မဟာလူသား
ထိုေန႔က …
ေကာင္းကင္ယံမွာ
တိမ္ေတြကင္းစင္ေနတာမဟုတ္ေပမယ့္ ေနအလင္းေရာင္ေကာင္းစြာရေနေတာ့ ေျခေထာက္ေတြက
ပန္းျခံဆီကို ေလွ်ာက္လွမ္းဖို႔ ဦးတည္ေနပါေတာ့တယ္။ မနီးမေ၀းပန္းျခံ
ဆိုေပမယ့္ ဘူတာ ၅ ခုေလာက္ေတာ့ စီးလိုက္ရတာပါပဲ။ ဘူတာကအထြက္ မဆိုင္းမတြ
မိုးကခပ္သည္းည္းေလ ရြာခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။ အေဆာင္ကထြက္တုန္းကေတာ့
ေနေရာင္ကိုျဖာလို႔။
ခုေတာ့လည္း မိုးေတြကို ရြာလို႔ ပါလားလို႔ အေတြးေတြက
၀င္လာျပန္ပါတယ္။ ကံ ဆိုးသူတို႔ သြားေလရာ မိုးလိုက္လို႔ရြာဆိုတာ
ဒါမ်ိဳးျဖစ္မယ္ထင္တယ္လို႔ တစ္ေယာက္ကဆိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ ရြာဖို႔သင့္ရာ ရပ္ဌာနမွာ ေကာင္းစြာေရႊမိုး ရြာပါေစလို႔ပဲ ဆုေတာင္းေနမိပါေတာ့တယ္။
ေရေတြ ၾကာေတြအေၾကာင္းကို
တဖြဲ႔တႏြဲ႔စာမေရးတတ္ေပမယ့္ ဘ၀မွာၾကံဳေတြ႔ရသမွ် ေရနဲ႔ကင္းကြာခဲ့တယ္လို႔ကို
မရွိခဲ့ပါဘူး။ ေရေတြက ေက်းဇူးႀကီးၾကပါတယ္။ အသံုးခ်တတ္သူအတြက္
ေရဟာတန္ေၾကးႀကီးသေလာက္ အသံုးမခ် တတ္သူ အတြက္ေတာ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့အရာလို႔ေတာင္
ထင္မည္မဟုတ္ပါဘူး။ အစြမ္းအစရွိတဲ့သူေတြအတြက္ေတာ့ ေရကိုလိုသလို အသံုး
ခ်ႏိုင္လိမ့္မယ္ကြာ …လို႔ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကေျပာဖူးပါတယ္။
ဒါနဲ႔ပဲ
သူကစကားကို ထပ္ဆက္လိုက္ပါေသးတယ္။ အားေခးမီးဒီရဲ႕ အၾကပ္ရိုက္ေနတဲ့
ေရႊခိုးမႈျပႆနာကို အေျဖရွာဖို႔ရာအတြက္ အကယ္၍ ေရသာမရွိခ့ဲရင္ ဘယ္လိုမ်ား
သူေဖာ္ထုတ္မလဲမသိဘူးတဲ့။ ေရလွ်ံက်ရာကေန အေျဖကိုရွာေတြတဲ့အခါမွာေတာ့
ေပ်ာ္လြန္းလို႔ အ၀တ္ဗလာနဲ႔ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ပတ္ေျပးဘူးတယ္ဆိုပဲ။
ေပ်ာ္လြန္းတဲ့အခါ ဒီလိုပဲပတ္ေျပးတတ္ၾကသလားလို႔ မဆီမဆိုင္ ေတြးမိလိုက္
ပါေသးတယ္။ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
ဘုရားရွင္အစရွိတဲ့
အရိယာႀကီးေတြ ခႏၶာအိမ္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္တည္ေဆာက္တဲ့ တဏွာ လက္သမားကို
ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေပ်ာ္ေနလိုက္မလဲ။ သို႔ေသာ္
ထိုသူတို႔အေပ်ာ္ကေတာ့ သံသရာမွာ ပတ္ေျပးဖို႔ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ပတ္ေျပးခဲ့သမွ်
ရပ္ခ်လိုက္တဲ့အတြက္ ေပ်ာ္တာမ်ိဳးပါ။
အဲ့သည့္မတိုင္ခင္
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္းသာဘ၀တုန္းက သူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ
က်င္လည္က်က္စားၾကတ့ဲ သူေတြအားလံုးက ကိုယ့္အတြက္ပဲ ၾကည့္တဲ့သူေတြခ်ည္းပါပဲ။
ကိုယ့္ႏိုင္ငံသာယာဖို႔၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳးေကာင္းစားဖို႔ တစ္ႏိုင္ငံနဲ႔
တစ္ႏိုင္ငံ စစ္ေတြခင္းလို႔ ႏိုင္ရာစားေၾကးလုပ္ေနၾကသူခ်ည္းပါပဲ။
အေလာင္းေတာ္မင္းသားရဲ႕ ဖခင္ကိုယ္တိုင္ကလည္း သားေတာ္ကို
ေလးကၽြန္းလံုးအစိုးရတ့ဲ စၾကာမင္းပဲျဖစ္ေစခ်င္တယ္။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အားလံုးကို
ငါပဲ အုပ္ခ်ဳပ္ခ်င္တယ္။ အားလံုး ကိုငါပဲ ႏိုင္ခ်င္တယ္၊ ငါ့ကိုပဲ
ရိုေသေလးစားၾကေစခ်င္တယ္။ ငါ ေျပာတာကိုပဲ နားေထာင္ေစခ်င္တယ္။ ငါ
ခိုင္းတဲ့အတိုင္း လုပ္ေစခ်င္တယ္။ ဒါေတြန႔ဲပဲ ပတ္၀န္းက်င္ႀကီးတစ္ခုလံုးကို
ဖံုးအုပ္ထားခဲ့တယ္။ ငါ့ဖို႔၊ ငါ့အတြက္ဆိုတဲ့ ငါ ဆိုတဲ့ အတၱေတြ ႀကီးစိုးေနတဲ့ေနရာႀကီးဟာ တစ္ကယ္ပဲ ေနသင့္ေနထိုက္တဲ့ေနရာႀကီး ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား။
အတၱေတြ၊
မာနေတြထူေျပာၿပီး မေနသင့္တဲ့အရပ္ကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကေတာ့ အနတၱတရားနဲ႔
ေနသင့္တဲ့အရပ္ ျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းလဲႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ကုသိုလ္၊ ပညာ၊ ဥစၥာ
မရႏိုင္တဲ့ေဒသကို ရႏိုင္တဲ့ေဒသျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းလဲပစ္ခဲ့ တယ္။
စြမ္းႏိုင္သူတို႔ရဲ႕ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြဟာ အ့ံမခန္းပါပဲ။
ပတိရူပ
လို႔ဆိုတဲ့ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အရပ္မွာေန ျခင္းဆိုတဲ့ေနရာမွာ ကိုယ္က
သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့ေနရာမွာ ေနထိုင္တာရယ္၊ ကိုယ္က
သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့ေနရာ ျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္တာရယ္ဆိုၿပီး ၂
မ်ိဳးေလာက္ခြဲၾကည့္လို႔ရမယ္ထင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္
ႀကီးျပင္ ခ့ဲတဲ့၀န္းက်င္ဟာ ပတိရူပေဒသလို႔ မဆိုႏိုင္ေသးဘူး။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္အျဖစ္ ပြင့္ထြန္းေတာ္မူလာတဲ့အခါမွသာလွ်င္ တကယ့္ကို
ေနဖို႔သင့္ေလ်ာ္တ့ဲေဒသႀကီးျဖစ္ခဲ့ရတာပါ။
ပတိရူပေဒသဆိုတာ ေနရာစြမ္းပါ။ အတၱသမၼာ ပဏီဓိ စ ဆိုတာက လူစြမ္းတာပါ။
အားလံုးသိၾကတ့ဲအတိုင္း သီရိဓမၼာအေသာကမင္းႀကီးဆိုရင္လည္း ရႈပ္ေထြလွတဲ့
ဘာသာေရး အေျခအေနၾကားထဲကေန ေထရ၀ါဒသာသနာကို ဆြဲထုတ္ႏိုင္ခ့ဲ တာကလည္း
ေနရာစြမ္းေၾကာင့္မဟုတ္ပဲ လူစြမ္းတဲ့အတြက္ေၾကာင့္သာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။
အေနာ္ရထာမင္းတရားတို႔ လို တိတိၳအယူေတြၾကားထဲကေန တို႔သာသနာကို
ဆြဲထုတ္ျပႏိုင္ခဲ့တာဟာ ေနရာစြမ္းလို႔မဟုတ္ပါဘူး။ လူစြမ္းလို႔ပါ။
တကယ္ေတာ့
ေကာင္းတဲ့ေနရာမွာ ေနဖို႔ဆိုတာထက္ ကိုယ္ေနတဲ့ေနရာကေလး
ေကာင္းေအာင္ျပဳလုပ္ေနထိုင္ဖို႔က အေရး ႀကီးမယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ ေရကန္အသင့္
ၾကာအသင့္ ဆိုတဲ့ေနရာမ်ိဳးကို ရွာေဖြမေနပဲ ကိုယ္ေနတဲ့အရပ္ကို ေရကန္တူးၿပီး
ၾကာေပါက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္တာမ်ိဳးက ပိုၿပီးသင့္ေတာ္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ေနရာကဘယ္ေလာက္ပင္စြမ္းေစဦးေတာ့။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္နဲ႔ တစ္ေျမတည္း ေန တစ္ေရတည္းေသာက္ေနရတာထက္ ဘယ္ေနရာက
စြမ္းဦးမွာလဲ။ ဘယ္ေနရာက သာဦးမွာလဲ။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္နဲ႔ေနရာတာက
ႏိႈင္းလို႔မရေအာင္ သာလြန္ပါ တယ္။ သို႔ေသာ္ အရွင္ေဒ၀ဒတ္တို႔အတြက္ေတာ့
အဲ့ဒိေနရာက မစြမ္းျပန္ပါဘူး။
သူတို႔ကိုယ္တိုင္ အတၱသမၼာ ပဏီဓိ စ ဆိုတဲ့ မိမိကိုယ္ကိုယ္ေကာင္းေအာင္ ထိန္းသိမ္းႏိုင္စြမ္းမရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါ။
အဇာတသတ္ဆိုရင္ ဖခင္အရိယာရဲ႕ အရိပ္မွာ ခိုနားေနရတာ။ ေနရာစြမ္းလိုက္ပံုမ်ား။
မိမိကိုယ္ကိုယ္ ေကာင္းေအာင္ မထိန္းႏိုင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ မမွားသင့္တဲ့
အမွားႀကီးကို က်ဴးလြန္းမိခဲ့ရပါတယ္။
ပုေဗၺစ
ကတပုညတာ ဆိုတဲ့ ေရွးကေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြကို ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ၿပီးလုပ္တဲ့အခါမွာ
ေနရာေကာင္းကိုလည္း ရႏိုင္သလို၊ ဆရာေကာင္းကိုလည္းေတြ႔ႏိုင္တယ္။
မိမိကိုယ္ကိုယ္ လည္း ေကာင္းေအာင္ထိန္းႏိုင္တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ သို႔ေသာ္
လက္ယာေတာ္ရံ၊ လက္၀ဲေတာ္ရံ အစရွိတဲ့ ပစၧိမဘ၀ိကသားလို႔ေခၚတဲ့ ဒီဘ၀မွာ
မုခ်ရဟႏၱာျဖစ္မယ့္သူေတြအတြက္ေတာ့ လံုေလာက္တန္ရာပါတယ္။
သို႔ေသာ္
ကုေဋရွစ္ဆယ္သူေဌးသားတို႔၊ အဇာတသတ္၊ ရွင္ေဒ၀ဒတ္တို႔အတြက္ေတာ့ စိတ္မခ်
ရေသးပါဘူး။ ပင္ကိုယ္က
ကုသိုလ္ကံအဟုန္ေတြရွိပါလ်က္ႏွင့္ မိမိကိုယ္ကိုယ္
ေဆာက္တည္ႏိုင္စြမ္းမရွိတဲ့အခါ ေရွးေကာင္းမႈကံရွိျခင္း၊
သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့အရပ္မွာေနျခင္းဆိုတာေတြဟာ
ေနာက္ေရာက္သြားခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ မိမိ ကိုယ္ကိုယ္ ထိန္းသိမ္းမႈဟာ အလြန္တရာ အေရးပါတယ္ဆိုတာ ပိုၿပီးထင္ရွားမွာပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးအတြက္ေတာ့
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ တကယ့္ကို မဟာလူသားတစ္ဦးပါပဲ။ ေကာင္းမႈကံေတြ
ျပည့္စံုေအာင္ အၾကားအလပ္မရွိ ျဖည့္ဆည္းခဲ့တယ္။ ကိုယ္ေနတဲ့
ေနရာ၊ ကိုယ္ေရာက္တဲ့ေနရာ၊ ကိုယ္ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အဖြဲ႔၊ တိုင္းျပည္
စတာေတြကိုလည္း ပတိရူပေဒသအျဖစ္ စြမ္းေဆာင္ေပးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့တယ္။
မိမိကိုယ္ကို
ေကာင္း ေအာင္ထိန္းသိမ္းႏုိင္ခဲ့သလို ေလာကသံုးပါးအတြက္
စံျပအျဖစ္ေနထိုင္က်င့္သံုးသြားခဲ့တယ္။ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ရႈေထာင့္က ပဲၾကည့္ၾကည့္
ျမတ္စြာဘုရားရွင္မွာ လစ္ကြက္၊ ဟာကြက္ရယ္လို႔ကို မရွိပါဘူး။ ဒီလို
အမူအက်င့္မ်ိဳးကို အတုယူသင့္၊ ေနထိုင္က်င့္သုံးသင့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြလုပ္တဲ့အခါမွာ လစ္ကြက္၊ ဟာကြက္ေတြ မျဖစ္ေစခ်င္ပါ ဘူး။
ဒါနအမႈပဲျပဳျပဳ၊ သီလအမႈ ပဲျပဳျပဳ၊ သမထ၊ ၀ိပႆနာဘာ၀နာ အမႈေတြပဲလုပ္လုပ္
အားလံုးစံုေအာင္ ျပဳလုပ္ေစခ်င္ပါ တယ္။ အခ်ိဳ႕ကလည္း ဒါနအမႈဟာ
သံသရာရွည္တယ္ဆိုၿပီး မျပဳျဖစ္လို႔ လစ္ဟာကုန္တာေတြ၊ ဘုရားဆြမ္းတင္၊
ပန္းကပ္ကစၿပီး အယူလြဲၿပီး ကုသိုလ္စဲ ကုန္တာေတြ မျဖစ္ေအာင္
ေနထိုင္က်င့္သံုးသင့္လွပါတယ္။
အဲ့ဒိေန႔က
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ မိုးေတြ တဖြဲဖြဲရြာေနတုန္းပါပဲ။ တစ္ေနရာမွာ လင္းၿပီး၊
တစ္ေနရာမွာ ရြာတယ္ဆိုေပမယ့္ သူရြာတ့ဲအရပ္မွာေတာ့ ဒီေနရာေတာ့ မိုးစိုပါေစ၊
ဒီေနရာေတာ့ မိုးမစိုပါေစနဲ႔လို႔ မရွိပါဘူး။ လစ္ကြက္၊ ဟာကြက္မရွိေအာင္ကို
ရြာေနတာပါ။
ဒီလိုပဲ ေကာင္းမႈတရားတို႔နဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့
မဂၤလာတရားေတာ္တို႔ကို က်င့္သံုးတဲ့ေနရာမွာ အၾကြင္းအက်န္မရွိ ဟာကြက္မရွိပဲ
မဟာေအာင္က်င့္သံုးႏိုင္တ့ဲ မဟာလူသားေတြ ျဖစ္ေအာင္
ႀကိဳးစားအားထုတ္ႏိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း ေဆြးေႏြး လိုက္ရပါတယ္။
အားလံုးေသာ သတၱ၀ါေတြ အျမင္လည္းရွင္း စိတ္လည္းရွင္း လက္ငင္းခ်မ္းသာၾကပါေစ။
