ႏွစ္မသတ္ပါနဲ႔ ခ်စ္တတ္ပါေစ

 

ႏွစ္မသတ္ပါနဲ႔ ခ်စ္တတ္ပါေစ

 

"မင္းသား…. သင္ဟာ ဒီတမာပင္ေလးဟာ အခုလုိ ငယ္စဥ္ကတည္းက ဒီေလာက္ ခါးရင္ ႀကီးလာရင္ ဒီတမာပင္ကုိ အမွီျပဳျပီး ႀကီးပြား တုိးတက္ ေကင္းမြန္္ဖုိ႔ ဘယ္မွာရွိ ေတာ့ မလဲ လုိ႔ ဆုိျပီး တမာပင္ကုိ ႏုတ္၊ လက္နဲ႔ ေျခနဲ႔ေျခကာ လႊင့္ပစ္တယ္၊ သင္မင္းသားဟာလည္း ဒီတ မာပင္နဲ႔ ဘာထူးလဲ"

 

"ယေန႔လူငယ္ ေနာင္၀ယ္လူႀကီး" ဟူေသာ ဆုိရုိးစကားတစ္ခုရွိ၏. ယင္းကား ယေန႔ အခိ်န္အခါ၌ လူငယ္ လူရြယ္ျဖစ္ေသာ္္လည္း ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ လူႀကီး သူႀကီး ျဖစ္လာမည္ျဖစ္၍ ငယ္ရြယ္စဥ္က တည္းက အရည္အခ်င္း ရွိေအာင္၊ ယဥ္ေက်းေအာင္၊ ကုိယ္ က်င့္တရား ေကာင္းမြန္ေအာင္ ႀကိဳးစား ထိန္းသိမ္း ေနထုိင္ရန္ ရည္ညြန္းထားေသာ စကားျဖစ္၏။ ဆရာ မိဘ တုိ႔ အခါအခြင့္သင့့္္၍ ဆုိဆုံးမသည့္အခါ ထုိစကားျဖင့္ ဆုိဆုံးမေလ့ရွိ၏။

ေသာ္လည္လည္း အေပွ်ာ္အပ်က္ပင္ေျပာသည္လား၊ တကယ္ အတည္အတံ့ေျပာ သည္လားေတာ့ မသိေပ၊ မၾကာခဏဆုိသလုိ အခ်ိဳ့ေသာ လူငယ္တုိ႔ ေျပာဆုိေနၾကသည့္ စကား ကုိ ၾကားၾကားေနရ၏။ ယင္းကား"ငယ္ျပီး ႀကီးမွာပဲ ဒါဟာ ဆန္းတာမွ မဟုတ္တာ"ဆုိ ေသာ စကားပင္ျဖစ္၏။ ငယ္ျပီးႀကီးသည္ဆုိသည္မးဆုိသည္မွာ သာမန္လူႀကီး တစ္ေယာက္ကုိ ဆုိလုိသည္မဟုတ္။ ယဥ္ေက်းသိမ္မြ႔ေသာ၊ ကုိယ္က်င့္တ၇ား ျမင့္ မားေသာ၊ အရည္အခ်င္းရွိျပီ း ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ၌ စြမ္း ေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရွိေသာ လူႀကီးလူေကာင္း မ်ိဳးကုိ ဆုိလုိ ျခင္း ျဖစ္၏။

ထုိသုိ႔ေသာ လူႀကီးလူေကာင္းတုိ႔သည္ ွာ သဘာ၀ပင္ျဖစ္၍ အဆန္းမဟုတ္ေပ။ သုိ႔ပါေသာ္လည္း ထုိသုိ႔ ငယ္ရာမွ အသက္အရြယ္ရလာ၍ လူႀကီး ျဖစ္လာရုံမွ်ျဖင့္ေတာ့ ထုိဆုိ ရုိး စကား ထားခဲ့မည္မဟုတ္ေပ။ ထုိဆုိရုိးစကား၌ပါေသာ လူႀကီလူငယ္တုိ႔ကုိ မိမိတုိ႔ ေျခရာနင္းနိဳင္ရန္ ေမွ်ာ္ လင့္ၾက ၏။ အားထားၿက၏။ ထုိေၾကာင့္ ယဥ္ေက်းေသာ၊ ကုိယ္က်င့္တ၇ားေကာင္းမြန္ ေသာ၊ အရည္အခ်င္းရွိေသာ လူငယ္တုိ႔ကုိ "အနာဂါတ္ရဲ့ အဖူးအပြင့္"အစရွိသည္ျဖင့္ ညြန္းဆုိ ၾကေလ ၏။ ထုိသုိ႔ ညႊန္းဆုိၾကသည့္အတုိင္းပင္ အမွန္တကယ္ ယဥ္ေက်းသည့္၊ အမွန္တကယ္ ကုိယ္ က်င့္ တ၇ားေကာင္းမြန္သည့္၊ ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ၌ ဦးေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ အရည္အေသြးရွိ သည့္ လူငယ္လူရြယ္မ်ားကလည္း အမ်ားအျပားပင္။ ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ မိသားစုအတြက္၊ အမ်ိုးဘာသာ သာနာအတြက္၊ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ တန္ဖုိးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ လူငာ္မ်ားပင္ျဖစ္၏။

သုိ႔ပါေသာ္လည္း" ငယ္ျပီးရင္ ႀကီးတာပဲ"ဆုိေသာ လူငယ္မ်ား၊ ထုိသုိ႔ မေျပာေသာ္ လည္း "ေနာင္၀ယ္လူႀကီး"ဆုိေသာ စာရင္း၌ မပါေသာ လူငယ္မ်ား ေျပာရလွ်င္ ဆုိသြမ္းၾကမ္း တမ္းျပီး ကုိယ္က်င့္တရား ပ်က္ျပားတာ အရည္အခ်င္းရွိေအာင္ အားမထုတ္ဘဲ ေပါ့ေပါ့ေလး ေန ၾကေသာ လူငယ္မ်ားကလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပင္။

အေဆာက္အအုံတစ္လုံး တည္ေဆာက္ရာ၌ "ေအာက္ခံေဖာင္ေဒးရွင္း"သည္ အေရး ပါလွ၏။ေအာက္ခံေဖာင္ေဒးရွင္း ခုိင္ခုိင္မာမာခ်မွသာလ််င္ ထုိအေဆာက္အအုံသည္ ေရရွည္ တည္တံ့ ခုိင္ခံ့မည္ ျဖစ္၏။ ေအာက္ခံေဖာင္ေဒးရွင္း ခုိင္ခုိင္မာမာ မခ်လွ်င္မူ ထုိအေဆာက္ အုံသည္ ၾကာေလယုိင္ေလျဖစ္တတ္၏။ ထုိအတူပင္ လူတစ္လုံး သူတစ္လုံ း ျဖစ္ေအာင္ လူငယ္ တုိ႔၏ ဘ၀ကုိ တည္ေဆာက္ေပးရာ၌ ယဥ္ေက်းမႈ၊ အက်င့္စာရိတၱ၊ ပညာေရးဟူေသာ ေအာက္ခံ ေဖာင္ေဒးရွင္းသည္ အေရးပါလွ၏။ ထုိေအာက္ခံေဖာင္ေဒးရွင္း ခ်ေပးမည့္ သူမ်ား မွာ အဓိကအားျဖင့္ မိဘမ်ားပင္ ျဖစ္ေပ၏။

မွန္ေပသည္။ "ပုဗၺာစရိယ မိႏွင့္ဘ" ဟု ဆုိသည္နွင့္ အညီ မိဘတုိ႔သည္ သားသမီးတုိ႔၏ လက္ဥိးဆရာမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သားသမီးမ်ား ယဥ္ေက်းေအာင္၊ ကုိယ္က်င့္တ၇ား ေကာင္း မြန္ေအာင္ သြန္သင္ျပသဆုံးမရမည္ ျဖစ္၏။ သုိ႔ပါေသာ္လည္း အခ်ိဳ႔ေသာ မိဘမ်ားမွာ ခပ္ေပါ့ေပါ့ပင္။ သားသမီးကုိ မသြန္သင္ မဆုံးမပဲ "ငယ္ေသးတာပဲ" ဟု ဆုိကာ အစြမ္းကုန္ အလုိလုိက္ထားၾကေလ၏။

 

ထုိသားသမီးသည္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ လူႀကီးမိဘကုိ လူႀကီး မိဘ မွန္းမသိေတာ့ေပ။ ရုိင္းျပလာ၏။ အရုိအေသတန္လာ၏။ အရြယ္ေရာက္လာ၍ သြန္သင္ဆုံးမ မည္ ၾကံေသာအခါ ထုိသားသမီးက အဆုံးအမ မခံေတာ့၊ ထုိအခါ ုတုတ္ကုိင္၊ ႀကိမ္ကုိင္ ရေလ၏။ ရုိက္ႏွက္ဆုံးမ၍ မရေသာအခါ " သူ႔ထုိက္နွင့္ သူ႔ကံပဲ"ဟုဆုိကာ လက္လႊတ္ထား လုိက္ၾကေလ၏။ မိဘက လက္လႊတ္ထားေသာ သားသမီးမွာ အဘယ္မွာ ယဥ္ေက်းပါေတာ့ မည္နည္း။ အဘယ္မွာ ကုိယ့္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္ပါေတာ့မည္နည္း။ အဘယ္မွာ အရည္ အခ်င္း ရွိပါေတာ့မည္နည္း။

အမွန္အားျဖင့္ ထုိမိဘမ်ားသည္ မိမိတုိ႔၏ သားသမီးမ်ားကုိ မခ်စ္၍မဟုတ္ေပ။ မခ်စ္ တတ္ျခင္းသာ ျဖစ္၏။ မခ်စ္တတ္သည့္ အခါ သားသမီးတုိ႔၏ ဘ၀ကုိ ႏွစ္သတ္သလုိ ျဖစ္သြား ေလ၏။ မိဘတုိင္း သတိထားစရာပင္ ျဖစ္၏။

ယင္းႏွင့္စပ္၍ ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းေသာ သားသမီးကုိ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ ေယာက္ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ ခဲ့ေသာ ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီး၏ ေဆာင္ရြတ္ပုံကုိ အတု ယူဖြယ္ အျဖစ္ ျပဆုိပါဦးမည္။

တမာလုိမခါးရေအာင္ဗာရဏသီျပည္ ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီး ထီးနန္းစုိးစံစဥ္က ျဖစ္၏။ ထုိစဥ္က ဘုရားေလာင္း သည္ ဥဒိစၥပုဏားမ်ိဳး၌ ျဖစ္ခဲ့၏။ ဘုရားေလာင္းသည္ မိဘႏွစ္ပါး ကြယ္လြန္သည့္အခါ ရေသ့ ၀တ္ေလ၏။ မၾကာမီပင္ အဘိညဥ္သမာပတ္ရျပီး ဟိမ၀ႏၱာအရပ္၌ပင္ ေနေလ၏။ မၾကာမီပင္ အဘိညဥ္သမာပတ္ခ်ျပီး ဟိမ၀ႏၱာအရပ္၌ပင္ ေနေလ၏။ ဟိမ၀ႏၱာ၌ ၾကာျမင့္စြာ ေနလာခဲ့သ ျဖင့္ ခ်ဥ္း ဆားလုိ အပ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗာရဏသီသုိ႔ သြားေရာက္ေလ၏။

ဘုရားေလာင္းရေသ့သည္ မင္းဥယ်ာဥ္၌ ခဏသီတင္းသုံးျပိးေနာက္ေန႔၌ ျမိဳ႔တြင္းသုိ႔ ဆြမ္းခံ၀င္ ေလ၏။ ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီးသည္ ဘုရားေလာင္းရေသ့၏ တည္ၾကည္ျငိမ္သက္ေသာ ဣေျႏၵကုိ ၾကည္ညိုမိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ နန္းေတာ္သုိ႔ပင့္၍ ဆြမ္းဆက္ကပ္ေလ၏။ ယင္းေနာက္ မင္းဥယ်ာဥ္၌ အစဥ္သီတင္းသုံးရန္ ေလွ်ာက္္ၾကားျပီး သစ္ရြက္မုိးေက်ာင္းကုိ ေဆာက္လုပ္ လႈဒါန္း ေလ၏။ ဘုရားေလာင္းရေသ့ကုိလည္း တစ္ေန႔ႏ်စ္ႀကိမ္ သုံးႀကိမ္ခန္႔ သြားေရာက္ ဖူးေမွ်ာ္ေလ၏။

ထုိမင္းႀကီး၌ ဒု႒ကုမာရဆုိေသာ သားတစ္ေယာက္ရွိ၏။ ထုိမင္းသားသည္ ရုန္႔ရင္း ၾကမ္းတမ္း၏။ သူကုိ မည္သူမွ မဆုံးမနိဳင္။ ေဆြမ်ိဳး၊ အမတ္၊ ပုဏားတုိ႔ မဆုိထားနွင့္ ဖခင္ မင္းႀကီးကုိ္ယတုိင္ပင္ မဆုံးမႏိုင္ေခ်။
တစ္ေန႔ေသာအခါ မင္းႀကီးသည္ "ငါ့သားေတာ္ကုိ ငါ့ရဲ့ အရွင္ရေသ့ကလြဲျပီး ဘယ္သူမွ ဆုံးမႏိုင္မွာ မဟတု္ဘူး၊ အရွင္ရေသ့သာလွ်င္ ဆုံးမႏိုင္လမ့္မယ္" ဟု စဥ္းစားမိျပီး မင္းသားငယ္ကုိ ဘုရားေလာင္းရေသ့ထံ ေခၚသြားကာ--

" အရွင္ဘုရား.. တပည့္ေတာ္ရဲ့ သားေတာ္ဟာ ရုန္႔ရင္း ၾကမ္းတမ္းလွပါတယ္။ ဘယ္သူမွ မဆုံးမႏိုင္ပါ။ အခါအခြင့္ သင့္ရင္ သင့္သလုိ သားေတာ္ကုိ ဆုံးမေတာ္မူပါ"။ ဟု ေလ််ာက္ျပီး ဘုရားေလာင္းရေသ့အထံ အပ္ႏွံထားခဲ့ေလ၏။

ဘုရားေလင္းရေသ့သည္ မင္းသားကုိ ေခၚျပီး ဥယ်ာဥ္၌ လွည့္လည္ ၾကည့္ရႈေလ၏။ ထုိ သုိ႔ လွည့္လည္ ၾကည့္၇ႈေနစဥ္ တမာပင္ေပါက္ကေလးတစ္ပင္ကုိ ေတြ႔ရာ--
"မင္းသား… အဲဒီတမာပင္ေပါက္ကေလးရဲ့ အရြက္ကုိ စားျပီး အရသာကုိ ေျပာျပ စမ္းပါ" ဟု ေစခုိင္လုိက္ေလ၏။
မင္းသားသည္ တမာရြက္္ကုိ ခူး၍ ၀ါးၾကည့္၏။ ယင္းေနာက္ ေျမႀကီးေပၚသို႔ ထြီကနဲ ေထြးထုတ္ပစ္လုိက္၏။ ထုိအခါ ဘုရားေလာင္းရေသ့က- မင္းသား-- ဘယ္လုိလဲ?ဟု ေမးရာ မင္းသားက-

"အရွင္ဘုရား ဒီပစ္ပင္ကေလးဟာ အခုလုိ ငယ္စဥ္ကတည္းက လက္တေလာ ေသေစတတ္တဲ့ အဆိတ္နဲ႔ တူေနပါတယ္။ ႀကီးလာရင္ သူ့ုကုိ အမွီျပဳဳျပီး ႀကီးမားတုိးတက္ေကာင္းမြန္ဖုိ႔ ဘယ္မွာရွိမလဲ။ သူဟာ လူေတြကုိ သတ္ပါလိမ့္မယ္။ " ဟု ဆုိကာ တမာပင္ကုိ ႏႈတ္၍ လက္ျဖင့္ေျခကာ လႊတ္ပစ္လုိက္ေလ၏။

ထုိအခါ ဘု၇ားေလာင္းက -
"မင္းသား-- သင္ဟာ ဒီတမာပင္ကေလးဟာ အခုလုိ ငယ္စဥ္ကတည္က ဒီေလာက္ခါးရင္ ႀကီးလာရင္ ဒီတမာပင္ကုိ အမွီျပဳျပီး ႀကီးပြားတုိးတက္ ေကာင္းမြန္ဖုိ႔ ဘယ္မ်ာရွိေတာ့မလဲ'လုိ႔ ဆုိျပီး တမာပင္ကုိ ႏႈတ္၊ လက္နဲ့ေျခကာ လႊတ္ပစ္တယ္။ သင္မင္းသားဟာလည္း ဒီတမာပင္နဲ႔ ဘာထူးလုိ႔လဲ၊ သင္မင္းသားဟာ ယခုလုိ ငယ္စဥ္ကတည္းက ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းတယ္။ အသက္အရြယ္ ရလာလုိ႔ မင္းျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ အသင္မင္းသားကုိ အမွီျပဳျပီး ငါတုိ႔ဟာ ဘယ္လုိ လုပ္ ႀကီပြားတုိးတက္ ႏိုင္ေတာ့မလဲ။ ဒါေၾကာင့္ ယေန႔ကစျပီး တမာပင္လုိ မခါး ပါနဲ႔။ ခႏၱီ၊ ေမတၱာ၊ ကရုဏာတုိ႔နဲ႔ ျပည့္စုံေအာင္ က်င့္ႀကံေနထုိင္ပါ။"ဟု ေျပာဆုိ ဆုံးမေလ၏။

ဒု႒ုမာရမင္းသားသည္ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ဘုရားေလာင္း ရေသ့ဆုံးမသည့္အတုိင္း မာနကုိ စြန႔္ျပီး ခႏၱီ၊ ေမတၱာ၊ ကရုဏာတုိ႔နဲ့ ျပည့္စုံေအင္ က်င့္သုံးေနထုိင္ေလေတာ့၏။

အထက္ပါ အျဖစ ္အပ်က္၌ ဒု႒ကုမာရမင္းသားသ ည္ ခည္းေတာ္ မယ္ေတာ္တုိ႔က အလုိလုိက္ အႀကိဳက္ေဆာင္ထား၍ ဆုိးသြမ္း ၾကမ္းတမ္း ေနသည္ မဟုတ္၊ ပင္ကုိယ္ဗီဇကပင္ ဆုိးသြမ္းၾကမ္းတမ္းျခင္း ျဖစ္၏။ ထုိတြင္ ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီးသည္ " အခ်စ္ဆုံးသားေလးမုိ႔" ငယ္ေလးလုိ႔"ဆုိျပီး လႊတ္မထားခဲ့ေပ။ ဒု႒ကုမာရမင္းသာေလး လိမၼာေရးျခားရွိေအာင္၊ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ မင္းႀကီးအရာကုိ ဆက္ခံႏိုင္ေလာက္ေသာ အရည္အခ်င္းရွိေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး သြင္ သင္ဆုံးမခဲ့၏။ သူသာမက ေဆြေတာ္မ်ိုးေတာ္တုိ႔ႏွင့္ မွဴးမတ္ ပုဏားတုိ႔ကုိပါ ၀ုိင္း၀န္း သြန္သင္ ဆုံးမေစခဲ့၏။

ဒု႒ကုမာရမင္းသားကလည္း မည္သူပင္ ဆုံးမဆုံးမ၊ မည့္သုိ့ပင္ ဆုံးမ ဆုံးမ ပင္ကုိယ္ စရုိက္ ဆုိးသြမ္းသူမုိ႔ ဆုံးမ၍ မရေပ။ သုိ႔ပါေသာ္လည္း ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီးသည္ မင္းသားအား ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္မည့္သူမုိ႔ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ သုိ႔ မေရာက္ ေရာက္ေအာင္ နည္းမွန္လမ္းမွန္ ျဖင့္ ့ပုိ႔ေဆာင္ေပးခဲ့ပါ၏။ ပုိ႔လည္း ပုိ႔ေဆာင္ေပးႏိုင္ခဲ့၏။ ေျပာရလွ်င္ သားသမီးကုိ ခ်စ္တတ္ခဲ့၏။ ႏွစ္၍ မသတ္ခဲ့။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒု႒ ကုမာရ မင္းသား ေလးမွာ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့၏။ သားသမီးရွိ သည့္ မိဘတုိင္း အတုယူစရာ သင္ခန္းစာပင္ျဖစ္၏။

အခ်ိဳ႔ေသာ မိဘတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔၏ သားမီးမ်ားကို" ငါတုိ႔က ရွာေပးျပီးျပီ၊ အကုန္လုိက္မ ၾကည့္ ႏိုင္ဘူး။ က်န္တာ နင္တုိ႔အပုိ္င္း"ဟု လက္လြက္စပယ္ ေျပာတတ္ၾက၏။ အမွန္အားျဖင့္ ထုိသ္ုိ႔ မျဖစ္သင့္၊ သားသမီးကုိ ျပဳစုပ်ိုးေထာင္ရာ၌ ေငြရွာေပးရုံမွ်ျဖင့္ မလုံေလာက္ေပ။ မိမိတုိ႔ ၏ သားသမီး အေန အထုိင္ တတ္ရဲ့လား။ အေျပာအဆုိေကာ တတ္ရဲ့လား၊ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ မႈရွိရဲ့လား။ ကုိယ္က်င့္တ၇ားပ်က္ျပားေနသလား၊ ပညာေရ းညံ့ဖ်င္း ေနသလား။ အစရွိသည္ျဖင့္ တမာရြက္ကဲ့သုိ႔ မခါးရေလေအာင္ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ရွိသင့္၏။

အေနအထုိင္ မတတ္လွ်င္ အေနအထုိင္တတ္ေအာင္၊ အေျပာအဆုိ မတတ္ေသးလွ်င္ အေျပာအဆုိတတ္ေအာင္၊ မယဥ္းေက်းလွ်င္ ယဥ္ေက်းလာေအာင္၊ ကုိယ္က်င့္တရား ပ်က္ျပား ေနလွ်င္ ကုိယ္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္လာေအာင္၊ ပညာေရးညံ့ဖ်င္းေနလွ်င္ ပညာေရး ေတာ္ လာ ေအာင္ သြန္သင္ရမည္ ျဖစ္၏။ ဆုံးမရမည္ျဖစ္၏။ လမ္းညႊန္ေပးရမည္ ျဖစ္၏။ ဤသုိ႔ ျဖည့္ ဆည္ေပးမွသာလွ်င္ မိဘတာ၀န္ ေက်ပြန္မည္ ျဖစ္၏။

ထုိသုိ႔ သြန္သင္ဆုံးမ လမ္းညႊန္မႈကုိရရွိေသာ သားသမီးတုိ႔သည္သာလွ်င္" ေနာင္၀ယ္ လူႀကီး"ဆုိေသာ အဆင့္ျမင့္ လူတန္းစားထဲ၌ ပါ၀င္မည္ျဖစ္၏။ မိသားစုအတြက္ ၊ အမ်ိဳးဘာ သာ သာသနာအတြက္၊ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ အားကုိးအားထားျပဳႏုိင္ေလာက္မည္ ျဖစ္ေပ၏။ မိဘတုိင္း သားသမီးကုိ ခ်စ္တတ္ပါေစ။

အရွင္ေကာ႑ည
သာသနာ့တကၠသုိလ္