အထမ္းသမား ႏွစ္ေယာက္

အထမ္းသမား ႏွစ္ေယာက္

လြန္ေလျပီးေသာတခ်ိန္တုန္းက မင္းေနျပည္ေတာ္ႏွင့္ အလွမ္းကြာေ၀းသည့္ ေက်းရြာအုပ္စု နယ္ေျမႀကီး တခုလံုးသည္ တစံုတခုေသာ အႏၲရာယ္ေၾကာင့္ ရြာလံုးကၽြတ္ နယ္လံုးကၽြတ္ ေျပာင္းေရႊ႔သြားၾကရ၏။ အႏၲရာယ္ကင္းရွင္းသည့္ ရပ္ရြာတြင္ ေနထိုင္ၾကေသာ လူတို႔သည္ ထိုသတင္းကို ၾကားသိၾက၏။ ထိုအထဲက လူတေယာက္သည္ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူထံ သြားေရာက္ကာ-

သူငယ္ခ်င္း-ရြာလံုးကၽြတ္ နယ္လံုးကၽြတ္ ေျပာင္းေရႊ႔သြားတဲ့ နယ္ေျမကို သြားၾကရေအာင္။ အဲဒီမွာ ငါတို႔အတြက္ ပစၥည္းတခုခု ရဖို႔ရွိတယ္။-ဟု ေျပာဆိုစည္းရံုးေလရာ ဒုတိယလူကလည္း ေကာင္းပါျပီ-ဟု သေဘာတူ၏။

ဤသို႔ျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ဦးတို႔သည္ ဇာတိရပ္ရြာမွ ထြက္လာခဲ့ၾက၍ ရြာပ်က္ကုန္းတခုသို႔ ေရာက္လာၾက၏။ ရြာပ်က္ကုန္းတေနရာတြင္ ပိုင္ရွင္တို႔ မသယ္ႏိုင္၍ စြန္႔ပစ္ထားခဲ့ေသာ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္မ်ားကို တပံုတပင္ႀကီး ေတြ႔ၾကရ၏။

ဤတြင္ ပထမ လူက-
သူငယ္ခ်င္း ဒီမွာ စြန္႔ပစ္ထားတဲ့ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ေတြကို အပံုလိုက္ေတြ႔ရျပီ။ ဒီေတာ့ မင္းကလဲ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ေတြကိူ အထုပ္ႀကီး တထုပ္ထုပ္။ ငါကလဲ ထုပ္မယ္။ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္သား ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ထုပ္ ကိုယ္စီထမ္းျပီး သြားၾကတာေပါ့။
ေကာင္းပါျပီ သူငယ္ခ်င္း။

ဒုတိယလူကလည္း ပထမလူ၏ တိုက္တြန္းခ်က္ကို အလြယ္တကူ လက္ခံကာ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္မ်ားကို အသင့္ပါလာေသာ အ၀တ္ျဖင့္ ထုပ္ပိုး၏။ ဤသို႔ျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္တို႔ အထုပ္ကိုယ္စီျဖင့္ ေလွ်ာက္လာၾကရာ အျခားရြာပ်က္ကုန္း တေနရာတြင္ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္မ်ားကို အၾကမ္းထည္ အတိုင္းမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ခ်ည္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ထားသည္ကို ေတြ႔ၾကရသျဖင့္ ပထမလူက-

သူငယ္ခ်င္း၊ ငါတို႔မွာ အသံုးခ်စရာရွိလို႔ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ထုပ္ေတြ ထမ္းလာခဲ့ၾကျပီ။ ခုေတာ့ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ထက္ ပိုျပီးအသံုးက်တဲ့ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ခ်ည္ေတြ ေတြ႔ၾကရျပီ။ ဒီေတာ့ သင္ကလဲ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ထုပ္ႀကီးကို စြန္႔ပစ္လိုက္ပါ။ ငါကလဲ စြန္႔ပစ္လိုက္ပါမယ္။ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ခ်ည္ထုပ္ ကိုယ္စီထမ္းသြားၾကရေအာင္။ ဤသို႔တိုက္တြန္းစကား ေျပားၾကားရာတြင္

ဒုတိယလူက-
သူငယ္ခ်င္း၊ ဒီပိုက္ဆံေလွ်ာ္ထုပ္ကို ငါအေ၀းႀကီးက ထမ္းလာခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ျမဲျမဲခိုင္ခို္င္ႀကီးလဲ ထုပ္ပိုးထားခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါကေတာ့ ငါ့အထုပ္ႀကီးကို မစြန္႔ပစ္ႏိုင္ပါ။ သင္ႀကိဳက္သလိုသာ လုပ္ပါေတာ့-ဟု ျငင္းဆို၏။

ဤတြင္ ပထမလူသည္ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္တို႔ကို အထုပ္ထဲက ထုတ္ပစ္ျပီးလွ်င္ ထို႔ထက္ပို၍ အသံုးက်ေသာ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ခ်ည္တို႔ကို ထမ္းႏိုင္သေလာက္ စုစည္းထုပ္ပိုး၍ ထမ္းလာခဲ့၏။ ဒုတိယ လူကေတာ့ အေ၀းႀကီးက ထမ္းလာခဲ့ရသည့္ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ထုပ္ႀကီးကုိသာ စြဲစြဲျမဲျမဲ ထမ္းလာခဲ့ေလသည္။

သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္တို႔ အတူတကြ ခရီးဆက္လာခဲ့ၾက၍ ရြာပ်က္ကုန္းတခုသို႔ ေရာက္ျပန္ေသာ္ ဂုန္ေလွ်ာ္တို႔ကို တပံုတပင္ႀကီး ေတြ႔ၾကရ၏။ ဤတြင္လည္း ပထမလူက ထမ္းလာခဲ့သည့္ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ခ်ည္မ်ားကို စြန္႔ပစ္ကာ ထို႔ထက္ အသံုးက်ေသာ ဂုန္ေလွ်ာ္တို႔ကို စုစည္းထုပ္ပိုး၏။ သူငယ္ခ်င္းကိုလည္း သူ႔နည္းတူ ျပဳလုပ္ရန္ တိုက္တြန္း၏။ သို႔ရာတြင္ သူငယ္ခ်င္းက လက္မခံဘဲ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ထုပ္ႀကီးကိုသာ ထမ္းျမဲထမ္းလာခဲ့ေလသည္။

ထိုမွတဆင့္ ခရီးဆက္လာခဲ့ရာ ရြာပ်က္ကုန္းတေနရာတြင္ ဂုန္ေလွ်ာ္တို႔ကို ခ်ည္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ထားျပီးေသာ ပစၥည္းတို႔ကို ေတြ႔ၾကရျပန္၏။ ဤတြင္ ပထမလူသည္ ဂုန္ေလွ်ာ္ အၾကမ္းထည္ တို႔ကို စြန္႔ပစ္ကာ ဂုန္ေလွ်ာ္ခ်ည္တို႔ကို ႏိုင္သေလာက္ စုစည္းထုပ္ပိုး၍ ထမ္းလာခဲ့သည္။ ဒုတိယလူကမူ အစဦးတုန္းက ထမ္းလာခဲ့သည့္ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ထုပ္ႀကီးကိုသာ မစြန္႔ႏိုင္ မလႊတ္ႏိုင္ ထမ္းျမဲထမ္းလာခဲ့၏။

ဤသို႔ျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ခရီးဆက္လာခဲ့ၾကရာ ရြာပ်က္ကုန္းအသီးသီးတြင္ သည့္ထက္ သည့္ထက္ အသံုးက်သည့္ ပစၥည္းတို႔ကို ေတြ႔ၾကရ၏။ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ခ်ည္မ်ား ေတြ႔ျပီးေနာက္ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ခ်ည္ကို ရက္လုပ္ထားသည့္ အထည္မ်ား ေတြ႔ၾကရ၏။ ေနာက္တဖန္ ၀ါဂြမ္း၊ ၀ါခ်ည္ႏွင့္ ၀ါခ်ည္ထည္တို႔ကို ေတြ႔ၾကရ၏။ ပထမလူသည္ ထမ္းပိုးလာခဲ့သည့္ ပစၥည္းတို႔ကို စြန္႔ပစ္ကာ သည္ထက္အသံုးက်သည့္ ပစၥည္းကို အစားထိုး သယ္ပိုးလာခဲ့၏။

ဒုတိယလူကမူ ပထမဆံုး သယ္လာခဲ့သည့္ ပစၥည္ကိုသာ တရိုတေသ ထမ္းျမဲထမ္းလာခဲ့ေလသည္။
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္တို႔ ခရီးဆက္လက္ ထြက္ခြာလာခဲ့ၾကရာ ရ႔ြာပ်က္ကုန္းမ်ားတြင္ သံ၊ ေၾကး၊ ခဲပုပ္၊ ဘင္၊ ေငြ-ဟူေသာ သတၱဳပစၥည္းမ်ားကို ေတြ႔ၾကရျပီးလွ်င္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ေရႊမ်ားကို ေတြ႔ၾကရ၏။ ပထမလူသည္ ထမ္းလာခဲ့သမွ် ပစၥည္းတို႔ကို စြန္႔ပစ္ကာ ေရႊတို႔ကို တႏိုင္၀န္ ထမ္းႏိုင္သေလာက္ ထမ္းလာခဲ့၏။

ဒုတိယလူကမူ-
ငါ့မွာ ဒီပစၥည္းကို ဟို႔ဟို အေ၀းႀကီးက တရိုတေသ ထမ္းလာခဲ့ရာတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ျမဲျမဲခိုင္ခိုင္ႀကီးလဲ ထုပ္ပိုးထားခဲ့တယ္။ ဤသို႔ ဆိုျမဲဆိုကာ ထမ္းျမဲပင္ ထမ္းလာခဲ့ေလသည္။

ဒီဃနိကာယ္ မဟာ၀ဂ္ ပါယာသိသုတ္ ပါဠိေတာ္တြင္ ၀ိစိတၱဓမၼကထိက ဧတဒဂ္ဂုဏ္ထူးရ အရွင္ကုမာရကႆပ-က ပါယာသိျမိဳ႔စားအား ထုတ္ေဆာင္ေဟာၾကားခ့ဲသည့္ ဥပမာပံု၀တၳဳတခု ျဖစ္ပါသည္။

ဘ၀သံသရာတြင္ က်င္လည္ရျခင္းကို လက္မခံ၊ ျငင္းဆန္ခဲ့ေသာ ပါယာသိျမိဳ႔စားသည္ အရွင္ကုမာရကႆပႏွင့္ ေတြ႔ႀကံဳရေသာအခါ မိမိ၏ အယူ၀ါဒကို သက္ေသသာဓကအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ တင္ျပေလွ်ာက္ထား၏။ အရွင္ကုမာရကႆပ-ကလည္း ဥပမာပံု၀တၳဳအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ျဖင့္ ေျဖရွင္းေဟာျပ၏။

အရွင္ကုမာရကႆပ-၏ ရွင္းလင္းခ်က္တို႔မွာ ထိမိပိုင္ႏိုင္လွသျဖင့္ ပါယာသိျမိဳ႔စားမွာ ေနာက္ထပ္တင္ျပစရာ အခ်က္အလက္မ်ား ကုန္သြားေတာ့၏။ သို႔ရာတြင္ မိမိစြဲယူထားသည့္ အယူကိုကား မစြန္႔ပါေခ်။

အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ကို ပေႆနဒီေကာသလမင္းႀကီးကလည္း ဤသို႔အယူရွိေၾကာင္း သိထားပါသည္။ ျပည္နီးခ်င္း မင္းေတြကလည္း ဤသို႔ပင္ သိထားၾကပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ တပည့္ေတာ္က ဤအယူကိုစြန္႔လႊတ္ လိုက္လွ်င္ သူတို႔တေတြက တပည့္ေတာ္ကို မိုက္မဲသည္-ဟု ဆိုၾကပါလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ကို အမ်က္ထြက္ေသာအားျဖင့္လည္း ဤအယူကို ယူျမဲယူထားပါမည္။ အရွင္ဘုရား၏စကားကို ေခ်ဖ်က္ေသာအားျဖင့္လည္း ယူျမဲယူထားပါမည္။

ဤသို႔ တင္းခံေနသျဖင့္ အရွင္ကုမာရကႆပ-က မိုက္မဲေသာ လွည္းကုန္သည္မွဴးနဲ႔ လိမၼာေသာ လွည္းကုန္သည္မွဴးတို႔ ပံု၀တၳဳ၊ မစင္ထုပ္ႀကီး ရြက္ထားသည့္ ပံု၀တၳဳႏွင့္ အဆိပ္လူးထားသည့္ အံစာတံုးကို မ်ိဳမိသည့္ အံခတ္သမား ပံု၀တၳဳတို႔ျဖင့္ ေဟာေျပာေခ်ခၽြတ္၏။

ထိုပံု၀တၳဳတို႔ျဖင့္ ဦးမညြတ္ေသးသျဖင့္ ဤပံု၀တၳဳျဖင့္ ဆက္လက္၍ ေခ်ခၽြတ္ရ၏။
ဤတြင္မွ ပါယာသိျမိဳ႔စားက-
အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္သည္ ပထမဆံုး ပံု၀တၳဳျဖင့္ပင္ အရွင္ဘုရားအေပၚ အားရေက်နပ္ျပီး ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ အရွင္ဘုရား၏ အဆန္းတၾကယ္ ျခယ္လွယ္ေဟာၾကားခ်က္မ်ားကို ဆက္လက္၍ ၾကားခ်င္ေသးသျဖင့္ တင္းခံေနခဲ့မိပါသည္။ အရွင္ဘုရားကို ႏွိပ္စက္မိသကဲ့သို႔ ျဖစ္သြားရပါသည္။ တပည့္ေတာ္သည္ လြဲမွားေသာ မိစၧာအယူကို စြန္႔လႊတ္လိုက္ပါျပီဘုရား။

ဤသို႔ ရိုေသေလးျမတ္စြာ ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထား၏။ ထို႔ေနာက္ အရွင္ကုမာရကႆပ-အထံ၌ သရဏဂံုသံုးပါး ေဆာက္တည္ကာ ဥပါသကာအျဖစ္ကို ခံယူျပီးလွ်င္ အလွဴေပးျခင္းစေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကို ျပဳလုပ္သြားေလသည္။

(၀ဏၰသီရိ)