လွဴတတ္ၾကပါေစ
ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားဟာ အင္မတန္အလွဴအတန္း ရက္ေရာတဲ႔ လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စု တိုင္းရင္းသားေတြ အပါအ၀င္ ျမန္မာလူ႔ေဘာင္တစ္ခုလံုးမွာ အလွဴဒါနနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ႔ထံုးစံ စကားပံုဆိုရိုးစကားေတြဟာ ေျပာမဆံုးႏိုင္ေအာင္ က်ယ္ျပန္႔လွပါတယ္။ အမ်ားစုဗုဒၶ၀င္ေတြပီပီ ေမြးစနာမည္ေပး ကင္ပြန္းတပ္ကစျပီး ကြယ္လြန္လို႔ ရက္လည္ဆြမ္းေကၽြးတဲ႔အထိ အလွဴအတန္းဟာ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ပါေနခဲ႔တာပါ။ ဒါေပမယ္႔ လွဴတာဟာ လွဴတတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။လွဴတတ္ဖို႔ဆိုတာက ကုသိုလ္တစ္ပဲ၊ ငရဲတစ္ပိႆာျဖစ္မဲ႔ အလွဴမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ လွဴရင္ လွဴသေလာက္ အာေသ၀နပစၥည္းအရ ပထမေဇာနဲ႔ လက္ငင္းဘ၀မွာ ဒိဌဓမၼအက်ိဳးေပးဖို႔ ၊ ဒါမွမဟုတ္ သတၱမေဇာနဲ႔ ေနာက္လာမဲ႔ ဒုတိယဘ၀မွာ အက်ိဳးေပးဖို႔ ဒါမွမဟုတ္ အလယ္ငါးေဇာအရ နိဗၺာန္မရမီစပ္ၾကား ျဖစ္ရာဘ၀မွာ သင့္ေလ်ာ္သလို အက်ိဳးေပးဖို႔ ျဖဴျဖဴစင္စင္ ကုသိုလ္ေတြရၾကေစဖို႔ ဆိုလိုတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါနဆရာၾကီးဦးေရႊေအာင္ရဲ႕ ကိုယ္က်င့္ဗုဒၶ၀င္ (ဗုဒၶေလာကသားတို႔၏ အႏွိဳင္းမဲ႔ ေက်းဇူးရွင္ ) စာအုပ္မွာ "ဒါန၏ အႏွစ္သာရမွာ စြန္႔လႊတ္ျခင္းႏွင့္ အနစ္နာခံျခင္းျဖစ္၏ " ဒါနအမႈျဖစ္တဲ႔ စြတ္လႊတ္ျခင္းနဲ႔ အနစ္နာခံျခင္း ဆိုတာေတြကို ဘယ္ဘာသာ၀င္မဆို လုပ္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအတြက္ကေတာ့ ျမတ္ေရႊျပည္ နိဗၺာန္ကို လွမ္းတက္ဖို႔ရာ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ဆိုတဲ႔ ေလွကားထစ္သံုးခုအနက္ အေရးပါလွတဲ႔ ေလွကားထစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါနဟာ နိဗၺာန္မဂ္ဖိုုလ္ကို တိုက္ရိုက္ပို႔ေဆာင္ေပးႏိုင္တဲ႔ နည္းလမ္းမဟုတ္ေသာ္လည္း နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းအေထာက္အပံ့ (နိဗၺာနပစၥေေယာ)ေတာ့ျဖစ္ပါတယ္။
ဘယ္လိုအေထာက္အပံ့ ျဖစ္ေစသလဲဆုိေတာ့ လွဴဒါန္းတဲ႔ေနရာမွာ ထားခဲ႔တဲ႔ ေစတနာသဒၶါေတြရဲ႕အက်ိဳးေၾကာင့္ အစစအရာရာ ျပည့္စံုဖူလံံုုစြာနဲ႔ တစ္မဂ္တစ္ဖိုလ္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ေရာက္ေစႏိုင္ပါတယ္။ ဒါနမ်ိဳးေစ႔ ရွိတဲ႔သူနဲ႔ မရွိတဲ႔သူ ဘာေတြကြာျခားေစသလိုဆိုေတာ့ ကားရွိတဲ႔သူနဲ႔ ေျခလ်င္ေလွ်ာာက္ရတဲ႔သူ ကြာျခားသလိုပဲ။
ကားရွိတဲ႔သူ လိုရာခရီးကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေရာက္ရွိသြားတဲ႔အခ်ိန္မွာ ေျခလ်င္သမားကေတာ့ ေနပူပူေအာက္ ထီးေကာက္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ရုန္းကန္ရတုန္္းပါ။ ဒါနအေျခခံရွိတဲ႔သူဟာ အုတ္ျမစ္ေကာင္းခ်ထားတဲ႔ တိုက္အိမ္လိုပါပဲ။ အျမစ္အားေကာင္းတဲ႔ အပင္လိုပါပဲ။ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္စည္ပင္ဖို႔ အလြန္လြယ္ပါတယ္။
ဒီလိုအက်ိဳးေပးႏိုင္ဖို႔ သာမာန္ျဖစ္ကတတ္ဆန္း အလွဴမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ မရႏိုင္ပါဘူး။ အလွဴဒါနမွာ ျပည့္စံုရမယ္႔ အရည္အေသြးေတြ အရည္ခ်င္းလကၡဏာရပ္ေတြ ရွိေနပါတယ္။
ဒါန၏ အဂၤါလကၡဏာ အဲဒီအရည္ခ်င္း အဂၤါလကၡဏာေတြကေတာ့ ရုပ္ပိုင္းအရဆိုရင္ အလွဴေပးသူ၊ အလွဴခံသူ၊ အလွဴပစၥည္းတို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူမဆို လွဴတာေတာ့ ဒီလိုဘဲလွဴၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမယ္႔ လွဴလိုက္ရျခင္း၏ အက်ိဳးေပးပံုျခင္းကေတာ့ တူၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဟာဆိုရင္ အလွဴရဲ႕စင္ၾကယ္ျခင္း ကြားျခားခဲ႔လိုပါပဲ။ ေညာင္ေစ႔ေလာက္ လွဴေသာ္လည္း ေညာင္ပင္ၾကီးေလာက္ရတတ္ျပီး၊ ေညာင္ပင္ေလာက္ လွဴေသာ္လည္း ေညာင္ေစ႔ေလာက္ရသလိုမ်ိဳးေပါ့။
ကႆပျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က မဟာဒုတ္ဆင္းရဲသားဟာ ထင္းေပါက္လို႔ရတဲ႔ အခေၾကးေငြ၊ ပံ့သကူရတဲ႔ ငါၾကင္းၾကီးတစ္ေကာင္နဲ႔ပဲ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို ဆြမ္းကပ္ရတာ ဒိဌဓမၼ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း အက်ိဳးေပးတာမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက မဟာဒုတ္အက်ိဳးေပးပံုနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အဂၤါသံုးတန္နဲ႔ျပည့္စံုလို႔ အက်ိဳးေပးျခင္းျဖစ္တဲ႔အေၾကာင္း အေျချပဳပဌာန္းတရားေတာ္ အာေသ၀နပစၥည္းအပိုင္းမွာ ေဟာေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။
အလွဴရွင္ အဂၤါသံုးတန္မွာ ပထမအဂၤါတစ္ခုကေတာ့ အလွဴရွင္ရဲ႕ ထက္သန္တဲ႔ ေစတနာသဒၶါတရားပါပဲ။ ေစတနာဟာ ကံျဖစ္တယ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားေဟာ္ေတာ္မူခဲ႔အတိုင္း ေစတနာၾကီးျမင့္သေလာက္ ကံလည္းၾကီးျမင့္တာပါပဲ။ ကိုယ္စားမဲ႔ထမင္းထုပ္ကို မစားဘဲ၊ ရဟႏၲာကိုလွဴတာ၊ ပေစၥကဗုဒၶါကိုလွဴတာ၊ ကၽြန္ခံေနရတဲ႔ သမီးေလးကို ေရြးဖို႔ေငြပိုက္ဆံနဲ႔ ေတာလမ္းခရီးမွာ ေတြ႕ရတဲ႔ ရဟန္းေတာ္ဆြမ္းဘုန္းေပးဖို႔အတက္ ဆြမ္း၀ယ္ျပီးလွဴလိုက္တဲ႔ မဟာတိႆယ ဒါယကာလို သဒၶါထက္သန္တဲ႔ အလွဴအတန္းမ်ိဳးဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ားျမင့္ျမတ္လိုက္ပါသလဲ။
တကယ္ေတာ့ လွဴတယ္ဆိုတာ စြန္႔လႊတ္ေပးကမ္းတာ၊ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းကို စြန္႔လႊတ္ ေပးကမ္းရတာ၊ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းကို စြန္႔လွဴရတာျဖစ္ပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ဆိုေသာ္ ငါ့ဟာ၊ ငါ့ဥစၥာဆိုတဲ႔ ''ငါ''တပ္မက္မႈတဏွာ၊ ေလာဘကို ခ်ဳပ္တည္းပယ္ျဖတ္ျပီးမွ စြတ္လႊတ္လွဴဒါန္းရတာ၊ ငါမဟုတ္တဲ႔နာမ္ရုပ္ကို ငါလို႔စြဲမွတ္ေနတဲ႔ အ၀ိဇၨာႏွင့္ သကာယဒိဌိကို ပယ္သတ္ႏိုင္ဖို႔ တိုက္ပြဲ၀င္လွဴဒါန္းရတာျဖစ္ပါတယ္။ အတၱၾကီးေလေလ၊ ေလာဘၾကီးေလေလ၊ ကိေလသာၾကီးေလေလ၊ စြန္႔လႊတ္ရမွာႏွေျမာေလေလပါပဲ။ တပ္မက္မႈတဏွာၾကီးမားေလ၊ စြန္႔လႊတ္ဖို႔ခက္ေလေလပါပဲ။
အဲဒီေတာ့ မဟာတိႆယလို လွဴဒါန္းျဖစ္ဖို႔အတြက္ ေစတနာသဒၶါတရားၾကီးမားဖို႔ လိုအပ္ျပီေပါ့။ ထမင္းနဲအိုးကြဲလို႔ ေရႊစည္းခံုလွဴတာမ်ိဳး၊ အက်ိဳးလိုလို႔ ေညာင္ေရေလာင္းတာမ်ိဳး၊ တစ္က်ပ္ဖိုးလွဴျပီး တစ္ရာဖိုးလိုခ်င္လို႔လွဴတာမ်ိဳး၊ ပကာသန၊ ရာထူးဂုဏ္၊ နာမည္ေက်ာ္ေစာဖို႔အတြက္ လွဴတာမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ တကယ္သဒၶါစစ္စစ္နဲ႔ လွဴတာမဟုတ္တဲ႔အတြက္ စင္ၾကယ္ေသာအလွဴလို႔ မေခၚဆိုႏိုင္ပါဘူး။ တကယ္စင္ၾကယ္တဲ႔ သဒၶါတရားဆုိတာ လွဴလိုက္ရလို႔ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္မွာ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းတာကို သိျမင္ရျပီး ပီတိျဖစ္တဲ႔စိတ္ကေလးပါ။ သို႔ေပမယ္႔ ငါဥစၥာဆိုတဲ႔ ႏွေျမာ၀န္တုိိစိ္တ္နည္းနည္းေလးမွ မျဖစ္မိဖို႔ လိုပါတယ္။
သတိကပ္ျပီး ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္ဖို႔လိုပါတယ္။ အစာငတ္ေနေသာ ေခြးကေလးကို အစာေကၽြးလိုက္ရတာ၊ လုပ္ကိုင္မစားႏိုင္ေသာ ဒုကၡိိတပုဂၢိိဳလ္မ်ားကို ကူညီလွဴဒါန္းလိုက္ရတာ၊ ဆြမ္းစားခ်ိန္လင့္နီးနီး ျဖစ္ေနေသာ ရဟန္းသံဃာေတာ္ကို အခ်ိန္မီဆြန္းကပ္ လွဴဒါန္းလိုက္ရတာ စသျဖင့္ အလွဴခံပုဂိၢိဳလ္ကို အယုတ္အလတ္အျမတ္မေရြးပဲ မြန္ျမတ္ေသာ ေစတနာသဒၶါတရားနဲ႔လွဴမွ တကယ္စင္ၾကယ္ေသာ ေစတနာျဖစ္မွာပါ။ လွဴဒါန္းတဲ႔ေနရာမွာ ငါမလို႔လွဴႏိုင္တာ၊ သင္းတို႔ကဒီေလာက္လွဴႏိုင္ရင္ ငါတို႔က ဒါထက္သာေအာင္လွဴမယ္ဆိုတဲ႔ မာနစိတ္ေတြ၊ ဣႆမစၧိရိယစိတ္ေတြနဲ႔ လွဴမယ္ဆိုျပန္ရင္လည္း ကုသိုလ္ေၾကာင့္ အကုသိုလ္ျဖစ္ရတဲ႔ ဥပနိႆယ ပစၥည္းျဖစ္ရျပန္ပါတယ္။
ကုသိုလ္ကိုအမွီျပဳျပီး အကုသိုလ္ကိုျဖစ္ရတဲ႔အတြက္ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းလွပါတယ္။
ဒါဟာ အလွဴရွင္ရဲ႕ စင္ၾကယ္မႈျဖစ္၏၊ မျဖစ္၏ဆိုတဲ႔အပိုင္းပါ။အလွဴခံပစၥည္း အလွဴခံပစၥည္းရဲ႕ စင္ၾကယ္မႈအပိုင္းကေတာ့ စာဖတ္သူမ်ား သိရွိျပီး ျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။ အဓိက ကေတာ့'ဓမၼိိယလဒၶ' စင္ၾကယ္တဲ႔ပစၥည္းျဖစ္ဖို႔ပါပဲ။ စင္ၾကယ္တဲ႔ပစၥည္းျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ မိစၧာအာဇီ၀လို႔ ေခၚတဲ႔ လုပ္ငန္း(၅) မ်ိဳးကိုေရွာင္ၾကဥ္ဖို႔ပါပဲ။
(၁) သတၱ၀ါေတြ ေသေစႏိုင္ေသာ လက္နက္မ်ား ကုန္ကူးျခင္း။
(၂) သတၱ၀ါေတြ ေသေစႏိုင္ေသာ အဆိပ္္မ်ား ကုန္ကူးျခင္း။
(၃) သားငါးမ်ား ကုန္္ကူးျခင္း။(၄) အရက္ေသစာမ်ား ကုန္္ကူးျခင္း။
(၅) ကၽြန္အျဖစ္၊ ျပည့္တန္ဆာအျဖစ္ အသံုးျပဳရန္ လူမ်ား ကုန္္ကူးျခင္း။
အဲဒီလို မေကာင္းမႈနဲ႔ ရွာေေဖြရယူထားတဲ႔ ပစၥည္းမျဖစ္ဖို႔၊ ခိုးျပီး၊ လိမ္ျပီး၊ လုယက္ျပီး သူတစ္ပါးဆီက မတရားသျဖင့္ရယူထားတဲ႔ ပစၥည္းမျဖစ္ဖို႔၊ မိမိရဲ့ရုိးသားေျဖာင့္မတ္စင္ၾကယ္စြာ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းနဲ႔ ရွာေဖြရရွိထားတဲ႔ ပစၥည္းျဖစ္ဖို႔ပါပဲ။ မေကာင္းမႈနဲ႔ ရထားတဲ႔ပစၥည္းကို လွဴလို႔ေရာ အက်ိဳးမေပးဘူးလားဆို အက်ိဳးေပးပါတယ္။ သို႔ေသာ္ မေကာင္းမႈနဲ႔ယွဥ္တဲ႔ အက်ိဳးသြားေလးကေတာ့ ပါေနေတာ့မွာေပါ့။
အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ ေနာက္တစ္ပိုင္းကေတာ့ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ စင္ၾကယ္မႈအပိုင္းပါပဲ။ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ဟာ စင္ၾကယ္ျမင့္ျမတ္ေလေလ လွဴရတဲ႔သူအဖို႔ အက်ိဳးရွိေလေလပါပဲ။ မဟာဒုတ္ဒါယကာရဲ႕ဆြမ္းကို ကႆပျမတ္စြာဘုရားရွင္က ခ်ီးေျမွက္ဖို႔အတြက္ သမာပတ္၀င္စားျပီး စိတ္ေတာ္ကို နိဗၺာန္အာရံုျပဳျပီး ထံုထားျပီးမွ သမာပတ္က ထျပီးေတာ့ မဟာဒုတ္ဆြမ္းကို သပိတ္ေတာ္ဘုန္းေပးေတာ္မူပါတယ္။ ေလာကတြင္ အျမင့့္ျမတ္ဆံုး အစင္ၾကယ္ဆံုး ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္္မွ ပိုမိုစင္ၾကယ္သြားးေအာင္ သမာပတ္၀င္စားျပီးမွ အလွဴခံေတာ္မူတာျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ပါရမီဆိုတာလည္း အရင္းခံအားျဖင့္ တပ္မက္တဲ႔တဏွာကိုသတ္ဖို႔ ၾကိဳးစားတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါနဆိုတာကလည္း ကိုယ္မွာရွိတဲ႔ ေလာဘကိုထိန္းခ်ဳပ္၊ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းကို စြန္႔ျပီး တဏွာကိုသတ္ဖို႔ ၾကိဳးစားတာျဖစ္တဲ႔အတြက္ ပါရမီ(၁၀)ပါးကို ျဖည့္ရာလည္းေရာက္ပါတယ္။
ပါရမီ(၁၀)ပါး
(၁) ဒါန = ေပးကမ္း လွဴဒါန္းျခင္း။
(၂) သီလ = သီလေဆာက္တည္ျခင္း။
(၃) နိကၡမ = ကိေလသာ အေႏွာင္အဖြဲ႕မွထြက္ျခင္း(ေတာထြက္ျခင္း)။
(၄) ပညာ = ပညာဆည္းပူးျခင္း ၊ ျဖန္႔ေ၀ျခင္း။
(၅) ၀ီရိယာ = မဆုတ္မနစ္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ျခင္း။
(၆) ခႏၲီ = သည္းခံျခင္း၊
(၇) သစၥာ = မွန္ကန္ေသာ စကားကိုဆိုျခင္း။
(၈) အဓိဌာန္ = ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတိုင္း ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း။
(၉) ေမတၱာ = ေဒါသမျဖစ္ေအာင္ေနျခင္း။
(၁၀) ဥေပကၡာ= ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္း အစြန္းႏွစ္ဖက္မွလြတ္ေအာင္ေနျခင္း။
မိမိရဲ႕အလွဴဟာစင္ၾကယ္တဲ႔ အလွဴျဖစ္တဲ႔အတြက္ ကိုယ္ပိုင္ပစည္းကို စြန္႔ျပီး တဏွာကိုသတ္ဖို႔ ၾကိဳးစားတာျဖစ္တဲ႔အတြက္ ဒါနပါရမီေျမာက္ပါတယ္။
ကိုယ္က်င့္ဗုဒၶ၀င္က်မ္းျပဳ ဆရာၾကီးဦးေရႊေအာင္ရဲ႕ အဆိုတြင္ ယတိျပတ္စြန္႔လႊတ္လွဴဒါန္းတာ ျဖစ္ရင္ နိကၡမပါရမီ၊ မိမိဒါန အထေျမာက္ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ အားထုတ္ၾကိဳးစားရတဲဲ႔အတြက္ ၀ီရိယပါရမီ၊ ပညာဆင္ျခင္တုံဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ျပီး လွဴဒါန္းတဲ႔အခါမွာ ပညာပါရမီ၊ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ လွဴမယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္မႈနဲ႔လွဴတဲ႔အတြက္ အဓိဌာန္ပါရမီ၊ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္အေပၚ ေစတနာသဒၶါအျပည့္နဲ႔ ေမတၱာထားျပီးလွဴတဲ႔အတြက္ ေမတၱာပါရမီ၊ ဒါနျပဳရာမွာၾကံဳေတြ႕ရတဲ႔ အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳးကို သည္းခံေက်ာ္လႊားရတဲ႔အတြက္ ခႏၲီပါရမီ၊ အလွဴရွင္အေေပၚ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ျဖစ္၊ေဘးပရိတ္သတ္ကျဖစ္ျဖစ္ ကဲ႔ရဲ႕တာ၊ ခ်ီးမြမ္းတာကုိိ မတုန္မလႈပ္ သည္းခံႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ဥေပကၡာပါရမီ၊ စတဲ႔ ပါရမီ(၁၀)ပါးပါ၀င္ေနသလို ပါရမီျဖည့္ရာလည္း ေရာက္ပါတယ္။
ဒါနတစ္ခုကို ျပဳေတာ့မယ္ဆိုရင္ ပါရမီအားလံုး ျပည့္စံုေနတဲ႔ ပါရမီကုသိုလ္ၾကီးတစ္ခု ျပဳလိုက္တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ လွဴတတ္ဖို႔ေတာ့ လိုပါလိမ္႔မယ္။ ဘယ္လိုလွဴၾကမလဲ။ ကၽြန္ေတာ္နားလည္သေလာက္ အၾကံျပဳပါရေစ။လွဴတဲ႔ပုဂၢိဳလ္အေနနဲ႔ ေစတနာကို စင္ၾကယ္စြာထားႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ လူခ်မ္းသာ၊ နတ္ခ်မ္းသာ စတဲ႔ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြကို လိုခ်င္လို႔ ေလာဘနဲ႔လွဴတဲ႔ အလွဴမ်ိဳး၊ သူမ်ားနဲ႔ဂုဏ္တု ဂုဏ္ျပိဳင္ မခံခ်င္စိတ္နဲ႔လွဴတဲ႔ အလွဴမ်ိဳး၊ သူမ်ားကဲ႔ရဲ႕မွာေၾကာက္လို႔ လွဴတဲ႔အလွဴမ်ိဳး၊ ေစတနာမပါတဲ႔ အလွဴမ်ိဳး၊ အဲဒီလိုအလွဴမ်ိဳးေတြ မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။လွဴတဲ႔ေနရာမွာ နိဗၺာန္ကိုသာ ရည္မွန္းျပီးလွဴပါ။
နိဗၺာန္ကိုသာ ရည္မွန္းျပီးလွဴရင္ ကၽြဲကူးေရပါသလို လူခ်မ္းသာ၊ နတ္ခ်မ္းသာဆိုတာ အလိုလို ပါျပီးသားပါ။ အရိယာသူေတာ္စင္ မ်ားကလည္း ကိုယ္ခ်မ္းသာဖို႔သက္သက္ကို ရည္စူးျပီးလွဴတာကို အႏွစ္ျမိဳ႕ၾကပါဘူး။ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး မိန္႔ဆိုခဲ႔သည္မွာ ''လူခ်မ္းသာ၊ နတ္ခ်မ္းသာျဖစ္ခ်င္လို႔ ကုသိုလ္လုပ္ရင္ ကုသိုလ္ကံနဲ႔ တဏွာေရာေနတယ္။ ကုသိုလ္လုပ္တာက ကုသိုလ္၊ ''လူခ်မ္းသာ၊ နတ္ခ်မ္းသာျဖစ္ခ်င္တာက တဏွာေပါ့။
လူ႔ဘ၀၊ နတ္ဘ၀ဆိုတဲ႔ 'ဒုကၡသစၥာ' မထည့္ပါနဲ႔။ ေနာက္ဘ၀ မသာျဖစ္တာ ေကာင္းစားတာလား၊ မသာလြတ္မွေကာင္းစားမွာေပါ့။
ကိုယ္႔မွာလည္း ဒုကၥသစၥာရွိေနပါလ်က္နဲ႔ ေနာက္ဒုကၥသစၥာကို ေတာင့္တဖို႔ လိုပါအုန္းမလား။ ၃၁-ဘံအားလံုးဟာ အနိစၥၾကီးပဲ။ လူျပည္ဆုေတာင္းတာ ေျမၾကီး ၾကီးပြါးဖို႔၊ နတ္ျပည္ဆုေတာင္းတာ အေသထပ္ဖို႔၊ ျဗဟၼာျပည္ဆုေတာင္းတာ မသာၾကီးခ်ဖို႔၊ ဒီဒုကၡသစၥာၾကီး မရခ်င္ရင္ လွဴပါ'' လို႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။
လွဴတဲ႔ေနရာမွာ ပုဗၺ၊ မုဥၥ၊ အပရ ဆိုတဲ႔ ေစတနာသံုးတန္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား ျပဌာန္းျပီးေတာ့ တဏွာစြဲ ကၽြတ္ကၽြတ္လြတ္လြတ္နဲ႔ စြန္႔လြတ္ျပီးေတာ့ လွဴလိုက္ပါ။ ငါစြဲမထားပါနဲ႔၊ ငါ့ဥစၥာစြဲ မထားပါနဲ႔။
နိကၡမပါရမီေျမာက္ေအာင္ လွဴလိုက္ပါ။ ''ဒါနဆိုတာ ငါ့ပစၥည္းဆိုတဲ႔အစြဲကို စြန္႔လႊတ္ပစ္တာ။ မေမွ်ာ္နဲ႔၊ ေမွ်ာ္ရင္ေခ်ာ္မွာပဲ။ ေမွ်ာ္တာက တဏွာ၊ အက်ိဳးေပးမွာက ေစတနာ။
ေစတနာသန္႔ရွင္းရင္ အက်ိဳးေပးသန္႔ရွင္းမယ္။ ပစၥည္းကို လက္ကလႊတ္ေပမဲ႔ ငါစြဲစိတ္က မလႊတ္မိရင္ ငါ၊ ၀တၳဳ၊ ပုဂၢိဳလ္ စြဲမ်ားေၾကာင့္ ျပိတၱာခန္း တန္း၀င္ၾကရမယ္ '' လို႔ မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက ဆံုးမေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။ လွဴတဲ႔ေနရာမွာ ဒါနပါရမီသာမက ၀ိရိယပါရမီပါေျမာက္ေအာင္၊ သဟသိကဒါန ေျမာက္ေအာင္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ၀ီရိယစိုက္ထုတ္ျပီး ေ၀ယ်ာ၀စၥကုသိုလ္ကိုပါ ရေအာင္ယူပါ။
အလွဴခံပုဂၢိဳလ္အတြက္ အလိုအပ္ဆံုးအခ်ိန္မွာ အလိုအပ္ဆံုး ပစၥည္း၊ အေထာက္အပံ့ကို ေပးလွဴႏိုင္ေအာင္၊ (ကာေလဒါန)ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ။ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ကို အယုတ္အလတ္ အျမတ္မေရြး ကိုယ္႔ကုသိုလ္ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ျဖည့္ဆည္းေပးတဲ႔ ေက်းဇူးရွင္ေတြအျဖစ္ ေမတၱာထားျပီး ေလးေလးစားစား ေပးလွဴပါ။ မိမိရဲ႕အလွဴ ေအာင္ျမင္ျပီးေျမာက္တဲ႔အထိ အခက္အခဲမွန္သမွ်ကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားသည္းခံျပီး မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ျပီးလွဴပါ။ မ္ိမိရဲ႕ အလွဴပစၥည္းဟာလည္း ဓမၼိယလဒၶ၊ စင္ၾကယ္စြာရွာေဖြထားတဲ႔ ပစၥည္းျဖစ္ပါေစ။ ခိုး၀ွက္၊ လုယက္၊ အဓမၼရယူထားတဲ႔ပစၥည္း မျဖစ္ပါေစနဲ႔။ ကိုယ္ရဲ႕ေခၽြးႏွဲစာနဲ႔ ရွာေဖြထားတဲ႔ပစၥည္းဟာ အစင္ၾကယ္ဆံုးပါ။
'အသယွ' ဇာတ္ေတာ္မွာ 'အသယွ' သူေဌးဟာ ရွိသမွ်ပစၥည္း လွဴဒါန္းလိုက္လို႔ကုန္ေတာ့၊ ခုႏွစ္ရက္လံုးလံုး ျမက္ရိတ္ျပီး ေရာင္းရေငြနဲ႔ တစ္မိသားစုလံုး ထမင္းေတာင္မစားဘဲ အငတ္ခံျပီးလွဴဒါန္းလို႔ သိၾကားမင္းရဲ႕ ဗိမာန္ေတာင္ တုန္လႈပ္ပါတယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ လွဴတဲ႔အခ်ိန္မွာ ျမင့္ျမတ္တဲ႔အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ကို လွဴႏိုင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ပါတယ္။
အခုအခါမွာ အရိယသံဃာေတာ္ၾကီးမ်ား၊ ပေစၥကဗုဒၶါစတဲ႔ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး ရွာရခက္ေလေတာ့ အေကာင္းဆံုးအၾကံျပဳခ်င္တာက သံဃာေတာ္မ်ားကိုရည္မွန္းျပီး လွဴတာပါပဲ။ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးခ်င္းကိုရည္ရြယ္ျပီး လွဴတာထက္ သံဃာေတာ္မ်ားကိုရည္မွန္းျပီး လွဴတာက ပိုျပီးျမင့္ျမတ္ပါတယ္။ ပိုျပီးလည္း အျပစ္ကင္းပါတယ္။
လွဴတယ္ဆိုတာ ပစၥည္းရွိမွလွဴႏိုင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အမိအဘကို လုပ္ေကၽြးတာ၊ သားသမီး မိသားစုကိုလုပ္ေကၽြးတာ၊ ေဆြမ်ိဳးမိတ္သဂၤဟကို ေစာင့္ေရွာက္တာလည္း အလွဴေတြပါပဲ။ မိမိရဲ႕ပညာကို မွ်ေ၀တာ၊ မိမိရဲ႕လုပ္အားကိုမွ်ေ၀တာ၊ မိမိရဲ႕အားလပ္ခ်ိန္ကို လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ လုပ္ေဆာင္ေပးတာေတြဟာလည္း ပညာအလွဴ၊ လုပ္အားအလွဴ၊ အခ်ိန္အလွဴေတြပါပဲ။ ''မရွိလို႔မလွဴ မလွဴလို႔မရွိ'' ဆိုတာမဟုတ္ပါဘူး။
မရွိေပမယ္႔လည္းလွဴႏိုင္ပါတယ္။ လွဴခ်င္စိတ္မရွိလို႔သာ မလွဴၾကတာပါ။ လွဴခ်င္တဲ႔ သဒၶါစိတ္ရွိရင္ ဘုရားအေလာင္းယုန္မင္းေတာင္မွ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို မီးပံုထဲခုန္ခ်ဆင္းျပီး လွဴခဲ႔ေသးတာပဲ။ ကိုယ္႔ခႏၶာကိုယ္ကေန ေသြး၊ မ်က္ၾကည္လႊာ လွဴႏိုင္ပါတယ္။
အေရးၾကီးတာက လွဴခ်င္တဲ႔သဒၶါစိတ္ရွိဖို႔ပါပဲ။ လွဴခ်င္တဲ႔သဒၶါစိတ္ထက္သန္ဖို႔ပါပဲ။
ေလာကီအရၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အရာရာကုိစြတ္လႊတ္ နိဗၺာန္လမ္းကိုသာ ေရာက္ရွိေရးအတြက္ တရားဓမၼကိုက်င့္ၾကံအားထုတ္ေနေသာ ဘိကၡဳအရွင္သူျမတ္ေတြ၊ ေရွးကျပဴဖူးေသာကံမေကာင္းရွာလို႔ ဒုကၡိတျဖစ္ရျပီး လုပ္မစားႏိုင္ေသာ မသန္စြမ္းသူေတြ၊ ပ႗ိရူပေဒသ အမီွမရလို႔ ငယ္စဥ္က ပညာသင္ခြင့္ေကာင္းေကာင္းမရၾကလို႔ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ခက္ခဲျပီး ဆင္းရဲေနၾကေသာ မရွိဆင္းရဲသားမ်ား ကို လွဴဒါန္းရတာဟာ ေလာကၾကီးကိုဟန္ခ်က္ညီေအာင္၊ မွ်တေအာင္ ကူညီလုပ္ေဆာင္ေနတာပါ။
ထို႔ေၾကာင့္ လွဴတတ္မယ္ဆိုရင္ လွဴတယ္ဆိုတာ ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာေသာအက်ိဳးကို ရရွိတာပါ။ လူတိုင္းလူတိုင္း ကလ်ာဏပုထုဇဥ္တိုင္း ဒါနအမႈကိုေတာ့ ျပဳသင့္ၾကပါတယ္။
ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ မပါရင္ သန္းေခါင္လကြယ္၊ ေတာအုပ္လယ္၌ အေမွာင္ထဲမွာ လမ္းေပ်ာက္ရသူလို သံသရာလမ္းမွာ စမ္းတ၀ါး၀ါး ျဖစ္ေနရမွာပါ လို႔ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ဆံုးမေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။ဤစာေစာင္ကို ဖတ္ရႈၾကရေသာ ဓမၼခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္အေပါင္းတို႔သည္ သတၱ၀ါအားလံုးတို႔ကို လွဴႏိုင္၊ ေပးႏိုင္၊ ေကၽြးႏိုင္၊ ကမ္းႏိုင္ေသာ သူေတာ္ေကာင္းသူေတာ္ျမတ္မ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။
ဤစာေစာင္ကို ဖတ္ရႈျပီးခ်ိန္မွစ၍ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းအေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစရန္ လွဴတတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ထူး၊ ပုဂၢိဳလိျမတ္မ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။ တေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ပီယစကၡဳ ခ်စ္ခင္ေသာမ်က္လံုးျဖင့္ၾကည့္ရႈႏိုင္ၾကျပီး သူေတာ္ေကာင္းတရား လက္ကိုင္ထားႏိုင္ၾက၍ သံသရာ၀႗္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ပါေစၾကာင္း တိုက္တြန္းႏွဳိးေဆာ္ရင္း ဤစာေစာင္ျဖင့္ ဓမၼဒါန ျပဳအပ္ပါသည္။
ေရနံသာေမာင္ဘဲ
