အမ်ဳိးအတြက္ေသြးမေအးသူ (သို႔မဟုတ္) လက္က္ပံပင္ေစာင့္နတ္မင္း၏ ေသာက

အမ်ဳိးအတြက္ေသြးမေအးသူ (သို႔မဟုတ္) လက္က္ပံပင္ေစာင့္နတ္မင္း၏ ေသာက 

တစ္ခါတုန္းကေပါ့…ဗာရာဏသီျပည္မွာ ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီးအုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ ဘုရားအေလာင္းကလည္း တစ္ခုေသာႀကီး စြာေသာ လက္ပံပင္ႀကီးမွာ လက္ပံပင္ေစာင့္နတ္မင္းျဖစ္ေနသည္။

တစ္ေန႔ေသာအခါမွာ ဂဠန္ဳငွက္ႀကီးတစ္ေကာင္က မိမိကိုယ္ကို ယူဇနာ၁၅၀ရိွသည့္ အတၱေဘာ ႀကီးကို ဖန္ဆင္းၿပီး ျပင္းစြာေသာအားမာန္အဟုန္ႏွင့္ သမုဒၵၵရာေရကိုခြဲၿပီး အလံတစ္ေထာင္ရိွသည့္ နဂါး ႀကီးကို သုတ္ခ်ီလိုက္တယ္၊ နဂါးတို႔၏အားအစြမ္းဟာ အၿမီးမွာရိွတာဆိုေတာ့ ဂဠဳန္မင္းႀကီးက နဂါးႀကီရဲ႕အၿမီးကိုပဲအမိအရဖမ္းဆီးၿပီးေကာင္းကင္ခရီးကေနလက္ပံပင္ႀကီးရိွရာသို႔နဂါးႀကီးကိုတ္ခ်ီ သြားတယ္။

နဂါးႀကီးသည္ဘာမ်ွမတတ္ႏိုင္ဘဲ၊ မိမိ၏ဦးေခါင္းႀကီးကို ေစာက္ထိုးျဖစ္လွ်က္ပါသြားရကာ စားထား သမွ်ေတြလည္း အံက်ၿပီး ဂဠဳန္မင္း၏ ျပဳသမွ် ႏုရသည့္ ဘ၀ကို ေရာက္ရိွသြားေပသည္၊တစ္ေနရာ မွာေတာ့နဂါးႀကီးဟာ ေညာင္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ကိုေတြ႕ျမင္ၿပီး မိမိအသက္ကို လႊတ္လိုလႊတ္ျငား ရစ္ပတ္ထားလိုက္ေလသည္။ ထိုေညာင္ပင္ႀကီးတြင္ ငွက္ငယ္မတစ္ေကာင္ကလည္း အသိုက္ဖြဲ႕ၿပီး ေနေလသည္။  

ဂဠဳန္ငွက္ကလည္း ေညာင္ပင္ႀကီး ရစ္ပတ္ထားသည့္နဂါးကို အားနဲ႔ဆြဲယူလိုက္ရာ အျမစ္ပါကၽြတ္ လွ်က္ပါလာေလသည္။ လက္ပံပင္ႀကီးေပၚေရာက္ေတာ့ နဂါးႀကီးကို ပင္စည္ထက္မွာ ပက္လက္ လွန္ထားၿပီး၊ ရင္ကိုခြဲကာအဆီကိုစားေသာက္ျပီး၊ အသားမ်ားကိုေတာ့ သမုဒရာထဲကုိ ပစ္ခ် လုိက္ေလ၏၊ ယင္းအခိုက္မွာပင္ေညာင္ပင္ႀကီးႏွင့္အတူ အသိုက္ဖြဲ႕ၿပီးပါလာသည့္ ငွက္ငယ္မသည္ ပ်ံထြက္သြားၿပီးလက္ပံပင္ႀကီး၏ဂြအဆံု သြားနားေလသည္။ဒီအျခင္းအရာကို ျမင္သည့္ လက္ပံပင္ေစာင့္နတ္သည္ ျပင္းထန္စြာ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ ျဖင့္ယိမ္းထုိးကာ တုန္လႈပ္ ေလသည္။

ထုိအျခင္းအရာကိုျမင္သည့္ဂဠဳန္ငွက္မင္းသည္ အံ့အားသင့္ၿပီး လက္ပံပင္ေစာင့္နတ္မင္းကို ေမးျမန္းေလ သည္။ အို…လက္ပံပင္ေစာင့္နတ္မင္း ”ငါသည္အလံတစ္ေထာင္ရိွသည့္ နဂါးႀကီးကို သုတ္ခ်ီလားၿပီး သင့္ပင္စည္အေပၚမွာ ယူဇနာ ၁၅၀ ရိွသည့္ ငါ့ခႏၶာကိုယ္ႀကီးႏွင့္ စားေသာက္ ေနစဥ္တြင္ သင္ဘာမွမျဖစ္ မတုန္လႈပ္ခဲ့ဘူး၊ ဘာမဟုတ္ သည့္လက္သီးဆုပ္မွ်မရိွသည့္ ဒီငွက္ငယ္ မေလးက သင္၏ခြဆံုမွာနားေတာ့မွ ေၾကာက္အားလန္႔အား တုန္လႈပ္ေနတာက ဘယ္အျခင္း အရာကို ျမင္ေတြ႕ျပီး ျဖစ္ပါသလဲ”လို႔ ဂဠဳန္ငွက္ႀကီးကေမးေတာ့ လက္ပံပင္ေစာင့္နတ္က ”

အို…ဂဠဳန္ငွက္မင္း သင္က အသားကိုပဲစားတာ ဒီငွက္ငယ္မက အသီးေတြကိုသာ စားတာပါ။ ေညာင္ပင္ေစ့၊ ေညာင္ခ်ပ္ေစ၊့ ေညာင္ဗုဒၶေဟေစ့၊ ေရသဖန္းေစ့တို႕ကို စားတာ စားၿပီးရင္ ငါ၏ပင္စည္ထက္မွာ က်င္ႀကီးကိုစြန္႔လိမ့္မယ္ အဲဒီက်င္ႀကီးႏွင့္အတူပါလာသည့္ ေညာင္ေစ့ ပေညာင္ပင္ေစ့တို႔က တစ္ဆင့္ေပါက္ေရာက္လာသည့္ ေညာင္ပင္မွန္သမွ်က မည္မွ်ပင္ ႀကီးမားသည့္ ေတာစိုးသစ္ပင္ႀကီးပင္ျဖစ္ပါေစ အျမစ္မ်ားျဖင့္ရစ္ပတ္ယွက္ႏြယ္ၿပီး ေနာက္ဆံုး သူမွီခိုကပ္ရပ္ၿပီး ေပါက္ေရာက္ခံရသည့္ ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ အပင္မွန္သမွ်ကို ၀ါးၿမိဳဖ်က္စီ္း ပစ္လိိုက္ေတာ့တာပဲ အမ်ိဳးအႏြယ္တစ္ခုလုံးကို ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ေတာ့တာပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္သည္ ကၽြႏု္ပ္အတြက္ေရာ ကၽြႏ္ုပ္၏ မ်ိဳးဆက္မ်ားအတြက္ပါ ေတြးၿပီး အနာဂတ္အေရးကိုပူပန္ကာ တုန္လႈပ္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္”ဟု ျပန္လည္ေျပာၾကားေလ၏။

ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံ၏အေျခအေနကိုၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္လည္းျမန္မာရြာ၊ တိုင္းရင္းသားရြာမ်ားသည္ တျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္ကြယ္လာၿပီး ဘာသာျခားမ်ားက အကြက္ခ်ကာအစီစဥ္တက် ၀ါးမ်ဳိးလွ်က္ ရိွေခ်ၿပီ။ ဟိုးယခင္အခ်ိန္တုန္းက ဗုဒၶႏိုင္ငံေတာ္ေတြျဖစ္ခဲဲ့ေသာ ဂႏၶာရတိုင္းလို႔ေခၚဆိုအပ္သည့္ ပါကစၥတန္၊ အာဖဂန္၊ ၀ကၤေဒသလို႔ေခၚဆိုအပ္သည့္ ဘဂၤလာေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံေတြ သု၀ဏၰဘူမိလို႔ ေခၚဆိုခဲ့ေသာ ရွင္ေသာဏရွင္ဥတၱရတို႔ သာသနာျပဳခဲ့့သည ့္မေလးရွား၊ အင္ဒိုနီးရွားစကၤာပူတို႔သည္ ဘာသာျခား မ်ားက ၀ါးမ်ဳိသြားခဲ့ေလၿပီ။

ထိုအရပ္ထိုေဒသေတြမွာ သပိတ္ကြယ္ခဲ့ေလၿပီ ေလးအသေခ်ၤနဲ႔ ကမၻာတစ္ သိန္းရင္းခဲ့ရေသာ ဗုဒၶသာသာနာေတာ္သည္ ထိုအရပ္ထိုေဒသမ်ား၌ အရင္းႀကီးသေလာက္ အျမတ္နည္းခဲ့ရေလၿပီ။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တရားေတာ္အရ မသိ၍ သံသရာလည္ရျခင္းျဖစ္သည္။ အို၊နာ၊ေသေတြ ထပ္ၿပီးရေနျခင္းသည္အ၀ိဇၨာေၾကာင့္လို႔လမ္းညႊန္ျပသခဲ့ေပသည္။ သံသရာအတြက္ အို၊နာ၊ေသ ထပ္မလာဖို႔ ကၽြႏု္ပ္တို႔တစ္ေတြသိေအာင္လုပ္ဖို႔အေရးႀကီးသလို ပစၥဳပၸန္မွာလည္း အမ်ဳိးဘာသာႏိုင္ငံ ေပ်ာက္မည့္အေရးတို႔ကိုလည္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔ သိေအာင္လုပ္ဖို႔ အသက္ႏွင့္အမွ်အ ေရးႀကီးေပသည္။

ကပ္ရွ္မီးယားေဒသ၌ တိုင္းရင္းသားမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ေဘာ္ဒို တိုင္းရင္းသားေတြသည္ မိမိတို႔ အမ်ဳိးအႏြယ္ကို ကာကြယ္ဖို႔လက္ဖ၀ါးမွာ ႏွင္းဆီရုပ္မ်ား ထိုးထားျခင္းျဖင့္ ကာကြယ္ထားၾက ေလသည္။ ယဥ္ေက်းမႈမတူ၊လူမ်ဳိးမတူ၊ဘာသာမတူသူမ်ားႏွင့္မည္သည့္အခါမွလက္မထပ္ေတာ့ဘဲ ကိုယ့္အမ်ဳိးအႏြယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ေနၾကေလၿပီ။ ေတာင္/ေျမာက္ ကိုးရီးယားႏိုင္မ်ားသည္ ဘာသာမ တူလူမ်ဳိးမတူသူမ်ား၏ ဆိုင္မ်ားကိုေစ်းမ၀ယ္ျခင္း၊ အဆက္အဆံမျပဳျခင္းျဖင့္ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ခဲ့ၾကေပသည္။

ဒါဟာအမ်ဳိးသားေရးအစြဲႀကီးျခင္းမဟုတ္၊ ကိုယ့္အမ်ဳိးကိုယ့္အႏြယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ သကၠတစာေပမွာဆိုရင္ ကိုယ္က်င့္တရားႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈသည္၊ ႏိုင္ငံတစ္ခု၏ အသက္ ေသြးေၾကာျဖစ္္သည္ဟု ုျပဆုိထားေပ၏။ ထိုတရားႏွစ္ပါးကို ဖ်က္ဆီးလိုက္္လ်ွင္ (သုိ႔) ဖ်က္ဆီးခံရလ်ွင္ ေနာက္ထပ္ဖ်က္ဆီးစရာမရွိေတာ့ေပ။ ထိုတရားႏွစ္ပါးကိုေစာင့္ေရွာက္မည္ဆိုပါက ေနာက္ထပ္ေစာင့္စရာ မလိုေတာ့ေပ။ ဘာသာျခားမ်ားသည္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဘာသာသာသနာကို ဖ်က္ဆီးပစ္ေနၾကသည္။

ဗုဒၶဘာသာ ကအေရွ႕အရပ္ကုိ အျမတ္ဆံုး ထားေပမယ့္ သူတို႔က အေနာက္၊ ဗုဒၶဘာသာက သူမ်ားအသက္ မသတ္ရဆိုေပမယ့္ သူတို႔က လည္ပင္းလွီးၿပီး ေသြးစင္ေသာအသားကို စားရမည္။ ဗုဒၶဘာသာကတစ္လင္တစ္မယားစနစ္ကိုက်င့္သံုးေသာ္လည္းသူတို႔ကေယာက်္ားတစ္ဦးအတြက္အနည္းဆံုးတရား၀င္မယားေလးေယာက္ယူရမည္။

ဗုဒၶဘာသာက အေဖအေမကိုရွိခိုးေသာ္လည္း သူတို႔က သူတုိ႕ကုိးကြယ္သည္႕အရာမွလြဲ၍ မည္သ႔ူကိုွမွ် ရွိမခိုးရဆိုၿပီးသားသမီးႏွင့္ မိဘအၾကားရွိေသာ ယဥ္ေက်းမႈတံတိုင္းမ်ားကိုလည္း ဖ်က္ဆီးပစ္ၾကသည္။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ ကုိယ့္ယဥ္ေက်းမွဳ၊ကုိယ့္ဘာသာသာသနာျဖင့္၊အေျခတင့္ အေနျမင့္ခဲ့ေသာ ျငိမ္းခ်မ္းမွုဳတည္ေဆာက္ခဲ့ၾကေသာဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားသည္ လက္ပံပင္ ေစာင့္နတ္မင္းၾကီး ကဲ့သို႔အနာဂတ္ အေရးကိုေမွ်ာ္ေတြးၿပီး ပူပန္သလိုမ်ဳိးပူပန္ရေပမည္။ လုုပ္ေဆာင္သင့္တာကို လုပ္ေဆာင္ရေပမည္။ ယဥ္ေက်းမွဳမရွိေသာအရပ္၊ လူ႔တန္ဖုိးလူ႕ သိကၡာမရွိရာေနရာသည္ တိရိစၦာန္ဘုံႏွင္႔ဘာမ်ွ ထူးျခားမည္မဟုတ္ေပ၊ ဤကဲ့သို႔ေသာ အေၾကာင္း အရာႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ဂဠဳန္ငွက္ႀကီးက ေအာက္ပါအ တိုင္း မွတ္ခ်က္ျပဳေျပာဆိုေလသည္။

သေကၤယ် သကႋတဗၺာနိ ရေကၡယ် နာဂတံ ဘယံ။
အနာဂတံ ဘယံ ဓီေရာ ဥေဘာ ေလာေက အေ၀ကၡတိ။

”ေၾကာင့္ၾကသင့္၊ ပူပန္သင့္သည့္ အရာမ်ားကို ေၾကာင့္ၾကရမည္ ပူပန္ရမည္။ အနာဂတ္တြင္ ျဖစ္ ေပၚလာမည့္ ေဘးအႏၱရာယ္ကို ကာကြယ္ရာ၏၊ ေစာင့္ေရွာက္ရာ၏။ အေတြးအေခၚ ဆင္ျခင္ ဥာဏ္ႏွင့္ျပည့္စံုေသာသူမ်ားသည္ (အမ်ဳိးအတြက္ေသြးမေအးေသာသူမ်ားသည္)  အနာဂါတ္မွာ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ေဘးဥပါဒ္မ်ားကို ပစၥဳပၸန္တြင္သာမက ေနာင္အနာဂတ္အတြက္ပါဆင္ျခင္ေပ၏၊ ျမင္ေပ၏”ဟုမွတ္ခ်က္ျပဳေျပာဆိုကာ ငွက္ငယ္မကိုမိမိကိုယ္တိုင္ ေမာင္းထုတ္လိုက္ေလ၏။

 သို႔အတြက္ေၾကာင့္ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာအတြက္ေသြးေအးေနလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုသည္ကုိ ဂဠဳန္ငွက္ႀကီးေျပာတဲ့”ဓီေရာ”ဆိုတဲ့ပုဒ္ကေျပာေနေပသည္။အဆင္ျခင္ဥာဏ္၊အေတြးေခၚဥာဏ္အနာဂတ္ကုိႀကိဳျမင္သည့္ဥာဏ္ႏွင့္ျပည့္စံုေသာသူမ်ားသည္အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္ေသာအခ်က္မ်ားကို တက္ညီလက္ညီ စုစုစည္းစည္းျဖင့္ လုပ္ေဆာင္သင့္ေပေတာ့သည္……။

(ကထိကဆရာေတာ္)
Yangon Buddhist University.