ေငြႏွင့္ ကိုယ္က်င့္သီလ
ေငြနဲ႕ သီလကို ၀ယ္လုိ႔မရပါဘူး။ ဥစၥာပစၥည္းနဲ႕ သီလကို လဲလွယ္လုိ႔ မရဘူး။
ေငြရွိျပီး၊ သီလမရွိတဲ့ လူရဲ႕ နာမည္ပ်က္သတင္းဆုိတာ ေငြမရွိ သီလမရွိတဲ့ နာမည္ပ်က္သတင္းထက္ ပိုေက်ာ္ၾကားတယ္။
အခ်ိဳ႕က ေငြေၾကာင့္ သီလ အပ်က္ခံတယ္။ အခ်ိဳ႕က မိန္းမေၾကာင့္ သီလ အပ်က္ခံတယ္။ အခ်ိဳ႕က ေဒါသေၾကာင့္ သီလအပ်က္ခံတယ္။ သီလ အပ်က္ခံတဲ့ပံုစံက အမ်ိဳးမ်ိဴးပါပဲ။
သမၼာအာဇီ၀မဟုတ္တဲ့ ေငြနဲ႕နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ ေတြ႕လာရင္ သိပ္ကို သတိထားရပါမယ္။ ေငြဆုိတာကေတာ့ လုိခ်င္စရာပါပဲ။ အျမဲလည္း လုိေနတာပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ ရနည္း မမွန္တဲ့ေငြေနာက္ကို လုိက္ရင္ ဒုကၡနဲ႕ ေပါင္းရတယ္။ သီလဖ်က္ျပီး ေလာဘသကၠာယ ေနာက္ကို လုိက္လုိ႔ အႏၱရာယ္ ေတြ႕ရတဲ့ လူေတြလည္း ရွိၾကတယ္။
ေငြရေတာ့ ရတယ္။ သီလ ပ်က္ေတာ့ အက်င့္သီလ မေကာင္းဘူးဆုိတဲ့ နာမည္ထြက္လာေရာ။ ပန္းသတင္း ေလညင္းေဆာင္သလုိ၊ လူ႔သတင္းလည္း လူခ်င္းေဆာင္တာပဲ မဟုတ္လား။ ဟုတ္ရင္ ေက်ာ္သလုိ၊ ပုပ္ရင္လည္း ေပၚတာပဲေလ။
အခ်ိဳ႕ဆုိ အဲသည္လုိ ဒုကၡနဲ႕ အႏၱရာယ္ ေတြ႕ေတာ့မွ ေလာကမွာ ေငြနဲ႕ ဥစၥာသာ အေရးၾကီးတာ မဟုတ္ဘူး၊ ေငြရွိရင္ ျပီးစတမ္း မဟုတ္ဘူးဆုိတာ သိလာၾကေတာ့တယ္ေလ။ အက်င့္သီလသာ မ်က္ေမွာက္ေရာ၊ တမလြန္ပါ ေကာင္းတယ္။ သီလရဲ႕တန္ဖုိးဟာ သီလပ်က္မွ ပိုသိတတ္တာမ်ိဳးပါ။
သီလဟာ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔ကိုင္စြဲတဲ့ လက္နက္။ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္။ သီလက သိပ္မြန္ျမတ္သန္႕စင္လွပါတယ္။
မ်က္ေမွာက္ဘ၀ေရာ၊ တမလြန္ဘ၀ပါ ေကာင္းက်ိဳးေပးႏုိင္တာေတြက ေငြမဟုတ္ဘူး။ ေငြဟာ မ်က္ေမွာက္ ဘ၀မွာ ေကာင္းက်ိဳးျပဳႏုိင္တယ္ ဆုိတာေတာင္ တမလြန္ေတာ့ မျပဳႏုိင္ဘူး။ ယခုဘ၀နဲ႕ ေနာင္ဘ၀ ေကာင္းက်ိဳးေပးႏုိ္င္တာက သီလ။
ေနာင္ဘ၀က အေရးမၾကီးပါဘူး။ ငရဲက ေနာက္မွ က်မွာပါ။ အခုဘ၀ သံုးရစားရဖုိ႔ ေငြလုိတယ္ဆုိျပီး ရတဲ့နည္းမ်ားနဲ႕ မုိက္တြင္းနက္သူေတြဟာ ေနာင္ဘ၀မဟုတ္ ဒီဘ၀မွာတင္ ဒုကၡေခ်ာက္ထဲေရာက္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။
လူ႔ဘ၀မွာ သိကၡာရွိရွိ ဂုဏ္သေရျပည့္ျပည့္ ေနႏုိင္သြားဖုိ႔က အေရးၾကီးလွပါတယ္။ ဂုဏ္က်က္သေရဆုိတာက ေငြရွိမွမဟုတ္ပါဘူး။ ေငြမရွိလည္း အက်င့္သီလေကာင္းရင္ ဂုဏ္ရွိတာပါပဲ။ ေက်ာ္ေစာတာပါပဲ။
“သည္လူ မရုိးေျဖာင့္ဘူး။ ေငြေတာ့ရွိတယ္” ဆုိတာမ်ိဳး ၾကားဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ အဲသည္လုိဆုိ ဘယ္မွာလဲ လူ႔တန္ဖိုး ရွိေတာ့မလဲ။
ေငြရွိတာပဲလုိ႔ ေျပာတဲ့လူေတြဟာ ေငြရွိရက္နဲ႕ မျပီးတာမ်ိဳးေတြ၊ မရတာမ်ိဳးေတြကို ခံစားရတတ္တယ္။
ေတြးေခၚပညာရွင္ ေဘကြန္က “ေငြသည္ အေစခံေကာင္း တစ္ဦးသာျဖစ္၍ ဆရာေကာင္းတစ္ဦး မဟုတ္ေခ်” လုိ႔ ဆုိထားပါတယ္။
ေတြးေခၚပညာရွင္ ေဆာက္(သ)က “ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏူိးမူ ဟူသ၍တြင္ အနည္းႏွင့္အမ်ား ဆုိသလုိ အကန္းသဖြယ္သာလွ်င္ ျဖစ္၏။ သို႔ရာတြင္ ေငြေၾကးကို ခင္တြယ္လွ်င္ကား အဆုိး၀ါးဆံုးပင္” လုိ႔ဆုိတယ္။
တစ္ဖန္ ေတြးေခၚပညာရွင္ ဆြတ္(ဖ)က “အေျမာ္အျမင္ရွိသူတစ္ေယာက္အဖုိ႔ ေငြေၾကးကိစၥက သူ႔ဦးေႏွာက္ထဲတြင္ ထားလွ်င္ ထားမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔အသည္းႏွလံုးထဲတြင္ ထားမည္မဟုတ္ေခ်” လုိ႔ဆုိတယ္။
ေငြရွိရင္ ဘာမဆုိျဖစ္တယ္၊ ေငြရွိရင္ ျပီးတယ္ဆုိတဲ့ စကားဟာ ရာႏူန္းျပည့္ မမွန္လွပါဘူး။
ေမတၱာကို ေငြနဲ႕ ၀ယ္လုိ႔ ရတဲေနရာရ၊ ရသူရ၊ မရသူ မရဘူး။
သီလကေတာ့ လံုး၀ ေငြနဲ႕၀ယ္လုိ႔ မရတဲ့အရာပါ။
ေငြရွိျပီး သိကၡာမရွိတဲ့လူ၊ ပညာရွိျပီး သိကၡာမရွိတဲ့လူ၊ မ်ိဳးႏြယ္ေကာင္းျပီး သိကၡာမရွိတဲ့လူ၊ ရုပ္ရည္သန္႕ျပီး သိကၡာမရွိတဲ့ လူေတြရွိၾကသလုိ ေငြမရွိဘဲ သိကၡာရွိတဲ့ လူေတြလည္း ရွိၾကပါတယ္။
ရုပ္ရည္ဆုိးျပီး သိကၡာေၾကာင့္ ခင္မင္မူ မ်ားသူေတြလည္း ရွိျပန္ပါတယ္။
ေဆြမ်ိဳးႏြယ္ မေကာင္းဘဲ သိကၡာေၾကာင္ ့ေက်ာ္ၾကားသူေတြလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။
ေလာကမွာ ပညာလည္းရွိ၊ သိကၡာလည္းရွိတဲ့လူကေတာ့ လူျဖစ္ရက်ိဳးအနပ္ဆံုး လူပါပဲ။
ေငြေၾကးစကား ေျပာလာတဲ့အခါမွာ သစၥာတရားကို ေရွ႕ထားတဲ့ ပညာရွိရဲ႕ သိကၡာဟာ ေက်ာ္ၾကားျပီးရင္ ေက်ာ္ၾကားတာပဲ။
အခ်ိဳ႕က ေျပာပါတယ္။ အဲသည္လုိ သစၥာတရား ေရွ႕ထားေနရင္ နာမည္ၾကီး ထမင္းငတ္ျဖစ္မယ္တဲ့ေလ။ မငတ္ပါဘူး။ မွန္မွန္စားရပါတယ္။ သစၥာတရားနဲ႕ သိကၡာဖ်က္ရင္ ခဏသာ မ်ိဳးမ်ိဳးမ်က္မ်က္ေလး စားရျပီး ေနာက္က်ေတာ့ လံုး၀ငတ္ေရာ။
ေငြသာပဓာနဆုိတဲ့ ရုပ္ၾကမ္း၀ါဒေတြာ ကိုယ့္အတြက္ ယာယီေကာင္းက်ိဳး ရခ်င္ရမယ္။ အျမဲတမ္း ေကာင္းက်ိဳး မေပးဘူး။ ေငြကို ေရွ႕တန္းတင္ အမွားလုပ္မိရင္ မိမိအတြက္ေရာ၊ အမ်ားအတြက္ပါ ေကာင္းက်ိဳး မေပးႏုိင္ဘူး။
လူရဲ႕ အရည္အခ်င္းကေတာ့ ေငြထက္ တန္ဖုိးရွိျပီး ေငြဟာ အရည္အခ်င္းရွိသူရဲ႕ အေစအပါးပါ။ ေငြကို လူက လုပ္တာ မဟုတ္ပါလား။
အက်င့္သီလေကာင္းလုိ႔ ကုသိုလ္ကံအက်ိဳးေပးလုိ႔ ေန႕ခ်င္းညခ်င္း ၾကီးပြားခ်မ္းသာသူေတြ ရွိသလို နဂိုက အက်င့္သီလေကာင္းပါလ်က္ အက်င့္ပ်က္လုိ႔ အကုသိုလ္ကံ ၀င္ျပီး ေန႕ခ်င္းညခ်င္း မြဲသူေတြလည္း အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။
အက်င့္သီလေပၚမွာ တည္ေနတာက စီးပြားေရး၊ ၾကီးပြားေရးေတြပါ။ မ်က္လွည္ျပလုိက္သလုိ ပ်က္စီးဆံုးရူံးသြားၾကရတာေတြဟာ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ အက်င့္သီလေၾကာင့္ပါပဲ။
စီးပြားရွာရွာ၊ ေငြေၾကးရွာရာမွာ ယွဥ္ျပိဳင္မူေတြရွိပါတယ္။ အဲဒီလုိ ယွဥ္ျပိဳင္မူေတြရွိေတာ့ သတိ၀ီရိယနဲ႕ ဉာဏ္ကိုသံုးရတယ္။ အက်င့္သီလကိုလည္း ထိန္းရတယ္။ ယွဥ္ျပိဳင္မူမွာ ကိုယ္အျမင့္ကိုယ္ေရာက္ဖုိ႔တြက္ သူတပါးကို နင္းတက္ရတာမ်ိဳး ေအာက္တန္းမက်ရေအာင္ ၾကီးပြားတုိးတက္ ခ်င္သူေတြ သတိျပဳရလိမ့္မယ္။
သီလပ်က္တာ၊ စာရိတၱ ခြ်တ္ယြင္းတာ၊ ပ်င္းတာ၊ အျခား သူအေပၚ ေစတနာေခါင္းပါးတာ၊ အျဖစ္အပ်က္မ်ား အေပၚ အသင့္အတင့္ ႏွလံုးသြင္းမူ မရွိတာေတြဟာ စီးပြားပ်က္မယ့္ နိမိတ္လကၡဏာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ေငြဟာ လူကို မာန္ တက္ေစပါတယ္။ ဘ၀ ေမ့ေစပါတယ္။ ခက္ထန္မာန ေထာင္လႊားေစပါတယ္။ အဲဒီမွာ အက်င့္သီလကို ထိခိုက္တတ္တယ္။ အျမဲကို ဆင္ျခင္ေနရပါမယ္။ ေငြမ်ားမ်ားလက္ထဲရွိရင္ ပိုျပီး ဆင္ျခင္ေနရပါမယ္။
အက်င့္သီလဟာ မည္မွ်ထိ အေရးၾကီးသလဲဆုိရင္ စီးပြားျပိဳင္ဘက္ဆီက အက်င့္သီလကိုပါမက ကိုယ့္ရဲ႕ရန္သူဆီကေတာင္ အတုယူသင့္ရင္ ယူရတယ္။ သူ႔အက်င့္က ေေကာင္းရင္ အတုခုိးရမွာပဲ။
ေလာကမွာ အက်င့္သီလ ဖ်က္ျပီး “ဂ်င္”လုိ လည္ေနတဲ့ လူေတြအမ်ားၾကီးပါပဲ။ အဲဒီလူေတြဟာ “ဂ်င္” သေဘာလို ပါပဲ။ လည္တုန္း ခဏေလးပါ။ မၾကာဘူး ရပ္သြားရတာပဲ။
လွည္စားျပီး ေငြရွာတာ၊ အေယာင္ေဆာင္တာ၊ ကိုယ့္အျပစ္ကို ဖံုးဖိထားတာ။ အဲသည္မေကာင္းတဲ့ အက်င့္ဆုိးေတြဟာ ေနာက္ဆံုး ေပၚတာပဲ။ မေပၚတာ မရွိသေလာက္ပါဘဲ။
မေကာင္းၾကံ စီးပြားရွာတာ၊ မေကာင္းတာ လုပ္တာေတြဟာ တစ္ေန႕မဟုတ္ တစ္ေန႕ေန႕မွာ ဒုကၡေပးမွာ မုခ်ပဲ။ ေလာကၾကီးမွာ အမွန္တရားဟဟာ ဘယ္သူ႔အမွားကိုမွ ခြင့္မျပဳပါဘူး။
အေတြးေတြ၊ အဆင္းေတြ၊ အသံေတြ၊ ခံစားမူအာရုံေတြ၊ ေနာက္ကို လုိက္လြန္းရင္ လူဟာ ေငြ သိပ္လုိလာတယ္။ ျပီးေတာ့ ေလာဘေဇာ တုိက္လာေရာ။ ေငြမူး မူးလာတယ္။ ျပႆနာ တက္ခ်င္လာတာဟာ အဲသည္ အာရုံေတြက စတာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီမွာ ဆရာၾကီး ဦးေသာ္ဇင္ရဲ႕ “ဒိ႒၊ ဓမၼ၊ နိဗၺာန၊ ေလာကအလွ၊ သဘာ၀” လုိ႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ထားတဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါ။
ေငြရွိျပီး၊ သီလမရွိတဲ့ လူရဲ႕ နာမည္ပ်က္သတင္းဆုိတာ ေငြမရွိ သီလမရွိတဲ့ နာမည္ပ်က္သတင္းထက္ ပိုေက်ာ္ၾကားတယ္။
အခ်ိဳ႕က ေငြေၾကာင့္ သီလ အပ်က္ခံတယ္။ အခ်ိဳ႕က မိန္းမေၾကာင့္ သီလ အပ်က္ခံတယ္။ အခ်ိဳ႕က ေဒါသေၾကာင့္ သီလအပ်က္ခံတယ္။ သီလ အပ်က္ခံတဲ့ပံုစံက အမ်ိဳးမ်ိဴးပါပဲ။
သမၼာအာဇီ၀မဟုတ္တဲ့ ေငြနဲ႕နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ ေတြ႕လာရင္ သိပ္ကို သတိထားရပါမယ္။ ေငြဆုိတာကေတာ့ လုိခ်င္စရာပါပဲ။ အျမဲလည္း လုိေနတာပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ ရနည္း မမွန္တဲ့ေငြေနာက္ကို လုိက္ရင္ ဒုကၡနဲ႕ ေပါင္းရတယ္။ သီလဖ်က္ျပီး ေလာဘသကၠာယ ေနာက္ကို လုိက္လုိ႔ အႏၱရာယ္ ေတြ႕ရတဲ့ လူေတြလည္း ရွိၾကတယ္။
ေငြရေတာ့ ရတယ္။ သီလ ပ်က္ေတာ့ အက်င့္သီလ မေကာင္းဘူးဆုိတဲ့ နာမည္ထြက္လာေရာ။ ပန္းသတင္း ေလညင္းေဆာင္သလုိ၊ လူ႔သတင္းလည္း လူခ်င္းေဆာင္တာပဲ မဟုတ္လား။ ဟုတ္ရင္ ေက်ာ္သလုိ၊ ပုပ္ရင္လည္း ေပၚတာပဲေလ။
အခ်ိဳ႕ဆုိ အဲသည္လုိ ဒုကၡနဲ႕ အႏၱရာယ္ ေတြ႕ေတာ့မွ ေလာကမွာ ေငြနဲ႕ ဥစၥာသာ အေရးၾကီးတာ မဟုတ္ဘူး၊ ေငြရွိရင္ ျပီးစတမ္း မဟုတ္ဘူးဆုိတာ သိလာၾကေတာ့တယ္ေလ။ အက်င့္သီလသာ မ်က္ေမွာက္ေရာ၊ တမလြန္ပါ ေကာင္းတယ္။ သီလရဲ႕တန္ဖုိးဟာ သီလပ်က္မွ ပိုသိတတ္တာမ်ိဳးပါ။
သီလဟာ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔ကိုင္စြဲတဲ့ လက္နက္။ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္။ သီလက သိပ္မြန္ျမတ္သန္႕စင္လွပါတယ္။
မ်က္ေမွာက္ဘ၀ေရာ၊ တမလြန္ဘ၀ပါ ေကာင္းက်ိဳးေပးႏုိင္တာေတြက ေငြမဟုတ္ဘူး။ ေငြဟာ မ်က္ေမွာက္ ဘ၀မွာ ေကာင္းက်ိဳးျပဳႏုိင္တယ္ ဆုိတာေတာင္ တမလြန္ေတာ့ မျပဳႏုိင္ဘူး။ ယခုဘ၀နဲ႕ ေနာင္ဘ၀ ေကာင္းက်ိဳးေပးႏုိ္င္တာက သီလ။
ေနာင္ဘ၀က အေရးမၾကီးပါဘူး။ ငရဲက ေနာက္မွ က်မွာပါ။ အခုဘ၀ သံုးရစားရဖုိ႔ ေငြလုိတယ္ဆုိျပီး ရတဲ့နည္းမ်ားနဲ႕ မုိက္တြင္းနက္သူေတြဟာ ေနာင္ဘ၀မဟုတ္ ဒီဘ၀မွာတင္ ဒုကၡေခ်ာက္ထဲေရာက္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။
လူ႔ဘ၀မွာ သိကၡာရွိရွိ ဂုဏ္သေရျပည့္ျပည့္ ေနႏုိင္သြားဖုိ႔က အေရးၾကီးလွပါတယ္။ ဂုဏ္က်က္သေရဆုိတာက ေငြရွိမွမဟုတ္ပါဘူး။ ေငြမရွိလည္း အက်င့္သီလေကာင္းရင္ ဂုဏ္ရွိတာပါပဲ။ ေက်ာ္ေစာတာပါပဲ။
“သည္လူ မရုိးေျဖာင့္ဘူး။ ေငြေတာ့ရွိတယ္” ဆုိတာမ်ိဳး ၾကားဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ အဲသည္လုိဆုိ ဘယ္မွာလဲ လူ႔တန္ဖိုး ရွိေတာ့မလဲ။
ေငြရွိတာပဲလုိ႔ ေျပာတဲ့လူေတြဟာ ေငြရွိရက္နဲ႕ မျပီးတာမ်ိဳးေတြ၊ မရတာမ်ိဳးေတြကို ခံစားရတတ္တယ္။
ေတြးေခၚပညာရွင္ ေဘကြန္က “ေငြသည္ အေစခံေကာင္း တစ္ဦးသာျဖစ္၍ ဆရာေကာင္းတစ္ဦး မဟုတ္ေခ်” လုိ႔ ဆုိထားပါတယ္။
ေတြးေခၚပညာရွင္ ေဆာက္(သ)က “ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏူိးမူ ဟူသ၍တြင္ အနည္းႏွင့္အမ်ား ဆုိသလုိ အကန္းသဖြယ္သာလွ်င္ ျဖစ္၏။ သို႔ရာတြင္ ေငြေၾကးကို ခင္တြယ္လွ်င္ကား အဆုိး၀ါးဆံုးပင္” လုိ႔ဆုိတယ္။
တစ္ဖန္ ေတြးေခၚပညာရွင္ ဆြတ္(ဖ)က “အေျမာ္အျမင္ရွိသူတစ္ေယာက္အဖုိ႔ ေငြေၾကးကိစၥက သူ႔ဦးေႏွာက္ထဲတြင္ ထားလွ်င္ ထားမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔အသည္းႏွလံုးထဲတြင္ ထားမည္မဟုတ္ေခ်” လုိ႔ဆုိတယ္။
ေငြရွိရင္ ဘာမဆုိျဖစ္တယ္၊ ေငြရွိရင္ ျပီးတယ္ဆုိတဲ့ စကားဟာ ရာႏူန္းျပည့္ မမွန္လွပါဘူး။
ေမတၱာကို ေငြနဲ႕ ၀ယ္လုိ႔ ရတဲေနရာရ၊ ရသူရ၊ မရသူ မရဘူး။
သီလကေတာ့ လံုး၀ ေငြနဲ႕၀ယ္လုိ႔ မရတဲ့အရာပါ။
ေငြရွိျပီး သိကၡာမရွိတဲ့လူ၊ ပညာရွိျပီး သိကၡာမရွိတဲ့လူ၊ မ်ိဳးႏြယ္ေကာင္းျပီး သိကၡာမရွိတဲ့လူ၊ ရုပ္ရည္သန္႕ျပီး သိကၡာမရွိတဲ့ လူေတြရွိၾကသလုိ ေငြမရွိဘဲ သိကၡာရွိတဲ့ လူေတြလည္း ရွိၾကပါတယ္။
ရုပ္ရည္ဆုိးျပီး သိကၡာေၾကာင့္ ခင္မင္မူ မ်ားသူေတြလည္း ရွိျပန္ပါတယ္။
ေဆြမ်ိဳးႏြယ္ မေကာင္းဘဲ သိကၡာေၾကာင္ ့ေက်ာ္ၾကားသူေတြလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။
ေလာကမွာ ပညာလည္းရွိ၊ သိကၡာလည္းရွိတဲ့လူကေတာ့ လူျဖစ္ရက်ိဳးအနပ္ဆံုး လူပါပဲ။
ေငြေၾကးစကား ေျပာလာတဲ့အခါမွာ သစၥာတရားကို ေရွ႕ထားတဲ့ ပညာရွိရဲ႕ သိကၡာဟာ ေက်ာ္ၾကားျပီးရင္ ေက်ာ္ၾကားတာပဲ။
အခ်ိဳ႕က ေျပာပါတယ္။ အဲသည္လုိ သစၥာတရား ေရွ႕ထားေနရင္ နာမည္ၾကီး ထမင္းငတ္ျဖစ္မယ္တဲ့ေလ။ မငတ္ပါဘူး။ မွန္မွန္စားရပါတယ္။ သစၥာတရားနဲ႕ သိကၡာဖ်က္ရင္ ခဏသာ မ်ိဳးမ်ိဳးမ်က္မ်က္ေလး စားရျပီး ေနာက္က်ေတာ့ လံုး၀ငတ္ေရာ။
ေငြသာပဓာနဆုိတဲ့ ရုပ္ၾကမ္း၀ါဒေတြာ ကိုယ့္အတြက္ ယာယီေကာင္းက်ိဳး ရခ်င္ရမယ္။ အျမဲတမ္း ေကာင္းက်ိဳး မေပးဘူး။ ေငြကို ေရွ႕တန္းတင္ အမွားလုပ္မိရင္ မိမိအတြက္ေရာ၊ အမ်ားအတြက္ပါ ေကာင္းက်ိဳး မေပးႏုိင္ဘူး။
လူရဲ႕ အရည္အခ်င္းကေတာ့ ေငြထက္ တန္ဖုိးရွိျပီး ေငြဟာ အရည္အခ်င္းရွိသူရဲ႕ အေစအပါးပါ။ ေငြကို လူက လုပ္တာ မဟုတ္ပါလား။
အက်င့္သီလေကာင္းလုိ႔ ကုသိုလ္ကံအက်ိဳးေပးလုိ႔ ေန႕ခ်င္းညခ်င္း ၾကီးပြားခ်မ္းသာသူေတြ ရွိသလို နဂိုက အက်င့္သီလေကာင္းပါလ်က္ အက်င့္ပ်က္လုိ႔ အကုသိုလ္ကံ ၀င္ျပီး ေန႕ခ်င္းညခ်င္း မြဲသူေတြလည္း အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။
အက်င့္သီလေပၚမွာ တည္ေနတာက စီးပြားေရး၊ ၾကီးပြားေရးေတြပါ။ မ်က္လွည္ျပလုိက္သလုိ ပ်က္စီးဆံုးရူံးသြားၾကရတာေတြဟာ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ အက်င့္သီလေၾကာင့္ပါပဲ။
စီးပြားရွာရွာ၊ ေငြေၾကးရွာရာမွာ ယွဥ္ျပိဳင္မူေတြရွိပါတယ္။ အဲဒီလုိ ယွဥ္ျပိဳင္မူေတြရွိေတာ့ သတိ၀ီရိယနဲ႕ ဉာဏ္ကိုသံုးရတယ္။ အက်င့္သီလကိုလည္း ထိန္းရတယ္။ ယွဥ္ျပိဳင္မူမွာ ကိုယ္အျမင့္ကိုယ္ေရာက္ဖုိ႔တြက္ သူတပါးကို နင္းတက္ရတာမ်ိဳး ေအာက္တန္းမက်ရေအာင္ ၾကီးပြားတုိးတက္ ခ်င္သူေတြ သတိျပဳရလိမ့္မယ္။
သီလပ်က္တာ၊ စာရိတၱ ခြ်တ္ယြင္းတာ၊ ပ်င္းတာ၊ အျခား သူအေပၚ ေစတနာေခါင္းပါးတာ၊ အျဖစ္အပ်က္မ်ား အေပၚ အသင့္အတင့္ ႏွလံုးသြင္းမူ မရွိတာေတြဟာ စီးပြားပ်က္မယ့္ နိမိတ္လကၡဏာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ေငြဟာ လူကို မာန္ တက္ေစပါတယ္။ ဘ၀ ေမ့ေစပါတယ္။ ခက္ထန္မာန ေထာင္လႊားေစပါတယ္။ အဲဒီမွာ အက်င့္သီလကို ထိခိုက္တတ္တယ္။ အျမဲကို ဆင္ျခင္ေနရပါမယ္။ ေငြမ်ားမ်ားလက္ထဲရွိရင္ ပိုျပီး ဆင္ျခင္ေနရပါမယ္။
အက်င့္သီလဟာ မည္မွ်ထိ အေရးၾကီးသလဲဆုိရင္ စီးပြားျပိဳင္ဘက္ဆီက အက်င့္သီလကိုပါမက ကိုယ့္ရဲ႕ရန္သူဆီကေတာင္ အတုယူသင့္ရင္ ယူရတယ္။ သူ႔အက်င့္က ေေကာင္းရင္ အတုခုိးရမွာပဲ။
ေလာကမွာ အက်င့္သီလ ဖ်က္ျပီး “ဂ်င္”လုိ လည္ေနတဲ့ လူေတြအမ်ားၾကီးပါပဲ။ အဲဒီလူေတြဟာ “ဂ်င္” သေဘာလို ပါပဲ။ လည္တုန္း ခဏေလးပါ။ မၾကာဘူး ရပ္သြားရတာပဲ။
လွည္စားျပီး ေငြရွာတာ၊ အေယာင္ေဆာင္တာ၊ ကိုယ့္အျပစ္ကို ဖံုးဖိထားတာ။ အဲသည္မေကာင္းတဲ့ အက်င့္ဆုိးေတြဟာ ေနာက္ဆံုး ေပၚတာပဲ။ မေပၚတာ မရွိသေလာက္ပါဘဲ။
မေကာင္းၾကံ စီးပြားရွာတာ၊ မေကာင္းတာ လုပ္တာေတြဟာ တစ္ေန႕မဟုတ္ တစ္ေန႕ေန႕မွာ ဒုကၡေပးမွာ မုခ်ပဲ။ ေလာကၾကီးမွာ အမွန္တရားဟဟာ ဘယ္သူ႔အမွားကိုမွ ခြင့္မျပဳပါဘူး။
အေတြးေတြ၊ အဆင္းေတြ၊ အသံေတြ၊ ခံစားမူအာရုံေတြ၊ ေနာက္ကို လုိက္လြန္းရင္ လူဟာ ေငြ သိပ္လုိလာတယ္။ ျပီးေတာ့ ေလာဘေဇာ တုိက္လာေရာ။ ေငြမူး မူးလာတယ္။ ျပႆနာ တက္ခ်င္လာတာဟာ အဲသည္ အာရုံေတြက စတာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီမွာ ဆရာၾကီး ဦးေသာ္ဇင္ရဲ႕ “ဒိ႒၊ ဓမၼ၊ နိဗၺာန၊ ေလာကအလွ၊ သဘာ၀” လုိ႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ထားတဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါ။
(၁) အဆင္းအာရုံ၊ ျမင္ရတံုလည္း
ျမင္ရုံျမင္ခုိက္၊ ျမင္ေလလုိက္၍
(၂) အသံအာရုံ၊ ၾကားရတံုလည္း
ၾကားရုံၾကားခုိက္၊ ၾကားေလလုိက္၍
(၃) အေတြ႕အာရုံ၊ ေတြ႕ရတံုလည္း
ေတြ႕ရုံေတြ႕ခိုက္၊ ေတြ႕ေလလုိက္၍
(၄) အသိအာရုံ၊ သိရတံုလည္း
သိရုံသိလုိက္၊ သိေလလုိက္၍
(၅) ၾကိဳက္မၾကိဳက္၀ယ္၊ မတာတြယ္ႏွင့္
အဘယ္ျပႆနာ၊ ရွိမည္နည္း - တဲ့။
ျမင္ရုံျမင္ခုိက္၊ ျမင္ေလလုိက္၍
(၂) အသံအာရုံ၊ ၾကားရတံုလည္း
ၾကားရုံၾကားခုိက္၊ ၾကားေလလုိက္၍
(၃) အေတြ႕အာရုံ၊ ေတြ႕ရတံုလည္း
ေတြ႕ရုံေတြ႕ခိုက္၊ ေတြ႕ေလလုိက္၍
(၄) အသိအာရုံ၊ သိရတံုလည္း
သိရုံသိလုိက္၊ သိေလလုိက္၍
(၅) ၾကိဳက္မၾကိဳက္၀ယ္၊ မတာတြယ္ႏွင့္
အဘယ္ျပႆနာ၊ ရွိမည္နည္း - တဲ့။
ေငြေရးေၾကးေရးကိစၥမွာ ကိုယ့္အတြက္သာ သိျပီး လူတကာအေပၚ အေပၚစီးနဲ႕ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ၊ အက်င့္ မမွန္တဲ့ လူကို ပတ္၀န္းက်င္ဟာ မေပါင္းခ်င္ၾကဘူး။ ေပါင္းလည္း ဟန္ျပသာ ေပါင္းၾကတယ္။ ေမတၱာမပါတဲ့ ဆက္ဆံမူျဖစ္ေတာ့ ေစတနာမပါသလုိ ေရရွည္လည္း မခံေပဘူး။
လူေတြထဲမွာ သနားစရာ အေကာင္းဆံုးလူေတြဟာ ရည္မွန္းခ်က္နဲ႕ ဒုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳခံ ၾကိဳးစားလာခဲ့ျပီး၊ ပန္းတုိင္ေရာက္လုနီးမွ ဒဏ္မခံႏုိင္ဘဲ အက်င့္သီလ ပ်က္သြားသူမ်ားပဲ။ သူတုိ႔ဟာ နီးခါမွ ပန္းတုိင္ေပ်က္၊ နာမည္ပ်က္ၾကရပါတယ္။ အဲဒီလုိလူေတြလည္း ရွိပါတယ္။
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ မိမိရည္မွန္းခ်က္ မေရာက္ေသးခင္ေရာ၊ ေရာက္ျပီးခ်ိန္ေရာ၊ အက်င့္သီလကို အပ်က္မခံဘဲ ကိုင္ထားရမယ္။ အားသန္သန္၊ ဇြဲေကာင္းေကာင္း၊ ယံုၾကည္ခ်က္ႏွင့္ ၾကိဳးစားသူေတြ တစ္ခ်က္ကေလး တစ္ရက္ကေလး မေမ့ရမွာက အက်င့္သီလ။ လူ႔ဘ၀အတြက္ အက်ိဳးေပးႏုိင္တာက အက်င့္သီလသာ တစ္ပါ။
အသက္တုိမူ၊ ရွည္မူ၊ အနာေရာဂါမ်ားမူ၊ မမ်ားမူ၊ စီးပြားျဖစ္မူ၊ မျဖစ္မူဟာ ကံတရား၊ ကံစီမံဖန္တီးမူနဲ႕ ဆုိင္သလုိ ကာယကံရွင္ရဲ႕ အက်င့္သီလနဲ႕လည္း ဆုိင္ျပန္တယ္။
ေငြရွာတဲ့ သုခရြာကို သြားရာမွာ ဒုကၡလမ္းေၾကာင္းေပၚက အေႏွာက္အယွက္ အဖ်က္အဆီးေတြ ေတြ႕ရတတ္စျမဲပါ။ အဲဒီမွာ ေၾကာက္ရြံ႕ျပီး အက်င့္သီလပ်က္ရင္ ခရီးစဥ္ ရပ္သြားရုံမက သြားရမယ္ ့ရြာလည္း မေရာက္ေတာ့ပါဘူး။
လူေတြက ေျပာၾကတယ္။ ေငြတြင္း နက္တယ္၊ နက္တယ္တဲ့။ ေငြတြင္းနက္တာ မတူးတတ္လုိ႔ပါ။ အခ်ိဳ႕က ေျပာၾကျပန္တယ္။ တူးတတ္တဲ့ လူေတြေတာ့ ရေနတာပဲ မဟုတ္လား။ ေငြတြင္းတူးရာမွာ အက်င့္သီလကိစၥလည္းပါတယ္။ ဒါမပါရင္ မျပီးပါဘူး။
ခက္တာက နက္တဲ့ေငြတြင္းကို လံု႕လ၊ ၀ီရိယ၊ ဇြဲနဲ႕ မတူးခ်င္ဘဲ၊ သူမ်ား တူးျပီးသား ေငြတြင္းေတြကို ၾကားျဖတ္ လုခ်င္ေနၾကတာပါပဲ။
ေငြရပံု ေလးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ လြယ္လြယ္ရျပီး မတရားတဲ့ေငြ၊ ခက္ခက္ခဲခဲရျပီး မတရားတဲ့ေငြ၊ လြယ္လြယ္ရျပီး တရားတဲ့ေငြ၊ ခက္ခက္ခဲခဲ ရျပီး တရားတဲ့ ေငြပါပဲ။
အဲဒီမွာ လြယ္လြယ္ရျပီးတရားတဲ့ ေငြမ်ိဳးၾကေတာ့ ကံထူးသူေတြသာ ရတတ္ၾကပါတယ္။ ေငြဆုိတာ ဘယ္ေတာ့မွ လြယ္လြယ္ ရေလ့မရွိဘူး။ ခက္ခက္ခဲခဲနဲ႕ပဲ ရၾကတာပဲ။
ဆရာတကၠသိုလ္လြမ္းေ၀ရဲ႕ စာရတနာ စာအုပ္မွာ -
“ေငြသည္ အလြန္အေပါင္းရ ခက္သည္။ မေပါင္းဘဲ ေန၍လည္း မျဖစ္၊ သူမပါလွ်င္ အဘယ္အရာမွ မျပီး။ သူ႔ကိုေပါင္းတတ္လွ်င္ အလြန္အက်ိဳးရွိ၍ မေပါင္းတတ္လွ်င္ သူေဌးအေခၚခံရာမွ မ်က္လွည့္ျပသကဲ့သို႔ လူမြဲဘ၀သို႔ ေရာက္ရတတ္၏။ ရုံးေရာက္သူ ေရာက္၊ ေထာင္က်သူလည္း က်၊ ရာထူးျပဳတ္သူလည္း ျပဳတ္၊ ကိုယ္ကုိယ္ကို သတ္ေသသူလည္း ေသၾကရ၏” လို႔ ေရးသားထားပါတယ္။
“သူေတာ္ေကာင္းမ်ားကား ဘယ္ေသာအခါမွ် ရုတ္တရက္ ၾကြယ္၀ခ်မး္သာ မလာႏုိင္ဘူး” တဲ့။ သည္အေတြးအေခၚကေတာ့ ကမၻာ့ေတြးေခၚရွင္ ဆုိင္းရပ္(ခ္)ရဲ႕ အေတြးအေခၚပါပဲ။
အဲဒီ အေတြးအေခၚကို ၾကည့္ျပီး အက်င့္သီလ ေကာင္းတဲ့သူေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းသာ ခ်မ္းသာတယ္လုိ႔ ယူဆရမွာပါ။
မဟုတ္တာ၊ မမွန္တာ၊ ျဖတ္လမ္း မလုိက္ရင္ တျဖည္းျဖည္းမွသာ ခ်မ္းသာမွာပဲ မဟုတ္ပါလား။
ေတြးေခၚရွင္ ေလာ(စ္)ကေတာ့ -
“ဓနဥစၥာ ခ်မ္းသာမူမ်ားသည္ အလုပ္၏ ဖန္တီးမူေၾကာင့္သာလွ်င္ ျဖစ္ေပသည္”လုိ႔ ဆုိထားတယ္။
တစ္ဖန္ ေတြးေခၚရွင္ အီး၊ ပီ၊ ေဒးရဲ႕ အေတြးအေခၚဟာ အလြန္ေလးနက္လွပါတယ္။ ဘယ္လုိလဲဆုိေတာ့ ...
“ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မး္သာဖုိ႔မွာ ခက္ခဲတယ္။ သိမး္ဆည္းထားဖို႔ ပိုခက္တယ္။ အဲဒါထက္ စနစ္တက် အသံုးခ်ဖုိ႔က ပိုျပီး အခက္အခဲဆံုးပါပဲ” တဲ့။
သေဘာေပါက္တာကေတာ့ ရွာေဖြတာမွာေရာ၊ သိမ္းဆည္းတဲ့ ေနရာမွာေရာ၊ စနစ္တက် သံုးစြဲရာမွာေရာ လူရဲ႕အက်င့္သီလနဲ႕ ဆုိင္လာျပီ။ အက်င့္သီလေပၚမွာ ေငြရမယ္။ အက်င့္သီလေကာင္းရင္ ၾကာၾကာခံမယ္။ မွန္မွန္ကန္ကန္လည္း သံုးစြဲရာေရာက္မယ္။ ႏုိ႕မုိ႕ရင္ေတာ့ ေငြကို လူကရွာျပီး ေငြက လူကို ပ်က္သုဥ္းေအာင္ လုပ္ေျပးသြားမွာပဲ။
ေငြဟာ ဘ၀မဟုတ္ဘဲ အက်င့္သီလသာလွ်င္ ဘ၀ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္စင္စစ္ အသက္ရွင္ေနထုိင္ျခင္းဟာ အက်င့္သီလနဲ႕ ပတ္သက္ေနတယ္။ လူအျဖစ္ ရပ္တည္ေနျပီး အက်င့္သီလပ်က္တဲ့အခါ ဘ၀ပါ လုိက္ပ်က္ေတာ့မွာပဲ။
အက်င့္သီလျမတ္ရင္ ျမတ္သလုိ၊ အက်င့္သီလ နိမ့္က်ရင္ နိမ့္က်သလုိ ဘ၀အေနအထားကို ပိုင္ဆုိင္မယ္။
ဘ၀ရဲ႕အလွဟာ အက်င့္သီလ၊ အက်င့္သီလရဲ႕ အလွက ဘ၀ပါပဲဆုိတာ အားလံုးကို သိေစလုိပါတယ္ရွင္။
