သင္ကေလးဘ၀တုန္းက ဇြန္း၊ တူေတြနဲ႔ အစာစားတတ္ဖို႔
အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီးသံုးၿပီး သူတို႔သင္ေပးခဲ့တယ္။
အကၤ်ီ၀တ္တတ္ဖို႔၊ ဖိနပ္ႀကိဳးခ်ည္တတ္ဖို႔၊ ၾကယ္သီးတပ္တတ္ဖို႔ သင္ေပးတယ္။မ်က္ႏွာသစ္ သင္ေပးတယ္။ ေခါင္းၿဖီး သင္ေပးတယ္။
လူပီသဖို႔ သင္ေပးတယ္။ ဒါေၾကာင့္.....
သူတို႔ အိုမင္းသြားတဲ့အခါ.....သူတို႔ သတိလက္လြတ္ျဖစ္တဲ့အခါ ဒါမွမဟုတ္ စကားအဆက္အစပ္ မရွိတဲ့အခါ
သူတို႔ကို အျပစ္မျမင္ပါနဲ႔...
ၾကယ္သီးတပ္ဖို႔၊ ဖိနပ္ႀကိဳးခ်ည္ဖို႔ သူတို႔ေမ့ေလ်ာ့လာတဲ့အခါ...
သူတို႔ကို မေလာပါနဲ႔....အေၾကာင္းက
သင္ တျဖည္းျဖည္း ႀကီးျပင္းလာခ်ိန္မွာ သူတို႔တျဖည္းျဖည္း အိုမင္းသြားလို႔ျဖစ္တယ္။
သူတို႔မ်က္စိေရွ႕ သင္ရွိေနတဲ့အခ်ိန္ သူတို႔ရဲ႕ႏွလံုးသားဟာ ေႏြးေထြးေနတယ္။
တကယ္လို႔ တစ္ေန႔ေန႔မွာ
သူတို႔ မရပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အခါ၊ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အခါ
သူတို႔ရဲ႕လက္ကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ၿပီး
ငယ္စဥ္အခါက သင့္ကို သူတို႔တဲြေခၚခဲ့တဲ့အတိုင္း...
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တဲြေခၚေပးပါ။
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တဲြေခၚေပးပါ။
