လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္မူကို မည္သူေတြက ျပ႒ာန္းေပးသနည္း

လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္မူကို မည္သူေတြက ျပ႒ာန္းေပးသနည္း

ျမန္မာျပည္သူ၊ ျပည္သား အမ်ားစုဟာ လြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးတို႔၏အဓိပၸါယ္မ်ားကို ေရာေရာ ေထြးေထြး သိေနၾကဆဲပါ။ လြတ္လပ္ေရးရရင္ လြတ္လပ္ၿပီလို႔ အထင္ရွိေနသူေတြရွိေနသလို၊ ဒီမိုကေရစီရရင္ ထင္ရာလုပ္လို႔ရၿပီလို႔ ေျပာသူမ်ားလည္းရွိေနဆဲပါ။ ̏လြတ္လပ္ျခင္း˝ ရဲ့အဓိပၸါယ္ႏွင့္ ̏လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္̋ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္တို႔ကိုလည္း မသိသူေတြက မ်ားလြန္းေနေသးတယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆမိျခင္းပါ။ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ခိုင္ခိုင္မာမာ က်င့္သုံးႏွုိင္ျခင္း မရွိေသးေတာ့ ရဟန္းရွင္လူ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ̏လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္̋ဆုိတဲ့ စကားရဲ့အဓိပၸါယ္ကို အသိခက္ေနၾကျခင္းပါ။ အဓိပၸါယ္မ်ား ရွင္းလင္းသြားေစခ်င္ရင္   လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္ကို မည္သူေတြက ျပ႒ာန္းပးထားသနည္း ဆိုတဲ့ အေမးကို ေရွးဦးစြာ စဥ္းစားၾကည့္ႏုိင္ ဖို႔ပါ။                                                                                                                                                        

̏လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္̋ ဆိုတဲ့စကားဟာ လြယ္မေယာင္ေယာင္နဲ႔ အသိခက္ေနတဲ့ စကားမ်ဳိးပါ။ ဒီစကားရဲ့ မူလဇစ္ျမစ္အေျခခံကို သိမထားဘူးဆိုရင္ တိက်တဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ျပန္ဆိုဖို႔ မလြယ္ကူႏိုင္ပါ။   ̏လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္̋ ဆိုတဲ့စကားဟာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေနျခင္းျဖစ္လို႔ ဒီမိုကေရစီရဲ့ သေဘာတရားကို အထုိက္အေလွ်ာက္သိထားဖို႔ပါ။ ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ ျပည္သူေတြ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမာက္ ထားတဲ့အစိုးရျဖစ္လို႔ အစိုးရကလည္း ျပည္သူေတြကို ̏လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ ခြင့္ႏွင့္ လြတ္လပ္စြာကိုးကြယ္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ႏိုင္ခြင့္တို႔ကို ေပးထားျခင္းပါ။ တစ္ဖက္မွ လည္း ျပည္သူေတြရဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကို ကာကြယ္ေပးထားျခင္းပါ။

                                       ထို႔ေၾကာင့္ ဘာသာတရား၌ ̏လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္̋ ရွိတယ္ဆိုေပမဲ့ ျပည္သူေတြ ယုံၾကည္ထားတဲ့ ကုိးကြယ္မွုဘာသာတရားဟာ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ယုံၾကည္ထားတာျခင္းက မတူညီပါ။ အယူအဆမ်ား၊ ယုံၾကည္မွုမ်ား မတူညီတဲ့အခါ ျပႆနာဆိုတာ ျဖစ္ေပၚတတ္စၿမဲပါ။ ဒီေတာ့ ျပည္သူေတြ ၾကားမွာ ျပႆနာမ်ား မျဖစ္ပြားရေအာင္ အစိုးရက ကာကြယ္ေပးထားရျခင္းပါ။ ဥပမာ၊ ဆိတ္ၿငိမ္မွုကို လိုလားတဲ့ ဘာသာ၀င္မ်ား အတြက္ ဆူညံံျခင္းဆိုတာဟာ သူတို႔အတြက္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္မ်ား ျဖစ္စရာပါ။ ဒီအခါမွာ လူ႔အခြင့္ အေရးရွုေဒါင့္ကေနၾကည့္ၿပီး ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္မွာ ဆူညံတဲ့ လူမွုေရးပြဲလမ္းသဘင္မ်ား၊ ဘာသာေရးပြဲလမ္း သဘင္မ်ား စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ က်င္းပျခင္းမ်ဳိးကို ႏိုင္ငံေတာ္မွ တားျမစ္ပိတ္ပင္ေပးရျခင္းပါ။ ဒါကို ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ကို ပိတ္ပင္တာဆီးတယ္လို႔ စြပ္စြဲေျပာဆိုလို႔ မရႏိုင္ပါ။ အမွန္တကယ္ေတာ့

ထိုကဲ့သို႔ျပဳလုပ္ ေပးျခင္းဟာ ျပည္သူမ်ားရဲ့ လူအခြင့္အေရးကို ကာကြယ္ေပးျခင္းပါ။    

                                                                           ကိုယ့္ဘာသာတရားရဲ့ ဓေလ့ထုံးစံမို႔ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေတြကို လြတ္လပ္စြာ ဆင္ႏႊဲႏိုင္ခြင့္ရွိတယ္ ဆိုေပ မယ္လို႔ မိမိတုိ႔ရဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မွုဟာ ပတ္၀န္းက်င္ကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္မ်ားျဖစ္ေနခဲ့မယ္ဆိုရင္ … ။ ဆူညံစြာ က်င္းပတဲ့ ဘာသာေရးပြဲမ်ဳိးကို တားဆီးေပးရန္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ တာ၀န္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပည္သူ၊ ျပည္သားမ်ား သိရွိထားႏိုင္ဖို႔ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း၌ က်င္းပေနတဲ့ ဘာသာေရးပြဲေတာ္မ်ားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လူမႈေရးပြဲေတာ္ မ်ားပဲျဖစ္ျဖစ္ က်င္းပျပဳလုပ္ျခင္းကို ႏိုင္ငံေတာ္မွ က်င္းပခြင့္(ပါမစ္)မရပဲ က်င္းပေနျခင္းမ်ိဳးကို ေရွာင္ရွားႏိုင္ၾက ဖို႔ပါ။ လူအခြင့္ေရးဆိုတာ ကိုယ့္အခြင့္ေရးခ်ည္းမဟုတ္ပဲ သူ႔မ်ားအခြင့္ေရးမ်ားလည္း ပါ၀င္ေနျခင္းကို သတိျပဳ ႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။                                                                                                                   

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွာ လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္မ်ားကို တားဆီးပိတ္ပင္ျခင္းရွိတယ္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ို္င္းရဲ့ စြပ္စြဲျပစ္တင္ေနမွုကို အေၾကာင္းျပကာ အခ်ဳိ႔ဘာသာ၀င္မ်ားဟာ တစ္ျခားဘာသာ၀င္မ်ားရဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ၊ ခံယူခ်က္ေတြကို ကိုးကြယ္ေနတဲ့သူမ်ားအား ယုံမွားသံသယေတြ ျဖစ္သြားေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵမ်ဳိးေတြနဲ႔ ဘာသာေရးေဘာင္စည္းကိုေက်ာ္ၿပီး မဟုတ္မဟတ္ လုပ္ဇာတ္ေတြခင္းၿပီး  ေဟာေျပာပို႔ခ် ေနျခင္းမ်ဳိးဟာ လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္ဆိုတဲ့ လူ႔အခြင့္ေရးမ်ားကို ေျဗာင္က်က် ခ်ိဳးေဖါက္ေနျခင္းပါ။ မၾကာခင္က ကခ်င္ျပည္နယ္တစ္၀ုိက္မွာ ဗုဒၶဘာသာကို တိုက္ခိုက္ေဟာေျပာေနတဲ့သူကို ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားက ျပန္လည္ေခ်ပထားတဲ့  ̏ကမၻာေက်ာ္မည့္ ဘာသာေရးလိမ္လည္မွုႀကီး̋ စီဒီေခြကို ၾကည့္လိုက္ရျခင္းပါ။       
                        

ထိုေခြထဲမွာ အက္စ္ဂြန္ေအာင္ (ေခၚ) ကိုကိုလြင္လို႔ေခၚတဲ့ ခရစ္ယာန္တရားေဟာဆရာတစ္ ေယာက္ဟာ သူ႔ကိုယ္သူ ဘဒၵႏၱသုမနာလကၤာရ (ဗုဒၶဘာသာကိုးဘြဲ႔ရ) အမည္ခံၿပီး၊ ဗုဒၶစာေပမ်ားကို ရွင္ရဟန္း၀တ္ႏွင့္ သင္ယူခဲ့ဖူးတဲ့အေၾကာင္း၊  ဘြဲ႔ေတြ (၉)ဘြဲ႔ထိ ရရွိခဲ့ေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္ ထိုဘာသာတရား၌ အားကိုးရာ အႏွစ္သာရမရွိ၍ ခရစ္ယာန္ုဘာသာသို႔ ကူးေျပာင္းလာခဲ့ရပါေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ဘုရားတရား ေတာ္မ်ားကို အပုတ္ခ်၍ ေဟာေျပာေနခဲ့ျခင္းပါ။ လူမွုေရးရွုေဒါင့္မွၾကည့္လွ်င္ ဘာသာေရးက်ဴးေက်ာ္ ရန္စမွုမ်ုဳိးကို က်ဴးလြန္ေနျခင္းပါ။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အသြင္ကူးေျပာင္းဆဲကာလမို႔ ဘာသာေရးအဓိကရုဏ္းမ်ားကို မျဖစ္ရေလေအာင္ ဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႔အစည္းမ်ား ပူေပါင္းၿပီး ထိုျပႆနာကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့ျခင္းပါ။           
                                                  

ထိုကဲ့သို႔ေသာဘာသာေရးက်ဳးေက်ာ္ရန္စမွုမ်ဳိးဟာ ႏုိင္ငံေတာ္မွခြင့္ျပဳထားတဲ့ ဘာသာေရး လြတ္လပ္ ခြင့္ကို လြဲမွားစြာ အသုံးခ်ၿပီး လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကို ေျဗာင္ေျဗာင္က်က် ၿခိဴးေဖါက္လိုက္ျခင္းပါ။ မွားမွား ယြင္းယြင္းျဖင့္ မိမိလုိရာကို ဆြဲသြင္းၿပီး ေဟာေျပာျခင္းမ်ားဟာ ဘာသာေရး ခ်ဳိးေဖါက္မွုႀကီးျဖစ္ေနျခင္းကို ထုိသူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ သိဟန္မတူပါ။ ထိုကဲ့သို႔ ဘာသာေရးခ်ဳိးေဖါက္မွု၊ ဘာသာေရးေစာ္ကားမွုမ်ဳိးေတြဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ပ်က္ျပားေစႏိုင္၍ တုိင္းျပည္တြင္းမွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ ဘာသာ၀င္မ်ားအားလုံး ̏ဘုတ္ကိုက်ီးရုိေသ၊ က်ီးကိုဘုတ္ရုိေသ̋ အေနအထားမ်ဳိးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲ ေနထိုင္ႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။        
                                          

  လူ႔အခြင္႔ေရးႏွင့္ဆိုတာ ဘာသာေရးရွုေဒါင့္တစ္ခုတည္းကို ၾကည့္ၿပီး ေျပာလို႔မရႏုိင္ပါ။ ရွုေဒါင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးကေန မွ်မွ်တတ ၾကည့္တတ္ဖို႔ပါ။ ဘာသာျခားတစ္ေယာက္က အျခားဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္ရဲ့ သားပ်ဳိ၊ သမီးပ်ဳိကို မိမိႏွင့္အေၾကာင္းပါ၍ လက္ထက္ခြင့္ရထားတဲ့အခါမ်ဳိးမွာ … ။ လူ႔အခြင့္အေရး ေၾကညာ စာတမ္းႀကီးမွာေဖၚျပထားတဲ့ မည္သူမဆို လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္ရွိသည္၊ မိမိတုိ႔ႏွစ္သက္သူကို လြတ္လပ္စြာ အိမ္ေထာင္ျပဳခြင့္ရွိသည္˝ ဟု ထိုမူကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ကိုယ္ထင္ရာကို လုပ္လို႔မရပါ။ ကိုယ္တိုင္က မိမိအခြင့္ေရးကို ကာကြယ္လို၍ ထိုလူ႔အခြင့္ေရး ေၾကညာစာတမ္းႀကီးကို ကိုးကားေျပာဆိုေနေသာ္လည္း လူ႔အခြင့္ေရးမ်ားကို လိုက္နာရန္ ထိုသူကိုယ္တိုင္က ပ်က္ကြက္ေနျခင္းပါ။     

မိမိႏွင့္ အျခားဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ရဲ့သမီးပ်ဳိႏွင့္ လက္ထပ္ၿပီးတဲ့အခါ​ မိမိလက္ထပ္ယူထားတဲ့ အိမ္သူအား မိမိကိုးကြယ္ထားတဲ့ ဘာသာ၀င္အျဖစ္သို႔ သေဘာဆႏၵမပါပဲ သို႔မဟုတ္ အလိုမတူပဲ ဇြတ္အတင္း မိမိဘာသာအတြင္းသို႔ သိမ္းသြင္းယူေနၾကတဲ့ ကိစၥမ်ဳိးေတြဟာ သိန္းေသာင္ခ်ီ၍ ရွိေနျခင္းပါ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ားစုေနထိုင္တဲ့ တိုင္းျပည္အတြင္းမွာ ဤကဲ့သို႔ လူမွုေရးက်ဴးေက်ာ္မွုမ်ဳိးကို အျပဳခံေနရျခင္းဟာ လူအခြင့္ အေရးကို ေျဗာင္က်က် ခ်ဳိးေဖါက္ခံေနရျခင္းပါ။ ဒါကို သိလုိ႔ တရားဥပေဒႏွင့္အညီ ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ကို တိုင္ၾကားတဲ့အခါ ႏိုင္ငံေတာ္မွ လူ႔အခြင့္အေရးကို ကာကြယ္ေပးသည့္ အေနအားျဖင့္ ထိုသူအား ေခၚယူ၍ သတိေပး တားဆီးျခင္းမ်ဳိးကို ျပဳရျခင္းပါ။ လူ႔အခြင့္ေရးကို ကာကြယ္ေပးရမဲ့တာ၀န္ဟာ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရတိုင္းရဲ့ တာ၀န္ဆိုတာ ျပည္သူမ်ား သိႏုိင္ဖို႔ပါ။ ထိုအခါ ထိုသူႏွင့္ ထိုသူ၏အေပါင္းေဖၚမ်ားက လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ ခြင့္ကို တားဆီးပိတ္ပင္ပါတယ္လို႔ ကမၻာသိေအာင္ ဟစ္ေအာ္ျပျခင္းပါ။ ကိုယ္ထင္ရာမလုပ္ရတိုင္း လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္ကို တားဆီးပိတ္ပင္တယ္ဆိုတဲ့ စြဲခ်က္တင္ျခင္းဟာ လူ႔အခြင့္အေရးကို ကိုယ္တိုင္က ခ်ဳိးေဖါက္ ေနသူျဖစ္ပါလွ်က္ ̏သူခိုးက လူဗ်ဳိ႔႔̋ ဟု  ဟစ္ေအာ္ေနျခင္းမ်ဳိးႏွင့္ တူေနျခင္းပါ။                                                                

ဒီမိုကေရစီက်င့္ထုံး၌ ̏လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္̋ ကို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုရာမွာ လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္̋ဆိုတာ ပုဂၢဳိလ္ေရးရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာသာေရးအသင္းအဖြဲ႔ဆိုင္ရမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ဦးခ်င္း အတြက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အမ်ားအတြက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ယုံၾကည္မွုု၊ ကုိးကြယ္မွုု၊ ဘာသာတရား၌ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္မွုမ်ားကို စည္းမ်ဥ္းဥပေဒျဖင့္ လူအခြင့္အေရးကို အေထာက္အပ့ံျပဳေပးထားျခင္းပါ။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ထုိဥပေဒက လြတ္လပ္စြာ ဘာသာကူးေျပာင္းခြင့္၊ မိမိယုံၾကည္ထားတဲ့ ဘာသာတရားကို လြတ္လပ္စြာ ဆက္လက္ ကိုးကြယ္ခြင့္တို႔ကို ကာယကံရွင္၏ဆႏၵအတိုင္း ျပဳလုပ္ခြင့္ ရႏိုင္ရန္ ကာကြယ္ေပးထားရျခင္းပါတဲ့။[1]   
                              

သို႔ေသာ္ လူမွုေရးအျမတ္ထုတ္လိုမွု၊ အိမ္ေထာင္ေရးအျမတ္ထုတ္လိုမွု၊ ဘာသာေရးအျမတ္ ထုတ္လို မွုႏွင့္ လူမ်ဳိးေရးအျမတ္ထုတ္လို္မွုမ်ားကို ျပဳေနသူတို႔အား (၁)လူ႔အခြင့္ေရးဆိုတဲ့ ေဘာင္စည္းကို မေက်ာ္ရန္၊ (၂) ႏိုင္ငံေတာ္မွ ဘာသာ၀င္မ်ားအားလုံး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲ ေနႏိုင္ရန္ႏွင့္ (၃) လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကို ေလးစားလိုက္နာႏိုင္ေစရန္အတြက္ မလြဲမေသြ ႏိုင္ငံေတာ္မွ ကာကြယ္ေပးရျခင္းပါ။ ဒီမိုကေရစနစ္အရ လူ႔အခြင့္အေရးကို ကာကြယ္ေပးျခင္းဟာ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ကို အေထာက္အပံ့ျပဳေပးေနတယ္ဆိုတာ ဘာသာ၀င္မ်ားအားလုံး သေဘာၪာဏ္ျဖင့္ သက္၀င္ႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။                                                           

လူ႔အခြင့္အေရး ေၾကညာစာတမ္းအရ ဘာသာေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးကိစၥမ်ားသည္ သိမ္ေမြ႔လွ၍  ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရန္ မလြယ္ကူလွပါ။ အေနာက္တိုင္း တကၠသိုလ္တစ္ခု၌ စာေရးသူ ပညာသင္ၾကားေနစဥ္ အခါက ပေရာဖက္ဆာတစ္ေယာက္ ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းကို ယေန႔အထိ အမွတ္ရေနဆဲပါ။ သူေျပာတာက စာေပေဟာေျပာပြဲမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လူမွုေရးေဟာေျပာပြဲေတြမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မလြဲသာ၊ မေရွာင္သာလို႔ စကားေျပာရေတာ့မည္ဆိုရင္ ဘာသာေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းကို ေျပာဖို႔ေရွာင္ပါတဲ့။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ အဲဒီဘာသာရပ္ေတြမွာ အျငင္းပြားစရာ အခ်က္ေတြ မ်ားစြာပါ၀င္ေနလို႔ပါတဲ့။

                                                                        လက္ခံႏိုင္စရာပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ဘာသာတရားဆိုတာ ယုံၾကည္လက္ခံတဲ့ သူမ်ားအေပၚမွာသာ မူတည္ေနလို႔ သူတို႔ယုံၾကည္ခ်က္ကို မွားတယ္၊ မွန္တယ္ေျပာဖို႔ဆိုတာ ခက္ခဲျခင္းတစ္ရပ္ပါ။ ထိုဘာသာ၀င္မ်ား အတြက္ သူတို႔ယုံၾကည္ခ်က္ဟာ အမွန္တရားျဖစ္ေနေပမဲ့ အျခားဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ အမွန္တရား ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္နုိင္တာပါ။ 

ဥပမာ၊ အတၱဟာ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ အမွန္တရားျဖစ္ေနေပမဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အတြက္ လက္ခံႏိုင္ဖို႔ ခက္ယဥ္းေနျခင္းပါ။ ထာ၀ရဘုရားသခင္ကို မယုံၾကည္တဲ့ အျခားဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္ရဲ့အသက္ကို ဇိ၀ိန္ေခၽြျခင္းဟာ ဘာသာေရးကုသိုလ္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အယုံအၾကည္မ်ဳိးကို အျခား ဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ ဘယ္လိုနည္းႏွင့္မွ လက္ခံႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။                                                 

ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ားစု ေနထိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ႏုိင္ငံပါ။ သို႔ေသာ္ ဗုဒၶ၀ါဒကို လက္ခံက်င့္သုံးေနတဲ့ ဗုဒၶ၀ါဒီတို႔ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းဟာ ဘာသာတရားမ်ားရဲ့ ဓမၼအျမဴေတလို႔ လက္ခံထားၾက ျခင္းပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေနလိုတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ဆိုတာ ေမြးရာပါ အသိလို႔ပင္ ဆိုႏိုင္ျခင္းပါ။ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာကို လက္ခံျခင္းအတြက္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္အေနႏွင့္ ဘာျပႆနာမွ မရွိႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္ အနည္းစုက အမ်ားစုကို အႏိုင္က်င့္ခ်င္တာမ်ဳိး၊ လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္ကို အသုံးခ်ၿပီး ဘာသာေရးအျမတ္ထုတ္ခ်င္တာမ်ဳိးတုိ႔ကို ေတြ႔ရလွ်င္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားဟာ သည္းခံႏိုင္စြမ္း စြမ္းရည္မ်ားအားနည္းေနျခင္းကို ေတြ႔ရျခင္းပါ။  စိတ္၀င္စားစရာပါ။                                                                                   

သို႔ေသာ္ ျမန္မာလူမ်ဳိးအမ်ားစုဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ျဖစ္ၾကတာကတစ္ေၾကာင္း၊ ဒီမိုကေရစီစနစ္ႀကီး ျမန္မာႏိုင္ငံ၌​ ပီပီျပင္ျပင္ က်င့္သုံးေစခ်င္တာကတစ္ေၾကာင္း ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္  လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား ေလးစားလိုက္နာေနၾကျခင္းပါ။ သို႔ေသာ္ ဆူညံစြာက်င္းပေလ့ရွိတဲ့ ဘာသာေရးပြဲေတာ္မ်ား နည္းႏုိင္သမွ်နည္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကဖို႔ကိုေတာ့ ေလးေလးနက္နက္ တုိက္တြန္းလိုျခင္းပါ။                         

အႏွစ္ခ်ဳပ္၍ဆိုရေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွာမွီတင္ေနထိုင္ၾကတဲ့ တိုင္းရင္းသားမ်ဳိးႏြယ္စု အားလုံးတို႔သည္ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကို ကိုယ္တိုင္လည္း ေလးစားလိုက္နာ၊ လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္၏ အႏွစ္သာရမ်ားကို ကိုယ္တိုင္လည္း သိနားလည္ေအာင္ ႀကဳိးစားၾကျခင္းျဖင့္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးဆီသို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အေရာက္လွမ္းႏုိင္ၾကဖို႔ပါ။ ဆိုလိုရင္းက ကိုယ္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းမွ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းမွာမို႔ လူအခြင့္အေရးမ်ားကို ေလးစားလိုက္နာလွ်က္ ကိုယ္ယုံၾကည္ရာ ဘာသာတရားကို ျပည္သူ၊ ျပည္သားတိုင္း ၿငိမ္းခ်မ္းစြာျဖင့္ လိုက္နာက်င့္သုံးေနထိုင္ႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္စက္ႏုိင္ၾကပါေစ။                                                                                                                                                           ေဒါက္တာဓမၼပိယ (ITBMU)   

ဓမၼ ၏ ပင္ကိုယ္သတၱိ

                                                   ဓမၼ ၏ ပင္ကိုယ္သတၱိ


ဓမၼသည္ ေရႏွင့္သေဘာျခင္း အလြန္နီးစပ္၏။ ေရကို လူေတြအားလံုး ေန႔စဥ္ေသာက္သံုးေနသည္။ေရကို သံုးစြဲသည့္အခါ -

(က) Person (ပုဂၢိဳလ္မေရြး)
လူမ်ဳိးမေရြး၊ ဘာသာမေရြး၊ အသက္အရြယ္မေရြး၊ အေခ်ာအလွမေရြး၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေရြး၊ အယုတ္ အလတ္အျမတ္မေရြး ပုဂၢိဳလ္တိုင္း သံုးစြဲႏိုင္သည္။

(ခ) Place - (ေနရာမေရြး)
ႏိုင္ငံေတြ၊ ၿမိဳ႕ေတြ၊ ရြာေတြ၊ အိမ္ေတြ မေရြးဘဲသံုးစြဲႏုိင္ၾကသည္။

(ဂ) Time- (အခ်ိန္မေရြး)
နံနက္၊ ေန႔လယ္၊ ည(သို႔)ေန႔၊ ရက္၊ လ၊ ႏွစ္ အခ်ိန္မေရြးဘဲ သံုးစြဲႏိုင္သည္။

သံုးစြဲသူတိုင္းအတြက္လည္း ...
(၁) ေရငတ္ကို ေျပေစသည္။
(၂) အသက္ကို ဆက္လက္ရွင္သန္ ႀကီးထြားေစသည္။
(၃) ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးကို သန္႔ရွင္းၿပီး ၾကည္လင္ေစသည္။
(၄) ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးကို ေအးျမေစသည္။
ထိုအခ်က္တုိ႔မွာ ေရ၏ပင္ကိုယ္သတၱိပင္ျဖစ္သည္။ ေရကဲ့သို႔ပင္ ဓမၼသည္လည္း မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္အတြက္မဆို၊ မည္သည့္ေနရာမဆုိ၊ မည္သည့္အခ်ိန္ မွာမဆုိ က်င့္သံုးႏိုင္ပါသည္။

က်င့္သံုးသည့္ ပုဂၢိဳလ္တိုင္းတြင္လည္း ေရမွရသည့္အက်ဳိးအျမတ္ကဲ့သို႔ -
(၁) ကာမရာဂတြင္ အာသာငမ္းငမ္း တပ္မက္မႈကို ေျပေစႏိုင္သည္။
(၂) ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကို တိုးတက္ႀကီးပြားေစၿပီးဆက္လက္၍လည္း ရွင္သန္ႀကီးထြားေစသည္။
(၃) ၀ိသုဒၶိျဖစ္ၿပီး ၾကည္လင္သန္႔ရွင္းေစသည္။
(၄) ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ေအးျမေစသည့္အျပင္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈရၿပီး အဆံုးမွာ နိဗၺာန္တိုင္ေအာင္ မ်က္ေမွာက္ ျပဳႏိုင္သည္။

သို႔ေသာ္ ေရႏွင့္ဓမၼ ကြာျခားမႈတစ္ခုမွာ ေရသည္ ယခု ေလာကီဘ၀တစ္ခုအတြက္သာလွ်င္၊ တစ္ေန႔ တစ္ဘ၀အတြက္သာ အက်ဳိးျပဳေပးၿပီး၊ ဓမၼမွာ ေလာကီအက်ဳိးသာမက၊ ေလာကုတၱရာ၊ တစ္သံသရာလံုးအတြက္ အက်ဳိးျပဳမႈမ်ားေပးၿပီး အဆံုးမွာ ျမတ္နိဗၺာန္တိုင္ အၿငိမ္းဓာတ္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္သည့္ ထူူးျခားခ်က္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။



အထူးသတိျပဳရမည့္အခ်က္မွာ ေရ သည္ သံုးစြဲသူတို႔၏ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ ျပဳျပင္စီရင္ေပးမႈအေပၚ မူတည္ၿပီး အခါးဓာတ္ႏွင့္ ေရ ကို ေရာလွ်င္ အခါးရည္ျဖစ္သကဲ့သို႔၊ အခ်ဳိဓာတ္ႏွင့္ ေရ ကုိေရာလွ်င္ အခ်ဳိရည္ ျဖစ္သြား ကာ အရက္ဓာတ္ႏွင့္ ေရကိုေရာလွ်င္ အရက္ရည္ ျဖစ္သြား သည္။ ထိုသို႔ ေျပာင္းလဲသြားရျခင္းက ေရ၏ပင္ကိုယ္သတၱိမရွိျခင္းေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲသံုးစြဲသူတို႔၏ ျပဳျပင္စီရင္မႈ ပေယာဂေၾကာင့္သာလွ်င္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိသာ လွသည္။ ဓမၼသည္လည္း ထိုနည္းအတိုင္းပင္ -
ဓမၼကိုက်င့္သံုးသူတို႔၏ အားနည္းခ်က္၊ နားလည္မႈလြဲမွားျခင္းႏွင့္ အခ်ိဳ႕ေသာ ခုတံုးလုပ္သည့္ ပုဂၢိဳလ္တို႔၏ မတရားလြန္က်ဴးေသာ တစ္ကိုယ္ေကာင္း ဆန္မႈမ်ားႏွင့္ မိမိအက်ဳိးအတြက္ လြန္ကဲစြာသံုးစြဲမႈ၊ မ႐ိုးသားမႈမ်ားေၾကာင့္ ဓမၼ၏ပင္ကိုယ္သတၱိမ်ားမွာ ဖံုးကြယ္ထားမႈခံရၿပီး၊ ဓမၼ၏ဂုဏ္ေက်းဇူးေတာ္ တို႔သည္လည္း မထင္ရွား၊ မေပၚလြင္ဘဲႏွင့္ ဖံုးကြယ္ထားျခင္း ခံေနရသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔ေခတ္မွာ ကမၻာေပၚရွိ လူသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတို႔သည္ ဓမၼ ကို မိမိတို႔ႏွင့္ မဆိုင္သလို ျမင္လာၾကၿပီး၊ ဓမၼ ၏ ျမင့္ျမတ္လွေသာ အက်င့္ျ့မတ္တရားမ်ားကို က်င့္သံုးျမတ္ႏိုးသူမ်ား ရွားပါးလာခဲ့ရသည္။ ထိုသို႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ ဓမၼ ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ဦးေဆာင္ေနသည့္ ပုဂၢိဳလ္အခ်ဳိ႕၏ အားနည္းခ်က္မ်ား၊ ပေယာဂမ်ားေၾကာင့္သာျဖစ္သည္ကို သတိျပဳေစခ်င္ပါသည္။အမွန္တကယ္တြင္ ဓမၼ အစစ္၏တန္ဖိုး၊ ဓမၼအစစ္၏ပင္ကိုယ္သတၱိ မ်ားမွာ မည္သည့္ ပုဂၢိဳလ္အတြက္မဆိုမည္သည့္ေနရာတြင္မဆိုမည္သည့္အခ်ိန္တြင္မဆို သံုးစြဲႏိုင္ၿပီး အထက္ပါ အက်ဳိးတရားေလပါးကို ရရွိေစသည့္ အတြက္-
(၁) ဓမၼ သည္ သစၥ၀ါဒ ျဖစ္သည္။ သစၥ၀ါဒ ဆိုသည္မွာ စၾက၀ဠာ အနႏၲထာ၀ရ မွန္ကန္သည့္ အမွန္တရား (Universal Law, Universal Truth, Noble Truth) ျဖစ္သည္။

(၂) ဓမၼ သည္ ၀ိဘဇၨ၀ါဒ ျဖစ္သည္။ မည္သည့္ခ်ဳပ္ကိုင္မႈ၊ လႊမ္းမိုးမႈမွမပါဘဲ မိမိကုိယ္တိုင္ လြတ္လပ္စြာ ေလ့လာႏိုင္သည္။ ေ၀ဖန္ႏိုင္သည္။ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္သည္။ မည္သည့္အခ်ိန္မဆို က်င့္သံုးႏိုင္သည့္၀ါဒ ျဖစ္သည္။

(၃) ဓမၼ သည္ သိပၸံနည္းက်လွေသာ ၀ါဒ ျဖစ္သည္။
A. Practical System (လက္ေတြ႔ျပည့္စံုေသာစနစ္)
B. Ethical System (ကိုယ္က်င့္တရားျပည္စံုေသာစနစ္)
C. Spiritual System(စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ျပည့္စံုေသာစနစ္)
D. Philosophical System (အေတြးအေခၚပိုင္းဆိုင္ရာ ျပည့္စံုေသာစနစ္)

(၄) ဓမၼ ကို က်င့္သံုးလွ်င္ အေကာင္းႏွင့္အဆိုးကို တိက်ေသခ်ာစြာျဖင့္ ခြဲျခားပိုင္းျခားၿပီး သိျမင္ႏိုင္ပါသည္။ ယေန႔ေခတ္ အေတာ္မ်ားမ်ားေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ဓမၼကို က်င့္သံုးသူ ရွားပါးလာသည္ႏွင့္ အိပ္မည္၊ စားမည္၊ ကာမ မွီ၀ဲမည္ဆိုသည့္ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ရွိၿပီး၊ ထိုလူမ်ားမွာ တိရစၦာန္မ်ားႏွင့္ နီးစပ္လာသည္ကို ေတြ႕ရွိရၿပီး အေကာင္းႏွင့္အဆိုး ကို ခြဲျခားႏိုင္သူ ရွားပါးလာသည္ကို ေတြ႕ရွိရပါသည္။

ထို အေကာင္းတရား၊ အဆိုးတရား မ်ားကို ဓမၼက်င့္သံုးေသာ ပုဂၢိဳလ္တိုင္း ေသခ်ာခြဲျခားၿပီး သိျမင္ၾကမွာ ျဖစ္သည္။
ဤေနရာမွာ အေကာင္းသုံးမ်ဳိးႏွင့္ အဆိုးသုံးမ်ဳိးကို တင္ျပလိုပါသည္။


အေကာင္းတရားသံုးမ်ဳိးမွာ

(၁) အမ်ားအက်ဳိးရွိ မိမိလည္းအက်ဳိးရွိ (အေကာင္းဆံုး)

(၂) အမ်ားအက်ဳိးရွိ မိိမိဘာမွမျဖစ္

(၃) အမ်ားဘာမွမျဖစ္ မိမိအက်ဳိးရွိ


ထိုအေကာင္းတရားသံုးမ်ဳိးကို ဓမၼ က်င့္သံုးသူတိုင္း အျမဲတမ္းေဆာင္ၿပီး က်င့္သံုးၾကသည္။

အဆိုးတရားသံုးမ်ဳိးမွာ

(၁) အမ်ားထိခိုက္ မိမိမွာလည္းထိခိုက္ (အဆိုးဆံုး)

(၂) အမ်ားထိခိုက္ မိမိမွာဘာမွမျဖစ္

(၃) အမ်ားဘာမွမျဖစ္ မိမိထိခိုက္


ဓမၼ က်င့္သံုးသူတိုင္း ထိုအဆိုးတရားသံုးမ်ဳိးကို ေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္ၾကမွာ ျဖစ္သည္။ အေကာင္းအဆိုးကို တိက်ေသခ်ာစြာ ခြဲျခားသိျမင္လာႏိုင္ရန္ ဓမၼ ကို က်င့္ၾကံအားထုတ္မွသာလွ်င္ သိျမင္ႏိုင္မည္။သို႔ေသာ္ အေကာင္းတကာ့ အေကာင္းဆံုး၏ အထြဋ္အထိပ္အေကာင္းဆံုးသည္ မိမိလည္းအက်ဳိးရွိအမ်ား လည္းအက်ဳိးရွိ ေလာကီသာမက ေလာကုတၱရာ နိဗၺာန္သို႔တိုင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္သာလွ်င္ ျမင့္ျမတ္ပုဂၢိဳလ္ (Noble Person) အထြဋ္အထိပ္ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သည္။

ဤအခ်က္မ်ားမွာ ဓမၼ၏ပင္ကိုယ္သတၱိ ရဲ႕ အက်ဳိးျပဳမႈကို တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။

http://www.theravada-3p.org/apal-pate-tayar.htm
 pye zon

သားေသတဲ့ အေမ

 သားေသတဲ့ အေမ

တစ္ခါတုန္းက … အာေသာကမင္းၾကီး ဓမၼာေသာက မျဖစ္ခင္တုန္းကေပါ့။ ညီအစ္ကို ၉၉ ေယာက္ကို သတ္ျပီး မင္းျပဳခဲ့တဲ့မင္းၾကီးဟာ ဘုရင္ျဖစ္ျပီးျပန္ေတာ့လဲ ၄ ႏွစ္တိုင္တိုင္ ျပည္တြင္းစစ္ေတြ က်ဴးေက်ာ္စစ္ေတြ ဆင္ႏႊဲေနခဲ့တယ္။ စစ္ေသြးစစ္မာန္ေတြနဲ ့ ျပည့္၀ေတာက္ေျပာင္ေနတဲ့ မင္ၾကီးဟာမိမိကိုယ္ကို ေတာက္ေလာင္ေနမွန္းေတာ့ မသိရွာပါဘူး..။

မင္ၾကီးတိုက္ခဲ့သမွ်တိုက္ပြဲေတြထဲမွာ မင္ၾကီးဘက္က အထိအနာဆံုး၊ အေသအေပ်ာက္အမ်ားဆံုးနဲ ့ အၾကာရွည္ဆံုးစစ္ပြဲကေတာ့ ကလိဂၤစစ္ပြဲပါပဲ..။ စစ္ပြဲျပီးလို ့ ကလိဂၤတိုင္းက ျပန္လည္ၾကြခ်ီေတာ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ လမ္းေဘး၀ဲယာေတြမွာ ေျချပတ္လက္ျပတ္ အေလာင္းေတြ ျပည့္လို ့ေနတယ္လို ့ဆုိၾကတယ္..။ဒီလိုပါပဲ ျမစ္ေခ်ာင္းအင္းအိုင္ေတြကလဲ ေသြးေရာင္လႊမ္းလို ့ ခ်င္းခ်င္းရဲေနပါသတဲ့။

ေသြးေခ်ာင္းစီးေအာင္တိုက္ခဲ့တဲ့ အဲဒီကလိဂၤစစ္ပြဲ တိုက္ေနစဥ္ ၁ ရက္မွာေပါ့။ မင္းၾကီးက တိုက္ပဲြေတြ တစ္ပြဲျပီးတစ္ပြဲတိုက္လို ့ တစ္နယ္ျပီး တစ္နယ္သိမ္းေနခဲ့တယ္။ မိမိသိမ္းယူရရွိတဲ့နယ္ေတြမွာ အေစာင့္အေနအနည္းငယ္ထား.. ျပီးေတာ့ ေရွ့ဆက္ေပါ့။ တစ္ေန ့ေရွ့ဆက္ခ်ီတက္တုန္း.. စစ္သားေတြအမ်ားၾကီး ၀ိုင္း၀န္းတားဆီးေနတုန္း တပ္ထုကိုေဖာက္လို ့ကေလးခ်ီထားတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ မင္းၾကီးဆီ အတင္းတိုး၀င္လာတယ္..။

မင္းၾကီးလဲ ေယာက်္ားရင့္မာၾကီးေတြေတာင္.. ကုန္ကုန္ေျပာရင္ မိမိစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြေတာင္ အၾကာင္းအရာ တစ္ခုကို သံေတာ္ဦးတင္ေလွ်ာက္ထားဖို ့ မ၀ံ့ရဲၾက၊ အနားမလာ၀ံ့ၾကတဲ့ မိမိလိုဘုရင္မ်ိဳးထံသို ့ ၀့ံ၀့ံစားစား၀င္ဖို ့ၾကိဳးစားေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးကို ၀င္ခြင့္ေပးလိုက္တယ္။
အမ်ိဳးသမီးၾကီးကေတာ့ မေၾကာက္ပါဘူး..။အသက္ႏွင့္ ထပ္တူပင္ျဖစ္ေသာ မိမိသားကေလးမရွိေတာ့တဲ့ ဘ၀မွာ ဘာကိုေၾကာက္ေနရဦးမွာလဲ..။ေဘးကစစ္သားေတြကို ရွိတယ္မွ်မထင္သလို တစ္ခ်က္ေ၀့မၾကည့္ဘဲ.. မင္ၾကီးမ်က္ႏွာကို တည့္တည့္ၾကည့္လို ့ေလွ်ာက္ထားတယ္..။

“အရွင္မင္းၾကီး.. ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမ သားေသအေမပါဘုရား..အရွင္မင္းၾကီးရဲ ့စစ္သူၾကီး တစ္ဦးလက္ခ်က္နဲ ့ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမသားငယ္.. ေသဆံုးခဲ့ရပါျပီ.။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမ အသက္ထက္တန္ဖိုးထားရတဲ့.. ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမ အသဲႏွလံုးနဲ ့ထပ္တူျဖစ္တဲ့ သားကို.. အရွင့္စစ္သူၾကီး တစ္ဦးက ရက္ရက္စက္စက္သတ္ျဖတ္ခဲ့ပါျပီ။ အရွင္တို ့ရဲ ့ အာဏာအတြက္ စေတးခဲ့ၾကရတဲ့ အသက္ေပါင္းမ်ားစြားထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမ သားငယ္ေလး မပါထိုက္ပါဘူးဘုရား..။ သူက လူမမယ္ေလးပါ.. ဘာကိုမွ မသိေသးတဲ့ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ လူမမယ္ေလးပါဘုးရား..။”
“ မိန္းမငယ္.. စိတ္မပူနဲ ့.. ငါသည္စစ္ဘုရင္ျဖစ္ေသာ္လည္း တရားမမဲ့ေစရ။ ငါစစ္တိုက္တာ ရန္သူကိုသာတိုက္တယ္ .. ျပည္သူကို မတိုက္။ ငါ့စစ္ေၾကာင့္ နစ္နာခဲ့ရတဲ့ ျပည္သူတို ့ရဲ ့ အသက္၊ အိုးအိမ္၊ စည္းစိမ္ကို ကားကြယ္ေပးဖို ့ ငါ့မွာတာ၀န္ရွိတယ္။

 ရန္သူကို သတ္ေသာလက္သည္ တပ္သားကေလးပင္ ျဖစ္လင့္ကစား.. ဂုဏ္ထူးေဆာင္လက္မည္တယ္.. ျပည္သူကို သတ္ေသာလက္ကား စစ္ေသနာပတိခ်ဳပ္ပင္ျဖစ္ေစကာမူ ယုတ္မာေသာလက္၊ ေက်းဇူးကန္းေသာလက္ပဲ။ ေကးဇူးကမ္းတတ္ေသာ လက္ကို ဆက္ထားက ေက်းဇူးမဲ့ေတြကို လုပ္လိမ့္မယ္.. တိုင္းျပည္ပ်က္စီးေၾကာင္းေတြကို စီမံလိမ့္မယ္.. မိန္းမငယ္.. သင္စိတ္မပူလင့္ သင့္ေရွ့တြင္ပင္ ငါတရားစီစဥ္အံ့။ သင့္သားအား အသက္ကုန္ေစေသာသူကို သင္ကိုယ္တိုင္ျပေလာ့”

အာေသာက မင္းၾကီးလည္း မိမိ၏စစ္သူၾကီးမ်ား စစ္္သားမ်ားကို တန္းစီေစ၍ သားေသအေမကို ၾကည့္ေစတယ္။အမ်ိဳးသမီးလည္း အခိုးမ်ားထ၍ တင္းမာေသာ မ်က္၀န္းအစံုျဖင့္ စစ္သားတစ္ဦးခ်င္းစီ၏ မ်က္နွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ေလေတာ့ မိမိတို ့အရွင္၏အေၾကာင္းကို သိျပီးျဖစ္ေသာ စစ္သားတို ့သည္ အမ်ိဳးသမီးကို ေစ့ေစ့မွ်ပင္ျပန္မၾကည့္ရဲၾကေပ။ မိမိကို လက္ညိႈးထိုးလိုက္ရင္ေတာ့ ဟုေတြး၍ ေၾကာက္ရြံ ့ေနၾကတယ္။ အမ်ိဳးသမီးလည္း တစ္ေနရာအေရာက္.. စစ္သူၾကီးတစ္ေယာက္ကို ခပ္တင္းတင္းၾကည့္ရင္း.. ထိုစစ္သူၾကီး၏ ဓါးလြယ္အတြင္းမွ ဓါးကိုရုတ္တရတ္ဆြဲထုတ္ျပီး.. မိမိရင္ဘတ္ကို ထိုးစိုက္လိုက္ေတာ့တယ္..။

ေျမျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္က်သြားရင္း.. အနီးမွာေရာက္လာတဲ့ အာေသာကဘုရင္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္..။ဘုရင္ၾကီးက နားမလည္ႏိုင္စြာၾကည့္ရင္း.. “ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ မိန္းမငယ္.. နင့္တရားကို ငါစီမံတာမမွ်တႏိုင္ဘူးလို ့ထင္လို ့လား..”
“ မဟုတ္ပါဘူး.. အရွင္.. ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမ ေျပာျပီးပါျပီ.. ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမ အသက္သည္ သားမရွိဘဲရွင္ေနလဲ အဓိပၸါယ္မဲ့ ရွင္သန္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီစစ္သားရဲ ့အေမကေတာ့ အဓိပၸါယ္ရွိေသာ ဘ၀တစ္ခုပိုင္ဆိုင္ေန ပါေသးတယ္ဘုရား..။သားေသအေမရဲ ့မ်က္ရည္.. ေျမထပ္မက်ေစခ်င္ေတာ့ပါဘူး… အရွင္မင္းၾကီး”
ေျပာၾကားရင္း အသက္ထြက္သြားေလသည္။

ဤသည္ပင္ မင္းၾကီးကို သိနားလည္ေစခ်င္ေသာ အေမတိုင္း၏ သားအေပၚခ်စ္ေသာ ေမတၱာသရုပ္ပင္တည္း။

Posted by မိုးစက္ေစတန္

"မက်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္ႏွစ္ပါး"

 "မက်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္ႏွစ္ပါး"

" အာေရာဂ် ပရမာ လာဘာ = လာဘ္တကာတို႔ထက္ က်န္းမာျခင္းက သာလြန္တယ္ " ဆိုတဲ့ ေဒသနာစကားက ဗုဒၶဘာသာဝင္တိုင္းနဲ႔ ရင္းႏွီး ကၽြမ္းဝင္ ရိွၿပီးသားျဖစ္မွာပါ။ "က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တစ္ပါး" ဆိုတဲ႔ ျမန္မာဆိုရိုးစကားဟာလည္း ဒီေဒသနာစကားကိုပဲ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ျဖစ္ေပၚလာဟန္ ရိွပါတယ္။

က်န္းမာျခင္းဟာ လာဘ္တစ္ပါးလို႔ေျပာမယ္ဆိုရင္ မိမိကိုယ္ေတြ႕အေနနဲ႔ေတာ့ "မက်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္ႏွစ္ပါး"လို႔ေတာင္ဆိုလိုက္ခ်င္ပါတယ္။ မိမိရဲ႕ကိုယ္ေတြ႕အေနနဲ႔သာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမတ္ဗုဒၶ လက္ထက္ေတာ္က ျဖစ္ရပ္ကို ေထာက္ရွဳၾကည့္ရင္လဲ ဒီလိုပဲေျပာရမလို ထင္ပါတယ္။

  ျမတ္ဗုဒၶလက္ထက္ေတာ္တုန္းက ရဟန္းတစ္ပါး ဝမ္းလားတဲ့ေဝဒနာနဲ႔ အိပ္ရာမွာလဲေနၿပီး ကူညီ ျပဳစုမယ့္သူမရိွဘဲဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနတာကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္ၾကားသိေတာ္မူေတာ့ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ၾကြေရာက္ၿပီး အညစ္အေၾကးေတြကိုေဆးေၾကာသုတ္သင္ ျပဳစုေတာ္မူခဲ႔တယ္။ ဒါကို ရဟန္းေတာ္ မ်ားကျမင္ေတာ့ ဘုရားရွင္ကို ဝိုင္းဝန္းကူညီရင္း ဂိလာနရဟန္းကို  ျပဳစုၾကပါတယ္။ ဒီျဖစ္ရပ္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့ ဘုရားရွင္က "ဘယ္ပုဂၢိဳလ္မဆို ငါဘုရားရွင္ကို လုပ္ေကၽြးျပဳစုလိုရင္ ဂိလာန ပုဂၢိဳလ္ကို လုပ္ေကၽြးျပဳစုၾက။ ဂိလာနပုဂၢိဳလ္ကို လုပ္ေကၽြးျပဳစုျခင္းဟာ ငါဘုရားရွင္ကို လုပ္ေကၽြး ျပဳစုတာနဲ႔အတူတူပဲ" လို႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါတယ္။

   ဒီၾသဝါဒစကားေတာ္ေၾကာင့္ပဲ ဗုဒၶဘာသာေလာကမွာ ဂိလာနကို လုပ္ေကၽြးျပဳစုျခင္းဟာ ျမတ္ဗုဒၶ အလုိက် အေရးပါတဲ႔ ကုသိုလ္တစ္ခုအျဖစ္ မွတ္တမ္းဝင္သြားခဲ႔ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶ ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ ဒီအစဥ္အလာေကာင္းဟာ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔အတြင္းမွာသာမက မဟာ ယာနဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔ အတြင္းမွာလဲ အေလးထားတဲ့ အစဥ္အလာေကာင္းတစ္ခုအျဖစ္ ေလးစား လိုက္နာၾကပါတယ္။

   ေလာ့စ္အိန္ဂ်လိစ္ (L.A) လို႔ေခၚဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕မ်ားထဲက Alhambra ဆိုတဲ့ၿမိဳ႕မွာ တိုင္ဝမ္က မဟာယာနဗုဒၶဘာသာဝင္သီလရွင္တစ္ဦး ႀကီးမွဴးဖြင့္ လွစ္ထားတဲ့ ကုသိုလ္ျဖစ္ေဆးခန္းတစ္ခု ရိွွပါတယ္။ ဒီေဆးခန္းမွာ ဆရာဝန္မ်ားကလဲ အလွည့္က် ေစတနာ့ဝန္ထမ္း ကူညီကုသ ေပးၾကတယ္။ ျမန္မာမ်ားထဲက ေဒါက္တာဗ်ဴတီေဆြကလဲ အဲဒီမွာ ကုသိုလ္ျဖစ္အလွည့္က် ကုသေပးေနတာမို႔ မိမိဒူးနာတဲ့အခါ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မွဳ အာမခံလက္မွတ္ (Medical Insurance ) မရိွတဲ့ မိမိကိုလဲ အဲဒီေဆးခန္းမွာပဲ ေခၚယူစစ္ေဆး ကုသေပးပါတယ္။

   အဲဒီေဆးခန္းရ့ဲ ဧည့္သည္မ်ားေစာင့္ဆိုင္းနားေနတဲ့အခန္းရဲ့ မ်က္ႏွာစာမွာ အိပ္ရာထဲလဲေနတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးကို ရဟန္းေလးငါးပါးေလာက္က ေဖးမျပဳစုေပးေနတဲ့ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ႀကီးတစ္ခု ခ်ိတ္ဆြဲထားပါတယ္။ ပံုကိုျမင္လိုက္ကတည္းက ျမန္မာႏိုင္ငံက ဇီဝိတဒါနေဆးရံုေတြမွာ ေတြ႔ရေလ့ရိွတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ့ ဂိလာနရဟန္းကို ျပဳစုေပးေနပံုမ်ိဳးပဲလို႔ သေဘာေတာ့ ေပါက္လိုက္မိတယ္။ ပံုထဲမွာက ရဟန္းေတာ္ႏွစ္ပါးက ဂိလာန ရဟန္းကို ေဖးမတြဲထူေပးေနၿပီး နံေဘးမွာ ရဟန္းႏွစ္ပါးက ေရတေကာင္းနဲ႔ ေရခြက္ကို ကိုင္ထားၾကပါတယ္။ ေခါင္းရင္းမွာ ရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးက ဂိလာနရဟန္းကို ညင္ညင္သာသာကိုင္ရင္း ၾကည့္ရွဳအားေပးေနတဲ့ပံုပါ။

    ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ေခါင္းရင္းကရဟန္းေတာ္ပံုက တျခားရဟန္းမ်ားထက္ အရပ္လဲ နဲနဲပိုျမင့္တယ္။ မ်က္ႏွာေတာ္လဲ သပၸါယ္ၾကည္လင္ၿပီး ဂိလာနရဟန္းကိုလဲ ၾကင္နာတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ရွဳၿပီး ႏွဳတ္က တစ္စံုတစ္ရာကိုေျပာျပေနဟန္နဲ႔၊ ၿပီးေတာ့ ဦးေခါင္းေတာ္ တစ္ဝိုက္မွာ ေရာင္ျခည္ေတာ္ဝန္းလို အဝန္းအဝိုင္းတစ္ခု ခပ္ျဖဴျဖဴ ခပ္ေရးေရးေလးပါေနတာကို ၾကည့္ၿပီး ဘုရားရွင္ရဲ့ပံုေတာ္လို႔ သေဘာ ေပါက္လိုက္ရပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲပံုေဖၚထားထား ဘုရားရွင္ရဲ့ ဂိလာန ရဟန္းကို ျပဳစုခဲ့ပံုဟာ ေထရဝါဒမွာေရာ၊ မဟာယာနမွာပါ ခုခ်ိန္အထိ အစဥ္အလာေကာင္း၊ စံနမူနာေကာင္းတစ္ခုအျဖစ္န႔ဲ အေလးထား၊ အတုယူ လုိက္နာၾကဆဲ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကေတာ့ ထင္ရွားပါတယ္။

   ဒါေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶေခတ္က ဘုရားရွင္ရဲ့ျပဳစုျခင္းကိုခံယူရတဲ့ ဂိလာနရဟန္းေတာ္ရဲ့ မက်န္းမာျခင္းဟာလဲ သူတစ္ဦးတည္းအတြက္ က်န္းမာျခင္းဆိုတဲ့ လာဘ္တစ္ပါးသာမက ေနာင္လာေနာင္သား ဂိလာနပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္လဲ အစဥ္အလာေကာင္းတစ္ရပ္အျဖစ္နဲ႔ "အၾကင္နာေပါင္း" ဆိုတဲ့လာဘ္ႀကီး ကိုရေစခဲ့တာျဖစ္လို႔ သူ႔ရဲ႕မက်န္းမာျခင္းဟာ "လာဘ္ႏွစ္ပါး" ဒါမွမဟုတ္ "လာဘ္အမ်ား " လို႔ ဆိုႏိုင္ ေလာက္ တယ္ထင္ပါတယ္။

ဒီအေၾကာင္းကိုစဥ္းစားမိခဲ့တဲ့ မိမိရဲ့ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္တစ္ခုဆိုတာကိုလဲ နဲနဲေျပာပါဦးမယ္။

မိမိရဲ့ ညာဘက္မ်က္စိမွာရိွတဲ့ အတြင္းတိမ္ကို ေလာ့စ္အိန္ဂ်လိစ္ဧရိယာထဲက Alhambra ေဆးရံုမွာ ေလဆာနဲ႔ကုသဖို႔စီစဥ္ၾကပါတယ္။ မ်က္စိက ၾကည့္လိုက္ရင္ ဆံျခည္ေထြးလိုလို ျမဴလိုလို အရာတစ္ခုက ကာဆီးထားသလိုလိုျဖစ္ၿပီး အျမင္မရွင္းခဲ့တာ အေတာ္ၾကာပါၿပီ။ မႏွစ္က L.A မွာ ဆရာႀကီးေဒါက္တာဦးစံေအးနဲ႔ျပၾကည့္ေတာ့ အတြင္းတိမ္ျဖစ္ေနတယ္၊ နဲနဲႏုေသးလို႔ ေနာက္ထပ္ ေျခာက္လေလာက္ေနမွ ထုတ္လို႔ရမယ္လို႔ သိခဲ့ရပါတယ္။

   အေမရိကန္မွာကေဆးကုသခြင့္အာမခံကဒ္ (Medical Insurance)မရိွရင္ ေဆးကုသစရိတ္က အလြန္ႀကီးမားပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာလဲ ဒီလိုေလဆာေရာင္ျခည္နဲ႔ကုသမွဳမ်ိဳး လုပ္ႏိုင္ေနၿပီျဖစ္လို႔ ျမန္မာျပည္ေရာက္မွပဲ ကုေတာ့မယ္လို႔ဆံုးျဖတ္ထားတာပါ။ L.A မွာရိွတဲ့ ျမန္မာဆရာဝန္္မ်ားရဲ့ စုေပါင္းဆြမ္းကပ္တရားပြဲတစ္ခုမွာ ဒီအေၾကာင္းစပ္မိၾကေတာ့ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ဦးက မ်က္စိကုသေရး အတြက္သူတို႔ပဲ တာဝန္ယူပါမယ္၊ ဒီ (U.S.A) ကိုပဲ ျပန္လာကုပါလို႔ ဝိုင္းေျပာၾကတာနဲ႔ ဒီႏွစ္မွာေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္လာၿပီး ကုသဖို႔စီစဥ္ၾကတာပါ။

   ကုသေပးမယ့္ဆရာဝန္ကေတာ့ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ဦးတို႔မိဘမ်ားကို ကုသေပးတဲ့ ဗီယက္နမ္ ဆရာဝန္မ Dr. Linda Vu ျဖစ္ပါတယ္။ ခြဲစိတ္ကုသဖို႔အတြက္ ေသြး၊ ဆီးစတဲ့ လိုအပ္တဲ့စစ္ေဆးမွဳ မ်ားကိုေတာ့ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ဦးနဲ႔ ဇနီးေဒါက္တာအက္ဒ္နာတိုက္ကြဲလ္ တို႔ရဲ့ေဆးခန္းမွာပဲ ျပဳလုပ္ပါတယ္။ ကုသစရိတ္အားလံုးကိုလဲ သူတို႔မိသားစုကပဲ ကုသိုလ္ယူၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

မ်က္စိကုသႏိုင္ဖို႔အတြက္ အေမရိကန္ကိုလာဖို႔ စပြန္စာ (Sponsor) ကိစၥကစၿပီး အလုပ္ပိတ္ရက္ မဟုတ္တဲ့ ၾကားရက္ေတြမွာ ေဆးခန္းျပဖို႔ သြားေရးလာေရး စတဲ့ကိစၥအဝဝကိုေတာ့ ေဘာ္ဒြင္ပတ္ခ္ (Baldwin Park)ၿမိဳ႕  ဓမၼေဇာတိေက်ာင္းဆရာေတာ္ အရွင္ဂုဏိႆရက အစစ တာဝန္ယူေဆာင္ရြက္ ေပးပါတယ္။

 အဲ... လာဘ္ႏွစ္ပါးျဖစ္ပံုကေတာ့... မိမိမ်က္စိကုသရမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းက မိမိသင္တန္း လွည့္လည္ျပခဲ့တဲ့ ေနရာအသီးသီး ကျမန္မာမ်ား ဆီကိုလဲ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားပံုရပါတယ္။ ဟိုကဒီက ေဆးဖိုး လွဴဒါန္း လိုသူတို႔၊ ေမတၱာပို႔သသူတို႔က ဆက္သြယ္ေျပာၾကားလာၾကတယ္။

   ဒီအထဲမွာ တခ်ိဳ႕က မိမိနဲ႔ ေတြ႔ေတာင္မေတြ႔ဖူးဘူးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြလဲပါပါတယ္။ သူတို႔တေတြ ဘယ္လို နည္းနဲ႔မိမိအေပၚ အခုလိုေစတနာ ေပါက္လာၾကတာပါလိမ့္လို႔စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့ ေပါ့တလန္ၿမိဳ႕၊ သီရိမဂၤလာေက်ာင္းဆရာေတာ္ အရွင္သိရိႏၵက သူ႔ရဲ့ www.ashinsirinda.com "ေမတၱာဥယ်ာဥ္" ဝက္ဘ္ဆိုက္မွာ မိမိေရးတဲ့ ဓမၼေဆာင္းပါးေတြ၊ တရားေခြနဲ႔ ပ႒ာန္း၊ ဓမၼစၾကာသင္တန္းပို႔ခ်ခ်က္ေတြ လႊင့္တင္ထားလို႔ နာယူ ဖတ္ၾကားၾကရတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးႀကီးလို႔ပါဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာလာၾကပါတယ္။ "ေအာ္...ကိုယ့္ရဲ့ ကံမ်ိဳးေစ့ကေလးေတြ ေမတၱာဥယ်ာဥ္မွာ အေတာ္ေလးေပါက္ေရာက္ ရွင္သန္ေအာင္ျမင္ေနၾက ပါပေကာ" လို႔ေတြးရင္း ေမတၱာဥယ်ာဥ္မွဴးကိုလဲ အႀကိမ္ႀကိမ္သာဓုေခၚၿပီး ေမတၱာတံု႔ျပဳ လိုက္မိပါတယ္။

    မိမိအေနနဲ႔ "ေမတၱာပို႔သပါတယ္" ဆိုသူမ်ားကို ေက်းဇူးတင္သာဓုေခၚပါေၾကာင္းျပန္ၾကားၿပီး၊ နဝကမၼ လွဴလိုသူ မ်ားကိုေတာ့ မိမိအေနနဲ႔ ေဆးကုသစရိတ္မေပးရလို႔ လက္မခံပါရေစနဲ႔၊ ေစတနာထားတဲ့ အတြက္ သာဓုေခၚပါတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုတားတဲ့ၾကား ကပဲ သံုးေလးဦး ကေတာ့ သူတို႔ဆံုးျဖတ္ထားၿပီးျဖစ္လို႔ လိုရာသံုးပါဆိုၿပီး လွဴလာၾကပါေသးတယ္။

    ဒီအေၾကာင္း စာေရးဆရာကံထြန္းသစ္ဆီဖုန္းဆက္ျဖစ္တဲ့အခါ "ေအးဗ်ာ... မက်န္းမာဘူးဆိုမွ အခုလို လွဴဒါန္းသူေတြ၊ ေမတၱာထားၾကသူ ေတြကိုေတြ႔လာသိလာရတယ္၊ မက်န္းမာျခင္းသည္လာဘ္ႏွစ္ပါးလို႔ ေတာင္ ဆိုရမလိုျဖစ္ေနၿပီ " လို႔ေျပာမိေတာ့ "အား... ေကာင္းသားပဲ၊ ဒီေခါင္းစီးနဲ႔ ဒီအေၾကာင္း စာတစ္ပုဒ္ေလာက္ေရးပါလား" လို႔ တိုက္တြန္းတဲ့အတြက္ အခုလို ေရးျဖစ္သြားခဲ့တာပါ။

   

   ဒီစာကို ဒီလိုေခါင္းစီးအမည္ေပးလိုက္တာဟာ အနီးကပ္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းအက်ိဳးကိုေျပာဆုိစပ္မိရာက ေလာကဓံကုိ အံတုသေရာ္လုိတဲ့ သေဘာမ်ိဳးနဲ႔သာ ေပးလိုက္တာပါ။ တကယ္တန္းဆန္းစစ္ၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ မိမိရဲ့မက်န္းမာျခင္းဟာ သူတို႔တေတြအခုလို ေစတနာ ေပၚေပါက္ လာရျခင္းရဲ့ အနီးကပ္ အေၾကာင္းတရားသာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ့္အေျခခံအေၾကာင္းတရားကေတာ့ မိမိရဲ့ ဓမၼဆိုင္ရာ ပို႔ခ်၊ ေရးသား၊ ေဟာၾကားမွဳ မ်ားသာျဖစ္လို႔ ဒါဟာ ျမတ္ဗုဒၶေဟာညႊန္ခဲ့တဲ့ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္ဆိုတဲ့ တာဝန္ႏွစ္ရပ္ထဲက ပရိယတ္တာဝန္ကို အထိုက္အေလွ်ာက္ ေက်ပြန္ခဲ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လို႔ပဲ ဆိုရမွာပါ။

   ဒီလိုျဖစ္ေပၚရရွိလာတာဟာ "ဓေမၼာဟေဝ ရကၡတိ ဓမၼစာရိ ံ = တရားက်င့္သူကိုတရားက ျပန္လည္ ေစာင့္ေရွာက္တယ္" ဆိုတဲ့ ဓမၼနိယာမ၊ ကမၼသတၱိအတိုင္းသာျဖစ္လို႔ ဒီအေၾကာင္းအရာရဲ့ေခါင္းစီးကို အေလွ်ာ္အေနနဲ႔ဆုိရင္ "တရားက်င့္ျခင္းသည္ လာဘ္အမ်ား"လို႔ ေပးရရင္ ပိုၿပီးေလွ်ာ္ကန္ သင့္ျမတ္မယ္ ထင္ပါတယ္။

ဓမၼကို စြမ္းႏိုင္သေလာက္က်င့္သံုးႏိုင္ၾကပါေစ။

(စာၾကြင္း ။ မိမိရဲ့ညာဘက္မ်က္စိကို ၂ဝ၁၂ခု စက္တင္ဘာလ ၁၃ရက္ေန႔က ေလဆာကုသနည္းနဲ႔ ေအာင္ျမင္စြာ ကုသေကာင္းမြန္သြားပါၿပီ။  ကုသိုလ္ရွင္၊ ေစတနာရွင္အားလံုးတို႔ကို ဒီစာနဲ႔ ေက်းဇူးတံု႔ျပဳ လိုက္ပါတယ္။)

ဓမၼေဘရီအရွင္ဝီရိယ

ေရႊျမန္မာ ႏွင္႔ သာသနာ

ေရႊျမန္မာ ႏွင္႔ သာသနာ

 

ေရႊျမန္မာတုိ႔သည္ ဂုဏ္ရွိ/မရွိကုိ ဓမၼျဖင္႔ တုိင္းတာရမည္႔အစား ဓမၼရွိ/ မရွိကုိ ဂုဏ္ျဖင္႔ တုိင္းတာ 

 ေနၾကေပသည္။  ထုိ႔ေၾကာင္႔ သူတုိ႔အဆုိအရ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလွ်င္ တရားရွင္- ဟု ဆုိကာ သားတစ္ 

၀ုိင္းေသာ က်ီးအုပ္ကဲ႔သုိ႔ တရုန္းရုန္းျဖင္႔ ၀ုိင္းအုံေနၾကေပသည္။ ဘာေၾကာင္႔  ထင္ေပၚ ေက်ာ္ၾကား

ေနသည္ကုိကား ေရႊျမန္မာတုိ႔ စိတ္မ၀င္စားၾကေပ။

ထုိ႔အျပင္ ေရႊျမန္မာတုိ႔သည္ အေၾကာက္တရား လြန္စြာၾကီးမာၾကေပ၏။ အရိွန္အ၀ါကုိ ေၾကာက္ၾကသည္။ ၾသဇာပါ၀ါကုိ ေၾကာက္ၾကသည္။ ထုိသူတုိ႔ မွားလ်င္လည္း မွားမွန္းသိလ်က္ႏွင္႔ မသိဟန္လြဲေနႏုိင္ၾက၏။ အပါယ္ေရာက္ေၾကာင္းၾကီး ျဖစ္ပါလ်က္ႏွင္႔ ကုိယ္႔အခ်င္းခ်င္း ကယ္တင္ရန္ စိတ္မကူးမိက်ေခ်။ အႏၱရာယ္ကုိ ေတြးေၾကာက္ျပီး ေရငုံႏုတ္ပိတ္ ေနႏုိင္လြန္းၾက၏။

လက္ရွိသာသနာကုိ ျခံဳငုံသုံးသပ္ၾကည္႔ပါလ်င္မူ ေရႊျမန္မာတုိ႔ကုိ အလြန္မတန္ ရင္နာမိ၏။ ေရႊျမန္မာ တုိ႔သည္ ကုိယ္႔သာသနာကုိ ေစာ္ကားေနလ်င္လည္း ဘာမွမျဖစ္သလုိ ေနတတ္၏။ ကုိယ္႔သာသနာကို သူစိမ္းက ေစာ္ကားလ်င္လည္း လက္ပုိက္ၾကည္႔ေနၾက၏။ အခ်င္းခ်င္းက ေစာ္ကားလ်င္လည္း လက္ပုိက္ၾကည္႔ေနၾက၏။ အျပင္လူက ေစာ္ကားလ်င္လည္း နာရေကာင္းမွန္းမသိ၊ အတြင္းလူက ေစာ္ကားလ်င္လည္း နာရေကာင္းမွန္း မသိၾကေခ်။

ကုိယ္႔မယား၊ ကုိယ္႔သားထိမွ နာတတ္ၾက၏။ ကုိယ္႔အသား၊ ကုိယ္႔ေသြးထိမွ နာတတ္ၾက၏။
သာသနာကုိ ကုိယ္႔မယား ကုိယ္႔သားေလာက္ေတာင္ တန္ဖုိးမထားတတ္ၾက။ ကုိယ္႔အသား၊
ကုိယ္႔အေသြးေလာက္ေတာင္ တန္ဖုိးမထားတတ္ၾကေပ။ မယားမရွိလ်င္ မယားကုိ အစားထုိးလုိ႔ ရႏုိင္၏။ သားမရွိလ်င္ သားကုိ အစားထုိးလုိ႔ ရႏုိင္၏။ ကုိယ္႔အသားပဲ႔ပါသြားလ်င္ ကုိယ္႔အသားကို အစားထုိးလုိ႔ ရႏုိင္၏။ ကုိယ္႔အေသြးခန္းေျခာက္သြားလ်င္ ကုိယ္႔အေသြးကို အစားထုိး၍ ရႏုိင္၏။
သာသနာဖ်က္ဆီးခံရလ်င္ကား သာသနာကို အစားထုိး၍ မရႏုိင္ေပ။ သာသနာ ပ်က္စီးသြားလ်င္ကား မည္သုိ႔မွ် တတ္ႏုိင္မည္ မဟုတ္ေခ်။

ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာသည္ကား တိတၳိတုိ႔၏ သာသနာကဲ႔သုိ႔ ပရမ္းပတာ ေဆာက္တည္ထားသည္မဟုတ္ “ဥဳံဟယ္ ဖြဟယ္ အပ္ခ်ေလာင္းဟယ္” ျဖင္႔ မန္းမႈတ္၍ တည္ေဆာက္ထားသည္ မဟုတ္၊ တန္ခုိး ဣဒၶိပါဒ္ျဖင္႔ တည္ေဆာက္ထားသည္လည္း မဟုတ္ေခ်။
ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ဘုရားေလာင္းဘ၀မွ စ၍ ေလးအသေခ်ၤႏွင္႔ ကမၻာတစ္သိန္း
ကာလပတ္လုံး မနားမေန ပါရမီျဖည္႔က်င္႔ေတာ္မူျပီးမွ တည္ေဆာက္ထားျခင္း ျဖစ္၏။

ထုိသုိ႔ မနားမေန ပါရမီျဖည္႔ဆီးရာ၌ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာကုိလည္း စေတးခဲ႔ရ၏။ ေသြးေပါင္းမ်ားစြာ ကိုလည္း စေတးခဲ႔ရ၏။  ေခၽြးေပါင္းမ်ားစြာျဖင္႔လည္း တည္ေဆာက္ခဲ႔ရ၏။ ေျခလက္အဂၤါ ေပါင္းမ်ားစြာ မ်က္လုံးေပါင္းမ်ားစြာကုိလည္း စေတးခဲ႔ရ၏။ ထုိသုိ႔ အသက္ ေသြး ေခၽြးတုိ႔ျဖင္႔ ရင္းႏွီးတည္ေဆာက္ခဲ႔၍ သာသနာဆုိတာ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္၏။

ထုိသုိ႔ ရင္းႏွီးတည္ေဆာက္ခဲ႔ေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္သည္ တစ္ျခားေသာ တိတၳိတုိ႔၏ သာသနာႏွင္႔ လုံး၀ (လုံး၀) မတူပါေပ။ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာသည္ ကမၻာမွာ အႏွစ္သာရ အရွိဆုံး သာသနာျဖစ္ခဲ႔ပါ၏။ ဗုဒၶဘာသာသည္ ေလာက၌ အလိမၼာဆုံး အယဥ္ေက်းဆုံး ဘာသာတစ္ခု ျဖစ္ခဲ႔ပါ၏။ ဗုဒၶ၏ ဓမၼမ်ားသည္ အစမ္းသပ္ ခံႏုိင္ဆုံး၊ က်င္႔သုံးအပ္ဆုံး၊ ေဆာက္တည္အပ္ဆုံး၊ ပြါးမ်ားအပ္ဆုံး၊ အခ်မ္းေျမ႔ဆုံး၊ အာမခံခ်က္ အရွိဆုံး ဓမၼမ်ားျဖစ္ခဲ႔ပါ၏။

ဤကဲ႔သုိ႔ အဖုိးတန္လွေသာသာသနာကုိ အဂၤါေျခလက္ မပ်က္ဆီးေအာင္ ေစာင္႔ေရွာက္သည္ထက္
ပုိ၍ ေစာင္႔ေရွာက္အပ္ပါ၏။ မိမိအသက္တစ္ေခ်ာင္းကို တန္ဖုိးထားသည္ထက္ ပုိ၍တန္ဖုိးထားအပ္ပါ၏။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာကုိ စေတး၍ တည္ေဆာက္ခဲ႔ေသာ
အဂၤါေျခလက္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ မ်က္လုံးေပါင္းမ်ားစြာကုိ စေတး၍ တည္ေဆာက္ခဲ႔ေသာ
ေသြးႏွင္႔ ေခၽြးႏွင္႔ရင္းႏွီး၍ တည္ေဆာက္ခဲ႔ေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာကုိ ေပါ႔ေပါ႔တန္တန္ မေတြးအပ္ေပ။
 

လြယ္လြယ္ကူကူျဖင္႔ ထူေထာင္ထားေသာသာသနာမဟုတ္ ခက္ခက္ခဲခဲျဖင္႔ တည္ေဆာက္ ထားေသာ သာသနာျဖစ္ေပသည္။ ထုိသုိ႔ အသက္၊ ေသြး၊ ေခၽြးတုိ႔ျဖင္႔ ခက္ခက္ခဲခဲ တည္ေဆာက္ထားေသာ သာသနာကုိ အသက္ႏွင္႔လဲ၍ေစာင္႔ေရွာက္အပ္ပါ၏။ အသက္တစ္ေခ်ာင္း လက္ေျခေပါင္းကုိ စေတး၍ ေစာင္႔ေရွာက္အပ္ပါ၏။

သုိ႔မွသာ သင္သည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ပီသေပလိမ္႔မည္။
သုိ႔မွာသာ သင္သည္ ဗုဒၶသာ၀က ပီသေပလိမ္႔မည္။
သုိ႔မွာသာ သင္သည္ ဘုရားသားေတာ္ ပီသေပလိမ္႔မည္။
သုိ႔မဟုတ္လ်င္မူ
သင္႔ကို အေပၚယုံဗုဒၶဘာသာ၊
ေရသာခုိ ဗုဒၶသာ၀က၊
နာမည္ခံ ဗုဒၶသားေတာ္၊
အေရျခဳံ သာသနာ႔၀န္ထန္း ႏွင္႔ အခြင္႔ထူးခံ ရွင္ရဟန္း ဟု
ဗုဒၶက ကဲ႔ရဲ႕ေတာ္မူေပလိမ္႔မည္။
ဤအခ်က္ကုိ နက္နက္နဲနဲ သတိခ်ပ္အပ္ပါ၏။

 
ဘဒၵႏ ၱ၀ိစိတၱာဘိ၀ံသ
(၀ီရသူ - မစုိးရိမ္)

တဒဂၤထဲက တစ္ခဏဘ၀

တဒဂၤထဲက တစ္ခဏဘ၀ 

လွမ္းေနသာသူ၏ ေျခလွမ္းမ်ားသည္ တုံ႔ကနဲ ရပ္သြားပါသည္။ ေရခ်ိဳးျပီးစ အေပၚဗလာက်င္းက်င္း သည္ အနည္းငယ္ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ ရွိေနေသာ္လည္း ထိုအခ်မ္းသည္ ေရခ်ိဳးခန္းျပတင္းေပါက္မွ ၀င္လာေသာ အသံအာရံုကုိ မလႊမ္းမုိးႏုိင္ေတာ့ပါ။
***

ဆင္းရဲရင္လည္း ႏွစ္တစ္ရာပဲ
ေဌးရရင္လည္း ႏွစ္တစ္ရာပဲ
ဘယ္လိုနိဒါန္းစစ လမ္းဆံုးအတူတူပါ
ထာ၀စဥ္ ထာ၀ရေတာ့ မရွိပါဘူး
ကံၾကမၼာရယ္ လမ္းျပလို႔ေရွ ႔ ကေခၚမယ္
ဘယ္လိုဘယ္နည္းနဲ႔ ေခါင္းခါမလဲ
သြားေပါ့လာေပါ့ လူခရီးကုိ
ဆင္းလိုက္တက္လိုက္ တဒဂၤမွာပဲ
တမလြန္ဟာ အားလံုးအတြက္ တစ္ေန႔တစ္ရက္မွာပါ
ဘယ္သူအရင္သြားမလဲ မေျပာႏိုင္ဘူး
အရာရာဟာ အနိစၥရဲ ႔ ဖ၀ါးေအာက္မွာပါ
ေရာင္နီဟာ တစ္ခ်ိန္ေတာ့ ဆည္းဆာပဲ
လင္းလိုက္ေမွာင္လိုက္ တဒဂၤမွာ
ျဖစ္သမွ် ပ်က္သမွ် ေရတစ္ပြက္ပါပဲ
***

သည္မွာတင္ အသံက ဆံုးသြားသည္။ အသံ၏ အစကို မမီလိုက္၊ စိတ္ထဲက မသိမသာ အသံကုိ ဆက္လက္ငံ့လင့္ေနမိေသာ္လည္း အသံက ဆက္ေပၚမလာေတာ့၊ သီခ်င္းသံသည္ သီခ်င္းစာသားထဲက အတိုင္း " လင္းလိုက္ ေမွာင္လိုက္ တဒဂၤမွာ ျဖစ္သမွ် ပ်က္သမွ် ေရတစ္ပြက္ပါပဲ " ဟု ဆိုရမလိုပင္။
သီခ်င္းသည္ သူနဲ႔ လံုး၀ မအပ္စပ္ေသာ္လည္း ထုိသီခ်င္းေလးကုိေတာ့ သူ စိတ္၀င္စားမိသည္။ ေနရာသစ္မွာ သီခ်င္းက အရင္လာမိတ္ဆက္ေနဟန္ထင္သည္။
ဘာတဲ့ .. " ဆင္းရဲရင္လည္း အႏွစ္တစ္ရာပဲ၊ ေဌးရရင္လည္း အႏွစ္တစ္ရာပဲ " တဲ့။
ဟုတ္တယ္ေလ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆင္းရဲဆင္းရဲ အႏွစ္တစ္ရာထက္ ပိုမဆင္းရဲႏုိင္သလို ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်မ္းသာခ်မ္းသာ အႏွစ္တစ္ရာထက္ ပို၍ မခ်မ္းသာႏိုင္။

အဆိုေတာ္က အႏွစ္တစ္ရာဟု ဆုိထားေသာ္လည္း ႏွစ္ဆယ္၊ သံုးဆယ္၊ ေလးဆယ္၊ ငါးဆယ္ႏွင့္ လည္း ဆင္းရဲခ်မ္းသာ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားႏုိင္ပါသည္။ ခ်ဳပ္လည္း ခ်ဳပ္ေနၾကသည္သာ။
အဲဒါကုိပဲ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကို အမွီျပဳျပီး အမုန္းေတြ ၊ မနာလိုမႈေတြ ထားေနၾကေသးတယ္။
" ဘယ္လိုနိဒါန္းစစ လမ္းဆံုးအတူပါ " တဲ့။
ဆင္းရဲခ်မ္းသာႏွင့္ပဲစစ၊ ဂုဏ္ရွိဂုဏ္မဲ့ႏွင့္စစ၊ ရာထူးဌာနႏၲရ အနိမ့္အျမင့္ႏွင့္ပဲစစ၊ လမ္းဆံုးကေတာ့ အတူတူပါပဲေလ။ ေသျခင္းတရားကုိ ေရွာင္လႊဲလို႔မွ မရတာ။
" တမလြန္ဟာ အားလံုးအတြက္ တစ္ေန႔တစ္ရက္မွာပါ
ဘယ္သူအရင္သြားမလဲ မေျပာႏုိင္ဘူး
အရာရာဟာ အနိစၥရဲ ႔ ဖ၀ါးေအာက္မွာပါ
ေရာင္နီဟာ တစ္ခ်ိန္ေတာ့ ဆည္းဆာပါ "
***

ပစၥည္းကိုအမွီျပဳျပီး မာနေတြျဖစ္ၾကသည္။
ပညာကုိအမီွျပဳျပီး မာနေတြ ျဖစ္ၾကသည္။
ေအာင္ျမင္မႈကို အမွီျပဳျပီး မာနေတြျဖစ္ၾကသည္။
ရာထူးကိုအမွီျပဳျပီး မာနေတြ ျဖစ္ၾကသည္။
ျပီးေတာ့ တစ္ဆင့္တက္ျပီး တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မုန္းေနၾကျပန္သည္။
အာဃာတေတြ၊ ဣႆာမစၧရိယေတြ စသည္ စသည္ ..မေရတြက္ႏိုင္ေသာ အကုသိုလ္ စိတ္ေတြ။
မသိႏုိင္သည့္ တစ္ေန႔ေန႔မွာ ေသၾကရမွာ သိေနၾကလ်က္ ဘာျဖစ္လို႔ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး မုန္းေနၾက ပါလိမ့္။ ဘာျဖစ္လို႔ ဣႆာမစၧရိယေတြ ထားေနၾကပါလိမ့္။ ဘ၀တစ္ခုမွာ တဒဂၤေလး ေတြ႔ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ တဒဂၤထဲက တစ္ခဏဘ၀ေလးမွာ အခ်စ္ေတြႏွင့္သာ ေနလိုက္ဖုိ႔ေကာင္းသည္။ စိတ္ေကာက္လုိက္၊ ၀န္တိုလုိက္၊ မုန္းလိုက္၊ နာၾကည္းလိုက္ႏွင့္ဘ၀ကို အခ်ိန္ကုန္မသြားခ်င္ပါ။

ကိုယ္လည္း အရင္ေသသြားႏုိင္သလို ၊ သူလည္း အရင္ေသသြားႏုိင္သည္။
တကယ္တြက္ၾကည့္လွ်င္ ေနရမယ့္အခ်ိန္က ဘာမွမက်န္ေတာ့၊ မေသခင္ေလးမွာ အခ်စ္ေတြႏွင့္သာ ေနသင့္ပါသည္။ အရာရာ အခ်စ္ႏွင့္ေတြး၊ အခ်စ္ႏွင့္ေျပာ၊ အခ်စ္ႏွင့္ျပဳေနလွ်င္ သက္ေရာက္မႈအားေလ်ာ္စြာ ၀န္းက်င္ကလည္း ကိုယ့္ကုိအခ်စ္ႏွင့္ ျပန္တံု႔ျပန္ေနပါလိမ့္မည္။
ကုိယ္က ၀န္းက်င္ကုိ မုန္းေနလွ်င္ ၀န္းက်င္ကလည္း ကိုယ့္ကို ျပန္မုန္ုးေပလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ သိေနၾကပါလ်က္ လူေတြဘာလို႔ မုန္းေနၾကပါလိမ့္၊ ျပီးေတာ့ မေသမွာက်ေနတာပဲ။ ေသသြားမွ ေနာင္တရေနမည္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ထိုေနာင္တသည္ေကာ အသံုး၀င္ပါဦးမည္လား။ ေနာင္တမ်ားစြာတြင္ ေသျခင္းႏွင့္ႏြယ္ေသာ ေနာင္တသည္ ျပန္လည္အစားထုိး၍ မရေသာ ဆံုး႐ံႈးမႈၾကီးျဖစ္သည္။

သူသည္ ထိုအေတြးမ်ားကုိ စကားလံုးမဲ့စြာ ေတြးေနမိေသာ္လည္း သူ႔အေပၚ ေက်းဇူးမ်ားခဲ့ေသာ လူတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ သူေကာင္းေကာင္းမုန္းခဲ့ဖူးပါသည္။
သည္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းက သူ႔ကုိ ၀ထၳဳေလးတစ္ပုဒ္ ေျပာျပဖူးပါသည္။ " ဆမ္းမားဆက္မြန္" ၏ ၀ထၳဳေလးဟု ဆုိရပါမည္။
တစ္ခါက ဘကၠဒက္ျမိဳ ႔တြင္ ကုန္သည္ၾကီးတစ္ေယာက္ရွိသည္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ကုန္သည္ၾကီးက သူ႔တပည့္တစ္ေယာက္ကုိ ေစ်း၀ယ္ဖုိ႔ ေစ်းကုိ လႊတ္လိုက္သည္။ မၾကာခင္မွာပဲ တပည့္ျဖစ္သူ မ်က္စိပ်က္ မ်က္ႏွာပ်က္ႏွင့္ ျပန္ေရာက္လာသည္။ ျပီးေတာ့ သခင္ကုန္သည္ၾကီးကုိ တုန္တုန္လႈပ္လႈပ္ႏွင့္ စကားဆုိ သည္။

" သခင္ရယ္ ကၽြန္ေတာ္ ေစ်းထဲမွာ အမွတ္တမဲ့ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္နဲ႔ ၀င္တုိက္မိၾကတယ္၊ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေသမင္းျဖစ္ေနပါတယ္၊ ျပီးေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ္ကို စူးစူး၀ါး၀ါးနဲ႔ ျပန္ၾကည့္ေနပါတယ္၊ အဲဒါ ေသမင္းနဲ႔ ေနာက္တစ္ခါ ျပန္ေတြ႔ရမွာ အလြန္ေၾကာက္ေနပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ သခင္ရဲ ႔ အေျပး အျမန္ဆံုး ျမင္းတစ္ေကာင္ခဏငွားပါ၊ ကၽြန္ေတာ္ မေသခ်င္ေသးဘူးသခင္၊ ကၽြန္ေတာ္ အသက္ဆက္ရွင္ဖုိ႔ ေသမင္းရွာမေတြ႔ႏုိင္တဲ့ ဟိုးအေ၀းၾကီးမွာရွိတဲ့ 'ဆမ္မာရာ ' ကို ေျပးပါမယ္"
သခင္ကုန္သည္ၾကီးကလည္း ေက်းဇူးရွိထားသည့္ တပည့္ကုိ အေျပးေကာင္းေသာ ျမင္းတစ္ေကာင္ ေပးလိုက္သည္။

တပည့္ျဖစ္သူကလည္း ျမင္းရသည္ႏွင့္ ကဆုန္စိုင္းေျပးေတာ့သည္။ တပည့္မရွိေတာ့ ကုန္သည္ၾကီး က ေစ်းကုိ ကိုယ္တုိင္ထြက္ခဲ့ရသည္။ ေစ်းေရာက္ေတာ့ လူအုပ္ထဲမွာ ေသမင္းကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ သို႔ႏွင့္ ေသမင္းအနားကပ္သြားျပီး " မနက္တုန္းက ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္တပည့္ကုိ စူးစူး၀ါး၀ါးၾကည့္ျပီး ဘာျဖစ္လို႔ ျခိမ္းေျခာက္လုိက္ရတာလဲ " ဟု ေမးလိုက္သည္။
သည္ေတာ့ ေသမင္းက..
" ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကုိ ျခိမ္းေျခာက္လိုက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ စူးစူး၀ါး၀ါး ၾကည့္လုိက္တယ္ဆိုတာကလည္း သူ႔ကုိ ဒီဘကၠဒက္မွာ ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ အံ့ၾသလြန္းလို႔ ၾကည့္လိုက္တာပါ။ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘကၠဒက္မွာ ေတြ႔ရလိမ့္မယ္လို႔ လံုး၀မထင္မိဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ဒီည ဆမ္မာရာျမိဳ ႔ မွာ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ စာရင္းရွင္းၾကဖို႔ ခ်ိန္းထားတဲ့ေန႔ပဲ၊ ဘာပဲေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူန႔ဲ ခ်ိန္းထားတဲ့ ဆမ္မာရာျမိဳ ႔ကို သူလာသည္ျဖစ္ေစ၊ မလာသည္ျဖစ္ေစ သြားေစာင့္ေနရမွာပဲ " ဟု ေျပာဆိုလုိက္သည္။
၀ထၳဳက သည္မွ်သာဟု ဆုိပါသည္။
***

သူငယ္ခ်င္းက ဆရာနႏၵာသိန္းဇံ၏ " ေတြးခ်ိန္ခ်င့္ရာ " စာအုပ္ထဲက ၀ထၳဳေလးကို ၾကိဳက္လြန္းလို႔ ျပန္ေျပာျပတာဟုလည္း ဆိုပါသည္။
ျပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ဆက္ေျပာျပပါေသးသည္။
" သံသရာနဲ႔ခ်ီေျပာရင္ အားလံုးေဆြမ်ိဳးေတြခ်ည္းပဲ၊ ဘ၀ေတြေ၀းသြားလို႔ တစိမ္းေတြ ျဖစ္သြားၾကတာ၊ တကယ္ေတာ့ လူေတြကုိ ခ်စ္ရတယ္ဆိုတာ မေသခင္ေလး ခ်စ္ခင္ရတာ၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေသသြားခဲ့ရင္ ခ်စ္ခြင့္ ခင္ခြင့္ ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး၊ အသက္ဆိုတာ အစိုးရတာမွ မဟုတ္တာ၊ မနက္ျဖန္ ေသရင္ ေသသြားႏုိင္တာပဲ၊ ျပီးေတာ့ ပရဟိတေတြ လုပ္ၾကတယ္ဆိုတာ အခ်စ္ကုိပဲ အေျခခံျပီးလုပ္လို႔ ရတယ္၊ အမုန္းကုိ အေျခခံျပီး လုပ္လို႔မရဘူး၊ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုမွာ အမုန္းတစ္ခု ၀င္လာျပီဆိုရင္ အဲဒီအဖြဲ႔အစည္း မၾကာခင္ ကြဲေတာ့တာပဲ၊ ရိပ္သာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ အမ်ားအက်ိဳးျပဳ အဖြဲ႔အစည္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပညာတတ္ေတြစုျပီး လုပ္ၾကတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ အမုန္းေတြ ၀င္လာေတာ့ ကြဲၾကတာပဲ။ အဲဒါ ပညာနဲ႔ မဆုိင္ဘူး။ အခ်စ္နဲ႔ပဲဆုိင္တယ္။
 အခ်စ္ဆိုေတာ့ ျမန္မာလိုေျပာေတာ့ နည္းနည္းေပါ့ေနတယ္။ ပါဠိလို ေမတၱာလို႔ ေျပာတာပဲေကာင္းတယ္။ အဖြဲ႔အစည္းေတြမွာ ေမတၱာမရွိၾကေတာ့ဘူးဆုိရင္ ကြဲၾကတာမ်ား တယ္။ ဒီသေဘာကို ကုိယ္ကသိျပီး ကုိယ္က ေမတၱာဓာတ္ ျပန္ေမြးလိုက္ဖုိ႔ သိပ္အေရးၾကီးတယ္။ တရားသေဘာနဲ႔ ၾကည့္ရင္ မုန္းတဲ့စိတ္ဟာ ကုသိုလ္စိတ္ မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ "
စာစံုဖတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းက သူဖတ္ခဲ့ေသာ စာမ်ားကုိ အေျခခံ၍ ေျပာျပခဲ့သည္။
***

ဘုရားေရ .. ငါဘာေတြ ေတြးေနမိပါလိမ့္။
အေပၚ ပိုင္း ဗလာက်င္းႏွင့္ ေျခစံုရပ္လ်က္ ေတြးေၾကာရွည္ေနေသာ သူ႔အေနအထားကုိ သတိရျပီး အခ်မ္းႏွင့္ေရာေနေသာ အေတြးပံုရိပ္တို႔သည္လည္း ေ၀၀ါးသြားသည္။ ယခုအထိေတာ့ သူမေသေသးပါ။ မေသေသးေသာ သူသည္ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ အျပံဳးတစ္ခုကုိေတာ့ ျပံဳးလိုက္မိပါသည္။
ဒါေပမယ့္ အေတြးမဆံုးခင္ အေအးပတ္ျပီး ေသသြားႏုိင္သည္။ ေသသြားခဲ့လွ်င္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ေျပာျပေသာ လူသားေတြကုိ ခ်စ္ခြင့္ရေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါ။
(ဆရာနႏၵာသိန္းဇံရဲ ႔ " ေတြးခ်ိန္ခ်င့္ရာ " စာအုပ္နဲ႔ ခြန္သန္းထြန္းရဲ ႔ " တဒဂၤထဲက တစ္ခဏေသာဘ၀ " ကုိ အေျခခံျပီး ေရးပါတယ္)

ရေ၀ႏြယ္-အင္းမ ၏ အျမဲစီးဆင္းေနေသာျမစ္တစ္စင္းအေၾကာင္း စာအုပ္မွ

ေအာင္ကေလး

ႀကဳိဆိုပါသည္ … သို႔ေသာ္ ….

 

ႀကဳိဆိုပါသည္ … သို႔ေသာ္ ….

ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေတာ္သည္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆီသို႔ အသြင္ကူးေျပာင္းလာၿပီဆိုေတာ့ … ။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ရဲ့ မူ၀ါဒျဖစ္တဲ့ “လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္” တို႔ “လြတ္လပ္စြာ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခြင့္” တို႔ “လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္” တို႔ဆိုတာ စနစ္ႏွင့္အတူ ေမြးဖြားလာခဲ့ျခင္းပါ။ ျပည္သူေတြအား ̏လြတ္လပ္စြာ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခြင့္˝ကို ဥပေဒျပဳ၍ ခြင့္ျပဳေပးျခင္းအတြက္ ဒီမိုကေရစီအစိုးရအား ေက်းဇူးတင္မိျခင္းပါ။ သို႔ေသာ္ လြတ္လပ္စြာ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခြင့္ရၿပီဆိုေပမဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ရဲ့မူ၀ါဒမ်ားကို ျပည္သူမ်ား စနစ္တက်နားလည္မထားၾကေသးဘူးဆိုရင္ အမ်ဳိးသား ယဥ္ေက်းမႈ ကို ထိုက္ခိုက္သြားႏုိင္ျခင္းပါ။

 

 ျပည္သူအမ်ားစုဟာ အမ်ဳိးသားယဥ္ေက်းမႈကိုထိန္းသိမ္းၿပီး ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ကို စနစ္တက်တည္ေဆာက္ လိုတာျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ စာနယ္ဇင္းမ်ား၊ ပုံႏိွပ္ထုတ္ေ၀သူမ်ား၊ အင္တာနက္မီဒီယာမ်ားမွ ဘာစာမူကိုပဲ ထုတ္ထုတ္၊ ဘယ္႐ုပ္ပုံမ်ဳိးကိုပဲ ေဖၚျပေဖၚျပ၊ ဘယ္ဘေလာ့ဂ္မွာပဲတင္တင္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ၊ အမ်ဳိးသားယဥ္ေက်းမႈကို ဆန္႔က်င္တဲ့စာမ်ဳိး၊ ပုံမ်ဳိး၊ ဗီဒီယုိဖိုင္မ်ဳိးကို စိစစ္ၿပီးမွ ပုံႏိွပ္ထုတ္ေ၀ ျဖန္႔ခ်ိေပးသင့္ျခင္းပါ။ ကိုယ္ေရးခ်င္ တာေတြကို ေရးလို႔ရတယ္ဆိုတိုင္း၊ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာ မ်ားမွာ ကိုယ္တင္ခ်င္တာေတြကို တင္လို႔ရတယ္ဆိုတိုင္း ထင္ရာစိုင္းၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ားေသကို အသက္သြင္းမိလို႔ ဒုကၡေရာက္သြားတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိးေတြ ျဖစ္သြားႏိုင္လို႔ု႔ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာၾကာ ဒီမိုကေရစီစနစ္  ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့တဲ့

အတြက္ ျပည္သူ၊ ျပည္သား မ်ား အခ်ဳပ္အခ်ယ္ အဖိအႏိွပ္ဒဏ္မ်ားကို အလူးအလဲခံခဲ့ရျခင္းပါ။ 

ဒီသင္ခန္းစာမ်ားကို ျပန္လည္ဆန္းစစ္ၾကည့္တဲ့အခါ ဟုိယခင္အခါမ်ားက ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ျခင္းကိစၥမွာ လြတ္လပ္ခြင့္ မရွိခဲ့ေလေတာ့ ျပည္သူ၊ ျပည္သားမ်ား အမွန္တရားကိုမသိႏိုင္ၾကပဲ ဆင္းရဲတြင္းနက္ခဲ့ၾကရတာပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ လြတ္လပ္စြာ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခြင့္ ကို ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကတာပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲမ်ားရဲ့ အေမွ်ာ္အျမင္ႀကီးမားမႈေၾကာင့္ လြတ္လပ္စြာ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခြင့္မူကို ျပ႒ာန္းေပးလုိက္ၿပီမို႔ ထိုဥပေဒကို ႀကဳိဆိုမိျခင္းပါ။ သို႔ေသာ္ အမ်ဳိးသားေရး ယဥ္ေက်းမႈကို မသိနားမလည္ေသးတဲ့ (သို႔မဟုတ္) အမ်ဳိးသားယဥ္ေက်းမႈရဲ့တန္ဖိုးကို မျမတ္ႏိုးတတ္ေသးတဲ့ လူငယ္၊ လူရြယ္အမ်ားစုက မီဒီယာကြန္ယက္မ်ားကို အမ်ားဆုံးအသုံးျပဳေနၾကတာဆိုေတာ့ … ။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ၊ အမ်ဳိးသားယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို ကာကြယ္ေပးႏိုင္တဲ့ မူ၀ါဒတစ္ခုကို ဥပေဒျပဳ၍ ျပ႒ာန္းေပးဖို႔ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔အား တိုက္တြန္းလိုျခင္းပါ။

ႏိုင္ငံေရးမွာ လြတ္လပ္စြာ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခြင့္မရွိလို႔ ျပည္သူ၊ ျပည္သားမ်ား မ်ားစြာနစ္နာဆုံးရွုံးမႈမ်ား ျဖစ္ရတယ္ဆိုတာ လက္ခံႏိုင္ျခင္းပါ။ သို႔ေသာ္ ျပည္သူ႔နီတိလို႔ေခၚတဲ့ အက္သစ္ခ္ (Ethics) ကို စနစ္တက် ေလ့လာထားမႈမရွိတဲ့ လူငယ္လူရြယ္မ်ားအား လြတ္လပ္စြာ ပုံႏွိပ္ထုတ္ ေ၀ခြင့္မူကို လုံးလုံးလ်ားလ်ားႀကီး ခြင့္ျပဳလိုက္မယ္ဆိုိရင္ ျပည္သူမ်ားအတြက္ ေကာင္းက်ဳိးႏွင့္ဆိုးက်ဳိး ဘယ္သင္းက ပိုမ်ားလာႏိုင္တယ္ဆိုတာ ျပည္သူ၊ ျပည္သားမ်ား ႀကိဳတင္စဥ္းစားႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။

Ethics ဆိုတာ ဘာလဲ။ Ethics ဆိုတာ ျပည္သူ႔နီတိကို ေျပာတာ။ အဓိပၸါယ္က လူ႔ယဥ္ေက်းမႈရဲ့ အေျခခံျဖစ္တဲ့ ကိုယ္က်င့္သီလ၊ ကိုယ္က်င့္ သိကၡာကိုအေလးထားျခင္း၊ ယဥ္ေက်းတဲ့အမူအယာ၊ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ႏြယ္တဲ့ ျမန္မာဂုဏ္ကို ေဖၚေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ၀တ္စားဆင္ယဥ္မႈ ျပဳလုပ္ျခင္း မ်ဳိးကို Ethics လို႔ေခၚတာ။ တိုင္းျပည္တစ္ခုမွာ ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမႈ၊ ကိုယ္ပိုင္ဓေလ့ထုံးစံ၊ ကိုယ္ပိုင္၀တ္စားဆင္ယဥ္မႈ၊ ကိုယ္ပိုင္ စာေပမရွိရင္ ထိုလူမ်ဳိး၊ ထိုတုိင္းျပည္ဟာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတတ္တာဟာ ဓမၼတာပါ။ ဒါကုိ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္ရွိသူမ်ား သိနား လည္ႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။

ျမန္မာျပည္ဖြား အမ်ားစုဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားပါ။ ျမတ္စြာဘုရားတရားေတာ္မ်ားမွာ ယဥ္ေက်းမႈကိုေရာ၊ ေလာကလူသားမ်ားကိုပါ မပ်က္မစီးေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္တဲ့ တရားႏွစ္ပါး (ေလာကပါလ တရား – ေလာကကိုေစာင့္ေရွာက္တဲ့တရားႏွစ္ပါး) ကို ေဖၚျပ ထားျခင္းပါ။ အဲဒီတရားႏွစ္ပါးက ဟိရီ (မေကာင္း မႈကိုျပဳျခင္း၊ မလုံတလုံံ၀တ္စားဆင္ယင္မႈမ်ားကို ရွက္ျခင္း) ႏွင့္ ၾသတၱပၸ(မေကာင္းမႈကိုျပဳျခင္း၊ မလုံတလုံံ၀တ္စားဆင္မႈမ်ားကို ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း) တို႔ကို ေဖၚညႊန္းထားျခင္းပါ။ ဒီတရားႏွစ္ပါးက ေလာကႀကီးကိုေကာ လူသားမ်ားကိုပါ ေစာင့္ေရွာက္ ထားျခင္းျဖစ္လို႔ ေစာင့္ထိန္း လိုက္နာသင့္တဲ့့တရားႏွစ္ပါးပါ။ 

အရွက္အေၾကာက္ကင္းတဲ့ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈမ်ဳိးဟာ  ျမန္႔မာ ယဥ္ ေက်းမႈႏွင့္ ဘာသာယဥ္ေက်းမႈမ်ားကိုပါ ဖ်က္ဆီးႏိုင္တာမို႔ သတိမ်ား ႀကိဳတင္ သိရွိထားႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။ ေနာက္ၿပီး အခုေခတ္မွာ စတုိင္တစ္ခုလိုျဖစ္လာတဲ့ မလုံတလုံ ၀တ္စား ဆင္ယင္မႈမ်ားေၾကာင့္ ဆိုရွယ္ျပႆနာမ်ား၊ ဒုစရုိက္မႈမ်ားႏွင့္ လူမႈ ေရးျပႆနာမ်ားဟာ တစ္ေန႔တစ္ျခား တိုးပြားလာေနျခင္းပါ။ 

ဥပမာ- ပတ္ဘလစ္ဂ္ဧရိယာ (Public Area) မ်ား၌ မိန္းကေလးမ်ား မလုံမၿခဳံ ၀တ္ ဆင္ထားျခင္းဟာ ျပႆနာကို ႏႈိးဆြေပးျခင္း၊ ဒုစရုိက္မႈမ်ားကို တစ္နည္းမဟုတ္ တစ္နည္းနည္းျဖင့္ တိုက္တြန္းေပးသလို ျဖစ္ပြားေစျခင္း ပါ။ ယထာဘူတက်က် သုံးသပ္ႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။ မလုံတလုံ ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ ညီမ (သို႔မဟုတ္) အမတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ေလွာင္ေျပာင္ၾကည္ စယ္ခံရတဲ့ ေမာင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ေဒါသ၊ မုဒိန္းမႈ၊ လူသတ္မႈမ်ား အထိ ျဖစ္ပြားသြားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ေနာက္ဆက္တြဲျဖစ္ေပၚလာတဲ့ လူမႈေရးျပ ႆနာ၊ မလုံတလုံ ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ သမီးႏွင့္ ဟုိနားဒီနား အတူသြားလို႔မွ မသင့္ေတာ္တဲ့ ဖခင္ရဲ့အျဖစ္၊ မေပၚတေပၚ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ အမ သို႔မဟုတ္ ညီမႏွင့္ ဟုိနား ဒီနား အတူတကြ မသြားလာရဲတဲ့ ညီအကုိေမာင္ဘြားတို႔ရဲ့ဒုကၡ၊ ဒါေတြကို ျခဳံငုံစဥ္းစားၾကည့္ရင္ ျမန္မာယဥ္ေက်း မႈ၊ အမ်ဳိးသား ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနျခင္းပါ။

ဒီမိုကေရစီစနစ္အရ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ၀တ္ဆင္ထားျခင္းဟာ လူ႔အခြင့္အေရး တစ္ရပ္ပဲ မဟုတ္လားလို႔ ေမးခြန္းထုတ္လိုသူမ်ားလည္း ရွိ ေကာင္းရွိမွာပါ။ ကုလသမဂၢမွ ၁၉၄ဂ ခုႏွစ္ကထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္းႀကီး (Human Rights) မွာ ̏ဤကမၻာတြင္ လူဟူ သမွ်တို႔သည္ မိသားစုအဖြဲ႔၀င္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားသဖြယ္ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္သည္ လူခ်င္းဆက္ဆံရာ၌ ၾကင္နာစြာ ေဖာ္ေရြစြာ ယဥ္ ေက်းစြာျပဳမူသင့္၏˝ လို႔ ေဖၚျပထားျခင္းပါ။ အေဖႏွင့္သမီး၊ အကိုႏွင့္ ႏွမ၊ ေမာင္ႏွင့္ အမတုိ႔အၾကား မလုံတလုံ၀တ္ဆင္ထားမႈဟာ ယဥ္ေက်း စြာ ျပဳမႈေနျခင္းပါလို႔ မည္သူမွ်ေျပာ၀ံ့မည္မဟုတ္ပါ။

“လြတ္လပ္စြာ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခြင့္” မူကို အလြဲသုံးစားျပဳမႈႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ျမန္မာျပည္မွာ ျဖစ္ပ်က္သြားတဲ့

ျဖစ္ရပ္ေလးတစ္ခုကို ကြန္ပ်ဴတာဂ်ာ နယ္မွာ ဖတ္လိုက္ရျခင္းပါ။ ျဖစ္ပုံက – မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ခ်စ္သူ (ဘြဳိင္းဖရင့္ဒ္) တစ္ေယာက္ႏွင့္ ကိုယ္ပုိင္လက္ပ္ေတာ့ကြန္ပ်ဳတာ အင္တာနက္လိုင္းမွတဆင့္ ခ်က္တင္ (စကားေျပာ) ေျပာခဲ့ၾကျခင္းပါ။ ထိုသို႔ေျပာၾကားေနစဥ္ မိန္းကေလးက မလုံတလုံ၀တ္ဆင္ထားၿပီး သူမရဲ့ ဘြဳိင္းဖရင့္ဒ္အား ကြန္ပ်ဳတာမွတဆင့္ ခ်က္တင္လုပ္ၾကျခင္းပါ။

 တစ္ဖက္မွ အက္သစ္ခ္မရွိတဲ့ ဘြဳိင္းဖရင့္ဒ္က ၀က္ဘ္ကင္ (ကင္မရာ) ျဖင့္ ထိုပုံကိုရုိက္ကူးၿပီး၊ ထိုဓာတ္ပုံကို အင္တာနက္၀က္ဘ္ဆိုက္ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာတင္ထားခဲ့ရာ ထိုပုံကို ထိုမိန္းကေလးရဲ့အေဖကေတြ႔ရွိ၍ ထိုဓာတ္ပုံမ်ားမွာပါတဲ့ မိန္းကေလးဟာ သူ႔သမီးႏွင့္တူသလိုလိုရွိတာမို႔ ထိုပုံကို အေသအျခာၾကည့္ရွုရာ သူ႔သမီးရဲ့ဓာတ္ပုံျဖစ္ေန၍ ယူက်ဳံးမရ ျဖစ္သြားခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုပါ။ အက္သစ္ခ္မရွိတဲ့ သို႔မဟုတ္ အက္သစ္ခ္ရဲ့တန္းဖိုးကို အလြဲသုံးစားျပဳလိုသူမ်ားႏွင့္ စာေပစိစစ္ ေရး၌ အထိန္းအကြပ္မရွိေတာ့တဲ့ “လြတ္လပ္စြာ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခြင့္” ဆိုတဲ့ ဒီမူ၀ါဒတို႔အၾကား ဘာေတြမ်ား ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚလာမလဲဆိုတာ ရင္တမမျဖင့္ ဆက္လက္ရွုစားၾကဖို႔ပါ။

̏သားသမီးေတြကို လြတ္မထားပါနဲ႔ အင္တာနက္က ဒုကၡေပးလိမ့္မယ္˝ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးကိုေတြ႔ရလို႔ ဖတ္ၾကည့္မိတယ္။ အင္တာနက္နဲ႔ လူငယ္တို႔ရဲ့ဘ၀ဟာ စိတ္ပူစရာ  အဆင့္ထိ  ေရာက္ေနေၾကာင္းကို

 ျပည္သူ မ်ားကို သိေစလိုတဲ့ ေစတနာအရင္ခံနဲ႔ ေရးသားထားျခင္းပါ။ ေလာ ကႀကီးက တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ စိတ္႐ႈပ္စရာႀကီးပါ။ ရုိးသားသူႏွင့္ ေကာက္က်စ္သူ၊ ပြင့္လင္းသူႏွင့္ လွ်ဳိ႕၀ွက္သူ၊ ေျဖာင့္မတ္သူႏွင့္ လိမ္ တတ္သူ၊ လယ္သူႏွင့္ အသူ၊ ဒီလူေတြ အားၿပိဳင္လာၾကရင္ ရုိးသားသူေတြ၊ အသူေတြသာ အမ်ားဆုံး ခံၾကရတာပါ။ နယ္ၿမိဳ႕တစ္ၿမဳိ႕က အျဖစ္ အပ်က္ေလးတစ္ခုပါ။ 

ငယ္ရြယ္သူတို႔ရဲ့သဘာ၀က စူးစမ္းခ်င္တဲ့သဘာ၀။ ျဖစ္ပုံက မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ဟာ အိမ္ခန္းထဲမွာ အ၀တ္ အစားေတြခြၽတ္ၿပီး ဓာတ္ပုံရုိက္ၾကတဲ့ျဖစ္ရပ္ပါ။ ဓာတ္ပုံေတြ စိတ္တိုင္းက်ရုိက္ၿပီးတဲ့အခါ အဲဒီထဲက တစ္ေယာက္က ဒီဓာတ္ပုံေတြကို အင္ တာနက္ေပၚမွာတင္မယ္ဆိုၿပီး ေငြညႇစ္ယူတဲ့ကိစၥပါ။ ကိုယ္လုံးတီးအရုိက္ခံရတဲ့ မိန္းကေလးက သူ႔ပုံေတြ အင္တာနက္ေပၚမွာ တင္ခံရမွာကို ေၾကာက္ေတာ့ ေတာင္းသမွ်ေငြကို ေပးေနရင္း မေပးႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆုံးမွာမွ ဒီဇာတ္ထုပ္က ေပၚလာခဲ့ျခင္းပါ။ ဒီေနရာမွာ ဆယ္ေက်ာ္သက္တို႔ကို ေျပာလုိတာက မလယ္ပဲနဲ႔ မဆန္းခ်င္ပါနဲ႔လို႔။ ဒီလိုေျပာရတာက္ ေလာကႀကီးထဲမွာ အႏၱရာယ္ေတြကမ်ားလြန္းလို႔ပါ။ သားသမီးရွိသူတိုင္း စဥ္းစားႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။

က်ားေသကို အသက္သြင္းေပးမိတဲ့ေယာက်္ား ဘာျဖစ္သြားလဲဆိုတဲ့အခ်က္ကို စဥ္းစားသူက မရွိသေလာက္ပါ။ အခုအခ်ိန္မွာ ျပည္သူမ်ားရဲ့ ဆႏၵမ်ား ျပည့္၀လာၿပီလို႔ဆိုလို႔ရေပမဲ့ တစ္ဖက္မွလည္း ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းရမဲ့အရာေတြက မ်ားျပားလာေနျခင္းပါ။ လြတ္လပ္စြာ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ ခြင့္မူကို ျပ႒ာန္းေပးလုိက္ျခင္းအတြက္ ႀကိဳဆိုေနမိေသာ္လည္း ေနရာတိုင္းမွာေတာ့ မႀကိဳဆိုခ်င္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ̏တင္းလြန္းရင္ ျပတ္၊ ေလွ်ာ့လြန္းရင္ ပတ္္˝ ဆိုတာမ်ဳိးလို လြတ္လပ္စြာ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခြင့္မူက သိပ္ေလွ်ာ့လြန္းေနရင္ေတာ့ အမ်ဳိးသားယဥ္ေက်းမႈကို ရစ္ ပတ္ၿပီး ျမန္႔မာ ယဥ္ေက်းမႈကို အေနာက္တိုင္းယဥ္ေက်းမႈေတြႏွင့္ ဖုံးလြမ္းသြားမွာကို စိုးရိမ္မိလို႔ပါ။ ယဥ္ေက်းမႈေပ်ာက္ရင္ လူမ်ဳိးေပ်ာက္သြား ႏိုင္တယ္ဆုိတဲ့အခ်က္ကိုေတာ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကို ျမတ္ႏိုးသူတိုင္း ႀကိဳတင္ စဥ္းစားႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။

ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာတည္ၿမဲေရးႏွင့္ ျပည္သူ၊ ျပည္သားမ်ားၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူေနထိုင္ႏိုင္ေရးမွာ ဒီမိုကေရစီစနစ္မွလာတဲ့ မူ၀ါဒ မ်ားႏွင့္ မလုံေလာက္ႏိုင္ပါ။ ျမန္မာ႔ယဥ္ေက်းမႈ၊ အမ်ဳိးသားယဥ္ေက်းမႈ၊ ဘာသာယဥ္ေက်းမ်ားကို ရွင္သန္ေစႏိုင္တဲ့ အမ်ဳိးသားေရး စိတ္ဓာတ္ မ်ား၊ ဘာသာေရး စိတ္ဓာတ္ မ်ားကို ျမႇင့္တင္ေပးႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။ ျမန္မာ႔ယဥ္ေက်းမႈ၊ အမ်ဳိးသားယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို စနစ္တက် ထိန္းသိမ္းႏိုင္ဖို႔ သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္တဲ့ ဥပေဒ မူ၀ါဒမ်ားကို ေရးဆြဲ ထားသင့္ျခင္းပါ။ ႏိုင္ငံေရးလြတ္လပ္ခြင့္အတြက္ လြတ္လပ္စြာပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခြင့္ကို အတည္ျပဳ  ျပ႒ာန္းေပးျခင္းဟာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ရဲ့ အဓိက မ႑ိဳင္  ျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ထိုစနစ္ျဖင့္ပင္ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကို တပါတည္း ကာကြယ္ေပးႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။

ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို က်င့္သုံးရာမွာ ကာလေဒသအလိုက္၊ ႏိုင္ငံအလိုက္၊ လူမ်ဳိးအလိုက္ က်င့္သုံးမႈမ်ား ကြဲျပားျခားနားမႈမ်ား ရွိေနျခင္းပါ။ ဥပ မာ၊ မေလးရွားႏိုင္ငံ ျပည္နယ္ႏွစ္ခု၌ မိန္းကေလးမ်ား မ်က္ႏွာေပၚရုံမွ် တပါး ေခါင္းတစ္ေခါင္းလုံးကို အျပင္ထြက္တိုင္း ၿခဳံထားရျခင္း၊ လက္ ေကာက္၀တ္ ဖုံးေအာင္၊ ေျခမ်က္စိဖုံးေအာင္ အၿမဲတမ္း၀တ္ထားရျခင္းတို႔ကို ဥပေဒျဖင့္ ျပ႒ာန္းေပးထားျခင္းပါ။ ဒီလိုျပဳလုပ္ရျခင္းဟာ ဒီမိုက ေရစီက်င့္ထုံးကို သူတို႔ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ လိုက္ေလ်ာ ညီေထြရွိေအာင္ ဥပေဒျပဳ၍ ျပ႒ာန္းေပးရျခင္းလို႔ သူတို႔ယုံၾကည္ထားၾကျခင္းပါ။ 

ထို႔ေၾကာင့္ လြတ္လပ္ခြင့္ ရွိတယ္ဆိုတိုင္း ထင္ရာစုိင္းလို႔မသင့္ေတာ္ပါ။ ျဖစ္သင့္တာက စံုပု၀ါ ဘယ္ညာ ခ်ထားတဲ့ ျမန္မာ ပီသတဲ့ ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးတို႔ရဲ အလွၾကက္သေရကို ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးတို႔ ဂုဏ္ယူ တတ္ၾကဖို႔ပါ။ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းမ်ား၊ ဘေလာ့ဂ္မ်ား၌လည္း မေပၚတေပၚ၊ မလုံ႔ တလုံ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ ဓာတ္ပုံမ်ားကို ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ျခင္း၊ ျဖန္႔ခ်ီေနျခင္း၊ ေဖၚျပေနျခင္းမ်ိဳးေတြကို မျပဳေစပဲ၊ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ၊ အမ်ဳိးသား ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ရန္ ဥပေဒျပဳျပ႒ာန္း၍ တားဆီးပိတ္ပင္ေပးႏိုင္ရန္ တိုက္တြန္းရျခင္းပါ။

ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ျမန္မာဂုဏ္ေရာင္ကို ထြန္းေျပာင္ႏုိင္ေစဖို႔ စုံပု၀ါ ဘယ္ညာခ်ထားတဲ့ ျမန္မာ့ အမ်ဳိးသမီးမ်ားရဲ့ ယဥ္ေက်းတဲ့ဟန္အမူအယာ၊ ေက်ာ့ရွင္းတဲ့အက်ႌ၊ ခန္႔ထည္တဲ့ထမိန္ကို ၀တ္စား ဆင္ယင္ႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။ ထိုကဲ့သို႔ျပဳလုပ္ႏုိင္ၾကမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးေတြရဲ့ ၀တ္စားဆင္ ယင္မႈကို ကမၻာ့လူသားမ်ားက မၾကာမတင္မွာပင္ အသိအမွတ္ျပဳလာၾကမွာပါ။ 

ယဥ္ေက်းမႈကို ညစ္ေထားေစႏို္င္တဲ့ လြတ္လပ္လြန္းတဲ့ ပုံႏွိပ္ ထုတ္ေ၀မႈမ်ားကိုလည္း တားဆီးေပးႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။ ေျပာလိုတာကေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈအေမြ အႏွစ္မ်ား မပေပ်ာက္မီ ေလာကပါလတရားမ်ား ဆက္လက္ထြန္းကားေနေအာင္ ၀ိုင္း၀န္းေစာင့္ေရွာက္ေပးၾကဖို႔ပါ။ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္စက္ႏိုင္ၾကပါေစ။

ေဒါက္တာဓမၼပိယ (ITBMU)
စက္တင္ဘာ ၁၅၊ ၂၀၁၂

ကိုယ့္ေၾကာင့္ ကိုယ့္သာသနာ..

 

ကိုယ့္ေၾကာင့္ ကိုယ့္သာသနာ..

 

ခုတေလာ အြန္လိုင္းေပၚမွာ ဘာသာေရးကို အေျခခံၿပီး ပုတ္ခတ္ေျပာဆိုေနၾကတာေတြ ျမင္ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ဒါဟာအင္မတန္မွ အရုပ္ဆိုးအၾကည္းတန္ေစပါတယ္..။ ကိုးကြယ္မႈဆိုင္ရာဆိုင္ရာေတြမွာ သူ႔ခံယူခ်က္ သူ႔ယံုၾကည္ခ်က္ေတြနဲ႔ ျမတ္ႏိုးကိုးကြယ္ေနၾကတာေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ကိုယ့္ယံုၾကည္ကုိးကြယ္မႈကို ထိပါးပုတ္ခတ္လာတာေတြကို လက္သင့္ခံလို႔မရသလို.. အျခားဘာသာေတြကို ပုတ္ခတ္ေစာ္ကားမႈ ျပဳေနတာကိုလည္း အားေပးအားေျမာက္ျပဳဖို႔ မလိုအပ္ပါဘူး။ 

 

အဓိကကေတာ့. ကိုယ္ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ရာျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္သာသနာရဲ႕တန္ဖိုးကို ျမႇင့္ေပးခ်င္တယ္ဆိုရင္.. မိမိကိုယ္တုိင္ပဲ ျမင့္သထက္ျမင့္လာေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးႏုိင္စြမ္းရွိသလို.. နိမ့္က်ေအာင္လုပ္မယ္ဆိုရင္လည္း မိမိကုိယ္တုိင္ပဲ နိမ့္က်သထက္ နိမ့္က်ေအာင္ လုပ္ေနသလိုေတြ ျဖစ္ေနတတ္တယ္ဆိုတာ သိဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ အဲ့ဒါအဓိကအေၾကာင္းရင္းပါ။ အခ်ိဳ႕ေတြက ကိုယ့္သာသနာကိုထိလာရင္ အရုပ္ဆိုးအၾကည္းတန္ေစတဲ့ စကားေတြနဲ႔ ျပန္လည္ေခ်ပတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ သာသနာကို ခ်စ္ေနသလိုလို.. ကာကြယ္ေနသလိုလိုနဲ႔ နိမ့္က်သည္ထက္ နိမ့္က်ေအာင္ လုပ္ေနတာနဲ႔ တူပါတယ္။ ဒါကိုေတာ့ ဗုဒၶဘာသာေတြအေနနဲ႔ အဓိကသိထားဖို႔႔ လိုအပ္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြပါ။ ဘုရားရဲ႕အဆံုးမေအာက္မွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ဆံုးမစကားေတြနဲ႔ လိုက္နာက်င့္ၾကံေနၾကတဲ့သူေတြလို႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ဘုရားရွင္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြရဲ႕ လက္ဦးဆရာလို႔ ဆိုရမွာပါ။ ဒီေတာ့.. ကိုယ့္ရဲ႕ဆရာရဲ႕အဆံုးမေတြဟာ ဘာေတြလဲ.. ဘယ္လိုေတြ သင္ခဲ့လဲ.. ဘယ္လိုေတြ ေနထိုင္က်င့္ၾကံဖို႔ သင္ခဲ့လဲ ဆိုတာေတြနဲ႔ ေနထိုင္ျပဳမူၿပီး လိုက္နာက်င့္ၾကံတတ္ဖို႔လိုပါတယ္။ 

 

ဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္အခါတုန္းက.. ဘုရားရွင္ကို ထိပါးပုတ္ခတ္ယံုမွ် မကပါဘူးေနာ္.. အမ်ိဳးမ်ိဳး ဆဲေရးတုိင္းထြာတာေတြ.. အမ်ိဳးမ်ိဳး လုပ္ၾကံသတ္ဖ်တ္တာေတြ မ်ားစြာပါပဲ.. အဲ့ဒီ့မ်ားစြာေတြထဲမွာ ဘုရားရွင္ ဘယ္လိုသာသနာျပဳခဲ့သလဲ.. ဘယ္လိုမ်ိဳး ျပဳျပင္ဆံုးမေပးခဲ့သလဲ ဆိုတာေလးေတြကို မွတ္သားႏွလံုးသြင္းဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးဟာ သူ႔အေပၚတုိက္ခတ္မႈေတြ.. ေ၀ဖန္ပုတ္ခတ္မႈေတြ.. လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္မႈေတြကို ဒီလိုမ်ိဳး အၾကည္းတန္ေစတဲ့ စကားေတြနဲ႔ ျပန္လည္ ေခ်ပရမယ္လို႔မ်ား ေဟာျပဆံုးမခဲ့ပါသလား.. ဒီလိုထိပါးပုတ္ခတ္လာမႈေတြကို ဒီလိုပဲ မၾကား၀င့္မနာသာ စကားေတြနဲ႔ ပုတ္ခတ္ေျပာဆိုျပစ္ရမယ္လို႔မ်ား ဆံုးမထားခဲ့ပါသလား။

ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးဟာ ယုတ္ညံ့တဲ့စကားမ်ိဳးေတြ ေျပာဖို႔ေနေနသာသာ.. ႏႈတ္ကေန လိမ္လည္ေျပာဆိုမႈမ်ိဳးကို တစ္ခြန္းတစ္ပါဒမွ် မျပဳမႈခဲ့တဲ့အတြက္ သုဂတ ဂုဏ္ေတာ္နဲ႔ ရွိခိုးၾကည္ညိဳ အပူေဇာ္ ခံထိုက္ေနတာပါ။ ဒီေတာ့.. ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြမွန္ရင္.. အားလံုးဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တပည့္သားေတြပါပဲ.. ဘုရားရွင္ရဲ႕အဆံုးမေအာက္မွာ ရွင္သန္ေနထိုင္တဲ့သူေတြဟာ ဒီလိုမ်ိဳး နိမ့္က်ေနတဲ့စကားေတြနဲ႔ ျပန္လည္ပုတ္ခတ္ေနမယ္ဆိုရင္.. ဘုရားရွင္ရဲ႕ အဆံုးမေတြကိုပါ နိမ့္က်ေနတယ္လို႔ ေျပာေနတာနဲ႔ တူေနပါတယ္။ ဒီေတာ့ တျခားသူေတြ ဘယ္ေလာက္ရိုင္းရိုင္း တို႔ဗုဒၶဘာသာေတြ မရိုင္းဖို႔လိုတယ္.. တျခားသူေတြဘယ္ေလာက္ ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္.. တို႔ဗုဒၶဘာသာေတြ မပုတ္ခတ္ဖို႔လိုတယ္ ဆိုတာေလး ေျပာခ်င္မိပါတယ္။

ပုတ္ခတ္တဲ့သူေတြကို တဖက္ကျပန္ၿပီး ေတြးၾကည့္မယ္ဆိုရင္ သနားဖို႔ေကာင္းတဲ့လူေတြလို႔ပဲ ျမင္မိပါတယ္။ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါတုန္းက ဘုရားရွင္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး လုပ္ၾကံစြပ္စြဲပုတ္ခတ္ခဲ့တဲ့ ေဒ၀ဒတၱ၊ ကိုယ္၀န္ဟန္ေဆာင္ၿပီး စြပ္စြဲတဲ့ စိဥၥမာနတို႔လိုမ်ိဳး အျခားအျခားေသာပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ.. တကယ္ေတာ့ သနားစရာေတြပါပဲ။ အတိတ္ကံရဲ႕အက်ိဳးေပးေတြကိုက ဘုရားရဲ႕အဆံုးမနဲ႔ ဆန္႔က်င္ၿပီး အတိုက္အခံလုပ္ဖို႔ကံေတြ ပါလာခဲ့ရတာပါ။  

 

“ပ်က္စီးခ်ိန္တန္လာလွ်င္ မည္သူကပင္ သတိေပးေျပာဆုိ တားျမစ္ ဆုံးမပါေသာ္လည္း နားမ၀င္ဘဲ မိမိလုပ္သမွ် အျပဳအမူ အေနအထုိင္ အေျပာအဆုိမ်ားကုိသာ အမွန္ထင္ေနတတ္၏” ဆိုတဲ့ အဆံုးမအတိုင္းလို႔ပဲ ႏွလံုးသြင္းရမွာပါပဲ။ “ေမာဟအေမွာင္ အားႀကီးလာလွ်င္ အေမေျပာလည္းမရ၊ အေဖေျပာလည္းမရ၊ ေနာက္ဆုံး ဘုရားေျပာေသာ္လည္း ရမည္မဟုတ္ေပ” ဆိုတဲ့ အတုိင္းပါပဲ.. ဘယ္ေလာက္ႀကီးပဲ ၾကည္ညိဳထိုက္တဲ့ဂုဏ္ေတြ.. ရိုေသေလးစားထိုက္တဲ့ဂုဏ္ေတြ ရွိေနပါေစ.. ဘယ္ေလာက္ႀကီးပဲ ေကာင္းမြန္တဲ့လမ္းေၾကာင္းေတြ ေျပာၿပၿပီးဆံုးမေနပါေစ.. ေမာဟအေမွာင္ အားႀကီးလာရင္ေတာ့ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူမွ မကယ္ႏုိင္ပါဘူး..။ သူ႔လမ္းေၾကာင္းသူ ေလ်ာက္ေနတယ္လို႔ပဲ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ရမွာပါ။ ဒါကိုမွ ကုိယ္ကသြားၿပီး မၾကည္ညိဳရေကာင္းလား.. ေစာ္ကားေနရတာလား ဆိုရင္ေတာ့ သူ႔ကိုအမွီျပဳၿပီး ကိုယ္ပါ အကုသုိလ္ မ်ားေစႏုိင္ပါတယ္။

ဆရာေတာ္တစ္ပါးေဟာျပဆံုးမေပးတာေလး မွတ္သားမိပါတယ္.. “လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ၿပိဳင္ၿပီး ျငင္းဆိုေျပာဆိုေနတာေတြ.. ဆဲေရးတုိင္းထြာပုတ္ခတ္ေနတာေတြဟာ ကိုယ့္အဆင့္ကို သူနဲ႔တန္းတူမညီ ညီေအာင္ လုပ္ေနတာနဲ႔ တူတယ္” ဆိုတဲ့ ဆံုးမစကားေလးပါ။ သူရိုင္းတုိင္း လိုက္ရိုင္းရရင္ ကိုယ္ပါ လူရိုင္းျဖစ္သြားမယ္ဆိုတဲ့ အတုိင္းပါပဲ။ 

 

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာဟာ အဆံုးမအထိန္းကြပ္ မရွိတဲ့ ဘာသာမဟုတ္ပါဘူး.. ဘုရားရွင္ရဲ႕အဆံုးမေအာက္မွာ ေနထိုင္က်င့္ၾကံေနၾကတဲ့ ဘာသာ၀င္ေတြပါ။ ဒီေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အဆံုးမေတြကို မွန္ကန္ေၾကာင္း ျပခ်င္ရင္.. အဲ့အဆံုးမေတြကို လိုက္နာက်င့္ၾကံေနတဲ့သူေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ထိ အဆံုးမအတုိင္း ေနထိုင္ႏုိင္သလဲဆိုတာနဲ႔ပဲ ေဖာ္က်ဴးရမွာပါ။ ငါတို႔အဆံုးမေတြက မွန္တယ္လို႔ ေအာ္ေနစရာမလိုပါဘူး.. မွန္တာနဲ႔ထိုက္တန္ႏုိင္ေအာင္ ေနထိုင္ျပႏုိင္ဖို႔ဟာ ပိုၿပီး အေရးမႀကီးေပဘူးလား..။ အဲ့ဒါဟာ အဓိကပါပဲ..။

ေနာက္တစ္ခ်က္အေနနဲ႔ကေတာ့.. ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ဆံုးမခဲ့တဲ့.. “ရဟန္းတုိ႔… သူတစ္ပါးတုိ႔သည္ ငါ၏ အျပစ္ကုိျဖစ္ေစ၊ တရား၏အျပစ္ကုိ ျဖစ္ေစ၊ သံဃာ၏ အျပစ္ကုိ ျဖစ္ေစ ေျပာၾကရာ၌ ဤစကားသည္ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း မဟုတ္၊ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ေၾကာင္း မမွန္၊ စင္စစ္အားျဖင့္ ဤအျပစ္သည္ ငါတုိ႔၌ ထင္ရွားမရွိဟု မဟုတ္သည္ကုိ မဟုတ္သည့္ အတိုင္း သင္တုိ႔ ေျဖရွင္းရမည္” ဆိုတဲ့ အဆံုးမေလးပါ။

 

ဒီေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕အဆံုးမအတုိင္း ျပန္လည္စဥ္းစားေတြးေခၚဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ကိုယ္ျပန္လည္ေျဖရွင္းေပးရမယ့္သူ.. ေဟာျပဆံုးမေပးရမယ့္သူဟာ ကိုယ္ေျပာဆို ရွင္းလင္းျပတဲ့အမွန္တရားကို လက္သင့္ခံႏုိင္တဲ့ဥာဏ္မ်ိဳး ရွိတဲ့သူလား.. ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ေျပာလိုက္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕အျမင္ေတြ အေတြးေတြ ေျပာင္းလဲသြားႏုိင္မွာလား ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို ဦးစြာစဥ္းစားဖို႔ လိုအပ္တယ္ ဆိုတာေလးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့အထဲမွာ ဘုရားရဲ႕အဆံုးမေတြကို ဒီအတုိင္း ၿပီးစလြယ္ ဘယ္သူေစာ္ကားေနေန လက္ပိုက္ၾကည့္ေနရမယ္လို႔ ဆိုလိုတာမဟုတ္ပါဘူးေနာ္.. ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ လက္ခံႏုိင္တဲ့သူမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ ဘုရားရွင္ အဆံုးမအတုိင္း ေျပာျပဆံုးမေပးပါ.. လက္မခံႏုိင္တဲ့သူမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ ဦးစြာစဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ၿပီးမွ ေျပာဆိုပါလို႔ တိုက္တြန္းပါရေစ..။

ဒီအေၾကာင္းရာေလးကို ေရးရတာဟာ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူမွ ပုတ္ခတ္လိုၿပီး ေျပာလိုျခင္းမဟုတ္ပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ားစုကို သတိထားၿပီး လုပ္ကိုင္ေျပာဆိုေစခ်င္တဲ့ သေဘာေလးပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သာသနာဟာ သူမ်ားပါးစပ္မွာတင္ လမ္းဆံုးသြားမယ့္ဘာသာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိေစခ်င္တာပါ။ သူမ်ား ႏွိမ့္ခ်တုိင္းလည္း မနိမ့္က်ႏုိင္သလို.. သူမ်ား ခ်ီးမြမ္းတုိင္းလည္း သေဘာက်ေနရမယ့္ဘာသာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏႈတ္ကထြက္လိုက္တဲ့ စကားတစ္ခြန္း.. ေရးသားလိုက္တဲ့ စာတစ္ေၾကာင္းဟာ ဗုဒၶရဲ႕အဆံုးမေတြနဲ႔ မဆန္႔က်င္ေနဖို႔ အဓိကလိုအပ္ပါတယ္။ 

 

ဘုရားရွင္ရဲ႕ အဆံုးမနဲ႔ ဆန္႔က်င္ၿပီး လုပ္ကိုင္ေျပာဆိုေနမယ့္အစား ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္ဖူးလို႔ ေျပာလိုက္တာဟာ ပိုၿပီးသင့္ေတာ္ပါတယ္။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ ကိုယ္ေျပာလိုက္တဲ့စကား.. ကိုယ္ေရးလိုက္တဲ့ အေရးသားေတြဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အဆံုးမေတြကို ဖ်က္ဆီးေစာ္ကားရာ ေရာက္ေနပါတယ္..။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ရဲ႕အဆံုးမေတြကို မိမိကိုယ္တုိင္ ဖ်က္ဆီးေနတဲ့သူမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကပါလို႔ အဓိက မွာလိုပါတယ္..။ ဘုရားရွင္ရဲ႕သာသနာအတြက္ ဘုရားရွင္ရဲ႕အဆံုးမေတြကို လိုက္နာက်င့္ၾကံျခင္းျဖင့္ မိမိရဲ႕ဘာသာသာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳပါတယ္..။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ ကိုယ့္သာသနာ… မနိမ့္က်ပါေစနဲ႔…။

 

စာေရးသူ။ ေမာင္ေကာင္း

လွေအာင္ျပင္ၾကည့္ျခင္း

  လွေအာင္ျပင္ၾကည့္ျခင္း

ေန႔စဥ္ေရခ်ဳိး ကိုယ္လက္သန္႔စင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာမစင္ၾကယ္သ လုိပဲ။ ခႏၶာကိုယ္ အသားအေရႏူးညံ့ေအာင္ လုိးရွင္းေတြလိမ္းေနေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာမႏူးညံ့သလိုပဲ။ တစ္ေန႔သံုးေလး ႀကိမ္ထက္မက မွန္ၾကည့္ျဖစ္ တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္အလွကို အားမရသလိုပဲ။ အ၀တ္အစားအသစ္ အဆန္းေတြ အၿမဲလုိ၀ယ္၀တ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မလႈံျခံဳသလုိပဲ။ ေခါင္းေရွာ္၊ ဆံပင္ေျဖာင့္ ဆုိးေဆးေတြတင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာ မဲညွစ္ညွစ္ နဲ႔ ေကာက္ေနေသးသလိုပဲ။ မ်က္လံုးမ်က္ခံုးေတြျပင္ေပမယ့္ ၾကည့္ရတာ သိပ္ၿပီးၾကည္လင္မႈမရွိသလိုပဲ။ ျပင္ေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြလဲ လိမ္ေနသလိုပဲ။ မ်က္ႏွာႀကီးတစ္ခုလံုး မလွလွေအာင္ အမ်ဳိးမ်ဳိးျပင္ၾကည့္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အမဲစက္ေတြ၊ အဖုအပိန္႔ေတြ၊ အစြန္းအထင္းေတြ ရွိေနသလို ခံစားေနရ တယ္။

မွန္ေရွ႕မွာထုိင္ၿပီး ေနစဥ္ေတာ့ျပင္ေနၾကတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္တကယ္လွမလွဆုိတာ မိမိကိုယ္တုိင္ ေ၀ခဲြ မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ လွမလွ သူမ်ားၾကည့္ခုိင္းေနရတယ္။ သူတစ္ပါး အၾကည့္ခံဖုိ႔အတြက္၊ သူမ်ားအတြက္ မ်ား ျပင္ေနတာလား။ ကိုကိုက မမအတြက္၊ မမက ေမာင္ေမာင္အတြက္မ်ား ျပင္ေနတာလား။ ၿပီးေတာ့ ကုိယ့္ကိုလွတယ္လို႔ သတ္မွတ္ေပးၾကသူေတြကုိေကာ ကုိယ္ကဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ ပိုင္ဆုိင္ခြင့္ရခဲ့ၾကလုိ႔ လဲ။ ကုိယ့္ရဲ႕အလွကိုေကာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ား ပုိင္ဆုိင္ၾကလို႔လဲ။ ကံေကာင္းလွ တစ္ေယာက္ေပါ့။ တသက္လံုးျပင္လာတဲ့အလွ တစ္ေယာက္မွ မပိုင္လုိက္ရတာေတြလဲ အမ်ားၾကီးပဲ။

ရုပ္ကုိပမ္းျပၿပီး ဘ၀ကိုျဖတ္သန္းမယ္ဆုိတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေန႔စဥ္ျပင္ေနၾကတာလား။ ရုပ္လွၿပီး မလွမပ ဘ၀ ကုိျဖတ္သန္းေနၾကတာေတြလဲ အမ်ားႀကီးပဲ။ တစ္ခ်ဳိ႕ၾကေတာ့လဲ ရုပ္မလွေပမယ့္ ျဖတ္သန္းေနရတဲ့ဘ၀ေလး က သာယာစုိေျပလုိ႔။ တစ္ခ်ဳိ႕ၾကေတာ့ ရုပ္လဲမလွ ဘ၀လဲမလွၾက။ တစ္ခ်ဳိ႕ၾကေတာ့ ရုပ္လွသေလာက္ ျဖတ္ သန္းေနတဲ့ဘ၀ေလးကလဲ သာယာေအးခ်မ္းေနလိုက္ၾကတာ။

အတိတ္ကံကခ်ေပးလုိက္တဲ့ရုပ္က ဘယ္ေလာက္ျပင္ျပင္ အေမေမြးေပးလိုက္တာထက္ ပုိလွလာမယ္ေတာ့ မထင္ပါဘူး။ ရုပ္လွဖုိ႔ထက္ စိတ္လွဖုိ႔ကမ်ား ပုိအေရးႀကီးေနမလား။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ရွင္ေဒ၀ဒတ္ရဲ႕ ဥပဓိရုပ္ရည္နဲ႔ ဘ၀၊ သီရိမာ ပဋာစာရီတုိ႔ရဲ႕ရုပ္ရည္နဲ႔ ဘ၀၊ ခါးကုန္းမခုဇၨဳဒၵရာရဲ႕ ဘ၀ေတြကို ယွဥ္ၾကည့္ လိုက္မယ္ဆုိရင္ ရုပ္ဆုိးလို႔ ဘ၀မဆုိးႏုိင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ဆုိးၿပီဆုိရင္ေတာ့ ရုပ္လဲဆုိးသြားသလို ဘ၀လဲ ဆုိးသြားတတ္တယ္ဆုိတဲ့ သီအုိရီကို ရလုိက္သလိုပဲ။

စဥ္းစားၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူတုိ႔ေတြရဲ႕ဘ၀သံသရာမွာ ပံုဆုိးႀကီးေတြေပၚလာေအာင္လဲ သူတုိ႔ပဲ ဖန္တီးခဲ့ၾက တာပဲ။ ပံုေခ်ာပံုလွေလးေတြေပၚလာေအာင္လဲ သူတုိ႔ပဲဖန္တီးခဲ့ၾကတာေနမွာ။ ရြက္ၾကမ္းေရခ်ဳိ အဆင့္ေလာက္ရွိတဲ့ ကိုယ့္ရုပ္ကို မွန္ထဲျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အရင္ဘ၀က ငါျပင္ခဲ့သေလာက္ပဲ လွမွာေပါ့။ ရရွိပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့ဘ၀ေလးေတာ့ လွေအာင္ျပင္မယ္ဆုိၿပီး မွန္ထဲၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေလာဘေဒါသေမာဟ
ေတြနဲ႔ ေမာက္မာေနတဲ႔မ်က္ႏွာ၊ ၿပီးေတာ့ အညွစ္အေၾကးေတြစြန္းထင္းၿပီး အက်ည္းထန္ေနတဲ့ ကုိယ့္စိတ္ ကိုေတာင္ ရႊံမုန္းမိခဲ့တယ္။

အခန္းအျပင္ဖက္ထြက္လိုက္ေတာ့ “သဒၶါတရားနည္းမ်ားမဆုိ ပါ၀င္လွဴဒါန္းၾကဖုိ႔ နိဗၺာန္အက်ဳိးေမွ်ာ္၍ တုိက္ တြန္းႏုိးေဆာ္အပ္ပါသည္”ဆုိတဲ့ ရပ္ကြက္ဓမၼာရံုကအသံ၊ တီဗြီမွာေတာ့ ပရိသတ္ေတြ ဥပုသ္သီလယူေနၾက တယ္ ၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္တုိင္ေပးေနတယ္။ “ရုပ္ကုိလဲျပင္၊ စိတ္လဲျပင္၊ ျပဳျပင္ႏုိင္မွ၊ ျပင္တုိင္းလွ၊ သုခ နိဗၺာန္တုိင္လိုက္မည္။” “ဒါနနဲ႔ျပင္၊ စည္းစိမ္ရွင္၊ အမွန္ပင္လွေတာ့သည္။ သီလနဲ႔ျပင္၊ နာကင္းစင္၊ အမွန္ပင္ လွေတာ့သည္။ ဘာ၀နာနဲ႔ျပင္၊ ဥာဏ္ႀကီးရွင္၊ အမွန္ပင္လွေတာ့သည္။”

စားပဲြေပၚကစာအုပ္ကို ေကာက္ဖတ္လုိက္ေတာ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ဣႆာ၊ မစၧရိယစတဲ့ အေကာက္ေတြနဲ႔ေပါင္းရင္ နဂုိရွိၿပီးသားအလွပါ ေပ်ာက္သြားတတ္တယ္။ ဘီလူးဆုိတဲ့အမ်ဳိးက ေဒါသႀကီး လြန္းလို႔ ရုပ္ဆုိးေနတာတဲ့။ ဇာတ္ကားတစ္ကားထဲမွာ အေၾကြးမရလုိ႔ဆုိၿပီး ရြာရုိးကိုးေပါက္ ေအာ္ႀကီးဟစ္ ၾကယ္နဲ႔ ရန္ေတြ႔ေနတဲ့ မိန္းမႀကီးရဲ႕နီျမန္းေနတဲ့မ်က္ႏွာ၊ လူခ်မ္းသာ ပညာတတ္ မင္းသမီးတစ္ေယာက္ကလဲ အလွမာန္ေတြတက္ၿပီး လူတကာကုိ မတူမတန္သလိုအၾကည့္မ်ဳိးနဲ႔၊ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ၿပိဳင္ဆုိင္မႈၾကားမွာ ကံငါးပါးမလံႈတဲ့ လင္သားတုိ႔ရဲ႕ ရီေ၀ေ၀ပံုရိပ္ေတြ မ်က္လံုးထဲမွာ ရုပ္လံုးေပၚလာသလိုပဲ။

ရုပ္ဆုိးလို႔ ဘ၀မဆုိးႏုိင္ဘူး၊ စိတ္ဆုိးၿပီဆုိရင္ေတာ့ ရုပ္လဲဆုိးမယ္ ဘ၀လဲဆုိးမယ္ဆုိတာ သိေပမယ့္ ေန႔စဥ္ မွန္ေရွ႕မွာထုိင္ၿပီး အလွျပင္ေနမိတာက ရုပ္လွဖုိ႔အတြက္ပဲျဖစ္ေနတယ္။ အုိလာတဲ့ရုပ္ကို ပ်ဳိလာေအာင္လို႔ ႀကိဳးစားရင္းက တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ပုိၿပီးဆုိးလာတဲ့စိတ္ထားေတြကုိ ျပဳျပင္ဖုိ႔ေမ့ေနတယ္။ တကယ္ေတာ့ ငါဟာ ေဘာ္ဒီေလာက္သာ အေရာင္ေတာက္ၿပီး စက္ပုိင္းဆုိင္ရာခ်ဳိ႕ယြင္းေနတဲ့ ေနာက္ဆံုးေပၚ ကားစုပ္ တစ္စီးလိုပါပဲလား။

သာသနာေတာ္ကို ျဗဴတီစလြန္းလုိသေဘာထားမယ္ဆုိရင္ အလွျပင္ခန္းမထဲကို ေရာက္ေနၿပီပဲ။ ျပင္ေပးမည့္ သံဃာေတာ္ေတြလဲ အမ်ားႀကီးပဲေလ။ ဒါနသီလ ဘာ၀နာစတဲ့ ျပင္စရာပစၥည္းေတြလဲ စံုလို႔။ ဗုဒၶရဲ႕အဆံုးအမ တရားဓမၼနဲ႔ စိတ္ထားေတြလွေအာင္ ျပင္ျဖစ္မယ္ဆုိရင္…။ ရုပ္ကုိျပင္ရတာ လြယ္သေလာက္ တာရွည္ေတာ့ မခံဘူး။ မနက္ကျပင္ထားတဲ့ လွလွပပေလးက ညေနက်ေတာ့ ေခြ်းနံ႔ေတြနဲ႔ အဆီျပန္ေနၿပီ။ စိတ္ကိုျပင္ရတာ က်ေတာ့ခက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တာရွည္ခံတယ္။ ျပင္တတ္ဖုိ႔ေတာ့ လိုတာေပါ့။

လူေတြက ရုပ္လွတာကို မ်က္စိအရသာခံဖုိ႔ေလာက္ သေဘာထားၾကတာ။ ဘ၀နဲ႔ခ်ီၿပီးေျပာလာၾကၿပီဆုိရင္ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ အတြင္းသားအလွကို ဦးစားေပးေရြးခ်ယ္တတ္ၾကတယ္ေလ။ ေမတၱာရွင္ (ေရႊျပည္သာ)
ေရးထားတဲ့စာသားေလးေတာင္ အမွတ္ရမိတယ္။ “လူတုိ႔သည္ ေသာက္ေရအုိးစင္ကေရကုိ ေသာက္ရံုသာ
ေသာက္ၾက၏၊ ဘယ္ေတာမွ ေျခမေဆး။ ေျခေဆးေရအုိင္ကေရကိုလဲ ေျခေဆးရံုသာေဆးၾက၏၊ ဘယ္ေတာ့ မွ မေသာက္ၾက။ ထုိအတူ ေယာက်ာ္းအမ်ားစုတုိ႔သည္ ကုိယ္က်င့္သီလႏွင့္ျပည့္စံု၍ ဣေျႏၵရွိေသာမိန္း ကေလးကုိ ရာသက္ပန္အတည္သာၾကံ၏၊ အေပ်ာ္မၾကံ။ အညွာလြယ္၍ ကုိယ္က်င့္သီလမရွိေသာ မိန္းကေလးကိုမူ သာယာမႈရရံု အေပ်ာ္ၾကံ၍ ရာသက္ပန္ အတည္မၾကံၾက ေပ”တဲ့။

သက္တမ္းတစ္ခုရဲ႕ ဆယ္စုႏွစ္အတြင္းေလာက္မွာပဲ ဘ၀အတြက္ ရုပ္အလွကုိအားကုိးၿပီး တည္ေဆာက္ႏုိင္ တာပါ။ အဲဒီအတြင္းမွာ တစ္ခုခုကိုမွ မပုိင္ဆုိင္လိုက္ရဘူးဆုိရင္ေတာ့ “အရမ္းလွတာပဲ”ဆုိတဲ့ ခ်ဳိးမြမ္း စကားေလာက္နဲ႔ တသက္လံုးေက်နပ္ေနရံုေပါ့။ အကယ္၍ ဘ၀အတြက္ အလွတရားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေရြး ခ်ယ္ရေတာ့မယ္ဆုိရင္ ဘယ္အလွကို ဦးစားေပးၿပီးေရြးခ်ယ္မယ္လုိ႔ သင္ထင္သလဲ။ ကုိယ္ကေကာ ဘယ္ အလွကို ဦးစားေပးၿပီးေရြးခ်ယ္မွာလဲ။ “စကၡဳရူေပန သံ၀ါသာ၊ ရာဂပုတၱံ ၀ိဇာယတိ”ဆုိတဲ့ ဘုရားေဟာေဒသ နာအရဆုိရင္ေတာ့ ရုပ္အလွဆုိတာ မ်က္စိအရသာခံၿပီး ရာဂကုိ ေမြးဖြားေပးရံုေလာက္ပါပဲ။

မတတ္သာလို႔ စကၠဴပန္းကုိ သံုးေနရတာ။ လူေတြက ပန္းခ်င္းတူတာေတာင္ ရနံ႔သင္းတဲ့ ပန္းရဲ႕အလွကိုပဲ ပုိၿပီးႏွစ္သက္တတ္ၾကတာ။ ႏွလံုးသားထဲကေန ေမြးႀကိဳင္တဲ့ရနံ႔ တစ္စံုတစ္ရာမေပးႏုိင္ခဲ့ဘူးဆုိရင္ မိမိရဲ႕ အလွက ပန္ဆင္သူအတြက္ စကၠဴပန္းလို အတုမ်ားျဖစ္ေနမလားပဲ။ မတူတဲ့အလွနဲ႔ ဘ၀ေတြၾကားမွာ တစ္ခ်ဳိ႕ ၾက ရွင္လ်က္ အလွေတြေသေနၾကတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ၾက ဘ၀ေတြမရွိၾကေတာ့ေပမယ့္ သူတုိ႔ရဲ႕အလွက ရနံ႔ေတြ နဲ႔ သင္းပ်ံ႕ေနဆဲပါ။ တကယ့္အလွဆုိတာ ဘယ္ဘ၀ေရာက္ေရာက္ အက်ည္းတန္တယ္ဆုိတာ မရွိပါဘူး။

သၾကားမင္းကေတာ္ေလးေယာက္ လူ႔ဘ၀တုန္းက လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေလးကလဲ မွတ္သားစရာပါပဲ။ မသုဓမၼာ က သုဓမၼာဇရပ္ေဆာက္၊ မသုစိတၱာက ဥယ်ာဥ္ဗိမာန္ေဆာက္၊ မသုနႏၵာက သုနႏၵာေရကန္ ေဆာက္လုပ္ၿပီး အသီးသီးလွဴဒါန္းေနၾကတဲ့အခ်ိန္ မသူဇာကေတာ့ မွန္ေရွ႕ထုိင္ၿပီး အလွျပင္ေနတယ္။ ေသလြန္ၿပီးတဲ့ေနာက္ သၾကားမင္းကေတာ္လာျဖစ္ၾကေတာ့ တစ္ခ်ိန္လံုးအလွျပင္ေနတဲ့ မသူဇာတစ္ေယာက္ လူ႔ျပည္မွာက်န္ခဲ့ တယ္ေလ။ ရုပ္လွတာေလးတစ္ခုေလာက္နဲ႔ ကေတာ္မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆုိတာကို မသူဇာက သက္ေသျပေနသလိုပဲ။

ေခမာမိဘုရားက ဇမၺဴတစ္ခြင္မွာ သူသာလ်င္အလွဆံုးျဖစ္တယ္ဆုိၿပီး အလွမာန္ေတြတက္လို႔ေပါ့။ တစ္ေန႔
ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕အဆံုးအမကို ခံယူၿပီးတဲ့ေနာက္ ရူပါရံုအလွဆုိတာ ကာမဂုဏ္ခံစားဖုိ႔အတြက္ ေရပြက္ပမာ တစ္ခဏမွ်သာပဲျဖစ္တယ္။ မာနတရားေတြကိုခ၀ါခ် ႏွလံုးသားလွဖုိ႔အတြက္ စိတ္ထားေတြကုိျပင္မွသာ တကယ္လွတယ္ဆုိတာကုိ နားလည္သေဘာေပါက္သြားေတာ့ ဗိဗၺိသာရမင္းႀကီးကိုယ္တုိင္ ရွိခုိးတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ မယားေခ်ာရင္ လင္ကေတာင္ရွိခုိးယူရတယ္ဆုိတာ ဒါမ်ဳိးကိုေျပာ တာေနမွာ။

အတၳာစရိယလုိ႔ေခၚတဲ့ မိမိသူတစ္ပါးရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိးကိုလိုလားတဲ့တဲ့စိတ္ထား။ သမာနတၳတာလုိ႔ေခၚတဲ့ မာန မထားပဲ တစ္ဖက္သားအေပၚမွာ မိမိနဲ႔တစ္သားထဲထားႏုိင္တဲ့စိတ္ထား။ ဒါနလို႔ေခၚတဲ့ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲ ရက္ေရာၿပီး ေလာဘနည္းတဲ့။ ေပမ၀ဇၨလုိ႔ေခၚတဲ့ ေဒါသနည္း ေမတၱာထားၿပီး ခ်ဳိသာတဲ့စကားေျပာတတ္တဲ့။ သီလလို႔ေခၚတဲ့ ကုိယ္ႏႈတ္ႏွလံုးသံုးပါး ေစာင့္စည္းမႈနဲ႔အတူ။ သမာဓိလုိ႔ေခၚတဲ့ ဣေျႏၵမဲ့ ပရမ္းပတာ ျပဳမႈေျပာ ဆုိေနထုိမႈမ်ဳိးကို ေရွာင္က်ဥ္ၿပီး ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ တည္ၿငိမ္တဲ့အမူအရာ။ ေနာက္ၿပီး အေျခခံအသိၪာဏ္ဖြင့္ ၿဖိဳးစြာနဲ႔ ႏွလံုးသားကုိ အလွဆင္လုိက္မယ္ဆုိရင္…။

လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့အလွေပၚလြင္ဖုိ႔ ႏွလံုးသားျဖဴစင္မႈကို စာရိတၱနဲ႔ မွတ္ေက်ာက္တင္ၾကည့္လုိက္ မယ္ဆုိရင္။ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ရုပ္ကုိျပဳျပင္ၾကသလုိ၊ မလွပတဲ့ အက်ဥ္းတန္ႏွလံုးသား အပိုင္းအဆေတြရွိခဲ့လို႔ ဖယ္ရွားျပဳျပင္လုိက္မယ္ဆုိရင္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီက “ေရႊဂုဏ္ ေငြဂုဏ္ ရာထူးဂုဏ္သည္၊ လူ႔ဘံုေလာက အကာမွ် တည့္၊ သူကျငဴစူ မၾကည္ျဖဴ၍၊ ခြါယူလုိက ခြါ၍ရ၏။ ရုိးဂုဏ္ ေျဖာင့္ဂုဏ္ ယဥ္ေက်းဂုဏ္သည္၊ လူ႔ဘံုေလာ က ႏွစ္သာရတည့္၊ သူကျငဴစူ မၾကည္ျဖဴလဲ၊ ခြါယူမရ ကြာမက်”တဲ့။ အကာေလာက္ အလွဆင္ေနရံုမွ်နဲ႔ ဘ၀ အတြက္ မလံုေလာက္ေသးဘူးဆုိတဲ့ သေဘာပါပဲ။ 

သားသမီးကို လွတယ္ေျပာရင္ မိဘေတြ သေဘာက်တတ္ၾကတယ္။ လွေအာင္လဲဆင္ေပးၾကတယ္။ ႏွလံုး သားေတြျဖဴစင္ေအာင္ နည္းေပးလမ္းျပ ေျပာဆုိဆံုးမမႈေတြနဲ႔ ေဆးေၾကာေပးဖို႔၊ ဘ၀အေန အထားျမင့္မား
ေအာင္ ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္ထားနဲ႔ ေနထုိင္သြားလာတတ္ေစဖုိ႔အတြက္ စိတ္ဓာတ္ပုိင္းဆုိင္ရာကုိ ျပဳျပင္ေပးဖို႔လဲ လုိလိမ့္မယ္။ ကုိယ္ကုိတုိင္မွ မလွမပ ဘ၀အေနအထားဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ့္သားသမီးကို လွေအာင္ဆင္ေပးဖို႔ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ကုိယ္ကုိတုိင္လွေအာင္ဆင္တတ္မွလဲ သူတစ္ပါးကုိ လွေအာင္ ျပင္ေပးလို႔ရမွာေပါ့။ ျဖစ္သလို ဘ၀နဲ႔ ကိုယ့္ကုိကုိယ္လွတယ္ထင္ေနၾကရင္ေတာ့လဲ။

ဒီအတုိင္းပါပဲ ဆရာကိုယ္တုိင္က လွေအာင္ျပင္ဆင္တတ္မွ ကုိယ့္တပည့္ေတြရဲ႕ဘ၀ကုိ လွပေအာင္ျပဳျပင္
ေပးလို႔ရမွာေပါ့။ ဆရာဆုိတာ ေလာကႀကီးလွပေစဖုိ႔အတြက္ တနည္းအားျဖင့္ အလွဆင္ေပးေန ၾကသူေတြေလ။ ကုိယ္ကုိတုိင္က ေစတနာ ၀ါသနာ အနစ္နာ စံနမူနာထားၿပီး ကုိယ့္တပည့္ေတြကုိ စိတ္ဓာတ္ စည္းကမ္း ပညာနဲ႔ျပည့္စံုေအာင္ျပင္ေပးဖုိ႔ လုိတာေပါ့။ ဆရာေကာင္းတပည့္မွ ပန္းေကာင္းပန္ရမွာပါ။

ျမတ္စြာဘုရားကေတာ့ ကိုယ္တုိင္လွေအာင္ အရင္ျပင္ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕အမ်ဳိးေတြကုိ (ၪာတတၳစရိ ယ)လွေအာင္ ျပဳျပင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ေလာကရွိလူသားအားလံုးလွပေစဖုိ႔ (ေလာကတၳစရိယ)ျပဳျပင္
ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ထံုးႏွလံုးမူလ်က္ ကုိယ္တုိင္လွေအာင္ျပင္ၾကၿပီး ေလာကႀကီးအတြက္ တစ္ေဒါင့္ တစ္ေနရာကေန အလွျပင္ေပးေနၾကသူေတြလဲ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ တစ္ခ်ဳိ႕က တရားဓမၼနဲ႔၊ တစ္ခ်ဳိ႕က ေထာက္ ပံ့ေပးကမ္း လွဴဒါန္းျခင္းေတြနဲ႔၊ တစ္ခ်ဳိ႕က ပညာေရးေတြနဲ႔၊ တစ္ခ်ဳိ႕က ပရဟိလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ ေရာင္စံုျခယ္ေပး
ေနၾကတယ္ေလ။

မွန္ေရွ႕မွာထုိင္ျပီး ကိုယ့္ရုပ္ကိုျပင္သလုိ စိတ္ကိုလဲျပင္ဖုိ႔၊ ဆံပင္ေတြေျဖာင့္ရင္လဲ ေကာက္ေနတဲ့စိတ္ ကုိေျဖာင့္ဖုိ႔၊ Shampooနဲ႔ေခါင္းေလ်ာ္သလို ေနာက္က်ဳ႕ေနတဲ့ စိတ္ေတြကိုလဲေလ်ာ္ဖြတ္ဖို႔၊ မ်က္ႏွာကို ေပါင္း တင္တဲ့အခါတုိင္း မည္းညွစ္ေနတဲ့စိတ္ကိုလဲ  update ျပန္လုပ္ဖုိ႔၊ ခႏၶာကိုယ္ကို အခ်ဳိးက်ေအာင္ ျပဳျပင္တဲ့ အခါတုိင္း စိတ္ကိုလဲ အခ်ဳိးက်ေအာင္ျပဳျပင္ဖုိ႔၊ အ၀တ္စားေကာင္းေတြ ၀တ္ဆင္တဲ့အခါတုိင္း မြန္ျမတ္တဲ့ စိတ္ထားနဲ႔ ႏွလံုးသားလွေစဖုိ႔၊ အေမြးနံ႔သာေတြ အသံုးျပဳတဲ့အခါတုိင္း စိတ္အစဥ္မွာ ေမတၱာရနံ႔ေတြ ထံုမြမ္း သင္းပ်ံ႕ေနေစဖုိ႔၊ ဂရုဏာမ်က္၀န္းတစ္စံုနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းထက္က သံစဥ္ေတြခ်ဳိျမၿပီး တည္ၾကည္ခန္႔ျငား စမတ္ က်ေအာင္ျပဳျပင္ဖုိ႔လုိေသးပါးလားဆုိတဲ့ အသိနဲ႔အတူ ေလာကႀကီး သာယာလွပဖုိ႔အတြက္ ေနလတစ္စင္း မျဖစ္ႏုိင္သည့္တုိင္ ၾကယ္ပြင့္ေလးေလာက္ေတာ့ လင္းလက္ေပးႏုိင္ေကာင္းပါရဲ႕… 

ခ်မ္းေျမ့ပါေစ

ခ်ယ္ရီေျမ