ကိုးကြယ္ရာမွာေရြးခ်ယ္ပါ
“ ၾကည္ညိဳရာမွာ မ်ားသံဃာ.. ကိုးကြယ္ရာမွာေရြးခ်ယ္ပါ ”
ဆိုတဲ့စကားေလးဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအတြက္ အင္မတန္ အေရးႀကီးတဲ့ ဆံုးမစကားေလးပါပဲ။
ယခုေခတ္အခ်ိန္အခါမွာ တရားအားထုတ္တဲ့ ေယာဂီေတြ မ်ားလာသလို.. တရားရိပ္သာေတြလည္း
အမ်ားအျပား ေပၚထြက္လာပါတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အဆံုးမေတြကိုလည္း ရဟန္းသံဃာမ်ားေရာ..
လူပုဂၢိဳလ္မ်ားပါ.. ျဖန္႔ေ၀ေပးေနၾကတဲ့သူေတြလည္း မ်ားစြာ ေပၚထြက္လာပါတယ္။ အေကာင္း ဘက္မွ
စဥ္းစားရင္ အင္မတန္မွ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးဖို႔ ေကာင္းသလို.. တစ္ဖက္မွ စဥ္းစားၾကည့္ ျပန္ရင္လည္း
အင္မတန္မွ အေလးဂရုျပဳဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။
“ ကုန္ရႈံးေတာ့တစ္ေခါက္.. လင္ကုန္ရႈံးေတာ့
တစ္သက္လံုးေမွာက္.. ဆရာကုန္ရႈံးေတာ့ တစ္သံသရာလံုးေမွာက္ ”
ဆိုတဲ့ စကားေလးကလည္း တရားအားထုတ္မယ့္ ေယာဂီေတြအတြက္
အၿမဲႏွလံုးသြင္းထားသင့္တဲ့ စကားေလးပါ။ က်န္တဲ့အရာေတြ အေရြးမွားရင္ေတာ့
တစ္ဘ၀စာထက္ပိုၿပီး မဆံုးရႈံးႏုိင္ေပမယ့္ ဆရာေရြးမွားရင္ေတာ့ျဖင့္ တစ္သံသရာလံုးပါ
ဆံုးရႈံးသြားႏုိင္မယ့္ အျဖစ္မ်ိဳးပါ..။ ဒါမို႔လို႔လည္း ဂရုျပဳဖို႔ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့
စကားေလးကို သံုးလိုက္ရတာပါ။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအေနနဲ႔ ဆရာေရြးမမွားဖို႔ဟာ အဓိကအက်ဆံုးအခ်က္ပါ။ အရိယာရဲ႕ အဆင့္နိမ့္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ေသာတာပန္ျဖစ္ေရးမွာ
“သူေတာ္သူျမတ္ ဆည္းကပ္မွန္စြာ၊ သူျမတ္တရား နာၾကားေသခ်ာ၊
သင့္ေအာင္စိတ္ထား တရားက်င့္ရာ၊ ေသာတာစစ္ ျဖစ္ဖို႔ေၾကာင္းေလးျဖာ”
ဆိုတဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အဆံုးမရွိပါတယ္။ အဲ့အဆံုးမထဲမွာ သူေတာ္သူျမတ္
ဆည္းကပ္မွန္စြာဆိုတဲ့ စကားေလးကို အရင္ဆံုး ဗုဒၶက ဆံုးမၾသ၀ါဒ ေပးထားပါတယ္။
သူေတာ္သူျမတ္ဆည္းကပ္မွန္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ထိ အေရးတႀကီးလိုအပ္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ေလးပါပဲ..။
ဆရာမွားၿပီး တရားမွားရင္ တစ္သံသရာလံုးမွားသြားမယ့္ အျဖစ္မ်ိဳးကို
ဗုဒၶကႀကိဳၿပီးသိေတာ္မူတဲ့ အတြက္ပါပဲ။
ယခုအခ်ိန္ခါမွာ မိမိကိုယ္ေတြ႔၊ ဆရာ့ကိုယ္ေတြ႔ဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ေတြ႔ေတြနဲ႔
ကိုယ္မွန္တယ္ ထင္ရာကို ဆြဲကိုင္ၿပီး ေဟာေျပာေနၾကတာေတြ ရွိပါတယ္။ ေဟာတရားေတြရဲ႕
အမွားအမွန္ကို ဆံုးျဖတ္ပိုင္းျခားႏုိင္မယ့္ ဗုဒၶရဲ႕ကိုယ္ေတြ႔က်ေတာ့
ေပ်ာက္ေနၾကပါတယ္။ ဗုဒၶကိုယ္ေတြ႔ ဆိုတာကေတာ့ ဗုဒၶကိုယ္တိုင္ ေဟာျပဆံုးမခဲ့တဲ့
အဆံုးမေတြကို မျပင္၊ မဖ်က္၊ မျဖည့္စြက္ပဲနဲ႔ အမွန္အတုိင္း
လက္ဆင့္ကမ္းသယ္ေဆာင္လာခဲ့တဲ့ ပိဋိကတ္(၃)ပံုဆိုတဲ့ ပိဋိကတ္ေတာ္ေတြပါပဲ။ ခုက်ေတာ့
ဗုဒၶကိုယ္ေတြ႔ေတြ ေပ်ာက္ေနၿပီး ငါ့ကိုယ္ေတြ႔.. ဆရာကိုယ္ေတြ႔ေတြ မ်ားလာတာဟာျဖင့္
အင္မတန္ ရင္ေလးစရာပါ။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕အားနည္းခ်က္ဟာ သဒၶါမ်ားျပားၿပီး ပညာပါးတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕အားနည္းခ်က္ဟာ သဒၶါမ်ားျပားၿပီး ပညာပါးတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။
“သဒၶါမ်ားျပား ပညာပါး အလြဲၾကည္ညိဳ၏”
ဆိုတဲ့ ဆံုးမစကားလည္းရွိပါတယ္။ ယံုၾကည္မႈေတြမ်ားျပားၿပီး
ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ႏိုင္တဲ့ ပညာဥာဏ္ မရွိရင္ မွန္၏ မမွန္၏.. ေတာ္၏ မေတာ္၏ဆိုတာ
မစဥ္းစားေတာ့ပဲ အလြဲလြဲအမွားမွား ၾကည္ညိဳ တတ္ပါတယ္။ အလဲြၾကည္ညိဳမႈေတြေၾကာင့္ပဲ..
ဘာသာေရးကို အသံုးခ်ကာ.. သာသနာျပဳတယ္ ျပဳတယ္နဲ႔.. နတ္ေတြ ဘိုးေတာ္ေတြ လူလိမ္ေတြ
မ်ားသထက္မ်ားလာၿပီး အဓမၼ၀ါဒီေတြကို ေထာက္ခံအားေပးတဲ့သူေတြ ရွိလာရတာပါ။
ကိုယ္ယံုၾကည္ရာတစ္ခုနဲ႔တင္ ဇြတ္ႀကိတ္မွိတ္ၿပီး ယံုလို႔မရပါဘူး။ မွားတယ္
မွန္တယ္ဆိုတာကို ကြဲျပားျခားနားစြာ သိရွိရဖို႔ဆိုရင္.. ဗုဒၶရဲ႕အဆံုးမေတြနဲ႔
တိုက္ဆိုင္ၿပီး စစ္ေဆးၾကည့္ဖို႔ဟာ အင္မတန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါမွ အမွန္တရားကို
အမွန္အတုိင္း ထိုးထြင္းသိျမင္ႏုိင္မွာပါ။ ခုေတာ့ အမွန္ကို အမွန္အတုိင္း မေ၀ဖန္
မဆန္းစစ္ၾကပဲ.. ထင္ေပၚ ေက်ာ္ၾကားလူသိမ်ားျခင္း၊ ကိုးကြယ္သူ မ်ားျပားျခင္း၊
တိုက္တာအေဆာက္အဦး မ်ားျပားျခင္း၊ ႏုိင္ငံျခားထြက္ သာသနာျပဳႏိုင္ျခင္း၊
ဘြဲ႔ထူးဂုဏ္ထူးေတြ မ်ားျပားျခင္းဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြနဲ႔တိုင္းၿပီး ကိုးကြယ္တတ္ၾကပါတယ္။
ဘုရားရွင္ရဲ႕ ပိဋိကတ္ေတာ္ပါ အမွန္တရားေတြနဲ႔မတုိင္းပဲ.. ဒီအခ်က္ေတြနဲ႔
တုိင္းရင္ျဖင့္ မွားၿပီးရင္း မွားၾကေပဦးမွာပါပဲ။
သူေတာ္ေကာင္းဆရာဟုတ္မဟုတ္ ဆန္းစစ္နည္းကို ဗုဒၶက ေကာသလမင္းႀကီးကို ေဟာေတာ္မူခဲ့ဘူးပါတယ္။ ဘုရားရွင္က မည္သူ႔ကိုမဆို သူေတာ္ေကာင္းဟုတ္မဟုတ္ သိရွိႏုိင္ရန္ အခ်က္သံုးခ်က္နဲ႔ တုိင္းၿပီးဆံုးျဖတ္ဖို႔ ေကာသလမင္းႀကီးကို ဆံုးမခဲ့ဘူးပါတယ္။
သူေတာ္ေကာင္းဆရာဟုတ္မဟုတ္ ဆန္းစစ္နည္းကို ဗုဒၶက ေကာသလမင္းႀကီးကို ေဟာေတာ္မူခဲ့ဘူးပါတယ္။ ဘုရားရွင္က မည္သူ႔ကိုမဆို သူေတာ္ေကာင္းဟုတ္မဟုတ္ သိရွိႏုိင္ရန္ အခ်က္သံုးခ်က္နဲ႔ တုိင္းၿပီးဆံုးျဖတ္ဖို႔ ေကာသလမင္းႀကီးကို ဆံုးမခဲ့ဘူးပါတယ္။
အဲ့ဒါေတြကေတာ့..
(၁) အၾကာႀကီး ေပါင္းၾကည့္ရမည္၊
(၂) ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ရမည္၊
(၃) ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ႏုိင္ေသာ ပညာရွိရမည္ ဆိုတဲ့အခ်က္ေတြပါပဲ။
မွန္ပါေပ၏.. ခဏေပါင္းေသာ္ အေၾကာင္းမသိႏိုင္သလို.. အေပၚယံၾကည့္ရင္လည္း ဟန္ေဆာင္
ေကာင္းပါက အလြယ္တကူ မသိႏုိင္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ႏုိင္တဲ့ ပညာဥာဏ္ရွိဖို႔ဟာ
အဓိကက်ၿပီေပါ့။ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ဖို႔ဆိုရင္ ျမတ္ဗုဒၶက သတၱတအဂၤုတၱိဳရ္ ပါဠိေတာ္မွာ ဆရာေကာင္းရဲ႕
အဂါၤလကၡဏာေတြကို ေဟာျပဆံုးမထားပါတယ္။
အဲ့ဒါေတြကေတာ့
(၁) ရိုေသထိုက္ေသာဂုဏ္(၄)ပါး ရွိရမည္၊
(၂) ခ်စ္ခင္ထိုက္ေသာဂုဏ္(၄)ပါး ရွိရမည္၊
(၃) ခ်ီးမြမ္းထိုက္ေသာဂုဏ္(၄)ပါး ရွိရမည္
(၄) မိမိ၏လြဲမွားမႈ၊ မိုက္မဲမႈမ်ားကို ဆံုးမႏုိင္ရမည္၊
(၅) မိမိေမးသမွ်ကို ေျဖဆိုႏုိင္ရမည္၊
(၆) နက္နဲေသာ ဓာတ္၊ ပရမတ္၊ သစၥာတရားမ်ားကို
ေဟာၾကားႏုိင္ရမည္၊
(၇) အက်ိဳးနည္းေသာ အလုပ္မ်ားကိုတားျမစ္၍
အက်ိဳးရွိေသာအလုပ္မ်ားကို ညႊန္ျပႏုိင္ရမည္၊ ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြပါပဲ။
အဲ့ဒီ့အခ်က္ (၇)ခ်က္မွာ ပထမဆံုးသံုးခ်က္ဟာ အတူတူပင္ျဖစ္ပါတယ္။
အဲ့ဒီ့အခ်က္ (၇)ခ်က္မွာ ပထမဆံုးသံုးခ်က္ဟာ အတူတူပင္ျဖစ္ပါတယ္။
ယင္းတို႔မွာ
(၁) ဒါန- ေလာဘမႀကီးပဲ ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲႏုိင္သူ ျဖစ္ရမည္၊ (၂)
ေ၀ယ်၀ဇၨ- ေဒါသမႀကီးဘဲ ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္သည့္ ခ်စ္ဖြယ္စကား ရွိရမည္၊
(၃) အတၱစရိယာ- တပည့္တို႔၏ ေကာင္းက်ိဳးကို က်င့္ေဆာင္ရမည္၊
(၄) သမာနတၱတာ- မႏွိမ့္ခ်ဘဲ ပံုမွန္တန္းတူ ဆက္ဆံရမည္ ဆိုတဲ့အခ်က္ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။
က်န္တဲ့အခ်က္(၄)ခ်က္ကေတာ့ ဆရာေကာင္း လကၡာဏာေတြရဲ႕ အဓိကအခ်က္ေတြပါပဲ။ ဆရာေကာင္းကို
ခ်ဥ္းကပ္တယ္ဆိုတာ.. မိမိကိုဆံုးမျပဳျပင္ေပးဖို႔.. မိမိနားမလည္ႏုိင္သည့္
သစၥာအလင္းရေစမည့္ ေမးခြန္းမ်ိဳးေတြကို ျပန္လည္ေျဖၾကားၿပီး သံသရာမွ
လြတ္ေျမာက္ဖို႔ အတြက္ပါပဲ။ ျမတ္ဗုဒၶဟာ တရားဦးဓမၼစၾကၤာ ေဟာၾကားတဲ့အခါမွာ အမွားေတြကိုေထာက္ျပၿပီး
အမွန္ကို ျပင္ေပးခဲ့တာပါ။
ေနာက္.. အနတၱလကၡဏာသုတ္ ေဟာတဲ့အခါမွာလည္း အေမး အေျဖေတြနဲ႔ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးကို
ေဟာၾကားသြားတာဟာျဖင့္ ဆရာေကာင္းရဲ႕ အခ်က္လက္ေတြကို ေထာက္ျပသြားသလားေတာင္
ေအာက္ေမ့ရပါတယ္။ ဒီလိုအေမး အေျဖေတြ ရွင္းလင္းမႈ ေၾကာင့္လည္း ပဥၥ၀ဂီၢငါးဦးလံုး
သစၥာအလင္းေတြ ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲဲ့ရတာပါ။ ဒီေတာ့.. သစၥာဥာဏ္အလင္းေတြ ရခ်င္ရင္ျဖင့္..
ဆရာေကာင္းကို ရွာေဖြတဲ့ေနရာမွာ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခား စီစစ္ႏုိင္တဲ့ ဥာဏ္ပညာေတြ
ရွိပါေစလို႔လည္း အထူးအေလးနက္ ေျပာလိုပါတယ္။
“ တစ္ခဏတာ အသံုးျပဳမယ့္ ေရအိုးေတာင္မွ ေရလံုရဲ႕လား၊
အပဲ့ပါသလား၊ ေအးမယ့္အမ်ိဳးအစား ဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ ေရြးခ်ယ္ရေသးတာပါပဲ.. တစ္ဘ၀
တစ္သံသရာလံုးေကာင္းဖို႔အတြက္ဆိုရင္ေတာ့ျဖင့္ မည္သူ႔မ်က္ႏွာမွမၾကည့္ပဲ
ဘုရားရဲ႕အဆံုးမနဲ႔သာ တိုက္ဆိုင္စစ္ေဆးၿပီး ကိုးကြယ္သင့္ ပါေပတယ္ ”
(အရွင္ဇ၀န)
ခုေတာ့ျဖင့္ တစ္ဘ၀သံသရာလံုးအတြက္ ကိုးကြယ္ရမယ့္ ဆရာကို ေပါ့ေပါ့ေလးပဲ
ကိုယ့္အမွန္နဲ႔ မွန္တယ္ထင္ၿပီး ကိုးကြယ္ၾကပါတယ္။ ဘုရားနည္းဟုတ္လား မဟုတ္လားလည္း
မဆန္းစစ္ၾက ေတာ့ပါဘူး။ ဘုရားနည္းေပ်ာက္ၿပီး လုပ္ခ်င္သလိုေတြ လုပ္ေနရင္ျဖင့္
ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္တဲ့ သူေတြအတြက္ ရင္ေလးစရာပါပဲ။
ပိဋိကတ္ေတာ္ဆိုတဲ့ ဘုရားနည္းေတြကို ေဘးပံုခ်ၿပီး ငါ့ဆရာနည္း
ကိုယ္ေတြ႔နည္းေတြနဲ႔ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ၾကရင္ျဖင့္ သံသရာမွမလြတ္ပဲ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္နဲ႔
ထပ္လြဲၾကရေပအံုးမွာပါပဲ။ ဒါမို႔လို႔လည္း လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးက.. “နဖူးစြန္းႏွင့္
ဒူးပြန္းခံကာ၊ ကိုးကြယ္ပါလည္း၊ ဆရာလြဲက၊ ငရဲအပါယ္၊ အျမစ္တြယ္၊ ၀ဋ္ႏြယ္ရွည္လ်ားရာ”
ဆိုၿပီးဆံုးမေပးခဲ့တာပါ..။ ဓမၼမိတ္ေဆြအေပါင္း ဆရာေကာင္းကို ရွာေဖြခ်ဥ္းကပ္ၿပီး
သစၥာဥာဏ္အလင္းေတြ ထြန္းလင္းႏုိင္ၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳရင္း ေရးသား လိုက္ရပါတယ္..။
ဆရာေတာ္အရွင္ဇ၀နရဲ႕
ဆရာေကာင္းကိုရွာေဖြျခင္းဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလးကိုလည္း ဗဟုသုတရရွိေစၿပီး စီစစ္ကိုးကြယ္
ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ပါေစျခင္းအလို႔ငွာ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဓမၼမိတ္ေဆြအေပါင္း စိတ္ခ်မ္းသာ
ကိုယ္က်န္းမာၾကပါေစ။
ဆရာေကာင္း၏ လကၡဏာ(၇)ခ်က္ အလကၤာ
ရိုေသခ်စ္ထိုက္၊ ခ်ီးမြမ္းထိုက္နွင့္
လြဲမိုက္ဆံုးမ၊ ေမးသမွ်ခံ
ဓမၼံနက္နဲ၊ ေဟာႏိုင္ျမဲ၍
က်ိဳးနည္းမတန္း၊ ခုနစ္ခန္ ့ႏွင့္
ျပည့္လွ်ံညီညာ၊ ဤဆရာ
ေဖြရွာတပည့္ခံ။
( မန္လည္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး - မဃေဒ၀ )
ရိုေသခ်စ္ထိုက္၊ ခ်ီးမြမ္းထိုက္နွင့္
လြဲမိုက္ဆံုးမ၊ ေမးသမွ်ခံ
ဓမၼံနက္နဲ၊ ေဟာႏိုင္ျမဲ၍
က်ိဳးနည္းမတန္း၊ ခုနစ္ခန္ ့ႏွင့္
ျပည့္လွ်ံညီညာ၊ ဤဆရာ
ေဖြရွာတပည့္ခံ။
( မန္လည္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး - မဃေဒ၀ )
