အားလံုးအတြက္ မဂၤလာ
လူတုိင္း မဂၤလာရွိခ်င္ၾကသည္။
မဂၤလာကုိႏွစ္သက္ၾကသည္။ သေဘာက်ၾကသည္။ လူသာမက အျခားသတၱ၀ါမ်ားလည္း မဂၤလာကုိ ႏွစ္သက္ၾကသည္။
လုိလားၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သဗၺေလာကဟိတတၳာယ မဂၤလံ (ေလာကသားအားလံုးအတြက္ အက်ိဳးျပဳမဂၤလာ)
ဟု မဂၤလသုတ္ နိဒါန္း၌ မိန္႔ဆုိထားသည္။
မဂၤလာ ဟူေသာစကားသည္ မဂၤလ ဟူေသာ ပါဠိဘာသာမွ ဆင္းသက္လာ ေသာ ပါဠိသက္ ေ၀ါဟာရျဖစ္သည္။ ပါဠိဘာသာအားျဖင့္ မဂၤလ၊ ျမန္မာဘာသာ အားျဖင့္ မဂၤလာ ဟူေသာ ေ၀ါဟာရ၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကုိ ပါဠိ၊ အ႒ကထာ၊ ဋီကာ စေသာ ပါဠိက်မ္းဂန္မ်ား၌လည္းေကာင္း၊ ပါဠိ-ျမန္မာ အဘိဓါန္၊ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ အဘိဓါန္ စသည္မ်ား၌လည္းေကာင္း အနက္အဓိပၸါယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဖြင့္ဆုိၾကသည္။
ဥပမာ -
၁။ ေသာတၳာနံ - ႀကီးပြားခ်မ္းသာေၾကာင္းတရား
(ေသာတၳာနံ ျဗဴဟိ မဂၤလမုတၱမံ)
၂။ မြန္ျမတ္ေသာတရား (မဂၤလမုတၱမံ)
၃။ သဗၺပါပ၀ိနာသနံ - မေကာင္းမႈအားလံုးကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ႏုိင္ေသာတရား၊
(ေဒသိတံ ေဒ၀ေဒ၀န၊ သဗၺပါပ၀ိနာသနံ)
ဟု မဂၤလသုတ္ပါဠိေတာ္ႏွင့္ မဂၤလသုတ္နိဒါန္းတုိ႔၌ မိန္႔ဆုိထားသည္။
အေျချပဳမဂၤလသုတ္ က်မ္းဆရာကလည္း ႀကီးပြားခ်မ္းသာ၊ ေၾကာင္းမ်ားစြာ၊ မဂၤလာ ဟု ေခၚ ဟု မိန္႔ဆုိထားသည္။ တကၠသုိလ္မ်ား စာအုပ္ျပဳစုထုတ္ေ၀ေရးေကာ္မတီမွ စာစဥ္အမွတ္ ၃၁ ျဖင့္ ထုတ္ေ၀ေသာ ဒဂုန္ဦးထြန္းျမင့္၏ ပါဠိသက္ေ၀ါဟာရအဘိဓါန္၌ မဂၤလာ ဟူေသာ ေ၀ါဟာရကုိ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ စံုစံုလင္လင္ စံုစံုလင္လင္ မိန္႔ဆုိထားသည္။ ယခု အမွာစာေရးသည့္ မဂၤလာရွိေအာင္ေနၾကစုိ႔ စာအုပ္၌လည္း ထုိက္သင့္သေလာက္ ဖြင့္ဆုိထားသည္။ ၾကည့္ပါေလေတာ့။
မဂၤလာအဖြင့္က်မ္း
မဂၤလာ အေၾကာင္းကုိ ဆရာအသီးသီးတုိ႔ ဖြင့္ဆုိေရးသားၾကသည္။ ယင္းက်မ္းဂန္ မ်ားသည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဘုရားေဟာ မဂၤလသုတ္ကုိ အေျခခံ၍ ေရးသားၾက သည္။ က်မ္းဆရာမ်ားသည္ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္၊ သူ႔အျမင္ျဖင့္ စာဖတ္ပရိသတ္အား ေခတ္အခ်ိန္ႏွင့္ လုိက္ေအာင္ ေစတနာအျပည့္အ၀ျဖင့္ ေရးသားၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ဤမဂၤလာရွိေအာင္ေနၾကစုိ႔ စာအုပ္သည္လည္း ဘုရားေဟာမဂၤလသုတ္ကုိ အေျခခံ၍ ေရးသား ထားသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဤက်မ္းျပဳသူစာေရးဆရာသည္ ေခတ္မီေသာအေတြး အေခၚ၊ စကားလံုး၊ အေရးအသား၊ အတင္အျပ တုိ႔ျဖင့္ ေရးသားတင္ျပထားသျဖင့္ လူတုိင္းဖတ္သင့္ေသာ စာအုပ္ တစ္အုပ္ ျဖစ္သည္။
သူငယ္တန္းသင္ မဂၤလသုတ္
ျမန္မာႏုိင္ငံဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း ပညာေရးစနစ္၌ မဂၤလသုတ္သည္ သင္ပုန္းႀကီး သင္ၿပီးစ စာလံုးေပါင္းဖတ္တတ္ကာစ သူငယ္ေလးမ်ား ဖတ္စာအျဖစ္ စတင္သင္ရ ေသာစာ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မဂၤလသုတ္ကုိ အထင္ေသးၾကသည္၊ မဂၤလသုတ္ အေၾကာင္းေရးလွ်င္ အထင္မႀကီးၾက၊ တကယ္ စင္စစ္ မဂၤလသုတ္သည္ -
၁။ ယခု ပစၥဳပၸန္မွစ၍ နိဗၺာန္တုိင္ေအာင္ အက်ိဳးျပဳေသာ စာ၊
၂။ လူငယ္၊ လူလတ္၊ လူႀကီး အရြယ္အသီးသီးႏွင့္ သင့္ေသာ စာ၊
၃။ အသက္ႀကီးေလ ပုိ၍သင့္ေတာ္ေလ ျဖစ္ေသာ စာ
စသည္ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ေရွးဆရာမ်ားက ဤသုိ႔ မိန္႔ၾကားခဲ႔ေလသည္။
(က) သုတ္မဂၤလ၊ ပုဒ္တြင္ျပတုိင္း၊ က်င့္က အမွန္၊
ပစၥဳပၸန္က၊ နိဗၺာန္တုိင္ေအာင္၊ ေကာင္းက်ိဳးေဆာင္လိမ့္၊
(ခ) ေယာင္ေယာင္မွားမွား၊ အေကာင္မ်ားက၊
ေထာင္လႊားျမင့္ေမာက္၊ မခ်င့္ေထာက္ဘဲ၊
ေအာက္စာကေလး၊ ေသးႏုပ္ဓိပၸါယ္၊
သူငယ္တုိ႔စာ၊ ဆုိတတ္စြာ၏၊
(ဂ) ေဒသနာေတာ္၊ ရွစ္ေသာင္းေက်ာ္တြင္၊
ေပၚေပၚထင္ထင္၊ လ်င္လ်င္ေဆာေဆာ၊
ေလာကဓမၼ၊ ဒိ႒မ်က္၀ါး၊ ေက်းဇူးမ်ား၍၊
အျခားေဒသနာ၊ အျခားစာထက္၊ ဦးစြာပထမ၊ သင္ၾကားရသား၊
စာ့အဆီခဲ၊ စာလက္စြဲဟု၊ နက္နဲဉာဏ္မွား၊ သိတန္ပါ၏။
(ဃ) မႏၵာဒသ၊ စသည္ သီးသီး၊ ႀကီးေလ သင့္ေလ၊
က်င့္ေလ ျမတ္ေလ၊ ဖြားသေႏၶက၊ ေသတုိင္ေစာလတ္၊
ေတာ-မသတ္ဘဲ၊ ေလာကဓာတ္လံုး၊ ဘ၀ဆံုးတုိင္၊
အသံုးျပဳထြက္၊ လြန္စံုမက္၍၊ က်က္သေရတန္ဖုိး၊
ဆင့္ဆင့္တုိးစိမ့္၊ ႀကိဳး၍ ေလ့လာေစကုန္ေသာ၀္။
(ကုိးေဆာင္ ပရိတ္ႀကီးနိႆယ)
ေ၀မုိး(ကၽြန္းလွ)၏ မဂၤလာရွိေအာင္ ေနၾကစုိ႔ စာအုပ္နိဒါန္း။
၁၃၆၈ ခု၊ နယုန္လဆန္း ၆ ရက္၊ (၁ ၊ ၆ ၊ ၂၀၀၆) ၊ ၾကာသပေတး။
