ပူသည့္မ်က္နွာ မွ ေအးသည့္ မ်က္နွာသို့



ပူသည့္မ်က္နွာ မွ ေအးသည့္ မ်က္နွာသို့

မ်က္ႏွာ က သံုးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ ပူသည့္ မ်က္ႏွာရယ္၊ ေအးသည့္ မ်က္ႏွာရယ္ မပူမေအး မ်က္ႏွာ ရယ္ပါ ။ တစ္ခ်ိဳ့မ်ား မ်က္ႏွာ ၿမင္လိုက္ ရရင္ပဲ သူ့မ်က္ႏွာမွာ အေအးဓတ္က အထင္းသား ေပၚေနတာပါ။ မ်က္ႏွာက ၾကည္ေနတာပါ။ သူတင္လား ဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ၿမင္ရတဲ့ သူရဲ့ရင္ကုိ ေအးသြားတာပါ။ ကုသိုလ္ေတြ ရင္ထဲမွာ ၿပည့္ေနမယ္၊ စိတ္ထား ေလးေတြေကာင္း ေနမယ္ဆိုရင္ ေအးတဲ့ မ်က္ႏွာကုိ ရေနတာပါ။

တစ္ခိ်ဳ့ က်ေတာ့ မ်က္နွာၿမင္လိုက္ ရတာနဲ့ သူ့မ်က္ႏွာ မွာ အပူဓတ္က အထင္းသား ေပၚေနတာပါ။ ၿမင္ရတဲ့သူ ရင္ထဲကုိ ေတာင္ ပူခ်င္ပူ သြားတာပါ။

အကုသိုလ္ေတြ ရင္ထဲမွာ ၿပည့္ေနမယ္ ၊စိတ္ထားေလးေတြ ညံ့ေနမယ္ဆိုရင္ ပူတဲ့ မ်က္ႏွာကုိ ရေနတာပါ။
စကားလံုး လွလွေတြ အမူအရာ ေကာင္းေကာင္း ေတြနဲ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဟန္ေဆာင္ထား ႏိုင္ေပမဲ့ မ်က္ႏွာမွာေတာ့ ညာလို့ မရပါဘူး။ အကုသိုလ္ သိပ္မ်ားေနတဲ့သူရဲ့ မ်က္နွာဟာ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ကုိ မရွိပါဘူး။ မ်က္ႏွာၾကည့္ရံုနဲ့ဲ သိပ္ သိသာပါတယ္ ။ ရုပ္လွတာ မလွတာ၊ အသားၿဖဴတာ၊ မၿဖဴတာနဲ့ လည္းမဆိုင္ပါဘူး။ မ်က္နွာမွာကုိ အပူဓတ္က သိသာ ေပၚ လြင္ေနတာပါ။

အေကာင္းဆံုး အလွၿပင္ဆိုင္ ကုိသြားၿပီး အေကာင္းဆံုး ၿပင္ထားဦးေတာ့ ၊ရင္ထဲမွာ အကုသိုလ္ေတြ ရွိေနရင္ စိတ္ထားေတြ ညံ့ေနရင္ အပူမ်က္ႏွာပဲ ၿဖစ္ေနမွာပါ။ အေအး မ်က္ႏွာကုိ မရႏိုင္ပါဘူး။
တစ္ခ်ိဳ့က်ေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ ကုသိုလ္စိတ္ ၿဖစ္လိုက္၊ တစ္ခါတစ္ေလ အကုသိုလ္စိတ္ ၿဖစ္လိုက္ စိတ္ထား ေကာင္းလိုက္ စိတ္ထား ညံ့လိုက္နဲ့ အဲလို လူမိ်ဳးရဲ့ မ်က္ႏွာ မပူမေအး မ်က္ႏွာပါ ။

စာဖတ္သူေကာ မ်က္ႏွာသံုးမ်ိဳးထဲက ဘယ္မ်က္နွာ မ်ိဳးထဲမွာ ပါ ပါသလဲ ?
စာေရးသူကေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ ပူတဲ့ မ်က္ႏွာၿဖစ္လိုက္ တစ္ခါတစ္ေလ ေအးတဲ့ မ်က္ႏွာ ၿဖစ္လိုက္နဲ့ပါ။ ပူတဲ့ မ်က္ႏွာ ၿဖစ္ေနတယ္ ဆိုရင္ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိယ္ သိေနတာပါ။ အဲဒီ ေန့ေတြမ်ားဆို ပရိတ္သပ္နဲ့ မေတြ့ခ်င္ပါဘူး။ အားနာလို့ပါ ။ေတြ့ၿဖစ္ခဲ့လွ်င္လည္း အဆင္မေၿပ ၿဖစ္တတ္လြန္းလို့ပါ။ အေအးမ်က္နွာ ရၿပီဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္သူနဲ့ ပဲဆက္ဆံဆက္ဆံ အစစ အရာရာ အဆင္ေၿပ ေနတတ္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ ကုိယ့္မ်က္နွာကုိယ္ (မွန္ၾကည့္ေသာအခါ) ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ တံခါးပိတ္ၿပီး အေသခ်ာ ၾကည့္ရင္ သိသာပါတယ္။ တကယ္လို့ ကုိယ့္မ်က္ႏွာဟာ ပူတဲ့မ်က္ႏွာ ၿဖစ္ေနရင္ ဘာမွ အားငယ္စရာ မလုိပါဘူး ။ ေအးတဲ့မ်က္ႏွာ ၿဖစ္ေအာင္ ၿပဳၿပင္ယူလို့ ရပါတယ္။ ကုိယ္က ေအးတဲ့ မ်က္ႏွာ ရွိခ်င္တဲ့သူ ၿဖစ္ဖို့ပဲလိုပါတယ္။

ေအးတဲ့မ်က္ႏွာ ၿဖစ္ဖို့အတြက္ေတာ့ လြယ္တဲ့ ကမ႒န္း တစ္ခုခုကုိ အၿမဲႏွလံုးသြင္း ေနလိုက္ရံုပါပဲ။ ခက္တဲ့ ကမ႒န္းဆို မလုပ္ၿဖစ္မွာ ဆိုးလို့ပါ။

ဥပမာ - နေမာတႆ ကုိ အခ်ိန္မ်ားမ်ား ပြားေနလိုက္မယ္ ဆိုရင္လည္း ရပါတယ္။ ထမင္းခ်က္ ရင္းလည္း ပြားလို့ရတာပါ ပဲ။ ေစ်းေရာင္းရင္းလည္း ပြားလို့ရတယ္။ ေစ်း၀ယ္ရင္းလည္း ပြားလို့ရပါတယ္။ သြားရင္းလာရင္းလည္း ပြားလို့ရေနတာပါ ပဲ။ေနာက္ဆံုး ေရခ်ိဳးခန္း ၀င္ရင္းနဲ့လည္း ပြားလို့ရေနတာပါပဲ။
တစ္ခါတစ္ေလ မေကာင္းတဲ့စိတ္ တစ္ခုခုမ်ား ၀င္ခဲ့ရင္ ခ်က္ခ်င္းပဲ နေမာတႆ ကုိဆယ္ေခါက္ေလာက္ ပြားပစ္လုိက္ပါ။

မေကာင္းတဲ့စိတ္ ၀င္လိုက္တာနဲ့ နေမာတႆ ပြားလိုက္ နဲ့ ၾကာလာေတာ့ မေကာင္းတဲ့ အကုသိုလ္ စိတ္၀င္မူ့ေတြ ေလ်ာ့ သြားပါလိမ့္မယ္။ မေကာင္းစိတ္ေတြ ေလ်ာ့ေလ်ာ့သြားရင္ မ်က္နွာက အပူဓတ္ေတြပါ ေလ်ာ့ေလ်ာ့သြားတာပါ။ ပြားရင္း၊ပြား ရင္းနဲ့ မ်က္ႏွာမွာ အေအးဓတ္က ေပၚလာတာပါ။ အဲဒီအခါမွာ မွန္ထဲၿပန္ၾကည့္ရင္ အေအးဓတ္နဲ့ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကုိယ္ ေက်ေက် နပ္နပ္နဲ့ ေတြ့ရေတာ့မွာပါ။

ပြားစမွာေတာ့ အေအးမ်က္ႏွာကုိ ခ်က္ခ်င္း ရဦးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပြားတဲ့ အထံု ရက္ကေလး ၾကာလာမွ ရလာမွာပါ။ ကုိယ္က အလုပ္တစ္ခု အေနနဲ့ ပြားေနဖို့ ပါပဲ။ အေအးဓတ္ မ်က္ႏွာ ရသြားၿပီဆိုရင္ ေနရထိုင္ရတာကစ ေပါ့ေပါ့ ပါးပါးကုိ ရွိသြားေတာ့ တာပါ။

ေလာကရဲ့ သေဘာအရ ေအးတဲ့ မ်က္နွာရွိတဲ့ သူကုိပဲ လူေတြက ဆက္ဆံခ်င္ ၾကတာပါ။ ပူတဲ့မ်က္ႏွာ ရွိတဲ့သူကုိ အလုပ္သေဘာ အရ ဆက္ဆံရဦးေတာ့ မဆက္ဆံခ်င္ၾကပါဘူး။ ကုိယ္က ဒီ အက်ိဳးအပစ္ ေလးေတြကုိ အာရံုၿပဳၿပီး ေအးတဲ့ မ်က္ႏွာ ၿဖစ္ေအာင္ အသိနဲ့ ၿပဳၿပင္ယူရမွာပါ။ ပုထုဇဥ္ေတြ ဆိုေတာ့လည္း အၿမဲတမ္း ေအးတဲ့မ်က္ႏွာ ၿဖစ္ေနဘို့ဆိုတာ မလြယ္ပါဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလ ေဒါသေၾကာင့္ပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ဣႆာ မစၦရိယ ေၾကာင့္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကုိယ့္ရဲ့ မ်က္ႏွာက ပူတဲ့မ်က္ႏွာ ၿဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ကုိယ့္ မ်က္ႏွာ ေၿပာင္းလဲ သြားၿပီဆိုတာနဲ့ ကုိယ္က သိလိုက္ဖို့ပါပဲ။ သိၿပီးရင္ၿပဳၿပင္ယူ သြားဖို့ပါပဲ။

ကုိယ္က ေအးတဲ့ မ်က္ႏွာရထားရင္ အႏုပညာ အလုပ္ကိုပဲ လုပ္လုပ္ ၊ေစ်းပဲေရာင္းေရာင္း ၊ စာပဲသင္သင္ ၊ ဆိုက္ကားပဲနင္း နင္း၊ ဘာစီးပြားေရး ပဲလုပ္လုပ္ ကုိယ့္ရဲ့အလုပ္ကုိ အေအးမ်က္ႏွာက အေထာက္အပံ့ေတြ ေပးေနတာပါ။

ဘာပဲေၿပာေၿပာ ရင္ထဲမွာ အကုသိုလ္ စိတ္ေတြၿဖစ္မေနေအာင္ လြယ္ကူတဲ့ ကမ႒န္း တစ္ခုခုကုိ အၿမဲ ႏွလံုးသြင္း ေနၿဖစ္ရင္ အေအး မ်က္နွာကုိ ရေနတာပဲေလ ။တကယ္ေတာ့ ဇနီး၊ ခင္ပြန္း၊ သားသမီး၊ ရထူး၊ အာဏာ၊ ေငြေၾကး၊ အရာအားလံုး ဟာ ဘာမွ မၿမဲပါဘူး။ မၿမဲတဲ့ သေဘာတရားေတြကုိ မၿမဲဘူးလို့ ကုိယ္က သိလိုက္ဖို့ပါပဲ။

အဲဒီမၿမဲတာေတြကုိပဲ အမွီၿပဳၿပီး ေလာဘ၊ေဒါသ၊ ဣႆာ မစၦရိယ၊ ၿဖစ္ေနတာကုိက သိပ္ၿပီးရွက္ဖို့ ေကာင္းတာပါ။ ၿပီးေတာ့ ေသရင္ ကုိယ့္ေနာက္ ပါမွက်ေနတာပဲ။
မၿမဲတဲ့ သေဘာတရားကုိ သိတတ္တဲ့ ဥဏ္ဓတ္ဟာ ေနာက္ဘ၀ ေနာက္ဘ၀ ေတြအထိလည္း အထံုဓတ္ ပါသြားမွာပါ။ ေနာက္ဘ၀ ေနာက္ဘ၀ မွာလည္း အထံုဓတ္က ပါလာတာ ဆိုေတာ့ မၿမဲတဲ့ သေဘာတရားေတြကုိ သတိဥဏ္ ပြင့္ၿပီး ေနာက္ဘ၀ ေနာက္ဘ၀ေတြမွလည္း တရားေတြ အားထုတ္ ၿဖစ္ရ ဦးမွာပါ။

ေနာက္ဘ၀ ေနာက္ဘ၀ ေတြမွာ တရားေတြ အားထုတ္ၿဖစ္ၿပီး ေနကၡမၼ ပါရမီ (ေနကၡမၼ ပါရမီ ဆိုသည္မွာ ေလာဘ စတဲ့ အကုသိုလ္ တရားေတြကုိ ကိုယ့္ သနၱာန္ မွာ မရွိေအာင္ လုပ္တာပါ ) ကုိလည္း ဆင့္ကာ ဆင့္ကာ ၿဖည့္က်င့္ ေနၾကဦးမွာပါ။

ေနကၡမၼ ပါရမီေတြ ၿဖည့္ရင္း ၿဖည့္ရင္းနဲ့ တစ္ဆင့္ထက္ တစ္ဆင့္ ၿမင့္လာၿပီး ပါရမီေတြ ၿပည့္လာတဲ့ အခါ ဘ၀ရဲ့ တကယ့္ ပန္းတိုင္ၿဖစ္တဲ့ မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္ကုိ ေရာက္ရွိသြား ေတာ့မွာပါပဲေလ။

ရေ၀ႏြယ္ ။ အင္းမ ။

ၿမင့္ၿမတ္သူ တို့ ရဲ့ အလုပ္ ရေ၀ႏြယ္ (အင္းမ) ဓမၼ အၿမဳေတ စာစဥ္ ၁၀ စာအုပ္၊

စာမ်က္ႏွာ ၉၄ ~ ၉၉ မွ ထုတ္ နုတ္ ကူးယူ ပူေဇာ္ပါသည္။