အိုျခင္းဇရာကို ဟန္႔တားရန္ ၾကိဳးစားျခင္း
ယခုေခတ္တြင္ လူသားတို႔သည္ ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရ အေၾကာင္း (၄)ပါးေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚရရွိလာေသာ မိမိတို႔၏ ရုပ္ရည္ ရူပကာယကို အားရတင္းတိမ္မႈ မရွိဘဲ၊ မိမိတို႔၏ မူရင္းရုပ္ကို လွပေစရန္ ေဆးဝါးျဖင့္လည္း ျပဳျပင္ေနၾက၏။ ခြဲစိပ္ကုသ၍လည္း ပို၍လွေစရန္ ျပင္ဆင္ေနၾက၏။ ထိုသို႔ ပို၍လွေစရန္၊ အလွမပ်က္ေစရန္၊ ဆက္လက္ကာ လွပေနေစရန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာနည္းျဖင့္ ၾကံေဆာင္ေနၾက၏။ ျပဳျပင္ေနၾက၏။ တစ္နည္းအားျဖင့္မူ ထိုသို႔ျပဳလုပ္ေနျခင္းသည္ အိုျခငး္(ဇရာ)ကို ဟန္႔တားရန္ ၾကိဳးစားေနျခင္းပင္ မဟုတ္ပါေလာ။
သိပၸံပညာရွင္မ်ား၏ အယူအဆ
က်န္းမာေရး သိပၸံပညာရွင္တို႔သည္ လူ႔သက္တမ္း အခ်ိန္နာရီလက္တံကို ေႏွးေကြးေစ၍ ေလာကၾကီးတြင္ ၾကာၾကာေနႏိုင္ရန္ နည္းလမ္းမ်ားကို စမ္းသပ္ ရွာၾကံခဲ့ၾကသည္။
မၾကာေသးမီက မ်ိဳးရိုးဗီဇေလ့လာေရး ဓာတ္ခြဲခန္းတစ္ခုတြင္ တစ္မီလီမီတာ အရြယ္ရွိ တုတ္ေကာင္အေသးေလးမ်ားကို စမ္းသပ္ၾကည့္ခဲ့ၾကသည္။ အရြယ္ေသးလြန္းသျဖင့္ မ်က္စိျဖင့္ မနည္းၾကည့္မွ ျမင္ႏုိင္၏။ ထိုအေကာင္ေလးမ်ားကို စမ္းသပ္ဖန္ခြက္ထဲတြင္ အာဟာရဓာတ္အခ်ိဳ႕ႏွင့္အတူ ထည့္၍စမ္းသပ္ခဲ့သည္။ ပံုမွန္အားျဖင့္ ထိုအေကာင္ေလးမ်ားသည္ အျပင္တြင္ (၉)ရက္မွ်သာ အသက္ရွည္ၾကေသာ္လည္း ထိုဖန္ခြက္မ်ားထဲ၌ ရက္ေပါင္း(၅၀)အထိ သက္တမ္းရွည္ေၾကာင္း ေတြ႔ရွိခဲ့၏။ သူတို႔၏သက္တမ္းတုိးတက္မႈ သာဓကကိုၾကည့္၍ လူ႔သက္တမ္းႏွင့္ အခ်ိဳးက် ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ပါက လူတစ္ဦးလွ်င္ သက္တမ္းႏွစ္ေပါင္း(၄၂၀)ၾကာမွ အသက္ရွည္ႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါ၏။ ထိုေတြ႔ရွိခ်က္မွာ မြန္ထရီယယ္ျမိဳ႕ တကၠသိုလ္သိပၸံ႒ာနမွ ျဖစ္ပါ၏။
အျခားစမ္းသပ္မႈတစ္ခုမွာ ကာလီဖိုးနီးယား တကၠသိုလ္တြင္ ျဖစ္၏။ ဇီ၀ေဗဒပညာရွင္တစ္ဦးက သစ္သီးယင္ေကာင္ေပါင္း တစ္သန္းမွ်ကို ေမြးထားျပီး၊ စမ္းသပ္ခဲ့၏။ သစ္ေတာထဲတြင္ သက္တမ္း ရက္ေပါင္း(၇၀)မွ် အသက္ရွည္ၾကေသာ ယင္ေကာင္မ်ားသည္ ရက္ေပါင္း (၁၄၀)အထိ ေနရေၾကာင္း ေတြ႔ရသည္။ လူ႔သက္တမ္းနွင့္ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ ႏွစ္ေပါင္း(၁၅၀)မွ် ေနရသည္ႏွင့္ အလားတူသည္။
လူတို႔၌ ရိုးရိုးစဥ္ဆက္ သက္တမ္းႏွစ္ဆ၊ သံုးဆတိုးေစရန္အတြက္ အထက္ပါစမ္းသပ္မႈမ်ိဳးကို လုပ္ကိုင္ေနၾကေသာ သိပၸံပညာရွင္ႏွင့္ ဓာတ္ခြဲစမ္းသပ္႒ာနမ်ား အမ်ားအျပားရွိေနၾကသည္။ ပိုးမႊားတိရစၦာန္မ်ား၏ ခႏၶာကိုယ္ကို ျပဳျပင္ေပးႏိုင္လွ်င္ လူတို႔၌လည္း ေအာင္ျမင္ႏိုင္စရာရွိသည္ဟု ယူဆၾကသည္။ အေၾကာင္းမွာ အမ်ိဳးအစားႏွင့္ မ်ိဳးရိုးကိုလိုက္၍ အိုမင္းရင့္ေရာ္မႈသဘာ၀မွာ တူညီေသာၾကာင့္ ျဖစ္၏။ သို႔ျဖစ္၍ “အဘယ့္ေၾကာင့္ အိုမင္းရင့္ေရာ္ရသနည္း။ အိုမင္းျခင္းကို မည္သို႔ျပဳျပင္ႏိုင္သနည္း” ဟူ၍ အေျဖရွာေနၾကသည္။
ေတြ႔ရွိရသည္မွာ သက္ရွိတို႔၏ မီးစာကုန္ဆီခမ္းျဖစ္စဥ္မ်ိဳး၌ ေလာင္ေနေသာ မီးစာကို ျငိမ္းသက္ျခင္းျဖင့္ ဇရာျဖစ္စဥ္ကို ရပ္တန္႔ေစႏိုင္မည့္ အလားအလာျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕စမ္းသပ္မႈမ်ားတြင္ ကိုယ္တြင္းဆဲလ္မ်ားကို ေလ့လာရာ၌ ဆဲလ္က အာဟာရသံုးစြဲျပီးလွ်င္ ၾကြင္းက်န္ရစ္ေသာ အမႈိက္သရိုက္ အၾကြင္းအက်န္တို႔ေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္တြင္ အဆိပ္သင့္ျပီး အိုမင္းရင့္ေရာ္ရျခင္းသေဘာကို ေတြ႔ရသည္။ ထိုအမႈိက္သရိုက္ အၾကြင္းအက်န္တို႔ကိိို သန္႔စင္ဖယ္ရွားႏိုင္ပါက တစ္ကိုယ္လံုး ႏုပ်ိဳသန္စြမ္းလာႏိုင္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ၾကသည္။ ေနာက္ထပ္စမ္းသပ္မႈမွာ ဆဲလ္မ်ား၌ မည္သည့္အစိပ္အပိုင္းက အိုမင္းျခင္းကို ဖန္တီးသည္ဟု လက္သည္ရွာကာ အေၾကာင္းရင္းခံကို ျပဳျပင္၍ တားဆီးႏိုင္ရန္ ၾကိဳးစားျခင္းျဖစ္သည္။ အသက္ရွည္ျခင္းအျပင္၊ အေရျပား မတြန္႔ျခင္း၊ ၾကြက္သားမ်ား ပ်ဥ္းတြဲမက်ျခင္း၊ မ်က္စိမမႈန္ျခင္းတို႔လည္း ပါ၀င္ျပီးျဖစ္သည္။ ကိုယ္လက္တို႔ သန္စြမ္းျခင္းရွိပါမွ ဘ၀ရသေပၚႏိုင္သည္ျဖစ္ရာ ထိုအက်ိဳးမ်ား ပါ၀င္ႏိုင္ေရးကို အေျဖရွာေနၾကသည္။ လူ႔သက္တမ္းမွာ ယခုေခတ္ ပွ်မ္းမွ်သက္တမ္းခန္႔သာ အကန္႔အသတ္ရွိသည္ဟူ၍ သဘာ၀က သတ္မွတ္ခ်က္ အေထာက္အထားမရွိသျဖင့္ ရာေက်ာ္အရြယ္အထိ အသက္ရွည္ေရးကို ၾကိဳးစားသင့္ေၾကာင္း ဂ်ိမ္းေဗာပဲဲလ္ဆိုသူ လူဦးေရ ေလ့လာေရး သိပၸံပညာရွင္တစ္ဦးက ေျပာေလသည္။
အိုျခင္းဇရာကို တားျမစ္ျခင္းႏွင့္ ဗုဒၶက်မ္းစာအဆို
အသက္တမ္းရွည္္သည္၊ တိုသည္၊ တတ္သည္၊ ဆုတ္ယုတ္္သည္ဟူရာ၌ ကံေဟာင္းသည္ ပဓါနမဟုတ္။ အဇၩတၱၾသဇာ၊ ဗဟိဒၶၾသဇာဟူေသာ ဓာတ္ဆီႏွင့္ အဇၩတၱဓာတ္မီး၊ ဗဟိဒၶဓာတ္မီးတို႔သည္သာ ပဓာနျဖစ္ၾကကုန္၏။ ထိုဓာတ္ဆီႏွစ္မ်ိဳးႏွင့္ ဓာတ္မီးႏွစ္မ်ိဳးတို႔ အဆင့္ဆင့္ သိမ္ေမြ႔သျဖင့္ အားအင္တိုးတက္၍သြားလွ်င္ အသက္တမ္းတိုးးတက္သည္။ အသက္ရွည္သည္။ အဆင့္ဆင့္ၾကမ္းတမ္းသျဖင့္ အားအင္ဆုတ္ယုတ္သြားလွ်င္ အသက္တမ္းဆုတ္ယုတ္သည္။ အသက္တိုသည္။
ဇရာယ၊ အိုျခင္းအမႈ၌။ ပဋိကမၼံ၊ မအုိရေအာင္ ၾကံေဆာင္ကုစားျခင္းအမႈကို။ ကာတံု၊ ျပဳျခင္းငွါ။ သကၠေတ၀၊ တတ္ေကာင္းသည္သာတည္း။ မရဏႆပန၊ ေသျခင္း၏ကား။ ပဋိကမၼံ၊ မေသရေအာင္ ၾကံေဆာင္ ကုစားျခင္းအမႈကို။ ကာတံု၊ ျပဳျခင္းငွါ။ နသကၠေတ၀၊ မတတ္ေကာင္း။ ရသာယနေဘသဇၨံပန၊ ရသာဓာတ္ကို အစဥ္တိုးပြြါးေစႏိုင္ေသာ အာယုဝၯနေဆးဝါးမ်ားသည္ကား။ သုစိရမၸိကာလံ၊ အလြန္ရွည္ၾကာေသာ ကာလတိုင္ေအာင္လည္း။ ဇီဝိတံ၊ အသက္ကို။ ပဝေတၱတံု၊ တည္ေစျခင္းငွါ။ သေကၠာတိေယဝ၊ တတ္ႏိုင္သည္သာတည္း။
အိုျခင္းအမႈ၏ မအိုရေအာင္ ၾကံေဆာင္ ကုစားျခင္းအမႈကို ျပဳျခင္းငွါ တတ္ေကာင္းသည္သာတည္း။ ေသျခင္း၏ကား မေသရေအာင္ ၾကံေဆာင္ ကုစားျခင္းအမႈကို ျပဳျခင္းငွါ မတတ္ေကာင္း။ မေသရေအာင္ ျပဳျခင္းငွါ မတတ္ေကာင္း ဟူသည္မွာ အျမဲေနရေအာင္ဟု ဆိုလိုသည္။ မအိုရေအာင္ ျပဳျခင္းငွါ တတ္ေကာင္း၏ ဟူသည္မွာ မေသမီအတြင္း သြားက်ိဳးျခင္း၊ ဆံျဖဴျခင္း၊ အေရတြန္႔ျခင္း၊ နားေလးျခင္း၊ မ်က္စိမႈန္ျခင္း၊ အားခြန္ဗလ ေလွ်ာ့ပါးျခင္းမ်ားကို ေသခါနီးတိုင္ မရွိရေအာင္ ၾကံေဆာင္ျခင္းငွါ တတ္ေကာင္း၏ဟု ဆိုလိုသည္။ ဤစကားျဖင့္ပင္ မနာရေအာင္လည္း ျပဳျခင္းငွါ တတ္ေကာင္း၏ဟူေသာ အနက္အဓိပၸါယ္သည္လည္း ပါ၀င္ျပီးျဖစ္၏။ ရသာဓာတ္ကို ကာလရွည္ၾကာ တိုးပြါးေစႏိုင္္ေသာ အာယုဝၯနေဆးဝါးမ်ားသည္ကား အလြန္ရွည္သည့္တိုင္ေအာင္လည္း အသက္ကို တည္ေစျခင္းငွါ တတ္ႏိုင္သည္သာတည္း။
ဤတြင္ သိပၸံနည္းအားျဖင့္ က်န္းမာစြာ အိုျခင္းကင္းလ်က္ အသက္ရွည္ေရးကို သုေတသနျပဳလုပ္ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈသည္ မၾကာျမင့္ေသာအခ်ိန္တြင္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္စရာရွိသည္ ဆိုေသာအခ်က္ကို ဗုဒၶက်မ္းစာမ်ား(ကလည္း ေထာက္ခံသလိုျဖစ္၍)အဆိုအရ ပိုမို၍ ယံုၾကည္အားထားဖြယ္ရာပင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ေသဖို႔ရာအေၾကာင္းတို႔သည္လည္း မ်ားျပားလွေခ်၏။ ကိဗ္ျမိဳ႕ရွိ အိုမင္းျခင္း သုေတသနျပဳ႒ာန၏ စာရင္းအင္းမ်ားအရဆိုလွ်င္ လူသားတို႔သည္ (၅)ရာႏႈန္းမွ်သာ အသက္ၾကီးကာ အိုမင္းျခင္းေၾကာင့္ ေသဆံုးၾကရ၏။ ခန္႔မွန္းေျခအားျဖင့္ လူသားဦးေရ၏ (၃)ပံု (၁)ပံုမွာ မအိုမီ ငယ္ရြယ္စဥ္ကပင္ ေသဆံုးၾကရသည္ဆို၏။
ကမၻာအရပ္ရပ္တြင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ လူမ်ားစြာတို႔မွာ ေခတ္မီေကာင္းမြန္ေသာ အစာအာဟာရတို႔ကို မစားေသာက္ႏိုင္ၾကေပ။ ငတ္မြတ္ျခင္း၊ လူေနမႈ အဆင့္အတန္းနိမ့္က်လြန္းျခင္း၊ ေရာဂါဘယထူေျပာျခင္းမ်ား၏ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ားကို ခံစားေနၾကရသည္။ ထိုအခ်က္မ်ားသည္လည္း အသက္ကိုတိုေစႏိုင္၏။ ထို႔ျပင္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရရွိျခင္း၊ စစ္ပြဲမ်ားျဖစ္ျခင္း၊ စေသာေဘးအႏၱရာယ္မ်ားေၾကာင့္လည္း ေသဆံုးၾကရေသးသည္။ အထက္၌ေဖၚျပခဲ့ေသာ အို၍ေသၾကရေသာ (၅)ရာခိုင္ႏႈန္းႏွင့္ ငယ္ရြယ္စဥ္ဘ၀၌ ေသဆံုးရမႈ လူဦးေရ၏ (၃)ပံု (၁)ပံုမွ က်န္ရွိေသာသူမ်ားမွာ အဆိုပါအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ေသဆံုးၾကရျခင္းျဖစ္သည္။
သို႔ျဖစ္ရာ ေနာက္မၾကာျမင့္ေသာအခ်ိန္ကာလတြင္ အုိမင္းျခင္းသုေတသနျပဳမႈ ေအာင္ျမင္ခဲ့လွ်င္ေသာ္မွ ထိုသုေတသန၏အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ လူဦးေရ အနည္းငယ္ခန္႔သာလွ်င္ မအိုမနာဘဲ အသက္ရွည္ၾကာ ေနႏိုင္ၾကရမည္ ျဖစ္သည္။ အမ်ားစုေသာ လူတို႔မွာမူ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသျဖင့္ မစားႏိုင္၊ မေသာက္ႏိုင္၊ (သို႔မဟုတ္) အေနအထိုင္ မဆင္ျခင္ဘဲ ေပါက္လႊတ္ပဲစားေနခ်င္သူမ်ားသည္ အသက္တမ္းတိုျမဲ၊ ေရာဂါဘယထူေျပာျမဲ အတိုင္းႏွင့္ပင္ ရွိေနၾကရလိမ့္မည္ဟု ယူဆရေပသည္။
ေနာက္တစ္ဘက္မွ စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ လူသားတို႔သည္ ေခတ္မီတိုးတက္ေရးအတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးသုေတသနျပဳၾက၊ စမ္းသပ္ၾက၊ တည္ထြင္ခဲ့ၾက၏။ သို႔ေသာ္ လူတို႔တည္ထြင္ခဲ့ေသာ ထိုေခတ္မွီပစၥည္းဝတၳဳမ်ားေၾကာင့္ပင္ လူတို႔မွာ တဖန္ျပန္ျပီး ေဘးအႏၱရာယ္ျဖစ္ၾကရ၏။ ေရာဂါသင့္ေရာက္ခဲ့ၾကရ၏။ ဥပမာ။ ။ ရွရွားႏိုင္ငံ၊ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတို႔တြင္ ႏ်ဴကလီးယား ဓါတ္ေပါင္းဖိုေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ ဓါတ္ေရာင္ျခည္သင့္ကာ ေရာဂါရမႈ၊ အစာ ေရမ်ားအဆိပ္သင့္မႈ စသည္တို႔ျဖစ္ပါ၏။ ထိုင္ဝမ္ႏိုင္ငံတြင္လည္း သစ္သီးဝလံ ပန္းမာလ္တို႔ကို ငယ္တာကိုၾကီေအာင္၊ ၾကီးတာကို ငယ္ေအာင္တစ္မ်ိဳး၊ အခ်င္းခ်င္း မ်ိဳးစပ္၍တစ္ဖံု တည္ထြင္ စမ္းသပ္ခဲ့ၾက၊ သုေတျပဳခဲ့ၾက၏။ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ ထိုသစ္သီးဝလံတို႔ထဲတြင္ ဓါတုေဗဒဓာတ္မ်ားပါဝင္ေန၍ တဖန္ ေရာဂါရၾကရျပန္၏။
တဖန္ လူသားအမ်ားစုသည္ ေမြးလာသည္မွ ေသသည္အထိ ျဖစ္သလိုေန၊ ျဖစ္သလိုစား၊ က်န္းမာေရးႏွင့္ အသက္ရွည္ေရးကို ဂရုမထားဘဲ ေနၾကသည္ကိုသာ ေတြ႔ျမင္ေနရေပသည္။ မက်န္းမမာျဖစ္မွ၊ ေရာဂါစြဲကပ္္လာမွသာလွ်င္ ေဆးဝါးကို မွီဝဲရသည္၊ ေဆးဆရာထံခ်ဥ္းကပ္ရသည္ဟု ထင္မွတ္ေနၾကသည္။ ေရာဂါကို ၾကိဳတင္ကာကြယ္ရမွန္း မသိၾကသူ မ်ားေနေပသည္။ သိၾကလွ်င္လည္း ဂရုမစိုက္ဘဲ၊ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့သာလွ်င္ ေနထိုင္လ်က္ရွိၾကသည္။ အမွန္မွာ အသက္ရွည္ရာ အနာမဲ့ေၾကာင္း နည္းလမ္းေကာင္းမ်ားကို မိမိတို႔ လက္လွမ္းမွီသေလာက္ ရွာၾကံၾကရမည္။ သိေအာင္ၾကိဳးစားၾကရမည္။
ၾကိဳတင္ကာကြယ္ လိုက္နာက်င့္သံုးၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ က်န္းမာေရးအသိ ေဆးပညာသည္ တိုက္ရိုက္အေနႏွင့္ ဇရာ(အိုျခင္း)ႏွင့္ ဗ်ာဓိ(နာျခင္း)ကို ကာကြယ္ေပးေသာ ပညာရပ္မ်ိဳးျဖစ္၏။ ဇာတိ(ေမြးဖြားျခင္း)ႏွင့္ မရဏ(ေသျခင္း)ကို သြယ္ဝိုက္ေသာအေနျဖင့္ ကာကြယ္ေပးေသာ ပညာရပ္မ်ိဳးျဖစ္၏။ မေမြးဖြါးမီ ပဋိသေႏၶ မပ်က္စီးေစရန္ ကာကြယ္ရာ၌လည္းေကာင္း၊ ေသရာ၌ပင္ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ မေသၾကရဘဲ၊ သတိရွိစြာ တရားႏွလံုးသြင္းလွ်က္ သက္သာေစရန္ ေဆာင္ရြက္မႈကိုလည္းေကာင္း၊ ေထာက္ဆေသာ္ လူသားတိုင္းေတြ႔ၾကံဳၾကရမည့္ ပဋိသေႏၶ၊ အို၊ နာ၊ ေသေရး ဒုကၡေဘးၾကီး(၄)ရပ္ကို ကာကြယ္ႏိုင္ေသာ ပညာသည္ က်န္းမာေရးအသိ၊ ေဆးပညာသာျဖစ္၍ လူတို႔သည္ ဘ၀ခရီးသည္မ်ားျဖစ္ၾကသျဖင့္ က်န္းမာေရးအသိပညာႏွင့္ ေဆးပညာသည္ အေရးၾကီးဆံုးျဖစ္သည္မွာ ထင္ရွားပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ မိမိ မိသားစမွသည္ မိမိလူမ်ိဳး၊ မိမိတိုင္းျပည္ ုၾကီးပြါးတုိးတက္မႈတိုင္ေအာင္ အျပည့္အဝ ေဆာင္ရြက္လိုသူတိုင္းသည္ အဓိက ပဓါနအက်ဆံုးျဖစ္ေသာ က်န္းမာေရးအသိပညာႏွင့္ ေဆးပညာကို ေလ့လာဆည္းပူးကာ လိုက္နာက်င့္ၾကံသင့္ပါေၾကာင္း ႏိႈးေဆာ္တိုက္တြန္းလိုက္ရပါသည္။
အရွင္ဥကၠံသ သာသနတကၠသီလ မဟာဓမၼာစရိ. M.A. (Buddhism)
က်မ္းကိုး။ ။ လယ္တီဆရာေတာ္၊ ဝိဇၨာမဂၢဒီပနီ၊ ၈။ လကၡဏဒီပနီ၊ ၁၂၂။
New clue to Eternal life, by Frentarna. FATE.
How to live to 120, by James langton (The daily telegraph) The Nation, 6 Jan 1997.
