊ အစာေရစာ ေဆး၀ါးမရွိ၊ ရြာဆက္ေ၀းေသာ ခရီးအၾကား ဒုကၡႀကီးစြာျဖင့္ ခရီးသြားေနရေသာ လူ႔ဒုကၡိတကို ျမင္ေတြ႔ရေသာ အခါ မိမိလည္း ဘာမွမတတ္ႏိုင္၊ သနားစိတ္ကိုသာ ေမြးျမဴရသကဲ့သို႔ “ဒုစရိုက္ဖယ္ရွားကာ သုစရိုက္တရား က်င့္ပြားႏိုင္ပါေစ၊ အပါယ္ငရဲ လြတ္ပါေစ” ဟုသာ ေကာင္းကြက္ကို ရွာမရသျဖင့္ ကရုဏာကိုသာ ပြားေနရမည္။

(၅) ကိုယ္ႏႈတ္ယဥ္ေက်း၊ ၀ိပႆနာ အခြင့္အေရးႏွင့္ စိတ္ေအးခ်မ္းမႈရေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး အေပၚ၌ကား ေႏြအခါ ေရဆာခရီးပန္းသူ ေရကန္အသင့္ ၾကာအသင့္ ေတြ႔ရသကဲ့သို႔ အေကာင္းေတြကိုခ်ည္း ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့ကာ ရန္ၿငိဳးကို လြယ္ကူစြာ ေျဖေဖ်ာက္ႏိုင္ရမည္။

ကံတရားကို ဆင္ျခင္

၈။ အထက္ပါအတိုင္း ဆင္ျခင္၍မွ မေျပေပ်ာက္ေသးလွ်င္ ကံ, ကံ၏အက်ိဳးကို ဆင္ျခင္ရမည္။

“အိုေယာဂီ၊ သတၱ၀ါမွန္သမွ် ကိုယ္ျပဳတဲ့ ကံတရားအတိုင္းသာ ခံၾက စံၾကရတယ္၊ သူက သင့္အေပၚျပဳလို႔ သင့္မွာ မခံရ၊ မစံရဘူး၊ သူ႔ထိုက္နဲ႔ သူ႔ကံသာ ရွိပါေစ၊ အကုသိုလ္ဟာ အလြန္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတယ္၊ သင္ဟာ ကံ, ကံ၏ အက်ိဳးကို သိပါလ်က္ အလြန္ တာ၀န္ႀကီးလွတဲ့ ေဒါသႀကီးကို လက္မခံသင့္ဘူး။”

“သူတစ္ပါးကို ႏွိပ္စက္ပုတ္ခတ္ရန္ မီးက်ီခဲႏွင့္ မစင္ကို ကိုယ္ယူမိတဲ့ သူဟာ သူတစ္ပါးကို မႏွိပ္စက္ရခင္ ပထမဆံုး မိမိမွာ ပူေလာင္ ညစ္ေပေစသလို ကိုယ့္ေဒါသကပဲ ကိုယ့္ကို အရင္ဆံုး ဒုကၡေပးေနၿပီ၊ ေလေအာက္ကေနၿပီး ေလညာကလူကို သဲနဲ႔ ဖုံနဲ႔ ပက္သလို မလုပ္သင့္ဘူး။”

ဤသို႔ စသည္ျဖင့္ ေဒါသ၏ အျပစ္မ်ားကို ၾကားနာ ဖတ္႐ႈဖူးသမွ်၊ ေတြ႔ျမင္ဖူးသမွ် ဆင္ျခင္၍ ေဒါသ မထြက္မိေအာင္ စိတ္ကို ထိန္းႏိုင္ရ၏။ ေလ့က်င့္ရ၏။ ေဒါသ ျဖစ္စရာကို ေရွာင္တန္ ေရွာင္သြားရ၏။

တစ္စံုတစ္ခုေသာ တရားေလ့က်င့္နည္း လက္ကိုင္ ရွိလွ်င္ကား အလြယ္တကူပင္ ေက်ာ္လြန္ေအာင္ ႐ႈမွတ္ပစ္ရေလသည္။ ေယာဂီမ်ားအတြက္ မခက္ခဲတတ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကမၼ႒ာန္း ႐ႈပြားေနေသာ ေယာဂီမ်ား ေမတၱာကို ေလ့က်င့္လွ်င္ ပို၍ လြယ္ကူထေျမာက္ ခရီးေပါက္ ျမန္ၾကေလသည္။

၁၉၈၇၊ ဇန္န၀ါရီလထုတ္ ဓမၼာစရိယဦးေဌးလိႈင္ ေရးသားေသာ ေမတၱာ၀ါဒ (ျဗဟၼ၀ိဟာရအဖြင့္) စာမ်က္ႏွာ ၂၆၄ မွ ၂၆၈ ထိ။

ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား