အေၾကြးကင္းေအာင္ ေနေစခ်င္
သင္အေၾကြးတင္ဖူးပါသလား? ေမးမယ္ဆုိရင္ လူတုိင္းအေၾကြးနဲ႕ ကင္းသူရယ္လို မရွိပါဘူး။
အေၾကြး (၅)မ်ဳိးရွိပါတယ္။
၁- ဥစၥာအေၾကြး
၂-ရန္ေၾကြး
၃-ခ်စ္ေၾကြး
၄-ႏႈတ္ေၾကြး
၅-၀ဋ္ေၾကြး ဆုိျပီးေတာ့ ရွိပါတယ္။
ဘာအေၾကြးပဲ တင္တင္ပါ အေၾကြးတင္ျပီးဆုိရင္ေတာ့ အေၾကြးရွင္ကို ခယျပီးေတာ့ ေနရတယ္။ ေအာက္က်ဳိ႕ျပီးေတာ့ ေနရတယ္။ အေၾကြးတင္ေနတယ္ဆုိရင္ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ဆင္းရဲရတယ္။
အေၾကြးတင္ေနတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ဟာ အိပ္လို႔ေတာင္မွ ေကာင္းေကာင္းမေပ်ာ္ဘူး။ “ေၾကြးတင္ေခါင္းခဲ” ဆုိတဲ့ စကားပုံလိုပါပဲ။ အေၾကြးကင္းတဲ့အခ်ိန္အခါမွာ ဆုိရင္ “ေၾကြးကင္းျမီးကင္း၊ ထမင္းကို ပဲပုပ္ဟင္းနဲ႕စား၊ ေခါင္းျပားေအာင္ အိပ္”တဲ့။ အဲဒါက ရွမ္းျပည္နယ္ဘက္က စကားပုံေလးပါ။
ေၾကြးတင္ေနလို႔ရွိရင္ ေၾကြးရွင္ကို ခယရတဲ့ ေလာကဥပမာလို မိမိရဲ႕ စိတ္အစဥ္မွာ ေၾကြးတင္ေနခဲ့လို႕ရွိရင္လည္းပဲ စိတ္မွာ တင္ေနတဲ့ ေၾကြးရွင္ကို ေအာက္က်ဳိ႕ရတယ္။ ခယရတယ္။ စိတ္မွာတင္တဲ့ ေၾကြးဆုိတာက ကာမစၦႏၵနီ၀ရဏကို ေျပာတာပါ။ နီ၀ရဏဆုိတာက ပိတ္ပင္တားျမစ္တတ္တဲ့ တရားပါပဲ။ ကုသုိလ္တရားေတြ မျဖစ္ေအာင္၊ ကုသုိလ္စိတ္ေတြ မျဖစ္ေအာင္၊ ၀ိပႆနာၪာဏ္ေတြ မျဖစ္ေအာင္ ပိတ္ပင္တားျမစ္တတ္တဲ့ တရားကို နီ၀ရဏလို႔ ေခၚပါတယ္။ ကာမစၦႏၵဆုိတာက ကာမရယ္၊ ဆႏၵရယ္။ ကာမဆုိတာက လိုခ်င္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ အာရုံေတြကို ဆႏၵ လိုလားေတာင့္တတာ၊ သာယာခင္မင္ေနတာ။
အဆင္း၊ အသံ၊ အနံ႕၊ အရသာ၊ အထိအေတြ႕လို႔ ေခၚတဲ့ အာရုံငါးပါး ကာမဂုဏ္တရားေတြကို ကာမလို႔ ေခၚတာပါပဲ။
လူေတြဟာ လူလူခ်င္းအေပၚမွာ သာမက ဥစၥာပစၥည္းအေပၚမွာပါ စြဲလမ္းတပ္မက္တဲ့ စိတ္၊ ကာမစၦႏၵဆုိတဲ့ အေၾကြးတင္ေနၾကပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္က သီလလည္းျပည့္စုံ၊ သတိပ႒ာန္ ၀ိပႆနာ တရားေတြလဲ ပြားမ်ားေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေလး တစ္ပါးဟာ တစ္ေန႔ေတာ့ အင္မတန္ တန္ဖုိးၾကီးမာတဲ့ သကၤန္းေလးတစ္ထည့္ရလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီရဟန္းေလးက အဲဒီသကၤန္းေလး အေပၚ ႏွစ္သက္ျမတ္နုိးျပီး၊ စြဲလမ္းတပ္မက္စိတ္ျဖစ္တဲ့ ကာမစၦႏၵ ဆုိတဲ့ အေၾကြးတင္ေနမိတာေပါ့။ မနက္ျဖန္ ဒီသကၤန္းေလး ၀တ္ျပီးေတာ့ ဆြမ္းခံထြက္မယ္လို႔ ဆုိျပီးေတာ့ သကၤန္းေလးကို ျပန္႔ေနေအာင္ လက္ကေလးနဲ႕ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေခါက္ထားပါသတဲ့။
အဲဒီညမွာပဲ ရုတ္တရက္ ေရာဂါတစ္ခုေၾကာင့္ ပ်ံလြန္ေတာ္မႈသြားခဲ့ပါတယ္။ သကၤန္းေပၚမွာ ႏွစ္သက္တပ္မက္တဲ့ ေၾကြးတန္းလန္းနဲ႕ ေသသြားတဲ့ အတြက္ အဲဒီသကၤန္းမွာ သန္းသြားျဖစ္ရတယ္။ မနက္ျဖန္ ဆြမ္းခံထြက္ရင္ ၀တ္မယ္လို႔ စိတ္ထဲမွာ ရည္စူးထားတဲ့သကၤန္မွာ အ၀တ္သန္းေလး သြားျဖစ္တယ္။ ကာမစၦႏၵလို႔ ေခၚတဲ့ ေၾကြးတင္လို႔မုိ႔လို တိရစၦာန္ဘ၀နဲ႕ အေၾကြးဆပ္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက လူလူခ်င္း ကာမစၦႏၵအေၾကြးတင္တဲ့ သာဓကေလး ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္က ကိုယ့္ကို မုန္းသြားမွာ စုိးလို႔ သူ႔အလိုက် ေနရာတကာ အလုိက္သိေနရတယ္။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ဟာ ကိုယ္ရဲ႕ ေၾကြးရွင္ျဖစ္ေနျပီးေလ။ ေၾကြးရွင္ဆုိေတာ့ ကိုယ့္အေပၚ ျငိဳျငင္သြားမွာ စုိးေတာ့ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ ခယေနရတယ္။ အၾကင္နာတရားေတြ ရင္မွာ ပြားေအာင္ဆုိျပီးေတာ့ ညင္သာစကားေလးေတြနဲ႕ တယုတယ ေအာက္က်ဳိ႕ျပီးေတာ့ ေနလိုက္ရတာ။ ဒါကို သေဘာေတြက်ျပီးေတာ့ သီခ်င္းေလးေတြ ဂစ္တာေလးနဲ႕ တီးဆုိျပလိုက္၊ ကဗ်ာေလးေတြ စပ္လိုက္နဲ႕ေပါ့၊ သီခ်င္းေလး ဆုိျပလိုက္၊ အခ်စ္ကဗ်ာေလးေတြ ေရးဖြဲ႕လိုက္နဲ႕ ဘာလုပ္ေနတာလဲဆုိရင္ ကိုယ့္ခ်စ္သူတည္းဟူေသာ ေၾကြးရွင္ကို ေအာက္က်ဳိ႕ခယေနရတာပါ။
အမ်ဳိးသားတစ္ေယာက္ သူရဲ႕ ဇနီးကို အင္မတန္ခ်စ္ရွာပါတယ္တဲ့။ သူက သိပ္ခ်စ္ေပမယ့္ သူ႔ဇနီးက သူ႕ရဲ႕ ညီကို ပုိျပီးေတာ့ အခ်စ္ေတြ ပုိသတဲ့။ အဲဒီေတာ့ လင္ေတာ္ေမာင္ကို သတ္ဖုိ႔ မတ္ေတာ္တဲ့ ညီကို အစ္ကိုကို ျပန္သတ္ခုိင္းရတာေပါ့။ မတ္ေတာ္ေလးက အတန္တန္ျငင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကာမစၦႏၵေၾကြးေတြက တင္သြားျပီးေလ။ ဒီမိန္းမအေပၚမွာ အေၾကြးတင္ေနေတာ့ အေၾကြးရွင္အတြက္ ဘာမဆုိ လုပ္ရဲျပီးေပါ့။ အဲဒီ ေသသြားတဲ့ အစ္ကိုၾကီးဟာ မိမိရဲ႕ ဇနီးအေပၚမွာ ထားတဲ့ ခ်စ္ခင္စြဲလမ္းတဲ့ ကာမစၦႏၵ အေၾကြးဆပ္ရျပီးေပါ့။ ေျမြေလးနဲ႕ တစ္ခါ၊ ေခြးအျဖစ္နဲ႕ တစ္ခါ၊ ႏြားေလးအျဖစ္နဲ႕ တစ္ခါ၊ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးလဲ သူရဲ႕ အရင္ဘ၀က လင္ပဲဆုိျပီး သတ္သတ္ပစ္တယ္တဲ့။ ခ်စ္ဇနီးအေပၚမွာ ခ်စ္ခင္စြဲလမ္းမႈ မေပ်ာက္ေသးတာေၾကာင့္ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးရဲ႕ ၀မ္းၾကာတုိက္မွာ ပဋိသေႏၶ ကိန္းလာျပန္တယ္။ သားေယာက္်ားေလး ဖြားျမင္ျပီးေတာ့ လာပါတယ္။
ေမြးေမြးခ်င္းပဲ ဇာတိႆရၪာဏ္ရတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ဆုိေတာ့ ဒီအမ်ဳိးသမီးဟာ ငါ့ကို ေလးဘ၀တုိင္တုိင္ သတ္ခဲ့တဲ့ မိန္းမၾကီး၊ ငါ့ရန္သူၾကီး ဆုိျပီး ကေလးဘ၀မွာ အေမ လုံး၀ အကိုင္မခံခဲ့ဘူး။ အေမခ်ီလိုက္ရင္ ငုိတယ္။ အရင္ဘ၀က ညီေတာ္တဲ့ ဒီဘ၀အေဖခ်ီတဲ့အခါမွာလဲ ငုိပါတယ္တဲ့။ အဘိုးက ဘာေၾကာင့္ ငုိရသလဲ ေမးေတာ့မွ၊ ဒီလိုပဲ အတိတ္ဘ၀အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ “ဒီလို ရန္သူမ်ဳိးနဲ႕ အတူတူေနရတာ မေကာင္းဘူး၊ ရန္သူေတြနဲ႕ ေ၀းရာ အရပ္ကို တုိ႔သြားၾကစုိ႔ ” ဆုိျပီးေတာ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းသြားျပီး၊ ေျမးက ကုိရင္၀တ္၊ အဘုိးက ရဟန္း၀တ္ျပီး ေျမးဘုိးႏွစ္ေယာက္ တရား အားထုတ္လိုက္ၾကတာ၊ မၾကာခင္ပဲ ေျမးဘုိးႏွစ္ေယာက္ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ၾကီးေတြ ျဖစ္သြားပါသတဲ့။
ဒီပုိ႔စ္ကို အရွင္ဆႏၵဓိကရဲ႕ ျမင့္ျမတ္သူတုိ႔၏စံအိမ္ စာအုပ္မွ ျမင့္ျမတ္သူတုိ႔ စံအိမ္ရဲ႕ အဂၤါရပ္ထဲက ပထမဆုံးေသာ အေၾကြးကင္းျခင္း စာစုမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လဲ အေၾကြးတင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဘေလာ့ရဲ႕ ေခါင္းစီးပိုင္းက ကိုေသာ္ဇင္(စိန္ပန္းေျမ) ဆုိတာၾကီးမေကာင္းဘူးတဲ့။ “ကို” ဆုိတာမပါပဲ ေသာ္ဇင္(စိန္ပန္းေျမ) ပဲ ေကာင္းပါတယ္ဆုိလို႔ ေျပာင္းရဖုိ႔အေရး ၾကိဳးစားလုိက္ရတာ ၂ရက္ေလာက္ မေနမနားပါပဲဗ်ာ။ ဒီစာအုပ္ဖတ္ျပီးမွ သတိရမိတယ္။ ေၾသာ္.... ငါလဲ အေၾကြးတင္ေနတာပါလားလို႔ ေတြးမိပါရဲ႕ဗ်ာ။
ဒီပုိ႔စ္ေလ ရွည္ေနမွာ စုိးလုိ႔ ခ်ဳ႕ံေရးမိလိုက္တဲ့အတြက္ စာစုေတြက ဆက္စပ္မႈမရွိခဲ့ရင္ ျဖည့္စြပ္နားလည္ေပးပါဗ်ာ။ ဒီစာစုေလးကို ဖတ္ျပီးေတာ့ အေၾကြးကင္းတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား၊ ျမင့္ျမတ္သူတုိ႔ရဲ႕ စံရာ အိမ္နန္းမွာ စံျမန္းနုိင္ၾကေသာ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစလို႔ ဆုမြန္ေခၽြရင္းနဲ႕.... ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေသာ္ဇင္
