မခ်စ္တတ္, မျမတ္ႏိုးတတ္ တဲ့အခါ

★ မခ်စ္တတ္, မျမတ္ႏိုးတတ္ တဲ့အခါ ★

(၆) ႀကိမ္ေျမာက္ "နိုင္ငံေတာ္ သံဃာ့မဟာနာယကအဖြဲ႔" အစည္းေ၀းပြဲႀကီးကို "ရန္ကုန္ၿမိဳ႕"တြင္ လြန္ခဲ႔ေသာ "၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ၊ [၂၂ ]ရက္ေန႔" ကျပဳလုပ္က်င္းပခဲ့ေၾကာင္း ၂၃ရက္ေန႔ ထုတ္ သတင္းစာထဲမွာ ပါရွိပါသည္။ ထိုအစည္းအေ၀းတြင္ ဥကၠဌျဖစ္ေတာ္မူေသာ "မေကြး ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး" ၏ "သရဏီရၾသ၀ါဒကထာ"မွာ မွတ္သားဖြယ္ရာေကာင္းလွ၍ ျပန္လည္ မွ်ေဝလိုက္ပါ၏။

"မေကြးဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး" က တက္ေရာက္လာၾကေသာ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္တို႔အား ေလွ်ာက္ထားသည္မွာ-

"ဆရာေတာ္အရွင္ျမတ္တို႕ဘုရား။ ယခုသာသနာေတာ္ေနာက္ပိုင္း အခ်ိန္အခါ၌ "အဓမၼ"ကို "ဓမၼ" ဟုျပျခင္း စသည္ျဖင့္ လူအမ်ား စီးပြားခ်မ္းသာမဲ့ျခင္း၊ အက်ိဳးမဲ့ျခင္း၊ နတ္လူတို႕ အစီးအပြားမဲ့ျခင္း၊ ဆင္းရဲျခင္းငွာ က်င့္ၾကကုန္သည္ျဖစ္၍ မ်ားစြာေသာ "အကုသိုလ္"ကို ျဖစ္ပြားေစၾကကာ သာသနာ ေတာ္ႀကီး ကြယ္ေပ်ာက္ေအာင္ျပဳ လုပ္ေနၾကသည့္ ရဟန္း၊ သာမေဏမ်ား ေပၚေပါက္ေနၾက သည္ကို ၾကားသိၾကရပါသည္ဘုရား။

အခ်ိဳ႕ရဟန္းမ်ားက လည္း ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာေတာ္ ေမွးမွိန္ ကြယ္ေပ်ာက္၍ မဟာယာန သာသနာျဖစ္ေပၚေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနၾက သည္ကိုလည္း ၾကားသိေနရပါသည္ ဘုရား။"

စသျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ပါသည္။

"ေလာကတြင္ ျမတ္ႏိုးမႈမရွိလွ်င္ ေပ်ာက္ဆံုးတတ္ျခင္းသည္ သဘာ၀ပင္ျဖစ္ပါ၏။ လူတိုင္း တန္ဖိုးရွိေသာ"ရတနာ"မ်ားကို အျမတ္တႏိုး တန္ဖိုး ထားတတ္ၾကေသာ္လည္း တန္ဖိုးမရွိေသာ "ေက်ာက္"မ်ားကိုေတာ့ လမ္းဆင္းေလွ်ာက္ဖို႔၊ "လမ္းခင္း ေက်ာက္"လုပ္ပစ္တတ္ၾကပါသည္။

"ျမတ္စြာဘုရားရွင္"ကလည္း-
"ေလာကမွာ တရားစစ္၊ တရားမွန္ျဖစ္ေသာ "ဓမၼ"ကို၊ တရားစစ္၊ တရားမွန္ မဟုတ္ေသာ၊ "အဓမၼ"ဟု လုပ္ၾကလွ်င္၊ ၀ိနည္းစစ္၊ ၀ိနည္းမွန္ျဖစ္တဲ့ "၀ိနယ"ကို၊ ၀ိနည္းစစ္၊ ၀ိနည္းမွန္မဟုတ္တဲ့ "အ၀ိနယ"ဟု လုပ္ေနၾကၿပီဆိုလွ်င္၊ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ "မေဟာေျပာအပ္၊ မေဟာေျပာခဲ့သည္" မ်ားကို၊ "ေဟာေျပာအပ္၊ ေဟာေျပာခဲ့သည္"ဟုဆိုကုန္ၾကလွ်င္၊ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ "ေဟာေျပာအပ္၊ ေဟာေျပာခဲ့သည္" မ်ားကို၊ "မေဟာေျပာအပ္၊ မေဟာေျပာခဲ့ပါဘူး"ဟု ဆိုကုန္ၾကလွ်င္၊။ပ။ ဒီသာသနာ ေတာ္ႀကီးကြယ္ပလိမ့္မယ္ "ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။(အံ၊ ၁၊ ၁၈-၁၉)။

ထိုအေၾကာင္းမ်ား ၾကားရ၊ ျမင္ရသည္မွာ သာသနာအတြက္္ ရင္ေလးစရာေတြပါဟု ုယူေသာ္ ရပါသည္။

ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကသတိတရားရွိရွိ၊ အမ်ိဳးခ်စ္စိတ္၊ ဘာသာသာသနာခ်စ္စိတ္ ရွိရွိျဖင့္ အမ်ား ေကာင္းက်ိဳး၊ နတ္လူျဗဟၼာသတၲ၀ါတို႔ေကာင္းက်ိဳးကို ေရွ႕႐ႈ၍"အဓမၼတရား"ေတြ ပေပ်ာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေနခ်ိန္တြင္ ပစၥည္းေလးပါးေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းမႈ ျပဳေနၾကေသာဒကာ၊ ဒကာမေတြ ဘက္မွလည္း သတိတရားရွိရွိျဖင့္ "သာသနာဖ်က္လုပ္ငန္း"မ်ားကို တြန္းလွန္သင့္ပါသည္။

ထိုမွသာလွ်င္ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႀကီးအဓြန္႔ရွည္တည္တံ့မွာျဖစ္ပါသည္။ "အဓမၼ"မ်ားကို တြန္းလွန္ရန္ ဆိုသည္က "ဓမၼ"မ်ားကိုဦးစြာ သိထားမွ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

"ဓမၼ"ကို "ဓမၼ"မွန္းမသိေသာအခါ "အဓမၼ"ႏွင့္ "ဓမၼ"ကိုမွားၿပီး က်င့္ေနတတ္ပါသည္။ အတု ဆိုသည္က အစစ္ကို ပံုစံယူ၍ ဆင္တုေအာင္လုပ္ထားတဲ့အရာပဲ ျဖစ္သည္ဟု ေျပာလို႔ရမည္ ထင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ "အဓမၼ"ဟုဆိုလိုက္တိုင္း "ဓမၼႏွင့္ လံုး၀မတူတဲ့အရာ" ဟုေတာ့ လံုး၀မထင္လိုက္ပါႏွင့္။  ခပ္ဆင္ဆင္ေလး တူပါသည္။ ဆင္တူယိုးမွားရွိပါသည္။ သတိျပဳၾကပါ။

ေနာေပတဲ႔ ယခုအခ်ိန္တြင္မေတာ့ ေဗဒင္၊ အင္း၊ အိုင္၊ မႏၲရား၊ နကၡတ္၊ ျပႆဒါး၊ ရက္ရာဇာမ်ားက ဗုဒၶဘာသာ၀င္အခ်ိဳ႕ကို အႏိုင္ယူ ေနၾကသည္မွာ အားလံုးအျမင္ပင္ျဖစ္ပါ၏။

ေဗဒင္ဆရာမွ ခိုင္းလိုက္လွ်င္ ဘာမဆိုလုပ္ပါ၏။ ေဗဒင္ပညာရပ္ဆိုသည္မွာ " ျမတ္စြာဘုရားရွင္ မပြင့္ေပၚခင္ကတည္းက တည္ရွိခဲ့တဲ့ပညာတစ္ခုပါပဲ" ဟု အခ်ိဳ႕ေသာသူတို႔က ဆင္ေျခေပးတတ္ၾက ပါသည္။ျမတ္ဗုဒၶေလာင္းလ်ာကုိ ဧကန္ စင္စစ္ဘုရားျဖစ္မည္ဟုေဟာခဲ့ျခင္းမွာ အထင္အရွား ရွိေနပါသည္ဟု ေျပာဆိုခ်က္ကိုလည္း လက္ခံပါသည္။

ေနာ့ေပတဲ႔ တစ္ဖက္ကၾကည့္ေသာအခါတြင္ အေလာင္းေတာ္ကို ဧကန္စင္စစ္ဘုရားျဖစ္မယဟု္ ေျပာခဲ့တဲ့သူမ်ားမွာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္က အစာအာဟာရ ျပန္လည္မွီ၀ဲ၍ တရားက်င့္ေသာ အခါမွေတာ့ "အျပင္း အထန္က်င့္တုန္းကေတာင္ ဘုရားမျဖစ္ႏိုင္တာ၊ ခုလိုအစားအစာေတြ ျပန္လည္စားေသာက္ၿပီး က်င့္လို႔ကေတာ့ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး" ဆို၍ စြန္႔ခြာသြားခဲ့ၾကပံုမွာ လည္း သူရို႕ ေဗဒင္ပညာကို သူရို႕ကိုယ္တိုင္က မယံုၾကဘူးဆိုသည္ ကို သက္ေသထူလို႔ရပါသည္။

ပညာရပ္အေနျဖင့္ လက္ခံလို႔ရပါ၏။သို႔ေသာ္ အားကိုးထိုက္ေသာ အရာမဟုတ္ဆိုသည္ကိုေတာ့ သိထားသင့္ပါသည္။

ယခု ျဖစ္ေနသည္က မေကာင္းတဲ့ အျဖစ္ဆိုးမ်ား တစ္ခုခုၾကံဳရၿပီေဟ့ဆိုသည္ႏွင့္ ကိုယ့္ျပဳခဲ့ေသာ အတိတ္ကံကို ပစ္ပယ္၍ ေဗဒင္ဆရာဆီ ေျပးတတ္တ့ဲအက်င့္မ်ားက လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ေဖ်ာက္မရေအာင္ျဖစ္ေနတတ္ပါသည္။

သူရို႕ေတြက ဘုရား ထံတြင္ ေဗဒင္ မွ ေျပာသည့္ အတိုင္း အေမႊးနံ႔ သာတိုင္ေတြထြန္း၊ ပန္းေတြ၊ ေရခ်မ္းမ်ားကပ္ပါ၏၊ တရားေတာ္မ်ားကို လည္း ဂါထာ၊ မႏၲန္မ်ား ဖြဲ႔ ၊ သံဃာေတာ္မ်ားကိုလည္း ဟိုဟာပင့္ရြက္ခိုင္း၊ ဒီဟာပင့္ရြတ္ခိုင္းႏွင့္၊ ဘာေန႔သား ဆရာေတာ္ကို ဘာကပ္ၿပီးတဲ့အခါမွာ၊ ဘယ္ေန႔နံဘုရားမွာ၊ ဘယ္ေထာင့္ ကေနၿပီးေတာ့၊ ဘာဂါထာကို ရြတ္ရမယ္ဆိုတာေတြႏွင့္ ရတနာသံုးပါလံုးကို အသံုးခ်စရာတစ္ခုအေနျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ေနၾကျခင္းသည္ ယေန႔ႏိုင္ငံ၏ ျမင္ကြင္းတစ္ခုျဖစ္ေနေလၿပီ။

အထက္တြင္ဆိုခဲ႔သလို တန္ဖိုးရွိသည့္ ရတနာ ကို တန္ဖိုးမသိေသာ အခါ လမ္းဆင္း ေလွ်ာက္ဖို႔ လမ္းခင္းေက်ာက္ လုပ္ပစ္လိုက္ျခင္းသည္ အလြန္မိုက္မဲတဲ့သူမ်ားဟု ေျပာလွ်င္ရမည္ထင္ပါသည္။

အလွဴလုပ္တာေကာင္းပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေဗဒင္ဆရာ တိုက္တြန္းလို႔လုပ္ျခင္း မဟုတ္ပဲ ၾကည္ညိဳ သဒၶါတရားႏွင့္ လုပ္ေသာ အလွဴက မြန္ျမတ္သန္႔စင္ပါသည္။ ေဗဒင္က တစ္ဆင့္လာေသာ အလွဴသည္ မေလ်ာ္ကန္ေသာ တိုက္တြန္းမႈမ်ား ပါေနသည့္အတြက္ မျမတ္ပါ။

ထို႔အျပင္ မိမိ အစီအရင္ မေအာင္ျမင္ခဲ့လွ်င္၊ "လွဴသာလွဴေနရတယ္၊ ဘာမွျဖစ္မလာဘူး"ဟု ျဖစ္လာေသာအခါ ျဖစ္လာတဲ့အခါ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာအေပၚမွာ ယံုၾကည္မႈသဒၶါတရားသည္ တစ္ျဖည္းျဖည္း အားနည္းလာတတ္ပါသည္။ ယံုၾကည္မႈက် ဆင္းလာရာမွ လက္မခံႏိုင္ေတာ့သည့္ အေျခအေန အထိကို ထိုးဆင္းသြားႏိုင္ပါသည္။

ထို႔ ေၾကာင့္ ေဗဒင္ပညာ အစရွိေသာ အရာမ်ားသည္ သာသနာကို တိုက္ရိုက္ႀကီး ကြယ္ေအာင္ မလုပ္ေသာ္လည္း တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ၿဖိဳလွဲေန သည္ ဆိုျခင္းကို သိထား၊သတိထားသင့္ပါသည္။ သူသည္လည္း ဓမၼႏွင့္ ဆင္တူေသာ အဓမၼသာ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအဓမၼကို ျပဳေနသမွ် သာသနာ ကြယ္ရပါလိမ့္မည္။

ရတနာသံုးပါးနဲ႔ ကံ၊ ကံ၏အက်ိဳးကို ယံုၾကည္ျခင္း မရွိတဲ့သူအတြက္ကေတာ့-

"သတၲ၀ါတစ္ေယာက္၊ ယူမွားေမွာက္ကို၊
သိန္းေလာက္ဘုရား၊ လွန္ေသာအားျဖင့္၊
ေဟာၾကားေခ်ခၽြတ္၊ ေျဖမလြတ္ဘူး"ဟု

ေရွးစာေပက်မ္းဂန္မ်ားက ဆိုေသာေၾကာင့္ ထိုသူမ်ိဳးတို႔ကိုေတာ့ မေျပာလိုပါ။

တစ္ကယ္အစစ္အမွန္ သာသနာကို ခ်စ္တဲ့သူမ်ား အတြက္သာ တင္ျပလိုပါသည္။
"၀ိနယ"ေဒသနာ သည္ "သာသနာ"။
"မဂၢင္ရွစ္ျဖာ" သည္ "သာသနာ"။
"သိကၡာသံုးပါး" သည္ "သာသနာ"။
"ေဗာဓိပကၡယတရား[၃၇] ပါး" သည္ "သာသနာ"။
"ဘုရားအဆံုးအမေတာ္"ေတြ သည္ "သာသနာ"။

ဤသို႔ဆိုလွ်င္္ "သာသနာျပဳတယ္"ဆိုသည္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူသည့္ အတိုင္း လိုက္နာ၊ ျပဳမူ၊ေနထိုင္ျခင္းသည္ "သာသနာျပဳ"ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

"၀ိနည္း"ကိုလိုက္နာျခင္းသည္လည္း၊ "သီလတရား"ကို ေစာင့္ထိန္းျခင္းျဖစ္၍ "သာသနာ ျပဳျခင္း" ျဖစ္ပါ၏။ "ကမၼ႒ာန္း (၄၀)" မွတစ္ခုခုကို ပြားမ်ား ေနျခင္းသည္ "သမထ"အားထုတ္ ေနျခင္းျဖစ္၍ "သမာဓိတရား"ကိုျဖည့္စြမ္းေနေသာေၾကာင့္ "သာသနာျပဳတယ္"ေခၚပါသည္။

"မဂၢင္တရား"ေတြ၊ "ေဗာဓိပကၡယတရား"ေတြ အားထုတ္ေနျခင္းသည္ ပညာတရား တိုးပြားေစျခင္း ငွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ "သာသနာျပဳျခင္း" ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ျဖင့္ အေျခခံ(၅)ပါး သီလကစ၍ သီလတရားကို ေစာင့္ထိန္းျခင္းမရွိျခင္းသည္ သာသနာပ်က္စီးေစႏိုင္ပါသည္ ဟု ေျပာလွ်င္ လြန္ရာမ်ားက်ေနေတာ့မလား။

သမထ ဘာ၀နာ မပြားမ်ားပဲေနျခင္းသည္ သာသနာကို ပ်က္စီးေစပါသည္။ ပညာတရားတို႔ ပြားေအာင္ ၀ိပႆနာအလုပ္မလုပ္ျခင္းသည္ သာသနာကို ပ်က္စီးေစပါသည္။ မိမိမလုပ္သည့္ အတြက္ မိမိအက်ိဳးမရသည့္အျပင္ သာသနာကိုပါ အရွည္တည္တံ့ေအာင္ မေစာင့္ထိန္းရာ ေရာက္ပါသည္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က -
တရားမနာျခင္း၊ တရားစာေပမ်ား ေလ့လာသင္ယူမႈမရွိျခင္း၊ ႏႈတ္တက္အာဂံု ေဆာင္ထားႏိုင္စြမ္း မရွိျခင္း၊ ေဆာင္ထား သမွ်ေတြကို မွတ္မွတ္သားသားမရွိျခင္း၊ ပဋိပတၲိလုပ္ငန္းကို အားထုတ္ လုပ္ကိုင္ျခင္း မရွိျခင္းေတြသည္ သာသနာကြယ္ ေၾကာင္းေတြပါလို႔ အတိအလင္းေဟာၾကားေတာ္ မူခဲ့ပါသည္။ ဤသည္မ်ားကို သိသင့္ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ ကိုယ့္အမ်ိဳး ဘာသာ၊ သာသနာကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတတ္ဖို႔၊ ေလးစား တန္ဖိုးထားတတ္ဖို႔ အဓိက ေျပာလိုရင္း ျဖစ္ပါသည္။

သာသနာေတာ္ႀကီးသည္္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္ခရီးကို ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရေသာအခါတြင္ သာသနာတြင္းကို ထိုးႏွက္ခ်က္ ေတြမ်ားလြန္းသျဖင့္ ဒါဏ္ရာမ်ား ဗလပြျဖစ္ေနပါၿပီ။

သာသနာကို မၿပိဳ ၿပိဳေအာင္ၿဖိဳခ်င္ေနတဲ့သူမ်ားကလည္း တစ္ပံုတစ္ပင္။ ထိုအထဲကိုယ္ မပါရင္ ေတာ္လွၿပီမွတ္ရပါမည္။ ေနာ့ေပတဲ႔ မည္သူေတြဘယ္ေလာက္ပဲၿဖိဳၿဖိဳ၊ ဘယ္လာက္ပဲတြန္းလွန္ တြန္းလွန္၊ ဘယ္၀ါဒေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲႀကီးစိုး ႀကီးစိုး အင္ၾကင္းေတာမွာ ေမြး၊ အင္ၾကင္းေတာမွာ ပရိနိဗၺာန္စံ၊ အင္ၾကင္းတို႔ရဲ႕ သစၥာတရားသည္ ဘယ္ေတာ့မွေပ်ာက္ကြယ္ေမွးမွိန္ျခင္းမရွိဘဲ၊ ပတၱျမားစင္စစ္ ႏြံမနစ္သည့္သန္႔စင္မြန္ျမတ္ ခိုင္မာလ်က္ရွိသည္သာရွိပါသည္။

သီလသိကၡာ၊ သမာဓိသိကၡာ၊ ပညာသိကၡာမ်ားသည္ ေက်ာက္စိုင္၊ ေက်ာက္သားေတြလို ၾကံံ႕ၾကံ႕ခံႏိုင္ေနသည္မွာ သာသနာပဲျဖစ္သည္ ဆိုျခင္း ကိုေတာ့ အျပည့္အ၀ ယံုၾကည္ပါသည္ ။ တစ္ကယ္တမ္း ေျပာရလွ်င္ သာသနာ ကို ခ်စ္တတ္ဖို႔ပဲလိုတာသည္။ ခ်စ္တတ္မွ ျမင့္ျမတ္တာကို ရွာမွာျဖစ္ပါသည္။ မွန္ကန္တာ ကိုရွာမွာျဖစ္ပါသည္။ျမတ္ႏိုးမွ တန္ဖိုးထားၾကမွာျဖစ္ပါသည္။

မခ်စ္တတ္၊ မျမတ္ႏိုးတတ္တဲ့အခါ သာသနာကို အလြဲလိုက္၊ အျမဲမိုက္ ေနခဲ့ၾကသျဖင့္ လြဲသူတို႔သြား၊ မိုက္သူတို႔သြားသည့္ အပယ္ဆင္းရဲတြင္ ၿမဲၿမံစြာခံေနခဲ့ရျခင္းကို ဂဂၤါ၀ါဠဳ သဲစုမက ပြင့္ခဲ့ၾကေသာ ဘုရားအဆူဆူနဲ႔ လြဲၿပီးလွ်င္ ဒုကၡသက္ရွည္ ယခု ဒုကၡခႏၶာ လြယ္ထားရသည္ ကို သံုးသပ္ေထာက္ရွဴ ၍ နားလည္သင့္ပါသတည္း။

ခ်မ္းသာၾကပါေစ..၊ေအးၿငိမ္းၾကပါေစ..၊ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ..လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ၾကပါေစ။

ဘ၀တုသဗၺမဂၤလံ

ဉာဏ္လင္းၿမိဳ႕

၁၃၇၅ခုႏွစ္၊ျပာသို လဆုတ္(၄) ရက္ ၊(19th-January,2014)၊တြင္ ေရးသားပူေဇာ္သည္။