စကားလံုးရဲ႕အင္အား 善用語言的力量

စကားလံုးရဲ႕အင္အား 善用語言的力量

ေကာင္းတဲ့စကားလံုးအသံုးအႏႈန္းက လူကုိအက်ဳိးအျမတ္ရေစတယ္၊ ႀကီးျပင္းေစတယ္၊ စိတ္လႈပ္ရွားရင္ခုန္ေစတယ္။ ဆန္႔က်င္ဖက္ျဖစ္တဲ့ မေကာင္းတဲ့စကားအသံုးအႏႈန္းက လူကိုေဒါသျဖစ္ေစတယ္၊ ရန္ၿငိဳးျဖစ္ေစတယ္၊ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ မေကာင္းတဲ့ေနာက္ဆက္တဲြေတြ ျဖစ္ေပၚေစတယ္။ စကားလံုးကို နားလည္သူတစ္ေယာက္က သင့္ေလ်ာ္သလို စကားလံုးကို လွလွပပသံုးႏိုင္ရံုတင္မက စကားလံုးနဲ႔ သူတစ္ပါးအက်ဳိးကို ေစတနာရွိရွိ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။

ခ်မ္းေအးတဲ့ေဆာင္းေန႔တစ္ေန႔ လူစည္ကားတဲ့လမ္းမတစ္ေနရာမွာ ေဟာင္းႏြမ္းတဲ့အဝတ္အစားနဲ႔ မ်က္မျမင္အဘိုးအိုတစ္ဦး ေတာင္းရမ္းေနခဲ့တယ္။ ညစ္ပတ္တဲ့သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ ပ်ဥ္ျပားတစ္ခ်ပ္ ခ်ိတ္ဆဲြထားတယ္။ အဘိုးအိုက တိုင္တစ္တိုင္ကိုမီွၿပီး ခ်မ္းေအးတဲ့အေအးဒဏ္ကို အန္တုေနခဲ့တယ္။ ေဆာင္းေလက အၾကင္နာမဲ့စြာ သူ႔ကိုယ္ေပၚ တဟူးဟူးျဖတ္တိုက္ေနခဲ့တယ္။ ျမင္ရသူအဖို႔ ရင္နင့္စရာျမင္ကြင္းျဖစ္ခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔မွာ ဆင္းရဲသားကဗ်ာဆရာတစ္ဦး အဘိုးအိုေရွ႕ျဖတ္ေလွ်ာက္မိတယ္။ ကဗ်ာဆရာက အဘိုးအိုကိုသနားၿပီး ေပးကမ္းဖို႔ ကိုယ့္အိတ္ကပ္ကို စမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အိတ္ကပ္ထဲမွာ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ ရွိမေနခဲ့ဘူး။ ကဗ်ာဆရာက အဘိုးအိုကို သူလည္းဆင္းရဲတာေၾကာင့္ ဘာမွမေပးႏိုင္ေၾကာင္း ဒါေပမယ့္ အဘိုးအိုကိုယ္ေပၚ ခ်ိတ္ဆဲြထားတဲ့ပ်ဥ္ျပားေပၚမွာ စာတခ်ဳိ႕ေရးၿပီး ကူညီခဲ့ခ်င္ေၾကာင္းေျပာတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာ အဘိုးအိုက လမ္းသြားလမ္းလာေတြရဲ႕ သနားကရုဏာကိုပိုရခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ေတြတေျဖးေျဖး ကုန္လြန္သြားခဲ့တယ္။ တစ္ရက္မွာ ဆင္းရဲသားကဗ်ာဆရာနဲ႔ အဘိုးအိုတို႔ ဆံုမိၾကျပန္တယ္။ အဘိုးအိုက ကဗ်ာဆရာကို "ပ်ဥ္ျပားေပၚမွာ ဘာေတြေရးေပးခဲ့လို႔ လူေတြကအဘိုးကို ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲၾကတာလဲ?" လို႔ ေမးေတာ့ ကဗ်ာဆရာက ၿပံဳးၿပံဳးရယ္ရယ္နဲ႔ "ပ်ဥ္ေပၚမွာ "ေႏြေရာက္ေတာ့မယ္.. ဒါေပမယ့္ ငါမျမင္ႏိုင္ဘူး" လို႔ ေရးခဲ့တာပါ" လို႔ ျပန္ေျဖတယ္။

စာေပပညာရွင္ရဲ႕ စကားအသံုးအႏႈန္းက လူေတြရဲ႕စိတ္ကို ကိုင္လႈပ္ႏိုင္စြမ္းရွိတယ္။ ဆင္းရဲသားကဗ်ာဆရာက အဘိုးအိုရဲ႕အားနည္းခ်က္ကို လွလွပပေဖာ္က်ဴးၿပီး လူေတြကို ကရုဏာပိုေစခဲ့တယ္။ ကဗ်ာဆရာက အဘိုးအိုကို ကူညီႏိုင္ခဲ့သလို စကားလံုးရဲ႕အင္အားကိုလည္း ထုတ္ေဖာ္ျပသႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကေလာင္သြားက ဓားသြားထက္ ထက္သတဲ့။ ကေလာင္သြားနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို ေခါင္းမေဖာ္ဝံ့ေအာင္ သတ္ႏိုင္သလို လူတစ္ေယာက္ကို လမ္းမွန္ေရာက္ဖို႔လည္း တြန္းတင္ႏိုင္ပါတယ္။

မူရင္းေရးသားသူ-- Lee Yun Zhong

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။

善用語言的力量

好的語言能讓人受益、成長、感動。相反，不好的語言會讓人生怒、仇恨，同時種下不好的結果。而一個懂得語言的人，不光是能恰如其分的運用語言，更重要的是擁有善念，用語言為他人謀福……　

　　在一個寒冷的冬天，一位衣衫不整的失明老人，忍受著寒冷的風在熱鬧的街道行乞。他骯髒的身上掛著一塊木牌，身體背靠在石柱上，寒風不斷的吹起，並且無情吹打在他的身上，讓人看到格外感到悲憫。

　　有一天，一位窮詩人經過，行乞老人向窮詩人乞討。詩人摸摸口袋說，我是很想幫你，但我身上也沒什麼給你，因為我和你一樣都很窮。詩人告訴行乞老人我不能給你什麼，但是我幫你在牌子上寫了幾個字，希望對你有幫助。

　　從此以後，行乞老人得到很多的同情和施捨，讓老人感激不已。一段時間過去了，行乞老人又與窮詩人相遇。行乞老人便開口問窮詩人，你在牌子上寫了什麼而能讓我得到較多的施捨。窮詩人笑笑的說，我在牌上是寫「春天就要來，可惜我看不到」。詩人的一段話，深深讓老者感激。

　　這段故事中出自於文學作家的表達話語，觸動人心。窮詩人運用文字的表白呈現出行乞老人本身的缺憾，讓人們感動，這實際的行動幫助了老人，同時是發揮了語言的力量。

文/李允中
【明慧學校】