နိဗၺာန္ကို ျမင္လိုသိလိုလွ်င္
ေရွးတုန္းက ဇယေသန ဆိုတဲ့ မင္းသားတစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ပညာတတ္တဲ့
ကိုရင္တစ္ပါးဆီ သူမင္းသားေရာက္လာတယ္။
ေရာက္လာေတာ့ ကိုရင္ၾကီးကို ေမးတယ္။
"ကိုရင္ - သမာဓိရွိရွိနဲ႕
ေနႏိုင္တယ္ဆိုတာ ၊ သမာပတ္ေတြ ဘာေတြဝင္စားႏိုင္တယ္ဆိုတာ
ဟုတ္သလား၊ စိတ္ေတြဟာ
တစ္ခါတည္း အာရုံတစ္ခုတည္းမွာ ထားျပီးေတာ့ ေနႏိုင္တယ္ဆိုတာ ဟုတ္သလား။"
"ဟုတ္တယ္"
"ဒါျဖင့္ က်ဳပ္ကို နည္းနည္း ေျပာေပးစမ္းပါ"
"ဟင္ - အသင့္ကို ေျပာရမွာျဖင့္ က်ဳပ္က သိပ္ျပီးေတာ့လဲ
ေဝေဝဆာဆာ ေျပာတတ္တာ မဟုတ္ဘူး၊ ဒီေတာ့ က်ဳပ္ေျပာတဲ့ဟာကိုေလ အသင္ သေဘာမက်လို႕ရွိရင္ သေဘာမက်တဲ့အေနနဲ႕ ထားပါေနာ္၊ ထက္ျပီးေတာ့ ေစာဒက မတက္ပါနဲ႕"
" ေကာင္းပါျပီ၊ ေစာဒက မတက္ပါဘူး"
"ျပီးေတာ့ ဘာရယ္ ညာရယ္ မေျပာပါနဲ႕၊"
"မေျပာပါဘူးေလ၊ ကဲ - ေျပာစမ္းပါဦး"
ဒါနဲ႕ သမာဓိရတဲ့ လမ္းစဥ္၊ စ်ာန္သမာပတ္ရတဲ့ လမ္းစဥ္ေတြေျပာျပီးေတာ့ ဇယေသန မင္းသားက သူမ်ားကိုလဲပဲ ငဲ့ညွာတာ မဟုတ္ေတာ့၊ ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးကိုရင္၊ မဟုတ္တာခ်ည္းပဲ ျဖစ္မွာပဲဆိုျပီးေတာ့ တစ္ခါတည္း အျပစ္ေတြ တင္ျပီးေတာ့ ျပန္သြားေရာ။ ကိုရင္ခမ်ာ ေစာေစာက သေဘာမက်လို႕ရွိရင္ ဘာမွမေျပာပါနဲ႕ေနာ္၊ ေစာဒကတက္႐ံုတင္ မကဘူး၊ အျပစ္ေျပာျပီးေတာ့ ျပန္သြားတယ္။
ဒါနဲ႕ ျမတ္စြာဘုရားဆီ ကိုရင္က သြားျပီးေတာ့ ေလွ်ာက္ေတာ့ ဒီမင္းသားက ေလာကီအာ႐ံု ကာမဂုဏ္ထဲမွာပဲ စိတ္ကေနတာ၊ ေလာကီအာ႐ံု ကာမဂုဏ္ထဲမွာေနတဲ့စိတ္က ေလာကီအာ႐ံု ကာမဂုဏ္ေတြထဲက ခြဲခြါျပီးေတာ့ ဘယ္လိုေနမွ သမာဓိရတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို သူဘယ္ႏွယ္လုပ္ျပီးေတာ့ သေဘာေပါက္မလဲ၊ အေၾကာင္းအရာေတြကိုသူ ဘယ္ႏွယ္လုပ္ျပီးေတာ့ သေဘာေပါက္မလဲ၊ သူ႕ေနရာနဲ႕သူေရာက္မွ သေဘာေပါက္ေတာ့မွာေပါ့လို႕ အဲဒီလို ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က ေဟာျပျပီး ဥပမာတစ္ခု အမိန္႕ရွိတယ္။
"သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ ျမိဳ႕ထဲက ထြက္ျပီးေတာ့ ေတာထဲ လည္ၾကတယ္၊ ေတာထဲ လည္ရာက ေတာင္ၾကီးတစ္ခု ေတြေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေမာေမာပန္ပန္းနဲ႕ ေတာင္ေျခ ေနရစ္ခဲ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေတာင္ေပၚတက္ျပီး ေတာ္ေတာ္ေလးေရာက္ေတာ့ ေအာက္လွမ္းၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ
အား-- မိတ္ေဆြ သိပ္သာယာပါကလား၊ ေတာင္ေပၚက ၾကည့္ရတာ သိပ္ေကာင္းတာပါလား၊ ၾကည့္စမ္း-- ဟိုမွာ ႐ႈေမွ်ာ္ခင္းေတြ ေကာင္းလိုက္တာ၊ တစ္ခါတည္း ဟိုျမစ္ေတြၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ
ဒါနဲ႕ ေအာက္ဆင္းျပီး ေျပးလာျပီးေတာ့လာလာဆိုျပီး အတင္းတြဲေခၚျပီးေတာ့ ေတာင္ေပၚ တက္တယ္။ ခုနက သူျမင္တဲ့ ေနရာက ေနျပီးေတာ့ ကဲ-ၾကည့္စမ္း အေနာက္ၾကည့္လိုက္စမ္း၊ ေအး-ဟုတ္တယ္ေဟ့၊ ျမိဳ႕ၾကီး သိပ္သာယာပါကလား၊ ဟို ေတာင္ဘက္ ၾကည့္လိုက္စမ္း အား-ဟုတ္တယ္၊ ေရေတြ၊ တစ္ခါတည္း ျမစ္ေတြ ေခ်ာင္းေတြ သိပ္ၾကည့္လို႕လွတာပဲ၊ ဘယ့္ႏွယ္ေၾကာင့္ သာယာတယ္ေလး ဘာေလး ျဖစ္ကုန္တုန္း၊ ခုနက ငါက ဒီေနရာကိုေရာက္မွ မေရာက္ဘဲကိုကြာ၊ ဒီေနရာကို မေရာက္ေတာ့ ငါကျငင္းမိတာေပါ့။"
အဲသလိုပဲတဲ့၊ ဒီတရားနဲ႕ တန္တဲ့ေနရာေရာက္လို႕ ဒီတရားကိုသိႏိုင္ ျမင္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ အက်င့္ကို က်င့္လို႕ရွိရင္ ဒီတရားသိတာျမင္တာပဲ။ ဒီတရားနဲ႕ မတန္ေသးခင္တုန္းကေတာ့ သူမ်ားေျပာတဲ့ဥစၥာ မျငင္းခ်င္လို႕သာ မျငင္းတာ၊ ဒါမွ မဟုတ္ရင္ ေျပာတဲ့လူကို ယုံၾကည္လို႕၊ ဟုတ္မွာပဲ - အဲသလို အေနမ်ိဳးနဲ႕သာ ေနရတာ၊ ဒါေပမယ္ တကယ္ ကိုယ္ေတြ႕ သိျမင္လာတဲ့ အခါက်ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ယုံတာပဲ၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က နိဗၺာန္ကို သိႏိုင္ ျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ နိဗၺာန္နဲ႕ထိုက္တန္ေအာင္က်င
အရွင္ဇနကာဘိဝံသ
World Of Wisdom
