အမႇန္တရားနဲ႔ အေမ့စကား

 အမႇန္တရားနဲ႔ အေမ့စကား

ကိုယ္ငယ္စဥ္တုန္းက မဟုတ္တာတစ္ခုခုကုိ လုပ္ခ်င္မိၿပီဆုိရင္ ဘာရယ္ညာရယ္ သိပ္စဥ္းစားမေနေတာ့ဘူး၊ စြတ္ရြတ္ၿပီး လုပ္ခ်လုိက္တာပဲ။ ကုိယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ကုိ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မႇာ လူေတြသိသြားႏုိင္သလား၊ ေနာက္သိသြားရင္ လူေတြကုိယ့္ကုိ ဘယ္လုိထင္သြားႏုိင္မလဲဆုိတာေတြကုိ မစဥ္းစားခဲ့ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ အသက္ ၁၈ ႏႇစ္ ၁၉ ႏႇစ္သား အရြယ္ေလာက္တုန္းကဆို ပိုဆိုးပါတယ္။ အဲဒီလုိလုပ္လုိက္လုိ႔ ျပႆနာေတြတက္လာၿပီဆုိရင္ ကုိယ့္အတြက္ သြားရႇင္းရလုိက္ ေတာင္းပန္ရနဲ႔ အေမ့ ခမ်ာ ဒီသားတစ္ေယာက္အတြက္ စိတ္ဆင္းရဲခဲ့ရတဲ့ အႀကိမ္ေပါင္းဟာလည္း မနည္းခဲ့ပါဘူး။

တစ္ခါမႇာေတာ့ အေမဟာ ကုိယ့္ေၾကာင့္ တက္သြားရတဲ့ ျပႆနာတစ္ခုကုိရႇင္းၿပီးျပန္အလာ ကုိယ့္ကုိေခၚၿပီး'သားက မဟုတ္တာေတြကုိ သိပ္လုပ္ခ်င္ၿပီး၊ အဲဒီအလုပ္ေတြကို လူမသိေအာင္လုပ္တဲ့နည္းလမ္းလည္း မသိဘူး'လို႔ ကိုယ့္ကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ကိုယ္လည္း ေတာ္ေတာ္၀မ္းသာသြားၿပီး 'မဟုတ္တာကို လူမသိေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရလဲ အေမ' လို႔ ျပန္ေမးမိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မႇ အေမက 'မဟုတ္တာကို လူမသိေအာင္ လုပ္တဲ့နည္းကေတာ့ အဲဒီအလုပ္ကုိ အစကတည္းကမလုပ္ဘဲ ေနလိုက္႐ံုပဲေပါ့သားရယ္'လို႔ ျပန္ေျပာခဲ့ပါတယ္။

အေမ့စကားၾကားၾကားခ်င္း မဟုတ္တာကို လူမသိေအာင္ လုပ္ခ်င္တဲ့ကိုယ့္မႇာေတာ့ ပက္လက္လန္သြားရပါတယ္။ ေနာက္ အေမမရႇိေတာ့မႇ အေမေျပာခဲ့တဲ့ စကားေလးကို တစိမ့္စိမ့္သတိရၿပီး ေလာကမႇာ မဟုတ္တာကုိ လူမသိေအာင္လုပ္လုိ႔ မရႏုိင္ပါလား၊ ေနာက္ၿပီး မ႐ုိးသားတဲ့အလုပ္ဆုိတာမ်ဳိးကုိ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါလုပ္လုိက္မိတာနဲ႔ ဘ၀ေသၿပီး တစ္ခါတည္း ကိစၥျပတ္သြားတတ္ပါလားဆုိတာေတြကုိ တစ္ဆက္တည္း နားလည္လာခဲ့ရပါတယ္။

ေလာကမႇာ လူဟာ မေကာင္းတာကုိ လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ဟာ ေကာင္းတာကုိ လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ထက္ ပုိမ်ားေနေလ့ရႇိပါတယ္။ မေကာင္းတာကုိ လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ မ်ားေနတဲ့သူဟာ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူးဆုိတာကုိလည္း ေနာင္တစ္ခ်ိန္မႇာ သိလာရပါတယ္။ ကိေလသာကင္းစင္တဲ့ သက္ရႇိသတၲ၀ါဆိုတာ ေလာကမႇာ မရႇိသေလာက္ ရႇားလႇပါတယ္။ တစ္ခါတုန္းက ဂရိေတြးေခၚပညာရႇင္ႀကီးတစ္ေယာက္ကို တဏႇာရာဂ အလြန္ျပင္းထန္တဲ့လူႀကီးလို႔ လူတစ္ေယာက္က စြပ္စြဲပါတယ္။ အဲဒီမႇာ ေတြးေခၚပညာရႇင္ႀကီးရဲ႕ တပည့္ေတြက စိတ္ဆိုးၿပီး ေျပာတဲ့လူကို ၀ိုင္းၿပီး ႐ိုက္မယ္ပုတ္မယ္လုပ္ၾကပါတယ္။ အဲဒါကုိသိသြားတဲ့ဆရာႀကီးက 'မင္းတုိ႔ ဘာမႇသြားမလုပ္ၾကနဲ႔ သူေျပာတာ မႇန္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ငါကဒီစိတ္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္လို႔သာ လူ ေတြမရိပ္မိၾကတာ'လို႔ ျပန္ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။

ဒါေပမယ့္မဟုတ္တာကို မလုပ္မိေအာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ထိန္းဖုိ႔ဆုိတာ တကယ္ေတာ့ သိပ္မလြယ္လႇပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ဟုတ္မႇန္ရာကို လုပ္ရတာဟာလည္း ေဆးခါးႀကီးကိုမ်ဳိရသလို မတရားခက္လႇပါတယ္။ သာမန္လူေတြဟာ လြယ္တဲ့လမ္းကိုလိုက္သြား ေလ့ရႇိၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ျမင့္ျမတ္တဲ့ စိတ္ထားရႇိၿပီး စိတ္ဓာတ္ခုိင္မာသူေတြသာ ဒီလိုအခက္အခဲေတြၾကားက ႐ုန္းထြက္ႏုိင္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ဟာ အမႇန္တရားေနာက္ကို အသက္ေပးၿပီး ဦးလည္မသုန္ လိုက္ေလ့ရႇိ ၾကတာပါ။ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အနီးစပ္ဆံုးျမင္သာေအာင္ ဥပမာႏႈိင္းၿပီး ေျပာျပစရာ သာဓကေတြ အမ်ားႀကီးရႇိပါတယ္။

ကမၻာေပၚက ထင္ရႇားတဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔မႇာရႇိတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ အခ်က္ ၃ ခ်က္ေၾကာင့္ လူေတြ ၾကည္ညိဳေလးစားၾကတယ္ဆုိတာကုိ ေတြ႔ရမႇာ ျဖစ္တယ္။ ပထမတစ္ခ်က္က အမႇန္တရားကုိ ျမတ္ႏုိးတာရယ္၊ ဒုတိယအခ်က္ က ႐ုိးသားတာရယ္နဲ႔ တတိယအခ်က္က အသိၪာဏ္ ထက္ျမက္တာရယ္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အေမရိကားမႇာ အခုလက္ရႇိ သမၼတအိုဘားမားထိ သမၼတေပါင္း ၄၄ ဆက္ ရႇိခဲ့ပါၿပီ။ ဒီသမၼတေတြ အားလံုးကို လူေတြတသသနဲ႔ သတိရေနၾကတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ရင္ထဲ အသည္းထဲက ဒီကေန႔ထက္တိုင္ ေမ့မရႏိုင္တဲ့ သမၼတေတြရႇိခဲ့သလို နာ မည္ေတာင္ မၾကားခ်င္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ရတဲ့ သမၼတတခ်ဳိ႕တေလလည္း ရႇိခဲ့တာပါပဲ။ အဲဒီလို အခုအခ်ိန္ထိ လူေတြေက်းဇူးတင္ေနၾကတဲ့ သမၼတ ၁၀ေယာက္ သတ္မႇတ္ထားတဲ့အထဲမႇာ ခုနကေျပာခဲ့တဲ့ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ေတြ ဘယ္လုိရႇိေနတယ္ဆုိတာရယ္ လူေတြ သတိမရခ်င္ၾကတဲ့ သမၼတေတြမႇာေရာ ဘယ္လုိခ်ဳိ႕ယြင္းအားနည္းခ်က္ေတြ ရႇိေနသလဲဆုိတာရယ္ကုိ စိတ္၀င္စားခဲ့မိပါတယ္။ အဲဒီလုိ အထူးခြၽန္ဆုံးသမၼတ ၁၀ ေယာက္နဲ႔ အညံ့ဆုံးသမၼတ ၁၀ ေယာက္အ ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားတဲ့ စြယ္စံုက်မ္းတစ္ခုကို လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ႀကိဳက္ၾကတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။

ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံမႇာ ေကာင္းတာလုပ္တာကို မႀကိဳက္တဲ့လူတစ္စုဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မဆုိ ရႇိေနတတ္ပါတယ္။ နံပါတ္ ၆ ေနရာရတဲ့ သမၼတ 'ဂ႐ိုဗာကလိဖ္လင္း' ေျပာခဲ့သလိုေျပာရရင္ ဒီလူေတြဟာ အသားထဲက ေလာက္ထြက္ၾကတဲ့လူေတြပါပဲ။ အဲဒီလူေတြဟာ အသိၪာဏ္ ထက္ျမက္ေကာင္း ထက္ျမက္မႇာျဖစ္ေပမယ့္ အမႇန္တရားေနာက္ မလုိက္ခ်င္သူ မ႐ုိးသားသူေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ တုိင္းျပည္ဘာျဖစ္ျဖစ္ ငါပုိက္ဆံရရင္ၿပီးေရာဆုိတဲ့လူေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒီလူေတြဟာ ငါတုိ႔လုပ္တာကုိ ျပည္သူေတြ မသိေလာက္ဘူးလုိ႔ ထင္ေနၾကသူေတြလည္း ျဖစ္တယ္  . . .

အဲဒီစြယ္စုံက်မ္းထဲမႇာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ထူးခြၽန္တဲ့သမၼတေတြထဲမႇာ 'ဂြၽန္အက္ဖ္ကေနဒီ'(John F Kenne-dy)က နံပါတ္ ၁၀ ေနရာမႇာ ရႇိပါ တယ္။ သူ႔ကိုေက်းဇူးတင္ေနၿပီး လူေတြ အားက်အတုယူခ်င္ၾကတဲ့ အခ်က္ေတြထဲက တစ္ခ်က္က သူဟာသူ႔ရဲ႕ အစုိးရအဖြဲ႔ထဲကို အင္မတန္ေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းဆရာေတြ၊ စာေရးဆရာေတြ၊ သိပၸံပညာရႇင္ေတြနဲ႔ အသိၪာဏ္ထက္ျမက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအမ်ားႀကီးကို ေခၚလာခဲ့လို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ဦးကေတာ့ 'ေသာမတ္စ္ ဂ်က္ဖာဆန္'(Thomas Jefferson) ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ အထူးျခားဆံုး အရည္အခ်င္းကေတာ့ ျပည္သူလူထုရဲ႕ စိတ္၀င္စားမႈကို ေရႇ႕တန္းတင္ဦးစားေပး ေဆာင္ရြက္ေလ့ရႇိၿပီး အဲဒါေတြလုပ္ၿပီးမႇ သူစိတ္၀င္စားတာကို လုပ္ေလ့ ရႇိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပဲလို႔ ဆိုပါတယ္။

ေနာက္နံပါတ္ ၆ ေနရာမႇာရႇိတဲ့ သမၼတ'ဂ႐ိုဗာကလိဖ္လင္း' (Grover Cleveland) အေၾကာင္းေျပာေၾကးဆိုရင္ေတာ့ ေျပာစရာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရႇိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူေျပာခဲ့တဲ့စကား ၃ ခြန္းကို ျပန္ေျပာ႐ံုနဲ႔ သူ႔ရဲ႕အမႇန္တရားကုိ ျမတ္ႏုိးမႈနဲ႔ အသိၪာဏ္ထက္ျမက္မႈေတြကို ရိပ္စားမိႏိုင္တာမို႔ အဲဒီစကား ၃ ခြန္းကိုပဲ ျပန္လည္ေဖာ္ျပေပးခ်င္မိပါတယ္။

'ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကို အခြင့္အေရးေပးပါ၊ ဒါမႇဆင္းရဲတဲ့ အလုပ္သမားေတြကို သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္မႇာျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာလာတဲ့ လူခ်မ္းသာေတြရဲ႕ စကားကို ဘယ္ေတာ့မႇမယံုနဲ႔'

'အစိုးရ၀န္ထမ္းဆိုတာ ျပည္သူကို အလုပ္အေကြၽးျပဳရတဲ့သူေတြ ျဖစ္တယ္၊ သူတို႔ဟာျပည္သူက ျပဳစုေပးလိုက္တဲ့ ဥပေဒေတြကို အသက္၀င္ၿပီး အေကာင္အထည္ေပၚလာေအာင္ ပုံေဖာ္ေပးရမယ့္လူေတြလည္း ျဖစ္တယ္' ဆုိတာနဲ႔ 

'ဒီမိုကေရစီသေဘၤာႀကီးဟာ ဘယ္လို မုန္တိုင္းမ်ဳိးကိုမဆို ခံႏိုင္ရည္ရႇိေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ရံမႇာေတာ့ သေဘၤာထဲက သေဘၤာသားေတြရဲ႕ ပုန္ကန္ထႂကြမႈေၾကာင့္ နစ္ျမဳပ္သြားရတာမ်ဳိးလည္း ရႇိတတ္ပါတယ္'ဆုိတဲ့ စကား ၃ ခြန္းျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ ပဥၥမေနရာမႇာရႇိတဲ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ 'အျမဲျပံဳး ျပံဳးေလးေနပါ ဒါေပမယ့္ လက္ထဲမႇာေတာ့ တုတ္ႀကီးႀကီးကုိ ကိုင္ထားပါ' ဆိုတဲ့ အာဖရိကစကားပံုကို အလြန္တရာမႇ ႏႇစ္သက္တဲ့'သီးယေဒၚ႐ူးဇဗဲ့' (Theodore Roosevelt) ပဲျဖစ္တယ္။ ဒီစကားကိုေျပာခဲ့တဲ့ ႐ူးစဗဲ့ဟာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ သယံဇာတေတြ မပ်က္စီးမယိုယြင္းေအာင္ ထိန္းသိမ္းတဲ့ေနရာမႇာ က်န္တဲ့သမၼတေတြအားလံုးထက္ပုိၿပီးေတာ္လို႔ လူေတြသူ႔ကုိ ခ်စ္ခင္ေလးစားၾကတာလုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ဒီစြယ္စံုက်မ္းထဲက တတိယအေတာ္ဆံုးေနရာမႇာ ေဖာ္ျပခံရတဲ့ သမၼတကေတာ့'ဖရန္႔ကလင္ဒီ႐ူးစဗဲ့' (Franklin D. Roosevelt) ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ူးစဗဲ့ရဲ႕ ထူးျခားတဲ့အခ်က္ေတြကေတာ့ ဒီလုိပါ။ သူအိမ္ျဖဴေတာ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ဟာ စီးပြားေရးပ်က္ ကပ္ႀကီးစဆုိက္တဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ေနၿပီး အေမရိကန္ႏုိင္ငံ တစ္ႏုိင္ငံလုံး ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္  ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ပါပဲ။ ႐ံုးပိတ္ရက္ေတြမ်ားေနတဲ့ ဘဏ္ေတြရဲ႕ ႐ံုးပိတ္ရက္တခ်ဳိ႕ကုိ ပယ္ဖ်က္ၿပီး ဘဏ္၀န္ထမ္းေတြကုိ ႐ုံးျပန္တက္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဘဏ္ေတြမႇာ အိပ္ေနတဲ့ေငြေတြကုိ ဘဏ္ေတြအတြက္လည္း အက်ဳိးရႇိေအာင္ ျပည္သူေတြကိုလည္း အေထာက္အကူျပဳႏိုင္ေအာင္ အေလးထားၿပီး ကိုင္တြယ္ခဲ့တဲ့အခ်က္ဟာ သူ႔ရဲ႕ထူးျခားတဲ့ အရည္အခ်င္းတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ 

 ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ အေႂကြးေတြတင္ေနတဲ့ လယ္သမားေတြ၊ ပိတ္ပစ္ရေတာ့မယ့္ အေျခအေနကို ဆိုက္ေနတဲ့ စက္႐ံုေတြနဲ႔ အေသးစားစက္မႈလက္မႈလုပ္ငန္းေတြကို အသက္႐ႇဴေခ်ာင္ေစၿပီး နာလန္ထူလာေစမယ့္ ဥပေဒေတြကို လႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳေပးႏိုင္ ေအာင္ ႀကိဳးစားႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္အဲဒီလို ႏိုင္ငံအေျခခိုင္ေအာင္ ျပန္လုပ္ႏိုင္စျပဳတဲ့အခ်ိန္မႇာ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီး စျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။ ဒီဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးကုိလည္း က်န္းမာေရး အလြန္တရာဆုိးရြားေနတဲ့ၾကားထဲက သူမေသခင္ အခ်ိန္ပုိင္းေလးအထိ စစ္ႀကီးကုိ ႏုိင္မယ့္လမ္းစေတြေပၚလာေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးသြားႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ 

 ေနာက္အေရးႀကီးဆံုးတစ္ခ်က္ကေတာ့ ကမၻာ့ကုလသမဂၢအဖြဲ႔ႀကီးရယ္လို႔ ျဖစ္ေပၚလာေစႏိုင္မယ့္ အေျခခံအုတ္ျမစ္ေတြကို ခ်ေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္အထူးခြၽန္ဆံုး သမၼတလို႔ အဲဒီစြယ္စံုက်မ္းက သတ္မႇတ္သူကေတာ့ ၁၈၆၁ ခုႏႇစ္ကေန ၁၈၆၅ ခုႏႇစ္ထိ သမၼတတာ၀န္ထမ္းေဆာင္သြားတဲ့ 'ေအးဘရာဟမ္လင္ကြန္း' (Abraham Lincolm) ပဲျဖစ္ပါတယ္။ လင္ကြန္းဟာ သူ႔ႏိုင္ငံကို ကမၻာေပၚက ဒီမိုကေရစီ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္တဲ့ႏုိင္ငံေတြထဲမႇာ ထိပ္ဆုံးက ရႇိေစခ်င္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ အေမရိကန္ေတာင္ပိုင္းမႇာ ကြၽန္စံနစ္ကို က်င့္သံုးေနၾကေလေတာ့ သူ႔ရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က အင္မတန္မႇ အလႇမ္းကြာေ၀းေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကြၽန္စံနစ္ကို ဖ်က္ သိမ္းပစ္တဲ့အမိန္႔ကို ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ 

အဲဒီမႇာတင္ လူလူခ်င္းကုိ တိရစၧာန္လုိ သေဘာထားခ်င္တဲ့စိတ္ကုိ မခ်ဳပ္တည္းႏုိင္တဲ့ ေတာင္ပိုင္းက ျပည္နယ္ေတြက ျပည္ေထာင္စုကို အာခံၾကေတာ့တာပါပဲ။ တိုင္းျပည္ဟာ ၿပိဳကြဲေတာ့မလိုျဖစ္ေနၿပီး ေခ်ာက္ ထဲကိုက်ဖုိ႔ ေျခတစ္ဘက္ေတာင္ လႇမ္းေနပါၿပီ။ စစ္ျဖစ္ေစႏိုင္မယ့္ လုပ္ရပ္မႇန္သမွ်ကုိ ဘယ္သူမႇလက္ခံၾကမႇာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ ကုိလင္ကြန္းသိပါတယ္။ 

သူ႔ကိုမုန္းတီးတဲ့လူေတြ အရမ္းမ်ားလာမယ္ဆုိတာကုိလည္း သူနားလည္ထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လင္ကြန္းဟာ သူ႔ဘ၀တစ္ခုလံုး ေပးဆပ္ရေပးဆပ္ရ တိုင္းျပည္ၿပိဳကြဲမယ့္ အႏၲရာယ္က လြတ္ေျမာက္ရင္ၿပီးေရာလို႔ ခံယူထားသူျဖစ္ပါတယ္။

သူေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့အတိုင္းသူဟာ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးၿပီးလို႔ ရက္ပိုင္းအတြင္းမႇာပဲ လုပ္ၾကံခံသြားခဲ့ရပါတယ္။

ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံမႇာ ေကာင္းတာလုပ္တာကို မႀကိဳက္တဲ့လူတစ္စုဆို တာဘယ္ေတာ့မဆုိ ရႇိေနတတ္ပါတယ္။ 

နံပတ္ ၆ ေနရာရတဲ့ သမၼတ 'ဂ႐ိုဗာကလိဖ္လင္း' ေျပာခဲ့သလို ေျပာရရင္ ဒီလူေတြဟာ အသားထဲက ေလာက္ထြက္ၾကတဲ့လူေတြပါပဲ။ အဲဒီ လူေတြဟာ အသိၪာဏ္ထက္ျမက္ေကာင္း ထက္ျမက္မႇာျဖစ္ေပမယ့္ အမႇန္တရားေနာက္ မလုိက္ခ်င္သူ မ႐ုိးသားသူေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ တုိင္းျပည္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ငါပုိက္ဆံရရင္ၿပီးေရာ ဆုိတဲ့လူေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒီလူေတြဟာ ငါတုိ႔လုပ္တာကုိ ျပည္သူ ေတြ မသိေလာက္ဘူးလုိ႔ ထင္ေနၾကသူေတြလည္း ျဖစ္တယ္။

လူေတြအားလုံးဟာ ငတံုး ငအ ေတြ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ တုိင္းျပည္မတုိးတက္ေအာင္တမင္ ကပ္ဖဲ့လုိက္ေနသူေတြရဲ႕ ေျခပုန္းေတြကုိ မသိလုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး၊ အခ်ိန္မက်ေသးလို႔သာ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ မ႐ုိးသားတဲ့လုပ္ရပ္ကုိ လုပ္ခ်င္သူ ေတြရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ ဘယ္လုိျဖစ္သြားႏုိင္မလဲဆုိတာကုိ ဒီလူေတြ မစဥ္းစားခ်င္ၾကဘူး။ ႏုိင္ငံေရးမႇာ ေသြး႐ုိးသား႐ုိး မႇားသြားတာကုိ ျပည္သူက လက္ခံႏုိင္မႇာ ျဖစ္ေပမယ့္ မ႐ုိးသားတာကုိေတာ့ ဘယ္သူမႇ လက္ခံႏုိင္ၾကမႇာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာကုိလည္း နားမလည္ၾကတဲ့သူေတြပါပဲ။

ဒီလုိ ကုိယ့္ႏုိင္ငံ ေကာင္းစား မယ့္အေရးကုိ လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး ေခတ္ေဟာင္းကုိ             ျပန္ေရာက္လာလိမ့္ႏုုိး

 ေရာက္လာလိမ့္ႏုိးနဲ႔ ေမွ်ာ္ကုိးေနတဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕ စိတ္ဆႏၵေတြကုိ သူတုိ႔ဘယ္လုိပဲ ဖုံးကြယ္ထားထား တစ္ခ်ိန္မႇာ အဲဒီစိတ္ေတြဟာ ဘီလူးအစြယ္ထြက္သလုိ ေပၚထြက္လာမႇာပါပဲ။ အခုေတာင္ ဒီသေဘၤာႀကီးကုိ နစ္ေစခ်င္တဲ့ သူအခ်ိဳ႕ရဲ႕ စိတ္ဆႏၵေတြကုိ လူေတြ ရိပ္မိေနၾကပါၿပီ။ ဒီလူေတြ သူတုိ႔ရင္ထဲက မေကာင္းတာ လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြကုိ ထိန္းခ်ဳပ္မထားႏုိင္ဘဲ ဒီအတုိင္းသာ ဆက္သြားေနၾကမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မႇာ သူတုိ႔ရဲ႕ သားစဥ္ေျမးဆက္ေတြဟာ လူၾကားထဲ မတုိးရဲတဲ့ဘ၀ကုိ ေရာက္ကုန္ၾကမႇာျဖစ္တယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ လူသိသြားရင္ လက္ခံႏုိင္စရာမရႇိတဲ့ ဒီလုပ္ရပ္ေတြကုိ အေမေျပာသလို အစကတည္းက မလုပ္ဘဲထားလုိက္မႇ တုိင္းျပည္အတြက္ေရာ သူတို႔အတြက္ပါ အက်ဳိးရႇိလာႏုိင္မႇာျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ သူတုိ႔ အခ်ိန္မီသိသြားႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆု ေတာင္းလုိက္မိရတာပါပဲ။

Written by နီမင္းေဆြ   
http://www.first-11.com