Thursday, April 4, 2013

လူေတာ္ႏွင့္ လူေကာင္း


လူေတာ္ႏွင့္လူေကာင္း

ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က "ဧကူဒါန"လုိ႕ အမည္ရတဲ့ မေထရ္တစ္ပါး ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဧကူဒါန ကို ပုဒ္ခြဲရင္ ဧက-ဥဒါန ပါ။ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ဥဒါန္းဂါထာ တစ္ပုဒ္ပဲရၿပီး အဲဒီဂါထာ တစ္ပုဒ္ကိုပဲ
အျမဲရြတ္ဆိုေလ့ရွိသူ လို႕ အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။

✿ ဒါေပမယ့္ ဧကူဒါနမေထရ္ဟာ ဂါထာတစ္ပုဒ္ပဲ ရေပမယ့္ အဲဒီ ဂါထာတစ္ပုဒ္က ေျပာတဲ့
အတုိင္း လိုက္နာက်င့္ၾကံတဲ့သူပါ။ နည္းနည္းသိေပမယ့္ သိသေလာက္ေလးကိုပဲ အတိအက် လိုက္နာက်င့္
သံုးသူပါ။ အဲဒီလို အသိနဲ႕အက်င့္ ထပ္တူက်သြားလုိ႕လည္း မၾကာခင္ကာလမွာပဲ ရဟႏာၱမေထရ္တစ္ပါး
ျဖစ္သြားခဲ့ရပါတယ္။

ဧကူဒါနမေထရ္ဟာ ေတာထဲမွာ တစ္ပါးထဲေနၿပီး သူရတဲ့ဂါထာေလးတစ္ပုဒ္ကိုပဲ ဥပုသ္ေန႕
ေရာက္လာၿပီဆုိရင္ ရြတ္ဆိုေဟာေျပာေလ့ ရွိပါတယ္။

✿ဧကူဒါနမေထရ္က ဂါထာေလးကို မရြတ္ခင္ ေတာထဲမွာေနၾကတဲ့ နတ္အားလံုးကိုလည္း တရားနာဖို႕ အျမဲဖိတ္ေခၚေလ့ရွိပါတယ္။ ဧကူဒါနမေထရ္ ဂါထာေလး ရြတ္ၿပီးလို႕ဆံုးတာနဲ႕ ေတာထဲမွာေနၾကတဲ့ နတ္အားလံုးက ၀ိုင္းၿပီး သာဓုေခၚၾကပါတယ္။ နတ္ေတြရဲ႕သာဓုေခၚသံဟာ တစ္ေတာလံုး ဟိန္းထြက္သြားေလ့ ရွိပါတယ္။

ဒီအစီအစဥ္ေလးက ဥပုသ္ေန႕တုိင္း ျပဳမူေနက် အစီအစဥ္ေလးပါ။

ဧကူဒါနမေထရ္ အျမဲရြတ္ေလ့ရွိတဲ့ဂါထာေလးကိုလည္း ဗဟုသုတအျဖစ္ မွတ္ထားလုိက္ပါဦး။

✿"အဓိေစတေသာ အပၸမဇၨေတာ ၊
မုနိေနာ ေမာနပေထသုသိကၡေတာ ။
ေသာကာ နဘ၀ႏိ ၱ တာဒိေနာ ၊
ဥပသႏ ၱႆ သဒါ သတီမေတာ ။"✿

ဒီလိုနဲ႕ တစ္ေန႕မွာေတာ့ ပိဋကတ္သံုးပံုေဆာင္တဲ့ ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးဟာ တပည့္အျခံအရံ
ငါးရာစီနဲ႕ ဧကူဒါနမေထရ္ရဲ႕ေနရာ ေတာထဲကို ေရာက္လာၾကပါတယ္။

တိပိဋက ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါး ၾကြလာေတာ့ ဧကူဒါနမေထရ္က ေတာ္ေတာ္ေလး ၀မ္းေျမာက္
သြားပါတယ္။ ေနရာထိုင္ခင္းေပးၿပီး ဧကူဒါနမေထရ္က ဘာစေလွ်ာက္သလဲဆိုေတာ့ -

" အရွင္ဘုရားတို႕ .... တပည့္ေတာ္ကို တရားေဟာပါဦး ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ တရားနာ
ခ်င္လို႕ပါဘုရား " လုိ႕ ေလွ်ာက္ထားလိုက္ပါတယ္။

တိပိဋက ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးက " တရားနာမယ့္သူက အရွင္ဘုရား တစ္ပါးပဲလား " လို႕ ျပန္
ေမးလိုက္ပါတယ္။
ဧကူဒါနမေထရ္ကလည္း " တပည့္ေတာ္ တစ္ပါးတည္း မဟုတ္ပါဘူး ဘုရား၊ ေတာထဲက
နတ္ေတြလည္း လာနာေလ့ ရွိပါတယ္ ဘုရား၊ တရားဆံုးရင္ သူတို႕က သာဓုေခၚေလ့ရွိပါတယ္ ဘုရား " လို႕
ျပန္ေျဖလိုက္ရပါတယ္။

✿ ဒီလိုနဲ႕ တိပိဋကဆရာေတာ္ႏွစ္ပါး တစ္လွည့္စီ တရားေဟာေရာ ဆိုပါေတာ့။
တိပိဋက ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးက ပိဋကသံုးပံုထဲက တကယ့္အႏွစ္ေတြကိုေရြးၿပီး ေဟာေျပာၾက
ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တရားသာဆံုးသြားတယ္၊ ဘယ္နတ္ကမွ သာဓုမေခၚပါဘူး။
ဒီေတာ့ တိပိဋက ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးက ေမးခြန္းထုတ္ပါေတာ့တယ္။

" အရွင္ဘုရားေျပာေတာ့ နတ္ေတြက သာဓုေခၚတယ္ဆို၊ အခု ဘာသံမွမၾကားရပါလား၊
တပည့္ေတာ္တို႕မွာ ေဟာလုိက္ရတာ ဖတ္ဖတ္ကိုေမာေရာ "

" တပည့္ေတာ္ ေဟာရင္ေတာ့ အျမဲသာဓုေခၚေလ့ရွိတယ္ ဘုရား "

" ဒါဆုိ အရွင္ဘုရား ေဟာျပစမ္းပါဦး "

" မွန္ပါ့ ဘုရား "

"အဓိေစတေသာ အပၸမဇၨေတာ ၊
မုနိေနာ ေမာနပေထသုသိကၡေတာ ။
ေသာကာ နဘ၀ႏိ ၱ တာဒိေနာ ၊
ဥပသႏ ၱႆ သဒါ သတီမေတာ ။"

ဧကူဒါန မေထရ္က သူရြတ္ဆိုေနက် ဂါထာေလးကို ရြတ္လိုက္ပါတယ္။ ဂါထာဆံုးတာနဲ႕

✿ နတ္ေတြက တစ္ေတာလံုး ညံသြားေအာင္ ၀ိုင္းၿပီး သာဓုေခၚၾကပါတယ္။
နတ္ေတြရဲ႕သာဓုေခၚသံၾကားေတာ့ တိပိဋက ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးရဲ႕ တပည့္ေတြက ဘယ္လို
ေျပာသလဲဆုိေတာ့ " နတ္ေတြက မ်က္ႏွာလိုက္တာ " တဲ့။

ကိစၥၿပီးလို႕သာ ျပန္လာၾကရတယ္။ တိပိဋကဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးရဲ႕ တပည့္ေတြက သိပ္ၿပီး
မေက်နပ္ၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းျပန္ေရာက္တဲ့အခါ နတ္ေတြမ်က္ႏွာလိုက္တဲ့အေၾကာင္းကုိ ျမတ္စြာ
ဘုရားရွင္ကို ေလွ်ာက္ျပၾကပါတယ္။

မေက်နပ္တဲ့စကား ဆုိလာတဲ့ တိပိဋကဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးရဲ႕ တပည့္ေတြကို ျမတ္စြာဘုရားက
ဘယ္လိုရွင္းျပသလဲဆုိေတာ့ -

♠♠♠ " ခ်စ္သားတို႕ .. သင္လည္းသင္ပါရဲ႕၊ သိလည္းသိပါရဲ႕၊ ေဟာလည္းေဟာပါရဲ႕၊ ဒါေပမယ့္
အဲဒီပုဂၢိဳလ္ကို တရားေဆာင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္လို႕ မေခၚေသးဘူး၊ သိ႐ံုတင္မကဘူး၊ က်င့္လည္းက်င့္ပါမွ တရား
ေဆာင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္လို႕ ေခၚတယ္ " လို႕ ေဟာျပလုိက္ရပါတယ္။ ♠♠♠

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕အဓိကဆုိလိုခ်က္ကေတာ့ သိ႐ံုတင္မလံုေလာက္ေသးဘဲ အသိနဲ႕အက်င့္
တြဲပါေနမွ၊ အသိနဲ႕အက်င့္ ဟပ္မိေနမွ လူသာဓုေခၚ၊ နတ္သာဓုေခၚ ျဖစ္တယ္ဆုိတာပါပဲ။

× × × × × × × × × ×

ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီအေတာအတြင္း အသိနဲ႕အက်င့္ အေၾကာင္းေလး စဥ္းစားေနမိ
လို႕ ဒီ၀တၳဳေလး ထုတ္ျပလိုက္ရတာပါ။

ဧကူဒါနမေထရ္က နည္းနည္းပဲသိေပမယ့္ သိသေလာက္ကို က်င့္သူပါ။ က်င့္ၿပီး ျမတ္စြာ
ဘုရား ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ပန္းတုိင္ကိုလည္း ေရာက္ေနသူပါ။

တိပိဋကဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးကေတာ့ အသိနဲ႕ပတ္သက္လို႕ ပိဋကသံုးပံုေတာင္ ေဆာင္ထား
တာဆိုေတာ့ အထူးေျပာစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အက်င့္က်ေတာ့ မရွိေသးပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ နတ္ေတြက သာဓုမေခၚေတာ့ဘူးေပါ့ေလ။

ေလာကမွ ဘယ္ေလာက္ပဲ သိသိ၊ မိုးပ်ံေအာင္သိ၊ ဒါေပမယ့္ အက်င့္ပါ တြဲမပါႏိုင္ေသးဘူး
ဆိုရင္ ဘ၀က အဓိပၸာယ္မရွိေသးပါဘူး။ အက်င့္ဟာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ကို သိပ္ၿပီး ျပ႒ာန္းပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ အသိနဲ႕အက်င့္ကို အေျခခံၿပီး "လူေတာ္နဲ႕လူေကာင္း" ဆိုၿပီး ထပ္ခြဲလို႕ရပါေသး တယ္။

♦ လူေတာ္ဆိုတာ ဘာသာရပ္တစ္ခုအေပၚမွာ ကၽြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္တာ၊ ဒါမွမဟုတ္
ဘာသာရပ္မ်ိဳးစံုအေပၚမွာ ကၽြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္တာပါ။

♦ လူေကာင္းဆုိတာ ကိုယ့္ရဲ႕ကံသံုးပါး အမူအရာေတြကို အထူးေစာင့္စည္းၿပီး ကိုယ္တုိင္လည္း
အကုသိုလ္မျဖစ္ေအာင္ေနတယ္။ ကိုယ့္ေၾကာင့္လည္း သူတစ္ပါး အကုသိုလ္မျဖစ္ေအာင္ေနတယ္။
ေနာက္..ကိုယ္တုိင္လည္း ကုသိုလ္ျဖစ္ေအာင္ေနတယ္။ ကို္ယ့္ေၾကာင့္လည္း သူတစ္ပါး ကုသိုလ္ျဖစ္ေအာင္ေနတယ္။ ဒါမ်ိဳးကေတာ့ လူေကာင္းေပ့ါ။

ဒီစာေရးဆဲမွာပဲ ဓမၼဗ်ဴဟာဆရာမ ေဒၚခင္လွတင္ရဲ႕ ပါရမီက်င့္စဥ္ ပို႕ခ်ခ်က္တိတ္ေခြေတြကိုလည္း နားေထာင္ေနျဖစ္ပါတယ္။ လူေတာ္နဲ႕လူေကာင္း ခြဲတဲ့ေနရာမွာ ဆရာမ ေျပာျပတာေလးက ပိုရွင္းပါ
တယ္။  ဆရာမက

♦" လူေတာ္ဆိုတာ အသိပညာပိုင္း၊ အတတ္ပညာပိုင္း၊
♦ လူေကာင္းဆုိတာက အက်င့္ပညာပိုင္း၊
♦အသိနဲ႕ျပည့္စံုရင္လူေတာ္၊
♦ အက်င့္နဲ႕ျပည့္စံုရင္လူေကာင္း " ပါတဲ့။

တုိက္တိုက္ဆိုင္ဆုိင္ ဒီစာေရးေနတုန္း တိတ္ေခြပါ တြဲနားေထာင္ျဖစ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး
အဆင္ေျပသြားပါတယ္။ ေလာကမွာ လူေတာ္နဲ႕လူေကာင္း၊ ဘယ္ဟာပိုလိုအပ္သလဲ ေမးလာခဲ့ရင္ အထူးေျဖစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ ေလာကအတြက္ အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ လူေတာ္က သူ႕ရဲ႕ကၽြမ္းက်င္မႈ ပညာကို
 အေျခခံၿပီး လူေကာင္းတစ္လွမ္းစာ လုပ္ႏိုင္ရင္ သူက ငါးလွမ္းဆယ္လွမ္းစာ ပုိလုပ္ႏိုင္ပါတယ္။

ထပ္ၿပီး ဒါေပမယ့္ ရရင္ေတာ့ ၊

♦ေတာ္ၿပီး မေကာင္းရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းပါတယ္။ ဥပမာ - အထူးကု
ဆရာ၀န္ႀကီးတစ္ေယာက္၊ သူ႕ဘာသာရပ္မွာ သိပ္ေတာ္တယ္။ ႏိုင္ငံျခားကလည္း ဘြဲ႕ေတြ
အမ်ားႀကီးရထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေကာင္းဘူး။ ေဆးခန္းကို လူနာမ်ားမ်ားလာဖို႕ပဲ
ေမွ်ာ္လင့္ေနမယ္။ ပိုက္ဆံကို ပံုမွန္ထက္ပိုပိုယူမယ္။ ငါးမိနစ္ၾကည့္ရမွာကို ႏွစ္မိနစ္ပဲၾကည့္မယ္။
ေဆးကုမၸဏီႀကီးေတြနဲ႕ ေပါင္းၿပီး 

" ဆရာေရ .... ဒါ ကၽြန္မတို႕စမ္းေဖာ္ထားတဲ့ေဆး၊ ဆရာ႕လူနာေတြကို စမ္းသပ္ကုၾကည့္စမ္းပါ။
ဒါက ဆရာ့အတြက္ မာစီဒီးကား " ဆုိၿပီး ေပးလာတဲ့လာဘ္ကုိယူၿပီး လူနာေတြကို ေဆးအစမ္းသပ္ခံ ပံုစံမ်ိဳး က်င့္သံုးေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေလာကအတြက္ သိပ္အႏ ၱရာယ္ႀကီးပါတယ္။

♦ လူေတာ္ျဖစ္ဖို႕ဆိုတာ ကံနဲ႕လည္း ဆိုင္ပါတယ္။ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေျပာရရင္ေတာ့
ကံ ၊ ဥာဏ္ ၊ဆႏၵ ၊ လံု႕လ ၊ က်န္းမာ ၊ ဆရာမိဘ အားေပးမႈေတြနဲ႕ ျပည့္စံုမွပါ။
 
ဒီအခ်ိန္က်မွ ဆရာ၀န္ ၊ အင္ဂ်င္နီယာ ထျဖစ္ခ်င္လို႕လည္း မရေတာ့ပါဘူး။

► အတိတ္ကံအရ လူေတာ္ျဖစ္ခြင့္မရေတာ့ေပမယ့္ လူေကာင္းျဖစ္ခြင့္ေတာ့ ရပါေသးတယ္။

✿အဲဒါကေတာ့ 〝လူေကာင္းျဖစ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလး″ ရွိလိုက္ဖို႕ပါပဲ။

အဲဒီ လူေကာင္းျဖစ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလးကိုပဲ အေျခခံၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕ ကံသံုးပါးကို အထူးေစာင့္
စည္းလုိက္ရင္ မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္းမွာ လူေကာင္းျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ကို ကံသံုးပါက အဓိက ျပ႒ာန္းထားတာဆုိေတာ့ ကံသံုးပါးကို ဂ႐ုစိုက္လုိက္ရင္ပဲ အားလံုး ျပည့္စံုသြားပါတယ္။

ခ်ဲ႕ေျပာရရင္ေတာ့ ရွင္ရာဟုလာ ကို ဆံုးမတဲ့အတုိင္းပါပဲ။

✿အေတြးတစ္ခု ေတြးေတာ့မယ္ဆုိရင္ မေတြးခင္ စဥ္းစားလိုက္ပါဦး။ ကိုယ္ေတြးမယ့္အေတြး
ဟာ မိမိေကာ ၊ သူတစ္ပါးေကာ ႏွစ္ဦးလံုး ထိခုိက္ႏိုင္မလား ။ ထိခုိက္ႏိုင္တယ္ဆုိရင္ မေတြးပါနဲ႕။ ဒီလိုပါပဲ။

✿စကားတစ္ခြန္းေျပာေတာ့မယ္ဆိုရင္လည္း မေျပာခင္ ေသခ်ာစဥ္းစားလုိက္ပါဦး၊ ကိုယ္ေျပာလိုက္မယ့္ စကားဟာ မိမိေကာ သူတစ္ပါးေကာ ႏွစ္ဦးလံုး ထိခိုက္ႏိုင္မလား။ ထိခုိက္ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ မေျပာပါနဲ႕ေတာ့။

✿အလုပ္တစ္ခုလုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္လည္း မလုပ္ခင္ စဥ္းစားလုိက္ပါဦး။ ကိုယ္လုပ္မယ့္အလုပ္ဟာ
မိမိေကာ ၊ သူတစ္ပါးေကာ ႏွစ္ဦးစလံုး ထိခိုက္ႏိုင္မလား။ ထိခိုက္ႏိုင္တယ္ဆုိရင္ မလုပ္နဲ႕ေတာ့။

✿တကယ္လို႕ အမွတ္တမဲ့ေတြးမိ ၊ ေျပာမိ ၊ လုပ္မိခဲ့တယ္ဆိုရင္လည္း ကိုယ့္ရဲ႕ အေတြး ၊
အေျပာ ၊ အလုပ္ ေတြဟာ မိမိ ၊ သူတစ္ပါး ထိခုိက္သလား ဆိုတာကို ေနာင္ ေစာင့္စည္းဖို႕ ျပန္ျပန္စဥ္းစား
ရပါတယ္။

✿ ဒီ ေတြး ၊ ေျပာ ၊ လုပ္ ကံသံုးပါးေလးကို မေတြးခင္ ၊ မေျပာခင္ ၊ မလုပ္ခင္ ႀကိဳႀကိဳစဥ္းစား
တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးကို စြဲသြားေအာင္ အက်င့္ေလး လုပ္လုပ္သြားဖို႕ပါပဲ။ စြဲသြားရင္ ေနာက္ပိုင္း အထူး
ေၾကာင့္ၾကစိုက္စရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။

အဲဒီကတစ္ဆင့္တက္ၿပီး သူတစ္ပါး အက်ိဳးရွိေစမယ့္ အေတြးေလးေတြ ေတြးသြားမယ္ ၊
သူတစ္ပါး အက်ိဳးရွိေစမယ့္ အေျပာေလးေတြ ေျပာသြားမယ္ ၊ သူတစ္ပါး အက်ိဳးရွိေစမယ့္ အလုပ္ကေလးေတြလုပ္သြားမယ္ ဆိုရင္ မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္းမွာ လူေကာင္း ျဖစ္လာမွာပါ။

တကယ္လို႕ ကိုယ္ကေတာ္ၿပီး မေကာင္းျဖစ္ေနတယ္ ဆုိရင္လည္း (ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ပဲ အသိ
ဆံုးဆိုေတာ့) ကိုယ့္စိတ္ကေလးကို ေကာင္းခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလးျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းယူလုိက္ဖို႕ပါပဲ။ နဂိုက
ေတာ္ၿပီးသားဆုိေတာ့ ေကာင္းဖုိ႕ျပဳျပင္တဲ့ေနရာမွာ သိပ္ၿပီး ခက္မယ္မထင္ပါဘူး။

✿ လူ႕ဘ၀ဆုိတာ ခဏေလးပါ။ ေသေတာ့လည္း ထားခဲ့ရတာပါပဲ။ မေသခင္ေလးမွာ
 ေကာင္းေအာင္ေနလိုက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္။ အဓိက ကေတာ့ ေကာင္းခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလးရွိဖို႕ပါပဲေလ။

× × × × × × × × × ×

ဒီစာေရးလုိ႕ ဆံုးခါနီးမွာပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း သူမ်ားမၾကားေအာင္ စိတ္ထဲကေန အသာေလး
 ျပန္ေမးၾကည့္မိပါတယ္။

" ရေ၀ႏြယ္ ရယ္ သူမ်ားသာ အသိေတြ ၊ အက်င့္ေတြ ၊ လူေတာ္ေတြ ၊ လူေကာင္းေတြ ေျပာ
ေနတာ ကိုယ္တုိင္ေကာ အသိနဲ႕အက်င့္ ထပ္တူက်ၿပီလား ၊ လူေကာင္း ဘယ္ႏွစ္ရာခုိင္ႏႈန္းျဖစ္ၿပီလဲ "

" . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "

အေျဖက ထြက္မလာပါဘူး။ အေျဖအစား သက္ျပင္းရွည္ပဲ ထြက္လာပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ လူေကာင္းမျဖစ္ေသးေပမယ့္ လူေကာင္းျဖစ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလးေတာ့ ရွိေနတာဆုိေတာ့ " လူေကာင္းျဖစ္ခ်င္တဲ့စိတ္ကေလး ရွိေနတာေလးကကို လူေကာင္းျဖစ္ဖုိ႕ ခြင့္အလမ္းတစ္ခုပဲေလ .. " လုိ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေျဖဆည္ရင္း အေတြးေမးခြန္းကို ခပ္ျမန္ျမန္ရပ္လုိက္ရပါေတာ့တယ္။


Future Light မဂၢဇင္း ဇြန္ ၊ ၂၀၀၅

က်မ္းကိုး -
၁။ ဓမၼပဒအ႒ကထာ (ဒုတြဲ) ၊ ဧကူဒါနမေထရ္၀တၳဳ ။
၂။ ဓမၼဗ်ဴဟာဆရာမ ေဒၚခင္လွတင္၏ ပါရမီက်င့္စဥ္ ပို႕ခ်ခ်က္တိတ္ေခြမ်ား။

ဤေဆာင္းပါးသည္ ရေ၀ႏြယ္ (အင္းမ) ၏ "အေတြးမ်ားႏွင့္မိတ္ဖြဲ႕ျခင္း ..စာအုပ္မွ" 
 ျပန္လည္ရိုက္ကူးေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။


Honey Lay
_/|\_ ခပ္သိမ္းေသာ ရဟန္း၊ ရွင္၊ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ သတၱဝါ အားလံုး ေဘးရန္ ေၾကာင့္ၾက ဆင္းရဲကင္း၍ ကိုယ္, စိတ္ ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ, ခ်မ္းသာၾကပါေစ …_/|\_