ဆရာေကာင္းကိုရွာေဖြတတ္ပါေစ
ကာလာမတို႕ ဘယ္သူေျပာေျပာ ဟုတ္တယ္ မွန္တယ္ဟု မထင္မွတ္ယူၾကနဲ႕.. ဤအက်င့္ေတြသည္ ေကာင္းလည္းမေကာင္း အျပစ္လည္းမကင္း၊ ပညာရွိတုိ႕ ကဲ့ရဲ႕စရာလည္း ျဖစ္၏၊ ထိုထုိအက်င့္အၾကံ အလုပ္အကိုင္ကို ျပဳလိုက္လွ်င္ စီးပြားမဲ့ ဒုကၡေရာက္ဖို႕ ျဖစ္၏ဟု ကိုယ္တုိင္ နားလည္ေသာအခါ ထိုအက်င့္ ထိုအျပဳအမူမ်ားကို စြန္႕လိုက္ၾက၊ စီးပြားတိုးတက္၍ သုခရဖို႕ အက်င့္မ်ားဟု ကိုယ္တုိင္ နားလည္ထားေသာ အက်င့္အၾကံမ်ားကိုသာ လိုက္နာ ျပဳက်င့္ၾကပါ တဲ့။
ဘုရားရွင္က သူေျပာတာေတာင္ အမွန္လို႕ အတင္း မမွတ္ယူနဲ႕လို႕ ဆိုလိုတဲ့ သေဘာပါ။ ကိုယ္ပိုင္ အသိဥာဏ္နဲ႕ ေ၀ဖန္ပိုင္ျခားၿပီးမွ ယံုပါတဲ့။ ဘယ္ေလာက္ ၾကည္ညိဳဖို႕ ေကာင္းလိုက္ပါသလဲ။ ဒီလိုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြဟာလည္း တရားေတြ နာတဲ့အခါမွာ ေ၀ဖန္ပိုင္ျခား စီစစ္ၿပီး နာၾကားမွ ဘုရားစကား နားေထာင္ရာ ေရာက္မွာပါ။ ဒီဆရာေတာ္ကေတာ့ နာမည္ႀကီးတယ္၊ ေက်ာ္ၾကားတယ္၊ လူအမ်ားစု ကိုးကြယ္ေနတဲ့ ဆရာေတာ္လည္းျဖစ္တယ္၊ ေနာက္ ဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ထူးေတြလည္း ရထားတယ္ ဆိုၿပီး ယံုၾကည္ ကိုးကြယ္လို႕ မရပါဘူး။ ဒီလိုဆိုရင္ ဘယ္အခ်က္ေတြနဲ႕ စီစစ္ေရြးခ်ယ္ၿပီး ဆရာကို ကိုးကြယ္ရမွာလဲ?
ဆရာေကာင္းဆိုတာ မိတ္ေဆြေကာင္းနဲ႕လည္း အတူတူပါပဲ။ ဘုရားရွင္က ေဟာျပဆံုးမခဲ့ပါတယ္။ မိတ္ေဆြေကာင္းကို မွီ၀ဲဆည္းကပ္ ကိုးကြယ္မယ္ ဆိုရင္ အလံုးစံု ေအာင္ျမင္တယ္တဲ့။ ဒီလိုဆိုရင္ မိတ္ေဆြယုတ္ကို ဆည္းကပ္ ကိုးကြယ္မိမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အလံုးစံု က်ဆံုးမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့။ ဒါဆို ဘယ္အခ်က္ေတြနဲ႕ ဆရာေကာင္းကို ေရြးခ်ယ္ရမလဲ? ဆရာေကာင္း အဂၤါ(၇)ခ်က္နဲ႕ တုိက္ၿပီးေတာ့ ဆည္းကပ္ ကိုးကြယ္ရပါ့မယ္။
(၁) ရိုေသထိုက္တဲ့ ဂုဏ္ရွိရမယ္
(၂) ခ်စ္ခင္ထုိက္တဲ့ ဂုဏ္ရွိရမယ္
(၃) ခ်ီးမြမ္းထုိက္တဲ့ ဂုဏ္ရွိရမယ္
(၄) လြဲမွားေနရင္ ဆံုးမတတ္တဲ့ ဂုဏ္ရွိရမယ္
(၅) မိမိတို႕ ေမးသမွ်ကိုလည္း ေျဖဆိုႏုိင္စြမ္း ရွိရမယ္
(၆) နက္နဲတဲ့ မဂ္ဥာဏ္ ဖိုလ္ဥာဏ္ရေၾကာင္း သစၥာတရားမ်ားကိုလည္း ေဟာျပႏုိင္စြမ္း ရွိရမယ္
(၇) အက်ိဳးနည္းတဲ့ေနရာ မညႊန္ျပပဲ အက်ိဳးမ်ားတဲ့ ေနရာ ညႊန္ျပႏုိင္ရမယ္
ဆိုတဲ့ အခ်က္(၇)ခ်က္နဲ႕ တုိက္ၿပီးေတာ့ ဆည္းကပ္ ကိုးကြယ္ ရပါမယ္။
အထက္ေဖာ္ျပပါ (၇)ခ်က္မွာ အေပၚဆံုး(၃)ခ်က္ကို သဂၤဟတရား(၄)ပါးနဲ႕ တိုက္ၿပီးေတာ့ ေရြးခ်ယ္ ဆည္းကပ္ ကိုးကြယ္ရပါမယ္။ သဂၤဟတရား(၄)ပါးကေတာ့
(၁) ဒါနျပဳတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ (ေလာဘနည္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္) ျဖစ္ရမယ္၊
(၂) ခ်စ္ဖြယ္စကားဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ (ေဒါသနည္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္) ျဖစ္ရမယ္
(၃) မိမိ သူတစ္ပါး အက်ိဳးကို တကယ္ က်င့္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ရမယ္၊
(၄) တန္းတူ ဆက္ဆံ တတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ရမယ္
ဆိုတဲ့ အခ်က္(၄)ခ်က္နဲ႕ တိုက္ၿပီးေတာ့ ဆညး္ကပ္ ကိုးကြယ္ရပါမယ္။ အေပၚဆံုးနံပါတ္(၄) အခ်က္ကေတာ့ အေရးႀကီးပါတယ္.. လြဲမွားေနရင္ ဆံုးမတတ္တဲ့ဂုဏ္ ရွိရမယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါ။ မိမိ မဟုတ္တာလုပ္တာကို အလုိက္သင့္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး မဆံုးမဘူး ဆိုရင္ေတာ့ ဆက္ၿပီး မကိုးကြယ္ သင့္ေတာ့ပါဘူး။
ဘာလို႕လည္းဆိုေတာ့ လြဲမွားေနရင္ အမုန္းခံၿပီး ဆံုးမေပးတဲ့ဆရာမွ ကိုယ့္ကို တကယ့္ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ ေရာက္ေအာင္ ပို႕ေဆာင္ေပးတဲ့ ဆရာေတာ္ ျဖစ္မွာမို႔လို႕ပါ။ ကိုယ္လြဲမွားေနတာကို မဆံုးမဘူးဆိုရင္ သံသရာမွာ ေခါင္းမေဖာ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ခႏၶာနဲ႕ ေပးဆပ္ရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကိုးကြယ္ဆညး္ကပ္ဖို႕ ေရြးခ်ယ္တဲ့ေနရာမွာ မည္သူ႕မ်က္ႏွာမွ ၾကည့္စရာ မလိုပါဘူး။ ၾကည္ညိဳရာမွာ မ်ားသံဃာ ကိုးကြယ္ရာမွာ ေရြးခ်ယ္ပါ ဆိုတဲ့ အတုိင္းပါပဲ.. သံဃာျမင္ရင္ သံဃာဂုဏ္ကို ရည္မွန္းၿပီး ၾကည္ညိဳလိုက္ပါ.. ဒါေပမယ့္ ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သံသရာအတြက္ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ေရြးခ်ယ္စီစစ္ၿပီးမွ ကိုးကြယ္ရပါမယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ အထက္ပါအခ်က္ (၇)ခ်က္ကို ရွင္းေလာက္ၿပီ ထင္ပါတယ္။
ဘာလို႕ဒီဟာကို အဓိကထား ေျပာရလဲဆိုေတာ့ လူအမ်ားစုဟာ ကိုယ့္ဆရာေျပာရင္၊ ကိုယ့္ထက္ အသက္ႀကီးတဲ့ လူေတြကေျပာရင္ အမွန္ထင္တတ္တာ မ်ားလို႕ပါ။ အဖသတ္တဲ့ အဇာတသတ္ရဲ႕ အေၾကာင္းကိုပဲ ျပန္ၿပီး ၾကည့္လုိက္ပါ။ အဖသတ္ အဇာတသတ္ဟာ တန္ခိုးျပၿပီး စည္းရံုးသိမ္းသြင္းခဲ့တဲ့ ေဒ၀ဒတၱလိုဆရာနဲ႕ မေတြ႕ခဲ့ဘူးဆိုရင္ အဲ့ဒီဘ၀မွာတင္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားကို နာၾကားၿပီးတာနဲ႕ ေသာတာပန္ ဧကန္မုခ် တည္ရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဆရာေပါင္းမွားၿပီး ေဒ၀ဒတၱကို ကိုးကြယ္မိတဲ့အတြက္ အဖသတ္တဲ့အထိ ျဖစ္ရၿပီးေတာ့ သံသရာမွာ ခႏၶာနဲ႕ မတန္ေအာင္ ျပန္လည္ ေပးဆပ္ေနရတာပါ။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ အဂၤုလိမာလပါ။ အဂၤုလိမာလရဲ႕ ဆရာက အဂၤုလိမာလကို သူ႕မိန္းမနဲ႕ အထင္လြဲျပီး အညွိဳးထားတယ္။ သူ႕ကိုေက်းဇူးဆပ္ခ်င္ရင္ လက္ညွိဳး တစ္ေထာင္ျဖတ္ၿပီးပူေဇာ္မွ ေက်းဇူးေက်မယ္လို႕ ေျပာၿပီး လက္ညွိဳးတစ္ေထာင္ ျဖတ္ခိုင္းပါတယ္။ ဆရာေပါင္းမွားၿပီး မိမိကိုယ္ပိုင္ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားစီစစ္တဲ့ ဥာဏ္မရွိတဲ့အတြက္ မိခင္ကိုေတာင္ ျပန္သတ္မိမလို ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ အင္မတန္ေၾကာက္ဖို႕ ေကာင္းပါတယ္။
ဘယ္ေလာက္ႀကီးပဲ ပညာေတြတတ္တတ္၊ ဘယ္ေလာက္ႀကီးပဲ အသက္ႀကီးႀကီး ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားစီစစ္တဲ့ အသိဥာဏ္မရွိရင္ တိရိစၧာန္ တစ္ေကာင္လိုပါပဲ.. အမွားနဲ႕ အမွန္ကို ေ၀ဖန္ပိုင္ျခားရမွန္း မသိေတာ့ပါဘူး။ အဇာတသတ္တို႕ အဂၤုလိမာလတို႕ဟာ အာဏာပါ၀ါရွိတဲ့ ထက္ျမတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြပါ။ သူတို႕လို ပုဂၢိဳလ္ေတြေတာင္ ဆရာေပါင္းမွားၿပီး လူမိုက္ဘ၀ ေရာက္ခဲ့ရေသးတယ္ဆိုရင္.. ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ေတြ အတြက္က ပိုၿပီး သတိျပဳ ဆင္ျခင္အပ္ပါတယ္။
အခုစာဖတ္ေနတဲ့ ဓမၼမိတ္ေဆြလည္း ဘယ္စာကိုပဲဖတ္ဖတ္ ဘယ္သူေရးလို႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ အမွန္လို႕ မမွတ္ယူလိုက္ပါနဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္လည္းပဲ ပုထုဇဥ္ျဖစ္တဲ့တြက္ အမွား မကင္းႏုိင္ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ မိမိကုိယ္ပိုင္ ဥာဏ္နဲ႕ စဥ္းစားဆင္ျခင္ၿပီးမွ ယံုသင့္တာကို ယံုပါ။ သူမ်ားေျပာတုိင္း လိုက္ၿပီး ဟုတ္တယ္ဆုိတဲ့ အေတြးေတြ ေဖ်ာက္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ.. ေနာက္ ဘေလာ့ေတြမွာ ေရးတဲ့စာေတြ ဖတ္တဲ့အခါတုိင္းမွာလည္း ဘုရားရွင္ ကာလာမသုတ္မွာ ေဟာၾကားဆံုးမတဲ့ စကားေလးေတြနဲ႕ အျမဲတမ္းတိုက္ၿပီး စစ္ေဆး ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဘယ္သူေျပာတဲ့ အရာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီကာလမသုတ္က အခ်က္ေလးေတြနဲ႕ တိုက္ၿပီး မေကာင္းတာဆိုရင္ ပယ္ပါ.. ေကာင္းတာဆိုရင္ေတာ့ ယူလိုက္ပါ။ ဒါမွလည္း ဘုရားစကား နားေထာင္ရာ ေရာက္မွာပါ။ သဗၺညဳတေရႊဥာဏ္ေတာ္ပိုင္ရွင္ ဘုရားရွင္ေတာင္မွ သူေျပာတာကို ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားၿပီး ယံုပါဆိုရင္ တျခားဘယ္သူေျပာေျပာ မိမိအသိဥာဏ္နဲ႕ စဥ္းစားဆင္ျခင္ဆံုးျဖတ္ဖုိ႕ အတြက္က ပိုၿပီး အေရးႀကီးၿပီေပါ့။
မိတ္ေဆြေကာင္း၊ ဆရာေကာင္းကို ရွာေဖြဆည္းကပ္မယ္ဆိုရင္လည္း အထက္ေဖာ္ျပပါ အခ်က္(၇)ခ်က္နဲ႕ တုိက္ၿပီး စီစစ္ေရြးခ်ယ္ ကိုးကြယ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ ဆရာေကာင္းကိုရွာေဖြနည္း အခ်က္ေတြ သိသြားၿပီဆိုရင္လည္း မိမိပတ္၀န္းက်င္၊ မိမိနဲ႕ ပတ္သတ္တဲ့လူေတြ မွားေနတာေတြ႔ရင္လည္း ျပင္ေပးႏုိင္ၾကပါေစလို႕ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။ ဓမၼမိတ္ေဆြ အားလံုး ဆရာေကာင္းကို ရွာေဖြဆည္းကပ္ ကိုးကြယ္ၿပီး မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္သို႕ တက္လွမ္းႏုိင္ၾကပါေစ…။။
