နိဗၺာန္အေၾကာင္း အၾကမ္းဖ်ဥ္း သုံးသပ္ခ်က္

နိဗၺာန္အေၾကာင္း အၾကမ္းဖ်ဥ္း သုံးသပ္ခ်က္ 

နိဗၺာန္ဆုကို ေတာင္းၾကပါတယ္ နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ အားထုတ္ၾကပါတယ္ တစ္ခုသိခ်င္တာက ရုပ္ေရာနာမ္ပါ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားတယ္ဆိုရင္ နိဗၺာန္ကို ေရာက္သြားတာက ဘာပါလဲ။

နိဗာန္ ကို ေရာက္ခ်င္ရင္ တဏွာ မရွိ ရဘူးေျပာပါ တယ္တဲ ့ ။ဘာကို မွ လုိခ်င္တပ္မက္စိတ္ မရွိေတာ ့ တာ မ်ိဳး ေပါ ့ ။ ဒါဆို နိ္ဗာန္ေရာက္ဖို ့ျကိုး စားရမယ္ ။။
က်န္တဲ ့လိုခ်င္တာ ဘာမွ မရွိ ေတာ ့ေပမယ့္ ဘာလို ့ နိဗာန္ကို ေရာက္ခ်င္ စိတ္က ရွိေသးတာ လဲ။ နိဗာန္ကို ေရာက္ေအာင္လုပ္တယ္ဆို တာ လုိခ်င္တဲ ့တဏွာ ရွိလို ့မဟုတ္လုိ ့ လား ။

 စသည္စသည္ျဖင့္ ေမးလာေသာေမးခြန္းမ်ားကို သိသေလာက္ နားလည္းထားသေလာက္ သုံးသပ္တင္ျပရလွ်င္ -

နိဗၺာန္ဆိုတာ ေရာက္ေအာင္လုပ္ရတဲ့တရားမဟုတ္ဘူး ဘာျဖစ္လို႕လည္းဆိုေတာ့ နိဗၺာန္ဘုံဆိုျပီးသတ္မွတ္လို႕ရတဲ့ ဘုံဌာနမ်ိဳးမဟုတ္လို႕ပါပဲ၊ သူ႕အလိုအေလ်ာက္ရွိေနတတ္တဲ့ သေဘာတရားသာျဖစ္တယ္၊ ဘယ္လိုလည္းဆိုရင္ ပါေမာၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိ၀ံသ မိန္႕ထားတာေလးနဲ႕ ဥပမာ ေပး သုံးသပ္ၾကည့္ရေအာင္ -

" နိဗၺာန္ဆိုတာ အၾကမ္းဖ်ဥ္း ေျပာရရင္ အတြယ္အတာ ျငိမ္းသြားတာကို ေျပာတာ။ ဥပမာ - မီးရွိရင္ မီးျငိမ္းတာလည္း မရွိဘူးလား။ မီးရွိရင္ ပူမယ္၊ ေလာင္မယ္၊ အခိုးထြက္မယ္။ ဒါမီးရဲ့ သဘာဝပဲ။ ကယ္ ျငိမ္းသြားရင္ ဒါေတြရွိဦးမွာလား။ အပူလည္းမရွိဘူး၊ ေလာင္တာလည္းမရွိဘူး၊ အခိုးလည္းမထြက္ဘူး။ မီးျငိမ္းသြားတာကိုို ကိုယ္တိုင္မသိႏိုင္ဘူးလား။ ေအး နိဗၺာန္ဆိုတာလည္း ဒါမ်ိဳးပါပဲ။ "
( ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိ၀ံသ )

မီးရွိရင္ ပူမယ္၊ ေလာင္မယ္၊ အခိုးထြက္မယ္။ ဒါမီးရဲ့ သဘာဝပဲ။ ဒီလိုပါပဲ လာဘစတဲ့ကိေလသာတို႕ဟာ ရွိရင္ ပူမယ္ ေလာင္မယ္ေပါ့ ဒီပူမူေလာင္မူတို႕ဟာ အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ပ်က္ေနတယ္ ဒါေပမဲ့ အဲ့ျဖစ္ပ်က္ေတြက အေသးစိတ္လြန္းေတာ့ သာမွန္ဉာဏ္နဲ႕ မျမင္ႏိုင္ပါဘူး ဒီလို မျမင္ႏိုင္ မသိမူေၾကာင့္ ေလာဘ တဏွာေတြကို တြယ္တာတတ္တဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြကို ဆက္လ်က္ျဖစ္ေပၚေစတယ္ ျဖစ္ေပၚသည့္အေလ်ာက္ အက်ိဳးတရားေတြကလည္း ဆက္ေနပါတယ္။

ဒီလို ေလာင္စာႏွင့္ တူေသာ အေၾကာင္းတရားေတြက ရွိေနေသးရင္ ေလာင္ျခင္းဆိုတဲ့ အက်ိဳးတရားေတြကရွိေနဦးမွာပဲ၊ ဒီေတာ့ ဝိပႆနာ ဉာဏ္နဲ႕ ထိုးထြင္းျပီး ေကာင္းေကာင္းသိျမင္လိုက္ျပီးေနာက္ ဒီအေၾကာင္းတရားေတြကို ရပ္တန္႕ႏိုင္သြားေတာ့ အက်ိဳးတရားဆိုတဲ့ ေလာင္ျခင္းဆိုတာမရွိေတာ့တာပါ။

 ေလာင္ျခင္းမရွိေတာ့တဲ့ အျငိမ္းဓာတ္ေလးဟာ ေလာင္ျပီး ျငိမ္သြားမွ ေရာက္ရတဲ့ တရားမဟုတ္သလို ျငိမ္သြားျပီးမွ ေရာက္ႏိုင္တဲ့ တရားလည္းမဟုတ္ပါ။ သူ႕အလို အေလ်ာက္ရွိတာကို ဉာဏ္နဲ႕ ထိုးထြင္းသိလိုက္လို႕ ျမင္လိုက္လို႕ ေနာက္ထက္ အေၾကာင္းတရား မဆက္မိေတာ့ပဲ ပကတိ ျငိမ္းခ်မ္းသြားတာမ်ိဳးပါ။ အဲ့ဒီ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းဟာ တစ္ခုခုေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာရတာမဟုတ္တဲ့ အတြက္ ပ်က္ျခင္းသေဘာလည္းမရွိပါ၊ ဒါေၾကာင့္လည္း ထာဝရ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းလို႕ ေခၚတာပါ။ ျဖစ္ပ်က္တတ္တဲ့ သေဘာရဲ့ ဆန္႕က်င္ဘက္ မျဖစ္မပ်က္တတ္တဲ့ သေဘာအေလ်ာက္ ဆက္ရန္မရွိေတာ့ပါ။ အဲ့ေတာ့ နိဗာန္ဆိုတာ ေရာက္ေအာင္လုပ္တဲ့ တရားမဟုတ္တဲ့ အတြက္ လိုခ်င္တဲ့ တဏွာဆိုတာမရွိပဲ အမွန္ကို အမွန္အတိုင္းျမင္ျပီး ပကတိ အျငိမ္းဓာတ္ကို ဦးတည္ ျမတ္ေမွာက္ ျပဳတဲ့ တရား။

ေလာင္ကြၽမ္းမူကို ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ အေၾကာင္းတရား ေလာဘစတဲ့ ကိေလသာကို ျဖတ္ေတာက္တဲ့ တရားျဖစ္တယ္။ ဒီလို ေလာဘ တဏွာ စတဲ့ကိေလသာေတြကို မလိုခ်င္တာကို လိုခ်င္မူ တဏွာလို႕ ေခၚလို႕ရမလား - မရပါဘူး။ အမွန္ကို အမွန္အတိုင္း ျမင္လိုသိလိုတဲ့ ဆႏၵတာလွ်င္ျဖစ္ပါတယ္။

နိဗၺာန္ကို ေရာက္ဖို႕ဆိုတဲ့ စကားဟာ ပညတ္မွ်သာ ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ၾကီးမိန္႕သလို အေခၚရွိကို ေက်ာ္လြန္ျပီး အမွန္ရွိကို ျမင္ေအာင္ၾကိဳးစားၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ နားလည္းထားသလို အေပၚရံ အၾကမ္းဖ်ဥ္း တင္ျပလိုက္တာပါ။ အေသးစိတ္ကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလ့လာရဦးမွာပါ။ တကယ္ သိဖို႕ နားလည္ဖို႕ ျမင္ႏိုင္ဖို႕ ဆိုတာလည္း လြယ္တဲ့ အရာမဟုတ္တဲ့ အတြက္ ေလ့လာလိုက္စား ပြါးမ်ားရဦးမွာပါ။ သူတစ္ပါးကို ရွင္းျပဖို႕ အထူးသျဖင့္ ဘာသာျခားကို ရွင္းျပဖို႕ ပိုခတ္ပါတယ္။

 ျမတ္ဗုဒၶ ေပးတဲ့ ဥပမာ ေလးလိုပါပဲ - ေတာင္ေပၚကို ေရာက္ေအာင္ၾကိဳးစားတက္ျပီးမွ ျမင္ႏိုင္တဲ့ ႐ႉ႕ခင္းႏွင့္ အရသာကို ေတာင္ေအာက္ကလူက ဘယ္လိုနဲ႕မွ သိႏိုင္ ခံစားႏိုင္လို႕ မရပါဘူး၊ လက္ခံခဲ့ရင္လည္း ေျပာတဲ့ လူကို ယုံၾကည္လို႕ မဟုတ္ရင္လည္း မျငင္းခ်င္လို႕ပဲ။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္း အေပၚေရာက္မွ သိျမင္ႏိုင္မဲ့ တရားမို႕ က်င့္ၾကံ ပြါးမ်ားအားထုတ္ဖို႕လိုပါတယ္။

( D-eXistence - 30.7.2013 )