အားထုတ္ႏိုင္မွ တရားရမည္

 

အားထုတ္ႏိုင္မွ တရားရမည္

ဝီရႆ ဘာေဝါ ဝီရိယံ၊ ဧတံ ဥႆာဟလကၡဏံ၊
ဥပတၳ မၻနရသံ၊ အသံသီဒနပစၥဳပ႒ာနံ
သံေဝဂပဒ႒ာနံဝါ၊ ဝီရိယာ ရ မၻဝတၳဳပဒ႒ာနံဝါ။

ရဲရင္႔သူ၏ ျဖစ္ေၾကာင္းျဖစ္ရာတရားသည္ ဝီရိယမည္၏။ ဝီရိယသည္ ရသည္႔ဆင္းရဲ ႀကိတ္အံခဲ၍ အၿမဲသည္းခံႏိုင္ျခင္း သေဘာရွိ၏။ ယွဥ္ဘက္တရားေတြကို ေထာက္ကန္၍ ထားတတ္၏။ မဆုတ္နစ္ေသာ တရားဟု ေယာဂီ၏ဥာဏ္၌ထင္၏။ သံေဝဂတရားလွ်င္ နီးကပ္ေသာ အေၾကာင္း ရွိ၏။ တစ္နည္း ဝီရိယာရမၻဝတၳဳ ရွစ္ပါးလွ်င္ နီးကပ္ေသာအေၾကာင္းရွိ၏။

ဝီရိယဆိုေသာ အတြင္းအားတစ္မ်ိဳး၊ စိတ္စြမ္းအင္တစ္မ်ိဳးကို ဆက္လက္ရွင္းျပပါမည္။ ဝီရိယဆိုတာ ရဲရင္႔ေၾကာင္းတရား၊ ရဲရင္႔သူတို႔၏အလုပ္ဟု စာကဆို၏။ ဝီရိယရွိမွ ရဲရင္႔မည္။ သတၱိရွိမည္ဆိုသည္႔သေဘာ ျဖစ္၏။ လုပ္ရဲကိုင္ရဲ၊ ေျပာရဲဆိုရဲဟု ဆိုရာမွာ လုပ္ရဲကိုင္ရဲရွိဖို႔၊ ေျပာရဲ ဆိုရဲရွိဖို႔ စိတ္ကို တြန္းအားေပးတာ ဝီရိယပင္ျဖစ္၏။ ဝီရိယရွိမွ စိတ္က ရဲ၏။ ဝီရိယမရွိလွ်င္ စိတ္က မရဲ။ ဝီရိယမရွိေသာသူသည္ မလုပ္ရဲ၊ မကိုင္ရဲ၊ မေျပာရဲ၊ မဆိုရဲ ျဖစ္ေနတတ္၏။

ေလာကီကိစၥေတြကို လုပ္ရဲတာ၊ လုပ္ႏိုင္တာ၊ လုပ္ျဖစ္တာ ဝီရိယေၾကာင္႔ပဲ ျဖစ္၏။ ထို႔အတူ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာဟူေသာ ေကာင္းမႈကိစၥေတြကိုလည္း ဝီရိယရွိမွ လုပ္ရဲ၏။ လုပ္ႏိုင္၏။ လုပ္ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင္႔ ဝီရာနံ ကမၼံ ဝီရိယံ- ရဲရင္႔သူတို႔၏ အလုပ္သည္ ဝီရိယျဖစ္သည္ဟု စာကဆိုျခင္းျဖစ္၏။

ဝီရိယနည္းသူ၊ ဝီရိယမရွိသူသည္ ေလာက စားဝတ္ေနေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရးစေသာ ကိစၥေတြ ကိုလည္း အပင္ပန္းခံ အဆင္းရဲခံ မလုပ္ရဲ၊ မလုပ္ခ်င္၊ လုပ္ရမွာ ေၾကာက္ေန၏။ ဝီရိယမရွိေတာ႔ စိတ္ကမရဲ၊ စိတ္က မမာ၊ စိတ္က သတၱိမရွိ၊ စိတ္အေရာင္အေသြးကမရွိ၊ စိတ္က ေပ်ာ႔တိေပ်ာ႔ဖတ္၊ ပ်င္းတိပ်င္းတြဲ၊ ေလ်ာ႔တိေလ်ာ႔ရဲ ျဖစ္ေနတတ္၏။

ဝီရိယဆိုတာ ရသည္႔ဆင္းရဲ ႀကိတ္အံခဲ၍ အၿမဲသည္းခံႏိုင္ေသာသေဘာဟု စာကဆို၏။ ဒုကၡကို သည္းခံႏိုင္တာ ဝီရိယျဖစ္၏။ အလုပ္တစ္ခုခုကို အပင္ပန္းခံ၊ အဆင္းရဲခံ လုပ္ႏိုင္တာ ဝီရိယျဖစ္၏။ သက္သာေသာ အလုပ္ဟူ၍ မရွိ။ ခ်မ္းသာေသာ အလုပ္ဟူ၍ မရွိ။ ဘယ္အလုပ္ကိုဘဲ လုပ္လုပ္ အနည္းႏွင္႔ အမ်ားေတာ႔ ပင္ပန္းမွာ၊ ဆင္းရဲမွာပဲျဖစ္၏။ ထိုပင္ပန္းဆင္းရဲမႈကို သည္းခံၿပီး မေၾကာက္ရြံ႕ဘဲ ရဲရဲလုပ္ႏိုင္တာ ဝီရိယပဲျဖစ္၏။

ဝီရိယရွိေသာ ဝီရိယသမားသည္ ပင္ပန္းမွာကိုမေၾကာက္၊ ဆင္းရဲမွာကိုမေၾကာက္၊ အပင္ပန္းလည္း ခံႏိုင္၏။ အဆင္းရဲလည္း ခံႏိုင္၏။ အႏုပညာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အၾကမ္းပညာပဲျဖစ္ျဖစ္ အတတ္ပညာႏွင္႔ လုပ္ရေသာ အလုပ္ဟူသမွ် ပင္ပန္းသည္သာျဖစ္၏။ သိၾကားမင္းက အပ်င္းႀကီးေသာ သူ႔သား သုသီမကို မပင္ပန္း မဆင္းရဲဘဲႏွင္႔ ခ်မ္းသာႏိုင္ေသာအရပ္ရွိလွ်င္ အေဖ႔ကို လိုက္ပို႔စမ္းပါဟု ေျပာဖူး၏။ အျမင္႔ကိုေရာက္သူ အမ်ားစုသည္ ဝီရိယသမားတို႔သာ ျဖစ္၏။ သူတို႔သည္ ပင္ပန္းမႈႏွင္႔ ဆင္းရဲမႈကို အရင္းႏွီးျပဳခဲ႔သူမ်ားသာျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင္႔ ပညာရွင္တို႔က “ပါရမီ တစ္ပိႆာထဲမွာ ေခၽြး ကိုးဆယ္႔ကိုးက်ပ္သား ပါတယ္” ဟု ဆိုမိန္႔ခဲ႔ၾကျခင္း ျဖစ္၏။

တရားအားထုတ္တယ္ဆိုတာ အပင္ပန္းခံ၊ အဆင္းရဲခံႏိုင္မွ ျဖစ္၏။ သာမန္ ဘာသိဘာသာ ေနရသလို သက္ေတာင္႔သက္သာ ဘယ္ရွိမွာလဲ။ တရားအားထုတ္တယ္ဆိုတာ ကိုယ္မွာရွိေသာ ကိုယ္အားစိတ္အားေတြ ထုတ္ၿပီး လုပ္ေသာအလုပ္ဟု ဆိုလွ်င္လည္းရ၏။ ကိုယ္အားလည္း စိုက္ထုတ္ရ၏၊ စိတ္အားလည္း စိုက္ထုတ္ရ၏။ ကိုယ္လည္းပင္ပန္းပါ၏။ စိတ္လည္းပင္ပန္းပါ၏။ သာမန္သဒၶါ၊ သာမန္ ဝီရိယမ်ိဳးႏွင္႔ တရားအားမထုတ္ ႏိုင္ပါ။ သဒၶါတရားေကာင္းလြန္း၍သာ တရားအားထုတ္ႏိုင္ျခင္း ျဖစ္၏။

ဝီရိယသည္ သူႏွင္႔ယွဥ္ေဖာ္ယွဥ္ဖက္၊ လက္တြဲေဖာ္ မဟာမိတ္စိတ္ ေစတသိက္တရားတို႔ကို သူ႔လိုပဲ ရဲရဲရင္႔ရင္႔ ျဖစ္ေအာင္၊ ေတာင္႔ေတာင္႔တင္းတင္း ျဖစ္ေအာင္၊ သတၱိ ဗ်တၱိရွိေအာင္ ေထာက္ပံ႔ကူညီ အားေပး တိုက္တြန္းေသာ အလုပ္ကိုလည္းလုပ္၏။ 

 ဝီရိယဆိုတာ ေနာက္ဆုတ္ရုိးထုံးစံမရွိ။ ေရွ႕ကိုပဲတိုး၏။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အခက္အခဲေတြ႔ေတြ႔၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ အက်ပ္အတည္းႀကဳံႀကံဳ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္ေရာက္၊ ဝီရိယဆိုတာ ဘယ္ေတာ႔မွ ေနာက္မဆုတ္၊ အကယ္၍ ေနာက္ဆုတ္သြားခဲ႔လွ်င္၊ လက္ေျမွာက္ အရႈံးေပးခဲ႔လွ်င္ ဝီရိယမဟုတ္ေတာ႔။ ေကာသဇၹ- ပ်င္းရိျခင္း၊ ညံ႔ဖ်င္းျခင္း ျဖစ္၏။

“သံေဝဂမပါ တရားမရွာႏွင္႔၊ သံေဝဂပါမွ တရားရွာ” ဟု အဆိုရွိ၏။ တရားအားထုတ္တယ္ ဆိုတာ သံေဝဂေလးႏွင္႔ အားထုတ္ရမွ ပုိေကာင္း၏။ ပုိထိေရာက္၏။ ပုိအားထုတ္ျဖစ္၏။ ပုိႀကိဳးစားျဖစ္၏။ သံေဝဂ မပါလွ်င္ေတာ႔ ကုသိုလ္ျဖစ္၊ ပါရမီျဖစ္ေလာက္ပဲ အားထုတ္မိလိမ္႔မည္။ သံေဝဂဟူသည္ အပါယ္ေဘး၊ အိုနာေဘး၊ ေသေဘး၊ သံသရာေဘးတို႔ကို တကယ္ျမင္၊ ေၾကာက္ရြံ႕ ထိတ္လန္႔ေသာ သေဟာတၱပၸဥာဏ္၊ ၾသတပၸႏွင္႔တကြ ျဖစ္ေသာ ဥာဏ္ကိုေခၚ၏။ အေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳသည္ မင္းဥယ်ာဥ္ထဲကအျပန္ သူအို၊ သူနာ၊ သူေသ၊ ရဟန္း ဟူေသာ နိမိတ္ႀကီး ေလးပါးတို႔ကိုျမင္ၿပီး အေၾကာက္ႀကီး ေၾကာက္သြား၏။ ထိုေၾကာက္ေသာ ဥာဏ္သည္ သေဟာတၱပၸဥာဏ္ပဲ ျဖစ္၏။

စာက ဝီရိယျဖစ္ဖို႔အတြက္ သံေဝဂဥာဏ္ ရွိရမည္ဟု ဆို၏။ အထူးသျဖင္႔ တရားအားထုတ္ျခင္းႏွင္႔ ပတ္သက္ေသာ ဝီရိယကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္၏။ တကယ္ေၾကာက္လွ်င္ တကယ္လုပ္ၾကမွာ ျဖစ္၏။ အခု သူေရာကိုယ္ပါ အမ်ားစုသည္ တကယ္ မေၾကာက္ၾကေသးေတာ႔ တကယ္ မလုပ္ၾကေသးဘဲရွိ၏။ လုပ္မယ္၊ လုပ္မယ္ႏွင္႔ အခ်ိန္ေရႊ႕ အခ်ိန္ဆြဲေနတာႏွင္႔ပဲ အခ်ိန္ေတြက ကုန္ကုန္သြား၏။

သံေဝဂဆိုတာ ထိတ္လန္႔သြားျခင္း၊ တုန္လႈပ္သြားျခင္း၊ ေၾကာက္ရြံ႕သြားျခင္း ျဖစ္၏။ ဘာကို ထိတ္လန္႔ တာလဲ၊ တုန္လႈပ္တာလဲ၊ ေၾကာက္ရြံ႕တာလဲ ဆိုေတာ႔ အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္း တရားေတြ၊ ထိုအိုနာေသတို႔ႏွင္႔ ဆက္စပ္ေနေသာ ဘဝခႏၶာ၊ ဘဝခႏၶာ ႏွင္႔ဆက္စပ္ေနေသာ သံသရာ၊ ထို အိုနာေသဘဝခႏၶာ သံသရာတို႔ကို ထိတ္လန္႔ျခင္း၊ တုန္လႈပ္ျခင္း၊ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းသည္ သံေဝဂဉာဏ္ျဖစ္၏။ ဘုရား အေလာင္းေတာ္သည္ သူအို၊ သူနာ၊ သူေသ၊ ရဟန္း ဟူေသာ နိမိတ္ႀကီး ေလးပါးကို ျမင္ရလို႔ သံေဝဂရ ေတာထြက္သြားျခင္းျဖစ္၏။

အိုရမွာေၾကာက္၊ နာရမွာေၾကာက္၊ ေသရမွာေၾကာက္၊ ေနာက္ထပ္ဘဝေတြ ထပ္ျဖစ္ရဦးမွာ ေၾကာက္၊ သံသရာ လည္ရဦးမွာေၾကာက္ ဆိုေသာ အေၾကာက္တရားသည္ သံေဝဂဥာဏ္ျဖစ္၏။

တစ္မဂ္တစ္ဖိုလ္မွ မရေသးလွ်င္ျဖင္႔ ဘဝကမျပတ္ေသး။ ဘဝမျပတ္ေသးသမွ် သံသရာ လည္ ရဦးမည္။ သံသရာဆိုတာ ေၾကာက္စရာ၊ ဘဝဆိုတာ ေၾကာက္စရာ၊ ထိုဘဝသံသရာထဲမွာမွ အပါယ္ေလးပါး ဆိုေသာ ဘဝသံသရာက ပို၍ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္း၏။ ပုထုဇဥ္ဘဝ ဂတိက ၿမဲေသးတာမဟုတ္။ ဂတိ မၿမဲေသးေတာ႔ ေနာက္ဘဝက စိတ္မခ်ရ။ ေနာက္ဘဝေတြ ဆက္ေနရလို႔ အပါယ္ေလးပါးကိုမ်ား က်သြားလွ်င္ျဖင္႔ ဒုကၡမွ တကယ္ဒုကၡ ျဖစ္၏။ အခုလို အသိဉာဏ္ရွိေသာ လူ႔ဘဝေလးကိုရခုိက္၊ ဘုရားသာသနာႏွင္႔လည္း ႀကံဳခိုက္၊ အဖက္ဖက္ကလည္း ျပည္႔စုံေနခိုက္၊ သံသရာမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္း၊ လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္း အလုပ္ကို ႀကိဳးစား အားထုတ္သင္႔သည္။

“အခြင္႔သာခိုက္မွ မလိုက္ခ်င္လွ်င္ အမိုက္နင္႔ျပင္ ရွိဦးမွာတဲ႔လား။ အခြင္႔သာတုန္းမွ မရုန္းခ်င္လွ်င္ အရႈံးနင္႔ျပင္ ရွိဦးမွာတဲ႔လား” ဟူေသာ လယ္တီ ဆရာေတာ္ဘုရား၏ အဆုံးအမကို ေန႔စဥ္ ရြတ္ဖတ္ ေနသင္႔၏။ ထိုလကၤာျဖင္႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သတိေပးေနသင္႔၏။ အခုလို အဖက္ဖက္က ျပည္႔စုံေနသည္႔ အခိုက္ လြတ္လမ္းကိုမလိုက္၊ လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္း အလုပ္ကို မလုပ္လွ်င္ မိမိတို႔ထက္ မိုက္ေသာ သူ ရွိမည္မဟုတ္ေတာ႔ေခ်။ အခုလို အဖက္ဖက္က အခြင္႔သာတုန္း မိမိတို႔ထက္ရႈံးေသာသူ ရွိမည္ မဟုတ္ေတာ႔ေခ်။ ထို႔ေၾကာင္႔ သံေဝဂတရား ပြားမ်ားၿပီး ႀကိဳးစား အားထုတ္ၾကဖို႔ သင္႔ပါ၏။

အရွင္သံဝရာလကၤာရ (ဓမၼပိယဆရာေတာ္)

ေခါင္းနဲ႔ကုိယ္ပမာ ျမန္မာနဲ႔ဗုဒၶသာသနာ

ပုဂံေခတ္ ရွင္အရဟံမေထရ္ျမတ္ႏွင့္ အေနာ္ရထာမင္းတုိ႔ ျမန္မာ့ေျမမွာ သာသနာ့မ်ဳိးေစ့ စတင္ခ်ခဲ့သည္မွစျပီး ယေန႔အခ်ိန္ထိေအာင္ ျမန္မာလူမ်ဳိးနဲ႔ဗုဒၶဘာသာ၊ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ျမန္မာလူမ်ဳိးဆုိတာ မခြဲမျခားတစ္သားတည္း ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးလုိ႔ဆုိလုိက္တာနဲ႔ ေရွ႕က ဗုဒၶဘာသာလုိ႔ပါမွ ေခၚရတာ အရသာရွိသလုိ အႏွစ္သာရ လည္းျပည့္ဝတယ္လုိ႔ ထင္ရပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာလုိ႔ ဆုိလုိက္ျပန္ရင္လည္း ေနာက္က ျမန္မာလူမ်ဳိးလုိ႔ဆုိျပီးပါမွ ပုိျပီးျပည့္စုံတယ္လုိ႔ ထင္ရေလာက္ေအာင္ပါပဲ။

လူတစ္ေယာက္မွာ ဦးေခါင္းမရွိရင္ အသက္ဆက္မရွင္နုိင္သလုိ ခႏၶာကုိယ္မရွိလည္း အသက္မရွင္နုိင္နုိင္ပါဘူး။ ဦးေခါင္းေရာ၊ ခႏၶာကုိယ္ပါ ႏွစ္ခုလုံးျပည့္စုံမွ လူ႔ဘဝၾကီးဟာ အသက္ဆက္ရွင္နုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိပါပဲ၊ ျမန္မာလူမ်ဳိးနဲ႔ ဗုဒၶသာသနာဟာလည္း လူတစ္ေယာက္မွာရွိတဲ့ ဦးေခါင္းႏွင့္ခႏၶာကုိယ္ပမာ အျမဲတမ္းဒြန္တြဲ လ်က္ရွိပါတယ္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြေၾကာင့္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ျမတ္ၾကီး အမိျမန္မာျပည္မွာ ေရရွည္တည္တံ့ေန သလုိ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ျမတ္ၾကီးေၾကာင့္လည္း ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ ဘုန္းတန္ခုိးၾကီးခဲ့ရျပီး စစ္မွန္တဲ့ ဓမၼရသ ကုိလည္း ခံစားခဲ့ရပါတယ္။

ယေန႔အမိျမန္မာျပည္မွာသာသနာေတာ္ျမတ္ၾကီး ေနလုိလလုိထြန္းလင္းေတာက္ပေနတာဟာ ျမန္မာလူမ်ဳိး ေတြကေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းေနၾကလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြကသာ ေထာက္ပ့ံလွဴဒါန္းမႈ မရွိဘူးဆုိရင္ သာသနာေတာ္ျမတ္ၾကီးလည္း အမိျမန္မာျပည္မွ ေရြ႕လ်ားသြားနုိင္ပါတယ္။ ပုဂံေခတ္မွစျပီး ယေန႔ခ်ိန္ထိေအာင္ သာသနာ့ဝန္ထမ္း ရွင္ရဟန္းေတြရဲ႕ စားဝတ္ေနေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးစတဲ့ သာသနာေရးဆုိင္ရာကိစၥအဝဝေတြအတြက္ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြက ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းခဲ့ၾက တဲ့ေငြေၾကးပမာဏဟာ ကုေဋကုဋာ သခ်ၤာ ဘယ္၍ဘယ္မ်ွ ဂဏန္းခ်၍ေတာင္ ေရတြက္ျပဖုိ႔ မစြမ္းနုိင္ေလာက္ေတာ့ပါဘူး။

အဲဒါေၾကာင့္မုိ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြဟာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ျမတ္ၾကီးအတြက္ အလြန္တစ္ရာမွ ေက်းဇူးမ်ားလွတဲ့ လူမ်ဳိးမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ သစ္ပင္တစ္ပင္မွာ ေရေသာက္ျမစ္ဟာ အေရးၾကီးသလုိ ဗုဒၶသာသနာေတာ္မွာလည္း ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြတည္တ့ံမွ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ျမတ္ၾကီးဟာလည္း အရွည္ခန္႔မွာျဖစ္ပါတယ္။ ယေန႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ျမတ္ၾကီး ေရရွည္တည္တံ့နုိင္ဖုိ႔ သာသနာ့တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ေနၾကတဲ့ ရဟန္းသာမေဏမ်ား မွာလည္း ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားျဖစ္သလုိ ေထာက္ပ့ံ လွဴဒါန္းေနၾကတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြလည္း ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။

 “ဘယ္ဘာသာျခား ဘယ္လူမ်ဳိးျခားေတြကမွ ဗုဒၶသာသနာ့တာဝန္ကုိ လာျပီးထမ္းေဆာင္ေနၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ျပီး ဆြမ္းတစ္ဇြန္း၊ ေက်ာင္းတစ္ေဆာင္၊ ေဆးတစ္ျပား၊ ေပတစ္ရြက္ဆုိျပီး လာျပီးလွဴဒါန္း ေနၾကတာမ်ဳိးမရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား မ်ဳိးတုံးေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီးဆုိရင္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ျမတ္ ၾကီးလည္း အလုိလုိေရြ႕လ်ားသြားမယ္ဆုိတာ အေသအခ်ာပါပဲ။”

သာသနာေတာ္အတြက္ ဤေရြ႔ဤမ်ွ ေက်းဇူးၾကီးမားလွတဲ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြကုိ ယခုအခ်ိန္မွာ လူမ်ဳိးျခား ဘာသာျခားေတြက စီးပြားေရးကုိ မက္လုံးေပး၊ ျမန္မာမိန္းကေလးေတြကုိ ရသေလာက္ယူ၊ ကေလးေတြကုိ လည္း ရသေလာက္ေမြး၊ ေနာက္ျပီးေမြးလာတဲ့ကေလးေတြကုိလည္း သူတုိ႔လူမ်ဳိး၊ သူတုိ႔ဘာသာထဲ သြတ္သြင္းျပီး ေသြးေႏွာမ်ဳိးဖ်က္တဲ့စနစ္ေၾကာင့္ ျမန္မာတစ္မ်ဳိးသားလုံး မ်ဳိးတုံးေပ်ာက္ကြယ္မည့္ ဥာတိဗ်သန ေဘးၾကီးနဲ႔ေတြ႔ၾကဳံေနရပါတယ္။ ဒီအေျခအေနအရပ္ရပ္ကုိ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ျပီး ဗုဒၶဘာသာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ဆုိင္ရာ အဖြဲ႔အစည္းအားလုံးမွ ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္လူပုဂၢဳိလ္မ်ားအေနျဖင့္ သာသနာေတာ္အတြက္ ေက်းဇူးၾကီးမားလွတဲ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား၊ လူမ်ဳိးျခား၊ ဘာသာျခားေတြရဲ႕ ဝါးမ်ဳိျခင္းခံရမည့္ ဥာတိဗ်သနေဘးၾကီး ကုိ တတ္နုိင္သမ်ွအခ်ိန္မွီ တားဆီးကာကြယ္သြားၾကဖုိ႔ လုိအပ္ေနပါျပီ။

ဒီလုိတားဆီးကာကြယ္သြားတဲ့ေနရာမွာလည္း လူမ်ဳိးျခား ဘာသာျခားေတြကုိ မလုိမုန္းထားရွိတဲ့ စိတ္မ်ဳိးနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ သာသနာေတာ္ျမတ္ၾကီးရဲ႕ ေရေသာက္ျမစ္သဖြယ္ျဖစ္တဲ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား မတိမ္ေကာမပေပ်ာက္ လုိတဲ့ ေစတနာေမတၱာေတြျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား မိစၦာဒိ႒ိအယူရွိသူေတြရဲ႕ လႊမ္းမုိးဝါးမ်ဳိခံရမည့္ ေဘးကုိ အစဥ္သနားဂရုဏာထားေသာအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ စြမ္းနုိင္သေလာက္ တားဆီးကာကြယ္သြားၾကဖုိ႔ အၾကံျပဳတုိက္တြန္းလုိတာပါ။

ျဖစ္ေပၚလာမည့္အေရးကုိေမ်ွာ္ေတြးပါ
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ သတၱဝါအေပါင္းကုိ သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔ အဓိကထားျပီး ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တရားေတာ္ေတြဟာ လုိနာက်င့္သုံးတတ္သူတုိင္း ေလာကုတၱရာေရးရာသာမက ေလာကီေရးရာကိစၥမ်ားမွာလည္း မ်ားစြာအက်ဳိးရွိနုိင္ပါတယ္။ သာဓကတစ္ခု အေနနဲ႔ “သတၱနိပါတ္ ေကာဋသိမၺလိဇာတ္မွာ သေကၤယ် သကိတဗၺာနိ ရေကၡယ်နာဂတံ ဘယံ” အစခ်ီတဲ့ ဂါထာျဖစ္ပါတယ္။ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ခုေရာေနာင္ပါ ႏွစ္ျဖာေသာ ေလာကအက်ဳိးကုိ ေမ်ွာ္ကုိးျပီး ၾကိဳတင္စုိးရိမ္ ကာ ဆင္ျခင္ျပဳလုပ္သင့္ေၾကာင္း ညႊန္ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ပညာရွိပုဂၢဳိလ္ၾကီးမ်ားဟာ ဂါထာရဲ႕ သေဘာဓိပၸာယ္ကုိႏြယ္ျပီး ေအာက္ပါအေရးကိစၥမ်ားကုိ သတိေပးခဲ့ၾကပါတယ္။

၁။ ေညာင္ေစ့ကေလးမွ ေညာင္ပင္ၾကီးျဖစ္လာမည့္အေရးကုိျမင္လ်ွင္ ၾကိဳတင္စုိးရိမ္ျပီး အျမန္ဖယ္ရွားပစ္သင့္ ပါတယ္။

၂။ ေၾကြးျမီကေလးမ်ားကုိ မထီမဲ့ျမင္မျပဳဘဲ လ်ွင္ျမန္စြာရွင္းလင္းသင့္ပါတယ္။

၃။ မီးၾကြင္းမီးက်န္မ်ားကုိ အနည္းငယ္ေလးပဲလုိ႔ အမွတ္မဲ့ေမ့ေလ်ွာ့ေပါ့ဆျခင္းမရွိဘဲ အျမန္ဖယ္ရွား မီးျငိမ္းသတ္ရပါမယ္။

၄။ ရန္ျငိဳးတစ္စုံတစ္ရာရွိလာလ်ွင္ ေပါ့ေလ်ွာ့မေနဘဲ သတိျပဳဂရုစုိက္ကာ တစ္နည္းနည္းျဖင့္ ေဖ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ၾကိဳးစားျပီးရွင္းလင္းရပါ့မယ္။ မေျပာပေလာက္တဲ့ ရန္စကေလးက တျဖည္းျဖည္းၾကီးထြားလာတတ္တာကုိ ၾကိဳတင္စိုးရိမ္ရပါ့မယ္။

၅။ ေရာဂါတစ္စုံတစ္ရာ ကပ္ေရာက္လာျပီဆုိရင္ အေရးမၾကီးပါ၊ ကိစၥမရွိပါဆုိျပီး ဂရုမျပဳ အေလးမထားျခင္း မလုပ္ဘဲ ေရာဂါနုစဥ္ကတည္းက အျမန္ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုစားရပါ့မယ္။

၆။ မိမိတုိ႔ အမ်ဳိးသား အမ်ဳိးသမီးမ်ား သုိက္ျမိဳက္ေအးခ်မ္းစြာေနထုိင္တဲ့ နုိင္ငံတြင္းသုိ႔ အမ်ဳိးမတူ ဘာသာမတူတဲ့ လူမ်ဳိးကြာမ်ား အတည္တက်ေနထုိင္ၾကရန္ ဝင္ေရာက္လာပါက ေပါ့ေလ်ာ့စြာမေနဘဲ အေရးယူကာကြယ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ရပါ့မယ္။ နုိင္ငံျခားမွ ဇာတ္မတူဘဲ လူမ်ဳိးကြဲေတြ တစ္စတစ္စ ၾကီးပြားေပါမ်ားလာရင္ တုိင္းရင္းသားမ်ားကုိ လႊမ္းမုိးဝါးမ်ဳိသြားနုိင္ပါတယ္။

၇။ မိမိတုိ႔ကုိးကြယ္တဲ့ သာသနာကုိ ထိခုိက္ေႏွာက္ယွက္လာတဲ့ သာသနာ့တစ္မ်ဳိးဝင္လာရင္ လ်ွင္ျမန္စြာ ဖယ္ရွင္းေအာင္ ျပဳလုပ္ရပါ့မယ္။ အဲဒီပုဂၢဳိလ္တုိ႔ ဓေလ့ထုံးတမ္းမ်ားတြင္က်ယ္လာရင္ မိမိတုိ႔ကုိးကြယ္တဲ့ ဘာသာသာသနာမ်ား ညွဳိးမွိန္ပ်က္စီးသြားတတ္ပါတယ္။

၈။ မိမိတုိ႔ ပုိင္ဆုိင္တဲ့ေျမကြက္မ်ား မဆုိင္သူမ်ားဝင္လာရင္ လ်ွင္ျမန္စြာဖယ္ရွားပစ္သင့္ပါတယ္။အေနၾကာလာတဲ့ အခါ ေျမရွင္ကုိေတာ္လွန္ဒုကၡေပးတတ္ပါတယ္။

၉။ မိမိတုိ႔သားသမီး၊ တူသားေမာင္မယ္မ်ား မေကာင္းတဲ့အမူအက်င့္၊ အေျပာအဆုိ၊ အေနအထုိင္မ်ား ေတြ႕ျမင္ေသာ္မိရုိးဖလာယဥ္ေက်းမႈမ်ားကုိ သင္ၾကားျပဳျပင္ေပးျပီး အက်င့္ဆုိးမ်ား၊ အျမစ္မတြယ္ခင္ လိမၼာေရးျခားရွိေအာင္ ၾကိဳတင္ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရပါ့မယ္။
ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားရဲ႕ အထက္ပါဂါထာဟာ ၾကိဳတင္ၾကံဆ စုိးရိမ္ရမည့္ အေရးကိစၥတုိ႔ကုိ သတိေပးထားရာ ေလာကီအေရးေတြမွာလည္း အလြန္အက်ဳိးၾကီးမားေၾကာင္း တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။
ကုိးကား။ ။ ဒုိ႔အမ်ဳိးဒုိ႔ဘာသာ မကြယ္ေပ်ာက္ေစဖုိ႔စာအုပ္(ဖုိးပေညာ- သပိတ္က်င္း)
ဘာသာ သာသနာကုိခ်စ္ျမတ္နုိးသူတုိင္း တစ္ဆင့္မ်ွေဝေပးေစခ်င္ပါသည္။

စာဖတ္သူအားလုံးသက္ရွည္က်န္းမာစိတ္ခ်မ္းသာျပီးလုိရာဆႏၵမ်ား တစ္လုံးတစ္ဝတည္းျပည့္ဝၾကပါေစ။

အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုိလ္ အိႏၵိယနုိင္ငံ)

ကံအေပၚ ယုံမွားသံသယ ရွိေနသည္ေလာ

  ကံအေပၚ ယုံမွားသံသယ ရွိေနသည္ေလာ

ကၽြႏု္တို႔ဗုဒၶဘာသာအမ်ားစုသည္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကို စြမ္းအား ရွိသေလာက္ ျပဳလုပ္ ေနၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ခါတရံ၌ ကိုယ္က ေကာင္းမႈကုသိုလ္လုပ္၍ ေကာင္းက်ိဳး မရသည့္အခါ စိတ္ဓာတ္ေတြက်၊ ေဒါသေတြျဖစ္ကာ ကိုယ့္ကံတရားႏွင့္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ လက္ခံယုံၾကည္ေသာ ဘာသာတရားကို သံသယျဖစ္လာတတ္ ပါသည္။ 

ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းက်ိဳးေပးတယ္ဆိုတာ ဟုတ္ေကာဟုတ္ရဲ႕လား.. ဆိုေသာ သံသယေတြျဖစ္လာတတ္ပါသည္။ မေကာင္းတာလုပ္ေနတဲ့လူေတြၾကေတာ့လဲ မေကာင္းက်ိဳးက မေပးပါဘူး သူတို႔မွာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္နဲ႔ ဇိမ္က်ေနလိုက္ၾကတာ။ ေကာင္းတာလုပ္လဲ ေကာင္းက်ိဳးမေပးတဲ့ အတူတူေတာ့ျဖင့္
သူတို႔လိုပဲ မေကာင္းတာေတြလုပ္၊ စိတ္ရွိတိုင္း ထင္ရာစိုင္းၾကရင္ေကာင္းမလား

ဆိုေသာ အေတြးမွား အၾကံမွား စိတ္ဆိုး စိတ္ယုတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာတတ္ပါသည္။ ထိုအခါ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မထိန္းသိမ္းႏိုင္ေသာ၊ စိတ္ထားမခိုင္ ေသာသူမ်ားက မေကာင္းမႈဘက္သို႔ယိမ္းပါသြားတတ္ၾကပါသည္။

ထိုအျဖစ္မ်ိဳး ထိုအေတြးမွား၊ အႀကံမွားမ်ိဳး ျဖစ္ခဲ့ဘူးသူတို႔၏ အေၾကာင္းကို တင္ျပလိုပါသည္... 

တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္ျပည္က ဒိသာပါေမာကၡဆရာႀကီးထံမွာ ပညာသင္ၾကားေနေသာ တစ္ၿမိဳ႕တည္းသား ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္ရွိပါသည္။ တစ္ေယာက္က စိတ္ေကာင္း ေစတနာေကာင္းျဖင့္ ေကာင္းသည့္အလုပ္မွန္သမွ်ကို
လုပ္ပါသည္။ တပည့္၀တ္၊ သားသမီး၀တ္ေက်ပြန္သည့္အျပင္ ကိုယ္က်င့္တရား လည္းေကာင္းသူျဖစ္ပါသည္။ အျခားတစ္ေယာက္ကေတာ့ စိတ္ဆိုး ေစတနာဆိုးျဖင့္ မေကာင္းသည့္အလုပ္မွန္သမွ် ကိုလုပ္ပါသည္။ တပည့္၀တ္၊ သားသမီး၀တ္ မေက်ပြန္သည့္အျပင္ ကိုယ္က်င့္တရား လည္းမေကာင္းပါ။

ထိုသူႏွစ္ေယာက္ ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္မွာ သူတို႔ၿမိဳ႕ေလးသို႔ အတူတကြျပန္ၾကသည္။ ေတာလမ္းခရီးတစ္ခုသို႔ ျဖတ္ေက်ာ္စဥ္ မိုးႀကီးသည္းထံစြာ ရြာသည့္အတြက္ သစ္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ေအာက္သို႔ ခို၀င္ၾကသည္။ ရုတ္တရက္သစ္ကိုင္းႀကီး က်ိဳးက်ကာ သူေတာ္ေကာင္းေက်ာင္းသား ေျခေထာက္ႏွင့္ ထိခိုက္မိ၍ ဒဏ္ရာျပင္းထန္စြာရသည္။
သူေတာ္ေကာင္းေက်ာင္းသားက မိမိဒဏ္ရာကိုမိမိ သက္သာေအာင္ ေဆးကုေပးေနစဥ္ သူယုတ္မာေက်ာင္းသားကေတာ့ သစ္ကိုင္းႀကီးထိုးေကာ္လုိက္ေသာ ေျမတြင္းထဲက ေရႊအိုးႀကီးတစ္ခုကို ရရွိသြားပါသည္။

သူေတာ္ေကာင္းေက်ာင္းသားစိတ္ထဲမွာ အေတာ္ေလးကို မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္သြားခဲ့ပါသည္။ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းႏွင့္ ေကာင္းမႈကုသိုလ္မွန္သမွ်လုပ္တဲ့ ငါ့က်ေတာ့ ဒဏ္ရာအနာတရျဖစ္တယ္။ အၿမဲတမ္း စိတ္ထားယုတ္ညံ့ၿပီး မေကာင္းတာမွန္သမွ် လုပ္ေနတဲ့ ေကာင္က်ေတာ့ ေရႊအိုးရတယ္ ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းက်ိဳး
ေပးတယ္ဆိုတာ ဟုတ္ေကာ ဟုတ္ပါ့မလား.. ဟူေသာ ယုံမွားသံသယေတြႏွင့္ ေ၀ခြဲမရျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။

သူတို႔ ၿမိဳ႕ကိုေရာက္ေသာအခါ စ်ာန္အဘိညာဥ္ရေသာ ရေသ့ႀကီးကလည္း ရြာကိုေရာက္လာခိုက္ သူ၏ယုံမွားသံသယမ်ားကို ေလွ်ာက္ထားပါသည္။ ထိုအခါ ရေသ့ႀကီးက` မင္းက ဒီဘ၀တစ္ခုထဲ ၾကည့္ၿပီး ယုံမွားသံသယေတြျဖစ္ေနတာကိုးကြ ။ မင္းက ဒီဘ၀မွာ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းရွိတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ေပမဲ့
မင္းအရင္ဘ၀က အလြန္ယုတ္မာေကာက္က်စ္တဲ့ လူဆိုးလူမိုက္ႀကီးျဖစ္ခဲ့တာကိုမွ မင္းမျမင္ဘဲကိုးကြ။ မင္းဆိုးခဲ့ေတခဲ့တာေတြက ဟိုေကာင့္ထက္ေတာင္ပိုေသးတယ္ကြ.။ 

ဒီဘ၀မွာ မင္းက စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းေတြနဲ႔ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြ ခ်ည္းလုပ္ေနခဲ့လို႔ အခုလို ဒဏ္ရာ ရယုံပဲဆိုးက်ိဳးခံစားရတာ။ မင္းသာ မေကာင္း
တဲ့အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ မင္းအေသဆိုးနဲ႔ ေသႏိုင္တယ္။ မင္းသူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ဒီဘ၀မွာသာ သူက လူဆိုးလူမိုက္ျဖစ္ေနတာ။ အရင္ဘ၀က စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းရွိတဲ့ တကယ့္သူေတာ္ေကာင္းႀကီးျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူက ဒီဘ၀မွာ မေကာင္းတာေတြခ်ည္းလုပ္ေနေတာ့ ေရႊအိုးပဲ ရတာေပါ့။ တကယ္လို႔ သူကသာ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းနဲ႔ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြလုပ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ သူေနတဲ့ အိမ္ထဲမွာတင္ ေရႊေတာင္ႀကီးေပါက္ႏိုင္တယ္`` ဟု မိန္႔ၾကားေလသည္..။

ရေသ့ႀကီးရဲ႕ မိန္႔ၾကားခ်က္ကို နာယူရမွ သူေတာ္ေကာင္းေက်ာင္းသားလည္း ယုံမွားသံသယမ်ားကင္းလြတ္ကာေကာင္းမႈကုသိုလ္မ်ားကို စိတ္အားထက္သန္စြာ ဆက္လက္ျပဳလုပ္ပါေတာ့သည္။ သူယုတ္မာေက်ာင္းသားကလည္း မေကာင္းမႈဒုစရိုက္ မ်ားကိုေရွာင္ၾကဥ္ကာ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္းတစ္ဦး
ျဖစ္လာပါေတာ့သည္ ။

ထိုျဖစ္စဥ္ကို ၾကည့္ပါ။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ေတြအားလုံး ေကာင္းမႈမွန္သမွ်ျပဳၿပီး ေကာင္းက်ိဳးမေပး ေသးေသာ္လည္း ဘာမွ် အားေလွ်ာ့ရန္မလို။ စိတ္ဓာတ္က်ေနစရာမလို။ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ျပဳစဥ္ကထဲကိုက ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာကိုေမွ်ာ္လင့္ မေနသင့္ေပ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးက ေရွ႕တန္းကေန ဦးေဆာင္ေနလွ်င္ ေလာဘဦးစီးေသာ ကုသိုလ္ျဖစ္သြားပါလိမ့္မည္။ ေလာဘဦးစီးေနလွ်င္ အကုသိုလ္က ေရာေႏွာပါ၀င္ေနသည့္ အတြက္ အက်ိဳးေပးမထက္သန္ေတာ့ေပ။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳစဥ္ကထဲကို စိတ္သန္႔သန္႔ေလးထားကာ ဘုရားေလာင္းတို႔၏ စိတ္ထားမ်ိဳးထားႏိုင္ေအာင္ ေမြးျမဴရပါမည္။ 

ကၽြႏ္ုပ္ယခုေကာင္းမႈျပဳသည့္အတြက္ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာရလိုမႈက အဓိက ပဓာနမဟုတ္။ လိုခ်င္တပ္မက္ေသာ ေလာဘတဏွာ၊ ခက္ထန္ရိုင္းျပေသာ ေဒါသ၊ ဉာဏ္မ်က္စိကန္းေသာ ေမာဟမ်ားကို ပယ္ခြါျပဳလုပ္သည့္အတြက္ ထိုေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟမီးတို႔ အၿပီးတိုင္ၿငိမ္းေအးရာ နိဗၺာန္၏ အေထာက္အပ့ံျဖစ္ပါေစလို႔ အဓိ႒ာန္ျပဳၿပီး ျပဳလုပ္ေပးရပါသည္။ သို႔မွသာ မွန္ကန္ေသာ အေတြးအျမင္တို႔ျဖင့္ အသိအလိမၼာ ဉာဏ္ပညာမ်ား တိုးတက္ျမင့္မားႏိုင္ ပါေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာ ေစတနာျဖင့္တင္ျပလိုက္ပါသည္..။

" ကုသိုလ္ကံေပး မရေသး ေႏွာင့္ေႏွးဗ်ာပါမရွိရာ။ "

အရွင္ဇ၀န(ကုန္းေဇာင္း)

ခြင့္လႊတ္တယ္ ဆုိတာ

 ခြင့္လႊတ္တယ္ ဆုိတာ 

တစ္ကယ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုကုိ ေျပာျပမယ္။ ဒါက အေမရိကမွာျဖစ္ခဲ့တာ။ ဒကာမၾကီး တစ္ေယာက္ရဲ ့တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးကုိ လူတစ္ေယာက္က သတ္လုိက္တယ္။ သူ ့မွာ ဒီသမီးတစ္ေယာက္ထဲ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ခ်စ္စရာရွိတာေနာ္။ အဲဒီသမီး အသတ္ခံလုိက္ရေတာ့ အဲဒီ ဒကာမၾကီးမွာ အၾကီးအက်ယ္စိတ္ဆင္းရဲ ရတယ္။ သူ ့ရဲ ့ဆံုးရႈံးမႈက ဘယ္လုိမွ အစားထုိးလုိ ့မရႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ပစၥည္းဆံုးရႈံးတာက ျပန္ရွာရင္ရႏုိင္ေသးတယ္။ သမီးအသတ္ခံရတာ ဘယ္လုိမွ ျပန္အစားထုိးလုိ ့ မရႏုိင္ဘူး။

 အဲဒီဒကာမၾကီးက ပညာလည္းတတ္ ၊ ပစၥည္းဥစၥာလည္းခ်မ္းသာတဲ့ သူျဖစ္တယ္။ သူကေရွ့ေနေကာင္းေကာင္းဌားျပီးေတာ့ သူ ့သမီးကုိ သတ္တဲ့သူကုိ ေသဒဏ္အျပစ္ေပးေအာင္ တရားရံုးမွာစြဲခ်က္တင္တယ္။ အဲဒီျပည္နယ္မွာ ေသဒဏ္အျပစ္ဆုိတာ မရွိဘူး။ အလြန္ဆံုး ေထာင္ဒဏ္တစ္သက္ပဲ ရွိတယ္။ သတ္တဲ့သူဟာ ေထာင္ဒဏ္တစ္သက္က်သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ဒကာမၾကီးဟာ ဘယ္လုိမွ မေက်နပ္ႏုိင္ဘူး။ သူ ့သမီးကုိ သတ္တဲ့သူေသမွပဲ သူေက်နပ္ႏုိင္မယ္ဆုိျပီး ဆက္ျပီးေတာ့ ၾကိဳးစားေသးတယ္။ ဒီလုိမေက်နပ္ႏုိင္တဲ့ စိတ္နဲ ့ေနလာလုိက္တာ ၁၈ ႏွစ္ၾကာတယ္။ တစ္ျခားကိစၥေတြကုိ သူေကာင္းေကာင္းမလုပ္ႏုိင္ခဲ့ဘူး။

ဒါေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္းနဲ ့ခြင့္လြတ္ျခင္းဆုိတာကုိ သူနားလည္လာတယ္။ အသက္လည္းၾကီးလာျပီေနာ္။ ၁၈ ႏွစ္ေတာင္ၾကာသြားျပီ။ ဘ၀အေတြ ့အၾကံဳလည္းမ်ားျပီ။ တရားသေဘာေတြ သေဘာေပါက္လာတယ္။ စိတ္ထဲမွာ အဲဒီလူကုိ ခြင့္လႊတ္လုိက္တယ္။ ခြင့္လႊတ္လုိက္ျပီးေတာ့ ေထာင္ထဲကုိသြားျပီး ေတာ့ အဲဒီ သတ္တဲ့လူနဲ ့ေတြ ့တယ္။ ေတြ ့ျပီးေတာ့ "နင့္ကုိ ငါ ခြင့္လႊတ္ပါတယ္" လုိ ့တစ္ကယ္စိတ္ပါလက္ပါ ေျပာလုိက္တယ္။ တစ္ကယ္ေက်ေက်နပ္နပ္ ေျပာလုိက္တာ။ ေျပာလုိက္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ သတ္တဲ့သူကလည္း ၀မ္းနည္းျပီးေတာ့ ငုိေတာ့တာပဲ။ သူ စိတ္မေကာင္းပါဘူးလုိ ့ေျပာတယ္။ သူလည္း လုပ္တုန္းက လုပ္ခဲ့ျပီးျပီေနာ္။ အခု ၁၈ ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူလည္းပဲ ဒုကၡေတာ္ေတာ္ေရာက္ပါျပီ။ သူ ့ဘ၀တစ္သက္လံုး ေထာင္ထဲမွာ ေနရေတာ့မွာ။ 

တစ္ဖက္က ခြင့္လႊတ္ပါတယ္လုိ ့ေျပာေတာ့မွ လုပ္ခဲ့တဲ့သူကလည္း မွားပါတယ္ ၊ သူစိတ္မေကာင္းပါဘူးလုိ ့ေျပာတယ္။ အဲဒီဒကာမၾကီးက ေနာက္ေတာ့ ဘယ္လုိေျပာသလဲဆုိေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္အထိ သူတစ္ရက္မွ စိတ္မျငိမ္းခ်မ္းခဲ့ဘူးတဲ့။ ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္ပါေသးတဲ့အခ်ိန္ထိ တစ္ေန ့မွ သူစိတ္ျငိမ္းခ်မ္းမႈကုိမရခဲ့ပါဘူး။ ခြင့္လြတ္ႏုိင္တဲ့အခ်ိန္ကေနစျပီးေတာ့ သူ ့စိတ္ဟာျငိမ္းခ်မ္းသြားျပီ။ လြတ္လပ္သြားျပီတဲ့။ က်န္ရွိေနေသးတဲ့ ဘ၀ကုိေကာင္းေအာင္ ဘယ္လုိေနရမလဲဆုိတာ သူစဥ္းစားျပီတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ခြင့္လႊတ္တယ္ဆုိတာ အဲဒီေလာက္အထိအေရးၾကီးတယ္။ 

ခြင့္လႊတ္တယ္ဆုိတာ ဘာလဲဆုိေတာ့ ကုိယ့္စိတ္ထဲမွာ ခံစားေနရတဲ့ဒုကၡ ၊ ကုိယ့္ႏွလံုး ကုိယ့္ရင္ထဲမွာ ခံစားေနရတဲ့ နာၾကည္းမႈ ၊ ပူေဆြးမႈ ၊ ေသာက ၊ ေဒါမနႆ ၊ မခံခ်င္စိတ္ ၊ လက္စားေခ်ခ်င္စိတ္ေတြ ၊ အဲဒါေတြကုိ သက္သာမႈရေအာင္ လုပ္လုိက္တာ။ ဘယ္သူသက္သာမႈ ရေအာင္လုပ္တာလဲဆုိေတာ့ ကုိယ့္စိတ္သက္သာမႈရေအာင္ ကုိယ္လုပ္လုိက္တာပါ။ ခြင့္လႊတ္တယ္ဆုိတာ ကုိယ့္စိတ္ကုိသက္သာမႈရေအာင္ ကုိယ္လုပ္လုိက္တာပါေနာ္။ 

ကုိယ့္စိတ္ကုိ ဒီမုန္းတီးမႈ ၊ နာၾကည္းမႈ ၊ ကလဲ့စားေခ်ခ်င္တယ္ဆုိတဲ့ အေတြးေတြက ေႏွာင္ဖြဲ ့ထားတာကုိ လႊတ္လုိက္တာပဲ။ ဘယ္သူ ့ကုိအေႏွာင္အဖြဲ ့က လႊတ္လုိက္တာလဲဆုိေတာ့ ကုိယ့္စိတ္ကုိ အေႏွာင့္အဖြဲ ့က လႊတ္လုိက္တာပါ။ အဲဒါကုိ နက္နက္နဲနဲစဥ္းစားပါ။ 

သူမ်ားအေပၚမွာ နာၾကည္းေနရတာ ၊ သူတစ္ပါးကုိ လက္စားေခ်မယ္လုိ ့ေတြးေနရတာေတြဟာ အမွန္ေတာ့ကုိယ့္ဘ၀ကုိ ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ျဖစ္သြားေစပါတယ္။ ကုိယ္တစ္ကယ္ လုပ္သင့္တဲ့ ၊ ကုိယ့္အတြက္ အက်ိဳးရွိေစမယ့္ ကိစၥေတြကုိ လုပ္ခြင့္မရေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ခြင့္လႊတ္တယ္ဆုိတာ ကုိယ့္စိတ္ကုိ လြတ္လပ္မႈေပးလုိက္တာပဲ။ ကုိယ့္စိတ္ကုိ ျငိမ္းခ်မ္းခြင့္ေပးလုိက္တာပဲ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ကုိယ့္အက်ိဳးကုိ လုပ္လုိက္တာပါ။ သူမ်ားအက်ိဳးပါခ်င္လည္း ပါမယ္ေပါ့။ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ခ်စ္လြန္းလုိ ့အားလံုးကုိခြင့္လႊတ္ပါတယ္။ သူတုိ ့ကုိ ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္ရင္ ကုိယ္ပဲ ခံေနရတာပဲေနာ္။ 

ျပီးေတာ့ ခြင့္လႊတ္တယ္ဆုိတာ ကုိယ္က အထက္စီးေနရာကေနျပီးေတာ့ မင္းကုိ ငါခြင့္လႊတ္တယ္ဆုိျပီး တစ္ဖက္သားကုိ အႏုိင္ယူလုိက္တာမဟုတ္ဘူး။ ခြင့္လႊတ္လုိက္တယ္ဆုိတာကုိ အႏုိင္ယူလုိက္တဲ့သေဘာထားမ်ိဳးနဲ ့လုပ္လုိ ့မရဘူး။ သူက လူဆုိး ၊ သူက မတရားတာကုိလုပ္တာ ၊ သူက သူေတာ္ေကာင္းစိတ္မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငါက သေဘာထားၾကီးၾကီးနဲ ့သူ ့ကုိခြင့္လႊတ္ပါတယ္ ဆုိျပီးေတာ့ ( one up တစ္ဆင့္ျမင့္ ) မာနစိတ္နဲ ့ခြင့္လႊတ္လုိ ့မရဘူး။ အဲဒီလုိ စိတ္မ်ိဳးဟာ လြတ္လပ္တဲ့စိတ္မဟုတ္ဘူး။ မာနၾကီးတဲ့သူဟာ ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္ဘူး။

အျပစ္မရွိတဲ့သူကုိ အျပစ္တင္ျပီးမွ ခြင့္လြတ္တယ္ဆုိတာလည္း တစ္ကယ္ေတာ့ ခြင့္လႊတ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ အႏုိင္ယူလုိက္တာပါပဲ။ ေစတနာဆုိးနဲ ့သူတစ္ပါးကုိ ဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္တဲ့သူဟာ သူ ့မွာအကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္ေနတယ္။ သူ ့အကုသုိလ္ကုိ တစ္ျခားတစ္ေယာက္က ေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ေပးလုိ ့မရဘူး။ You cannot escape from your kamma. ကုိယ့္ကံကုိ ကုိယ္လြတ္ေအာင္ ေျပးလုိ ့မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္က သူ ့ကုိခြင့္လႊတ္လုိက္တယ္ဆုိတာ သူ ့အကုသုိလ္ကုိေပ်ာက္ေအာင္လုပ္လုိက္တာမဟုတ္ဘူး။ ကုိယ့္စိတ္ထဲမွာ နာၾကည္းေနတာကုိပဲ ေပ်ာက္ေအာင္လုပ္လုိက္တာ။ 

ခြင့္လႊတ္တယ္ဆုိတာ အႏုိင္ယူလုိက္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။ အရံႈးေပးလုိက္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။ အထက္စီးကေနတာလည္းမဟုတ္ဘူး။ ေအာက္က်ိဳ ့တာလည္း မဟုတ္ဘူး။ 

Forgiveness is freeing up and putting to better use the energy once consumed by holding grudges , harboring resentments and nursing unhealed wounds.

ရန္ျငိဳးဖြဲ ့ေနရတာ ၊ မုန္းတီးေနရတာ ၊ မက်က္ေသးတဲ့ ဒဏ္ရာေဟာင္းေတြကုိ ျပဳစုေနရတာနဲ ့ကုန္ေနရတဲ့ အင္အားေတြကုိ ပုိျပီးေတာ့ ေကာင္းတဲ့ေနရာမွာ အသံုးျပဳႏုိင္ေအာင္ လြတ္လပ္ေအာင္ လုပ္လုိက္တာဟာ ခြင့္လႊတ္တာပဲ။

ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုတာ လြတ္လပ္ေအာင္လုပ္လုိက္တာပါ။ ရန္ျငိဳးထားေနရတာ စိတ္မလြတ္လပ္ဘူး။ စိတ္ဓာတ္အင္အားေတြကုိ တစ္ျခားေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္သံုးခြင့္မရဘူး။ နာၾကည္းေနရတာ ၊ စိတ္ဆုိးေနရတာ ၊ အနာေဟာင္းေလးကုိ ျပန္ျပီးေတာ့ အနာသစ္ျဖစ္ေအာင္ အနာေဖးခြာေနရတာဟာ ကုိယ့္ရဲ ့စိတ္ဓာတ္အင္အားနဲ ့အခ်ိန္ေတြအလကားျဖစ္သြားေစတယ္။ 

အဲဒီလုိ နာၾကည္းေနရတဲ့အတြက္ စိတ္ဓာတ္အင္အားေတြ ၊ ခႏၶာကုိယ္အင္အားေတြ ၊ အခ်ိန္ေတြကုန္မယ့္အစား အဲဒီအခ်ိန္နဲ ့အင္အားကုိ ပစၥဳပၸန္မွာလည္း အက်ိဳးမ်ားေအာင္ အနာဂတ္မွာလည္း အက်ိဳးမ်ားေအာင္ ေကာင္းတဲ့ကိစၥ ေတြကုိလုပ္ရင္းနဲ ့ အသံုးခ်ခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ ့ကုိခြင့္လႊတ္တာ။

Forgiveness is an internal process. It happens within us.

ခြင့္လြတ္တယ္ဆုိတာ အတြင္းမွာျဖစ္တဲ့စိတ္စဥ္ျဖစ္တယ္။ ကုိယ့္စိတ္ထဲမွာပဲျဖစ္တယ္။

လူတစ္ေယာက္ကုိ ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္ဘူး ၊ စိတ္ဆုိးေနတယ္ ဆုိပါေတာ့။ အဲဒီစိတ္ကုိေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေနပါ။ စိတ္ထဲမွာ သူ ့ကုိဘယ္လုိေျပာလုိက္မယ္ ၊ ဘယ္လုိလုပ္လုိက္မယ္ ၊ သူဒုကၡေရာက္သြားရင္ေကာင္းမယ္ စတဲ့အေတြးေတြ ခဏခဏေပၚေနမယ္။ ေတာ္ၾကာရင္ ျပန္ေပၚလာျပီး ခဏေလာက္ေမ့ေနျပီးေတာ ့ဒီအေၾကာင္းသတိရျပန္ျပီး ျပန္ေတြးေနမိျပန္ျပီ။ အဲဒီလုိေတြးေနတာကုိ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ပါ။ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လုိခံစားေနရလဲ။ တင္းက်ပ္ေနတယ္။ ပင္ပန္းေနတယ္။ ဆင္းရဲေနတယ္။ ေခါင္းေတြ ပူေနတယ္။ ရင္ေတြပူေနတယ္။ သူ ့ကုိေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနႏုိင္တဲ့အခါ သက္သာတယ္။ ေတာ္ၾကာ သတိရျပန္ရင္ ေတြးျပန္တယ္။ အဲဒီအေတြးကုိျပန္ၾကည့္ပါ။ ဘယ္လုိခံစားရသလဲ။ ရင္ပူတယ္။ ပင္ပန္းတယ္။ ႏြမ္းနယ္တယ္။ အဲဒီလုိ ၾကည့္ဖန္မ်ားလာတဲ့အခါ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ သတိအားေကာင္းလာလုိ ့တည့္တည့္ျမင္ရင္ သူ ့သေဘာသူေဆာင္တဲ့စိတ္ပဲဆုိတာ သိလာတယ္။ ျဖစ္တတ္တဲ့ သဘာ၀ပဲဆုိတာသိလာတယ္။ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ပင္ပန္းခံေနတယ္ဆုိတာျမင္လာတယ္။ ဒီလုိနဲ ့တစ္ခ်ိန္မွာ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္တဲ့စိတ္ကုိ ရသြားတယ္ဆုိပါေတာ့။

အဲဒီသူ ့အေပၚမွာ နာၾကည္းေနတဲ့စိတ္ ၊ မေက်နပ္တဲ့စိတ္ ၊ လက္စားေခ်ခ်င္တဲ့စိတ္ မရွိေတာ့ဘူးဆုိပါေတာ့ ၊ အဲဒီလုိစိတ္မရွိေတာ့တဲ့အခါ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လုိေနသလဲ။ ေနသာထုိင္သာရွိသြားတယ္ေနာ္။ ေနရတာ ေတာ္ေတာ္သက္သာသြားတယ္ေနာ္။

It is a feeling of wellness, freedom and acceptance.

ခြင့္လႊတ္ႏုိင္တဲ့စိတ္ဟာ ေနလုိ ့ေကာင္းတဲ့ခံစားမႈကုိျဖစ္ေစတယ္။ ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ရင္ ေနလုိ ့ေကာင္းတယ္။ လြတ္လပ္သြားတယ္။ လက္ခံႏုိင္သြားတယ္။ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ကိစၥကုိ လက္ခံႏုိင္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အကယ္၍စိတ္ထဲမွာ လြတ္လပ္မသြားဘူး ၊ စိတ္ထဲမွာ ျငိမ္းခ်မ္းမသြားဘူး ၊ ဒီကိစၥကုိ ထပ္ခါတစ္လဲလဲေတြးေနေသးတယ္ဆုိရင္ ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္ေသးလုိ ့ပဲ။ 

ခြင့္လႊတ္လုိက္တယ္ဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္က သူ ့ကုိနာၾကည္းေနရတာကုိ ငါလုပ္ေနဖုိ ့မလုိေတာ့ဘူး။ အဲဒါ ငါ့အတြက္ မလုိအပ္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါ ငါ့အတြက္ အသံုးမက်ေတာ့ဘူး ၊ အက်ိဳးမရွိေတာ့ဘူးလုိ ့သိသြားတာ။

( ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက - "သိကၡာရွိရွိေနမယ္ ၊ ခြင့္လႊတ္ပါတယ္" )

မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ေလာကပါလ သားေကာင္းမ်ား (၂)

 ● အျပစ္မဲ့အက်ဥ္းသား၏ အႏွစ္ဖဲြ႔အတြင္းစကား

ဘုရားေလာင္းက မုဆုိးထံမွ အေၾကာင္းအရင္းကိုသိရတဲ့အခါ ထုံးစံအတုိင္းသူ႔ကို နန္းေတာ္ ေခၚသြားဖုိ႔၊ မင္းမိဘုရားထံမွာ တရားေဟာဖုိ႔ ေခၚေဆာင္ခိုင္းပါတယ္။ တစ္ဦးေမတၱာတစ္ဦးမွာဆိုသလုိ ဘုရားေလာင္းရဲ႕ အသက္ကိုကယ္ခဲ့တဲ့မုဆုိးကုိ ဘုရားေလာင္းကဆုေတာ္လာဘ္ေတာ္ေတြရေအာင္ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္လုိ႔ ေခၚခိုင္းျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

 ဒီအခါ မုဆုိးက“အရွင္…မင္းမည္သည္ကားၾကမ္းၾကဳတ္ ၏။ အဘယ္သူသည္သိႏိုင္မည္နည္း၊ အဘယ္သုိ႔ျဖစ္လတံ့နည္း၊ အကြ်ႏု္ပ္အား မင္းသည္ ေပးအပ္ ေသာအျခံအရံျဖင့္ အလုိသည္မရွိ။ အရွင္ေရႊသမင္မင္းသည္ အလုိရွိတုိင္းခ်မ္းသာရာသို႔ ၾကြေတာ္ မူပါေလာ့”။ ေရာဟဏသမင္မင္းကုိ ျပန္ဖုိ႔သာခြင့္ျပဳလိုက္ပါတယ္။

 ဒီအခါသမင္မင္းက အေဆြ ငါ့ေက်ာက္ကုန္းကုိ လက္ျဖင့္သုံးသပ္ေလာ့ဟု ေက်ာက္ကုန္းကုိ သံုးသပ္ခို္င္းပါတယ္။ မုဆိုးက သမင္မင္းရဲ႕ ေက်ာက္ကုန္းကို လက္နဲ႔သုံးသပ္တဲ့အခါ မုဆိုးရဲ႕လက္ထဲမွာ သမင္မင္းရဲ႕ ေရႊေရာင္ သမင္ေမႊးေတြ အျပည့္ပါသြားပါတယ္။ သမင္ေမႊးတုိ႔ကုိယူသြားျပီး မင္းမိဘုရားတုိ႔အား သမင္မင္းရဲ႕ ကုိယ္စား တရားေဟာဖုိ႔ ဓမၼဥၥရ မဟာရာဇ-အစရွိတဲ့ ဓမၼစရိယဆယ္ဂါထာကုိ သမင္မင္းက မုဆိုးအား သင္ၾကားေပးလုိက္ပါတယ္။ သမင္မင္းကမုဆိုးကုိ ငါးပါးသီလ၌တည္ေစျပီး အပၸမာဒ တရားနဲ႔ျပည့္စုံဖုိ႔ အဆုံးအမ ေပးလုိက္ပါတယ္။

● ႏႈတ္ခ်ဳိ လွ်ဳိတစ္ပါး စကားစြမ္းအား
မုဆုိးက ဘုရားေလာင္းအား ဆရာအရာ၌ထားျပီး လကၤ်ာရစ္သုံးၾကိမ္လွည့္ျပီး ပူေဇာ္ပါတယ္။ သမင္မင္းအား အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ ေလးၾကိမ္ေလးခါ ရွိခိုးပါတယ္။ သမင္ေမႊးမ်ားကုိ ပဒုမၼာၾကာရြက္နဲ႔ ထုပ္ျပီး ယူသြားပါတယ္။ သမင္မင္းတုိ႔ ေမာင္ႏွမသုံးေယာက္ဟာ မုဆိုးကုိ ေတာလမ္းအဆုံးထိ လုိက္ပုိ႔ျပီး မိဘႏွစ္ပါးအတြက္ အစာႏွင့္ေရကိုယူျပီး ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။

မိဘႏွစ္ပါးက သားျဖစ္သူ သမင္မင္းေက်ာ့ကြင္းမွ လြတ္ေျမာက္လာရျခင္း အေၾကာင္းကိုေမးတဲ့အခါ ဘုရားေလာင္းက “ညီေတာ္ စိတၱသည္ နားခ်မ္းသာေသာ ႏွလုံး၌၀င္ေသာ ႏွလုံးကုိမွီေသာ စကားကုိ ဆိုသည္ျဖစ္၍ ေကာင္းစြာ ဆုိအပ္ကုန္ေသာစကားတုိ႔ျဖင့္ ကြ်ႏု္ပ္ကုိလြတ္ေစျပီ။” “ႏွမေတာ္သုတနာသည္ နားခ်မ္းသာေသာ ႏွလုံး၌၀င္ေသာ ႏွလုံးကုိမွီေသာစကားကုိ ဆိုသည္ျဖစ္၍ ေကာင္းစြာဆုိအပ္ကုန္ေသာစကားတုိ႔ျဖင့္ ကြ်ႏု္ပ္ကုိေက်ာ့ကြင္းမွလြတ္ေစ၏။” “နားခ်မ္းသာေသာ ႏွလုံး၌၀င္ေသာ ႏွလုံးကိုမွီေသာ စကားကို ၾကား၍ မုဆုိးသည္ ကြ်ႏု္ပ္ကိုလႊတ္ေပ၏။”

● မိဘဆုေတာင္း ဝမ္းေျမာက္ေၾကာင္း
ညီေတာ္ႏွမေတာ္နဲ႔ မုဆုိး၏ေက်းဇူးေၾကာင့္ ေက်ာ့ကြင္းမွလြတ္လာေသာ သားေတာ္သမင္ မင္းကုိျမင္ရတဲ့အခါ မိဘႏွစ္ပါးကမုဆုိးအတြက္ ဆုေတာင္းေပးၾကရွာပါတယ္။ “ငါတုိ႔သည္ ေက်ာ့ကြင္း မွလြတ္၍ ငါတုိ႔ထံျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေသာ ငါတုိ႔သားေတာ္ေရာဟဏ သမင္မင္းကုိ ျမင္၍ ယခုအခါ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ၾကကုန္သကဲ့သို႔၊ ဤအတူ မုဆိုးသည္ သားမယားတုိ႔ႏွင့္ အတူတကြ အလြန္၀မ္းေျမာက္သည္ ျဖစ္ပါေစသတည္း။”

● မင္းတရားယုံၾကည္ခဲ့ရေသာ အက်ဥ္းသားဂုဏ္ရည္မ်ား
သမင္မုဆိုးဟာ သမင္မပါဘဲ လက္ခ်ည္းသက္သက္ နန္းေတာ္သို႔ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ျဗဟၼဒတ္ မင္းရဲ႕ ျငဳိျငင္မႈကိုခံရပါတယ္။ ျဗဟၼဒတ္မင္းၾကီး တာ၀န္ေပးတုန္းက မုဆိုးမွာအာမခံခ်က္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ သမင္ကုိအရွင္ဖမ္းခဲ့ပါမယ္။ မရရင္သမင္ေရကုိ ယူခဲ့ပါမယ္။ မရရင္သမင္ေမႊးတုိ႔ကုိယူခဲ့ပါမယ္ဆုိတဲ့ အာမခံခ်က္ပါတယ္။ ဒီအာမခံခ်က္အရ သမင္ေရကုိမယူခဲ့ရေကာင္းလားဆုိျပီး မင္းကျငဴစူတာပါ။ မုဆုိးဟာ ျဗဟၼဒတ္မင္းကုိ ရဲရဲရင့္ရင့္ ရင္ဆိုင္လုိက္ပါတယ္။

“ျမတ္ေသာမင္းၾကီး ထုိေရႊသမင္သည္ အကြ်ႏု္ပ္လက္တြင္းသုိ႔လည္းေရာက္ျပီ၊ စဥ္းလဲေသာေက်ာ့ကြင္းသုိ႔လည္းေရာက္ျပီ၊ ေရႊသမင္ကုိလွ်င္ ဖြဲ႕မိ၏၊ ထုိဖြဲ႕မိေသာေရႊသမင္ကုိလွ်င္ လြတ္ေသာသမင္ႏွစ္စီးတုိ႔သည္ ကပ္၍တည္ကုန္၏။” “အကြ်ႏု္ပ္ သည္ ဤေရႊသမင္ကုိ သတ္ေခ်ေသာ္လွ်င္ တစ္ေန႔အသက္ကုိစြန္႔ရအံ့၊ ဤသုိ႔ အကြ်ႏု္ပ္အား ထိတ္လန႔္ ျခင္းသည္ျဖစ္၏။ မျဖစ္ဘူးေသာ ၾကက္သီးေမြးညႇင္း ထျခင္းသည္ျဖစ္၏။”

ဒီအခါ မင္းၾကီးက “အေမာင္မုဆုိး- ထုိသမင္တုိ႔သည္ အဘယ္သုိ႔သေဘာရွိကုန္သနည္း။ ထုိသမင္တုိ႔သည္ အဘယ္သုိ႔ တရားေစာင့္ကုန္သနည္း။ အဘယ္သုိ႔အဆင္းရွိကုန္သနည္း။ အဘယ္သို႔သီလရွိကုန္သနည္း။ သင္သည္ ထုိသမင္တုိ႔အား ျပင္းျပစြာခ်ီးမြမ္းလြန္း၏။”ဟူ၍ ေမးျမန္းလုိက္ပါတယ္။ ျဗဟၼဒတ္မင္းဟာ သိခ်င္ေဇာနဲ႔ ဒီစကားကုိ ထပ္ခါတလဲလဲ တအံ့တၾသနဲ႔ေမးျမန္းတာပါ။ မုဆိုးက ေျဖပါတယ္။

“ျမတ္ေသာမင္းၾကီး- ထုိေရႊသမင္တုိ႔သည္ ေငြပန္းဆို္င္းႏွင့္တူေသာ ျဖဴေသာဦးခ်ဳိရွိကုန္၏။ စာမရီသားျမီးကဲ့သုိ႔ စင္ၾကယ္ေသာ အျမီးရွိကုန္၏။ ေရႊအဆင္းႏွင့္တူေသာ အေရရွိကုန္၏။ ထုိသမင္တုိ႔၏ ခြာတုိ႔သည္ ျခင္းျခင္းနီေသာခ်ိတ္ရည္ အဆင္းႏွင့္တူကုန္၏။ ငါးပါးေသာၾကည္လင္ ျခင္းႏွင့္ ျပည့္စုံေသာမ်က္စိ ရွိကုန္၏။ ႏွလုံးေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ တင့္တယ္ကုန္၏။”  မ်က္စိထဲမွာ ပုံေဖၚျပီး ၾကည့္လို႔ရပါတယ္။

သမင္ရဲ႕ဦးခ်ဳိအခက္အခြေတြဟာ ေငြေရာင္ေတြျဖစ္ေနလို႔ ေခါင္းေပၚမွာ ေငြပန္း ဆိုင္ၾကီးတင္ထားသလိုပါပဲ။ အျမီးကုိ အသက္နဲ႔လဲျပီး ေစာင့္ေရွာက္ တတ္တဲ႔ စာမရီသား ေကာင္းရဲ႕ အျမီးလုိ ေရႊသမင္ရဲ႕အျမီးဟာလည္း ေျဖာင့္စင္းရွည္လ်ားျပီး သန္႔ရွင္းလွပေန ပါတယ္။ မ်က္စိဟာလည္း အင္မတန္ၾကည္လင္၀င္းလက္လုိ႔ေနပါတယ္။ အေရျပားဟာ ေရႊေရာင္အဆင္း ရွိပါတယ္။ သမင္ေမႊးေတြဟာလည္း ေရႊေရာင္အဆင္းရွိပါတယ္။ အင္မတန္ၾကည့္လို႔ေကာင္းတဲ့ တင့္တယ္လွပတဲ့ ေရႊသမင္ျဖစ္ပါတယ္။

● မင္းတရားအတြက္ ဓမၼလက္ေဆာင္
အဲ့ဒီေနာက္ မုဆုိးဟာ ေရႊေရာင္သမင္းေမႊးေတြကို မင္းၾကီးလက္မွာအပ္လိုက္ျပီး ေရႊသမင္ရဲ႕ ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ ဆက္လက္ေလွ်ာက္ထားျပီး ဒီလုိတရားေစာင့္တဲ့ မိဘကိုလုပ္ေကၽြးေမြးျမဴေနတဲ့ ေရႊ သမင္ကုိ မင္းၾကီးအေနနဲ႔ နန္းေတာ္သုိ႔ မယူေဆာင္ထုိက္ေၾကာင္း ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့တင္ျပေလွ်ာက္ထားလိုက္ ပါတယ္။

ဆက္လက္ျပီး မုဆုိးက ေရႊသမင္ေမာင္ႏွမ သုံးေကာင္းလုံးရဲ႕ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ေပၚလြင္ေအာင္ တင္ျပေလွ်ာက္ထားျပီး ေရႊသမင္မင္းက သူ၏ကိုယ္ပြား သမင္းေမႊးတုိ႔ကုိေပးျပီး  သူ၏ကုိယ္စား မင္းက်င့္တရား ဆယ္ပါးကုိေဟာျပဖုိ႔ သင္ျပေပးလုိက္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပတဲ့အခါ မင္းၾကီးက မုဆုိး ကုိ ရာဇပလႅင္ေပၚပင့္ျပီး တရားေဟာေစပါတယ္၊ မင္းမိဘုရားႏွစ္ပါးလုံးက မုဆုိးေဟာတဲ့ မင္းက်င့္ တရားမ်ားကုိ ရုိရုိေသေသၾကားနာပါတယ္။ မုဆုိးကလည္း ေရႊသမင္မင္း ပုိ႔ခ်လုိက္တဲ့အတုိင္း ဓမၼ ကထိကဟန္ပန္နဲ႔ တရားေဟာပါတယ္။

● မုဆုိးေဟာၾကား မင္းက်င့္တရား
ဓမၼဥၥရ မဟာရာဇ၊  မာတာပိတူသု ခတၱိယ။
ဣဓ  ဓမၼံစရိတြာန၊ ရာဇာ သဂၢံ ဂမိႆတိ။

ေရေျမကုိအစိုးရေသာ ျမတ္ေသာမင္းၾကီး  အမိအဖတုိ႔၌ က်င့္၀တ္တရားငါးပါးကုိ က်င့္ေတာ္ မူေလာ့၊ ဤလူ႔ျပည္၌ က်င့္၀တ္တရားငါးပါးကုိ က်င့္သည္ရွိေသာ္၊ နတ္ျပည္သုိ႔ သြားရလတၱံ႔။

ျမတ္ေသာမင္းၾကီး သားမယားတုိ႔၌ က်င့္၀တ္တရားငါးပါးကုိ က်င့္ေတာ္မူေလာ့၊ ဤလူ႔ျပည္၌ က်င့္၀တ္တရားငါးပါးကုိ က်င့္၍ နတ္ျပည္သုိ႔သြားရလတၱံ႔။

ျမတ္ေသာမင္းႀကီး ခ်စ္ေသာအေဆြခင္ပြန္းတုိ႔၌ က်င့္၀တ္တရားငါးပါးကုိ က်င့္ေတာ္မူေလာ့၊ ဤလူ႔ျပည္၌ က်င့္၀တ္တရားငါးပါးကုိ က်င့္၍ နတ္ျပည္သုိ႔သြားရလတၱံ႔။

ျမတ္ေသာမင္းၾကီး ဆင္ျမင္းအစရွိေသာ ယာဥ္တုိ႔၌၄င္း၊ ဗုိလ္ပါတုိ႔၌၄င္း က်င့္၀တ္တရား ငါးပါးကုိ က်င့္ေတာ္မူေလာ့၊ ဤလူ႕ျပည္၌ က်င့္၀တ္တရားငါးပါးကုိ က်င့္၍ နတ္ျပည္သုိ႔သြားရလတၱ႔ံ။

ျမတ္ေသာမင္းၾကီး ရြာတုိ႔၌၄င္း၊ နိဂုံးတုိ႔၌၄င္း က်င့္၀တ္တရားငါးပါးတုိ႔ကို က်င့္ေတာ္မူေလာ့၊ ဤလူ႔ျပည္၌ က်င့္၀တ္တရားငါးပါးကုိ က်င့္၍ နတ္ျပည္သုိ႔သြားရလတၱ႔ံ။

ျမတ္ေသာမင္းၾကီး ျပည္တုိင္းကားတုိ႔၌၄င္း၊ ဇနပုဒ္တုိ႔၌၄င္း က်င့္၀တ္တရားငါးပါးတုိ႔ကုိ က်င့္ ေတာ္မူေလာ့၊ ဤလူ႔ျပည္၌ က်င့္၀တ္တရားငါးကို က်င့္၍ နတ္ျပည္သုိ႔သြားရလတၱံ႔။

ျမတ္ေသာမင္းၾကီး ရဟန္း၌၄င္း၊ ပုဏၰားတုိ႔၌၄င္း ပစၥည္းေလးပါးလွဴျခင္းဟူေသာ အက်င့္ကို က်င့္ေတာ္မူေလာ့၊ ဤလူ႔ျပည္၌ ပစၥည္းေလးပါးလွဴျခင္းတည္းဟူေသာ အက်င့္ကိုက်င့္၍ မင္းသည္ နတ္ျပည္သုိ႔သြားရလတၱ႔ံ။

ျမတ္ေသာမင္းၾကီး သားငွက္တုိ႔၌ ေဘးမဲ့ေပးျခင္းတည္းဟူေသာ တရားကိုက်င့္ေတာ္မူေလာ့၊ ဤလူ႕ျပည္၌ ေဘးမဲ့ေပးျခင္းတည္းဟူေသာ တရားကိုက်င့္၍ မင္းသည္ နတ္ျပည္သုိ႔သြားရလတၱံ႔။

ျမတ္ေသာမင္းၾကီး တရားကုိက်င့္ေတာမူေလာ့၊ ေကာင္းစြာက်င့္အပ္ေသာ တရားသည္ လူ နတ္နိဗၺာန္ သုံးတန္ေသာခ်မ္းသာကုိ ရြက္ေဆာင္တတ္၏၊ ဤလူ႔ရြာ၌ တရားကိုက်င့္၍ မင္းသည္ နတ္ျပည္သုိ႔သြားရလတၱံ႔။

ျမတ္ေသာမင္းၾကီး တရားကိုက်င့္ေတာ္မူေလာ့၊ ျဗဟၼာႏွင့္တကြေသာ သိၾကားနတ္တုိ႔သည္ ေကာင္းေသာအက်င့္ျဖင့္ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာ့ျပည္သုိ႔ေရာက္ကုန္၏။ မင္းျမတ္ မင္းက်င့္၀တ္ဆယ္ပါးကုိ မေမ့မေလ်ာ့ပါႏွင့္။

မုဆုိးဟာ ဘုရားေလာင္းေဟာေတာ္မူတဲ့ နည္းအတုိင္း ေကာင္းကင္ ျမစ္ၾကီးကုိ စီးသလို၊ (မိုးၾကီးရြာခ်လုိက္သလုိ) တရားေဟာေတာ္မူပါတယ္။ တရားနာမင္းပရိသက္တုိ႔ဟာ တစ္ခဲနက္ ေကာင္းခ်ီးၾသဘာေပးၾက၊ သာဓုေခၚၾက အႏုေမာဒနာျပဳၾကပါတယ္။ တရားနာလုိက္ရျပီျဖစ္လုိ႔ မိဘုရား ၾကီးမွာလဲ အိပ္မက္ေတြ အေကာင္အထည္ေပၚသြားခဲ့ပါတယ္။ အိပ္မက္ေတြရုပ္လုံးေပၚ သြားခဲ့ပါတယ္။ ခ်င္ျခင္းေတြေျပျငိမ္းသြားခဲ့ပါတယ္။

မုဆိုးေဟာတဲ့ သမင္မင္းရဲ႕ မင္းက်င့္တရားကို အႏွစ္ခ်ဳပ္ၾကည့္ရင္- မိဘႏွစ္ပါးအေပၚ တာ၀န္ ေက်ရမယ္။ သားမယားအေပၚတာ၀န္ေက်ရမယ္။ မိတ္ေဆြခင္ပြန္းတုိ႔အေပၚတာ၀န္ေက်ရမယ္။ ဆင္ျမင္းဗိုလ္ပါတုိ႔အေပၚ တာ၀န္ေက်ရမယ္။ ရြာနိဂုံးတုိ႔အေပၚ တုိင္းခရုိင္တုိ႔အေပၚ- တာ၀န္ေက် ရမယ္။ အလွဴခံရဟန္း ပုဏၰားတုိ႔အား ပစၥည္းေလးပါးျဖင့္ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းရမယ္။ သားငွက္တုိ႔ကို ေဘးမဲ့ေပးရမယ္။ တရားက်င့္ရမယ္။ ျဖစ္ပါတယ္။

သက္ဦးဆံပုိင္ေခတ္ ပေဒသရာဇ္ ဧကရာဇ္ေခတ္ဆိုေတာ့လည္း မင္းတရားက်င့္မွ မင္းတရား မက်င့္ရင္ တုိင္းျပည္ဟာ မီးလုိပူမွာျဖစ္လုိ႔ မင္းက်င့္တရားကိုပဲ အဓိကထား ေဟာေတာ္မူတာပါ။ တုိင္းျပည္ရဲ႕ကံၾကမၼာဟာ မင္းတစ္ေယာက္တည္းအေပၚမွာ  မွီေနတည္ေန မူတည္ေနလုိ႔ မင္းကို အဓိကထားျပီး ေဟာၾကားတာပါ။ ခုေခတ္မွာေတာ့ ဒီမုိကေရစီနုိင္ငံ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သမၼတဦး ေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ၊ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ဦးေဆာင္သည္ ျဖစ္ေစ၊ လႊတ္ေတာ္အဆင့္ဆင့္က သေဘာတူမွ လုပ္ေဆာင္ရတာျဖစ္လုိ႔ မင္းက်င့္တရားကုိ အထူးတလည္ ေဟာၾကားစရာ မလုိေတာ့ပါဘူး။ အတုိက္ အခံေၾကာက္လုိ႔ မီဒီယာကိုေၾကာက္လုိ႔ ငါတေကာလည္း မေကာရဲၾကပါဘူး ။

ဒီၾကားထဲမွာ လူထုက မထင္ရင္ မထင္သလုိ ရင္ဖြင့္ခြင့္ ထုတ္ေဖာ္ခြင့္ ဟစ္ေအာ္ခြင့္ စီတန္းဆႏၵျပခြင့္ ရွိတာဆိုေတာ့ သမၼတ ေတြ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေတြဟာ တရားမဲ့အလုပ္ေတြကို အရမ္းကာေရာ မလုပ္ရဲၾက ရွာပါဘူး။ ေနာက္ျပီး သမၼတျဖစ္လ်က္ ဥပေဒအရာရွိခ်ဳပ္ထံမွာ အစစ္ေဆးခံရတာဟာလဲ ရွက္စရာ ဂုဏ္သိကၡာ ညိႇဳးႏြမ္း စရာျဖစ္လုိ႔  လာဘ္စားတာ- မတရားတာေတြလဲ မရွိသေလာက္ကိုရွားေနပါျပီ။ အေမရိကန္သမၼတ ကလင္တန္ လူၾကီးလူေကာင္းမဆန္လုိ႔ ေမာ္နီတာလူ၀င္စကီးနဲ႔ စြပ္စြဲခံရတာ တရားရင္ဆုိင္ရတာ၊ ေတာင္ကိုးရီးယားသမၼတ ႏိုေတဟူးလာဘ္စားမႈနဲ႔ အမႈရင္ဆုိင္ေနရတာ၊ ထုိင္း၀န္ၾကီးခ်ဳပ္သက္ဆင္ ရာထူးကဆင္းေပးရတာေတြဟာ ခုေခတ္ခုအခါမွာ မင္းေတြထင္ရာလုပ္လုိ႔ မရတဲ့ ျပယုဂ္ေပါ့။

အဲ့ဒိ ဒီမုိကေရစီနုိင္ငံေတာ္ေတြက ျပည္သူလူထုေတြဟာ အေတာ့္ကို  ကံေကာင္း ၾကတာပဲေနာ္။ ဘုန္းဘုန္း ျဖင့္ အားက်လိုက္တာ လြန္ပါေရာပဲ။

၀ီရသူ (မစုိးရိမ္)
ႏုိ၀င္ဘာ ၁၉၊ ၂၀၁၂

လမ္းမွန္ ကမ္းမွန္

လမ္းမွန္ ကမ္းမွန္

အထက္ပါေခါင္းစီးသည္ ေလာက၀န္းက်င္တြင္ ေျပာေနက်ဆိုရိုးေလးတစ္ခြန္းျဖစ္သည္။ နည္းမွန္လမ္းမွန္၊ လမ္းမွန္ကမ္းမွန္ဆိုေသာ စကားမ်ားျဖစ္သည္။ ပထမစကားတစ္ခြန္းသည္ နည္းမွန္မွ လမ္းမွန္သို႔ေရာက္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ ေနာက္စကားတစ္ခြန္းကေတာ့ လမ္းမွန္မွ ကမ္းမွန္ သို႔ေရာက္ရွိလိမ့္မည္ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ရသည္။

လမ္းဟူသည္ ပါဠိပုဒ္အရဆိုလွ်င္ မဂၢ၊ ျမန္မာလို လမ္း၊ လမ္းဟူသည္ မိမိအေပၚ၌ သြားလာ ေနသူေတြကို လိုရာခရီးေရာက္ေအာင္ ပို႔ေဆာင္ေပးတတ္ေသာ သေဘာရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လမ္းေကာင္းမွ ကားေကာင္း၀င္မည္၊ အလ်င္လို လမ္းအိုလိုက္စသည္ျဖင့္ လမ္းႏွင့္စပ္ၿပီး ေျပာဆုိၾကသည္။

လမ္းေကာင္းေတာ့ သြားရလာရလြယ္ကူသည္ သက္သာသည္၊ ခရီးတြင္သည္၊ လမ္းဟု ဆိုလိုက္လွ်င္ မည္သည့္လမ္းမဆို ေကာင္းဖို႔ေတာ့လိုသည္။ လွည္းလမ္းလည္း ေကာင္းဖုိ႔ လိုသည္ ကားလမ္းလည္းေကာင္းဖုိ႔လိုသည္၊ ရထားလမ္းလည္း ေကာင္းဖို႔လိုသည္၊ လူသြား လမ္းလည္း ေကာင္းဖို႔လိုသည္၊ ထိုသို႔သြားရာ၌ သက္ေသာင့္သက္သာ ရွိဖို႔နဲ႔ လမ္းမွန္ ျဖစ္ဖို႔ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကိုအေရးႀကီးသည္။ လမ္းေကာင္းဖို႔လည္းလိုသည္၊ လမ္းညံ့လို႔မျဖစ္၊ လမ္းမွန္ဖို႔လိုသည္၊ လမ္းလြဲလို႔မျဖစ္ လမ္းမွားလို႔ေတာ့မျဖစ္၊

လမ္းမွန္မွသာ ကမ္းမွန္မည္၊ လမ္းမမွန္လွ်င္ေတာ့ ကမ္းလည္းမွန္လိမ့္မည္မဟုတ္ေတာ့ေပ၊ ကမ္းဟူသည္ ဆိုက္ကပ္ရာ၊ ဆိုက္ေရာက္ရာအရပ္ျဖစ္သည္ ၊ မွန္ေသာလမ္းက သြားမွာသာ မွန္ေသာကမ္းကိုေရာက္မည္၊ မိမိတို႔ ယခုဘယ္ေနရာေရာက္ေနသလဲ၊ ၾကည့္လိုက္၊ မိမိတို႔ ေရာက္ေနသည့္ ရေနသည့္ေနရာသည္ ေကာင္းသလား၊ ဆုိးသလား၊ မွန္သလား၊ မွားသလား၊ ျဖစ္သင့္တဲ့အရာလား၊ မျဖစ္သင့္တဲ့အရာလား သတိထားၾကည့္၊ ေကာင္းသည္မွန္သည္၊ ျဖစ္သင့္သည္ဟုယူဆထားလွ်င္ မိမိေလွ်ာက္ခဲ့ေသာလမ္း၊ ေလွ်ာက္ေနေသာလမ္းသည္ ၊ ေကာင္းသည္၊ မွန္သည္ ျဖစ္သင့္သည္ဟု ယုံၾကည္လိုက္ပါ။

လမ္းသည္ အဇၥ်တၱလမ္းေခၚ မိမိတို႔ စိတ္ထဲကေန ေဖာက္လုပ္ကာ ေလွ်ာက္ေနသည့္ လမ္းႏွင့္ ဗဟိဒၶလမ္းေခၚ အျပင္မွာျမင္ေတြ႔ေနရသည့္လမ္းဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားသိႏိုင္သည္။ မိမိတို႔ စိတ္သည္ အိပ္ခ်ိန္မွအပ က်န္အခ်ိန္ေတြမွာဆို ေတြးေတာ ႀကံဆေနၾကသည္၊ ႏႈတ္ကလည္း ေျပာဆိုေနၾကသည္၊ လက္ကလည္း လုပ္ကိုင္ေနသည္၊ ထိုသို႔ မေနာကံ ၀စီကံ ကာယကံေတြ အခ်ိန္ျပည့္ျဖစ္ေနသည္၊ ထိုကံသုံးပါးသည္ လမ္းေဖာက္ေနျခင္း၊ လမ္းထြင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။

လူတိုင္းကေတာ့ ကိုယ့္လမ္းကို ေဖာက္လုပ္ေနၾကသည္၊ ထုိလမ္းသည္လည္း လမ္းေကာင္းမွ ကမ္းေကာင္းမည္ဟုေတြးထားရမည္ျဖစ္သည္။ လမ္းမွန္မွ ကမ္းမွန္မည္ဟုသိထားရမည္၊ ကိုယ့္လမ္းကိုုေဖာက္ေတာ့ ကိုယ့္စခန္းကိုယ္ေရာက္ၾကမည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္၊ အေရးႀကီး သည့္အခ်က္က ကိုယ္ေဖာက္သည့္လမ္းႏွင့္ ကိုယ္ေလွ်ာက္သည့္လမ္းကို မွန္မွန္ကန္ကန္သိဖို႔ ေလွ်ာက္ခဲ့သည့္လမ္းမွာလည္း မွန္ကန္ေနခဲ့ဖို႔လိုသည္။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔သည္ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာျမတ္သုံးပါမွတပါး ကိုးကြယ္ရာမရွိ၊ ကိုးကြယ္အျခားမွာမရွာေကာင္း၊ အျခားေသာ နတ္စသည္ ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ားစသည္တို႔ကို ပူေဇာ္ ေကာင္း၏၊ ပသေကာင္းသည္၊ အားကိုးခ်င္သပဆိုလွ်င္လည္း အားကိုးလို႔ရသည္၊ သို႔ေသာ္ မကိုးကြယ္ေကာင္း၊ အထြက္အျမတ္မထားေကာင္း၊ အထြက္အျမတ္ထားခဲ့လွ်င္၊ ကိုးကြယ္ခဲ့ လွ်င္ အဲဒီကစၿပီး မိမိေလွ်ာက္ေနသည့္ လမ္းကားမွားၿပီ၊ လမ္းလြဲသြားေလၿပီ၊

သရဏဂုံအစ အရဟတၱဖိုလ္အက် ဗုဒၶလမ္းစဥ္ဆုံး၊ ဗုဒၶလမ္းစဥ္ေလွ်ာက္ေနလွ်င္ လူတြင္ အျမတ္ဆုံးဟု ေရွးဆရာျမတ္တို႔ဆိုခဲ့၊ မွာခဲ့ၾကသည္။ဗုဒၶလမ္းစဥ္သည္ ဗုဒၶံသရဏံ ဂစၧာမိ၊ ဓမၼံသရဏံ ဂစၧာမိ၊ သံဃံသရဏံ ဂစၧာမိ ဟူေသာ သရဏဂုံသုံးပါကစ၍ အရဟတၱဖိုလ္ တြင္ဆုံးသည္၊ ဗုဒၶခ်မွတ္ေတာ္မူခဲ့ေသာ လမ္းစဥ္တြင္ ေလွ်ာက္ေနသူသည္ အျမတ္ဆုံးလူသား လမ္းမွန္မွသည္ ကမ္းမွန္သုိ႔ေရာက္သြားမည္သာ။

ျမတ္ဗုဒၶသည္ ထီးနန္းကိုစြန္႔ကာ ကမ္းမွန္ေရာက္ရန္ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့စဥ္က အစာ အငတ္ခံ ၍လည္း က်င့္ၾကည့္သည္၊ အစြန္းထြက္ေန၏။ လမ္းလြဲေနသည္။ လမ္းမွားေန၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဇိမ္ခံရာလည္းမေရာက္၊ အငတ္ခံရာလည္းမေရာက္၊ အလယ္အလတ္၊ မွ်မွ်တတ၊ မဇၥ်ိမပဋိပဒါ က်က် ေလွ်ာက္လိုက္မွ လမ္းမွန္သို႔ေရာက္ရွိသြားသည္ စခန္းမွန္ေပါက္ကာ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိေတာ္မူခဲ့သည္။

ဗုဒၶ၏ ထိုမဇၥ်ိမပဋိပဒါလမ္းစဥ္သည္ ေနရာတိုင္း၊ ကိစၥတိုင္းမွာ အသုံး၀င္၏၊ ေနရာတိုင္း၊ ကိစၥတိုင္းမွာလည္း မဇၥ်ိမပဋိပဒါက်က် က်င့္သုံးမွသာလွ်င္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္၏၊ ကမ္းမွန္ႏိုင္သည္။ ေလာကုတၱရာလမ္းစဥ္သည္ မဂၢင္ရွစ္ပါးလမ္းစဥ္ႏွင့္ညီရမည္၊ ေလာကီလမ္းစဥ္သည္လည္း ထိုရွစ္ပါးႏွင့္ညီရမည္သာ၊ ေလာကုတၱရာလမ္းမွေလွ်ာက္လွ်င္ နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ ကမ္းမွန္ သို႔ေရာက္မည္၊ ေလာကီနိဗၺာန္ကိုလည္း ထိုလမ္းေပၚမွေလွ်ာက္မွရမည္၊ ေနရာအသီးသီးမွာ လမ္းဆုံ၊ လမ္းမ လမ္းေလးခြဟူေသာ လမ္းဆုံမ်ားကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္သည္။

လူ႔ဘုံဘ၀သည္လည္း သုံးဆယ့္တစ္ဘုံတည္းဟူေသာ လမ္းဆုံလမ္းခြျဖစ္သည္၊ အထက္သို႔ တတ္ခ်င္သလား၊ ေအာက္အ၀ီစိကို ဆင္းခ်င္သလား၊ သြားလိုရာသြားလို႔ရသည္၊ မိမိတို႔သည္ ဘယ္လမ္းကိုေဖာက္မလဲ၊ လယ္လမ္းကိုေလွ်ာက္ၿပီး ကမ္းအမွန္ကိုေရာက္မလဲဆိုတာ မိမိ အေပၚမွာပဲ မူတည္ေနသည္။ စိတ္ေစတနာေကာင္းျဖင့္ လမ္းေဖာက္လွ်င္ အထက္ကို တက္သြားမည္၊ အျမင့္ကိုေရာက္သြားမည္မွာ ေသခ်ာသည္၊ ေစတနာမပါ၊ စိတ္ေကာင္းမရွိ၊ သစၥာ ေမတၱာ နတၳိဆုိလွ်င္ေတာ့ ေအာက္ေရာက္မည္မွာ ေသခ်ာသည္။ ယခုဘ၀အခ်ိန္၊ ယခုလက္ရွိအေနအထားသည္ကား လမ္းဆုံးလမ္းခြျဖစ္ပါသည္၊ ႀကိဳက္ရာလမ္းကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး ေလွ်ာက္သြားရုံသာ၊ သို႔ေပမယ့္ မိမိေလွ်ာက္သည့္ လမ္းသည္ လမ္းမွန္ျဖစ္မွသာ မိမိလိုသည့္ ကမ္းသည္လည္း မွန္မည္မွာျဖစ္သည္။

ကိုရင္ေလး

ကိုယ္ခ်င္းစာ 'နာ' ခဲ့ရပါသည္

ကိုယ္ခ်င္းစာ 'နာ' ခဲ့ရပါသည္

(၁)

၀န္ထမ္းလစာေတြနည္းသည္။ အေျခခံ၀န္ထမ္းမ်ား၏ လစာေတြ နည္းသည္။ ဆရာမ်ား၏ လစာနည္းသည္။ မူလတန္းဆရာမ်ား၏ လစာအင္မတန္နည္းသည္။ ႏိုင္ငံတစ္ခုတည္ေဆာက္ဖို႔ ပညာေရးသည္ အင္မတန္အေရးႀကီး သည္။ဒီအတြက္ ဆရာေကာင္းမ်ားလိုသည္။ဆရာေကာင္းေတြ ေက်ာင္းေတြမႇာမရႇိသေလာက္ နည္းကုန္ပါၿပီ။ေက်ာင္းေတြမႇာ အမ်ဳိးသားဆရာေတြကုန္ပါၿပီ။ အမ်ဳိးသားဆရာသည္ အိမ္ေထာင္ဦးစီးျဖစ္သည္။ဆရာမ်ားသည္ အိမ္ေထာင္ဦး စီးရန္ လံုေလာက္ေသာလစာမရ၍ အမ်ားစုသည္ အလုပ္ထြက္ကုန္ၾကသည္။

ဥပေဒသ။ လစာကို ငႇက္ေပ်ာသီးပဲေပးရင္ေတာ့ အလုပ္လုပ္ဖို႔အတြက္ ေမ်ာက္ေတြကိုသာရမည္။

(၂)

မၾကာေသးမီက သတင္းေကာင္း မ်ားကိုၾကားေနရသည္။ဆရာ၊ ဆရာမေတြ လခတိုးမယ္တဲ့။ ဘယ္ေလာက္တိုးမႇာလဲ။မူလတန္းျပဆရာမလစာသည္ အထက္တန္းျပဆရာမလစာႏႇင့္ တူတဲ့အထိ တိုးမည္တဲ့။ေနာက္ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို Laptop computer  ေတြကို အခမဲ့ေပးမတဲ့။ အင္မတန္ေကာင္းေသာ သတင္းျဖစ္သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ေက်ာင္းသားေတြကို Laptop computer ေတြကို အခမဲ့ေပးသည္။ ဂိတ္ေပါက္၀ကိုေတာ့ ေရာက္လာပါၿပီ။

ဥပေဒသ။ ေစာေစာလာလာ ေနာက္က်လာလာ လာဖို႔သာ အေရးႀကီးသည္။

(၃)

ေျပာရဦးမည္။ ကိုေက်ာ္ျမင့္တို႔ေမာင္ႏႇမ။ ကိုေက်ာ္ျမင့္အစ္မ မူမူျမင့္က စာေတာ္သည္။ရႇစ္တန္းေအာင္ေတာ့ မူလတန္းဆရာမ ျဖစ္သြားသည္။ ကိုေက်ာ္ျမင့္ကေတာ့ ရႇစ္တန္းက်သည္။ ႏႇစ္ႏႇစ္ေလာက္က်ေတာ့ အေဖက သူ႔ကို ''မင္း႐ံုးမႇာ ျပာတာ လုပ္ကြာ'' ဟုေျပာသည္။ ၉၇ က်ပ္ရသည္။ လယ္လုပ္ရတဲ့ သူထက္ေတာ့သာပါသည္။ျပာတာအလုပ္ဆိုသည္မႇာ မဆိုးလႇပါ။ ႐ံုးကိုလာသူေတြက လက္ဖက္ရည္တိုက္သည္။ စာေရးေတြကလည္း မုန္႔ေကြၽးသည္။ေတာကလာသူမ်ား အသီးအႏႇံေတြကို ယူလာေပးသည္။

ဒီလိုနဲ႔ သူအဆင္ေျပေနသည္။ အေဖက မင္းကိုးတန္းေျဖပါလားတဲ့။ ထိုအခ်ိန္က ခုနစ္တန္းေအာင္ထားလ်င္ အစိုးရစစ္သည့္ ကိုးတန္းစာေမးပြဲေျဖလို႔ရသည္။ ျပင္ပေျဖေပါ့။ေက်ာင္းထြက္လက္မႇတ္ရ စာေမးပြဲဟုေခၚသည္။အစ္မျဖစ္သူ မူမူျမင့္ႏႇင့္အတူ သူစာက်က္ကာေျဖသည္။ ဒီလိုႏႇင့္ သူေရာမူမူျမင့္ပါ SLC စာေမးပြဲ ေအာင္သြားသည္။
သူက စာေရးရာထူး တက္သြားသည္။ မူမူျမင့္က မူလတန္းဆရာမ။
ေက်ာ္ျမင့္ စာေရးႀကီးျဖစ္သြားသည္။မူမူျမင့္က မူလတန္းဆရာမ။
ေက်ာ္ျမင့္႐ံုးအုပ္ႀကီး ျဖစ္သြားသည္။မူမူျမင့္က မူလတန္းဆရာမ။
ဒီလိုနဲ႔ ပင္စင္ယူလိုက္ရသည္။ မူမူျမင့္ပင္စင္ယူသြားသည္။ ကိုေက်ာ္ျမင့္က ၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕တြင္ ပါ၀င္လာသည္။ လာဘ္လာဘ ပိုရႊင္လာသည္။ ေကာင္း၏။

ဥပေဒသ။ အေျပာင္းအလဲဆိုတာ ဆရာ၊ ဆရာမေတြအတြက္ မရႇိတတ္ပါ။

(၄)

ကြၽန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္က မူလ တန္းျပဆရာမေတြကို ကြၽန္ေတာ္သတိထားမိသည္။ သူတို႔တပည့္ေတြ စစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြအင္ဂ်င္နီယာႀကီးေတြ အရာရႇိႀကီးျဖစ္သြားၾကသည္။သူတို႔ေတာ့ ဒီအတုိင္းဒီအတိုင္းပါပဲ။သူတို႔ဘ၀သည္ ဓားေသြးေက်ာက္လိုပါပဲ။ ဓားမ်ားထက္သြားသည္။ ဓားေသြးေက်ာက္ကေတာ့ တုံးက်န္ရစ္သည္။ တျဖည္းျဖည္းပါးသြားသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႔ မူလတန္းဆရာျဖင့္ ပင္စင္ယူသည္။ သူတို႔၏ ပင္စင္လစာသည္ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ဖိုး ျဖစ္လာခ်ိန္တြင္ သူတို႔ဘ၀ကို စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ကြယ္လြန္သြားသည္အထိ သူတို႔ဘယ္လို ႐ုန္းကန္သြားၾကပါသလဲ။ ယေန႔၀န္ထမ္းေတြ ပင္စင္လစာတိုးသည္။၀မ္းသာစရာပါပဲ။

ဥပေဒသ။ ေကာင္းပါသည္။ ေက်ာက္ခဲေရေပၚသည္ဟု ေျပာစမႇတ္ျပဳသည္။

(၅)

လစာေငြေတြကိုSmart card ျဖင့္ထုတ္ရမည္တဲ့။ ''ဓာတ္ဆီထုတ္သည့္ Smart card သည္ က်ပ္ ၅၀၀ ေပးရေသာ္ လည္း သူတို႔၏ Smart Card သည္ ၃၀၀၀ ေပးရမည္တဲ့။ (ေပးရပါသည္။)ထို Smart card ေတြက ဘာေတြမ်ား အသံုးက်သနည္း။ AMT ကတ္လို ဘဏ္ေတြက စက္ေတြမႇာ ေငြထုတ္ရသည္ မဟုတ္ပါ။ေငြရႇိလွ်င္ ဘဏ္တိုင္းမႇာ Smart card ကို အသာထိုးထုတ္လိုက္႐ံုျဖင့္ ေငြရႏိုင္လ်င္ ဆရာမ်ားသည္ Smart card ျဖင့္ စမတ္က်က်ထုတ္ႏုိင္သည္။ ယခုေတာ့ ဒီ Smart card သည္ ဆရာမ်ား ပင္စင္စားမ်ားအတြက္ ဘယ္ေလာက္မႇ အသံုးမ၀င္သည္ကို သိသာထင္ရႇားစြာ သက္ေသျပႏိုင္ပါသည္။ ပင္စင္စားႏႇစ္သိန္းအတြက္ Smart card လုပ္(စား)သူ (Cronies)  မ်ားသည္ က်ပ္သိန္းေျခာက္ေထာင္ အသာေလးရသြားေလသည္။

အကယ္၍ ပင္စင္စားႏႇစ္သန္းရႇိပါက သူတို႔က်ပ္သိန္းႏႇစ္ေသာင္းကို ရသြားေပမည္။ ကြၽန္ေတာ္သိခ်င္တာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။အဆိုပါ Smart card ကို ဘယ္ကရသလဲ။ႏိုင္ငံျခားကရလွ်င္ ႏုိင္ငံျခားက၀ယ္ရသည္။ဘယ္ေလာက္ က်လဲ။ ဒီမႇာ Software ေတြေရးရတာ ဘယ္ေလာက္က်လဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီမႇာမရႇိလို႔ သူတို႔ဆီက၀ယ္ရတာ ေကာင္းပါသည္။သို႔ေသာ္ လိုအပ္လ်င္ေတာ့ ေကာင္းပါသည္။ ဓာတ္ဆီ Smart card သည္ ဓာတ္ဆီဆိုင္က မသမာလုပ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္လာသည္။ သူတို႔ႏႇင့္အတူ စားသံုးသူအခ်ဳိ႕ေပါင္းလုပ္သည္။ ထိုအတြက္ ႏိုင္ငံျခားကို ပိုက္ဆံေပးလိုက္ရသည္။ပင္စင္ Smart card က ဘာေၾကာင့္ လုပ္တာလဲ။

ဥပေဒသ။ ရိတ္လို႔ရသမွ် အကုန္ရိတ္သည္။

(၆)

စီမံခန္႔ခြဲမႈမ်ား မႇန္ကန္ပါက ျပည္သူမ်ားစိတ္ခ်မ္းသာၿပီး အေလအလြင့္နည္းပါမည္။(Cronies)မ်ားဟု ေျပာလ်င္မခံခ်င္ၾကပါ။ (Cronies) မ်ားဆိုသည္မႇာ အာဏာရႇိသူမ်ား လုပ္ပိုင္ခြင့္ရႇိသူမ်ားႏႇင့္ ေပါင္းစားသူမ်ားျဖစ္သည္။ သူတို႔သည္ ျပည္သူ႔အက်ဳိးကို အဓိကထားေဆာင္ရြက္သူမ်ား မဟုတ္ပါ။ ဥပမာျပပါမည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တုိင္းျပည္တြင္ ေမာ္ေတာ္ကားနံပါတ္ကို တစ္ေျပးညီ ေဆာင္ရြက္ဖို႔ လိုအပ္သည္။ထိုနံပါတ္ကို လုပ္ခြင့္ရသူသည္ နံပါတ္တစ္ခုလ်င္ ေငြတစ္ရာေတာ့ အျမတ္ရသည္။ ကားတစ္သိန္းဆို လ်င္သိန္းတစ္ရာ ျမတ္သည္။သူ႔လုပ္အားေတြ အႀကံၪာဏ္ေတြႏႇင့္ ရသင့္ပါသည္။သို႔ေသာ္ သူ၏နံပါတ္ျပားမ်ား သည္ ငါးႏႇစ္သက္တမ္းအတြင္း ပ်က္စီးယိုယြင္းသည္။ယာဥ္စစ္လ်င္ အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္ေရးရသည္။ သံေခ်းတက္သည္။အေရာင္လြင့္သည္။

ကြၽန္ေတာ္ အဂၤလန္တြင္ ကား၀ယ္သည္။ ၁၉၇၆ ခုႏႇစ္တြင္ ၀ယ္ထားေသာ ထိုကားနံပါတ္ျပား၏ ေအာက္ခံအေရာင္သည္ ယေန႔တုိင္ မလြင့္မပ်က္ေသးပါ။ အေပၚနံပါတ္မ်ားလည္း အေရာင္မပ်က္ေသးပါ။အေကာင္းပကတိ ဒီအတိုင္းရႇိပါသည္။(ထိုကားကို အဂၤလန္တြင္ ငါးႏႇစ္စီးထားၿပီး ရန္ကုန္ေရာက္မႇ နံပါတ္ကို ျဖဳတ္ယူသိမ္းထားျခင္းျဖစ္ သည္။)ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆင္းရဲပါသည္။အေရႇ႕ေတာင္အာရႇတြင္ အဆင္းရဲဆံုးႏုိင္ငံျဖစ္သည္။ ဆင္းရဲသည့္အထဲ အႏႇိပ္စက္ခံျဖစ္ရတာကိုေတာ့ ၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းလႇပါသည္။ျပည္သူကိုၾကင္နာပါ။

ဥပေဒသ။ ျပည္သူ႔ဂုတ္ေသြးကို စုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတာကို သတိထားဆင္ျခင္သင့္သည္။

နိဂံုး
၀ါသနာ၊ ေစတနာ၊ အနစ္နာခံေသာ ဆရာ၊ ဆရာမ်ားအတြက္ ကိုယ္ခ်င္းစာ အသည္းနာရပါသည္။

သာကီမ်ိဳးေဟ့ ဒို႔ျမန္မာ

 သာကီမ်ိဳးေဟ့ ဒို႔ျမန္မာ

ဗုဒၶဘာသာသည္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔ အသက္ေပး ကုိးကြယ္ခဲ့ေသာ ဘာသာျဖစ္ပါတယ္။ ဤကမၻာတြင္ ကုိးကြယ္ရာ ဘာသာ၀ါဒမ်ား ရွိၾကပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ ဘာသာ၀ါဒ တို႔ဟာ “ဣႆရနိမၼာန၀ါဒ” ေခၚ “ဖန္ဆင္းေရး ၀ါဒ” မ်ားသာျဖစ္ပါတယ္။ ထုိကဲ့သို႔ရွိေသာ ဘာသာေရး ၀ါဒတုိ႔ဟာ ဖန္ဆင္းရွင္ကို ယံုၾကည္ရပါတယ္။ အားကိုးရပါတယ္။ကယ္တင္တယ္၊ ခ်မ္းသာသုခ ကိုေပးတယ္၊ ေကာင္းမြန္သည့္ဘံုသို႔ ေခၚေဆာင္မည္ဟု ယံုၾကည္ၿပီး ဆုေတာင္း ၀တ္တြားရပါတယ္။

မိိမိဘ၀ ခ်မ္းသာႀကီးပြားေရး အတြက္ ကယ္တင္ရွင္ကိုသာ ပံုလြဲၿပီး ယံုၾကည္မႈ အဓိက ဘာသာ၀ါဒ မ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ထိုဘာသာ ၀ါဒတုိ႔တြင္ သဒၶါ ယံုၾကည္မႈသာ ပဲရွိပါတယ္။ ပညာလုိ႔ ေခၚတဲ့ ဟုတ္မဟုတ္ မွန္မမွန္ ျဖစ္ႏုိင္၏ မျဖစ္ႏုိင္၏ ဆန္းစစ္မႈ မပါရွိပါ။ ဒုုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ရန္အတြက္ က်င့္ၾကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္မႈ လုိ႔ေခၚတဲ့ စရဏတရား မပါရွိပါ။ သုိ႔ျဖစ္၍ ထိုဘာသာ ၀ါဒတုိ႔၏ အဓိက အေျခခံမွာ သဒၶါတရားသာ ျဖစ္ပါသည္။

ထုိ႔အျပင္ သိပၸံပညာ ရပ္မ်ားကို ေလ့လာ ဆန္းစစ္ရန္လည္း လုိအပ္ပါတယ္။ Philosophy ေခၚ ဒႆနိက ေဗဒဘာသာရပ္နွင့္ ရုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ သိပၸံပညာ အားလံုးသည္ အသိဥာဏ္ ပညာ တုိးပြးရန္ ေလ့လာေသာ ဘာသာရပ္မ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပညာတစ္ခုထဲကိုသာ ဗဟုိျပဳထားလုိ႔ “သဒၶါႏွင့္စရဏ” မပါရွိသျဖင့္ သိပၸံပညာ ရပ္သည္လည္း ဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္မႈကို မေပးအပ္ႏုိင္ပါ။

ဗုဒၶ၀ါဒမွာမႈ သဒၶါ ႏွင့္ ပညာ ညီမွ်စြာ တြဲဖက္ထားေသာ ဘာသာျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာျမတ္ သံုးပါးတုိ႔ ဂုဏ္ကို ပညာျဖင့္ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ သံုးသပ္ၿပီး ေစတနာ သဒၶါထက္သန္စြာ ကုိးကြယ္ရေသာ ဘာသာျဖစ္ပါတယ္။ ပညာျဖင့္ ရႈျမင္ ေစတနာ သဒၶါျဖင့္ ယံုၾကည္ရံုႏွင့္ အဆံုးမသတ္ေသးပါ။ တကယ္တမ္း သံသရာ ၀ဋ္မွ ကၽြတ္လြတ္လုိလွ်င္ လည္းေကာင္း ဘ၀သံသရာ က်င္လည္ရာ၀ယ္ ေနရာေကာင္း ဘ၀ေကာင္း ျဖစ္လုိလွ်င္ လည္းေကာင္း စရဏ ေခၚ က်င့္ၾကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္မႈ ရွိရပါမယ္ ေလေနာ္။

ထို႔ေၾကာင့္ ဘာသာျခား ၀ါဒတို႔မွာ သဒၶါသာ အဓိကျဖစ္ၿပီး ပညာႏွင့္ စရဏ မပါသျဖင့္ လုိအပ္ေသာ ခ်မ္းသာမ်ိဳးကို မရႏိုင္ပါ။ သိပၸံ ပညာရပ္မွာလည္း ပညာသာ အဓိက ျဖစ္ၿပီး သဒၶါႏွင့္စရဏ မပါျပန္သျဖင့္ လမ္းမွန္ နည္းမွန္ စနစ္မွန္ ထက္သန္ေသာ အားထုတ္မႈမ်ိဳး မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ တကယ္တမ္း ခံစားရသည့္ ဘ၀ဒုကၡမ်ားမွ လည္းလြတ္ေျမာက္ေအာင္ မေဆာင္ရြက္ႏုိင္ပါ။ဗုဒၶဘာသာမွာမႈ “သဒၶါ၊ပညာ၊စရဏ” စံုလင္စြာ ပါရွိသျဖင့္ ေတာင့္တသည့့္အတုိင္း မဆိုင္းမတြ သုခက်ိဳးကို ေပးအပ္ႏုိင္သည့္ မွန္ကန္မႈ အျပည့္ရွိေသာ ဘာသာ၀ါဒ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ မွန္ကန္ေသာ ဘာသာ၀ါဒ တစ္ရပ္ကို ကုိးကြယ္ေနၾကရသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ စစ္မွန္သူတုိင္း ေအာင္ျမင္မႈ ပန္းတိုင္ကိုိ ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾက သူမ်ားျဖစ္ပါသည္။

လူတုိင္းလူုတိုင္း တစ္ဦးခ်င္း အေနႏွင့္ မွန္ကန္မႈရွိေသာ ဘာသာ၀ါဒကို ေရြးခ်ယ္ကုိးကြယ္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ေနၾကသျဖင့္ ဘ၀သံသရာ တေလွ်ာက္လံုး ေကာင္းစားေရးအတြက္ ဗုဒၶဘာသာသည္ လူတုိင္းလူတိုင္းအတြက္ အေရးႀကီးဆံုး ဘာသာ၀ါဒတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ ဗုဒၶ၀ါဒကို လက္ကုိင္ထား က်င့္ႀကံၾကေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သူေတာ္စင္မ်ားအဖို႔ မည္သည့္ႏုိင္ငံသား၊ မည္သည့္လူမ်ိဳး၊ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္ မည္သူမဆို လူေတာ္လူေကာင္းမ်ား ျဖစ္ေနၾကၿပီးျဖစ္၍ လူဘ၀ကို အရေတာ္သူ ကံေကာင္းသူမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကပါၿပီ။

သမိုင္းေၾကာင္းအရ ျမန္မာျပည္ဖြား တုိင္းရင္းသားတုိ႔မွာ သာကီ၀င္မင္းသား ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးရင္းျခာ ေတာ္စပ္ၾကသျဖင့္ ကံေကာင္းၿပီးသားအျပင္ ေနာက္ထပ္ကံေကာင္းမႈတစ္ခု တုိးလာသည့္ ျမင့္ျမတ္သည့္ ကံထူးရွင္မ်ား ျဖစ္လာပါသည္။
ျမန္မာႏွင့္ဗုဒၶသည္ ခြဲျခားမရ။ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ား ျဖစ္ၾကသျဖင့္ ဗုဒၶ ဘာသနာေတာ္ကုိ ျမန္မာလူမ်ိဳးတိုိင္း ကုိးကြယ္ေရး ၊ ျမန္မာမွန္သမွ် ဗုဒၶသာသနာ့ အေမြ ဆက္ခံႏုိင္ေရးသည္ သမိုင္းေပး တာ၀န္ႀကီး ျဖစ္လာပါသည္။

ျမန္မာႏုိ္င္ငံကို ခ်စ္ေသာျမန္မာ လူမ်ိဳးတုိင္း ဗုဒၶဘာသာကို ခ်စ္ရပါမည္။ ျမန္မာကို ကမၻာက ေလးစားေနသည္မွာ ဗုဒၶဘာသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ အကယ္၍ ဘာသာျခား ၀ါဒႀကီးမ်ား လႊမ္းမိုးသြားၿပီ ဆုိပါက ျမန္မာကုိ ကမၻာက စဥ္းစားစရာ မလုိေတာ့ပါ။ ထုိထုိဘာသာ၀ါဒ ထြန္းကားရာ ႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔သာ ေလ့လာေရး အတြက္ခရီး ဆက္ၾကပါလိမ့္မည္။

ဗုဒၶဘာသာ တုိးတက္ေလသမွ် ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ဤကမၻာတြင္ ဦးစားေပး ေနရာ ရေနမည္မွာ မုခ်ျဖစ္ပါသည္။”သာသနာ ကြယ္ေသာေန႔သည္ ျမန္မာကြယ္ေသာ ေန႔”ျဖစ္ႏုိ္င္ပါသည္။ ဗုဒၶသာသနာ ႏွင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးသည္ အစဥ္ထာ၀ရ ဒြန္တြဲေနသျဖင့္ ျမန္မာကို ခ်စ္ေသာသူတုိင္း ဗုဒၶဘာသာကို ေလးစားရပါမည္။

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ရွိေတာ္ မူစဥ္ကတည္းက ဗုဒၶကို မကုိးကြယ္ေသာ အျခားဘာသာတို႔ ရွိေနသျဖင့္ အားလံုး ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ရမည္၊ ဗုဒၶဘာသာသို႔ မ၀င္မေနရဟု မဆုိလုိပါ။ မိမိတို႔ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာကို လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္ေတာ့ ရွိၾကပါသည္။လူ႔ဘ၀သည္ ရခဲလွပါသည္။ ရခဲလွသည့္ လူ႔ဘ၀ကို ရသည့္အခုိက္၀ယ္ ဗုဒၶဘာသာကုိ စူးစမ္းေလ့လာ ေစလုိပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာသည္ ပစၥကၡ တမလြန္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေရးႏွင့္ သံသရာ ဆင္းရဲဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ နည္းေပးလမ္းျပ တိတိက်က် ေဖာ္ျပႏုိင္ေသာ ဘာသာတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ 

ကံေကာင္းလွသျဖင့္ ျမန္မာျပည္တြင္ လူျဖစ္ရၿပီး ဗုဒၶာသာကုိ အနီးကပ္ ေလ့လာခြင့္ ရႏုိင္သည္ဟု ဆုိႏုိင္ပါသည္။ ႏုိင္ငံရပ္ျခား ဘာသာျခား ျဖစ္ေနသူမ်ား အဖို႔ေလ့လာရန္ ခက္ခဲလွပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာတြင္ ေလ့လာရန္ ပိဋကပ္မ်ား ေလ့လာစူးစမ္းရန္ ဆရာမ်ား အနီးေဒသမွာပင္ ရွိေနပါသည္။ ေလ့လာၾကည့္ၿပီးမွ ဆံုးျဖစ္ပါမႈ ပို၍မွန္ကန္ ပါလိမ့္မည္။ လက္ေတြ႔ေလ့လာမွ ကုိယ္ေတြ႔ အသိပညာမွန္ ရႏုိင္ပါသည္။

အကယ္၍ ယံုၾကည္ရန္ မျဖစ္ႏုိင္ပါဟု ဆုိလွ်င္ သေဘာက် ကုိးကြယ္ႏုိင္ပါသည္။ သုိ႔ပါေသာ္လည္း လူမ်ားစု ကုိးကြယ္ေသာ ျမန္မာတုိင္း ကုိးကြယ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာကုိမႈ မဆန္႔က်င္ၾကဘဲ ျမန္မာျပည္အတြက္ မျဖစ္မေန ေဆာင္ရြက္ရမည့္ အမ်ိဳးသားေရး တာ၀န္တစ္ရပ္အျဖစ္ ပါ၀င္လက္တြဲ ေဆာင္ရြက္ၾကရပါမည္။

ဗုဒၶဘာသာ တုိးတက္လာသျဖင့္ မည့္သည့္ဘာသာ ၀ါဒတုိ႔ကုိမွ အႏၱာရယ္ ေပးမည္မဟုတ္ပါ။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး အျပည့္ရွိေသာ ဘာသာ၀ါဒ ျဖစ္သျဖင့္ ျမန္မာ့ေျမတြင္ေန ျမန္မာ့ေရကိုေသာက္ ျမန္မာ့ဆန္ကိုစား မိမိကုိယ္ကို ျမန္မာဟု ခံယူထားေသာ မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာတုိင္းသည္ အမ်ိဳးသားေရး တာ၀န္အသြင္ျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ ထာ၀စဥ္ တုိးတက္ေနရန္ ကာယအား ဥာဏအား ဓနအား ပညာအား စြမ္းပကား အားလံုး စုေပါင္းၿပီး အစြမ္းကုန္ ေဆာင္ရြက္ၾက ရမည္မွာ ျမန္မာတုိင္း၏ တာ၀န္ျဖစ္ပါသည္။ စည္းကမ္းေပ်ာက္လွ်င္ လူမ်ိဳးေပ်ာက္သြား လိမ့္မည္။ ေျမမ်ိဳေသာ္ လူမ်ိဳးမကုန္ လူလူခ်င္း မ်ိဳပါမွ လူမ်ိဳးတုန္း လိမ့္မည္ဟု စာဆိုလည္း ရွိတယ္ေနာ္။

မိမိတုိ႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးသည္ ကမၻာတည္ဦး လူဟူ၍ ေပၚေပါက္သည့္ အခ်ိန္ကပင္ ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ လူမ်ိဳးတစ္ျခား မေရာေႏွာခဲ့။ ေရာေႏွာမႈကိုလည္း လက္မခံခဲ့။ အျခားလူမ်ိဳးမ်ား၏ လႊမ္းမိုးမႈကိုလည္း လက္မခံခဲ့။ အမိေျမကို တကယ္ခ်စ္ ျမတ္ႏုိးလွ်င္ အသမၻိႏၷမႈကုိ မုခ်မေသြ လုိက္နာရမည္။ လူမ်ိဳးျခားနွင့္ ေရာေႏွာျခင္းသည္ မည္သို႔ပင္ အေၾကာင္းျပျပ ျမန္မာမပီသရာ ေရာက္သည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာသာကီ၀င္ ဟူသည္ အမ်ိဳးဂုဏ္ကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရာ၌ ထိပ္တန္းက ေနရေသာ လူမ်ိဳးျဖစ္ရမည္။

*အာဒိစၥ၀ံသ= အေရွ႕တုိင္းသားပီပီ မိမိယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ ဇာတိမာန္ အမ်ိဳးမာန္ထက္သန္ ျပည့္၀လုိက္နာၾကၿပီး မိမိလူမ်ိဳးကို ခ်စ္ျမတ္ႏုိးပါ။
*ခတၱိယ= မိမိတို႔ ပိုင္ဆုိင္ေသာ ေရ၊ေျမ၊ ေတာ၊ေတာင္ သဘ၀၊ သယံဇာတ ထာ၀ရ တုိးတက္ေအာင္ ႀကံေဆာင္ၿပီး အမိႏုိင္ငံေတာ္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏုိးပါ။

 
*အသမၻိႏၷ= လူမ်ိဳးျခားေသြး ကင္းပါေစ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳး စစ္စစ္ျဖစ္ေစရန္ လူမ်ိဳးျခား ဘာသာျခား ေသြးမေႏွာေစဘဲ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာ စိတ္ဓာတ္ အျပည့္အ၀ထားၿပီး အမ်ိဳးဂုဏ္ ျမင့္မားေရးႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္မ်ား အမ်ိဳးသားေရး လကၡဏာမ်ားကုိ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရး တာ၀န္မ်ားသည္ သာကီ၀င္ ျမန္မာမ်ား၏ သမုိင္းေပးတာ၀န္ အမ်ိဳးသားေရး တာ၀န္မ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။

ျမန္မာလူမ်ိဳး ဗုဒၶ၏ သာသနာေတာ္ႀကီး တည္တံ့ထြန္းကား ျပန္႔ပြားေရး အတြက္သာသနာ ျပဳရသည့္ တာ၀န္သည္ ျမန္မာျပည္ဖြား ျမန္မာတိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ား၏ အမ်ိဳးသားေရး တာ၀န္ႀကီး ျဖစ္ေပသည္။

ေသြးကေျပာေသာ ဗုဒၶသာသနာ ေတာ္အတြက္ ေသြးတူသားတူ လူမ်ိဳးတူတုိ႔က အစဥ္ထာ၀ရ ႀကိဳးပမ္းလုိက္နာ အားထုတ္ၾကမွသာ အေဆြေတာ္သည္ တာ၀န္ေက်ေသာ ႏုိင္ငံသားေကာင္း မ်ိဳးခ်စ္ဘာမထီ အာဇာနည္ေခၚ သာကီျမန္မာ ပီသမည္ ျဖစ္သျဖင့္ အမိ်ဳး ဘာသာ သာသနာ အတြက္ ဦးထိိပ္ရြက္ကာ သာသနာ့ရန္စြယ္ အႏၱရာယ္ ဟူသမွ် ကာကြယ္ၾကၿပီး ေလာကသံသရာ ခ်မ္းသာသုခ ေပးေ၀ငွမည့္ ဗုဒၶသာသနာႀကီး တုိးတက္ေစရန္ စိတ္ရည္သန္၍ ရန္သူဆို ဘာမထီ ျမင့္ျမတ္တဲ့ အာဇာနည္ “သာကီမ်ိဳးေဟ့ ဒို႔ျမန္မာ” ဟုဂုဏ္ယူ ၀င့္ၾကြားစြာ ဟစ္ေၾကြးၿပီး သာသနာျပဳ သူရဲေကာင္း ပုဂၢိဳလ္မြန္မ်ား ျဖစ္ႏုိင္ၾက ပါေစဟု ဆႏၵျပဳ ေရးသားလုိက္ပါတယ္။ 

ကုိးကား ….. ဗုဒၶႏွင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳး စာအုပ္မွ။