ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ "Copy--- Paste"
我們更應該把愛“複製——粘貼”
အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ "ထမင္းဆာလိုက္တာ... ထမင္းမက်က္ေသးဘူးလား" လို႔ ေအာ္တတ္တဲ့သူဟာ သားသမီးပါ။ အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ အဝတ္အစားေတာင္မလဲဘဲ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္ ထမင္းဟင္းခ်က္ျပဳပ္တာ အေမပါ။
"ထမင္းက ပူလိုက္တာ၊ ဟင္းက ငန္လိုက္တာ" လို႔ ညည္းတြားတတ္သူဟာ သားသမီးပါ။
အသီးအရြက္ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ရွိတာေလးနဲ႔ အရသာရွိရွိ ႀကိဳးစားခ်က္ျပဳပ္တာ အေမပါ။
အၿမဲတမ္း ပိုက္ဆံလိုၿပီလို႔ လက္ျဖန္႔ေတာင္း၊ မေပးျပန္ေတာ့လည္း စိတ္တိုစိတ္ေကာက္တတ္သူဟာ သားသမီးပါ။ ေခၽြတာမွ်သံုး ဘာမဆို အေသးစိတ္တြက္ခ်က္လို႔ သားသမီးပညာေရးအတြက္ဆိုရင္ တြန္႔တိုႏွေျမာျခင္းမရွိတာ အေမပါ။
မနက္အိပ္ရာထရမွာပ်င္းတဲ့အျပင္ ဟိုဟာဒီဟာ ညည္းတြားက်ီး(ေခ်း)မ်ားတတ္တာ သားသမီးပါ။ ညဥ့္နက္မွအိပ္ရာဝင္ မိုးလင္းရင္ေစာေစာထလို႔ မနက္စာျပင္ဆင္တာ အေမပါ။
အိမ္စာမ်ားတယ္၊ ေက်ာင္းသြားရတာ ေမာတယ္လို႔ ညည္းတြားတတ္တာ သားသမီးပါ။ အဝတ္ေလွ်ာ္၊ ထမင္းခ်က္ တစ္ေနကုန္ အလုပ္ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္တာေတာင္ မညည္းတြားတဲ့အျပင္ ညအခါ သားသမီးနဲ႔အတူ စာက်က္ေဖာ္လုပ္တာ အေမပါ။
တျခားလူခ်မ္းသာတာကို အားက်ၿပီး ကိုယ့္အိမ္ဆင္းရဲေၾကာင္းကို အျပစ္ဆိုတတ္တာ သားသမီးပါ။ အလုပ္မရွိရင္ အၿငိမ္မေနတတ္ မနက္မိုးလင္းက မိုးခ်ဳပ္အထိအလုပ္လုပ္ ေငြရွာတာ အေမပါ။
ကိုယ့္မိသားစုေမြးေန႔ကို မမွတ္မိ၊ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေမြးေန႔ေရာက္ရင္ မနက္ေစာေစာ လက္ျဖန္႔ေငြေတာင္း လက္ေဆာင္ဝယ္ေပးတတ္တာ သားသမီးပါ။ ကိုယ့္ေမြးေန႔ကိုေမ့ၿပီး မိသားစု၊ သားသမီးေတြရဲ႕ေမြးေန႔ကို လက္ေဆာင္ေတြနဲ႔ ျပင္ဆင္ေပးတတ္တာ အေမပါ။
အျပင္မွာ စိတ္ညစ္တာႀကံဳခဲ့ရင္ အိမ္မွာမျပတ္ညည္းတြားျပၿပီး ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္၊ ႏွစ္သိမ့္စိတ္ကို ေတာင္းဆိုတတ္တာ သားသမီးပါ။ အျပင္မွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္ညစ္တာႀကံဳခဲ့ႀကံဳခဲ့ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုးၿပံဳးရႊင္ေနတတ္တာ အေမပါ။
စိတ္ညစ္၊ စိတ္တိုရင္ေပါက္ကဲြ၊ စိတ္ရႈပ္ရင္ညည္းတြားလို႔ အိမ္ကို ခံစားခ်က္ေတြေပါက္ကဲြရာေနရာလို႔ သတ္မွတ္တတ္တာ သားသမီးပါ။ စိတ္ညစ္၊ စိတ္ရႈပ္တာေတြကို ရင္မွာၿမိဳသိမ့္ ကိုယ့္ရဲ႕မေကာင္းတဲ့စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ မိသားစုကို ကူးစက္သြားမွာစိုးတာ အေမပါ။
ေက်ာင္းတစ္ဘက္၊ အလုပ္တစ္ဘက္နဲ႔ မအားဘူးလို႔အေၾကာင္းျပ အိမ္ကိုဖုန္းအဆက္နည္းတာ သားသမီးပါ။ ဖုန္းထဲမွာ ေနေကာင္းလား! စားဝလား! လို႔စိတ္ပူ သားသမီးေတြကို အၿမဲလြမ္းဆြတ္စိတ္ပူတတ္တာ အေမပါ။
အိမ္ကစုေဆာင္းထားတာေတြ ခဏ"ေခ်းငွား"ၿပီး အိမ္ႀကီးအိမ္ေကာင္းနဲ႔ သက္ေတာင့္သက္သာေနတာ သားသမီးပါ။ တစ္သက္လံုး ပင္ပင္ပန္းပန္းအလုပ္လုပ္ အခုခ်ိန္ထိ အိမ္အိုအိမ္ေဟာင္းေလးနဲ႔ေနတာ အေမပါ။
အားလပ္ရက္ေတြကို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေပ်ာ္ပါး အိမ္ျပန္ဖို႔ေမ့ေနတတ္တာ သားသမီးပါ။ သားသမီးေတြကို ခဏေလးပဲျမင္ရျမင္ရ ျမင္ရတဲ့တခဏမွာ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ေနတတ္တာ အေမပါ။
မိန္းမရ၊ ေယာက္်ားရရင္ မိဘကိုေမ့တတ္တာ သားသမီးပါ။
သားသမီးအတြက္ တစ္သက္စိတ္ပူရံုမက ေျမးေတြကိုပါ စိတ္ပူထိန္းေက်ာင္းေပးတတ္တာ အေမပါ။
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာကို ပါးစပ္ဖ်ားမွာခ်ိတ္ဆဲြ၊ လက္ေတြ႔မွာ လႈပ္ရွားမႈမျပတတ္တာ သားသမီးပါ။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာကို ပါးစပ္ထဲက လံုးဝထုတ္မေျပာလည္း သားသမီးအေပၚ အခ်စ္ေတြအၿမဲက်ဲျဖန္႔တတ္တာ အေမပါ။
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာက အဲဒီလိုနည္းနည္းေလးေတာ့ အၿမဲလဲြေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ မိဘနဲ႔သားသမီးၾကားက ျခားနားခ်က္ေလးပါ။ သားသမီးေတြ တေျဖးေျဖးႀကီးျပင္းၿပီး မိဘေနရာကို ေရာက္လာခ်ိန္က်မွ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရဲ႕ တကယ့္အဓိပၸာယ္ကို နားလည္ေကာင္း နားလည္လာပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကို ဘဝရဲ႕အမွတ္တရအျဖစ္ သိုေလွာင္လာပါလိမ့္မယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို႔က အဲဒီခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို " Copy----- Paste" အႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ဖို႔ပဲ ပိုလိုအပ္ေနပါတယ္။ ဒါမွ မိဘေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ေစမယ့္ ခံစားမႈေတြကို ကၽြန္မတို႔ေပးႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
***** "အေမ"ဆိုတဲ့ေနရာမွာ "မိဘ" လို႔ ျဖည့္ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။
မူရင္း--- http://www.jj59.com/jingpinwenzhang/0100450.html
ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။
我們更應該把愛“複製——粘貼”
那個動不動就開口要錢，不給就生氣的人是兒女。那個省吃儉用，精打細算，卻從不在教育投資上吝嗇的人是父母。 那個早上懶床，還不停抱怨家人的是兒女。那個夜深入睡，黎明即起，準備早點的人是父母。 那個成天抱怨作業多，實在太累的人是兒女。那個累了一天毫無怨言，洗衣打掃衛生再“陪讀”的人是父母。 那個總羨慕人家多麼有錢，自己家多麼寒酸的人是兒女。
那個沒工作還不“安分”，起早摸黑掙錢的人是父母。 那個記不住家人生日，可一到同學生日就早早要錢買禮的人是兒女。那個很少記自己生日，卻用心為家人準備生日禮物的人是父母。 那個受了一點委屈回家苦水倒個不停，以求得同情和安撫的人是兒女。那個在外面受了再多氣，回家卻強作歡笑的人是是父母。
那個有牢騷就發，就煩惱就怨，把家當作壞情緒“宣洩所”的人是兒女。那個把苦埋在心裡，生怕自己的不良情緒影響家人的人是父母。 那個總以學業、工作忙為托詞，很少往家打電話問候的人是兒女。那個在電話裡噓寒問暖，總為家人牽腸掛肚的人是父母。
那個一開口就將家裡的積蓄“借”走，然後舒舒服服住大房子的人是兒女。那個勞苦了一輩子，到現在還住在破舊小屋的人是父母。 那個寧願把大量閒暇時間放在娛樂、和朋友聚會，卻不願回家看看的人是兒女。那個只要看到親人，哪怕就一會，都神清氣爽的人是父母。
那個娶了媳婦忘了娘，嫁了老公忘了爹的人是兒女。那個為了兒女操了一輩子心，老了還得幫兒女帶小孩的人是父母。 那個總喜歡將愛掛在嘴邊，卻很少付諸行動的人是兒女。那個從不把愛字說出口，卻將愛播撒於生活土壤中的人是父母。
愛，總差那麼一點點！這就是父母和兒女的區別所在。或許，只有兒女也成了父母而且慢慢變老的時候，才能真正理解什麼叫愛，並將其付諸於生活的點滴中去。現在我們則更需要把這份愛“複製——粘貼”幾次，那麼我們就會給父母帶來些許歡喜與感動。
作者：紅罌粟
