စစ္မွန္တဲ့ အျပစ္ဒဏ္

 

"စစ္မွန္တဲ့ အျပစ္ဒဏ္"

စစ္မွန္တဲ့ ခ်မ္းေျမ့မႈဆုိတာ ျဖဴစင္တဲ့ ကုိ္ယ္က်င့္သိကၡာနဲ႔ သန္႔စင္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ စိတ္ႏွလုံးေပၚမွာ အေျခခံျပီး
တည္ေဆာက္မွသာ ရႏုိင္တာမ်ိဳးပါ။

အဲဒီအခ်က္ကုိ မငဲ့ကြက္ဘဲ ဘ၀တက္လမ္း ရွာမိရင္ လုိခ်င္တာတစ္မ်ိဳး ရလာတာတစ္ဖုံ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။
"မရမေန၊ မေနမနား" ႀကိဳးစားပမ္းစား ေလွ်ာက္လွမ္းလုိ႔... ေရာက္လာ၊ ရလာတဲ့ ပန္းတုိင္တစ္ခုဟာ ကုိယ့္လက္ထဲ ေရာက္မွ "ေရႊရည္စိမ္" အတုႀကီး ျဖစ္ေနရင္ အင္မတန္ ေၾကကြဲစရာ ေကာင္းပါတယ္။

ဘ၀မွာ ခ်မ္းသာသုခ ရွာေဖြၾကသူေတြဟာ "ဆုိးတာျပဳက၊ ဆုိးတာရ၊ ေကာင္းမွ ေကာင္းစား မည္"ဆုိတဲ့
ကမၼနိယာမ၊ ဓမၼဥပေဒသ၊ ေလာကရဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ကေလးကုိေတာ့ မ်က္ႏွာလႊဲလုိ႔ မရပါဘူး။

မေကာင္းမႈနဲ႔ ရင္းနွီးျပီးမွ ရလာတဲ့ ခ်မ္းသာတု ခ်မ္းသာေယာင္ေတြဟာ"သရဲတုိက္ေတြ၊ ေရခဲစံအိမ္"ေတြပါ။
အေျခခံက စျပီးမွားတာမုိ႔ “မတရားမႈနဲ႔ ခ်မ္းသာသုခ”ဆုိတာ ေကာင္းကင္ျပာနဲ႔ ကမၻာေျမ၊ သမုဒၵရာရဲ့ ဟုိဘက္ကမ္းနဲ႔  ဒီဘက္ကမ္းပမာ လြန္စြာေ၀းကြာတဲ့အရာေတြပါ။

တကယ္ေတာ့ မေကာင္းမႈ ျပဳၾကသူေတြဟာ ခ်မ္းသာသုခ ရလုိမႈသာမက ဆိတ္ကြယ္ရာလည္း ေတြ႔၊ ေျပးစရာလည္း ရွိတယ္လုိ႔ထင္တာနဲ႔ မတရားအမႈကုိ ရဲရဲျပဳၾကတာပါ။
ဒါေပမယ့္ မေကာင္းမႈ ဒုစရုိက္လုပ္ငန္းေတြဟာ ဆိတ္ကြယ္ရာလည္းမရွိ၊ ေရွာင္ပုန္းလုိ႔လည္းမရပါဘူး။

မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ဆုိတဲ့ ဒဂၤါးျပားႀကီးမွာ “အျပစ္ရွိျခင္း”လုိ႔ဆုိတဲ့ “ေခါင္း”နဲ႔ “မေကာင္းက်ိဳးေပးျခင္း”လုိ႔ဆုိတဲ့ “ပန္း” ႏွစ္ဖက္ ပူးတြဲလ်က္ပါတာပါ။

အျပစ္ရွိျခင္းဟာ မေကာင္းမႈ အကုသိုလ္ရဲ့ အသြင္သ႑ာန္ျဖစ္ျပီး မေကာင္းက်ိဳးေပးျခင္းကေတာ့ မေကာင္းမႈအကုသိုလ္ရဲ့ အႏွစ္သာရပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

လူမ်ားစုဟာ အျပစ္ရွိျခင္းဆုိတဲ့ မေကာင္းမႈရဲ့ အသြင္သႏၱာန္ကုိ ပုံစံမ်ိဳးစုံ၊ နည္းလမ္းအဖုံဖုံနဲ႔ ဟန္ေဆာင္ဖုံးကြယ္ႏုိင္ၾကေပမယ့္ မေကာင္းက်ိဳးေပးျခင္းဆုိတဲ့ မေကာင္းမႈ အကုသိုလ္ရဲ့ အႏွစ္သာရကုိေတာ့ ေရွာင္လြဲမရ လက္ခံ ၾကရပါတယ္။

မတရားမႈ အကုသိုလ္ျပဳထားသူဟာ-
(၁) အတၱာနု၀ါဒေဘး= ကုိယ့္စိတ္က ကုိယ့္ကုိ စြပ္စြဲကဲ့ရဲ့အျပစ္တင္ခံရျခင္း။
(၂) ပရာနု၀ါဒေဘး=အမ်ားက ကုိယ့္ကုိ စြပ္စြဲကဲ့ရဲ့ အျပစ္တင္ခံရျခင္း။
(၃)ဒ႑ေဘး=တရားဥပေဒအရ အေရးယူ အျပစ္တင္ေပးခံရျခင္း။
(၄) ဒုဂတိေပး အေျခအေနနိမ့္က် အပါယ္ေလးပါးေရာက္ရျခင္း။ အားျဖင့္ မေကာင္းတဲ့အက်ိဳး ေပး(၄)မ်ိဳးကုိ မလြဲမေသြ ခံစားၾကရပါတယ္။

အဲဒီေဘး(၄)မ်ိဳးကုိ (အမ်ားထင္သလုိ)ေနာင္ဘ၀က်မွ မဟုတ္ဘဲ အကုသိုလ္အမႈျပဳမိတဲ့ အခ်ိန္ကစျပီး
ကုိယ့္တရားကုိယ္စီရင္၊ ကုိယ့္ဘာသာကုိ အျပစ္ေပး အမ်ားမသိေပမယ့္ တိတ္တိတ္ကေလး က်ိတ္ေဆြး ခံစားၾကရတာပါ။

►လူတုိင္းရဲ့ စိတ္ထဲမွာ အမွန္တရားကုိ ျမတ္နုိးျပီး ဘက္မလုိက္တတ္တဲ့ တရားသူႀကီးတစ္ဦးစီ ရွိပါတယ္။

သူစီရင္ ဆုံးျဖတ္ေပးတဲ့ ျပစ္မႈေတြဟာ ေလာကမွာ အမွန္ကန္အတည့္မတ္ဆုံး တရားစီရင္ထုံး ေတြပဲျဖစ္ပါ တယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းနဲ႔စပ္တဲ့ ဓမၼပုံျပင္ကေလးတစ္ပုဒ္ကုိ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

► ဒီပုံျပင္ဟာ ကာလီဒါသ ေလွ်ာက္ထုံးထဲမွာပါ၀င္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကေလး တစ္ခုကုိ အေျခခံထားတာပါ။

"စစ္မွန္တဲ့ အျပစ္ဒဏ္"
----------------------------
ေရွးေရွးတုန္းက ဓာရာတုိင္းမွာ ေဘာဇဘုရင္ႀကီး အုပ္စုိးေနသတဲ့။ အဲဒီဘုရင္ႀကီးဟာ ဥာဏ္ပညာ ထက္ျမက္ျပီး စာေပ၊ဂီတ၊အနုပညာ ေတြကုိလည္း အင္မတန္၀ါသနာပါတယ္။

ဘုရင္ႀကီးဟာ ႏုိင္ငံေတာ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကုိပဲ အဓိကထား စီမံအုပ္ခ်ဳပ္တယ္၊ ရာဇ၀တ္မႈေတြ၊တရားမမႈ ေတြကုိေတာ့ တရားသူႀကီးေတြ ခန္႔ထားျပီး စီရင္ဆုံးျဖတ္ေစသတဲ့။

တစ္ခါတစ္ခါ ဆန္းၾကယ္တဲ့ အမႈအခင္းတခ်ိဳ႔ ေပၚလာရင္ ပညာရွိအမတ္ႀကီး ကာလီဒါသကုိ လႊဲအပ္ျပီး စီရင္ဆုံးျဖတ္ ေစပါတယ္။ဒါေပမယ့္ မလႊဲသာမေရွာင္သာ ဘုရင္ႀကီးသာ ဘုရင္ႀကီးထံ ေရာက္လာတဲ့ အမႈအခင္းေတြကုိ ေတာ့ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ပဲ စီရင္ဆုံးျဖတ္ ေပးေလ့ရွိပါတယ္။

အခါတစ္ပါးမွာ ေဘာဇဘုရင္မင္းျမတ္ဟာ ပညာရွိအမတ္ကာလီဒါသမပါဘဲ မင္းခ်င္း ေယာကၤ်ား တခ်ိဳ႔နဲ႔ ေတာလက္ေက်းရြာေတြ ဘက္ကုိ တုိင္းခန္းလွည့္လည္ေတာ္မူပါတယ္။

ဘုရင္မင္းျမတ္ ရြာတစ္ရြာသုိ႔ ေရာက္ေတာ္ေနစဥ္မွာ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ အဲဒီရြာမွာ ခုိးမႈတစ္ခု ျဖစ္ပြားသတဲ့။ အဲဒီအခါ ရြာမွာရွိတဲ့ ရြာသူႀကီးဟာ ဒီအမႈကုိ ခုံရုံးအဖြဲ႔မတင္ေတာ့ဘဲ ခုိးသား(၄) ေယာက္နဲ႔အတူ အမႈေတာ္ကုိ ဘုရင္မင္းျမတ္ထံ တုိက္ရုိက္တင္ပုိ႔လုိက္ပါတယ္။

ဘုရင္မင္းျမတ္ကလည္း ေရွ႔ေတာ္ေမွာက္ေရာက္လာတဲ့ ခုိးသား(၄)ေယာက္တုိ႔ကုိ ဘာမွ် စစ္ေဆး ေမးျမန္းမေနေတာ့ဘဲ
► “ေမာင္မင္းတုိ႔၊ငါကုိယ္ေတာ္ျမတ္ရဲ့ေခတ္ဟာ သစၥာတရားကုိ လက္ကုိင္ထားတဲ့ သစၥာေခတ္ျဖစ္တယ္။ ရွင္ဘုရင္လုပ္တဲ့သူဟာ တုိင္းသူျပည္သားတုိ႔ အေပၚမွာ ရင္၀ယ္သားကဲ့သုိ႔ သေဘာထားရတယ္။ နွိပ္ကြက္ထုိက္တဲ့သူကုိ နွိပ္ကြပ္ရမယ္၊ ခ်ီးေျမွာက္ထုိက္တဲ့ သူကုိ ခ်ီးေျမွာက္ေထာက္ပံ့ရမယ္။ ငါကုိယ္ေတာ္ျမတ္ ဟာ ေက်ာသား၊ ရင္သားမခြဲျခား အဂတိတရား မလုိက္စားဘဲ အမွန္အတုိင္း က်င့္ႀကံ အားထုတ္ေနေလ့ရွိတယ္”။

► “အခု ေမာင္မင္းတုိ႔(၄)ဦးစလုံးဟာ မိမိတုိ႔မွာ အျပစ္ အသီးသီးရွိ မရွိ၊ ေမာင္မင္းတုိ႔သာသိတယ္။
တစ္ေယာက္အျပစ္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျပစ္ တူညီမွာလည္း မဟုတ္ၾကေပဘူး။ အႀကီးအငယ္ အရြယ္ အစားစား အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိမွာပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ငါကုိယ္ေတာ္ျမတ္ ဒီအမႈကုိ မစီရင္လုိ ေမာင္မင္းတုိ႔ဘာသာ စီရင္ ဆုံးျဖတ္ျပီး အျပစ္ဒဏ္ကုိ မွန္စြာခံယူၾကကုန္”လုိ႔ အမိန္႔ေတာ္ျမတ္ ခ်မွတ္ျပီး လႊတ္ေပးေတာ္ မူလုိက္သတဲ့။

“အုိ…အခ်င္းတုိ႔၊ သင္တုိ႔ရဲ့ စိတ္ႏွလုံးမွာ ဘယ္လုိမ်ား ခံစားၾကရကုန္သနည္း၊ ယုံမွားသံသယ ရွိတာကုိ ရဲ၀ံ့စြာ ေလွ်ာက္တင္ၾကေလာ့”လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။

ဒီအခါမင္းေယာကၤ်ား တစ္ဦးက-“ေရေျမသခင္အရွင္မင္းျမတ္၊ အရွင္မင္းျမတ္ရဲ့ တရားစီရင္ပုံ မ်ိဳးကုိ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးတုိ႔ တစ္ႀကိမ္မွ် မေတြ႔ မျမင္ဖူးၾကပါ။ အျပစ္က်ဴးလြန္သူမွန္သမွ်ဟာ ကုိယ့္အျပစ္
ကုိ အျမဲဖုံးဖိ ထားတတ္ၾကပါတယ္။ တရားသူႀကီးမ်ားက စစ္ေဆးေမးျမန္းေသာ္မွ လိမ္လည္ ေလွ်ာက္တင္တတ္ၾကပါတယ္။ မိမိကုိယ္ကုိ မိမိ အျပစ္ေပးတယ္ဆုိတာ ၾကားေတာင္
မၾကားဖူးပါ ဘုရား”လုိ႔ ေလွ်ာက္တင္တယ္။

► အဲဒီအခါ ဘုရင္မင္းျမတ္က “အခ်င္းတုိ႔… ၊အမႈမွန္ကုိ သိလုိၾကရင္ ယခုလႊတ္လုိက္သူ(၄)ဦး ေနာက္က တိတ္တဆိတ္ ေခ်ာင္းေျမာင္းျပီး လုိက္လံၾကည့္ရႈၾကေလာ့၊ ငါကုိယ္ေတာ္ျမတ္ရဲ့
သစၥာ တရား အာဏာစက္ကုိ သိျမင္ေပလိမ့္မယ္”လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူတယ္။

♦ ဘုရင္မင္းျမတ္ရဲ့ အမိန္႔ေတာ္အရ၊ မင္းခ်င္းေယာကၤ်ား တခ်ိဳ႔ဟာ ခုိးသား(၄)ေယာက္ေနာက္က တိတ္တဆိတ္လုိက္လံ ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကတယ္။

♦ ခုိးသား(၄)ဦးထဲက ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူဟာ ရြာအျပင္ဘက္ေရာက္တဲ့အခါ အဆိပ္ေသာက္ျပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အဆုံးစီရင္ လုိက္တာကုိ ေတြ႔ရ သတဲ့။
♦ ဒုတိယေခါင္းေဆာင္ကေတာ့ ဒီရြာကုိ လုံး၀မလာေတာ့ဘူး ဆုိျပီး တျခားတစ္ရြာကုိ ထြက္ခြာ သြားသတဲ့။
♦ တတိယ လူကေတာ့ ဒီေန႔ကစျပီး အသက္ထက္ဆုံး အိမ္အျပင္ဘက္ မထြက္ေတာ့ဘူး ဆုိျပီး မိမိတုိ႔ေတ႔ြႀကုံရတာေတြကုိ အစုံအလင္ ဘုရင္မင္းျမတ္ထံ ေလွ်ာက္တင္ၾကတယ္။ 

အဲဒီေတာ့မွ ဘုရင္ မင္းျမတ္က-

♦ “အခ်င္းတုိ႔၊ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္တဲ့သူဟာ သူတုိ႔ရဲ့အျပစ္ကုိ သူတုိ႔အသိဆုံးျဖစ္တယ္၊ ကုိယ္က်ဴးလြန္ တဲ့ အျပစ္ကုိ သူတစ္ပါးက အျပစ္ေပးျခင္းဟာ အျပစ္နဲ႔ ထုိက္တန္တဲ့ဒဏ္ကုိ
ခံစားခ်င္မွ ခံစားရလိမ့္မယ္။ မိမိအျပစ္ကုိ မိမိဘာသာ ျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းသည္သာ စစ္မွန္တဲ့ အျပစ္ဒဏ္ ေပးျခင္း မည္တယ္” လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူလုိက္ပါတယ္။

အဲဒီအခါက်မွ ဘုရင္မင္းျမတ္ရဲ့ ဆန္းၾကယ္တဲ့ တရားစီရင္ထုံးကုိ နားလည္သေဘာေပါက္ သြားၾကတဲ့ မင္းခ်င္းေယာကၤ်ားနဲ႔ ရြာသူရြာသား ေတြဟာ ဘုရင္မင္းျမတ္ရဲ့ ထက္ျမက္တဲ့ ဥာဏ္ပညာ ကုိ ၀ုိင္း၀န္းခ်ီးက်ဴးေတာ္မူၾကသတဲ့။

ဒီပုံျပင္ကေလးဟာ ရိုးရုိးေလးနဲ႔ ဆန္းၾကယ္သလုိ ေလးနက္စူးရွတဲ့ အေတြးစေတြကုိလည္း ျဖစ္ေပၚေစႏုိင္ပါတယ္။

“အတၱဟိ အတၱေနာ နာေထာ၊ မိမိကုိယ္သာကုိးကြယ္ရာ”ဆုိတဲ့ တရားေတာ္ နဲ႔အညီ ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိးျပီး ကုိယ့္အထုပ္ ကုိယ္ထမ္းကာ ကုိယ့္လမ္းကုိ ကုိယ္သြားေနရတဲ့ ျဖတ္ထုံးဟာ သဘာ၀နိယာမေတြနဲ႔ ညီညြတ္မွ်တျပီး အမွန္ကန္ဆုံးနဲ႔
လက္သင့္ခံႏုိင္စရာ အေကာင္းဆုံး ေကာက္ခ်က္တစ္ခုပါ။

♦ ဒီပုံျပင္ကေလးေၾကာင့္ “ကံတရားဆုိတာ ကုိယ္စုိက္ပ်ိဳးတာကုိ ကုိယ္ျပန္ရိတ္သိမ္းရတာပဲ”ဆုိတဲ့ ေဒသနာေတာ္ရဲ့ အနက္အဓိပါယ္ကုိ အေလးဂရုျပဳမိႏုိင္သလုိ တခုတ္တရ ေတြးဆမိႏိုင္ပါတယ္။

♦ ဒီ"အတၱနု၀ါဒေဘး" လုိ႔ေခၚတဲ့ မိမိကုိယ္ကုိမိမိ စြပ္စြဲကဲ့ရဲ့ အျပစ္တင္မႈ၊ လိပ္ျပာမသန္႔မႈဟာ ထမင္းလုံး တေစၦေျခာက္သလုိ ေနာက္ဆုံး အိပ္မက္ထဲ အထိေတာင္ လုိက္ျပီး ဒုကၡေပး ေျခာက္လွန္႔တတ္ပါ တယ္။ လူေတြဟာ သူတစ္ပါးေတြကုိ လိမ္ညာလုိ႔ရျပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိေတာ့ ဘယ္လုိနည္းနဲ့မွ်
လိမ္ညာလုိ႔မရ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။

ဘယ္သူမွ် မသိေအာင္ တိတ္တိတ္ပုန္းျပဳလုပ္ထားတဲ့ လွ်ိဳ႔၀ွက္ ခ်က္ေတြကုိေတာင္ ကုိယ္ကသိေနျပီးသားကုိ။ တကယ္ေတာ့ ကုိယ့္အေၾကာင္း ကုိယ္အသိဆုံးပါပဲ။
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကလုိ႔ပါ။

♦ေလာကမွာ အေ၀းက လူေတြထက္ အနီးကလူေတြရဲ့ အၾကည္ညုိ ခံနုိင္ဖုိ႔က ပုိခက္ပါတယ္၊

♦ အနီးကလူေတြရဲ့ အၾကည္ညုိခံနုိင္ဖုိ႔ထက္လည္း မိမိကုိယ္မိမိ အၾကည္ညုိခံႏုိင္ဖုိ႔က ပုိလုိ႔ခက္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီအပမာဒ ပုံျပင္ကေလးရဲ့ “ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ၊ ကုိယ္ဆရာ၊ ကုိယ္သာအသိဆုံး”ဆုိတဲ့
အႏွစ္သာရကုိ လက္ခံကာ ကုိယ့္ဟာကုိ ရဲရဲရင့္ရင့္ ျပဳျပင္ထိန္းေက်ာင္းႏုိင္ဖုိ႔ဆုိတာ အလြန္ပဲ အေရး ႀကီးလွပါတယ္။

(စာေရးသူ - ေတာ္၀င္ႏြယ္)

----------------------*----------------------
- သဗၺဒါနံ ဓမၼဒါနံ ဇိနာတိ -
"ဣဒံ ေမ ပုညံ အာသဝကၡယာဝဟံ ေဟာတု"
"Donated By Honey Lay"