ကံ ေတြဘယ္မွာသိမ္းထားသလဲ

 

ကံ ေတြဘယ္မွာသိမ္းထားသလဲ

က်မတို႔လုပ္သမွ် ကံေတြဟာ သံသရာတစ္ေလ်ာက္လိုက္ၿပီး အေျခအေနေပးတာနဲ႔ အက်ိဳးေပးတယ္ဆိုေတာ့ အဲ့ဒီကံေတြဘယ္မွာ သိမ္းထားသလဲ။

          ဥေဏွာက္ထဲမွာလား။ ႏွလံုးထဲမွာလား။ သိပၸံပညာနဲ႔ စဥ္းစားရင္မျဖစ္နိုင္ဘူး။ ဘာျဖစ္ လို႔လဲဆိုေတာ့ ဥေဏွာက္ကလူေသရင္ ေသသြားတာဆိုေတာ့ ေနာက္ဘ၀လိုက္ၿပီးအက်ိဳးေပး မဲ့ ကံေတြသိမ္းထားလို႔ မျဖစ္နိုင္ဘူး။ ႏွလံုးက ပိုမျဖစ္နိုင္ဘူး။ လူမေသခင္ကို သူမ်ားႏွလံုးနဲ႔ အစားထိုး ကုေနတာဆိုေတာ့ သူ႔ထဲမွာသာသိမ္းထားရင္ သူမ်ားကံေတြ ကိုယ့္ဆီေရာက္လာ ရင္ဒုကၡ။

          အဘိဓမၼာအရ ကံဆိုတာ ေစတနာလို႔ေခၚတဲ့ ေစတသိတ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ နာမ္ တရား။ နာမ္ဆိုေတာ့ ရုပ္တရားျဖစ္တဲ့ ဥေဏွာက္တို႔ ႏွလံုးတို႔ထဲမွာသိမ္းလို႔မရဘူး။ ဒါျဖင့္

ဘယ္ထဲမွာလဲ။

ကံေတြကေပ်ာက္ပ်က္မသြားပဲ ဆက္လက္ လိုက္ပါေနတယ္ ဆိုတာကေတာ့ ေသခ်ာ တယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ အသီးသီးတဲ့ သရက္ပင္တို႔၊ ပန္းသီးပင္တို႔ကို ၾကည့္ပါ။ သူတို႔ မသီးခင္ အဲ့ဒီအသီးေတြကို ဘယ္မွာသိမ္းထားသလဲ။ ပင္စည္ထဲမွာလား၊ အကိုင္းထဲ မွာလား၊ အရြက္ ထဲမွာ လား၊ အေခါက္ထဲလား၊ အျမစ္ထဲလား။ ဘယ္မွာမွ ရွာမေတြ႔ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္တန္ရင္ ေတာ့ အသီးေတြထြက္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အသီးသီးတဲ့သတၱိရွိတယ္ ဒါေပမဲ့ မ်က္စိနဲ႔လည္း မျမင္နိုင္ဘူး။ ယခုေခတ္သိပၸံပညာနဲ႔လည္း မျပနိုင္ဘူး။

ျမတ္ဘုရားက ေဟာေတာ္မူခဲ့တယ္။ ကံေတြဟာ စိတ္ျဖစ္တိုင္းပါတဲ့ ေစတသိတ္ျဖစ္ တယ္။ က်န္တဲ့ ရုပ္ေတြ၊နာမ္ေတြလိုပဲ ေစတသိတ္ကလည္း ျဖစ္ၿပီးတာနဲ႔ ပ်က္သြားတယ္။

ဒါေပမဲ့ သူက သူ႔ရဲ့သတၱိေတြကိုထားခဲ့တယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ဆီနဲ႔တူတယ္။ က်န္တာေတြက ေရနဲ႔တူတယ္။ ေရစိုတဲ့ေနရာမွာ ေရမရွိေတာ့ဘူးဆိုရင္ဘာမွ မက်န္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဆီက် ေတာ့ ဆီမရွိေတာ့ေပမဲ့ ဆီအရာ က်န္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုပဲ ေစတနာေခၚတဲ့ ကံကလည္း ပ်က္သြား ေပမဲ့သူ႔ရဲ့သတၱိေတြက်န္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီသတၱိက ဘယ္မွာလည္းဆိုေတာ့ စိတၱသႏၱတိ ေခၚတဲ့ စိတ္အစဥ္အတန္း (process of mind) မွာ။ စိတ္ျဖစ္စဥ္က သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ဘယ္ ေတာ့မွ မျပတ္ဘူး။

 ျဖစ္ပ်က္၊ျဖစ္ပ်က္ဆိုၿပီး စိတ္တစ္ခုျဖစ္ၿပီးပ်က္သြားတာနဲ႔ ေနာက္စိတ္တစ္ခု ကခ်က္ခ်င္းျဖစ္ၿပီး ပ်က္ျပန္တယ္။ အဲ့ဒီလို ျဖစ္ပ်က္အစဥ္က ဆက္ျဖစ္ေနတယ္။ ေသတဲ့အခ်ိန္ မွာ စုတိစိတ္ျဖစ္ၿပီးပ်က္တယ္။ စုတိစိတ္ပ်က္တာနဲ႔ ပဋိသေႏၶစိတ္ကျဖစ္တယ္၊ၿပီး ေတာ့သူ လည္းပ်က္ျပန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပညတ္အားျဖင့္တစ္ဘ၀ကျပတ္သြားၿပီး ေနာက္ဘ၀ သစ္ျဖစ္ သြားေပမဲ့ စိတ္ရဲ့ ျဖစ္ပ်က္အစဥ္ကေတာ့ မျပတ္ဘူး။

သံသရာမွာ စိတ္ျဖစ္စဥ္ရပ္တာ ၂ ေနရာပဲရွိတယ္။ တစ္ခုက ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မ်ား

သမာပတ္၀င္စားခိုက္မွာ ေခတၱရပ္တယ္။ ဒုတိယက အသညသတ္ဘံုေခၚတဲ့ စိတ္မရွိတဲ့ျဗဟၼာ့ ဘံုေရာက္ေနတဲ့ ျဗဟၼေတြမွာစိတ္အစဥ္ ျပတ္ေနတယ္။ သမာပတ္ကျပန္ထတဲ့အခါနဲ႔ အသည သတ္ျဗဟၼာမ်ား နာမ္ရွိတဲ့ဘံုဘ၀ကိုေရာက္တဲ့အခါ ရပ္ေနတဲ့ နာမ္အစဥ္ ျပန္လည္ ျဖစ္ပ်က္ၾက တယ္။ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မ်ား ပရိနိဗၺာန္စံတဲ့အခါမွာေတာ့ ရုပ္ျဖစ္ပ်က္စဥ္ေရာ္၊ နာမ္ျဖစ္ပ်က္စဥ္ ေရာ္ လံုး၀ျပတ္သြားတယ္။

 ဒါေၾကာင့္ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္မ်ား ပရိနိဗၺာန္စံတဲ့အခါ ေနာက္ဘ၀ ဆိုတာ မရွိေတာ့ဘူး။ နားလည္လြယ္ေအာင္ ေနာက္ ဥပမာ တစ္ခုေပးရမယ္ဆိုရင္ သတၱ၀ါ ေတြဟာ ေရြ႕လ်ားေနတဲ့ကားနဲ႔ တူတယ္။ ကားေရြ႕ေနသမွ် သူ႔မွာအရွိန္ ဆိုတာရွိေနတယ္။ ကံ တရားေတြက အရွိန္နဲ႔တူတယ္။ ပရိနိဗၺာန္စံသြားတာ အရွိန္အားလံုးကုန္ၿပီး ကားလံုး၀ ရပ္သြား တာန႔ဲတူတယ္။ ကားလည္းလံုး၀ မေရြ႔ေတာ့ဘူး။ ဘာအရွိန္မွ လည္းမရွိေတာ့ဘူး။

က်မနားလည္သလိုေရးသားထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အမွားပါ ပါက ရဟန္းပညာရွိ၊ လူပညာရွိ မ်ား ေမတၱာေရွ႕ထား၍ျပင္ဆင္ေပးၾကေစလိုပါတယ္။

က်မ္းကိုး။

၁။ အရွင္သံ၀ရာလကၤာရ၊ဓမၼပိယဆရာေတာ္၏နိဗၺာန္သြားလမ္းျမတ္ပ႒ာန္း။

၂။ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ၏ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကိုပ႒ာန္းနည္းျဖင့္ ေလ့လာျခင္း။

Posted by ေဒၚစိုး