စကားေျပာတတ္မွ နိဗၺာန္ရ

စကားေျပာတတ္မွ နိဗၺာန္ရ

ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳး တုိ႔ အတြက္ ေန႔စဥ္ လူမႈ စကားအသံုးအနွံဳးအမ်ားစုတြင္ ဗုဒၶဘုရားအဆံုးအမ မ်ား စိမ္႔၀င္ျပန္႔နွံ႔ ေနသည္ ကုိေတြ႔ရပါတယ္။ စကားေျခာက္ခြန္း လူ၌ထြန္း ေလးခြန္းကုိ ပယ္ နွစ္ခြန္း တြယ္ ဆုိတဲ႔ စကား ရွိပါတယ္။ အဲဒီစကား လံုးမ်ားက ဗုဒၶျမတ္ဘုရား ရဲ႔ သုဂတ ဂုဏ္ေတာ္ နွင္႔တုိက္ ရုိက္ဆက္စပ္ ပတ္သက္ေနပါတယ္။ သုဂေတာ အနက္ နွစ္ခ်က္ က သုဂေတာ- ဟုတ္မွန္ က်ိဳးမ်ား ၾကိဳက္ မၾကိဳက္အားျဖင္႔ နွစ္ပါး ေသာ စကား ေကာင္း ကုိသာ ေျပာဆုိတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊ သုဂေတာ- နိဗၺာန္ သုိ႔ ေကာင္းစြာ ၾကြသြား ေတာ္ မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား .ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအထဲက နွစ္ပါးေသာ စကား ေကာင္းဆုိတာကုိ ၊

မစၨ်ိမ ပဏၰာသ ပါဠိေတာ္ မွာ.
(၁) ဟုတ္မွန္ ၍ အက်ိဳးရွိျပီး သူလည္း နာလုိေသာ စကား၊
(၂) ဟုတ္မွန္ ၍ အက်ိဳးရွိျပီး သူမ်ား မနာလုိေသာ စကား၊
(၃) ဟုတ္မွန္ ၍ အက်ိဳးမရွိ သူမ်ားလည္း မၾကားနာ လုိေသာ စကား၊
(၄) မဟုတ္မမွန္ အက်ိဳးရွိ၍ သူမ်ား ၾကားနာလုိေသာ စကား၊
(၅) မဟုတ္ မမွန္ အက်ိဳးမရွိ သူမ်ား ၾကားနာလုိေသာ စကား၊

(၆) မဟုတ္ မမွန္ အက်ိဳးလည္းမရွိ သူမ်ားလည္း မၾကားနာလုိေသာ စကား၊ ဟူေသာ ဤ စကား ေျခာက္ခြန္းတြင္ ဘုရားရွင္ တုိ႔မွာ ပ- ဒု စကား နွစ္ခြန္းကုိ သာ သင္႔ေလ်ာ္သလုိ သံုးစြဲေတာ္မူၾကျပီး၊ ေနာက္ေလးခြန္း ကုိ လံုး၀ ေျပာဆုိျခင္း မျပဳဟု ဆုိပါတယ္။

မိမိက ေကာင္းေသာ အက်ိဳးရွိေသာ စကားကုိ ေျပာဆုိေနေစကာမူ နားေထာင္သူ တစ္ပါး၏ စရုိက္ နွင္႔ ကုိက္ညီမွ သာ အဲဒီစကားကုိ အလုိက္သင္႔ လက္ခံ သေဘာက်ေပလိမ္႔မယ္။ စကားေျပာရာ တုိက္တြန္း ရာ ၌ ေကာင္းမြန္ သည္ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ နားေထာင္သူ အလုိ အၾကိဳက္စရုိက္ နွင္႔ မကုိက္ညီပါမူ မေကာင္းေသာ စကားဟု အထင္ခံရတတ္ေၾကာင္း ဒုကၠထာသုတ္ (အံ-၅-ပါ-၁၅၉)မွာ ေဖၚျပထားပါတယ္။

(၁) သဒၶါတရား မရွိသူအား သဒၶါတရားနွင္႔စပ္ေသာ စကားသည္ မေကာင္းေသာ စကား.
(၂) သီလ မရွိသူအား သီလနွင္႔စပ္ေသာ စကားသည္ မေကာင္းေသာ စကား၊
(၃) အၾကားအျမင္နည္းပါးသူအား အၾကားအျမင္ မ်ားမႈနွင္႔ စပ္ေသာ စကားသည္ မေကာင္းေသာ စကား၊
(၄) ၀န္တိုသူအား စြန္႔ၾကဲမႈ နွင္႔ စပ္ေသာ စကားသည္ မေကာင္းေသာ စကား ၊
(၅) ပညာမရွိသူအား ပညာနွင္႔ စပ္ေသာ စကားသည္ မေကာင္းေသာ စကား .အျဖစ္အထင္ခံရေၾကာင္း နွင္႔

အျပန္အလွန္အားျဖင္႔ နားေထာင္သူရဲ႔ အလုိ အၾကိဳက္ စရုိက္နဲ႔ ကုိက္ညီလွ်င္မူ ထုိသူအတြက္ စကားေကာင္းျဖစ္ ရျပန္တယ္။ ဒီေတာ႔
(၁) သဒၶါတရား ရွိသူ အတြက္ သဒၶါ တရား နွင္႔စပ္တဲ႔စကား သည္ စကားေကာင္း..
(၂) သီလ ရွိသူအတြက္ သီလတရားနွင္႔ စပ္တဲ႔စကားသည္ စကားေကာင္း၊
(၃) အၾကားအျမင္ မ်ားသူအတြက္ အၾကားအျမင္ဗဟုသုတ နွင္႔ စပ္တဲ႔စကားသည္ စကားေကာင္း၊
(၄) စြန္႔ၾကဲမႈ ရွိသူအတြက္ ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲမႈ နွင္႔စပ္တဲ႔စကားသည္ စကားေကာင္း၊
(၅) ပညာ ရွိသူအတြက္ ပညာ နွင္႔ စပ္တဲ႔စကား ဟာ စကားေကာင္းျဖစ္တယ္။

မိမိမွာ ရွိေနတဲ. သဒၶါ.သီလ.ဗဟုသုတ.စာဂ .ပညာ စတဲ႔ အရာကုိ ေျပာၾကားလာရင္ ထုိအရာေတြနွင္႔ ျပည္႔စံုေနတဲ႔အတြက္ နွစ္သက္၀မ္းေျမာက္မႈ ကုိ ရတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ အဆုိပါ ပုဂၢိဳလ္ငါးမ်ိဳး တုိ႔ အားေျပာအပ္တဲ႔ စကား သည္ ပုဂၢိဳလ္ အစားစား ကုိ လုိက္၍ ေကာင္းတဲ႔စကား ျဖစ္လာရတယ္ လုိ႔ ဘုရားရွင္က ညႊန္ျပေဟာဆုိပါတယ္။

ဒါ႔အျပင္ စကားေကာင္း တုိ႔ရဲ႔ အဂၤါ (၄) ပါးကုိ သဂါထာ၀ဂၢ သံယုတ္ ၊ သုဘာသိတ သုတ္မွာ ဆုိထားပါေသးတယ္။
ေကာင္းစြာဆုိအပ္တဲ႔စကား၊ မေကာင္းသျဖင္႔ ဆုိအပ္တဲ႔ စကားမမည္၊ အျပစ္လည္း မရွိ၊ ပညာ ရွိတုိ႔ မကဲ႔ရဲ႔အပ္ တဲ႔စကား (ပညာနံုဖ်င္း လူ႔ဗာလ နွင္႔ ဘာသာျခားတုိ႔ ကဲ႔ရဲ႔ခ်င္ ကဲ႔ရဲ႔ပါေစ) လုိ႔ညႊန္ျပထားတာက..

(၁) ေကာင္းစြာ ဆုိအပ္ တဲ႔ စကား၊
(၂) တရားနွင္႔ ညီေသာ စကား၊
(၃) ခ်စ္ခင္ဖြယ္ ေသာ စကား၊
(၄) မွန္ေသာ စကား၊

အဲဒီ ၄ ပါးမွာ (၁) က ပထမ အျမတ္ဆံုး စကား (ဟုတ္မွန္ က်ိဳးမ်ား ၾကိဳက္မၾကိက္ .ဆုိေသာ စကား) ၊ (၂) (၃)(၄) ကား အစဥ္အတုိင္း အျမတ္စကား ဟု ဘုရားရွင္ ညႊန္ျပေတာ္မူပါတယ္။

စကားဆုိတာ လူတုိင္း ေျပာဆုိေနၾကတာပါ။ ေျပာ သာ ေျပာ ေနတယ္။ မတတ္တာ က စကား လုိ႔ ဆုိၾကပါေသးတယ္။ ဘာေၾကာင္႔လဲ…စကားေကာင္း မေျပာတတ္တဲ႔အတြက္ ဟု ပင္ ဆုိရပါလိမ္႔မယ္။

စကားေျပာသူနွင္႔ စပ္ျပီး ပုဂၢိဳလ္ သံုး မ်ိဳး ရွိေၾကာင္း ဂူထဘာဏီ သုတ္(အံ-၃-ပါ-၁၂၅) မွာ ဆုိထားပါတယ္။ အခ်ိဳ႔
က ျမင္တာ ကုိ မျမင္ဘူး၊ ျမင္တာကုိျမင္တယ္ စသည္ျဖင္႔ မုသာ၀ါဒ ကုိေရလဲ သံုး တတ္တဲ႔ သူမ်ိဳး၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ မတရားသက္ေသလုိက္ တတ္တဲ႔သူမ်ိဳးမ်ား၊ ၊မုသား မပါ လကၤာမေခ်ာ လုိ႔လည္း သူတုိ႔ရဲ႔ အျပစ္ကုိကာဗာ လုပ္တတ္သူ မ်ား ရွိပါတယ္။ အဲဒီသူမ်ိဳးကုိေတာ႔ မစင္ ကဲ႔သုိ႔ မေကာင္းေသာ အနံ႔ ရွိေသာ စကား ကုိ ဆုိတတ္ သူ- ဂူထဘာဏီ ပုဂိၢဳလ္ တဲ႔။

အခ်ိဳ႔ ကေတာ႔ ျမင္တာ ကုိျမင္တယ္၊ မျမင္တာ ကုိ မျမင္ဘူး၊ ဟု မွန္မွန္ကန္ကန္ ေျပာဆုိတတ္သူမ်ားရွိပါတယ္။ အျပစ္လုပ္မိရင္လည္း ၀န္ခံ တယ္။ သိလ်က္ မမွန္တဲ႔ စကားကုိ မေျပာ ဆုိ။ ထုိသူမ်ားကုိေတာ႔ ပန္းကဲ႔ သုိ႔ ေကာင္းေသာ အနံ႔ ရွိေသာ စကားကုိ ေျပာတတ္သူ - ပုပၹဘာဏီ ပုဂၢိဳလ္ ။

ေနာက္ဆံုး တစ္မ်ိဳးကေတာ႔ အျပစ္ကင္းတဲ႔စကား၊ နွစ္လုိဖြယ္ စကား ၊ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ေျပာ တတ္တယ္။ ထုိသူမ်ားကုိေတာ႔ ပ်ားကဲ႔ သုိ႔ခ်ိဳသာ စကားကုိ ဆုိတတ္သူ - မဓုဘာဏီ ပုဂၢိဳလ္ ဟု ဘုရားရွင္ မိန္႔ဆုိေတာ္ မူပါ တယ္။

ေန႔စဥ္ လူမႈ ဆက္ဆံ ေရးနယ္ပယ္၊ တစ္ဦးနွင္႔ တစ္ဦး စကားေျပာဆုိ ဆက္ဆံ ရာမွာ ဘယ္နည္းဘယ္ပံု စကားကုိ ေျပာရမယ္။ ဘယ္လုိဘယ္ပံု မေျပာသင္႔ဘူး၊ ဘယ္လုိမ်ိဳး စကား ေျပာသူ ကုိ ေရွာင္၊ ဘယ္လုိမ်ိဳး စကားကုိ ေျပာရင္ လူအမ်ားရဲ ႔ခ်စ္ခင္ နွစ္သက္ မႈ ကုိ ရျပီး လူမႈ ဆက္ဆံ ေရးမွာ ေအာင္ျမင္ နုိင္မယ္…စသည္ျဖင္႔ ပိဋကတ္ ေတာ္ထဲမွာ အေသးစိတ္ နည္းေပး ညႊန္ျပထားတာ ေတြ႔နုိင္ပါတယ္။ စကားေျပာေကာင္းသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာဖုိ႔ သင္ယူေလ႔က်င္႔ၾကဖုိ႔ လုိအပ္မယ္ လုိ႔ထင္ပါတယ္။

စကားေျပာေကာင္းျခင္းျဖင္႔ ေန႔စဥ္ လူမႈ ဆက္ဆံေရမွာ အဆင္ေျပေအာင္ျမင္ျခင္း၊ အေပါင္းအသင္း ၀င္ဆန္႔ျခင္း၊ လုပ္ငန္းအဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ျခင္း၊ အမ်ားရဲ႔ ခ်စ္ခင္ေလးစားမႈ ရရွိျခင္း စတဲ႔ လက္ငင္းအက်ိဳးမ်ားသာမက နိဗၺာန္ မ၈္ဖုိလ္ ပန္းတုိင္ သုိ႔ပင္ ပုိ႔ေဆာင္ေပးနုိင္တယ္ လို႔ ဆုိရင္ ပိုလြန္းသည္ ဟု တစ္ခ်ိဳ႔က ဆုိခ်င္ ဆုိၾကပါလိမ္႔မယ္။

ဆက္ပါဦးမယ္..

ဘုရားပြင္႔ေတာ္မူလာျခင္းက ေလာက သားအားလံုး ဆင္းရဲကင္းေပ်ာက္ခ်မ္းသာေရာက္ဖုိ႔ အတြက္ျဖစ္ျပီး ဆင္းရဲျခင္းအမွန္တရား၊ ဆင္းရဲေၾကာင္းအမွန္တရား နွင္႔ ဆင္းရဲျငိမ္းရာအမွန္တရား နွင္႔ ဆင္းရဲကင္းေပ်ာက္ခ်မ္းသာေရာက္ ေစနုိင္တဲ႔လမ္းစဥ္ က်င္႔စဥ္ တရား ကုိညႊန္ျပခဲ႔ပါတယ္။ သစၥာေလး ပါး လုိ႔သိနားလည္တဲ႔အရာပါပဲ။ အဲဒီအထဲက နိဗၺာန္ေရာက္ေစတဲ႔ လမ္းစဥ္အျဖစ္ မဂၢင္ ရွစ္ပါး ကုိေဟာေဖၚညႊန္ျပေတာ္မူပါတယ္။ မဂၢင္ ရွစ္ပါး ကုိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္လုိက္ ပါ က သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ဤ သံုးပါး ရပါတယ္။ ထုိတြင္. သီလ မရွိရင္ သမာဓိ မတည္၊ သမာဓိ မတည္ လွ်င္ ပညာ မျဖစ္ ၊ ပညာ မပါ ္လွ်င္ နိဗၺာန္ ေရာက္ရုိး ထံုးစံ မရွိရကား၊ သီလ တရားသည္ နိဗၺာန္ ရေၾကာင္း အေျခခံ ပင္ ျဖစ္ေနပါ၏။ သီလ မဂၢင္မ်ား စံုညီေရးအတြက္ သမၼာ ၀ါစာ သည္ မရွိမျဖစ္ အေရးပါေနပါ၏။ စကားမေျပာတတ္လွ်င္ သမၼာ ၀ါစာမျဖစ္၊ သမၼာ ၀ါစာ မျဖစ္လွ်င္ မဂၢင္ မရထုိက္၊ မဂၢင္ မရ ထုိက္လွ်င္ မဂ္ မဆုိက္နုိင္၊မဂ္ မဆုိက္လွ်င္ နိဗၺာန္ မရ နုိင္ ျဖစ္ရ ေလေသာေၾကာင္႔ - စကားေျပာတတ္မွ နိဗၺာန္ရ၊ နိဗၺာန္ ရခ်င္ စကားေကာင္းေျပာတတ္သူ ျဖစ္ေအာင္ သင္ ဟု သာ ညႊန္းဆုိလိုက္ရပါ သတည္း။ ။