၀ိဇၨာသံုးပါး တူသလား

၀ိဇၨာသံုးပါး တူသလား

`ဗုဒၶႏွင့္ ဗုဒၶ၀ါဒ´ က်မ္းဆရာသည္ မဇၩိမပဏၰာသပါဠိေတာ္၊ ေတ၀ိဇၨ၀စၧသုတ္ကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေဖာ္ျပ၍ -
`ဤဗုဒၶေဒသနာအရ သဗၺညဳတဉာဏ္မွာ သိသင့္သိအပ္ေသာ တရားအားလံုးကို ထိုးထြင္း သိျမင္မႈ (၀ါ) ၀ိဇၨာသံုးပါးကုိ ထိုးထြင္း သိေသာ ဉာဏ္အျမင္ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွား၏။

`၀ိဇၨာသံုးပါးသည္ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္တိုင္း ရရွိေသာ ဉာဏ္ျဖစ္၏။ အ႒ကထာဆရာ တို႔သည္ ဗုဒၶကို ရဟႏၲာတို႔ႏွင့္ ခြဲျခားလိုေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶ၏ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ထာ၀ရ အၾကားအျမင္ အျဖစ္ျဖင့္ ဖြင့္ဆိုေရးသားခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ေပမည္´ (၎၊ စာ-၃၃၂) ဟု ေရးသားထား၏။

အထက္ပါ အေရးအသားတို႔တြင္ `သဗၺညဳတဉာဏ္မွာ သိသင့္သိအပ္ေသာ တရားအားလံုးကို ထိုးထြင္းသိျမင္မႈ´ ဆိုလွ်င္ မွန္ပါသည္။ (၀ါ) ၀ိဇၨာသံုးပါးကို ထိုးထြင္းသိေသာ ဉာဏ္အျမင္ ္ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွား၏´ဟူေသာ စကားသည္ မွားပါသည္။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ၀ိဇၨာသံုးပါးကိုသာမက ၀ိဇၨာရွစ္ပါးကိုလည္း သိပါသည္။ သခၤါရ၊ ၀ိကာရ၊ လကၡဏာ၊ နိဗၺာန္၊ ပညတ္ဟူေသာ ေဉယ်ဓံတရားအားလံုးကိုပင္ သိေတာ္မူပါသည္။
ထို႔ျပင္လည္း ၀ိဇၨာသံုးပါးသည္ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တိုင္း ရရွိေသာဉာဏ္ မဟုတ္ပါ။ အခ်ဳိ႕ရ၍၊ အခ်ဳိ႕မရ၊ အခ်ဳိ႕ ထို႔ထက္ပို၍ရပါသည္။ “အ႒ကထာဆရာတို႔သည္ ဗုဒၶကို ရဟႏၲာတို႔ႏွင့္ ခြဲျခားလိုေသာေၾကာင့္” ဟူရာ၌ ဗုဒၶကို ရဟႏၲာတို႔ႏွင့္ တမင္တကာလိုက္ၿပီး အဆင့္ခြဲျပေနစရာ မလို၊ အလိုလို ကြဲျပားၿပီးသား ျဖစ္၏။

“ဗုဒၶ၏ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ထာ၀ရအၾကားအျမင္အျဖစ္ျဖင့္ ဖြင့္ဆိုေရးသားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပမည္” ဟူရာ၌လည္း မည္သည့္အ႒ကထာကမွ် ထာ၀ရအၾကားအျမင္အျဖစ္ျဖင့္ မဖြင့္ဆို မေရးသားခဲ့ေၾကာင္း အထက္၌ ဆိုခဲ့ၿပီ။ ဤကား သာမည ေျဖရွင္းခ်က္တည္း။

ဗုဒၶႏွင့္ ဗုဒၶ၀ါဒက်မ္းဆရာသည္ “အို-၀စၦ၊ ရဟန္းေဂါတမသည္ ၀ိဇၨာသံုးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ဟု ေျပာဆိုေသာသူသည္ ငါဘုရားအေၾကာင္းကို ဟုတ္မွန္ေသာအတိုင္း ေျပာဆိုျခင္း ျဖစ္၏” ဟူေသာ ေတ၀ိဇၨ၀စၦသုတ္ကို ကိုးကား၍ ျမတ္စြာဘုရား၌ ၀ိဇၨာသံုးပါးသာရွိေၾကာင္း ယူဆေလ၏။
ဤတြင္ ေမးသူပရိဗိုဇ္၏ အသိဉာဏ္ႏွင့္ တန္႐ံုသာ ေျဖျခင္းမ်ဳိးျဖစ္၍ “ျမတ္ဗုဒၶ၌ ၀ိဇၨာသံုးပါးသာ ရွိသည္၊ ထို႔ထက္အပိုမရွိ” ဟူေသာ အဓိပၸာယ္မေရာက္ေပ။

တစ္ဖန္ “ဗုဒၶႏွင့္ ရဟႏၲာတို႔တြင္ ဆရာႏွင့္ တပည့္၊ (၀ါ) ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ေနာက္လိုက္တို႔၏ ေနရာက႑ ျခားနားမႈမ်ဳိးမွတစ္ပါး အျခား ျခားနားမႈမ်ားရွိေၾကာင္း ယူဆရန္ ေဒသနာအေထာက္အထား မရွိေခ်” (၎၊ စာ-၃၃၃) ဟု ပိဋကတ္သံုးပံုကို ထံုးလိုေခ် ေရလိုေႏွာက္ထားသူပမာ ရဲရဲေတာက္ မိန္႔ဆိုလိုက္ျပန္ေသး၏။

ျမတ္ဗုဒၶကို သာမန္ရဟႏၲာတစ္ပါးအဆင့္သို႔ အတင္းဆြဲခ်လိုေသာ ဗုဒၶႏွင့္ ဗုဒၶ၀ါဒက်မ္းဆရာသည္ “၀ိဇၨာသံုးပါးသည္ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္တိုင္း ရရွိေသာ ဉာဏ္ျဖစ္၏” (ဗုဒၶလည္း ၀ိဇၨာသံုးပါးသာ ရ၊ ရဟႏၲာလည္း ၀ိဇၨာသံုးပါးသာ ရ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶႏွင့္ ရဟႏၲာသည္ ဆရာတပည့္ အေနအထားကလြဲလွ်င္ က်န္သည့္ အရည္အခ်င္း အတူတူ) ဟူေသာ ဒုတိယအမွားကို က်ဴးလြန္ျပန္၏။

ပု-ဒိ-အာ ဟူေသာ ၀ိဇၨာသံုးပါးကို ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္တိုင္း မရပါ။ မွန္ပါသည္။ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္ အခ်င္းခ်င္းပင္ ပါရမီသမၻာရအားေလ်ာ္စြာ အဆင့္ခ်င္း မတူၾကေပ။
အခ်ဳိ႕ေသာရဟႏၲာတို႔သည္ ပဋိသမၻိဒါဉာဏ္ ေလးပါးသို႔ ဆိုက္ေရာက္ေသာ ပဋိသမၻိဒါပတၱရဟႏၲာတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ အခ်ဳိ႕ေသာ ရဟႏၲာတို႔သည္ အဘိညာဥ္ေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဆဠာဘိညရဟႏၲာတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။

အခ်ဳိ႕ေသာ ရဟႏၲာတို႔သည္ ၀ိဇၨာသံုးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေတ၀ိဇၨ ရဟႏၲာတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ အခ်ဳိ႕ေသာ ရဟႏၲာတို႔သည္ စ်ာန္အဘိညာဥ္ စသည္မရ အာသ၀ကၡယဉာဏ္မွ်သာရေသာ သုကၡ၀ိပႆကရဟႏၲာတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။

ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ရဟႏၲာတို႔၏ ျခားနားခ်က္
ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ရဟႏၲာတို႔ ၀ိဇၨာသံုးပါး ရသည္ခ်င္းတူေစဦး၊ အဆင့္အတန္းခ်င္းမွာ ကြာျခားေပေသးသည္။ ၀ိဇၨာသံုးပါးတြင္ ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိ=ေရွး၌ေနဖူးေသာ ခႏၶာအစဥ္ကို ေအာက္ေမ့ႏိုင္ေသာ ၀ိဇၨာညာဏ္ကို

(၁) တိတၳိမ်ား၊

(၂) ပကတိသာ၀ကမ်ား၊

(၃) မဟာသာ၀ကမ်ား၊

(၄) အဂၢသာ၀ကမ်ား၊

(၅) ပေစၥကဗုဒၶါမ်ား၊

(၆) ျမတ္စြာဘုရားအားျဖင့္ ၆-ပါးေသာပုဂၢဳိလ္တို႔ ရႏုိင္၏။

ထိုပုဂၢဳိလ္တို႔၏ ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိဉာဏ္စြမ္း အဆင့္အတန္း ကြဲျပားပံုကို (ဒီ-႒၊ ၂၊ ၂။ ပဋိသံ၊ ႒၊ ၁၊ ၃၂၃) တို႔၌ လာသည့္အတိုင္း ခြဲျခားျပပါဦးမည္။
(၁) တိတၳိတို႔သည္ ကမၻာေလးဆယ္သာ ေအာက္ေမ့ႏိုင္ကုန္၏။
(၂) ပကတိသာ၀ကတို႔သည္ ကမၻာတစ္ရာ- တစ္ေထာင္ ေအာက္ေမ့ႏိုင္ကုန္၏။
(၃) မဟာသာ၀ကတို႔သည္ ကမၻာတစ္သိန္း ေအာက္ေမ့ႏိုင္ကုန္၏။
(၄) အဂၢသာ၀ကတို႔သည္ တစ္သေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း ေအာက္ေမ့ႏိုင္ကုန္၏။
(၅) ပေစၥကဗုဒၶါတို႔သည္ ႏွစ္သေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း ေအာက္ေမ့ႏိုင္ကုန္၏။
(၆) ျမတ္စြာဘုရားရွင္တို႔သည္ အပိုင္းအျခားမရွိ ေအာက္ေမ့ႏုိင္ကုန္၏။

ထိုသို႔ ေအာက္ေမ့ရာတြင္လည္း -
(၁) တိတၳိတို႔သည္ ခႏၶာအစဥ္ကို ေလွ်ာက္၍သာ ေအာက္ေမ့ႏိုင္ကုန္၏။ အစဥ္ကိုလႊတ္၍ စုတိပဋိသေႏၶအားျဖင့္ ေအာက္ေမ့ျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္ၾကကုန္။
(၂-၃) ပကတိသာ၀ကႏွင့္ မဟာသာ၀ကတို႔သည္ ခႏၶာအစဥ္အားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ စုတိပဋိသေႏၶအားျဖင့္လည္းေကာင္း ေအာက္ေမ့ႏုိင္ကုန္၏။
(၄) အဂၢသာ၀ကတို႔သည္ ခႏၶာအစဥ္အားျဖင့္ ေအာက္ေမ့ရန္ မလိုဘဲ စုတိပဋိသေႏၶအားျဖင့္ ေအာက္ေမ့ႏိုင္ကုန္၏။
(၅) ပေစၥကဗုဒၶါတို႔လည္း ထို႔အတူပင္ ျဖစ္၏။
(၆) ျမတ္စြာဘုရားတို႔သည္ကား ခႏၶာအစဥ္သို႔လည္း ေလွ်ာက္ဖြယ္မလို၊ စုတိပဋိသေႏၶ အားျဖင့္လည္း ေျပာင္းေရႊ႕ဖြယ္ မလို။ အလိုရွိသလို ေအာက္ေမ့ႏိုင္၏။

ထို႔ျပင္လည္း -
(၁) တိတၳိတို႔၏ ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိဉာဏ္ အျမင္သည္ ပိုးစုန္းၾကဴး၏ အေရာင္ႏွင့္ တူသည္ျဖစ္၍ ထင္၏။
(၂) ပကတိသာ၀ကတို႔၏ ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိဉာဏ္အျမင္သည္ ဆီမီးေရာင္ႏွင့္ တူသည္ျဖစ္၍ ထင္၏။
(၃) မဟာသာ၀ကတို႔၏ ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိဉာဏ္အျမင္သည္ မီးရွဴးေရာင္ႏွင့္ တူသည္ျဖစ္၍ ထင္၏။
(၄) အဂၢသာ၀ကတို႔၏ ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိဉာဏ္အျမင္သည္ ေသာက္ရွဴးၾကယ္၏ အေရာင္ႏွင့္ တူသည္ျဖစ္၍ ထင္၏။
(၅) ပေစၥကဗုဒၶါတို႔၏ ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိဉာဏ္အျမင္သည္ လေရာင္ႏွင့္ တူသည္ျဖစ္၍ ထင္၏။
(၆) ဘုရားရွင္တို႔၏ ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိဉာဏ္အျမင္သည္ ေရာင္ျခည္တစ္ေထာင္ အလင္းေဆာင္ေသာ သရဒဥတုအခါ ထြက္ေပၚလာေသာ ေန၀န္း၏ အေရာင္ႏွင့္ တူသည္ျဖစ္၍ ထင္၏။

ဘုရားမွတစ္ပါး အျခားေသာပုဂၢဳိလ္တို႔၏ ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိ ဉာဏ္သည္ မိမိကုိယ္တိုင္ ျမင္ဖူး-ျပဳဖူး-ၾကားဖူးေသာ အာ႐ံုကိုသာ ေအာက္ေမ့ႏိုင္၏။ ဘုရားရွင္၏ ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိဉာဏ္သည္ မိမိ သူတစ္ပါး ႏွစ္ဦးသားတို႔ ျမင္ဖူး-ျပဳဖူး-ၾကားဖူးေသာ အာ႐ံုဟူသမွ် ေအာက္ေမ့ေတာ္မူႏိုင္၏။

ဤသို႔လွ်င္ ပုေဗၺနိ၀ါသအရာ၌ သာ၀ကအခ်င္းခ်င္းပင္ ကြာျခားေသး၏။ ဘုရားႏွင့္ ရဟႏၲာ အသို႔လွ်င္ တူႏိုင္ပါအံ့နည္း။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိ ဉာဏ္ေတာ္ႏွင့္ ရဟႏၲာ ပုဂၢဳိလ္တို႔၏ ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိဉာဏ္၊ ဉာဏ္ေတာ္ခ်င္း ျခားနားသကဲ့သို႔ ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္ခ်င္း၊ အာသ၀ကၡယဉာဏ္ခ်င္းလည္း ျခားနားပါသည္။

မွန္ပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ အဘိညာဥ္မ်က္စိကို မဆိုထားဘိ။ ပကတိ မံသစကၡဳ အသားမ်က္လံုးသည္ပင္ ေန႔ညမဟူ တစ္ယူဇနာ အတြင္းကို ျမင္ႏုိင္၏။ လကြယ္သန္းေခါင္ စေသာ အဂၤါေလးပါးရွိေသာ အမိုက္ေမွာင္၌ ေသာ္မွလည္း ျမင္ႏိုင္၏။ နံရံ-တံတုိင္း-ခ်ဳံ-ႏြယ္ စသည္ ရစ္သိုင္းလည္း မျမင္ေအာင္ ဖံုးကြယ္ျခင္းငွာ မစြမ္းႏုိင္။

တစ္ခုေသာ ႏွမ္းေစ့ကို အမွတ္အသားျပဳ၍ ႏွမ္းစုႏွမ္းပံု၌ ပစ္ခ်ထားရာ ထိုမွတ္သားထားေသာ ႏွမ္းေစ့ကိုသာ ေရြးခ်ယ္ေကာက္ယူႏုိင္ ေလာက္ေအာင္ပင္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ပကတိမ်က္လံုးသည္ စင္ၾကယ္ပါသည္။
(မဟာနိ၊ ၃၅၆)

ဒိဗၺစကၡဳ၀ိဇၨာ-ဟူေသာ အဘိညာဥ္မ်က္လံုးကား “ယာ၀တကံ ပန အာကေခၤယ်၊ တာ၀တကံ ပေႆယ်။ ဧ၀ံ ပရိသုဒၶံ ဘဂ၀ေတာ ဒိဗၺစကၡဳ” (မဟာနိ၊ ၃၅၇) ဟူသည္ႏွင့္အညီ အလိုေတာ္ရွိသေလာက္ ျမင္ႏုိင္ပါသည္။
အျခားရဟႏၲာတို႔၏ ဒိဗၺစကၡဳကား အလိုရွိသေလာက္ မျမင္ႏိုင္ပါ။

ဒိဗၺစကၡဳအဘိညာဥ္အရာ၌ ဧတဒဂ္ရေသာ အရွင္အႏု႐ုဒၶါသည္ပင္ တစ္ေထာင္ေသာ ေလာကဓာတ္ကိုသာ ျမင္ႏိုင္ပါသည္။ ဤသို႔လွ်င္ ဘုရားရွင္ႏွင့္ ရဟႏၲာ ဒိဗၺစကၡဳအဘိညာဥ္ ဉာဏ္အရာမွာလည္း ကြာျခားပါသည္။

“အာသ၀ကၡယ၀ိဇၨာ” ဟူေသာ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္သည္ အာသ၀တို႔ကို ကုန္ခန္းေစရာ (၀ါ) ကိေလသာတို႔ကို ပယ္သတ္ရာ၌ ဘုရားရွင္၏ အရဟတၱမဂ္သည္ ၀ါသနာႏွင့္တကြ ပယ္သတ္ႏိုင္၏။ ရဟႏၲာတို႔၏ အရဟတၱမဂ္ သည္ ၀ါသနာႏွင့္တကြ မပယ္သတ္ႏိုင္။ ဤသို႔ အာသ၀ကၡယ၀ိဇၨာခ်င္း ကြာျခားၾက၏။ (သာရတၳ၊ ဋီ၊ ၁၊ ၂၁၇)

ဤမွ်ျဖင့္ဆိုလွ်င္ ၀ိဇၨာသံုးပါးကို ရဟႏၲာတိုင္း မရေၾကာင္း၊ အခ်ဳိ႕ရဟႏၲာတို႔ရေသာ ၀ိဇၨာသံုးပါးသည္လည္း ပါရမီခ်င္း ကြာျခားသျဖင့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ၀ိဇၨာသံုးပါးႏွင့္ အဆင့္ခ်င္း မတူေၾကာင္း ထင္ရွားေပၿပီ။

ဗုဒၶျမတ္စြာတြင္ အခ်ဳိ႕ေသာ အရိယာသာ၀ကတို႔၌ ရရွိႏုိင္ေသာ ၀ိဇၨာသံုးပါး၊ အဘိညာဥ္ေျခာက္ပါး၊ ပဋိသမၻိဒါ ဉာဏ္ေလးပါးဟူေသာ ဉာဏ္ေတာ္မ်ားသာမက အျခားေသာ ပေစၥကဗုဒၶါ၊ အရိယာသာ၀ကတို႔ႏွင့္ မဆက္ဆံဘဲ ျမတ္စြာဘုရားရွင္တို႔၌သာ ရေကာင္းေသာ “အသာဓာရဏဉာဏ္ေတာ္” ေျခာက္ပါး ရွိပါသည္။

ထိုေျခာက္ပါးတို႔ကို မက်ဥ္းမက်ယ္ သိလြယ္႐ံုမွ် ဆိုပါမည္။
၁။ ဣႁႏၵိယပေရာပရိယတၱိဉာဏ္ = သတၱ၀ါတို႔၏ ဣေႁႏၵအႏုအရင့္ကို သိေသာ ဉာဏ္ေတာ္။ (ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ သတၱ၀ါတို႔၏ သဒၶါ၊ ၀ီရိယ စေသာ ဣေႁႏၵမ်ား ရင့္-မရင့္ ခြဲျခမ္း သိျမင္ေတာ္မူ၏။)
၂။ အာသယာႏုသယဉာဏ္ = သတၱ၀ါတို႔၏ ႏွလံုးသြင္း အာသယႏွင့္ အႏုသယဓာတ္ခံကို သိေသာဉာဏ္။ (ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ “ဤသတၱ၀ါ ဤသတၱ၀ါတို႔မွာ ဤမည္ေသာ ႏွလံုးသြင္း ျပင္းထန္၍ ဤမည္ေသာ အတြင္းကိေလသာမ်ဳိးေစ့ဓာတ္ လြန္ကဲကုန္၏” ဟု ခြဲျခမ္းသိျမင္ေတာ္မူ၏။)
၃။ ယမကပါဋိဟာရိယဉာဏ္ = ေရမီး အစံုစံုေသာ တန္ခိုး ျပာဋိဟာတို႔ကို စီရင္ႏိုင္ေသာ ဉာဏ္ေတာ္တည္း။ (သတၱ၀ါတို႔၏ ယံုမွားသံသယ၊ မာန္မာနတို႔ကို ပယ္ေဖ်ာက္ခ်ဳိးႏွိမ္လိုရာအခါတို႔၌ အသံုးျပဳေတာ္မူ၏။)

၄။ မဟာက႐ုဏာသမာပတၱိဉာဏ္ = သတၱ၀ါတို႔အား ႀကီးစြာေသာ သနားမႈႏွင့္ ယွဥ္ေသာ သမာပတ္ႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ ဉာဏ္ေတာ္။
(ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ဤမဟာက႐ုဏာသမာပတ္ကို ေန႔တိုင္းေန႔တုိင္း နံနက္တစ္ခါ ညတစ္ခါ ၀င္စားေတာ္မူ၏။)
၅။ သဗၺညဳတဉာဏ္ = ေဉယ်ဓမၼ-သိအပ္ေသာ တရားမွန္သမွ် အကုန္သိျမင္ေသာ ဉာဏ္ေတာ္။ (အကုန္သိဟုသာ ဆိုသည္။ အၿမဲသိဟု မဆို။ ဆင္ျခင္ေတာ္မူမွသာ သိ၏။)
၆။ အနာ၀ရဏဉာဏ္ = သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကိုပင္ ဆင္ျခင္ေတာ္မူသည့္အခါ မည္သို႔ေသာ အရာ၊ မည္သို႔ေသာပုဂၢဳိလ္ကမွ် မသိမျမင္ေအာင္ တားဆီးပိတ္ဆို႔ႏိုင္စြမ္း မရိွေသာေၾကာင့္ အနာ၀ရဏဉာဏ္-ဟု ေခၚပါသည္။
ဤဉာဏ္ေတာ္ေျခာက္ပါးသည္ အျခားမည္သူႏွင့္မွ် မဆိုင္။ ဘုရားရွင္တစ္ပါးတည္းသာ ပိုင္ဆိုင္ေတာ္မူသည့္ သီးသန္႔ဉာဏ္ေတာ္မ်ား ျဖစ္၏။

ဤသို႔လွ်င္ ဘုရားရွင္ႏွင့္ ရဟႏၲာ ဂုဏ္ရည္ခ်င္း၊ အဆင့္အတန္းခ်င္း လံုး၀ ကြာျခားေပၿပီ။ ဘုရားရွင္၌သာရွိေသာ ဉာဏ္ေတာ္တုိင္း ရဟႏၲာတို႔၌ မရွိ။ အခ်ဳိ႕ေသာဉာဏ္တို႔ ရွိရာ၌လည္း အရည္အေသြးခ်င္း ကြာျခားေသး၏။ ဉာဏ္ခ်င္းတူရာ၌ပင္ အဆင့္ခ်င္း ကြာျခားေသးလွ်င္ ဉာဏ္ခ်င္းမတူေသာ ၀ိဇၨာသံုးပါးႏွင့္ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ႀကီးကား အဘယ္မွာလွ်င္ မကြာျခားဘဲ ရွိႏိုင္ပါအံ့နည္း။

၀ိဇၨာသံုးပါးတြင္ ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိဉာဏ္သည္ ပရိတၱ၊ မဟဂၢတ၊ အပၸမာဏ၊ မဂၢ၊ အတိတ္၊ အဇၩတၱ၊ ဗဟိဒၶ၊ န၀တၱဗၺအားျဖင့္ ရွစ္ပါးေသာအာ႐ံုတို႔ကို အာ႐ံုျပဳ၏။
ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္သည္ ပရိတၱ၊ ပစၥဳပၸႏၷ၊ အဇၩတၱ၊ ဗဟိဒၶအားျဖင့္ ေလးပါးေသာအာ႐ံုတို႔ကို အာ႐ံုျပဳ၏။ (ပဋိသံ၊ ႒၊ ၁၊ ၃၄၀)

အာသ၀ကၡယဉာဏ္သည္ အပၸမာဏ၊ ဗဟိဒၶ၊ န၀တၱဗၺျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္ကို အာ႐ံုျပဳ၏။ (ဒီ-႒၊ ၁၊ ၂၀၃)
သဗၺညဳတဉာဏ္သည္ အလံုးစံုကို အာ႐ံုျပဳႏုိင္၏။ (ဒီ-႒၊ ၁၊ ၉၃)
ဤသို႔ ၀ိဇၨာသံုးပါးႏွင့္ သဗၺညဳတဉာဏ္ အာ႐ံုအားျဖင့္ ကြဲျပားျပန္၏။

ဤသို႔ ဉာဏ္ရည္အရာ၌သာ ကြာျခားသည္မဟုတ္ေသး၊ ႐ုပ္ရည္အရာ၌လည္း လကၡဏာေတာ္ႀကီး-ငယ္၊ ေျခာက္သြယ္ေသာ ေရာင္ျခည္ေတာ္တို႔ျဖင့္ ရဟႏၲာတို႔ထက္ တင့္တယ္ေတာ္မူျပန္၏။

ဤသို႔လွ်င္ ဘယ္ဘက္က ယွဥ္ယွဥ္၊ ဘယ္လိုပင္ ႏိႈင္းႏိႈင္း အရာရာတုိင္း၌ ဗုဒၶက ရဟႏၲာတို႔ထက္ သာလြန္ပါလ်က္ -
“ဗုဒၶႏွင့္ ရဟႏၲာတို႔တြင္ ဆရာႏွင့္တပည့္၊ (၀ါ) ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ေနာက္လိုက္တို႔၏ ေနရာက႑ ျခားနားမႈမ်ဳိးမွတစ္ပါး အျခား ျခားနားမႈမရွိေၾကာင္း ယူဆရန္ ေဒသနာအေထာက္အထား မရွိေခ်” (၎င္း၊ စာ-၃၃၃) ဟု ဗုဒၶ၀ါဒက်မ္းဆရာ ဆိုရဲျခင္းကား မ်က္စိကန္းသူမို႔ တေစၦမေၾကာက္ျခင္းေပေလာ...။

၂၀၀၈-ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ၊ ဓမၼရံသီမဂၢဇင္း
အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ)

Tuesday, January 5, 2010