Tuesday, March 19, 2013

"နိမ့္ရာမွျမင့္ရာသို႔"


"နိမ့္ရာမွျမင့္ရာသို႔"
ယေန႔......
သင့္ဘ၀သည္၊ ဓနပညာ
ဂုဏ္၀ါအဆင့္၊ ဘယ္သုိ႔ျမင့္လည္း
၀င့္ၾကြားမာန၊ ရာဂတဏွာ
ကာမဂုဏ္ထ၊ အာရံုၾကြ၍
ဒါနသီလာ၊ ဘာ၀နာကင္း
ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းတြက္၊ ေသမင္းထံေမွာက္
ဒူးေထာက္ေရာက္ခ်ိန္၊ တက္ေခါက္ေနာင္တ
မ်က္ရည္စႏွင့္
ဘ၀နိမ့္ဆင္း၊ အေမွာင္တြင္း၀ယ္
ဆင္းရဲမြဲျပာ၊ က်ဦးမည္။ ။
(ငဘ..စလင္း)

ကုိယ္ရရွိထားတဲ့ ဘ၀ဟာ သိပ္ကုိျမင့္ျမတ္လြန္းပါတယ္။ သိပ္ကုိအဆင့္အတန္းျမင့္လြန္းတဲ့ဘ၀ပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိပါရင္ လူသားမ်ားရဲ့ဘ၀ကုိ နတ္,ျဗဟၼာမ်ားကပင္ ေတာင္းတတမ္းတရသည္ မဟုတ္ေလာ့။
နတ္ျဗဟၼာမ်ား တမ္းတေတာင္းတမယ္ဆုိလွ်င္လဲ တမ္းတေတာင္းတစရာပင္။ 

လိုရင္းအႏွစ္ခ်ဳပ္ဆုိရေသာ္..
လူ႔ဘ၀သည္ ကုိယ္လုပ္ခ်င္တာအကုန္လံုး လုပ္ယူလို႔ရေနသည့္ဘ၀တခုပင္ျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သို႔ ကုိယ္လိုခ်င္တာအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ လုပ္ယူလို႔ ဆည္းပူးလို႔ရႏိုင္သည့္ ဘံုသည္ ၃၁ ဘံုတြင္ လူ႔ဘံုသာရွိသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ပင္ "နတ္ျဗဟၼာမ်ား တမ္းတေတာင္းတၾကရာ၀ယ္ တျခားဘံုမ်ားစြာရွိေသာ္လဲ ကုိယ္လိုခ်င္တာ လုပ္ယူလို႔ရေသာေၾကာင့္ပင္ လူ႔ဘံုလူ႔ဘ၀ကုိ တမ္းတေတာင္းတၾကျခင္းျဖစ္သည္"။
ဒါေၾကာင့္ ယခုမိမိတုိ႔ရရွိထားေသာ လူ႔ဘ၀သည္ စည္းစိမ္ဥစၥာ ျပည့္ကာၾကြယ္၀ ခ်မ္းသာလာလွ်င္ ဂုဏ္ပကာသန ဖက္လာသျဖင့္ သတိမထားက ဘ၀င္ျမင့္စရာ ဘ၀ေမ့စရာ ေအာက္ေျခလြတ္စရာႏွင့္ ကုိယ့္ဘ၀ကုိယ္ အမွတ္မဲ့သြားတတ္မႈသည္
ျဖစ္တတ္စၿမဲပင္။

တန္ဖုိးရွိလွေသာ လူ႔ဘ၀ကုိပုိုင္ဆုိင္လာမႈသည္ ကံေကာင္းေထာက္မေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ဒါကုိသတိမေမ့သင့္ေပ။ ရာထူးဌာနႏၱရေတြ မည္မွ်ပင္ ဆုပ္ကုိင္မိေနပါေစ။ ဂုဏ္ပကာသနေတြ မည္မွ်ပင္ ပိုင္ဆုိင္မိေနပါေစ။ ေယာဆရာေတာ္ႀကီးစကားျဖင့္ဆုိရေသာ္ "စည္းစိမ္းဥစၥာေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲပိုင္ဆုိင္ထားပါေစ အနာတစ္လံုးေပါက္စာပင္မရွိေခ်"။ ပိုင္ဆုိင္ထားေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားသည္ ထုိအနာေမႊလို႔ ျပဳတ္ရသည္ ထိုအနာစားလို႔ ကုန္ရသည္ ထုိအနာေၾကာင့္ ရွာေဖြထားသမွ်တုိ႔သည္ "အနိစၥသေဘာနဲ႔ ကိစၥေလွ်ာရေတာ့သည္သာ"။ 

ဒီသေဘာတရားေလးမ်ားကုိ ႏွလံုးသြင္းကာ လူ႔ဘ၀ဆုိတဲ့ ေလွကားထစ္ကုိ အမွီျပဳလွ်က္ "ဒါန,သီလ,ဘာ၀နာစသည့္ တရားမ်ားကုိ ေန႔ညမျပတ္ အားထုတ္သင့္ေပသည္"။ အားမထုတ္ဘဲ
ေနေခ်က အဆံုးဘ၀ ေနာင္တတရားမ်ားႏွင့္သာ အဆံုးသတ္ရတတ္သည္။
"လူ႔ဘ၀ဆုိတဲ့ ေလွကားထစ္ကေလးကုိ အသံုးခ်တတ္ တက္နင္းတတ္လွ်က္ နိမ့္ရာမွျမင့္ရာသို႔ ေရာက္ရွိႏိုင္ၾကပါေစသား။"
 
အေဖ့သား