ရဟန္းနွင့္လူ ဆက္ဆံနည္း (၄) မ်ိဳး

ရဟန္းနွင့္လူ ဆက္ဆံနည္း (၄) မ်ိဳး

 

ရဟန္းေတာ္မ်ားနွင့္ လူဒကာ,ဒကာမတုိ႔သည္ မေကြမကြာဆက္ဆံေနၾကရသူမ်ားျဖစ္၍ ခြဲခြာ၍ မရစေကာင္း။ သာသနာ့တာ၀န္ကုိ ေဆာင္ရြက္ၾကရာ၌ ကြ်န္းကုိင္းမွီ၊ ကုိင္းကြ်န္းမွီ၊ ပစၥယနွင့္ဓမၼ၊ေလာကနွင့္ ေလာကုတၱရာဒြန္တြဲေနသျဖင့္ခြဲခြာ၍မရ။သုိ႔ရာတြင္လိုအပ္သည္ထက္ ေက်ာ္လြန္၍ ပူးတြဲျခင္းမရွိေစရေခ်။ ရဟန္းနွင့္လူဆက္ဆံနည္း (၄) မ်ိဳးရွိပါသည္။

၁။ဂါဟ ဂါဟက- အျပန္အလွန္ဖမ္းျခင္း၊အခ်ိဳ႔အမ်ိဳးသားအမ်ိဳးသမီးတုိ႔သည္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ရွိခုိးပူေဇာ္လွဴဒါန္းၾကရာ၌ သံဃာေတာ္ဂုဏ္ကုိ အာရုံမျပဳ၊ သီလ,သမာဓိ,ပညာ ရရာရေၾကာင္း၊ လူ,နတ္,နိဗၺာန္သုံးတန္ခ်မ္းသာ ရရာရေၾကာင္းကုိအေၾကာင္းျပဳ၍လွဴဒါန္းပူေဇာ္ၾကသည္မဟုတ္။ လက္ရွိအေျခအေနကုိ အေပးအယူအကူအညီ ရယူလိုေသာစိတ္ျဖင့္ ဆက္ဆံၾကတယ္၊ ပူေဇာ္ၾကတယ္။ ထုိသုိ႔ေသာ အမ်ိဳးသားအမ်ိဳးသမီးမ်ားကုိ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူနည္းအရ အာမိသပစၥည္းကုိ မိမိက အရင္ေပးကာ မိမိကုိယ္က်ိဳးအတြက္ျဖားေယာင္း၍ အမိဖမ္းသူဟုေခၚပါသည္။

အခ်ိဳ႔ေသာရဟန္းေတာ္မ်ားလည္း ထုိ႔အတူပင္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔အား အသိဥာဏ္ေပးျခင္း၊ ရဟန္းတရားက်င့္ၾကံျခင္း အားျဖင့္အလွဴအက်ိဳးမ်ားေအာင္ေဆာက္ရြက္ေပးျခင္းမ်ိဳးျဖင့္ မေပါင္းဘဲ လာဘ္ရေရးအတြက္ လူေပါင္းေပါင္းကာ ၀မ္းေက်ာင္းအလွဴခံရုံမွ်မက မိမိကပင္ သစ္သီးေပးျခင္း၊ပန္းေပးျခင္း၊ေငြေခ်းျခင္း၊ေဗဒင္ေဟာျခင္း၊ေဆးေပးျခင္းစသည္ျဖင့္လူဒကာတုိ႔၏ ပင္ကုိယ္ယုံၾကည္စိတ္၊ သဒၶါစိတ္ကေလးကုိ လမ္းေျပာင္းသြားေအာင္ဖ်က္ဆီးတတ္ၾကသည္။ ထိုရဟန္းကို အလဇၨီ-အရွက္မရွိေသာရဟန္းဟုေခၚပါသည္။ဤနည္းျဖင့္ဆက္ဆံသည္ကုိ ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္ က ဖမ္းယူျခင္း၊ျဖားေယာင္းျခင္းဟုေခၚသည္။ အဲဒီလုိဆက္ဆံနည္းကုိ လူဒကာဘက္ကလဲဖမ္း၊ ရဟန္းဘက္ကလဲဖမ္း၊ အဖမ္းအဖမ္းခ်င္းဆက္ဆံနည္းဟုေခၚပါသည္။ ထုိသုိ႔ေသာဆက္ဆံနည္းျဖင့္ဆက္ဆံပါလွ်င္လွဴဒါန္းအားေပးသူဒကာဒကာမတုိ႔လည္းသာသနာဖ်က္ဆီးသူဟုေခၚျပီး၊ရဟန္းကုိလည္းသာသနာဖ်က္ဆီးသူဟုေခၚပါသည္၊ ေသလွ်င္ငရဲသုိ႔က်ေရာက္တတ္ပါသည္။

၂။ဂါဟမုတၱက- ဒကာသာ ဖမ္း၍ ရဟန္းေတာ္ဘက္က အဖမ္းမခံျခင္း၊ လႊတ္ျခင္း။ အခ်ိဳ႔ေသာ လူဒကာဒကာမတုိ႔သည္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ရွိခုိးပူေဇာ္လွဴဒါန္းၾကရာ၌ သံဃာေတာ္ဂုဏ္ကုိ အာရုံမျပဳ၊ သီလ,သမာဓိ,ပညာ ရရာရေၾကာင္း၊ လူ,နတ္,နိဗၺာန္သုံးတန္ခ်မ္းသာ ရရာရေၾကာင္းကုိအေၾကာင္းျပဳ၍လွဴဒါန္းပူေဇာ္ၾကသည္မဟုတ္။ လက္ရွိအေျခအေနကုိ အေပးအယူအကူအညီ ရယူလိုေသာစိတ္ျဖင့္ ဆက္ဆံၾကတယ္၊ ပူေဇာ္ၾကတယ္။ ထုိသုိ႔ေသာ အမ်ိဳးသားအမ်ိဳးသမီးမ်ားကုိ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူနည္းအရ အာမိသပစၥည္းကုိ မိမိက အရင္ေပးကာ မိမိကုိယ္က်ိဳးအတြက္ျဖားေယာင္း၍ အမိဖမ္းသူဟုေခၚပါသည္။ထုိ႔သုိ႔ေသာနည္းကုိ ဒကာကသာဖမ္း၍ ရဟန္းေတာ္ကအဖမ္းမခံျခင္း၊ မဖမ္းျခင္းဟုေခၚပါသည္။

၃။မုတၱဂါဟက-ဒကာဘက္က လႊတ္ထားေသာ္လည္း ရဟန္းဘက္ကဖမ္းေနျခင္း။ အခ်ိဳ႔ေသာရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ဒကာ ဒကာမတုိ႔အား အသိဥာဏ္ေပးျခင္း၊ ရဟန္းတရားက်င့္ၾကံျခင္း အားျဖင့္အလွဴအက်ိဳးမ်ားေအာင္ေဆာက္ရြက္ေပးျခင္းမ်ိဳးျဖင့္ မေပါင္းဘဲ လာဘ္ရေရးအတြက္ လူေပါင္းေပါင္းကာ ၀မ္းေက်ာင္းအလွဴခံရုံမွ်မက မိမိကပင္ သစ္သီးေပးျခင္း၊ပန္းေပးျခင္း၊ေငြေခ်းျခင္း၊ေဗဒင္ေဟာျခင္း၊ေဆးေပးျခင္းစသည္ျဖင့္လူဒကာတုိ႔၏ ပင္ကုိယ္ယုံၾကည္စိတ္၊ သဒၶါစိတ္ကေလးကုိ လမ္းေျပာင္းသြားေအာင္ဖ်က္ဆီးတတ္ၾကသည္။ ထိုရဟန္းကို အလဇၨီ-အရွက္မရွိေသာရဟန္းဟုေခၚပါသည္။ဤနည္းျဖင့္ဆက္ဆံသည္ကုိ ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္ က ဖမ္းယူျခင္း၊ျဖားေယာင္းျခင္းဟုေခၚသည္။ ထုိသုိ႔ေသာနည္းကို ရဟန္းဘက္ဖမ္း၍ လူဘက္ကမဖမ္းျခင္းဟုေခၚပါသည္။

၄။မုတၱမုတၱဂါဟက-ဒကာဘက္ကေရာ ရဟန္းဘက္ကပါ မဖမ္းဘဲ လႊတ္ထားျခင္း၊ အထက္ပါသုံးနည္းတုိ႔မွ တစ္ခုမွမဟုတ္ေသာနည္း၊ ျမင့္ျမတ္ေသာဆက္ဆံနည္းဟုေခၚပါသည္။ ရဟန္းနွင့္ လူေပါင္းသင္းဆက္ဆံနည္း(၄)မ်ိဳးရွိရာ ေနာက္ဆုံးနည္းကုိ ဘုရားရွင္ၾကိဳက္ေတာ္မူပါသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ဗုဒၶဘာသာေကာင္းပီပီ၊ ရဟန္းေကာင္းပီပီ၊ ေနာက္ဆုံး မုတၱမုတၱဂါဟကနည္းျဖင့္ဆက္ဆံသြားဖုိ႔ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မိမိကအခုေပါင္းသင္းဆက္ဆံေနတာမွားေနတယ္ဆိုရင္ေတာင္ျပင္ယူတတ္ဖုိ့ပါပဲ။ ဤေလးခ်က္သည္ လူဒကာဒကာမေတြအတြက္အေရးၾကီးသလို ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္လည္း Very Very Important ပါပဲ။ ယေန႔မွစလို႔ ေကာင္းေသာနည္းလမ္းျဖင့္ဆက္ဆံကာ သာသနာေတာ္ၾကီးတုိးပြားေအာင္ ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္နုိင္ၾကပါေစ…

ဘ၀အေရး စိတ္ေအးရဖုိ႔ ဓမၼအသိရွိလ်က္ေနၾကစုိ႔။

post by နွင္းဆီဖူးေလးမ်ား-Love BUDS