ဆရာေတာ္ဘုရား
ထင္ရွားေသာ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ႏွင့္ ေနာက္ေပၚ အေရွ႕က်ြန္းသမၺဳေဒၶ၊ အေနာက္က်ြန္းသမၺဳေဒၶ၊ေျမာက္က်ြန္းသမၺဳေဒၶ တို႔ႏွင့္ ပက္သက္၍ အကိုးအကား မွီခိုအားထားစရာ သမိုင္းေၾကာင္းရာ အတၱဳပၸတၱိကို သိလိုပါသည္ဘုရား ေမတၱာေရွ႔ထား၍ ေျဖၾကားေပးပါရန္ ရိုေသစြာ ေလွ်ာက္ထားအပ္ပါသည္ဘုရား။
အရွင္နႏၵာစရိယ၊ ရန္ကုန္။
အႏၲရာယ္ကင္းပါထာမ်ားအေၾကာင္း ေရးသားၾကေသာ ေဆာင္းပါးတို႔တြင္ အထင္ရွားဆံုးမွာ သမၺဳေဒၶဂါထာပင္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုဂါထာႏွင့္ပက္သက္၍ ေမးသူျမန္းသူ ေဆြးေႏြးသူတို႔ မ်ားလွသျဖင့္ စာေရးသူအေနႏွင့္ အၾကိမ္မ်ားစြာပင္ ႏွဳတ္ျဖင့္လည္ေကာင္း၊ စာျဖင့္လည္းေကာင္း ေဆြးေႏြးခဲ့ ေရးသားခဲ့ဖူးလွပါျပီ။ ယခုမွ ရိုးရိုးသမၺဳေဒၶ ဂါထာသာမက ေနာက္ေပၚသမၺဳေဒၶမ်ားအေၾကာင္းပါ ေဆြးေႏြးလာသျဖင့္ အတန္ငယ္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႕ ေျဖၾကားလိုပါသည္။
သမၺဳေဒၶဂါထာမွာ သီဟိုဠ္သမၺဳေဒၶဂါထာ၊ ျမန္မာသမၺဳေဒၶဂါထာ ဟူ၍ စာေပတြင္ ႏွစ္မ်ိဳးထင္ရွားခဲ့ရာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔ ႏွုတ္တက္ရေနေသာ ” သမၺဳေဒၶ အဠ၀ီ သဥၥ” စေသာ ဂါထာမွာ ျမန္မာ သမၺဳေဒၶဂါထာ ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာ သမၺဳေဒၶဂါထာ ဆိုသည့္အတိုင္း ျမန္မာပညာရွိ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး စီကံုး ေရးသားခဲ့ေသာဂါထာျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ပုဂံေခတ္ တထာဂတုပတၱိက်မ္း၏ ပဏာမဂါထာျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။
ထို သမၺဳေဒၶဂါထာမွာ မူလက သေခ်ၤႏွစ္ဆယ္အတြင္းရွိ ဘုရားေပါင္း ငါးသိန္းတစ္ေသာင္းႏွင့္ ႏွစ္ေထာင္ခန္႔ ႏွစ္က်ိပ္ ရွစ္ဆူကိုသာ ရွိခိုးေသာ ဂါထာျဖစ္၍
သမၺဳေဒၶအဠ၀ီသဥၥ၊ ဒြါဒသဥၥသဟႆေက ပဥၥသတသဟႆနိ၊ နမာမိ သိရသာမဟံ။ ေတသံ ဓမၼဥၥ သံဃဥၥ၊ အာဒေရန၊ နမာမဟံ။
ေျခာက္ပါဒ တစ္ဂါထာ ဘုရားရွိခိုးႏွင့္ နမကၠာရာ ႏုဘာေ၀န စေသာ ဆုေတာင္းတစ္ဂါထာ ထားရွိေလသည္။ ၄င္းမွာလည္း စိႏၲိတံ သတၱသေခ်ၤယံ စေသာ ေသာတတၳကီ က်မ္းလာအရ စိတ္ျဖင့္ ဆုေတာင္းေသာ ခုႏွစ္သေခ်ၤ၊ ႏွဳတ္ျဖင့္ဆုေတာင္းေသာ ကိုးသေခ်ၤ၊ ကိုယ္ႏွုတ္ႏွစ္ပါးျဖင့္ ဆုေတာင္းေသာ ေလးသေခ်ၤ၊ သံုးရပ္ေပါင္း သေခ်ၤႏွစ္ဆယ္မွ်ကိုသာ ရည္ရြယ္၍ ထိုသေခ်ၤႏွစ္ဆယ္အတြင္း၌ ပြင့္ခဲ့ေသာ ဘုရားေပါင္းကိုသာ ေဖာ္ျပေရးစီထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
ထို သမၺဳေဒၶဂါထာမွာ လြန္စြာ လူၾကိဳက္မ်ား၍ အသံုးတြင္က်ယ္ေလရာ ထို႔ေနာက္တစ္ေခတ္(အင္း၀ေခတ္)ေလာက္တြင္ စိႏိၲတံ သတၱသေခ်ၤယ် စေသာ ဂါထာလာရွိရာ ေသာတတၱကီက်မ္းမွာ သံဂါယနာ၀င္က်မ္း မဟုတ္သျဖင့္ ခိုင္ခံ့မႈမရွိ၊ ေရွးေရွးဘုရားတို႔ဆိုလွ်င္ သေခ်ၤႏွစ္ဆယ္မွ်သာဆို၍ အားလံုးမႏွံ႔စပ္၊ သံဂါယနာတင္က်မ္းမ်ား အလို ဂဂၤါ၀ါဠဳ သဲစုမက ပြင့္ေတာ္မူခဲ့ေသာ ဘုရားမ်ားကိုထည့္မွသာ အားလံုး ႏွံ႕ႏိုင္ေပမည္ဟုဆိုကာ မူလဂါထာတြင္ အပၸကာ ၀ါဠဳကာ၊ အနႏၲာ နိဗၺဳတာ ဇိနာ ပါဒႏွစ္ခု (ဂါထာ၀ဂ္) ထပ္တိုးကာ ဂဂၤါ၀ါဠဳသဲစုမက မ်ားစြာေသာ ဘုရားရွင္တို႔ႏွင့္ တရားေတာ္ သံဃာေတာ္တုိ႔အား ရွိခိုးသင့္သည္ဟု ဆုိကုန္၏။
ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားအေလာင္း တိေလာက ၀ိဇယစၾကာ မင္းၾကီးသည္ ဘုရားအနည္းငယ္သာ ရွိခိုးရ၊ လွဴဒါန္းရသည္ကို အားမရ၍ သူ႕စိတ္အၾကံအစည္ျဖင့္ စၾက၀ဠာတိုက္အျပည့္ ဘုရားမ်ားကို သီတင္းသံုးေစ၍ ရွိခိုးေတာ္မူခဲ့သည္။ ဥပမာ သမၺဳေဒၶဂါထာတြင္ သေခ်ၤႏွစ္ဆယ္အတြင္း ပြင့္ကုန္ုေသာ ဘုရားမ်ားကိုသာမက ဂဂါၤ၀ါဠဳသဲစုမက မ်ားျပားလွစြာေသာ ဘုရားမ်ားကို ရွိခိုးရသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာသက္၀င္သူတိုင္း လြန္စြာ အားပါးတရ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ရေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သမၺဳေဒၶဂါထာသည္ အစဥ္အလာအရ ဂါထာသံုးပုဒ္ အျပည့္အ၀ျဖစ္၍ ေနေပသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ သမၺဳေဒၶဂါထာသည္ အႏၲရာယ္ကင္းေစသနည္း ဆိုသည္ကိုလည္း ရွင္းျပပါဦးမည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ သမၺဳေဒၶဂါထာသံုးပုဒ္လံုးသည္ ဆန္းက်မ္းအရ ရွစ္လံုးဘြဲအေကာင္းဆံုးဂါထာျဖစ္ေသာ ယဇယဇပထ်ာ၀တၱ ဂါထာမ်ိဳးျဖစ္၍ ရြတ္ဆိုရန္ အေကာင္းဆံုးဂါထာမ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။
အေၾကာင္းအရာမွာလည္း ပထမဂါထာအရ သဗၺညဳျမတ္စြာ ဘုရားေပါင္း ငါးသိန္းႏွစ္ေသာင္း တစ္ေထာင္ႏွစ္က်ိပ္ ရွစ္ဆူကို စိတ္တြင္း ႏွလံုးတြင္း၀ယ္ ထည့္သြင္းရိုက်ိဳး၍ ရွိခိုးရျခင္း၊ ဒုတိယဂါထာအရ ဂဂၤါ၀ါဠဳ သဲစုမက အလြန္တရာ မ်ားျပားလွစြာေသာ ငါးမာရ္ေအာင္ျမင္ ဘုရားရွင္တို႔အား ရိုေသျမတ္ႏိုးျခင္းႏွင့္ ထုိရွိခိုးရေသာ တန္းခိုးအာႏုေဘာ္တို႔ေၾကာင့္ ဥပဒၵေ၀ါမ်ားစြာ ေဘးဘယာအသြယ္သြယ္ အႏၲရာယ္ဟူသမွ်တို႔မွ ကင္းရပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းထားျခင္းျဖစ္၍ အဓိပၸါယ္အလိုကပင္ အလြန္တရာ ေကာင္းမြန္ထူးျမတ္၍ ေနပါသည္။
စီကံုးထားေသာ စာလံုးအကၡရာမ်ားကလည္း ၀ံသ( အကၡရာ အမ်ိဳးအႏြယ္) အေနအားျဖင့္ အေကာင္းဆံုးအေးနအထား တြင္ရွိပါသည္။ စတင္စီကံုးခဲ့ေသာ ဆရာကိုယ္တိုင္က အထူးေရြးခ်ယ္၍ စီကံုးထားသည့္အလား အမ်ားအားျဖင့္ အကၡရာတိုင္းလိုလို ၀ံသေကာင္း ၀ံသထူးမ်ားျဖင့္ ဖူးပြင့္၍ ေနသည္ကိုသာ ေတြ႔ရေပသည္။ ထိုသံုးဂါထာတြင္ တစ္ဂါထာ တစ္ဂါထာ၌ အကၡရာ (၃၂) လံုးစီႏွင့္ သံုးဂါထာတြင္ အကၡရာ (၉၆) လံုးပါ၀င္ရာ အကၡရာ ၅ လံုးမွလြဲ၍ အကၡရာ ၉၁လံုးမွာ ၀ံသေကာင္းမ်ားသာ ျဖစ္သည္ကို ေတြ႔ရေပသည္။ ယင္းကို စဥ္းငယ္သိသာရံုမွ် ခ်ဲ႕၍ ေရးပါဦးမည္။
ဂါထာေပါင္း မည္မွ်ပင္ဖြဲ႔ဖြဲ႔ အကၡရာစာလံုး (၄၁) ထက္မပိုႏိုင္၊ ပိဋကတ္သံုးပံု၌ စာလံုးေပါင္းမည္မွ်ရွိသနည္းဟူေသာ အေမးကို ”ပိဋကတၱယံပိ ပတြာ နကၡရႏၲိ နခီယႏၲီတိ အကၡရာ ” ဟူေသာ စကားအရ ပိဋကတ္သံုးပံုမွာလည္း အကၡရာ (၄၁) လံုးသာရွိသည္ဟု ေျဖရသကဲ့သို႔ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ယင္း(၄၁) လံုးေသာ အကၡရာတို႔ကိုလည္း ၀ဂ္(အစု) အကၡရာ၊ အ၀ဂ္(အစုမရွိ) အကၡရာ အေနအားျဖင့္ ဆိုေသာ္ သရရွစ္လံုးက အစ အဆံုး (၄၁) လံုးကို တူရာစုေပါင္းလိုက္ေသာ (၁၃) လံုးသာ ရွိသည္ဟု ဆိုေပသည္။
၄င္းမွာ က၊ စ၊ ဋ၊ တ၊ ပ၊ ယ၊ ရ၊ လ၊ ၀၊ သ၊ ဠ၊ ဟ၊ အ ဟူေသာ ၁၃ လံုးသာပင္။ ဤ ၁၃ လံုးတြင္ က၀ဂ္(က၊ ခ၊ ဂ၊ ဃ၊ င) ၅ လံုးသည္ ခတၱယ၀ံသ မင္းမ်ိဳးအကၡရာမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ သမၺဳေဒၶ(၃) ဂါထာတြင္ မင္းမ်ိဳးအကၡရာေပါင္း (၈) လံုးပါ၀င္ပါသည္။ စ၀ဂ္(စ၊ ဆ၊ ဇ၊ စ်၊ ည) ငါးလံူးသည္ ျဗဟၼဏ၀ံသ ပုဏၰားမ်ိဳး အကၡရာမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ သမၺေဒၶသံုးဂါထာတြင္ ျဗဟၼဏ၀ံသ အကၡရာ ငါးလံုးပါ၀င္ပါသည္။ ဋ၀ဂ္( ဋ၊ ႒၊ ၮ၊ ဎ၊ ဏ) ငါးလံုးသည္ ေ၀ႆ၀ံသ ကုန္သည္မ်ိဳး အကၡရာမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ ဤ ၃ ဂါထာ၌ ၁ လံုးပါ၀င္ပါသည္။ တ၀ဂ္( တ၊ ထ၊ ဒ၊ ဓ၊ န) ငါးလံူးသည္ ေဒ၀၀ံသ နတ္မ်ိဳး အကၡရာျဖစ္၍ ၃ ဂါထာတြင္ ၂၇ လံုးပင္ ပါ၀င္ခဲ့ေပသည္။
ပ၀ဂ္( ပ၊ ဖ၊ ဗ၊ ဘ၊ မ) ငါးလံုးသည္ ျဗဟၼ၀ံသ ျဗဟၼာမ်ိဳး အကၡရာမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ဤ ၃ ဂါထာတြင္ ၁၂ လံုးပါ၀င္ခဲ့ေပသည္။ ထို႔ေနာက္ အ၀ဂ္အကၡရာမ်ားျဖစ္၍ ယ အကၡရာသည္ သုဒၵ၀ံသ ဆင္းရဲသားမ်ိဳးျဖစ္သည္။ သမၺေဒၶဳသံုးဂါထာတြင္ တစ္လံုးသာပါ၀င္သည္။
ရ အကၡရာသည္ အပါ၀ံသ အပါယ္ဇာတိ၀ံသမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ဤ ၃ ဂါထာ၌ ၄ လံုးပါ၀င္ပါသည္။
၀ အကၡရာသည္ ေသာတပတၱိ၀ံသ ေသာတပန္မ်ိဳး အကၡရာျဖစ္၍ ဤ ၃ ဂါထာတြင္ ၁၆ လံုးပါ၀င္ပါသည္။
သ အကၡရာသည္ သကဒါဂါမိ၀ံသ သကဒါဂါမ္မ်ိဳးျဖစ္၍ ဤ ၃ ဂါထာတြင္ ၁၆ လံုး ပါ၀င္ပါသည္။
ႆ အကၡရာသည္ အနာဂါမိ၀ံသ အနာဂါမ္မ်ိဳးျဖစ္၍ ဤ ၃ ဂါထာတြင္ ၃ လံုးပါ၀င္ပါသည္။
႒ ၾကီး အကၡရာသည္ အရဟႏၱ၀ံသ ရဟႏၱာမ်ိဳးျဖစ္၍ ဤ ၃ ဂါထာတြင္ ၁ လံုးပါ၀င္ပါသည္။
အ အကၡရာသည္ ပေစၥကဗုဒၶ၀ံသ ပေစၥကဗုဒၶမ်ိဳးျဖစ္၍ ဤ ဂါထာတြင္ ၇ လံုးပါ၀င္သည္္္္္္္္္္္္္္။
ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ဗုဒၶဘာသာ သမၼာႏြယ္၀င္ သူေတာ္စင္တို႔ ရြတ္ဆိုေနက် သမၺဳေဒၶဟု အစခ်ီထား၍ သမၺဳေဒၶဂါထာ ဟုေခၚေသာ ဂါထာသည္ စံတင္စံထားျပဳေလာက္ောအင္ ဂါထာေနျဖင့္ေရာ အကၡရာအေနျဖင့္ပါ မဂၤလာအျပည့္ျဖစ္၍ ေနရံုမွ်မက ဂဂၤါ၀ါဠဳသဲစုမက ပြင့္ေတာ္မူၾကကုန္ေသာ အနႏၲဗုဒၶ ဘုရားရွင္တုိ႔၏ တန္ခိုးေတေဇာ္ အာႏုေဘာ္တို႔အား အားထားရိုက်ိဳး ရွိခိုးရျခင္းေၾကာင့္ အႏၲရာယ္ ဟူသမွ်တို႔ ျမဴမွ်မၾကြင္း ကင္းရွင္းေအးျမေနရျခင္းပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
ဤကား ျမန္မာျပည္ျဖစ္ သမၺဳေဒၶဂါထာကို စိစစ္ျပျခင္းပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
ျမန္မာတို႔ႏွင့္ ေထရ၀ါဒခ်င္း တူမွ်ေသာ သီဟိုဠ္( သီရိ လကၤာ)၌ ထင္ရွားေသာ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္အေၾကာင္းကို တင္ျပေဖာ္ဆိုလိုပါေသးသည္။
ထုိ သီဟိုဠ္သမၺဳေဒၶဂါထာသည္လည္း ေသာတၳကီက်မ္းလာ သေခ်ၤႏွစ္ဆယ္တြင္ ပြင့္ေတာ္မူၾကသည့္ ဘုရားရွင္ေတာ္ေပါင္း ငါးသိန္းတစ္ေသာင္း ႏွစ္ေထာင္ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူကုိပင္ ပံုစံတစ္မ်ိဳးျဖင့္ ေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္သည္။
၄င္းမွာ ၈ လံုးတြဲ ဂါထာမ်ိဳးမဟုတ္။ ၁၂ လံုးဘြဲ႕ ဣႏၵ၀ံသ ဂါထာမ်ိဳးျဖင့္ဖြဲ႕၍ အကၡရာသခ်ၤာျဖင့္ စိႏၱိတံ သတၱသေခ်ၤယ်ံအရ ဂါထာအတိုင္း စိတ္ျဖင့္ ဆုေတာင္းစဥ္၊ ခုႏွစ္သေခ်ၤအတြင္း၌ ဖူးေတြ႔ရေသာဘုရားမ်ား၊ ႏွုတ္ျဖင့္ဆုေတာင္းစဥ္ ကိုးသေခ်ၤအတြင္း၌ ဖူးေတြ႔ရေသာ ဘုရားမ်ား၊ ကိုယ္ႏွုတ္စိတ္ သံုးပါးလံုးျဖင့္ ဆုေတာင္းစဥ္ ေလးသေခ်ၤ ကမၻာတစ္သိန္းအတြင္း၌ ဖူးေတြ႔ရေသာ ဘုရားမ်ားကို ေဖာ္ျပ၍ ေလးရုပ္ေပါင္း ငါးသိန္ တစ္ေသာင္း ႏွစ္ေထာင္ ႏွစ္က်ိပ္ ရွစ္ဆူေသာ ဘုရားရွင္တို႔ အား ရွိခိုေၾကာင္း ဆုိထားေပသည္။
ျမန္မာဂါထာကဲ့သို႔ သမၺဳေဒၶဟုအစ မဆိုထားေသာ္လည္း ျမန္မာတို႔က သီဟိုဠ္သမၺဳေဒၶဂါထာဟုပင္ ေခၚၾကသည္။ ၄င္း ဂါထာမွာ
ဗုဒၶါ အႏုႏၷာမရိယာ သုသေခၤယ၊
ဗုဒၶါ အႏုႏၷာမရိယာ ဓိသခၤေယ၊
ဗုဒၶါ ရိယေဃ ဗကုလကၡကေပၸ၊
၀ႏၵာမိ ေတ ဇိရနိရကၠေမ အဟံ။ ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ ( အနက္ကို မေဖာ္ျပေတာ့ပါ၀
ထုိ႔ေနာက္ ျပႆနာရွင္ေမးျမန္းထားေသာ အေရွ႔က်ြန္း သမၺဳေဒၶ၊ အေနာက္က်ြန္း သမၺဳေဒၶ၊ ေျမာက္က်ြန္း သမၺဳေဒၶ တို႔အေၾကာင္း အျမြက္မွ် ေဖာ္ျပပါဦးမည္။
ထို သမၺဳေဒၶဂါထာေပၚေပါက္လာပံုမွာ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ခန္႔က မိုးညွင္းျမိဳ႕ အေရွ႕ေက်ာင္းသို႔ တည္ေတာဆရာေတာ္(စာေရးဆရာအမည္ ထီးခ်ိဳင့္နတ္စိုး ေခၚ ထီးခ်ိဳင့္မိုးနတ္ရွင္ ေခၚ) ဘဒၵႏၲေဒ၀ိႏၵာဓိပတိ ေရာက္ခဲ့စဥ္ေက်ာင္းႏွင့္မတူေလာက္ေအာင္ စစ ခ်ိဳ႔တဲ့ေနေၾကာင္း ေတြ႔ျမင္ရျပီး ေနာက္ႏွစ္ ၂၀ ခန္႔အၾကာ ဒုတိယအေခါက္ ထပ္မံေရာက္ရာ၌ ယခင္ကႏွင့္မတူ တိုက္ဆာအေဆာက္အအံုမ်ားျဖစ္ေနသျဖင့္ ေမးျမန္းၾကည့္ရာ
” ေတာရေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းရွိ ဘုန္းေတာ္ၾကီးတစ္ပါး သမၺဳေဒၶ( ရိုးရိုး) ဂါထာကို အျမဲရြတ္ေၾကာင္း၊ တစ္ညတြင္ ရုကၡစိုးနတ္က သမၺဳေဒၶဂါထာမ်ိား နတ္၀ွက္ထားေသးေၾကာင္း၊ ထိုဂါထာမ်ားကုိပါ ရြတ္ပါဟုဆိုကာ အေရွ႕က်ြန္း၊ အေနာက္က်ြန္း၊ ေျမာက္က်ြန္း၊ သမၺဳေဒၶဂါထာမ်ားကို သင္ေပးသြားေၾကာင္း၊ ထိုေတာရဘုန္းၾကီးသည္ ယင္း သမၺဳေဒၶဂါထာမ်ားကိုပါ ေန႕စဥ္ရြတ္ပြား၍ ဘုန္းတန္ခိုးလာဘ္သပ္ပကာ ၾကီးမားလာေၾကာင္း၊ ယင္း ဂါထာမ်ားကို ရရွိရြတ္ဆိုသျဖင့္ မိုးညွင္းျမိဳ႕ အေရွ႕ေက်ာင္းဆရာေတာ္ၾကီးလည္း တစ္ေန႕တျခား ဘုန္းတန္ခိုး ၾကီးမလာေၾကာင္း ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္ ေရးသား၍ ဤ သမၺဳေဒၶဂါထာမ်ားကို ေဖာ္ျပထားပါသည္။
ထုိဂါထာမ်ားမွာ မူလ သမၺဳေဒၶ(၄င္းကို ေတာင္က်ြန္း သမၺဳေဒၶဟု အမည္ေပးသည္) ကဲ့သို႔ ဘုရားရွင္ေပါင္း ငါးသိန္ တစ္ေသာင္း ႏွစ္ေထာင္ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူႏွင့္ ဂဂ္ါ၀ါဠဳ သဲစုမက ဘုရားတို႔အား ဖြဲ႕ဆို ရွိခိုးမႈမပါ၊ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူ ႏွစ္က်ိပ္ငါးဆူ စသည္မ်ားကို ရွိခိုးေၾကာင္းႏွင့္ ၂ ဂါထာ၊ ၃ ဂါထာ တို႔သာရွိျပီး အခ်ိဳ႕ ပါဠိသဒၵါ မမွန္မကန္ ဂါထာပိုဒ္ မျပည့္စံုသျဖင့္ ရွိေနၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ မူလ သမၺဳေဒၶဂါထာကဲ့သို႔ စနစ္တက် မရွိလွေပ။
ဘုရားရွိျပီး ျဖစ္သျဖင့္ ႏွုတ္တက္ရရွိ၍ ရြတ္ဆိုရွိခိုးလွ်င္ကား အက်ိဳးရွိသင့္သေလာက္ ရွိမည္မွန္ေသာ္လည္း ၾကိဳးစားက်က္မွတ္၍ မျပတ္ရွိခိုးရက်ိဳး နပ္လိ္မ့္မည္ဟု မထင္ေပ။
ထို႔ေၾကာင့္ ရွိရင္း မူလသမၺဳေဒၶ (ျမန္မာ) ႏွင့္ သီဟိုဠ္ သမၺဳေဒၶဂါထာ မွန္မွန္ကန္ကန္တို႔ကိုသာ ထက္ထက္သန္သန္ ဆိုအပ္ခဲ့သည့္ အဓိပၸါယ္တို႔ကို ေလးေလးနက္နက္ မွတ္သား၍ မျပတ္ပြားမ်ား ရွိခိုးၾကျခင္းသည္သာ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္း ဖြယ္ရာပါရွိေၾကာင္း ေျဖၾကားလိုပါသည္။
ရေဝႏြယ္(အင္းမ)
ျမတ္သတိ၀ါဒီ မဂၢဇင္း
ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၊ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္
