ကံစြမ္းနဲ႕ဉာဏ္စြမ္း
ကံစြမ္းကို ဉာဏ္စြမ္းနဲ႕ အသံုးမခ်တတ္ဘဲ ကံေဟာင္းေတြကို မ်ားမ်ားခံစားမိျခင္းဟာ ကံဆိုးကံတိုးေတြကို မတန္တဆ မ်ားမ်ားေပးဆပ္ရစၿမဲ ျဖစ္တယ္။
‘သေဗၺသတၱာ ကမၼသကတာ - သတၱ၀ါတိုင္းဟာ ေကာင္းကံဆိုးကံတို႕ရဲ႕ ေကာင္းေမြဆိုးေမြမ်ား ျဖစ္ၾကတယ္’ ဆိုတဲ့ ကမၼသကတ သမၼာဒိ႒ိနဲ႕ ယွဥ္တဲ့ သဒၶါတရားဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္း အျပည့္အ၀ လက္ခံရမယ့္ အေျခခံယံုၾကည္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။
လူတိုင္း လူတိုင္း ယခုဘ၀မွာ ရရိွပိုင္ဆိုင္ထားၿပီလို႕ ထင္မွတ္စြဲယူထားတဲ့ ‘အရိွ’ တရားမ်ားဆိုတာ အက်ဥ္းခ်ဳပ္လိုက္ရင္ ငါ ငါလို႕ေျပာေနၾကတဲ့ ဒီခႏၶာအစုအေ၀းႀကီးရယ္၊ ဒီခႏၶာႀကီးနဲ႕ ကံခ်င္းဆက္စပ္မႈကို အေၾကာင္းျပဳသံေယာဇဥ္ႀကိဳးမ်
ဒီအရိွတရား သံုးမ်ဳိးလံုးဟာ အတိတ္ကံေဟာင္းနဲ႕ ပစၥဳပၸန္ကံသစ္တို႕ ေပါင္းဆံုၿပီး ျဖစ္ေပၚလာၾကတာျဖစ္လို႕ ကံစြမ္းေတြလို႕ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
ဒီကံစြမ္းျဖစ္တဲ့ ‘အရိွ’ တရားေတႊြဟာ ဉာဏ္စြမ္း ‘အသိ’ တရားနဲ႕ အသံုးမခ်တတ္ရင္ ကံေဟာင္းကံစြမ္းေတြကို မ်ားမ်ားခံစားရသေလာက္ ကံဆိုးကံတိုးေတြကို မ်ားမ်ားေပးဆပ္ရစၿမဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလို ေပးဆပ္ရတာကိုပဲ ေရွးသူေတာ္စင္ႀကီးမ်ားကေတာ့
ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ေဒသနာေတာ္အရ အရိွႏွိပ္စက္တဲ့ဒဏ္က လြတ္ေျမာက္ခ်င္ရင္ အရိွကို အသိနဲ႕ ႏိုင္ေအာင္ ထိန္းၿပီး အသံုးခ်တတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။
(စကားလံုး သံုးသပ္ရလြယ္ကူေအာင္ ကံစြမ္းကို ‘အရိွ’ ၊ ဉာဏ္စြမ္းကုိ ‘အသိ’ လို႕ပဲ သံုးလိုက္ပါမယ္။)
မွန္ပါတယ္။ အရိွတရားမ်ားလို႕ လူေတြ ထင္မွတ္စြဲလမ္းေနတဲ့သံုးမ်ဳ
လူ႕ဘ၀လို သုဂတိဘံုသားျဖစ္ဖို႕အတြက္ဆိ
အတိုးႀကီးတဲ့ အငွားဆိုတာ အျမတ္မ်ားေအာင္ အသံုးမခ်တတ္ရင္ အရႈံုးႀကီးမားၿမဲျဖစ္တာ ဓမၼတာပါပဲ။ ခုလက္ရိွ လူ႕ဘ၀လို သာသနာေတာ္နဲ႕ ၾကံဳရဖို႕ ဆိုတာက ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့သလို တကယ့္ ‘ဒုလႅဘ’ တရားႀကီးဆိုတာ သတိျပဳၾကရမွာပါ။ ေကာသလအိမ္မက္ထဲက ‘တစ္သိန္းတန္ေရႊခက္ ရက္တက္ (စိမ္ရည္)နဲ႕ လဲေသာက္’ ဆိုသလို ရခဲတဲ့ ဒုလႅဘရတနာကို တစ္ဘ၀စာေတာင္ မေသခ်ာတဲ့စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားန
ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ အဆံုးအမမ်ားနဲ႕အညီ အရိွကို အသိနဲ႕ အသံုးခ်တတ္ဖို႕အတြက္ အရိွတို႕ရဲ႕သေဘာအမွန္ကို သိေအာင္ ႀကိဳးစားရပါလိမ့္မယ္။ သတၱ၀ါတို႕က်င္လည္ေနရတဲ့ သံသရာဆိုတာဟာ ေထာက္ရာ၊ တည္ရာ အခိုင္အမာမရႏိုင္တဲ့အတြက္ ေရျပင္နဲ႕ပမာတူတယ္လို႕ ဆိုလိုပါတယ္။ သံသရာေရျပင္မွာ ျဖစ္ေနရတဲ့ ဘ၀ခႏၶာဆိုတာ တကယ္ေတာ့ အငွားနဲ႕ ခဏရထားတဲ့ ေလွငယ္ေလးတစ္ခုမွ်သာျဖစ္တယ္
အခုလို သာသနာေတာ္နဲ႕ ၾကံဳခိုက္မွာ ျမတ္ဗုဒၶတည္ေဆာက္ေပးခဲ့တဲ့ ေရႊေဖာင္မဂၢင္ သေဘၤာယာဥ္ႀကီး စီးခြင့္ၾကံဳတုန္း အပိုင္စီးၿပီ လိုက္ႏိုင္သူတို႕သာ ေထာက္တည္ရာ တစ္ဖက္ကမ္းကို ေရာက္ႏိုင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ မဂၢင္ေဖာင္သေဘၤာကို စီးခြင့္ရဖို႕အတြက္ ေပးရမယ့္ လက္မွတ္ခ ဆိုတာကေတာ့ အေထြအထူး မဟုတ္ပါဘူး။ ‘သတိ’ တရားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သတိပ႒ာန္လက္မွတ္လို႕ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ အရိွကို သတိနဲ႕ကပ္ၿပီး ရႈမွတ္ႏိုင္ရင္ အရိွတိုင္းရဲ႕ မခိုင္မျမဲတဲ့အနိစၥသေဘာ၊ သည္းခံ ေက်နပ္စရာမရိွတဲ့ ဒုကၡသေဘာ၊ အစိုးမရ အလိုက်မျဖစ္တဲ့ အနတၱသေဘာတို႕ကို သိျမင္တဲ့ ၀ိပႆနာ ပညာဉာဏ္ရင္သန္ၿပီး နိဗၺာန္ကမ္းကို ဆိုက္ေရာက္မယ္လို႕ ျမတ္ဗုဒၶက ညႊန္ျပေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ခႏၶာဆိုတဲ့ အရိွကို အသိနဲ႕ အသံုးမခ်ႏိုင္ရင္ ကာမာ၀စာရကုသိုလ္ကံေတြထဲမွာ အျမင့္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ၀ိပႆနာကုသိုလ္ကံအျဖစ္ ေျပာင္းလဲၿပီး မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ဆိုတဲ့ ေလာကုတၱရာနယ္ေရာက္ေအာင္ သယ္ေဆာင္ႏိုင္သလို ပစၥည္းဥစၥာအရိွတို႕ကို အေထာက္အကူပစၥည္းမ်ားအျဖစ္ အသံုးခ်ၿပီးေတာ့လည္း ဒါန သီလ ဘာ၀နာ ကုသိုလ္ကံမ်ားအျဖစ္နဲ႕ နိဗၺာန္အထိ အေထာက္အကူရေအာင္ သယ္ေဆာင္ႏုိင္ပါတယ္။ အတြယ္အတာ အရိွမ်ားကိုလည္း ကံေကာင္းမ်ားတည္ေဆာက္ေျပာင္
ကံစြမ္း ‘အရိွ’ မ်ားဟာ ဉာဏ္စြမ္း ‘အသိ’ နဲ႕ အသံုးမခ်တတ္ရင္ ပိုင္ဆိုင္မႈကို ႏိွပ္စက္တတ္ၾကၿပီး ဉာဏ္စြမ္း ‘အသိ’ နဲ႕ ႏိုင္ေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ အသံုးခ်တတ္သူမ်ားကိုေတာ့ ေလာကုတၱရာနယ္အထိ ပို႕ေပးႏိုင္တယ္လို႕ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ အပါယ္နဲ႕ နိဗၺာန္ ႀကိဳက္ရာလမ္းကိုေရြးၿပီး ႀကိဳက္ရာခရီးအတြက္ ‘ကံ’ လက္မွတ္၀ယ္ခြင့္ ေပးေနတယ္လို႕ပဲ ဆိုပါရေစ။
ကုိယ္ျပဳသမွ်ကံမ်ားသည္ပင္ ကုိယ္ေရွ႕ဆက္ရမည့္ ေရွ႕ခရီးအတြက္ ခရီးသြားလက္မွတ္မ်ား ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
ကံစြမ္း ဉာဏ္စြမ္း ရိွသမွ် အသံုးခ်ႏိုင္ၾကပါေစ။
ဓမၼေဘရီအရွင္၀ီရိယ(ေတာင္စြန
