လူ႔ဘ၀ကို ဘာေတြလုပ္ဖုိ႔ လာၾကသလဲ..?

လူ႔ဘ၀ကို ဘာေတြလုပ္ဖုိ႔ လာၾကသလဲ..?

ဦးဇင္းတုိ႔ေတြသည္ အသိဉာဏ္ပညာ ရွိေသာ၊ ေ၀ဖန္စဥ္းစားႏိုင္စြမ္းရွိေသာ လူ႔ဘ၀၊ လူ႔ေလာကႀကီးမွာ ေနထုိုင္က်င္လည္ ေနၾကသူေတြပါ။ ဒီလို လူ႔ဘ၀ကို ဘာေတြလုပ္ဖုိ႔ လာၾကသလဲ..? ဘာကိစၥနဲ႔လာၾကသလဲ..? ငါကေတာ့ အင္မတန္ ရခဲလွတဲ့ လူ႔ဘ၀ကို ေရာက္လာခဲ့ၿပီ ငါ ဘာေတြလုပ္ရမလဲ..? ငါ ဘာေတြလုပ္သင့္လဲ..? စသျဖင့္ မိမိတုိ႔ ကိုယ္တုိင္ စမ္းစစ္သင့္တယ္ လို႔ ထင္မိပါတယ္။ `ဤလူ႔ေလာကကို ဦးဇင္းတုိ႔ ဘာကိစၥႏွင့္ လာၾကပါသလဲ´လို႔ေမးလွ်င္၊ ေအာက္ပါအတုိင္း အေျဖ(၄)မ်ိဳး ရရွိပါလိမ့္မယ္။

(၁) ယခုပစၥဳပၸန္ကာလမွာ စား၊ ၀တ္၊ ေနေရး အတြက္ လူခ်င္းတူ၊ သူခ်င္းမွ်ေအာင္ ဥစၥာစီးပြား ရွာေဖြရန္ လာၾကပါတယ္လို႔ အေျဖထြက္ပါမယ္။

(၂) နိဗၺာန္မရခင္စပ္ၾကား သံသရာမွာ က်င္လည္ၾကရဦးမယ္။ က်င္လည္ေနစဥ္ အထက္တန္း က်က်ႏွင့္ မ်က္ႏွာပန္းလွလွျဖစ္တဲ့ သူေ႒း၊ လူခ်မ္းသာ၊ ဘုရင္၊ တုိ႔၏ စည္းစိမ္ေတြကို လိုခ်င္ပါေသးတယ္။ အဲသည္လို `တမလြန္ လူ႔စီးပြား´ေတြကို ရွာဖုိ႔လာၾကပါတယ္လို႔ အေျဖထြက္ပါမယ္။

(၃) လူထက္သာလြန္တဲ့ နတ္ျပည္ ၆ထပ္က ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာမ်ိဳးကို ရွာေဖြရန္ လာၾကပါတယ္လို႔ အေျဖထြက္ပါမယ္။

(၄) လူစည္းစိမ္၊ နတ္စည္းစိမ္တုိ႔ထက္ ထူးကဲသာလြန္တဲ့ ျဗဟၼာ့စည္းစိမ္ကို ရွာေဖြဖုိ႔ ေရာက္လာ ၾကပါတယ္လို႔ ေျဖၾကပါလိမ့္မယ္။

ယခုပစၥဳပၸန္ ေလာကီစီးပြားအတြက္..

၁။ ဥ႒ာနသမၸဒါ = ထၾကြလံု႔လ ၀ိရိယရွိျခင္း။

၂။ အာရကၡသမၸဒါ = ရွာေဖြလို႔ ရရွိသမွ် ဥစၥာပစၥည္းတုိ႔ုိကို ေကာင္းစြာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ျခင္း။

၃။ ကလ်ာဏမိတၱ = မိတ္ေကာင္း၊ ေဆြေကာင္းမ်ားရွိျခင္း။

၄။ သမဇီ၀ိတာ = အ၀င္ႏွင့္ အထြက္ မွ်တေအာင္သံုးစြဲျခင္း၊ ဆုိတဲ့ သမၸဒါတရား ေလးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေအာင္ တရားသျဖင့္ လုပ္ရပါတယ္။

တမလြန္ေလာကမွာ လူ႔စီးပြား၊ နတ္စီးပြားေတြကို ရရွိေရးအတြက္ `ဒါန´`သီလ´ေတြႏွင့္ ရင္းႏွီးရပါလိမ့္မယ္။

ျဗဟၼာ့စည္းစိမ္အတြက္ `မဟဂၢဳတ္´ ကုသိုလ္ဆုိတဲ့ သမထတရားေတြႏွင့္ ရင္းႏွီးရပါလိမ့္မယ္။

လူ၊ နတ္စည္းစိမ္ကုိ ရေစတဲ့ ဒါန၊ သီလႏွင့္ ျဗဟၼာ႔စည္းစိမ္ကုိ ရေစတတ္တဲ့ `သမထ´ တရားေတြကုိ `စရဏမ်ိဳးေစ့´ လို႔ေခၚပါတယ္။

စရဏမ်ိဳးေစ့ ေတြဟာ ၃၁ဘံုဆုိတဲ့ သံသရာမွ ထြက္ေျမာက္ေအာင္ တုိက္ရိုက္ အက်ိဳးမျပဳႏိုင္ၾကပါ။ အေထာက္အပံ့သာျဖစ္လို႔ `ေလာကီကုသိုလ္´ လို႔ေခၚရပါတယ္။ ထုိေလာကီတရား ဆုိတဲ့ `စရဏ´ မ်ိဳးေစ့ေတြဟာ ေလာကဓံ မုန္တုိင္းမွာ ေျပးလႊားေနၾကရတဲ့ သံသရာခရီးသည္မ်ား အဖုိ႔ ျဖစ္ေလရာရာဘ၀မွာ မ်က္ႏွာပန္းလွလွ အထက္တန္းက်က် စား၊ ၀တ္၊ ေနေရးအတြက္ မ်ားစြာပင္ ေက်းဇူးျပဳၾကပါတယ္။

ဥပမာ။ ရထားစီးရာမွာ ရိုးရိုးတန္းစီးတဲ့ လူဆင္းရဲတုိ႔မွာ ၾကပ္တည္းၿငိဳျငင္စြာနဲ႔ ခရီးသြားၾကရပါတယ္။ အထက္တန္းစီးႏိုင္တဲ့ လူခ်မ္းသာေတြကေတာ့ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိစြာ ခရီးသြားႏိုင္ၾကပါတယ္။ ထုိနည္းတူ `စရဏမ်ိဳးေစ့´နည္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြမွာ အဆင့္အတန္း နိမ့္ၿပီး၊ ဆင္းရဲမြဲေတလ်က္ ဘ၀သံသရာကို လည္ၾကရပါတယ္။

`စရဏမ်ိဳးေစ့´ဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက်ေတာ့ ျဖစ္ေလရာ ဘ၀မွာ အဆင့္အတန္းျမင့္စြာ သြား၊ လာ၊ ေနထုိင္ႏိုင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ `ဒိ႒ိ´ (မွားယြင္းစြာသိျမင္မႈ) ႏွင့္ `၀ိစိကိစၧာ´ (ဘုရား၊ တရား တုိ႔၌ ယံုမွား သံသယရွိမႈ) မျပဳတ္ေသးတဲ့ ေလာကီကုသိုလ္ပိုင္ရွင္ ပုထုဇဥ္ေတြဟာ ကုသိုလ္အရွိန္ကုန္တာနဲ႔ အပါယ္ဘံုေတြကို ေလ်ာက်ၾကရပါတယ္။ 

ထို႔ေၾကာင့္ `ငရဲ၊ တိရစာၧန္၊ ၿပိႆာ၊ အသူရကာယ္ဆုိတဲ့ အပါယ္ေလးဘံု တုိ႔ဟာ ဒိ႒ိႏွင့္ ၀ိစိကိစၧာ မျပဳတ္ေသးတဲ့ ပုထုဇဥ္ တုိ႔၏ ဇာတိခ်က္ေၾကြ၊ အၿမဲေနထိုင္ရာ အိမ္ႏွင့္တူပါတယ္´ လို႔ ဆုိၾကပါတယ္။

ထုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ ေလာကသို႔ ဦးဇင္းတုိ႔ ဘာကိစၥႏွင့္လာၾကပါသလဲ..? ဆုိတဲ့ ေမးခြန္း ေျဖရာမွာ `ဒါန၊ သီလ၊ သမထ ဆုိတဲ့ စရဏ ကုသိုလ္ကို ရွာဖုိ႔လာၾကပါတယ္´ လို႔ေျဖရင္ မျပည့္စံုေသးပါဘူး။ `၀ိဇၨာဆုိတဲ့ ေလာကုတၱရာ ကုသိုလ္ကို အဓိကထားၿပီး ရွာရန္ လာၾကပါတယ္´ လို႔ ေျဖဆုိမွသာ မွန္ကန္ျပည့္စံုပါလိမ့္မယ္။  

`ေလာကုတၱရာ´ ဆုိတဲ့ စကားကို `ေလာက+ ဥတၱရ´ လို႔ပုဒ္ခြဲရပါတယ္။ ေလာကဆုိတာ `ကာမဘံု (လူ၊ နတ္ျပည္ ၆ထပ္)၊ ရူပဘံု (ရုပ္နာမ္ရွိေသာ ျဗဟၼာဘံု (၁၆) ဘံု)၊ အရူပ (ရုပ္မရွိေသာ ျဗဟၼာဘံု (၄) ဘံု)၊ စတဲ့ေလာက သံုးပါးကို ဆုိလိုပါတယ္။ ဥတၱရ ဆုိတာက `ထြက္ေျမာက္ျခင္း´ လို႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ထုိစကားႏွစ္လံုး ေပါင္းစပ္လိုက္ေတာ့ `ေလာကသံုးပါး´မွ ကၽြတ္လြတ္ ထြက္ေျမာက္ျခင္းလို႔ ဆုိလိုပါတယ္။ 

ထုိေလာကမွ ထြက္ေျမာက္ ကၽြတ္လြတ္တဲ့ ေလာကုတၱရာ တရားတုိ႔မွာ.. မဂ္ေလးပါ၊ ဖုိလ္ေလးပါ၊ နိဗၺာန္ ဆုိၿပီး (၉) ပါးရွိပါတယ္။ ထုိတရား (၉)ပါးကို ႏႈတ္ပယ္ၿပီး က်န္တဲ့ တရားဟူသမွ်က ေလာကီတရားေတြသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ေလာကုတၱရာ တရားတုိ႔ကိုလည္း ဗုဒၶ၏ သာသနာေတာ္တြင္းႏွင့္ ၾကံဳၾကိဳက္မွသာ ရွာေဖြႏိုင္ပါတယ္။ ယခု သာသနာေတာ္ႏွင့္ ၾကံဳေနပါၿပီ `ၾကိဳက္ဖုိ႔သာ´ လိုပါေတာ့တယ္။

ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ ယခုေခတ္သက္တမ္း ၇၅ႏွစ္ ထားၾကပါစုိ႔။ ၂၅ ႏွစ္ေက်ာ္ရင္ ဒုတိယအရြယ္ထဲ ေရာက္ေနၾကပါၿပီ။ ဘယ္လိုတရားေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးၿပီးေတာ့ ကုန္လြန္ခဲ့တယ္ ဆုိတာ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္ အသိဆံုးပါ။ ဘာလိုပင္ ျဖစ္ေနပါေစ.. လြန္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြဟာ ယခုစာဖတ္ေနသူႏွင့္ ဘာမွ မသက္ဆုိင္ေတာ့ပါ။ 

ေသမည့္ဘက္ကို တစ တစ နီးကပ္လာၿပီျဖစ္လို႔ အသက္သည္ `ၾကီးလာၿပီ´ လို႔မဆုိထုိက္ပဲ၊ `ငယ္၍ ငယ္၍၊ ေလ်ာ့ေလ်ာ့ လာၿပီ´၊ ေသဘက္သို႔ နီးကပ္၍ လာၿပီလို႔ ဆုိလွ်င္ ပိုၿပီးမွန္ပါလိမ့္မယ္။ 

တုိေတာင္းလွတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာ `၀ိဇၨာ´ဆုိတဲ့ ေလာကုတၱရာ ကုသိုလ္ကို မရွာၾကပဲ၊ စရဏ ဆုိတဲ့ ေလာကီ ကုသိုလ္ေတြႏွင့္သာ တင္းတိမ္၊ ေရာင့္ရဲ ေနခဲ့ၾကရင္ေတာ့ ဇာတိခ်က္ေၾကြ အပါယ္ေလးဘံုသို႔ ျပန္ၾကရပါလိမ့္မယ္။

ဤသို႔ျဖင့္ `၀ိသာခါ၊ သာမာ၀တီ၊ ခုဇၨဳတၱရာ၊ အနာထပိဏ္´စတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြလို လူ၀တ္ႏွင့္ပင္ `၀ိဇၨာမ်ိဳး´ ကုသိုလ္လို႔ ဆုိတဲ့ `၀ိပႆနာ´တရား ကုိ အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္းေဘးေတြက မဦးခင္ ႀကိဳတင္ ၾကိဳးစား အားထုတ္ၾကပါရန္ ေရးသား ဒါနျပဳလိုက္ရပါတယ္။

Posted by အရွွင္သုမနသာရ(ျဖဴး)