နီးနီးေ၀းေ၀း ရန္သူ
'ေမတၱာရန္သူ
ေဒါသမူ အပူကင္းပါေစ' ဆိုတဲ့ ေမတၱာပို႔ေလးကို ၾကားဖူးၾကမွာပါ။ အက်ိဳးစီးပြားကို လိုလားျခင္း
သေဘာရွိတဲ့ ေမတၱာရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္ရန္သူဟာ ေဒါသဆိုတာ အလြန္ထင္ရွားပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေဒါသဟာ ေမတၱာရဲ႕ အေဝးရန္သူပါ။
ေရနဲ႔ မီး၊ အေအးနဲ႔ အပူ၊ ေကာင္းကြက္႐ႈတာနဲ႔ မေကာင္းကြက္႐ႈတာ အဲဒီလို သေဘာအားျဖင့္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ဆန္႔က်င္ေနလို႔
ေဒါသဟာ ေမတၱာရဲ႕ အေဝးရန္သူ ျဖစ္ရတာပါ။ ေမတၱာလည္း ပြားမယ္။ ေဒါသလည္း ထြက္မယ္ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
ေမတၱာပြားေနရင္ ေဒါသမလာႏိုင္ပါဘူး။
ဒါဆို အနီးရန္သူက ဘာလဲဆိုရင္ ခ်စ္ျခင္းလို႔ေခၚတဲ့ ရာဂပါ။ ဘာလို႔လဲဆိုရင္ ေမတၱာကလည္း ေကာင္းကြက္ကို ႐ႈတယ္။ ခ်စ္တာကလည္း ေကာင္းကြက္ကို ႐ႈတယ္။ အဲဒီလို သေဘာတူေနလို႔ ေကာင္းကြက္ကို ႐ႈရင္း၊ ႐ႈရင္းကေန တစ္ခါတစ္ရံ ေမတၱာကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး ခ်စ္တာျဖစ္သြားတတ္လို႔ပါ။ ေမတၱာပြားရင္ ကုသိုလ္ျဖစ္ၿပီး ခ်စ္တာပြားရင္ အကုသိုလ္ျဖစ္သြားမွာပါ။ ဒီလို ကုသိုလ္ကေန အကုသိုလ္ျဖစ္သြားတတ္လို႔ ရာဂဟာ ေမတၱာရဲ႕ အနီးရန္သူ ျဖစ္ရတာပါ။
ေနာက္တစ္ခု- သနားျခင္းသေဘာရွိတဲ့ က႐ုဏာရဲ႕ ထင္ထင္ရွားရွား အေဝးရန္သူကေတာ့ သနားျခင္းရဲ႕ဆန္႔က်င္ဘက္ ညႇင္းဆဲျခင္း ဝိဟႎသပါ။ သနားေနရင္ ၫႇင္းဆဲျခင္း မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
ကရုဏာရဲ႕ အနီးရန္သူကေတာ့ (ကာမဂုဏ္ကို မွီတဲ့) စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ေဒါမနႆပါ။ လိုခ်င္တာ မရလို႔၊ ရၿပီးသား ပ်က္စီးသြားလို႔ စိတ္ဆင္းရဲတာကို (ကာမဂုဏ္ကို မွီတဲ့) ေဒါမနႆလို႔ ေခၚပါတယ္။ ေဒါမနႆကလည္း ပ်က္စီးသြားျခင္းဆိုတဲ့ ဝိပၸတၱိကို ႐ႈတယ္။ က႐ုဏာကလည္း ပ်က္စီးသြားျခင္းဆိုတဲ့ ဝိပၸတၱိကို ႐ႈတယ္။ အဲဒီလို သေဘာျခင္းတူေနတဲ့အတြက္ က႐ုဏာဆိုတဲ့ ကုသိုလ္ပြားေနရင္းကေန ေဒါမနႆဆိုတဲ့ အကုသိုလ္သေဘာကို အလြယ္တကူ ေျပာင္းသြားႏိုင္လို႔ အနီးရန္သူျဖစ္ရပါတယ္။
သူမ်ားႀကီးပြားတာကို ဝမ္းေျမာက္ျခင္းဆိုတဲ့ မုဒိတာရဲ႕ အေဝးရန္သူကေတာ့ မေမြ႕ေလ်ာ္တဲ့ အရတိ ျဖစ္ပါတယ္။ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းနဲ႔ မေပ်ာ္ေမြ႕ျခင္းဟာ သေဘာျခင္း ဆန္႔က်င္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ အေဝးရန္သူေတြ ျဖစ္ရပါတယ္။ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း ျဖစ္ေနရင္ မေပ်ာ္ေမြ႕ျခင္း မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ (တနည္း - သူတပါးကို မနာလိုတဲ့ ဣႆာဆိုတာလည္း မုဒိတာရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္ပါပဲ။)
မုဒိတာရဲ႕ အနီးရန္သူကေတာ့ ကာမဂုဏ္ကိုမွီတဲ့ ေသာမနႆပါ။ လိုခ်င္တာေတြ ရလို႔၊ အရင္တုန္းက ရဖူးလို႔ ဝမ္းေျမာက္ေနတာကို ကာမဂုဏ္ကိုမွီတဲ့ ေသာမနႆလို႔ ေခၚပါတယ္။ ျပည့္စံုျခင္းဆိုတဲ့ သမၸတၱိကို ႐ႈျခင္း သေဘာအားျဖင့္ မုဒိတာနဲ႔ ေသာမနႆဟာ တူေနပါတယ္။ ကုသိုလ္သေဘာ မုဒိတာ ပြားေနရင္းကေန ေလာဘသေဘာ ေသာမနႆကို အလြယ္တကူ ေျပာင္းသြားႏိုင္လို႔ အနီးရန္သူျဖစ္ရပါတယ္။
ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္း မရွိတဲ့ ဥေပကၡာရဲ႕ အေဝးရန္သူကေတာ့ ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္းဆိုတဲ့ ရာဂနဲ႔ ပဋိဃတို႔ပါပဲ။ ဥေပကၡာပြားေနရင္ ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္း မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
ဥေပကၡာရဲ႕ အနီးရန္သူကေတာ့ ဉာဏ္ကင္းတဲ့ အဉာဏုေပကၡာပါ။ ဂုဏ္၊ အျပစ္ကို မ႐ႈမဆင္ျခင္ျခင္း သေဘာအားျဖင့္ တူေသာေၾကာင့္ အနီးရန္သူ ျဖစ္ရတာပါ။ ဂုဏ္ကိုဆင္ျခင္ရင္ ခ်စ္ျခင္းျဖစ္ႏိုင္ၿပီး အျပစ္ကို ဆင္ျခင္ရင္ မုန္းျခင္း ျဖစ္ႏိုင္လို႔ တမင္မ႐ႈတဲ့ ဥေပကၡာပြားေနရင္းကေန ဂုဏ္အျပစ္ကို မခြဲျခား မသိျမင္လို႔ မ႐ႈမဆင္ျခင္တဲ့ အဉာဏုေပကၡာအျဖစ္ ေျပာင္းသြားႏိုင္လို႔ အနီးရန္သူျဖစ္ရပါတယ္။
ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေနရင္ ရန္သူဆိုတာ ထင္ရွားေပမယ့္ အာ႐ံုတူစြာ လာေရာၿပီး ပူးသတ္တတ္တဲ့ အနီးရန္သူကိုေတာ့ သတိျပဳမိခဲတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဆင္တူ႐ိုးမွား သတိျပဳပါဆိုတဲ့ စကားလိုပဲ အနီးရန္သူနဲ႔ အေဝးရန္သူ ဘယ္ရန္သူကို ပိုဂ႐ုစိုက္ရမလဲဆိုတာ သတိခ်ပ္ေစလိုပါေၾကာင္း ...။
ဓမၼရနံ
