ေၾကာက္စရာ့ အေၾကြး
မိုးဦးက်ရာသီ၏ တခုေသာ နံနက္အေစာတြင္ျဖစ္သည္။ မလွလူသည္ ရြာဦးဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းက အုန္းေမာင္းေခါက္သံၾကားသည္ႏွင့္ အိပ္ရာမွထခဲ့သည္။
ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ကိုသာလွ ယာေတာမသြားမီ ထမင္းထုပ္ေပးရန္ မီးဖိုေခ်ာင္၀င္၍ ခ်က္ျပဳတ္ေနစဥ္-
လွလူေရ-ေဟ လွလူ၊ ေခြးၾကည့္ပါဦး။
ျခံတံခါးဆီက ေခၚသံၾကား၍ မလွလူ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွ ထြက္လာခဲ့သည္။
ဟဲ့--ေစာေစာစီးစီး ဘယ္သူမ်ားလဲလို႔ ေအးဘံုကိုး၊ ဘာအေရးႀကီးကိစၥရွိလို႔တုန္း။
ဒီမနက္ ႏွမ္းၾကဲခ်င္လို႔ ႏွမ္းႏွစ္ျပည္ေလာက္ ေခ်းပါဦး၊ ေနာင္ခါ ႏွမ္းေပၚရင္ ထံုးစံအတိုင္း ျပန္ေပးပါ့မယ္။
ႏွစ္စဥ္ မ်ိဳးေစ့ထုတ္ေပးေနက်လည္းျဖစ္ျပီး သီးႏွံေပးခ်ိန္တြင္ သံုးဆတိုးျပန္ေပးရာမွာလည္း ကတိတည္သူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မေအးဘံုကို ႏွမ္းႏွစ္ျပည္ခ်ိန္ေပးလိုက္သည္။
မေအးဘံုသည္ ေယာင္ေပေယာင္ေပ ျဖစ္ေနေသာ သားျဖစ္သူ ဖိုးလံုးကို ႏွမ္းေပၚလ်င္ ရွင္ျပဳေပးခ်င္ ေနသည္။
သည္ႏွစ္ ႏွမ္းက မိုးေလညီညြတ္သျဖင့္ အေတာ္ကေလးေကာင္းသည္။ တခ်ိဳ႔ေနရာမ်ားတြင္ အ၀ါေရာင္ဖက္ သန္းေနျပီ၊ မၾကာမီ ရိတ္သိမ္းရေတာ့မည္။ မေအးဘံု စိတ္ကူးယဥ္ထားသည့္အတိုင္း သားေတာ္ေမာင္ ရွင္ျပဳပြဲ ႏႊဲရေတာ့မည္ ထင္ပါသည္။
ခုတေလာ မေအးဘံုတေယာက္ ေန႔စဥ္လိုလို ႏွမ္းခင္းသြားၾကည့္သည္။
ဒီေန႔နံနက္ ႏွမ္းခင္းမွ စိတ္ကူးယဥ္ျပီး ျပန္လာခဲ့စဥ္-
အမယ္ေလး၊ ဘာေကာင္ကိုက္မွန္းမသိဘူး။
မေအးဘံု၏နႈတ္မွ အလန္႔တၾကား ေအာ္လိုုက္သည္။ ၀ဲဘက္ေျခဖမိုးေပၚမွ မ်က္ခနဲ ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ အနီးပတ္၀န္းက်င္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေျမြေပြးတေကာင္ကို ေတြ႔ရသည္။
မေအးဘံု မ်က္လံုးအိမ္တခုလံုး ျပာေ၀သြားခဲ့သည္။ ျမင္ကြင္းအားလံုး ပတ္ခ်ာလည္သြားသလားထင္ရသည္။ ခႏၶာကိုယ္ ယိမ္းထိုးလာသျဖင့္ အံႀကိတ္၍ ထိန္းထားစဥ္ ရုတ္ခ်ည္းေခြလဲက်သြားခဲ့ေလသည္။
သည္ေန႔ည ဘယ္လိုျဖစ္ေနသည္ မသိ။ မလွလူတေယာက္ အိပ္၍ မေပ်ာ္ဘဲျဖစ္ေနသည္။ ညလံုး နီးပါး မ်က္စိမ်ားက ေၾကာင္ေနသည္။ လင္းခါနီးေလာက္မွ ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။
လွလူ၊ ငါ ညည္းတို႔နဲ႔ လာေနမယ္ေနာ္၊ ညည္းႀကိဳက္သလို ခိုင္းပါေအ၊ ငါေခ်းထားခဲ့တဲ့ ႏွမ္းႏွစ္ျပည္အတြက္ အေၾကြးလာဆပ္တာပါ။
အသံက မေအးဘံုအသံ၊ ျမင္ရသည့္ ျမင္ကြင္းက ေအးဘံုမဟုတ္ ခ်ိဳႏွစ္ဖက္ေထာင္ျပီး ထိပ္၌ အျဖဴအမည္း ေရာစြက္ထားသည့္ နြားမႀကီးတေကာင္ ျဖစ္ေနသည္။
နံနက္မိုးလင္းျပီျဖစ္၍ မလွလူ အိပ္ရာမွထခဲ့သည္။ ေရဆာေနသျဖင့္ ေရအိုးစင္မွေရကို တ၀ႀကီး ေသာက္အျပီး-
ေအးဘံုရယ္၊ ႏွမ္းႏွစ္ျပည္အတြက္နဲ႔ေတာ့ ႏြားအျဖစ္လာျပီး အေၾကြးမဆပ္ပါနဲ႔။ ငါ ေက်နပ္ပါတယ္။
အို-ဘုရား၊ ဘုရားတပည့္ေတာ္မ အိပ္မက္မဟုတ္ပါေစနဲ႔ လြဲပါေစ ဖယ္ပါေစ။
မၾကာမီ မလွလူတို႔အိမ္က ႏြားမႀကီး ေမြးျပီး သားတင္သြားခဲ့သည္။ တိုက္ဆိုင္မႈဟု ဆိုရမည္လားမသိ။ ထိုႏြားမႀကီးေမြးေသာ ႏြားကေလးမွာ အိပ္မက္ထဲက ႏြားမေလးအတိုင္း ပံုတူေမြးလာခဲ့ေလသည္။
မလွလူသည္ မေအးဘံုတျဖစ္လဲ ႏြားမေလးကို ဘာမွ မခိုင္းဘဲ ေဘးမဲ့ေပးထားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ႏြားမေလးက အလကားမေနဘဲ အိမ္ရွိ ပစၥည္းမ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္သည္။ ညညဆို အိပ္သည္ မရွိ၊ ခၽြတ္ခၽြတ္သံၾကားတိုင္း ေခါင္းေထာင္ၾကည့္ခဲ့သည္။
ႏြားမေလးသည္ မလွလူတို႔ မိသားစုအေပၚ လူတဦးတေယာက္ပမာ အလိုက္သိစြာျဖင့္ သံသရာေၾကြး ျပန္လည္ေပးဆပ္ေနခဲ့သည္။ ပုဂၢဳိလ္ေရးအရ တင္ရွိေနေသာ အေၾကြးကား ေၾကာက္စရာပင္ျဖစ္ပါေတာ့ သတည္း။
ခင္ေမာင္တင္ (၀ဲေလာင္)
(ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၁၀-ၾသဂုတ္လ)
ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ကိုသာလွ ယာေတာမသြားမီ ထမင္းထုပ္ေပးရန္ မီးဖိုေခ်ာင္၀င္၍ ခ်က္ျပဳတ္ေနစဥ္-
လွလူေရ-ေဟ လွလူ၊ ေခြးၾကည့္ပါဦး။
ျခံတံခါးဆီက ေခၚသံၾကား၍ မလွလူ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွ ထြက္လာခဲ့သည္။
ဟဲ့--ေစာေစာစီးစီး ဘယ္သူမ်ားလဲလို႔ ေအးဘံုကိုး၊ ဘာအေရးႀကီးကိစၥရွိလို႔တုန္း။
ဒီမနက္ ႏွမ္းၾကဲခ်င္လို႔ ႏွမ္းႏွစ္ျပည္ေလာက္ ေခ်းပါဦး၊ ေနာင္ခါ ႏွမ္းေပၚရင္ ထံုးစံအတိုင္း ျပန္ေပးပါ့မယ္။
ႏွစ္စဥ္ မ်ိဳးေစ့ထုတ္ေပးေနက်လည္းျဖစ္ျပီး သီးႏွံေပးခ်ိန္တြင္ သံုးဆတိုးျပန္ေပးရာမွာလည္း ကတိတည္သူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မေအးဘံုကို ႏွမ္းႏွစ္ျပည္ခ်ိန္ေပးလိုက္သည္။
မေအးဘံုသည္ ေယာင္ေပေယာင္ေပ ျဖစ္ေနေသာ သားျဖစ္သူ ဖိုးလံုးကို ႏွမ္းေပၚလ်င္ ရွင္ျပဳေပးခ်င္ ေနသည္။
သည္ႏွစ္ ႏွမ္းက မိုးေလညီညြတ္သျဖင့္ အေတာ္ကေလးေကာင္းသည္။ တခ်ိဳ႔ေနရာမ်ားတြင္ အ၀ါေရာင္ဖက္ သန္းေနျပီ၊ မၾကာမီ ရိတ္သိမ္းရေတာ့မည္။ မေအးဘံု စိတ္ကူးယဥ္ထားသည့္အတိုင္း သားေတာ္ေမာင္ ရွင္ျပဳပြဲ ႏႊဲရေတာ့မည္ ထင္ပါသည္။
ခုတေလာ မေအးဘံုတေယာက္ ေန႔စဥ္လိုလို ႏွမ္းခင္းသြားၾကည့္သည္။
ဒီေန႔နံနက္ ႏွမ္းခင္းမွ စိတ္ကူးယဥ္ျပီး ျပန္လာခဲ့စဥ္-
အမယ္ေလး၊ ဘာေကာင္ကိုက္မွန္းမသိဘူး။
မေအးဘံု၏နႈတ္မွ အလန္႔တၾကား ေအာ္လိုုက္သည္။ ၀ဲဘက္ေျခဖမိုးေပၚမွ မ်က္ခနဲ ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ အနီးပတ္၀န္းက်င္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေျမြေပြးတေကာင္ကို ေတြ႔ရသည္။
မေအးဘံု မ်က္လံုးအိမ္တခုလံုး ျပာေ၀သြားခဲ့သည္။ ျမင္ကြင္းအားလံုး ပတ္ခ်ာလည္သြားသလားထင္ရသည္။ ခႏၶာကိုယ္ ယိမ္းထိုးလာသျဖင့္ အံႀကိတ္၍ ထိန္းထားစဥ္ ရုတ္ခ်ည္းေခြလဲက်သြားခဲ့ေလသည္။
မၾကာမီ ေျမြဆိပ္ေၾကာင့္ မေအးဘံုတေယာက္ အသက္ေပ်ာက္သြားခဲ့ပါေတာ့သည္။
သည္ေန႔ည ဘယ္လိုျဖစ္ေနသည္ မသိ။ မလွလူတေယာက္ အိပ္၍ မေပ်ာ္ဘဲျဖစ္ေနသည္။ ညလံုး နီးပါး မ်က္စိမ်ားက ေၾကာင္ေနသည္။ လင္းခါနီးေလာက္မွ ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။
လွလူ၊ ငါ ညည္းတို႔နဲ႔ လာေနမယ္ေနာ္၊ ညည္းႀကိဳက္သလို ခိုင္းပါေအ၊ ငါေခ်းထားခဲ့တဲ့ ႏွမ္းႏွစ္ျပည္အတြက္ အေၾကြးလာဆပ္တာပါ။
အသံက မေအးဘံုအသံ၊ ျမင္ရသည့္ ျမင္ကြင္းက ေအးဘံုမဟုတ္ ခ်ိဳႏွစ္ဖက္ေထာင္ျပီး ထိပ္၌ အျဖဴအမည္း ေရာစြက္ထားသည့္ နြားမႀကီးတေကာင္ ျဖစ္ေနသည္။
နံနက္မိုးလင္းျပီျဖစ္၍ မလွလူ အိပ္ရာမွထခဲ့သည္။ ေရဆာေနသျဖင့္ ေရအိုးစင္မွေရကို တ၀ႀကီး ေသာက္အျပီး-
ေအးဘံုရယ္၊ ႏွမ္းႏွစ္ျပည္အတြက္နဲ႔ေတာ့ ႏြားအျဖစ္လာျပီး အေၾကြးမဆပ္ပါနဲ႔။ ငါ ေက်နပ္ပါတယ္။
အို-ဘုရား၊ ဘုရားတပည့္ေတာ္မ အိပ္မက္မဟုတ္ပါေစနဲ႔ လြဲပါေစ ဖယ္ပါေစ။
မၾကာမီ မလွလူတို႔အိမ္က ႏြားမႀကီး ေမြးျပီး သားတင္သြားခဲ့သည္။ တိုက္ဆိုင္မႈဟု ဆိုရမည္လားမသိ။ ထိုႏြားမႀကီးေမြးေသာ ႏြားကေလးမွာ အိပ္မက္ထဲက ႏြားမေလးအတိုင္း ပံုတူေမြးလာခဲ့ေလသည္။
မလွလူသည္ မေအးဘံုတျဖစ္လဲ ႏြားမေလးကို ဘာမွ မခိုင္းဘဲ ေဘးမဲ့ေပးထားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ႏြားမေလးက အလကားမေနဘဲ အိမ္ရွိ ပစၥည္းမ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္သည္။ ညညဆို အိပ္သည္ မရွိ၊ ခၽြတ္ခၽြတ္သံၾကားတိုင္း ေခါင္းေထာင္ၾကည့္ခဲ့သည္။
ႏြားမေလးသည္ မလွလူတို႔ မိသားစုအေပၚ လူတဦးတေယာက္ပမာ အလိုက္သိစြာျဖင့္ သံသရာေၾကြး ျပန္လည္ေပးဆပ္ေနခဲ့သည္။ ပုဂၢဳိလ္ေရးအရ တင္ရွိေနေသာ အေၾကြးကား ေၾကာက္စရာပင္ျဖစ္ပါေတာ့ သတည္း။
ခင္ေမာင္တင္ (၀ဲေလာင္)
(ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၁၀-ၾသဂုတ္လ)
