စာရိတၱ၏ တန္ဖိုး

  စာရိတၱ၏ တန္ဖိုး

               အမ်ိဳးသားလူငယ္မ်ားကို ဆံုးမစကား စာျဖင့္ေျပာၾကား ေစလိုေၾကာင္း ဆိုလာသျဖင့္ ထိုေတာင္းဆို မႈသည္ ေကာင္းေသာ လုပ္ရပ္ျဖစ္သည္။ ဆံုးမစကားကုိ နာယူျခင္းသည္ မဂၤလာျဖစ္၏။ မဂၤလာသည္ ေကာင္းက်ိဳးျပဳျခင္းျဖစ္သည္။ လူသားတို႕မွာ အကုသိုလ္ကင္း၍ ကုသိုလ္ျပည့္စံုသည္ ဆိုလွ်င္ မဂၤလာႏွင့္ျပည္စံုျခင္း ျဖစ္၏။

                 မဂၤလာသည္ ေကာင္းေသာ အျခင္းအရာ ျဖစ္ေပသည္။ ေကာင္းက်ိဳးေပးျခင္း ေကာင္းက်ိဳး ရယူျခင္းသည္ မဂၤလာျဖစ္ေပသည္။ ဘ၀အဆက္ဆက္ လူသားတို႕သည္ အကုသိုလ္ မေကာင္းမႈကို မေကာင္းမႈမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ၊ အကုသိုလ္ကင္းေသာ ေကာင္းမႈမွန္သမွ်သည္ ဘ၀၌ က်က္သေရ မဂၤလာႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္းပင္ ျဖစ္သျဖင့္ မိမိတို႕ဘ၀၌ မဂၤလာရွိသည္ ဟု ဆိုရေပသည္။

                 ေရွးေရွးကာလမွာ လူသားတို႕သည္ ေကာင္းေသာစိတ္ ေစတနာျဖင့္ ေကာင္းေသာကုသုိလ္ ေကာင္းမႈတို႕ မည္သို႕ျပဳရမည္နည္း။ အကုသိုလ္ ဟူေသာ မေကာင္းမႈ ဒုစရိုက္မ်ားကိုပယ္၍ ေကာင္းေသာ အမႈကို မည္သို႕ေဆာင္ရြက္ရမည္နည္း ဟူေသာ ျပႆနာကို လူ႕ေလာကတြင္ရွိေသာ အသီးသီး ပညာရွင္ တို႕သည္ ၾကံဆေဖာ္ျပ၏။ သို႕ေသာ္ သူတို႕၏ အဆိုအေျပာတို႕မွာ ျပီးျပည့္စံုသည္ဟု မဆိုသာ ျဖစ္ေနေခ် သည္။ ယင္းတို႕ျဖင့္ လူ႕သိကၡာအေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေက်နယ္ဖြယ္ ေဖာ္ျပမႈ မျပဳႏိုင္သည္မွာ သာမန္ နတ္သား(အညတရ ေဒ၀)အျဖစ္ ဗုဒၶျမတ္စြာ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္သို႕ ခ်ဥ္းကပ္ ရိုက်ိဳး၍ လူတို႕ေစာင့္အပ္ ေသာ လူ႕သိကၡာကို ေမးျမန္းစံုစမ္းေလသည္။ ျမတ္စြာဘုရားက လူ႕က်င့္၀တ္ကို မဂၤလသုတ္ တရားေတာ္ မွာ ေဖာ္ျပေတာ္ မူသည္။ ယင္းသည္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ လူငယ္မ်ားအဖို႕ ေရွးတုန္းကေတာ့ လူငယ္ေတြ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား အျဖစ္နဲ႕ အနည္းဆံုးတစ္ႏွစ္ေတာ့ ေနၾကၿပီး မဂၤလာသုတ္ကို သင္ယူၾကရတာ အစဥ္အလာပါပဲ။ အခုေခတ္ေတာ့ လူငယ္တို႕ဟာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား မျဖစ္ဖူးၾကဘူး။ ေလာကီစာကို အေျခခံပညာသင္ ေက်ာင္းေတြမွာ သင္ၾကတယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ မေနၾကရဘူး ဆိုဦးေတာ့ သံုးဆယ့္ ရွစ္ျဖာ မဂၤလာကို ဖတ္ရြတ္ေလ့လာဖို႕ သင့္ပါသည္။ မဂၤတရားေတာ္သည္ ေလာကုတၱရာခ်ည္း မဟုတ္ပဲ ေလာကီလူမႈေရးတို႕မွာလည္း လူငယ္တို႕ဟာ စတင္ေလ့လာသင့္ပါတယ္။  ေလာကီေရးရာေရာ ေလာကုတၱရာ ေရးရာမွာ သံုးဆယ့္ရွစ္ျဖာ မဂၤလာ တရားေတာ္ကို က်က်နန ေလ့လာေဆာင္ရြက္ ေစခ်င္ပါ တယ္။ေလာကီေရးရာမွာ ျပဳက်င့္ရမယ့္ လူ႕က်င့္၀တ္ႏွင့္ ပတ္သက္သျဖင့္ ကိုးကြယ္သည့္ ဘာသာတရား မ်ား အတြက္လည္းျဖစ္သည္ဟု ယူဆခံယူႏိုင္ေပသည္။ လူတိုင္းက်င့္အပ္သည့္ လူမႈေရးရာဘက္တြင္ အသံုး၀င္ပါသည္။ 

                ဆိုလိုသည္မွာ ေလာကီ၊ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာေသာ က်င့္၀တ္တို႕အျဖစ္ က်င့္သံုးႏိုင္ေသာ အရာမ်ားျဖစ္သျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ လူငယ္လူရြယ္တို႕ လူမႈေရးက်င့္၀တ္မ်ား အျဖစ္ လိုက္နာက်င့္သံုး လွ်င္ ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္၍ ကိုယ္က်ိဳးလည္း ျဖစ္ထြန္းေစသည္။ သူတစ္ပါး လူအမ်ားအတြက္ လည္း မိမိက ေကာင္းက်ိဳးျပဳႏိုင္သည္။ လူ႕သိကၡာ လူက်င့္၀တ္တို႕ျဖစ္သျဖင့္ ေလာကီ ေလာကုတၱရာ အက်ိဳးႏွစ္ျဖာ ျပည့္စံုႏိုင္ေပသည္။ 

                 ျမတ္စြာဘုရားသည္ “အေသ၀နာစ ဗာလာနံ ၊ ပ႑ိတာနဥၥေသ၀နာ” ဟု စတင္ေဟာ ေတာ္မူသည္။ “လူမိုက္ကိုေရွာင္ ၊ လူလိမၼာပညာရွိကို ဆည္းကပ္” ဟု ေဟာေလရာ လူမႈေရး၌ အေရးပါ ဆံုးသည္ အေပါင္းအသင္းျဖစ္ေၾကာင္း အေပါင္းအသင္းမွားလွ်င္ ကိုယ္က်ိဳးပ်က္စီးေစမည့္ အဓိပၸါယ္သည္ ထင္ရွား၏။ လူငယ္တို႕သည္ လိမၼာေရးျခား ျဖစ္ေစရန္ ပူေဇာ္ထုိက္သူကို ပူေဇာ္ရမည္ဟူ၏။ မပူေဇာ္ထုိက္ သူအား မပူေဇာ္ရံုမွ်မက ေရွာင္းၾကဥ္ ရေပမည္။ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္း ထားရွိျခင္းသည္ လူ၏ ရည္မြန္မႈကို ျပည့္စံုေစ၍ ေကာင္းမႈသည္ ပညာဟူေသာ အသိပညာ အတတ္ပညာတို႕ကို တတ္သိေစရန္ ပင္ျဖစ္၏။ အေရးႀကီးေသာ အခ်က္ တစ္ခုမွာ အမိအဘကို လုပ္ေကၽြးသမႈ ျပဳျခင္းျဖစ္၏။ မိဘကို ရိုေသစြာ ေက်းဇူးဆပ္သည့္ အေနျဖင့္ မိမိကိုေမြးဖြားေသာ မိဘတို႕သည္ အခ်ိန္တန္ေသာအခါ အိုမင္းမစြမ္း ျဖစ္လာ ေတာ့သည္။ ထိုအခါ အေျခအေနတိုးတက္လာေသာ သားသမီးတို႕က မိဘမ်ားကို ေမြးေက်းဇူး ဆပ္ၾကရမည္။ အျပစ္ကင္းေသာ အသက္ေမြးမႈ အလုပ္အကိုင္တို႕ကို လုပ္၍ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႕ကို ျပဳၾက ရၿပီး ေက်းဇူးဆပ္စဥ္မွာပင္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းတုိ႕ကို ကူညီေစာင့္ေရွာက္ ရေပမည္။

               သံုးဆယ့္ရွစ္ျဖာ မဂၤလာ တရားေတာ္သည္ လူမႈေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ လူသားတို႕ ေဆာင္ရြက္ အပ္ေသာ ၀တၱရားမ်ားကိုေဖာ္ျပသည္။ လူငယ္ လူရြယ္တို႕သည္ မဂၤလာ တရားေတာ္အတိုင္း လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္လွ်င္ လူေတာ္လူေကာင္း ျဖစ္မည္။ လူ႕တာ၀န္ လူ႕၀တၱရားမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ လူ႕သိကၡာကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရမည္ ဟူ၍ လူမႈေရးႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ တရားလည္းျဖစ္သည္ ။ လူမ်ိဳးမေရြး ဘာသာမေရြး အားလံုးေသာ လူသားတို႕က က်င့္သံုးၾကလွ်င္ လူ႕ေလာက၌ အဆိုးအမိုက္မ်ား ကင္းႏိုင္သေလာက္ ကင္းေပလိမ့္မည္။ 

                သို႕ေသာ္ ယခုေခတ္သည္ သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာတို႕၏ ေက်းဇူးေၾကာင့္ လူသားတို႕အား ထူးထူးျခားျခား ေထာက္ပံလ်က္ရွိသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုပစၥည္းမ်ား အရည္အေသြးတိုးတက္၍ စြမ္းရည္ ထက္ေစကာမူ သံုးဆယ့္ရွစ္ျဖာ မဂၤလာတရားေတာ္ ပါ အခ်က္အလက္တို႕ကို ဂရုမထားပဲ မာန္မာန တက္ကာ အက်င့္စရိုက္ဆိုးမ်ားကိုသာ ျပဳလုပ္ အားထုတ္လ်က္ရွိသည့္ လူငယ္ပိုင္းသည္ အမ်ားအျမင္ အားျဖင့္ တိုးတက္လ်က္ရွိ၏။ တစ္ဖက္မွာ တိုးတက္လွ်င္ အျခားဘက္မွာ ဆုတ္ယုတ္တတ္သည္။ ႏွစ္ဖက္လံုး ညီတူညီမွ် တိုးတက္လွ်င္ လူ႕ေလာကသည္ ေအးခ်မ္းသာယာ၍ လူတို႕သည္ လူ႕ဘ၀တြင္ ေနေရး ထိုင္ေရး ၀မ္းစာရွာေရးတို႕သည္ အဆင္ေျပ၍ မဂၤလာရွိေပမည္။ သို႕ေသာ္ ထိုသို႕မဟုတ္ပဲ တိုးတက္ ခုိက္မွာပင္ အမိုက္ပိုေနၾကသျဖင့္ မ်ားစြာေသာ လူသားတို႕သည္ မေတာ္မတရား လုပ္ရပ္မ်ား ေၾကာင့္ ရန္သတၱရုပြား၍ ကမၻာအရပ္ရပ္တြင္ ေဒါသ ေလာဘ မီးမ်ား ပြားျပန္႕လ်က္ရွိသည္။ 

               ကၽြန္ေတာ့္ အျမင္မွာ တတိယေထာင္စုႏွစ္ အစ ၂၁ ရာစုႏွစ္ကာလတြင္ တစ္ကမၻာလံုး လူဦးေရ တိုးတက္သည္ႏွင့္ အမွ် စာရိတၱပ်က္ျပားမႈသည္ အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ ပြားမ်ားသထက္ ပြားမ်ား လာသည္။ က်ယ္ျပန္႕ပြားမ်ား လာသည့္ အေလ်ာက္ တိုင္းျပည္မ်ား၊ လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမရ ျဖစ္ေနေခ်ၿပီ။ အထူသျဖင့္ လူငယ္လူရြယ္တို႕သည္ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ေသာင္းက်န္းေနၾကသည္။ ယင္းသို႕ေသာ ေသာင္းက်န္းမႈကို သူတို႕က ေခတ္မွီလွၿပီ ထင္ေနၾကသည္။ ေရွးေခတ္မွာ ထြန္းကားခဲ့ ေသာ စရဏတရားကို အမွတ္မထင္ ျပဳရံုသာမက ေခတ္မမီေတာ့ဟု သေဘာထားကာ အဆိုအမိန္႕မ်ား ဆံုးမခ်က္မ်ားကို ပစ္လိုက္ၾကသည္။ ေရွးေဟာင္းစာေပးမ်ား ကိုလည္း ေခတ္လြန္ေသာ အေဟာင္းအမ်င္း မ်ားဟု သေဘာထားၾကသည္။ ယင္းအင္အားစုသည္ လူငယ္လူရြယ္တို႕ၾကားတြင္ အေတာ္မ်ားလာသည္ ကို ေတြ႕ရသည္။

               စရဏတရားကို သရုပ္သဏၭာန္ေပၚေသာ ၀တၳဳ ကဗ်ာ ေဆာင္းပါးမ်ားကို ျပက္ရယ္ျပဳၾက သည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ အခ်ိဳ႕လူငယ္တို႕က စရဏတရားကို ေျပာင္ေျပာင္ပစ္ပယ္ ၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။ ေခတ္သစ္၌ ေပၚထြန္းေသာ ေလာကီအာရံု ကာမဂုဏ္တို႕ကို အမႊန္းတင္ေသာ စာေပမ်ားကို စိတ္၀င္စားစြာ ဖတ္ရႈ၍ ေက်နပ္ေနၾကသည္။ 

               လူငယ္လူရြယ္တို႕သည္ ပတ္၀န္းက်င္ အေျခအေနမ်ား၏ ပေယာဂေၾကာင့္ ကိုယ့္က်င့္တရား ပ်က္ျပားျခင္းကိုပင္ ေခတ္မီသည္ဟု ထင္ေနၾကသည္။ လူ႕ဘ၀ စည္းစိမ္မ်ားကို စြဲမက္ေနၾကသည္။ ယင္းသို႕ ကာမဂုဏ္မ်ားကို ႏွစ္သက္ကာေန၍ ျပဳလုပ္ေနျခင္းကို ေခတ္မီသည္ ၊ ေခတ္သစ္တြင္ ေခတ္ႏွင့္ အတူလိုက္မွ တိုးတက္သည္။ မိဘရိုးရာ ဘာသာတရားတို႕ကို အထင္ေသးသလို ျဖစ္လာကာ ဘာသာေရး ၌ စိတ္၀င္စားမႈ ေလ်ာ့နည္း၍ ေလာကီးေရးတိုးတက္မႈမ်ားကို ကိုးကြယ္ၾကေခ်သည္။ သူတို႕ကို ေစတနာျဖင့္ သတိေပးမႈကိုပင္ ျပက္ရယ္ျပဳၾကေခ်သည္။

               ယခုေဖာ္ျပခ်က္မ်ားသည္ တစ္ကမၻာလံုးရွိ လူငယ္၊ လူရြယ္တို႕သာမက လူႀကီးမ်ားစြာ တို႕ကလည္း ေပၚပင္ေတြ ကို လိုက္စားၾကေခ်သည္။ ပြင့္လင္းစြာ ဆိုရပါမူ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္ လူငယ္မ်ား၌ စာရိတၱပ်က္ျပားမႈသည္ အျခားေဒသမ်ားထက္ ေလ်ာ့နည္း၍ ၀မ္းသာေက်နပ္မိပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕လို ၾကီးရင့္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက သတိေပးစကား ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာေနၾကရ ပါသည္။

               လူငယ္ေတြ ယင္းသို႕ ငယ္ရြယ္ခ်ိန္မွာ စရဏတရားကို စတင္ေလ့လာသင့္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ အၾကံေပးလိုက္သည္မွာ မဂၤလသုတ္ သင္တန္းမ်ားဖြင့္၍ လူငယ္မ်ား ေက်ာင္းအားခ်ိန္ စေန တနဂၤေႏြ ေန႕တို႕တြင္ တက္၍ သင္ယူၾကေစလိုပါသည္။ ေရွးေခတ္၌မူ ေက်ာင္းသားအရြယ္အစေလာက္တြင္ ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းတြင္သြား၍ ျမန္မာစာ ဖတ္တတ္ေအာင္ သင္ၿပီးလွ်င္ မဂၤလသုတ္ အရက်က္ၾကရသည္။ ယခု အခါ၌မူ ထိုအေျခအေနမ်ိဳး မရွိသေလာက္ ျဖစ္ေနေခ်ၿပီ။ စာသင္စ ကေလးမ်ားကို အေျခခံပညာ ေက်ာင္းတြင္ စာသင္ၾကရသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ မဂၤလသုတ္တတ္ဖို႕ အခြင့္မသာေခ်။ ထို႕ေၾကာင့္ စေန ၊ တနဂၤေႏြ ေန႕မ်ားတြင္ မဂၤလသုတ္ သင္တန္းမ်ား ဖြင့္ေပးေစလိုပါသည္။ မဂၤလသုတ္ကို သင္ၾကားရာ၌ ပါဠိပုဒ္မ်ားကို ျမန္မာဘာသာ ျပန္ရံုမွ်ျဖင့္ ကိစၥမၿပီးသင့္ပါ။ အပုဒ္တိုင္းကို အက်ယ္ခ်ဲ႕၍ သင္ေပးျခင္းျဖင့္ လူငယ္တို႕အား စရဏတရားကို ေက်ညက္ေအာင္ သင္ေပးေစလိုပါသည္။

               ေက်ာင္းသားတို႕သည္ ယင္းသုိ႕ ေက်ာင္းေနစအရြယ္မွ မဂၤလာတရားေတာ္ႏွင့္ ငါးပါးသီလ တို႕ကို ေကာင္းစြာနားလည္ သေဘာေပါက္သည္အထိ သင္ေပးေစလိုပါသည္ ။ ေက်ာင္းသား ကေလးမ်ား ခ်ည္းမဟုတ္ပါ ။ ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ားလည္း သင္ယူဖို႕လိုပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အယူအဆမွာ ကေလး အရြယ္မွ အထက္တန္းေက်ာင္းသားတို႕အထိ မဂၤလသုတ္ႏွင့္ ငါးပါးသီလကို ေကာင္းစြာ သိနားလည္ၾက ေစခ်င္ပါသည္။ လူငယ္လူရြယ္တို႕သည္ “စရဏ” အက်င့္ ရေစရန္ လိုအပ္ေပသည္။ ယခုက်ဆင္း ေနေသာ စရဏ အက်င့္ (စာရိတၱ) အစြမ္းထက္ေစမွသာ ေနာင္ကာလတြင္ လူေတာ္လူေကာင္း အစစ္မ်ား ျဖစ္ၿပီးလွ်င္ အက်င့္စာရိတၱ ျမင့္မားထက္သန္ၿပီး လူမ်ိဳး၏ဂုဏ္ တက္သည္သာမက သူတို႕အဖို႕လည္း တစ္သက္တာလံုး အက်င့္စာရိတၱေကာင္းမြန္၍ အက်ိဳးမပ်က္ဘဲ ခိုင္ၿမဲေသာအက်င့္ေကာင္းမ်ား ထြန္းကား ေပလိမ့္မည္။

               အက်င့္စာရိတၱသည္ လူ႕ဘ၀တြင္ အေရးပါဆံုးျဖစ္သည္ ဟူေသာ အခ်က္ကို သိနားလည္ေပ လိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ စာရိတၱေကာင္းမွသာ အမ်ိဳးသားေရး အရည္အေသြးေကာင္းေပမည္။ သို႕မွ သာလည္း လူမ်ိဳးႏွင့္ ႏိုင္ငံတို႕သည္ လူ႕ေလာကတြင္ လူမႈေရး အဆင့္ျမင့္တက္ေပ လိမ့္မည္။

တက္တိုး