ေမေမတစ္ေယာက္တည္းပဲ

ေမေမတစ္ေယာက္တည္းပဲ 

၁)

မူၾကိဳ

ပထမဆံုးအၾကိမ္ ဆရာမိဘ အစည္းအေဝးမွာ အတန္းပိုင္ဆရာက “အစ္မရဲ႕ကေလးက ေရာဂါထူတယ္။ ခံုေပၚမွာေတာင္ သံုးမိနစ္ၾကာေအာင္ မထိုင္ႏိုင္ဘူး။ ဆရာဝန္နဲ႔ ျပၾကည့္ရင္ ေကာင္းမယ္”

အိမ္အျပန္လမ္းမွာ ဆရာမ ဘာေျပာသလဲလို႔ သားကေမးေတာ့ သူမ်က္ရည္ဝဲမိတယ္။ အတန္းသား ၃ဝထဲမွာ သားက အညံ့ဆံုး၊ ဆရာမေတြကို စိတ္ဒုကၡအေပးဆံုး... ဒါေပမယ့္ သားအေမးကို သူျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။

“ဆရာမက သားကိုခ်ီးက်ဴးသြားတယ္။ အရင္တုန္းက ခံုေပၚမွာ သားတစ္မိနစ္ပဲထိုင္ႏိုင္တယ္။ အခုဆို သံုးမိနစ္ေတာင္ ထိုင္ႏိုင္ျပီတ့ဲ။ တစ္ျခားကေလးေတြရဲ႕ ေမေမေတြက ေမေမ့ကို အားက်ၾကတယ္။ တစ္တန္းလံုးမွာ သားက စာအၾကိဳးစားဆံုးတဲ့”

အဲဒီညမွာ သူခြ႔ံစရာမလိုဘဲ သားက ထမင္းႏွစ္ပန္းကန္ ကုန္ေအာင္စားလိုက္တယ္။

၂)

မူလတန္း

ဆရာမိဘအစည္းအေဝးမွာ ဆရာမက “ေက်ာင္းသား ၅ဝမွာ အစ္မရဲ႕သားက အဆင့္၄ဝ၊ သူ႔အသိဥာဏ္ ဖြံ႔ျဖိဳးမႈကို ကြ်န္မတို႔ သံသယျဖစ္တယ္။ ဆရာဝန္နဲ႔ေတြ႔ျပီး စစ္ေဆးၾကည့္ပါဦး”

အိမ္အျပန္လမ္းမွာ သူမ်က္ရည္က်မိျပန္ေပမယ့္ ကားေရွ႕ခံုမွာ ထိုင္ေနတဲ့သားကို “ဆရာမက သားကို စိတ္ခ်ယံုၾကည္တယ္တဲ့။ သားက မတံုး၊ မအေပမယ့္ စာထဲစိတ္ပါပါနဲ႔ နည္းနည္း ထပ္ၾကိဳးစားလိုက္ရင္ သားေဘးမွာထိုင္တဲ့ အဆင့္၂၁ရတဲ့ ေက်ာင္းသားကိုေတာင္ ေက်ာ္ႏိုင္တယ္တဲ့” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

သူ႔စကားကို ၾကားေတာ့ ေငးမွိန္ေနတဲ့ သားမ်က္လံုးက အေရာင္လက္သြားခဲ့တယ္။ ညႇိဳးငယ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာလည္း ရႊင္လန္းလို႔လာတယ္။ သားတေျဖးေျဖး သိတတ္နားလည္ ၾကီးျပင္းလာမွန္း သူသတိထားလိုက္မိတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ ခါတိုင္းထေနက်အခ်ိန္ထက္ သားအေစာၾကီး ႏိုးေနခဲ့တယ္။ 

၃)

အလယ္တန္း

ဆရာမိဘအစည္းအေဝးမွာ သားရဲ႕ ထိုင္ခံုေနရာမွာ သူသြားထိုင္ေနခဲ့ျပီး သားနာမည္ အေခၚခံရဖို႔ကို သူေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ အစည္းအေဝးတိုင္းမွာ သားနာမည္ဟာ မပါမျဖစ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အစည္းအေဝးျပီးတဲ့အထိ သားနာမည္ မပါခဲ့ဘူး။ တစ္ခုခုမွားတယ္ အထင္နဲ႔ တာဝန္က်ဆရာမကို သူေမးလိုက္တယ္။

“အခုရမွတ္နဲ႔ဆိုရင္ အစ္မရဲ႕သားက နာမည္ၾကီးေက်ာင္းရဖို႔ သိပ္မလြယ္ဘူး”

စိတ္ထဲမွာ သူဝမ္းသာသြားမိတယ္။ အခန္းဝမွာ ေစာင့္ေနတဲ့ သားရဲ႕ပုခံုးကို သိုင္းဖက္ျပီး ဝမ္းသာအားရတဲ့ အသံနဲ႔ “ သား... သားရဲ႕အတန္းပိုင္ ဆရာမက ေျပာတယ္။ သားဒီ့ထက္ နည္းနည္းထပ္ၾကိဳးစားရင္ နာမည္ၾကီးတဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းကို ဝင္ႏိုင္တယ္တဲ့”

၄)

သား အထက္တန္းေအာင္ခဲ့ပါျပီ။

တကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္ အေၾကာင္းၾကားစာ လာယူဖို႔ ေက်ာင္းကဖုန္းဆက္ေတာ့ သားကို သူလြတ္လိုက္တယ္။

သူ႔အသိစိတ္ထဲမွာ နာမည္ၾကီးတကၠသိုလ္တစ္ခုကို သားရမယ္လို႔ ၾကိဳသိေနခဲ့တယ္။ စာေမးပဲြ မေျဖခင္တုန္းက ဒီတကၠသိုလ္အတြက္ သားအမွတ္မီႏိုင္တယ္လို႔ သားကို သူေျပာခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္။

အိမ္တံခါးဝမွာ ဆီးၾကိဳေနတဲ့ သူ႔လက္ထဲ သူမွန္းထားတဲ့ တကၠသိုလ္က အေၾကာင္းၾကားစာကို သားက ကမ္းေပးလိုက္တယ္။ သားအမိႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဖက္ျပီး ငိုခဲ့ၾကတယ္။

“ေမေမ... သားဟာ ဥာဏ္ေကာင္းတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ မဟုတ္မွန္း သားကိုယ္သား သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေလာကမွာ သားကို အေလးအနက္ထား ႏွစ္သက္ခဲ့တာ ေမေမတစ္ေယာက္တည္းပဲ ႐ွိခဲ့တယ္။ ေက်းဇူးပါ ေမေမ”

သားစကားေၾကာင့္ ၁ဝႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ရင္ထဲ တိတ္တခိုးသိမ္းဆည္းထားတဲ့ ပူေဆြးေသာကေတြက သူ႔ပါးျပင္ေပၚ ဝမ္းသာၾကည္ႏူးတဲ့ မ်က္ရည္အသြင္ျဖင့္ စီးက်လာခဲ့တယ္။

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။