အေဖလို႕သာ ေခၚပါေလ သားရဟန္း
(၁)
“ကိုယ္ေတာ့္အေမကေတာ့ ဖုန္းတေမွ်ာ္ေမွ်ာ္နဲ႕ေျပာမဆံုးေတာ့ဘူး၊
အေမ့ဆီကိုမျဖစ္မေနဖုန္းဆက္ပါ ေမာင္ပဥၨင္း”
“ဟုတ္ကဲ့ ဆက္လိုက္ပါ့မယ္ ဒကာၾကီး”
“အေဖလို႕ ေခၚစမ္းပါ ဦးဇင္းရယ္”
“ ဟုတ္ၿပီဗ်ိဳ႕ အေမ့ဆီကို ဖုန္းဆက္လိုက္ပါ့မယ္ အေဖ”
လြန္ခဲ့ေသာေသာၾကာေန႕ဆီက သူ႕ဖခင္ၾကီးႏွင့္ ေျပာျဖစ္ၾကေသာ
တယ္လီဖုန္းစကားအပိုင္းအစအခ်ိဳ႔ပင္ျဖစ္ပါ သည္။ ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚၿမိဳ႕ေလးမွာ
အေျခခ်ေနသည့္ သမီးငယ္ႏွင့္ ေျမးမ်ားကို ေတြ႕ရန္ အညာေက်းလက္မွ အလည္အပတ္
ေရာက္ေနသည့္ ဖခင္ၾကီးထံ ဖုန္းဆက္ရာမွ ဒကာၾကီးဟု ေခၚမိေသာသားရဟန္းကို “
အေဖလို႕ ေခၚစမ္းပါ ဦးဇင္းရယ္”တဲ့။
သာသနာေတာ္အတြက္
သားတစ္ေယာက္လံုး လွဴဒါန္းခဲ့ရွာေသာ ဖခင္တစ္ဦး၏ ပါးလ် ေသးသြယ္ေသာ
ေတာင့္တမႈေလးသာ ျဖစ္ေၾကာင္း သူေကာင္းေကာင္း နားလည္လိုက္ပါသည္။
“ဦးဇင္းအေနနဲ႕ သာသနာေတာ္မွာ ေနသမွ် ဒကာၾကီးတို႕ ခမည္းေတာ္တို႕ ဆိုတာ
လူတိုင္းကို ေခၚခြင့္ရွိတယ္။ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ သာသနာ့၀န္းထမ္း
ရဟန္းတစ္ပါးကို ေမြးခဲ့ရတဲ့ ဖခင္တစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႕ ဦးဇင္းရဲ႕
အေဖလို႕ေခၚတဲ့အသံကိုပဲ ၾကားခ်င္ပါတယ္ ဦးဇင္းရယ္ ” တဲ့။
ဟုတ္မွန္လွေပစြ။
သာသနာ့၀န္ထမ္းသားရဟန္း၏ ဖခင္။ ရင္ေသြးအရင္းအခ်ာကို သာသနာေတာ္အား
ျပတ္ျပတ္သားသားလွဴဒါန္းခဲ့ေသာ ဖခင္။ သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ဖခင္တစ္ေယာက္၏
သာသနာ့အေမြခံ အလွဴအတြက္ ပါရမီေျမာက္ေသာ လွဴဖြယ္၀တၳဳေပတကား။
လူသားအရင္းအျမစ္(Human Resource)ဆိုေသာ စကားလံုးႏွင့္ မရင္းႏွီးေသာ
ေက်းလက္မွ ဖခင္သည္ လူသားအရင္းအျမစ္အစစ္ျဖစ္သည့္ သားတစ္ေယာက္လံုးကို
သာသနာေတာ္အတြက္ ရက္ရက္ေရာေရာေပးလွဴခဲ့ ့ေလသည္တကား။
(၂)
ထိုကဲ့သို႕ေသာ ဖခင္တစ္ေယာက္ကလည္း သာသနာ့သမိုင္းစာမ်က္ႏွာတြင္
အားက်ဂုဏ္ယူဖြယ္ လင္းလင္း ခ်င္းခ်င္းမွတ္တိုင္စိုက္ထူခဲ့ဖူးေလသည္ပဲ။
လူသားအရင္းအျမစ္အေၾကာင္း က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေျပာေန ၾကသည့္ ရာစုသစ္ထက္
ေစာစြာပင္ အေသာကမင္းဧကရာဇ္တို႕ေခတ္ကလည္း လူသားအရင္းအျမစ္၏ တန္ဖိုးကို
သိနားလည္ခဲ့ၾကသည္။
အိႏၵိယ၏ သမိုင္းအရွိန္အ၀ါၾကီးမားေသာ အေသာကဧကရာဇ္သည္ အစဦးက အာဏာစက္ဘုန္း
ဟုန္းဟုန္းေတာက္ေရးတစ္ခုသာ ဦးတည္ခ်က္ရွိသည့္ စစ္ဘုရင္တစ္ပါးအျဖစ္
မဇၥ်ိမတိုက္ၾကီးတစ္ခုလံုးကို ေသြးညွီနံ႕တို႔ျဖင့္ လိမ္းက်ံပစ္ခဲ့သည္။
ေသြးသားအရင္းအခ်ာညီေနာင္မ်ား၏ အသက္အိုးအိမ္ကို ေခ်မႈန္းလ်က္
ႏိုင္ငံအာဏာကို ရယူကာ ရက္စက္မႈမွန္သမွ်၏ ပူေလာင္ေသာျပယုဂ္ၾကီးျဖစ္ခဲ့သည္။
တိုင္းႏိုင္ငံ ျပည္ရြာမ်ားစြာကို က်ဴးေက်ာ္ ဖ်က္ဆီးကာ ျပည္သူတို႕၏
မ်က္ရည္ျပပြဲမ်ားကို ေဖ်ာ္ေျဖမႈတစ္ရပ္အျဖစ္ ၾကည့္ရက္ႏိုင္ခဲ့သည္။
သို႕ေသာ္ အေသာက၏ စိတ္ႏွလံုးတြင္ ျဖဴေသာအရိပ္ကေလးရွိေနေသးသည္။
ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ကလိဂၤစစ္ပြဲ၏ အနိ႒ာရံုျမင္ကြင္းက အေသာကကို
ထိတ္ျပာသြားေစခဲ့သည္။ စစ္ေျမျပင္လက္က်န္ မ်က္ရည္၊နာက်င္မႈႏွင့္ အာဃာတတို႕
လႊမ္းေသာရႈခင္းမ်ားက အေသာက၏ ႏွလံုးသားကို
ေဆာက္တည္ရာမဲ့သြားေစခဲ့သည္။သို႕ႏွင့္ က်ဴးေက်ာ္စစ္မ်ားကို ရပ္ပစ္လိုက္သည္။
ေသြးစြန္းဓါးကို လႊတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ဗုဒၶသာသနာျပဳ
နိေၿဂာဓသာမေဏေလး၏ အဆံုးအမကို ခံယူခြင့္ရခဲ့ျပန္သည္။
အပၸမာဒတရား၏လင္းပြင့္မႈတို႕ကို သိမ္းပိုက္မိေသာ အေသာကဧကရာဇ္သည္
သာသနာေတာ္၏ တန္ဖိုးကို သိ ျမင္သြားခဲ့သည္။ ကိုယ္ေတာ္တိုင္
ခံစားခြင့္ရရွိသည့္ ၿငိမ္းေအးမႈဓမၼသႏၱရသကို အမ်ားျပည္သူတို႕အား မွ်ေ၀
လိုေသာဆႏၵေတာ္လည္း ၾကီးထြားခဲ့ေလသည္။ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ဗုဒၶအရွင္၏ အဆံုးအမကို
အေျခခံကာ ေမာရိယ လက္နက္ႏိုင္ငံေတာ္ကို
ဓမၼႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးအျဖစ္တည္ေထာင္ေရးလမ္းစဥ္သစ္ဆီ ဦးတည္ခဲ့ေတာ့သည္။
အေသာကဧကရာဇ္၏ အျမင္တြင္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္သည္ ျဗဟၼစိုရ္ထြန္းကားေသာ
လူ႕အဖြဲ႕အစည္း ေပၚေပါက္ ေရး၏ အေျခခံအေဆာက္အဦျဖစ္သည္။
တိုင္းႏိုင္ငံျပည္သူအားလံုး သာသနာေတာ္၏ အဆံုးအမကို ခံယူက်င့္ သံုးၾကလွ်င္
ျဗဟၼစိုရ္တရားထြန္းကားေပလိမ့္မည္။ ျဗဟၼစိုရ္လင္းပေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္
ပဋိပကၡ၊ ၀ိေရာဓိႏွင့္ ျငင္းခုန္ရန္လိုမႈကင္းကာ ျငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္
စည္ပင္သာယာရွိေပလိမ့္မည္ဟု အယူေတာ္ရွိေလသည္။
သို႕ႏွင့္ သာသနာေတာ္အဓြန္႕ရွည္တည္တံေရးအတြက္
ဘုန္းလက္ရံုးအာဏာအခြင့္အလမ္းတို႕ကို အက်ိဳးရွိစြာ အသံုးျပဳေတာ္မူခဲ့သည္။
ဗုဒၶအရွင္၏ စကားေတာ္အစုဓမၼကၡႏၶာေပါင္းရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ကို ဂုဏ္ျပဳပူေဇာ္
ေသာအားျဖင့္ သာသနာျပဳေက်ာင္းေတာ္မ်ား၊ ကုသိုလ္ပြားစီးရာေစတီပုထိုးမ်ား၊
အမ်ားျပည္သူတည္းခိုရာ ဇရပ္တန္ေဆာင္းမ်ား
ေရတြင္းေရကန္မ်ားေဆာက္လုပ္တည္ထားေရးအတြက္ ကုေဋေပါင္းမ်ားစြာ
ျမဳတ္ႏွံသုံးစြဲခဲ့သည္။
ဓမၼ၀ိနယျပန္တမ္းေတာ္မ်ားကို ေက်ာက္စာေရးထြင္းကာ တိုင္းသားျပည္သူတို႕ တရားနည္းလမ္းက်ေနထိုင္ က်င့္သံုးေရးေဆာ္ၾသေတာ္မူခဲ့သည္။
သာသနာတြင္းရွိအတုအေယာင္ရဟန္းမ်ားကို
အာဏာစက္ျဖင့္ ဖယ္ရွားခဲ့သည္။ အေသာကဧကရာဇ္၏ ထူးျခားေသာ ကုသိုလ္ေတာ္အျဖစ္
အရွင္မဟာေမာဂၢလိပုတၱတိႆရဟႏၱာကိုယ္ေတာ္ၾကီး၏ ၾသ၀ါဒကိုခံယူကာ က်င္းပခဲ့သည့္
ပါဋလိပုတ္စစ္တမ္းဟု ေခၚဆိုရမည့္ တတိယသဂၤါယနာပြဲၾကီးကို ျမင္ရေပမည္။
ဘာသာျခား အယူ၀ါဒတို႕ေရာေထြးယွက္တင္ျဖစ္ေနသည့္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကို
ျပန္လည္စိစစ္မွတ္တမ္းတင္သည့္ပြဲၾကီး ပင္ျဖစ္ပါသည္။
အေသာကဧကရာဇ္အေနျဖင့္ ျပဳခဲ့သမွ်ေသာကုသိုလ္ေတာ္တို႕ကို
ျပန္လည္ေတြးေတာမိတိုင္း လက္ခေမာင္း ခတ္မိသည္ခ်ည္းပင္။ ဇမၺဴတလူ
ကုသိုလ္ေတာ္တို႕ကား မွန္သည္။ သို႕ေသာ္ ကြက္လပ္က်န္ေနပါေသးသည္။ သာသနာက
အစစ္အမွန္လိုအပ္ေနသည္ကား လူသားအရင္းအျမစ္(Human Resource) ေပတည္း။
လွဴေပေတာ့ အေသာက။
(၃)
အရွင္ေမာဂၢလိပုတၱတိႆေထရ္အား အေသာကဧကရာဇ္က ေမးခြန္းတစ္ခု
ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္..။ သာသနာအတြက္ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားေသာ အလွဴမ်ားစြာကို
လွဴခဲ့ၿပီးသည့္အတြက္ သာသနာ့ဒါယကာအစစ္ျဖစ္ပါၿပီလား..။
သာသနာ့အေမြခံသူျဖစ္ပါၿပီလား..။
လူသားအရင္းအျမစ္၏
တန္ဖိုးကို ျမင္ေသာ မေထရ္ျမတ္က '' မိမိ၏ ရင္၌ ျဖစ္ေသာ သားသမီးျဖစ္ေစ၊
ကိတၱိမသားသမီးျဖစ္ေစ သာသနာ့ေဘာင္သို႕
သြတ္သြင္းခ်ီးေျမွာက္လွဴဒါန္းမွသာလွ်င္ သာသနာအရွည္တည္တံ့ေရးအတြက္
ထူးကဲမြန္ျမတ္ေသာ သာသနာ့အေမြခံအလွဴျဖစ္မည္ ဟု ျပန္ၾကားခဲ့သည္။
ေက်ာင္းကန္ေစတီပုထိုးဆိုသည္မွာ
ရာသီအေျပာင္းအလဲတြင္ ေဟာင္းႏြမ္းျပိဳက်ပ်က္စီးသြားေပမည္။ ဓမၼႏွင့္
ကင္းကြာသြားလွ်င္ ထိုအေဆာက္အဦသာသနာသည္ ျပတိုက္မ်ားသာ ျဖစ္သြားေပေတာ့မည္။
သို႕ႏွင့္ အေသာကဧကရာဇ္က အိမ္ေရွ႕ဥပရာဇာေလာင္းလ်ာ သားေတာ္မဟိႏၵမင္းသားကို
ငဲ့ေစာင္းၾကည့္မိသည္..။ ဖခင္၏ သဒၶါတရားကို ငဲ့ကြက္၊ မိမိကိုယ္တုိင္၏
သံသရာထြက္လမ္းကိုလည္း ေမွ်ာ္တြက္မိေသာ မင္းသားက ေမာရိယထီးနန္းကို
ေက်ာခိုင္းကာ သာသနာျပဳရဟန္းတစ္ပါးျဖစ္ခံယူခဲ့သည္..။
ကိုးတိုင္းကိုးဌာနသာသနာျပဳလမ္းေၾကာင္းကို ဦးေဆာင္ၾကြေတာ္မူခဲ့ေသာ
ရဟႏၱာမေထရ္ျမတ္ၾကီးအျဖစ္လည္း သာသနာ့စံေတာ္၀င္တြင္ ကမၸည္းဥဒါန္းတြင္ခဲ့သည္။
မိမိ၏ နန္းညြန္႕နန္းလ်ာရင္ေသြးအစစ္ကို သာသနာေတာ္ခ်စ္ေသာစိတ္ျဖင့္
လွဴဒါန္းခဲ့ေသာ ဖခင္ျမတ္တစ္ဦးေၾကာင့္ ယေန႕ေခတ္ဗုဒၶသာသနာ့ပထ၀ီသည္ ဤမွ်
က်ယ္ေျပာက်ယ္၀ေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္..။
သူ႕ဖခင္ကေတာ့ သာမန္ေတာင္သူလယ္သမားၾကီးတစ္ဦးသာ ျဖစ္သည္..။ သို႕ေသာ္ ''
သီရိဓမၼာေသာကရာဇာ '' ဓမၼေတးဂီတျဖင့္ ယဥ္ပါးခဲ့ေလဟန္ပင္
သာသနာ့အေမြခံအိပ္မက္ကို မက္ခဲ့ေလသည္ ထင့္ ။ သားေလးေယာက္လံုးက
သာသနာ့ေဘာင္၀င္ခ်င္သည္ ဆိုေသာခါ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ရွင္အျဖစ္သို႕
သြတ္သြင္းေပးခဲ့သည္။ မိဘအေမြကို ဆက္ခံႏိုင္ေအာင္ အားကိုးေနရၿပီျဖစ္သည့္
သားအၾကီးဆံုးကို သာသနာ့ေဘာင္သို႕ သြတ္သြင္းေပးခဲ့ေသာေန႕က ရြာအ၀င္လမ္းတြင္
ဖခင္ ငိုခဲ့သည္ ဟု အေမေျပာျပ၍ ျပန္သိရသည္။ ငါ့သားေတြေတာ့
သာသနာ့၀န္ထမ္းၾကီးေတြ ျဖစ္ကုန္ေပါ့ဗ်ား တဲ့။
လယ္ယာလုပ္ငန္းအတြက္ အားျဖစ္လာမည့္ သားမ်ားမရွိေတာ့ေသာအခါ
လူမမယ္သမီးငယ္မ်ားႏွင့္ မိသားစုကို မ်က္ႏွာမပ်က္ ရုန္းကန္ခဲ့သည္..။
သည္ၾကားထဲ မိုးေခါင္းျခင္းႏွင့္ ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္တို႕ကလည္း ဖခင္၏
ေခြ်းမ်ားကို ညွစ္ထုတ္ၾကျပန္သည္။
သူတို႕
ငယ္စဥ္က ပိုင္ဆိုင္ေသာ လယ္ယာကုန္းေခ်ာင္းမ်ား တစ္စတစ္စ
လံုးပါးပါးသြားသည္။ မည္သို႕ဆိုေစ ဖခင္စိတ္မပ်က္ခဲ့ပါ..။ ကိုယ္ေတာ္တို႕
စာကိုသာ ၾကိဳးစားၾက…။ သားေလးေယာက္၏ ပရိယတၱိပညာေရးစရိတ္အတြက္လည္း
မ်က္ႏွာမငယ္ရေအာင္ ေထာက္ပံ့ခဲ့ၾကရွာေသးသည္။ မိခင္ႏွင့္ အမၾကီးတို႕၏
နားေပါက္ေဟာင္းေလာင္းမ်ား၏ အဓိပၸါယ္ကို လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္မ်ားဆီကမွ
သိရသည္..။ သူကေတာ့ ခပ္ေပေပျဖတ္သန္းတတ္သူပီပီ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေနရက္မ်ားကို
ခပ္ေသာေသာပင္ ေက်ာ္ဖတ္ပစ္ခဲ့သည္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့
သားမ်ားက တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ သာသနာေတာ္အတြက္ ပါရမီနည္းကာ ေလာကီျမစ္ထဲ
ျပန္ဆင္းသြားၾကသည္..။ ထိုအခ်ိန္မ်ားဆီက ဖခင္၏ ေၾကကြဲမႈကို သူ ခံစားမိသည္။
ေနာက္ဆံုးက်န္ေသာ သူ႕ကို ဖခင္ေမာ့ၾကည့္သည္။
သည္ေတာ့လည္း သူတစ္ေယာက္တည္း ဖခင္၏ စိတ္ကုိ ျမင္ေနသည့္အလား တစ္ခါတစ္ရံ
ေလာကီကို ညြတ္မိသည့္တိုင္ သာသနာ့၀န္ကို စြမ္းႏိုင္သမွ် ေက်ပြန္ေအာင္
ထမ္းထားမိသည္။ သာသနာ့စာမ်က္ႏွာတြင္ အထိုက္အေလ်ာက္ ေျခဖ်ားစမ္းေထာက္ၾကည့္ကာ
ဖခင္၏ စိတ္ႏွလံုးကို သြန္းေလာင္းမိသည္..။ မိခင္ကေတာ့ မေပ်ာ္လည္း
ထြက္ေပါ့ သားရယ္ ဟု မၾကာမၾကာေျပာတတ္သည္..။
လယ္သမားတစ္ဦး၏
သားမွ်သာ ျဖစ္ေသာ သူသည္လည္း ဧကရာဇ္မင္းျမတ္၏ သားရဟန္းခင္းထားခဲ့ေသာ
လမ္းမႈန္မႈန္ကို ဖံုေနေအာင္ ေလွ်ာက္ၾကည့္ခ်င္ပါေသးသည္..။
ၿမိဳ႕ျပတြင္ တစ္ခါတစ္ရံ '' အေမေတြ အေဖေတြ ရွိေသးတယ္ '' ဟု သူေျပာမိလွ်င္
အံ့ၾသဟန္ျပၾကေသာ မ်က္လံုးအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ၾကံဳရဖူးသည္။ သာသနာ့၀န္ထမ္းမ်ားသည္
မိဘမဲ့ေသာသားမ်ားဟု ထင္မွတ္ထားေသာ ထိုမ်က္လံုးမ်ားကို ဖတ္လိုက္ရေသာအခါ
သူေၾကကြဲမိ၏။
သာသနာအတြက္
အေပ်ာ္ကို၊ ဆႏၵကို၊ေလာကီကို ေက်ာခုိင္းထားရေသာ
ပုထုဇဥ္ရွင္ငယ္ရဟန္းငယ္တို႕၏ ကိုယ္စား ထိရွစြာ ခံစားရေလသည္။
ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာသားကို ဥမမယ္ကေလးဘ၀မွ သာသနာအတြက္ လက္လႊတ္လိုက္ရေသာ
မိခင္ဖခင္တို႕၏ စိတ္ႏွလံုးအတြက္လည္း အားနာမိရျပန္ေလသည္။
မိဘမ်က္ႏွာထက္
သာသနာ့မ်က္ႏွာက ၾကီးသြားေသာ သားရဟန္းတို႕၏ ဥေပကၡာႏွစ္ကာလမ်ားဆီက
ျပန္လည္လာမည့္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကရွာေလသည့္
မိခင္ဖခင္တို႕ကို သူ စာနာတတ္ေလၿပီ..။ သူ အိမ္ျပန္ပါဦးမည္..။ အေဖလို႕သာ
ေခၚပါေလ ဟု ဆိုေသာ ဖခင္ၾကီးကို အေဖ ဟု ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလး ေခၚပါဦးမည္..။
မ်က္ရည္မႈံ၀ါးၾကားက
သားရဟန္းကို ရွိခိုးဦးခ်ဖို႕ ဖ်င္ၾကမ္းပု၀ါေလး စမ္းရွာေနေလမည့္
မိခင္ၾကီး၏ ပုခံုးသားကို ဖြဖြေလး ပုတ္ကာ '' အေမ '' ဟုလည္း သူ
ေခၚပါေလဦးမည္..။
ဓမၼဂဂၤါ
(၁၃-၅-၂၀၁၁)
(လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္က စာေရးဆရာမ ေမၿငိမ္းအတြက္ အေၾကြးတင္ခဲ့ေသာ စာ ဒီေန႕မွပဲ အၿပီးသတ္ႏိုင္ေတာ့သည္..။)
